eitaa logo
گلزار ادبیات
8.5هزار دنبال‌کننده
4.2هزار عکس
109 ویدیو
1 فایل
توسط دبیر بازنشسته‌: ع. ک. (بانو خالقی) ایجاد کانال: ۹ بهمن ۱۴۰۱ استفاده از مطالب، با ذکر نام یا لینک کانال مجاز است. تبلیغات: https://eitaa.com/tablighategolzareadabiyat2 تبلیغ در #گلزارادبیات #گلستان‌ادبیات تبادل نداریم @Effat1298
مشاهده در ایتا
دانلود
ویراستاری ۴- دو نقطه( : ) موارد استفاده از این علامت، به شرح زیر است: الف - قبل از مَقولِ قول(نقل سخنی)؛ مانند: پیغمبر اکرم (ص) می‌فرماید: طلب علم، بر هر مسلمانی جایز است. ب - قبل از تفصیل حُکمی که به اجمال بدان اشاره شده است؛ مانند: در آن سال، تحولی بزرگ در مملکت روی داد: سلطنت سقوط کرد و انقلاب پیروز شد و کار، انتظامی دیگر یافت. ج - هنگام برشمردن یا بیان اجزای یک امر کلی؛ مانند: کتاب‌هایی که در این موسسه چاپ می‌شود، عبارت است از: کتاب‌های علمی، اخلاقی، متون ادبی، فرهنگی و... . د - هنگام معنی کردن کلمه‌ها؛ مانند: زُمره: گروه، جماعت، دسته. راهنمای نگارش و ویرایش، دکتر یاحقّی و دکتر ناصح، ص ۸۳ . https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303
داستان‌نویسان بزرگ🌹🌹🌹 هوشنگ گلشیری او که نامدارترین داستان‌نویس اصفهانی است، در سال ۱۳۲۲ شمسی، در اصفهان به دنیا آمد. سال‌ها معلمی کرد. کار ادبی را با نشریات دهه‌ی چهل آغاز نمود و علاوه بر داستان، شعر و ادبیات عامیانه‌ی مناطق اطراف اصفهان را نیز به چاپ رساند؛ اما بعدها این دو را رها کرد. با این حال، آن چه فعالیت اصلی قلمی اوست، داستان است. نخستین مجموعه‌ی داستان گلشیری، به نام مثل همیشه در سال ۱۳۴۷ منتشر شد و خیلی زود، نام او را در ردیف داستان‌نویسان صاحب سبک قرار داد. رمان کوتاه یا داستان بلند شازده احتجاب، یک‌باره گلشیری را صاحب‌نام کرد. او در این اثر، زندگی چهار نسل از شازده‌های قاجار را در سبکی بدیع و موجز که در ادبیات معاصر ما بی‌سابقه بود، بیان می‌کند. این اثر، نمونه‌ی برجسته‌ی داستان روان‌شناختی به حساب می‌آید. برخی از آثار دیگر وی عبارتند از: نمازخانه‌ی کوچک من، بره‌ی گمشده‌ی راعی، آینه‌های دردار، جُبّه‌خانه، پنج گنج، نیمه‌ی تاریک ماه، جن‌نامه و... . او در سال ۱۳۷۹ در تهران درگذشت. با تلخیص از داستان نویسان معاصر ایران، محمد قاسم‌زاده، ص ۳۳۳ - ۳۳۶. https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303
مکتبهای ادبی جهان کِرِئاسیونیسم یا آفرینش‌گرایی نظریه‌ای است در شعر که بعد از جنگ جهانی اول (۱۹۱۴ - ۱۹۱۸) به وجود آمد و سعی کرد گرایش‌های ادبی و عقاید زیباشناسی جدیدی را به خصوص در زمینه‌ی شعر تبلیغ کند. ویسِنتِه هویدُبرو شاعر شیلیایی، در سال ۱۹۱۶ این مکتب را در آرژانتین بنیان گذاشت. بیشترین اثر این مکتب، در اسپانیا بود. وی در سال ۱۹۱۸ به اسپانیا رفت و در آن جا، از این مکتب، با شوقی شدید، استقبال شد؛ اما دوران این توجه، کوتاه و محدود بود. با این همه، مدتی بعد، مکتب اولترائیسم، بسیاری از اصول آن را ادامه داد و شکل جدیدی از آن به وجود آورد. پیروان این مکتب، سعی کردند شعر ناب جدیدی به وجود آورند و به شاعر و کلمه‌های او، جنبه‌ی خدایی بدهند. با تلخیص از تاریخ ادبیات جهان، دِه‌بزرگی، ص ۵۲۸. https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303
