به نام خالق عشــــــــ❤️ق

نظرتون برامون بگیند https://harfeto.timefriend.net/16365302828015

#مسیحای_عشق #قسمت_پنجاه_وپنجم بغضم را قورت مےدهم و بہ بابا لبخند مےزنم. مامان نیست،وگرنہ بابا،اینقدر بے واهمہ مہربان نمےشد. با هم بہ طرف ماشین مےرویم،حس سبڪے دارم،حس رهایے،حس آزاد شدن از بندے بہ نام ڪنڪور... بابا با خنده مےگوید: خب بالاخره به مردم بگیم دخترمون چے ڪاره مےخواد بشہ.. لبخند بہ لبم مےدود،تصمیمم را سرجلسہ گرفتم. :_وڪیل،خانم وڪیل.. 🌟 صداے موبایلم مےآید،بدون اینڪہ چشمانم را باز ڪنم،با دست بہ دنبالش مےگردم. برش مےدارم و با گوشہ ے چشم اسم فاطمہ را مےبینم. جواب مےدهم. :_الو،جانمـ فاطمہ؟ صداے پر از شادے اش در گوشم مےپیچد :+سلام علیڪم خانم،بابا تو هنوز دل نڪندے از اون رختخواب؟؟ :_باور ڪن تازه چشمام گرم شده بود،هنوز بدنم عادت داره ساعت شش نشده پاشم،چہ خبره حالا ڪبڪت خروس مےخونہ؟ :+اولاڪہ ساعت ده صبحہ،از ساعت شش تا الان چہار ساعت وقت هست،تو مےگے تازه چشمات گرم شده بود؟ بعدم بیا بریم بشر یہ دورے بزنیم از آزادے مون لذت ببریم. :_باشہ،ڪجا بیام؟ :+بیا خونہ ے ما،راستے اشڪالے نداره ڪہ فرشتہ ام باهامون باشہ :_معلومہ ڪہ نہ،چہ بہتر،فقط من قبلش باید یہ سر تا مسجد برم :+باشہ پس مےبینمت زود بیا،خدافظ :_خداحافظ بلند مےشوم،لباس مرتب مےپوشم و راهے خانہ ے فاطمہ مےشوم. مامان بازهم خانہ نیست... سر خیابان چادرم را سر مےڪنم و راه مےافتم . بہ مسجد مےرسم،باز همان حال معنوے بہ سراغم مےآید،دلم مےخواهد پرواز ڪنم.. ولے وقت ندارم الان داخل مسجد بشوم. جلوے در پسربچہ اے پنج،شش سالہ ایستاده،بہ طرفش مےروم. :_سلام گل پسر بہ طرفم برمےگردد :+سلام خانم،من آقاعلے ام،گل پسر نیستم ڪہ.. :_عزیزدلم ڪنارش روے سڪوے مسجد مےنشینم و ڪیفم را در جست و جوے چیزے ڪہ بتواند این جوانمرد را خوشحال ڪند،مےگردم. در همان حال مےگویم :_علے آقا شما مشدے رو مےشناسے؟ :+بلہ ڪہ مےشناسم :_زحمت مےڪشے برے صداش ڪنے؟ :+چشم بالاخره پیدا ڪردم،حاصل ڪاوش مےشود یڪ آبنبات. بہ طرفش مےگیرم، :_بفرمایید علے آقا،این مال شماست.. نگاهے بہ آبنبات و نگاهے بہ صورت من مےاندازد،تردید از چشمانش مےبارد. :+نہ،مامانم گفتہ از غریبہ ها چیزے نگیرم. صدایے از ورودے مسجد مےآید:بگیر علے جان، ایشون غریبہ نیستن. علے بلند مےشود:دایے،مامان بزرگ همہ جا رو دنبالتون گشت. بلند مےشوم،سید جواد است. سرم را پایین مےاندازم _:سلام :+سلام علے مےگوید:خب دایے من مےرم خونہ شمام بیا.. و از ڪنار سیدجواد رد مےشود،سید از شانہ اش مےگیرد:ولے فڪر ڪنم قرار بود یہ ڪارے ڪنے و بہ من اشاره مےڪند،علے انگار تازه یادش آمده مےگوید:واے الان مشدے رو صدا مےڪنم. و بہ طرف مسجد مےدود . سید جواد مےخندد و سر تڪان مےدهد عشقه داییشہ به قلم فاطمه نظری @goordan110