ویراستاری ۵ - علامت نقل قول یا گیومه ( " " ) این علامت برای نشان دادن ابتدا و انتهای قول مستقیم یا مطلبی است که عیناً از کسی یا جایی نقل می‌شود. همچنین است برای برجسته کردن کلمه یا اصطلاحی ویژه. موارد استفاده از این علامت، به شرح زیر است: الف - وقتی بخواهیم عین سخن یا نوشته‌ی کسی دیگر را بیاوریم؛ مانند: سعدی می‌گوید: "همه کس را عقلِ خود به کمال نماید و فرزند خود به جمال." یادآوری: هرگاه مطلب نقل‌شده دراز و شامل چند بند (پاراگراف) باشد، علامت نقل قول، در آغاز هر بند و فقط در پایان بند آخر قرار می‌گیرد. ب - در آغاز و انجام کلمه‌ها و اصطلاح‌های تازه یا جعلی یا عامیانه یا کلمه‌هایی که مورد تأکید قرار می‌گیرد؛ مانند: اهل منطق، "استقراء" را استدلالی می‌دانند که ذهن را از حُکمی جزئی به حکمی کلّی، یا از نتیجه به موارد اطلاق آن برساند. ج - هنگام ذکر عنوان مقاله‌ها و رساله‌ها و اشعار و روزنامه‌ها و آثار هنری و فصل‌ها و بخش‌های یک کتاب؛ مانند: ملک‌الشعرای بهار، در شعر "دماوندیه" از "ری" اظهار دلگیری می‌کند. یادآوری: عبارت نقل شده در داخل علامت نقل قول، نشانه‌های نقطه‌‌گذاری خود را حفظ می‌کند و علامت پایانی، اگر مربوط به جمله یا عبارت نقل شده باشد، در داخل نشانه‌ی نقل قول می‌آید؛ مانند: پیشینیان گفته‌اند: "هر که در کارتر است، برکارتر است و هر که بی‌کارتر است، بی‌کاره‌تر ." اما امروز ... . راهنمای نگارش و ویرایش، ص ۸۴ و ۸۵ . https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303
بزرگان ادبیات فارسی 🌹🌹🌹 سید اشرف‌الدین حسینی (نسیم شمال) او را می‌توان یکی از چهره‌های معتبر روزنامه‌نگاری و فکاهی‌نویسان و نقدکنندگان بی‌پروای ایران به شمار آورد. وی در سال ۱۲۴۷ شمسی، در قزوین به دنیا آمد. در شش ماهگی، پدرش را از دست داد. پس از آموختن مقدمات، علوم اسلامی را از استادان معروف قزوین فرا گرفت. سپس برای ادامه‌ی تحصیل ، به عراق رفت و پنج سال در نجف و کربلا به سر برد. بعد به قزوین بازگشت. اشرف‌الدین، در بیست و دو سالگی، برای تکمیل علوم مختلف همچون نجوم، جغرافی، ریاضی، صرف و نحو، منطق و فقه و کلام، به تبریز رفت و سپس به قزوین برگشت و به عنوان معلم ادبیات و مقدمات علوم انسانی، در مدرسه‌ی صالحیه مشغول تدریس شد. مدتی بعد، به رشت رفت و نُه سال در آن جا زندگی کرد. در این شهر، روزنامه‌ی ادبی و فکاهی نسیم شمال را منتشر نمود و به گیلانی معروف شد. پس از توقیف نسیم شمال، از سال ۱۲۹۳ دوباره آن را در تهران انتشار داد. شهرت و محبوبیت زیاد اشرف‌الدین و تأثیر سخنان منظوم او بر دل عامه‌ی مردم ، دولتهای وقت را به ستوه آورد؛ تا این که در سال ۱۳۰۶ شمسی، به او نسبت جنون دادند و به این بهانه، او را به تیمارستان که در واقع زندان او بود، منتقل کردند. سید پس از آن، چندی با فقر و بیماری سر کرد و سرانجام، در سال ۱۳۱۳ شمسی درگذشت. مزارش در گورستان ابن بابویه شهر ری است. با تلخیص از تاریخ و فرهنگ قزوین، پرویز ورجاوند، ج ۲، ص ۱۳۶۴ - ۱۳۶۸ و چون سبوی تشنه، دکتر یاحقّی، ص ۵۸ و ۵۹. https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303