#مسیحای_عشق #قسمت_پنجاه_وششم ناخودآگاه لبخند مےزنم :_خدا حفظش ڪنہ مےگوید :+راستش بہ بچہ ها سپرده بودم اگہ شما رو دیدن، عوض من حلالیت بگیرن،شڪر خدا خودتون رو دیدم. خوبے،بدے دیدین حلال ڪنین :_اختیار دارین،من جز خوبےندیدم. شما لطف بزرگے در حق من انجام دادین،یعنے من مدیون شمام. :+نفرمایین،انجام وظیفہ بوده :_دوباره بہ سلامتے مےرید عراق؟ :+نہ،راستش...راستش مےرم سوریہ.. سرم را بالا مےآورم،نگاهش بہ زمین است و لبخند،حاڪم لبهایش... مےخواهم چیزے بگویم ڪہ صداے مشدے مےآید: بہ بہ،باباجان خوش اومدے،عقر بخیر :_سلام مشدے،شرمنده این چندوقت درگیر درس بودم. ِمن بعد بیشتر میام ان شاء الله و بستہ را از زیر چادرم بیرون مےآورم:بفرمایید مشدے،این مال شماست. :+این چیہ دخترم؟ :_ڪلاه مشدے،ڪلاه حصیرے. گفتم این روزا تو گرما اینو بذارید سرتون،آفتاب بہ پوست و چشمتون آسیب نزنہ.. :+دستت درد نڪنہ دخترم،زحمت ڪشیدے باباجان. ڪسے از داخل صدایش مےزند:مشدے مشدے باز تشڪر مےڪند:ممنون دخترم،من برم تو یاعلے باباجان مشدے مےرود و علے خودش را بہ سیدجواد مےچسباند،در حالے ڪہ آبنبات را گوشہ ے لپش گذاشتہ. خودش را لوس مےڪند:دایے برام بستنے مےخرے؟ سید موهایش را بہم مےریزد:وروجڪ فعلا اونو تموم ڪن بعد.. بہ طرف من برمےگردد :+راستے مادر،پنجشنبہ این هفتہ ختم انعام دارن،تو مسجد. گفتہ بودن بہ شمام بگم تشریف بیارین. تعجب مےڪنم _:مادر شما؟آخہ منو که... :+بلہ ذڪر خیرتون رو از خانماے مسجد شنیدن. :_آها،باشہ چشم،قبول باشہ :+سلامت باشید سید سرش را بلند مےڪند و بہ آن طرف خیابان چشم مےدوزد :+اون آقا با شما ڪار دارن؟؟ سرم را برمےگردانم،یڪ ماشین شاسے بلند آخرین سیستم،آن طرف خیابان ایستاده ،شیشہ هاے دودے اش اجازه نمےدهد،خوب ببینم اما انگار ڪسے داخلش برایم دست تڪان مےدهد. مےگویم:فڪر نمےڪنم... راننده اش پیاده مےشود،تازه مےشناسمش... بلند داد مےزند:نیڪے و دست تڪان مےدهد. سید با تردید مےپرسد:اگہ مزاحمہ... نفسم را با صدا بیرون مےدهم:نہ آشناست چشمانم را مےبندم،نفس عمیق مےڪشم و چند قدم جلو مےروم. یادم مےآید خداحافظے نڪرده ام. برمےگردم. سید جواد مات و مبہوت مانده. :_من برم دیگہ بااجازه تون،سلام منو بہ حاج خانم برسونین. +:بہ سلامت،بزرگوارے تون رو مےرسونم. برمےگردم و بہ آن طرف خیابان مےروم. چادرم را از دو طرف آنقدر محڪم ڪشیده ام ڪہ حس مےڪنم بہ پوست سرم چسبیده. بہ ماشین ڪہ مےرسم،آرام مےگویم:اینجا چےڪار مےڪنے؟ فریبرز،بہ ماشین اشاره مےڪند:سوار شو :_مےگم اینجا چے ڪار مےڪنے؟ :+منم گفتم سوار شو،زود باش نیڪے بدو :_چے شده؟ لحنش نگرانم مےڪند. ناچار سوار مےشوم. فریبرز هم مےنشیند. ماشین را روشن مےڪند و با سرعت بہ راه مےافتد. به قلم فاطمه نظری @goordan110