مکتبهای ادبی جهان📚📚📚 اولترائیسم یا افراط‌گرایی اصطلاحی است که به طور کلی، به گرایش‌های تندرو در زمینه‌ی ادبیات و هنر قرن بیستم اطلاق می‌شود و بسیاری از مکتب‌های افراطی را که هدفشان فراتر رفتن از محدودیت‌های معمول و الگوهای قراردادی هنری است، در بر می‌گیرد. بدعت‌ها و نوآوری‌هایی از قبیل به کار بردن اوراق به رنگ‌های مختلف برای رمان، به منظور نشان دادن فضا و حالت‌های مختلف حوادث، یا کتاب‌هایی که صفحات آن، کاملاً مجزّا هستند و بر حسب میل خواننده، می‌توانند جا‌به‌جا و مرتب شوند، نمونه‌هایی از تجربه‌های اولترائیستی به شمار می‌رود. این مکتب ادبی، در فاصله‌ی سال‌های ۱۹۱۹ تا ۱۹۲۳ در اسپانیا به وجود آمد و هدف آن، بیان تجربه‌ها در حدی فراتر از حدود معمول و متوسط بود. شاعران و نویسندگان معروف این مکتب، ژِراردو دیِه‌گو و خوآن لاره‌آ، شاعران اسپانیایی و لوئیس بورخِس داستان‌نویس و شاعر آرژانتینی هستند. از مشخصات کار این گروه، به کار گرفتن استعاره‌های عجیب و تازه و خودداری از به کار بردن الگوهای قدیمی زبان و قطع رابطه‌ی شعر با گذشته است. با تلخیص از تاریخ ادبیات جهان، دِه‌بزرگی، ص ۵۲۹ و ۵۳۰. https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303
ویراستاری ۶ - علامت تعجّب ( ! ) این علامت، تنها نشانه‌ی تعجّب نیست؛ بلکه در پایان جمله‌هایی به کار می‌رود که مُبیّن یکی از حالات شدید نفسانی و عاطفی است؛ از قبیل: تعجّب، تأکید، اخطار، تحسین، تحقیر، تنفّر، ترحّم، استهزا، شکّ و تردید، امر و نهی، انکار، تهدید، حسرت، آرزو، درد، دعا، ندا، خطاب و ... ؛ مانند: عجب آدم دورو و ده‌رنگی است! دریغ است ایران که ویران شود! خانمها، آقایان! توجّه! توجّه! آهسته! بسیار خوب! خدایش بیامُرزاد! کتاب خانم، شایسته‌ی دریافت"جایزه‌ی نوبل" است! با تلخیص از راهنمای نگارش و ویرایش، دکتر یاحقی و دکتر ناصح، ص۸۵ . https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303
ویراستاری ۷ - علامت سوال ( ؟ ) موارد استفاده‌ی این علامت، به شرح زیر است: الف - در پایان جمله‌های پرسشی مستقیم؛ مانند: غذا چه میل می‌کنید؟ ب - گاه برای نشان دادن مفهوم تردید یا ریشخند و استهزا، علامت استفهام داخل پرانتز می‌آید و با تأکید خوانده‌ می‌شود؛ مانند: تاریخ وفات سنایی غزنوی را سال ۵۲۵ ( ؟ ) نوشته‌اند. برخی از خبرگزاری‌ها اعلام کردند که: در افغانستان، عدالت اجتماعی( ؟ ) برقرار شده است. ج - علامت سوال، گاهی در پایان عنوان کتاب یا مقاله و مطلبی قرار می‌گیرد که خود در ضمن جمله‌ای دیگر می‌آید؛ مانند: "چه باید کرد؟" عنوان کتابی است از دکتر علی شریعتی. د - بعد از هر کلمه یا عبارتی که جای جمله‌ی استفهامی مستقیم را بگیرد؛ مانند: کدام را می‌پسندی؟ جنگ، یا صلح؟ ه - پس از قیدهای استفهام که خود در حکم یک جمله‌ی پرسشی کامل است؛ مانند: چرا؟ چگونه؟ چطور؟ کجا؟ کی؟ و ... راهنمای نگارش و ویرایش، دکتر یاحقی و دکتر ناصح، ص ۸۶ و ۸۷ . https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303
تعزیه، نمایشی آیینی تعزیه، نوعی نمایش مذهبی و سنتی ایرانی-شیعی است که عمدتاً در باره‌ی شهادت امام حسین و مصائب اهل بیت -علیهم السلام- می‌باشد و معمولاً در دهه‌ی اول محرم اجرا می‌شد. ریشه‌ی تعزیه‌داری در ایران، به روزگار دیلمیان در میانه‌ی قرن چهارم هجری که شیعی مذهب بودند، می‌رسد که در آن زمان، با کاهش نفوذ خلفای عباسی در ایران، شیعیان برای اجرای مراسم سوگواری شهدای کربلا، آزادی یافتند و آیین‌های عزاداری رسمیت پیدا کرد. آنان داستان کربلا را به صورت شبیه، مجسم می‌کردند. این نمایش‌ها یا تعزیه‌خوانی‌ها، همراه با شعر و آواز اجرا می‌شد. بعدها با روی کار آمدن دولت صفویه و رسمی شدن تشیّع، برگزاری هر چه باشکوه‌تر مراسم عزاداری، شکل منظم و سازمان‌یافته‌ای پیدا کرد و در اواخر دوره‌ی صفویه، به شکل نمایشی تحول‌یافته در آمد. با تلخیص از عاشورا در شعر معاصر و فرهنگ عامه، دکتر مرضیه محمدزاده، ص ۳۴۹ - ۳۵۵. https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303
مکتبهای ادبی جهان📚📚📚 ایماژیسم یا تصویرگرایی مکتبی است که گروهی از شاعران انگلستان و امریکا، در اوایل قرن بیستم به وجود آوردند. نظریه‌های توماس ارنست هولم، شاعر انگلیسی که ایجاز و تصویر خیال‌های دقیق و واضح را در شعر توصیه می‌کرد، اساس این مکتب قرار گرفت؛ اما در عین حال، شاعران پیرو این مکتب، تحت تأثیر شاعران نمادگرای فرانسوی بودند و از نظر شکل، به شعر آزاد و شعرهای چینی و همچنین هایکوی ژاپنی با تصویرهای ساده و نافذش، توجه داشتند. پیروان این مکتب، معتقد بودند که باید برای بیان مقصود، به جای بیان مستقیم، از تصویر خیال بهره گرفت. زبان شاعران ایماژیست، به زبان گفتاری بسیار نزدیک است و انتخاب هر موضوعی برای شعر مجاز است. از شاعران معروف این مکتب، می‌توان به این افراد اشاره کرد: اِزراپوند امریکایی و ریچارد آلدینگتون انگلیسی. با تلخیص از تاریخ ادبیات جهان، دِه‌بزرگی، ص ۵۳۳ - ۵۳۵. https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303
ویراستاری ۸ - پرانتز یا دو هلال ( ) این علامت، گاهی برای نشان دادن عبارت‌های توضیحی به کار می‌رود؛ مانند: وقتی از معالجه‌ی عضوی مأیوس می‌شوند، به قطع و کَیّ (سوختن) آن می‌پردازند. مجنون و لیلی (یکی از مثنوی‌های هفت اورنگ جامی) به تقلید از لیلی و مجنون نظامی سروده شده است. یادآوری ۱ - از به کار بردن دو پرانتز متوالی جز در فرمول‌های ریاضی، باید خودداری کرد. یادآوری ۲ - یک پرانتز بسته، به ویژه در هنگام شمارش اجزای یک کلی، درحُکم خط فاصله و گاه نقطه محسوب می‌شود؛ مانند: ۱) به جای ۱ - و ۱. راهنمای نگارش و ویرایش، دکتر یاحقی و دکتر ناصح، ص ۸۷ . https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303
شاعران معاصر🌹🌹🌹 ادیب‌الممالک فراهانی محمدصادق فراهانی که بعدها با نام ادیب‌الممالک در عرصه‌ی شعر و روزنامه‌نگاری به شهرت رسید، در سال ۱۲۷۷ هجری قمری در روستای گازران از توابع اراک به دنیا آمد. پدرش که از بستگان میرزا ابوالقاسم قائم‌مقام بود، در سال ۱۳۹۱ درگذشت. محمدصادق که در این ایام پانزده سال بیشتر نداشت، در اثر پریشانی وضع مادی پدر و فشار حاکم اراک، راه تهران را در پیش گرفت و پس از آشنایی با امیر نظام گرّوسی، تخلص امیری را از نام او برای خود برگزید و با او به کرمانشاه رفت. او در سال ۱۳۱۶ ه. ق. روزنامه‌ی ادب را تأسیس کرد و پنج سال بعد، در شمارِ نویسندگان معروف روزنامه‌ی ادیب سلطانی در آمد. در سال ۱۳۲۴ ه. ق. که انقلاب مشروطیت به نتیجه رسید و مجلس گشایش یافت، سردبیر روزنامه‌ی مجلس گشت. ادیب‌الممالک، پس از استبداد صغیر، همراه مجاهدان پیروز، وارد تهران شد و چندی بعد به خدمت وزارت عدلیه‌ی آن زمان در آمد و از همان آغاز، به مبارزه با مسئولان خلافکار وزارت‌خانه پرداخت. او که از دوران نوجوانی شعر می‌سرود، شخصیت بارز شعری‌اش پس از انقلاب مشروطه جلوه کرد و قلم و شعرش را در خدمت جامعه و وطن گذاشت. وی در سال ۱۳۳۵ ه. ق. در سن ۵۸ سالگی بر اثر سکته درگذشت. از اشعار اوست: جنگ مالی که در جهان پیِ تقدیر و سرنوشت سازند صرفِ جنگ که کاری است شوم و زشت، گر صرفِ علم و صنعت و اخلاق می‌شدی مردم، بُدی فرشته و گیتی شدی بهشت با تلخیص از کتاب چون سبوی تشنه، دکتر یاحقی، ص ۲۴ - ۲۷ و بر کران بیکران، دکتر صبور، ص ۶۱ - ۶۶. https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303