#مسیحای_عشق #قسمت_پنجاه_وهفتم با نگرانے مےپرسم:چے شده آخہ؟ پوزخند مےزند،و با همان لحن پر از ڪنایہ اش مےگوید:بامزه شدے! و بہ چادرم اشاره مےڪند . :_تعقیبم ڪردے ڪہ اینو بہم بگے؟خیلے خب،حالا بزن ڪنار. صداے موبایلم بلند مےشود،قبل از اینڪہ درش بیاورم فریبرز مےگوید:باباتہ :_چے؟ :+پشت خط،باباتہ،بہش نگے این دور و ورایے،بگو...بگـــــو....اصلا بگو انقلابی :_چے؟انقلاب؟؟چرا باید دروغ بگم؟ :+مجبورے،بگو اومدے ڪتاب بخرے،بہ خاطر خودت مےگم.. باور ڪن.. تلفن را مےگیرم،راست مےگوید،باباست... :_من نمےتونم...نمےتونم دروغ بگم... :+پس اصلا جواب نده :_مےگے چے شده یا نہ؟ :+داشتیم مےاومدیم خونہ ے شما. سرخیابونتون تو رو دیدیم. یعنے بابات دید،گفت نیڪیہ؟ من گفتم نہ بابا این ڪہ چادریہ. خلاصه اینڪہ بابات داشت مےاومد دنبالت. من نذاشتم . صداے موبایل من قطع مےشود و چند ثانیہ بعد صداے موبایل فریبرز مےآید. فریبرز)هیس(مےگوید و جواب مےدهد :_سلام مہندس :_نہ بابا،گفتم ڪہ نیڪے نیس. نہ اومدم دنبال اون دختره،نیڪے نبود. :_عه؟نیڪے خونہ نیس؟ :_آره دیگہ،حتما بیرونہ مےخندد_:نہ بابا نیڪے و چادر؟؟؟!!!! :_نہ خیالتون راحت،منم الان میام تلفن را قطع مےڪند.. حس مےڪنم ضربان قلبم یڪے درمیان شده،اگر بابا بفہمد من چادر سر مےڪنم... واے از تصورش بدنم مےلرزد... بابا،مثل تمام پدرهاے دنیا خوب و مہربان است..اما اگر عصبانے شود،هیچ چیز جلودارش نیست... واے خداے من... فریبرز ادامہ مےدهد :+حالا جدے جدے چادر سر مےڪنے؟ یا دوربین مخفیہ؟ صدایم از عمق چاه بیرون مےآید :_نگہ دار :+چے؟ :_گفتم نگہ دار... فریبرز اتومبیل را متوقف مےڪند. :+نیڪے حالت خوبہ؟ بہ طرفش برمےگردم،بہ سختے جلوے شیشہ ے ترڪ خورده ے بغضم را مےگیرم _:مےشہ....یعنے...لطفا بہ هیچڪس چیزے نگو..خواهش مےڪنم... :+هیچڪس رو قول نمےدم،اما بہ پدر و مادرت چیزے نمےگم،خیالت راحت... پیاده مےشوم،چند ڪوچہ پایین تر،بہ خانہ ے فاطمہ مےرسم. حالم خوش نیست،این را قیافہ ام فریاد مےزند... فاطمہ در را ڪہ باز مےڪند،صورت پر از لبخندش بہ چہره ے ویرانم مےافتد... :_نیڪے؟چے شده؟بیا تو ببینم.. دستم را مےڪشد و بہ طرف اتاقش مےبرد،در اتاق را مےبندد و من تازه وقت مےڪنم بہ یاد بیاورم ڪجا هستم.. چہ شد و حال خرابم،بہ خاطر چیست... فاطمہ را بغل مےڪنم و گریہ مےڪنم.. 🌸 فرشتہ،دخترخالہ ے فاطمہ،قاشق را چند دور مےچرخاند و لیوان آب قند را بہ دستم مےدهد. :_نمےخورم :+بخور،رنگ بہ رو ندارے،حتما فشارت افتاده.. با اڪراه لیوان را مےگیرم و جرعہ اے مےخورم. فاطمہ با ڪنجڪاوے مےگوید :+آخہ چے مےشہ خب؟ مگہ قول نداد بہ مامان و بابات چیزے نگہ..؟ مےگویم به قلم فاطمه نظری @goordan110