مَقتَل‌نویسی از روزگار دور، مقتل‌نویسی با هدف احیای قیام و خاطره‌ی شهیدان، به تخصیص شهیدان واقعه‌ی عاشورا، صورت می‌گرفته است. آن چه بیش از همه در مضمون مَقاتل آمده، وقایع حاضر در صحنه‌ی نبرد و چگونگی رویارویی دو سپاه می‌باشد. از علل دیگر پرداختن به مقتل‌نویسی، تجلی صحیح، سالم و دور از خرافه‌ی رویدادهای قیام عاشوراست؛ چرا که افراد کم‌اطلاع و گاه مُغرض، پیرامون حوادث جاری در واقعه‌ی عاشورا، قضاوت‌های نادرستی داشته‌اند. ابومِخنَف، متوفّای ۱۵۶ هجری، نخستین کسی است که مقتل امام حسین(ع) را مکتوب کرد. تا قبل از آن، مقتل الحسین، عبارت بود از اطلاعات شفاهی و پراکنده‌ای که در اذهان وجود داشت و احتمالاً سینه به سینه نقل می‌شد. ابومخنف، حوادث را توسط شاهدان عینی و یا معاصرین واقعه‌ی کربلا همچون امام سجّاد(ع) و ... ذکر می‌نماید و در اکثر موارد، وقایع را توسط دو یا سه واسطه روایت می‌کند. البته زمانی که او شروع به نگارش مقتل الحسین کرده بود، هنوز تعداد انگشت‌شماری از شاهدین مورد اعتماد واقعه‌ی کربلا، در قید حیات بودند. ابوالفرج اصفهانی، خلاصه‌ی مقتل الحسین ابومخنف را با استفاده از کتاب المدائنی در مقتل معروف خود، مقاتل الطالبین آورده است. برخی از مقاتل دیگر، عبارتند از: مقتل الحسین عبدالرزّاق مُقَرَّم، مقتل الخوارزمی، مقتل بحرالعلوم و... که غالباً با بهره‌مندی از مقتل الحسین ابومخنف تدوین شده‌اند. با تلخیص از شعر آیینی و تأثیر انقلاب اسلامی بر آن، زهرا محدثی خراسانی، ص ۳۵ - ۳۸. https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303
مفاهیم رنگ در شعر عاشورایی معاصر در سروده‌های معاصر، رنگ دارای سه حوزه‌ی معنایی است: گاه شاعر با کاربرد رنگ، از زیبایی بصری آن بهره می‌گیرد؛ گاه از زیبایی حسی و حالتهای احساسی رنگ و گاهی نیز رنگ در معنای نمادین به خدمت گرفته می‌شود. ۱ - سرخ ❤️ رنگ سرخ در مفهوم شهادت، قیام و مبارزه به کار رفته است و رنگ سرخ خون، با معنایی حماسی، حیات‌بخش و زاینده است. ۲ - سیاه 🖤 بارزترین نمود رنگ سیاه، در معرفی شخصیت جبهه‌ی باطل به کار رفته است. سیاهی در اشاره به دشمن، نشان‌دهنده‌ی پلیدی، پستی، ظلم و دیگر رذالت‌های اخلاقی آن‌هاست. از دیگر مفاهیم رنگ سیاه، کاربرد آن به نشانه‌ی عزا و سوگواری است. ۳ - سفید 🤍 رنگ معصومیت و پاکدامنی و بی‌گناهی است و با امور و اعمال قدسی مناسبت دارد و موروث طهارت و پاکی و موجب ایجاد امید، خوش‌بینی و دوستی و محبت است. ۴ - زرد 💛 تقریباً در تمامی موارد، برای توصیف ضعف و بی‌رمقی و خستگی حضرت زینب(س) و دیگر شخصیت‌های کربلا آمده است. ۵ - سبز💚 این رنگ مبیّن باروری، خشنودی، آرامش و امید و نیز طراوت، تقدّس و پاکی، زندگی و جاودانگی و... است. ۶ - آبی 💙 این رنگ، حضور اندکی در شعر عاشورایی دارد و نقش آرامش‌بخشی ایفا کرده، حسی از امنیت و آرامش در خود دارد. در فرهنگ نمادها، آبی رمز احساسات مذهبی، عصمت و تقدس معرفی شده است. اما رنگ نیلی نیز به عنوان آبی تیره، در اغلب موارد، در مفهوم اندوه و مصیبت استفاده شده و نشانه‌ی سوگ و عزاست. با تلخیص از عاشورا در آیینه‌ی شعر معاصر، دکتر نرگس انصاری، ص ۳۲۶- ۳۵۷. https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303
ویراستاری ۱۰ - تیره یا خط فاصله ( - ) این نشانه در موارد زیر به کار می‌رود: الف - برای مجزا کردن جمله یا عبارت معترضه؛ مانند: پیغمبر اکرم - صلّی الله علیه و آله و سلّم- می‌فرماید: ... ب - در مکالمه بین اشخاص نمایش‌نامه و داستان، یا ذکر مکالمه‌های تلفنی در ابتدا و از سر سطر به جای نام گوینده؛ مانند: - سلام آقا. - سلام علیکم. یا بعد از ذکر اسم گوینده در مواردی مثل نمایش‌نامه‌ها: سهراب - درفش که بلند شد، نومیدی ریشه‌کن می‌شود. اهریمن - و چون افتاد، .... ج - به جای از و تا و به بین تاریخ‌ها، اعداد و کلمه‌ها؛ مانند: - فروردین - خرداد ۱۳۴۳ ( = از فروردین تا خرداد) قطار تهران - مشهد ( = تهران به مشهد) د - برای نشان دادن بیان ناشی از لکنت زبان؛ مانند: - م - م- من - ب - ب - برای... (این نشانه ادامه دارد.) با تلخیص از راهنمای نگارش و ویرایش، دکتر یاحقی و دکتر ناصح، ص ۸۸ و ۸۹. https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303
عارفان بزرگ🌹🌹🌹 محمود شبستری وی از عارفان و شاعران قرن هشتم هجری و متولد شبستر است که پس از کسب دانش در تبریز، به مسافرت پرداخته، شهرهای مختلف مصر، شام و حجاز را دیده، از علما و مشایخ آن سرزمین‌ها، کسب دانش توحید کرده است. شیخ محمود شبستری، در سفری به کرمان، در آن جا ازدواج کرد و در آن شهر، اولادی از او به وجود آمدند که ارباب قلم و اهل کمال بودند. سرانجام به تبریز بازگشته، در سال ۷۲۰ هجری در ۳۳ سالگی و یا به قولی در سال ۷۴۰ وفات یافت و در شبستر، وسط باغچه‌ای که به گلشن معروف است، مدفون گردید. آثار منظوم وی، عبارتند از: ۱ - گلشن راز: این مثنوی، شامل حدود هزار بیت و مشهورترین اثر اوست و در آن، اصطلاحات عرفانی را شرح داده است. ۲ - سعادت‌نامه: این مثنوی عرفانی، حدود سه هزار بیت است. از آثار منثور او، می‌توان به مِرآتُ المحقّقین، حقّ الیقین، شاهد و .... اشاره کرد. با تلخیص از مقدمه‌ی مَفاتیحُ الاِعجاز فی شرح گلشن راز، کرباسی و دکتر برزگر خالقی، چاپ چهاردهم، انتشارات زَوّار، ۱۴۰۱، ص بیست - بیست و چهار. https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303
ویراستاری ادامه‌ی کاربرد‌های تیره یا خط فاصله( - ) ه - برای جدا کردن هجاهای یک کلمه در تقطیع، یا جدا کردن حروف یک کلمه از یکدیگر؛ مانند: کلمه‌ی مبارزه، شامل چهار هجاست: مُ- با- رِ- زه. کلمه‌ی کتاب، شامل چهار حرف: ک- ت- ا- ب است. و - برای پیوستن اجزای یک کلمه‌ی دوجزئی مرکب؛ مانند: فرهنگ ایرانی - اسلامی ز - در پایان سطری که جزئی از یک کلمه در انتها و جزء دیگر آن در آغاز سطر بعدی می‌آید؛ مانند: هر چه داریم از این ملت داریم؛ پس از عمده- ترین کارها، باید خدمت به مردم باشد. ح - برای نشان دادن فاصله‌ی بین دو شهر؛ مانند: بلیط مسافرت تهران - مشهد - تهران را دریافت کردم. ط - در سمت چپ اعداد و حروف آغاز جمله‌ها که مُبیّن نوعی شمارش باشد، نیز تیره یا خط فاصله قرار می‌گیرد؛ مانند همین موردهایی که ما برای خط فاصله برشمردیم. راهنمای نگارش و ویرایش، دکتر یاحقی و دکتر ناصح، ص ۹۰. https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303