#مسیحای_عشق #قسمت_پنجاه_وهشتم :_قول داد،ولے مےترسم... گفت قول نمےده بہ هیچڪس نگہ،یعنے ممڪنہ بہ یہ نفر بگہ.. :+نگران نباش نیڪے جونم،مطمئنم بہ ڪسے چیزے نمےگہ... :_واے فاطمہ... فرشتہ با مہربانے دستم را مےگیرد:غصہ نخور عزیزم دستانم را جلوے صورتم مےگیرم :_آخہ شما مامان و باباے منو نمےشناسین...از چادر متنفرن... فاطمہ مےگوید:اینطورے ڪہ نمےشہ نیڪے،تو بالاخره مےخواے برے دانشگاه..باید یہ ڪاریش بڪنے دیگہ...همہ چے رو بسپار بہ خدا راست مےگوید... چرا خداے مہربانم را بہ یارے نطلبم؟ همان ڪہ قدم قدم راه را نشانم داد... خدایا،توڪل بر تو،ڪہ هیچگاه تنہایم نمےگذارے.. صداے پیامڪ موبایلم مےآید. گوشے را برمےدارم ]فریبرز بہم گفت چے شده،نگران نباش،قول داد بہ هیچڪس نگہ. باید ببینمت نیڪے دانیال[ اشڪہایمـ را پاڪ مےڪنم،خیالم راحت شد،پس فریبرز این خبر را مےخواست بہ دانیال بدهد... رازم تا حدودے برمال شده،اما خیالم آسوده است ڪہ دانیال حداقل آن را پیش خودش بہ امانت نگہ مےدارد.. اما پیامڪش را نادیده مےگیرم. نمےخواهم بہ او،یا هرچیز دیگر ڪہ مرا بہ گذشتہ ام وصل مےڪند نزدیڪ شوم :_ببخشید بچہ ها،روز شمارم خراب ڪردم.. فاطمہ مےخندد:نہ بابا فرشتہ با خنده مےگوید:حالا یہ خبرخوش و مرموزانہ بہ فاطمہ نگاه مےڪند و ریز مےخندد. فاطمہ گونہ هایش،رنگ انار مےشود. کوسن روی تخت را بہ طرف فرشتہ پرت مےڪند:ڪوفت فرشتہ مےخندد،دوانگشتے دست مےزند و آرام مےخواند:بادا بادا مبادڪ بادا... مےگویم:آره فاطمہ؟ جدے بہ طرفم برمےگردد:نہ بابا نیڪے،این دیوونہ یہ چیزے میڱہ،تو چرا باور مےڪنے؟ :_پس قضیہ چیہ؟ :+یہ خواستگارے سادست بابا...جواب رد دادم،اونام رفتن... :_خب طرف ڪےعه؟ :+پسرعموم :_خب عیبش چیہ؟چرا قبول نڪردے؟ :+پسرخوبیہ،ولے اونے ڪہ مےخوام نیس..تازه خیلے زوده من بخوام بہ ازدواج فڪر ڪنم. فرشتہ مےگوید:آره این فاطمہ ے ما ُخلہ،پسرعموش همہ چے تمومہ ها ولے این دختر،منتظر شاهزاده ے سوار بر اسب سفیدشہ! فاطمہ با لبخند قشنگ روے لبش مےگوید:میاد، مطمئنم ڪہ میاد❁ از شدت استرس،ڪف دست هایم عرق ڪرده، تسبیح فیروزه اے ڪہ فاطمہ برایم از ڪربلا آورده ،مدام دور دستم مےچرخانم و ذڪر مےگویم... بابا مےزند روے شانہ ام:پاشو نیڪے بذا من بزنم بلند مےشوم و بابا پشت لپ تاب مےنشیند . خدایا،سرنوشتم را بہ تو مےسپارم... بابا آرام ڪد و رمز عبور را مےزند... سایت شلوغ است و ڪفاف این همہ جمعیت را نمےدهد... بابا دوباره تالش مےڪند..