شاعران معاصر 🌹🌹🌹 پروین دولت‌آبادی او فرزند حسام‌الدین دولت‌آبادی، شاعر و نویسنده‌ی معاصر و از خاندان شعر و ادب است که در سال ۱۳۰۳ در اصفهان متولد شد و پس از پایان تحصیلات ابتدایی و متوسطه در همان شهر، با کوششی خستگی‌ناپذیر، خدمات اجتماعی و فرهنگی خود را آغاز کرد و در آموزش و پرورشِ کودکان و نوجوانان، روش‌های تازه و مؤثری را به کار گرفت. بسیاری از شعرهای پروین، در کتاب‌های درسی چاپ شده است. وی در کنار کوشش‌های فرهنگی خود، به خدمت شرکت ملی نفت نیز در آمد و تا پایان کار در همان جا ماند. سرانجام در سال ۱۳۸۷ در سن ۸۴ سالگی در تهران درگذشت. از آثار او، می‌توان به این کتاب‌ها اشاره کرد: آتش و آب، شوراب، مهرتاب، بر قایق ابرها (مجموعه‌ی دفترهای شعر کودکان: گل بادام، بهار آمد، باز هم بهار می‌آید، گل آمد گل آمد، گل را بشناس، مرغ سرخِ پاکوتاه) ، منظور خردمند و ... با تلخیص از بر کران بیکران، دکتر داریوش صبور، ص ۳۶۲ - ۳۶۴. https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303
ویراستاری ۱۲ - سه نقطه ( ... ) موارد استفاده‌ی این علامت، به شرح زیر است: الف - به جای یک یا چند کلمه‌ی محذوف؛ مانند: فقر و بیکاری و... از عوامل فساد جامعه است. ب - در تصحیح متون کهن، آن جا که مصحّح در متن، افتادگی‌هایی می‌بیند که نسخه‌بدل‌ها در آن جا ساکت است؛ مانند: بازگردید و کارهای خویش بسازید که آن چه بباید فرمود، شما را می‌فرماییم آن مدت که شما را این جا مقام باشد و آن ... روز خواهد بود.(تاریخ بیهقی، ص ۸۸۳) ج - هنگام قطع مطلبی که بخشی از آن نقل شده است؛ چه قطع در اول عبارت منقول باشد و چه در آخر آن؛ مانند: ... و حالا پشت دستم را داغ می‌کنم که دیگر از این کارها نکنم ؛همین یک بار هم، برای هفت پشتم کافی است که ... . توجه: هر گاه سه نقطه در انتهای جمله واقع شود، یک نقطه‌‌ی دیگر به علامت پایان جمله باید افزوده‌ شود. راهنمای نگارش و ویرایش، دکتر یاحقی و دکتر ناصح، ص ۹۱. https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303
ویراستاری ۱۳ - ممیّز یا خطّ مایل ( / ) این نشانه، در موارد زیر به کار می‌رود: الف - برای جدا کردن تاریخهای هجری و میلادی، یا شمسی و قمری معادل (سمت راست، سال هجری و سمت چپ، سال میلادی)؛ مانند: ابن بطوطه - جهانگرد مغربی - در ۱۷ رجب ۷۰۳ / ۲۵ فوریه ۱۳۰۴ متولد شد. ب - برای جدا کردن عدد ماه و روز و سال در تاریخها؛ مانند: نامه‌ی مورّخ ۷۶/۳/۲۵ شما رسید. ج - برای نشان دادن کلمه‌های معادل که تنها در حرف یا حروفی از آن‌ها، اِبدالی یا تخفیقی صورت گرفته است؛ مانند: کالزار/ کارزار فریشته/ فرشته سولاخ/ سوراخ د - برای جدا کردن دو مصراع شعر در متن‌های فشرده یا پاره‌های شعر نیمایی که به ضرورت و یا برای صرفه‌جویی، پشت سر هم چاپ می‌شود؛ مانند: نه هر آدمی‌زاده از دَد بِه است/ که دد ز آدمی‌زاده‌ی بد، بِه است (سعدی) تا شقایق هست/ زندگی باید کرد (سهراب سپهری) راهنمای نگارش و ویرایش، دکتر ناصح و دکتر یاحقی، ص ۹۲. https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303
ویراستاری ۱۴ - ایضاً یا علامت تکرار ( " ) این علامت، به جای کلمه‌های مشابهی که عیناً در سطرهای متوالی و با حکمی واحد تکرار می‌شود، به کار می‌رود؛ مانند: ۱ - آقای حسینی رشته‌ی ادبیات فارسی. ۲ - " احمدی " " " توجه: چون گوشی این علامت را ندارد، از گیومه که شبیه آن است، استفاده شد. راهنمای نگارش و ویرایش، دکتر یاحقی و دکتر ناصح، ص ۹۲ و ۹۳. https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303
ویراستاری ۱۵ - ستاره ( * ) این علامت، در موارد زیر به کار می‌رود: الف - برای رجوع به زیر‌نویس (وقتی که در داخل متن، اعداد به منظورهایی دیگر به کار برده شده است.) ب - اغلب به جای عبارت: "به همین مادّه رجوع شود" در دایرة‌المعارف‌ها و فرهنگ‌ها. ج - برای ایجاد فاصله میان اشعار، بندها یا پاراگراف‌هایی که موضوعشان با یکدیگر تفاوت دارد. گاه برای منظور اخیر، سه ستاره نیز به کار می‌رود. راهنمای نگارش و ویرایش، دکتر یاحقی و دکتر ناصح، ص ۹۳. https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303
عارفان بزرگ 🌹🌹🌹 عین‌القضات همدانی عین‌القضات ابوالمعالی عبدالله بن محمد میانَجی همدانی و معروف به قاضی همدانی، از حُکما و عارفان بزرگ ایران در قرن ششم هجری، حدود سال ۴۹۲ هجری در همدان به دنیا آمد. چون اجداد او اهل میانه بودند، به میانجی هم معروف شده است. در جوانی، به کسب فضایل پرداخت و به زودی در ادب و حکمت و کلام، مایه‌ی بسیار اندوخت و به سبب تبحرش در فقه، عنوان قاضی و مدرّس یافت. او پس از قانع نشدن از طریق فلسفه و کلام و آشنایی با محمد غزّالی، راه عرفان را پیش گرفت. چون در بیان عقاید، بی‌پروا بود و نیز به علت حسادت برخی از افراد، به تکفیر او پرداختند و مدتی در بغداد زندانی شد. به دستور وزیر سلطان سنجر، باز وی را به همدان آوردند و به بهانه‌ی فساد اعتقاد، در سال ۵۲۵ هجری در ۳۳ سالگی او را کشتند و جسدش را آتش زدند. آثار او عبارتند از: یزدان شناخت، تمهیدات، رساله‌ی جمالی، رساله‌ی علایی، مکتوبات (نامه‌ها)، شِکوَی الغریب و نُزهت العُشّاق(مجموعه‌ی اشعار). با تلخیص از تاریخ ادبیات ایران، سبحانی، ص ۲۳۸ - ۲۴۰. https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303
دُرُست بنویسیم همزه و قواعد آن ۱ - همزه در کلمه‌ی "ابن" در صورتی که بین دو اسم خاص قرار بگیرد، حذف می‌شود؛ مانند: حسین بن علی(ع). ۲ - همزه‌ی کلمه‌ی "است" پس از کلمه‌های مختوم به مصوّت بلند "آ" و "او" حذف می‌شود؛ مانند: داناست، نیکوست. ۳- در کلمه‌های فارسی، همزه فقط در اوّل قرار می‌گیرد؛ بنابراین، از آوردن همزه یا نوشتن "ی" به صورت یاهمزه در وسط یا آخر کلمه‌ها، باید پرهیز کرد. بنویسیم: آیین، پاییز، بینایی. ننویسیم: آئین، پائیز، بینائی. راهنمای نگارش و ویرایش، دکتر یاحقّی و دکتر ناصح، ص ۱۶ - ۱۸. https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303
عارفان بزرگ 🌹🌹🌹 بُشر حافی بُشر یا بِشر بن حارث مروزی، از زاهدان قرن دوم و سوم هجری قمری، در یکی از روستاهای مرو به دنیا آمد و بعدها ساکن بغداد شد و در همان جا وفات یافت. او یکی از اشراف‌زادگان و ابتدا اهل فسق و فجور بود. ماجرای توبه‌ی بشر را چنین نقل کرده‌اند: روزی امام کاظم - علیه السلام - از کنار خانه‌ی بشر می‌گذشت. صدای ساز و آواز و لهو و لعب، از خانه بلند بود. امام از کنیزی که از خانه‌ی بشر بیرون آمد، پرسید: صاحب این خانه، آزاد است یا بنده؟ کنیز گفت: او آزاد است. امام فرمود: راست گفتی. اگر او بنده بود، از مولای خود می‌ترسید. کنیز برگشت و بدون این که امام را شناخته باشد، بشر را از گفته‌ی امام آگاه کرد. بشر، پابرهنه از خانه بیرون رفت و دنبال امام دوید و در نتیجه‌ی گفت‌و‌گویی با ایشان، از عملش شرمنده شد و توبه کرد. به همین علت، به بشر حافی، یعنی پابرهنه معروف شد. پندها و حکمتهایی از بشر: 🌺🌺🌺 🌹کسی شیرینی آخرت را درنمی‌یابد که دوست دارد مردم او را بشناسند؛ یعنی دوست دارد که مردم بر صفات کمال او آگاه شوند. 🌹نگاه به احمق، چشم را داغ و نگاه به بخیل، دل را سنگ و سخت می‌کند. 🌹در ترک ظاهرسازی بکوش و ظاهرسازی نکن. با تلخیص از کتاب عارف پابرهنه، نویسنده عبدالحلیم محمود، مترجم مرحوم دکتر قاسم انصاری، چاپ اول، انتشارات زوار، ۱۴۰۰، ص ۵۷ و ۶۰. https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303