ـ چشم هایم را مےبندم و پشت بہ صفحہ مےایستم... یا ضامن آهو... صداے جیغ مامان مےآید :_واے آفرین نیڪے... برمےگردم... خداے من...نگاهم روے رتبہ ے دورقمے ام متحیر مےماند... واے خدایا شڪر.... مامان،ازشدت ذوق بغلم مےڪند... مدت ها بود ڪہ حسرت این آغوش را داشتم... بابا را هم بغل مےڪنم... صداے موبایلم مےآید،فاطمہ است. :_الو فاطمہ؟ صدایش نگران است :+سلام نیڪے چے شد؟تونستے ببینے؟ اشڪهایم ناخودآگاه مےریزند به قلم فاطمه نظری @goordan110

#مسیحای_عشق #قسمت_پنجاه_ونهم :_آره،فاطمہ..همونے ڪہ مےخواستم... صدایش رنگ خوشحالے مےگیرد :+راس مےگے؟تبریڪ :_اوهوم،تو چے؟ :+نہ من هنوز ندیدم... دعا ڪن نیڪے... :_دیدے خبرم ڪنا.. :+باشہ باشہ خداحافظ :_خداحافظ. مامان و بابا از اتاقم بیرون مےروند،بہ محض تنہا شدن،روے خاڪ مےافتم...چہ خطایے! تنہایے معنا ندارد وقتے تو اینجایے،در قلبم! روح خودت را در ڪالبد من دمیده اے تا هیچ وقت بے تو نمانم،خداے مہربانم... باز هم صداے موبایلم مےآید،پیامڪ از دانیال،ڪاش مےشد سمج صدایش ڪنم! ]مبارڪہ،نیڪے خواهش مےڪنم جوابم رو بده. باید ببینمت /دانیال [ گوشے را روے میز مےگذارم،اما دوباره زنگ مےخورد،عمووحید است.. اشڪ هایم را با لبخند پاڪ مےڪنم. :_س عموجون.. ❁ سہ هفتہ اے از دانشجوشدنم مےگذرد...اوضاع زندگے ڪمے سخت شده،اما هنوز شیرین است... این روزها بیشتر از قبل باید هواے رفت و آمدهایم را داشتہ باشم،نباید مثل قبل خطایے ڪنم... دو خیابان بالاتراز خانہ مان،چادرم را درمےآورم. هوا روبہ تاریڪے مےرود. آرام در را باز مےڪنم و وارد خانہ مےشوم. قدم هایم را آرام برمےدارم تا قیژ قیژ برخورد دمپایے هایم با پارڪت،بہ ڪمترین حد خود برسد. این روزها ڪمتر مامان و بابا را مےبینم..ڪلاسہاے دانشگاه از یڪ طرف و دورے ڪردن مامان از طرف دیگر،باعث شده حتے باهم براے غذاخوردن پشت یڪ میز ننشینیم... مےخواهم از پلہ ها بالا بروم ڪہ صداے بابا میخڪوبم مےڪند. :_نیڪے.. با ترس برمےگردم،نمےدانم دلیل نگرانے ام چیست... :+سلام بابا بابا موبایلش را در دست گرفتہ و مےگوید :_یہ چند لحظہ گوشے موبایل را روے شانہ اش مےگذارد و آرام مےگوید :_لباسات رو عوض ڪن،منتظرم با هم یہ فنجون چاے بخوریم و دوباره موبایل را جلوے گوشش مےگیرد:الو..آقاے حمیدے... نفس عمیقے مےڪشم،علے الظاهر ڪہ آرامش برقرار است،اما نڪند قبل طوفانے شدن باشد... بہ اتاق ڪہ مےرسم،پیامڪ فاطمہ را مےبینم. ]سلام،چطورے وڪیل بعد از این؟یہ وقت بذار همو ببینیم[ در حالے ڪہ چادرم را داخل ڪشو مخفے مےڪنم، مےنویسم ]سلامـ خانم دڪتر،چشم. ِڪے؟[ لباس راحتے مےپوشم و بہ طرف آشپزخانہ مےروم. بابا پشت میز نشستہ و منتظر من استــ ،منیرخانم هم مشغول چاے ریختن است. طبق عادتم،بہ محض ورود سلام مےدهم. سلام نام خداست و من بنده اش. باید همیشہ بہ یادش باشم، بہ هر بہانہ اے،حتے بہانہ ے لطیفے مثل>سلام!< بابا جواب سلامم را مےدهد و منیر خانم هم. روبہ روے بابا مےنشینم. منیر برایم چاے مےآورد. با لبخندے تشڪر مےڪنم :_ممنون منیرخانم :+نوش جان و از آشپزخانہ خارج مےشود. بابا استڪان چاے اش را برمےدارد. :_خب،چہ خبر؟ از این پرسش ناگہانے تعجب مےڪنم :+سلامتی بابا سر تڪان مےدهد و جرعہ اے از چاے اش مےنوشد. اوضاع غیرعادے است و این براے من،یعنے خطر. به قلم فاطمه نظری @goordan110

#مسیحای_عشق #قسمت_شصت سعے مےڪنم بابا را بہ حرف بیاورم،شاید میان حرف هایش ڪلمہ اے بیابم و دلیل این همہ عجایب مشخص شود. :+اممم....مامان ڪجاست؟ :_خونہ ے آقاے رادان،دورهمے سہ شنبہ ها دیگہ.. :+آهان دست هایم را دور فنجان حلقہ مےڪنم و بہ اشڪال عجیب بخار خیره مےشوم. سڪوت بابا آزارم مےدهد.. فنجان را بہ لبم نزدیڪ مےڪنم،اما صداے بابا متوقفم مےڪند. :_نیڪے من تا حاال چیزے از تو خواستم؟ شروع شد،خدایا،صد صلوات نذر جد سیدجواد،بہ خیر بگذرد.. فنجان را آرام روے میز مےگذارم،آب دهانم را قورت مےدهم. :+نہ بابا :_ببین نیڪے،من ڪامل اینو مےفہمم ڪہ تو خیلے فرق ڪردے. دیگہ حتے از جنس ما نیستے؛تو شدے شبیہ وحید...واضح بگم،از این همہ تغییرڪردنت راضے نیستم.. الان چہارسالہ من و مادرت متلڪ هاے ریز و درشت اطرافیان رو تحمل مےڪنیم.. تو از ما دور شدے،من اینو خوب مےفہمم؛ولے اینم خوب مےدونم ڪہ واسہ خواستہ ے من ارزش قائلے. درستہ؟ :+بلہ بابا،البتہ اگہ... :_البتہ اگہ در چہارچوب دین باشہ،هست..مطمئن باش چیز خلاف شرع ازت نمےخوام.. نفسم را حبس مےڪنم. :_رادان ازت خواستگارے ڪرده،واسہ پسرش،دانیال نفسم را بیرون مےدهم... :+بابا من هنوز.... :_من نگفتم باهاش ازدواج ڪن،گفتم؟ازت انتظار میره حرف پدرت رو قطع نکنی... سرم را تڪان مےدهم،بابا جدےست. مثل همیشہ... :_فقط بذار بیان،مثل یہ خانم،موقر و متین بشین و آخر مجلس بگو ڪہ جوابت منفیہ،البتہ من واقعا دوست داشتم جوابت مثبت باشہ. اما خب،اجبارے هم در ڪار نیست...باشہ؟ چاره چیست؟؟باز هم باید مغلوب شوم... توڪلت علے الحے الذے الیموت _:خب حالا نوبت لپہ و گوشتہ ڪہ باید تفتش بدیم. حالا ڪہ ڪمے درس هایم سبڪ شده،دوست دارم آشپزے یاد بگیرم. استاد راهنمایم هم منیر است! در حالے ڪہ بہ سیب زمینے ها،ناخنڪ مےزنم مےگویم:منیر خانم،قورمہ سبزے رو ڪے یادم مےدے؟ :_چشم خانم،اونم یاد مےدم. روے صندلے مےنشینم. فڪر مہمانے فرداشب،حسابے مشغولم ڪرده و نمی گذارد تمرڪز ڪنم. موبایلم را برمےدارم و بہ فاطمہ پیامڪ مےدهم. ]سلام فاطمہ جونم،دلم برات تنگ شده،ڪے همو ببینیم؟[ فورا جواب مےدهد: ]سلام عزیزدلم،اتفاقا الان داشتم بہت پیام مےدادم. فردا من ساعت سہ جلسه ی شعرخوانی دارم،دوست داری تو هم بیا.بعدش مےتونیم بریم بیرون باهم[. جواب مےدهم: ]باشه پس منم میام ... مےبینمت[ از منیر معذرت مےخواهم و بہ طرف اتاق مےروم. ظاهرا هیچ اتفاق مہمے در پیش نیست،اما دلم مثل سیر و سرڪہ مےجوشد... روے تخت دراز مےڪشم...دستم را زیر سرم مےگذارم. با وجود این همہ تفاوتے ڪہ بین من و دانیال است، او چطور چنین چیزے را با پدر و مادرش در میان گذاشتہ؟چطور اصلا مےتواند بہ دخترے مثل من فڪر ڪند. اینقدر ڪہ با هم فرق داریم،زمین تا آسمان فاصلہ ندارد... او دلش پر مےزند براے رفتن بہ ڪشورهاے اروپایے و من حسرت یڪ سفر مشہد دارم.. او عاشق مہمانے هاے شبانہ است و من دلتنگ روضہ هاے پنجشنبہ شب هاے هیئت... به قلم فاطمه نظری @goordan110

#مسیحای_عشق #قسمت_شصت_ویکم او افتخارش بہ مارڪ لباس هایش است و من عاشق تسبیحے ڪہ از ڪربال برایم آمده... نہ،نشدنے است،این پیوند،مثل اتصال شرق و غرب است... غیرممڪن است... ★ عمو مےخندد:خب،پس امروز مےخواے برے پیش رفیق قدیمے ڪہ این همہ عجلہ دارے. در حالے ڪہ چادر و جزوه ام را داخل ڪیف مےڪنم مےگویم:عمو خیلے دیرم شده،مےشہ برم؟ :_بلہ برو،من ڪہ چیزے نمےگم :+عمو شرمندم ها..راستے.... بین گفتن و نگفتن مردد مےمانم..چرا باید بگویم وقتے وانمود مےڪنم امشب اتفاق مہمے در شرف وقوع نیست؟؟ عمو،مشڪوڪ نگاهم مےڪند :_راستے چے؟؟ :+هیچے،مہم نیس :_ببینم اونجا خبریہ ڪہ نمے خواے بہم بگے؟ :+نہ،نہ اصلا..خب من برم دیگہ . :_تا ساعت چند ڪلاس دارے؟ :+از هشت و نیم صبح،تا دوازده ظهر...بعدش هم می خوام برم جلسه ی شعرخوانی فاطمه. :_اوه اوه،پس زود باش برو ڪہ ڪلاست اولت دیر شد. :+باشہ باشہ،خداحافظ :_مراقب خودت باش،خداحافظ. لپ تاب را مےبندم و بہ سرعت از اتاق خارج مےشوم. مامان،آماده شده و مےخواهد بہ باشگاه برود . :_خداحافظ مامان :+بیا تا یہ جایے مےرسونمت. :_نہ ممنون،خودم مےرم. . از خانہ بیرون مےزنم،باد سرد هواے آبان ماه،صورتم را مےسوزاند. ]دربست[ مےگویم،یڪ تاڪسے جلوے پایم توقف مےڪند. سریع چادرم را سر مےڪنم و سوار مےشوم. راننده با تعجب از آینہ نگاهم مےڪند. :_ڪجا برم خانم؟ :+دانشگاه تہران * وارد سالن مے شوم،فاطمہ را مےبینم ڪہ ردیف دوم نشستہ،برایم دست تڪان مےدهد. محسن را هم مےبینم. ردیف اول. از ڪنارش ڪہ رد مےشوم آرام مےگویم:سلام آقاے عالیے. سربلند مےڪند:عه،سلام خانم نیایش. ڪنار فاطمہ مےنشینم.باهم روبوسے مےڪنیم،دو هفتہ اے مےشد ڪہ ندیده بودمش. آرام مےگوید:دلم برات تنگ شده بود. :_منم همینطور.. استاد وارد سالن مےشود و بعد سلام و علیک می گوید:خب خانم زرین،امروز چہ شعرے برامون آوردین؟ فاطمہ مےگوید:شرمنده استاد،امروز هیچے :_اے بابا،چقدر حیف..خب بذارید از شاعر عزیزمون آقای محمودی دعوت کنم تشریف بیارن. * جلسه تقریبا رو به اتمام است،فاطــمه مدام عطســه مےڪند. محسن با نگــرانے برمےگردد و نگاهش مےڪند. استاد بلند مےگوید:خب این جلسه هم عالی بود،هفته ی آینده می بینمتون فاطــمه عطسه مےڪند،مےخندم. گونه هاے سرخ شده اش بامزه اند! استاد ڪیفش را برمےدارد و از سالن خارج مےشود. مشغول جمع و جور ڪردن وسایلم مےشوم، نگاهم به محسن مےافتد. در حالے ڪـه از سالن خارج مےشود؛نگران به فاطمه نگاه مےڪند. زیر لب مےگویم:خـوش بـہ حالت فاطــمہ :_چرا؟ :+داداشت،همش با نگرانے نگاهت مےڪرد فاطــمه بلند مےشود و با اخم می گوید:نه خیر،نگرانے اش از دوست داشتن نیست،آقا عذاب وجدان دارن به قلم فاطمه نظری @goordan110

•••{🥀♥️}••• یادے میکنێم از ۰(شهیدروح‌الله‌قربانی) #معرفی_شهید 🥀🕊 : شهیدروح‌الله‌قربانی شہادت⇦ ¹³⁹⁴.⁸.¹³ محل‌شهادت‌ ⇦ سوریه‌حلب وضعیت‌تاهل ⇦ متاهل‌ آدرس‌مزار ⇦ بهشت‌زهراے‌تهران • • • شهید روح الله قربانی در اولین روز خرداد ماه ۱۳۶۸ در خانواده ای مومن و مجاهد به دنیا آمد. پدرش از سرداران سپاه و از مجاهدان ۸ سال دفاع مقدس است. مادر او فرهنگی بود و زمانی که روح الله۱۵ ساله بود از مهر و محبتش محروم شد. مادر روح الله آرزو داشت که پسرش طلبه یا شهید شود و روح الله با نشان شجاعت مدافع حرم در ۱۳ آبان ۹۴ در دفاع از حرم حضرت زینب کبری(س) آرزوی مادرش را محقق کرد. روح‌الله در زندگی برنامه‌ریزی دقیقی داشت. یک دفترچه کوچک داشت که کارهای هفتگی، ماهانه و گاهی سالانه را در آن می‌نوشت. بسیار به درس، تحصیل و خواندن کتاب علاقه داشت. مسلط به زبان عربی و انگلیسی بود و تصمیم داشت زبان سوم را هم شروع کند. اگر شهید شدم یک کلام حاج آقا مجتبی به نقل از علی علیه‌السلام می‌گفتند منتهی فضل الهی تقوی است، شهادت خوب است اما تقوا بهتر است تقوایی که در قلب است و در رفتار بروز پیدا می‌کند فکر نکنم مال یک روز باشد شاید یک روزه هم باشد ولی حاج آقا می‌گفت پی ساختمان فنداسیون آهن است. #شہید ࢪوح اللهـ قربانے •┈┈••✾❣✾••┈┈• @goordan110 •┈┈••✾❣✾••┈┈•