#رمان_مدافع_عشق_قسمت11 #هوالعشــــــق: مادرم تماس گرفت... حال پدربزرگت بد شده...ما مجبور شدیم بیایم اینجا (منظور یڪےاز روستاهای اطراف تبریزاست) چندروزدیگه معطلےداریم... برو خونه عمت!... اینها خلاصه جملاتےبودڪه گـفت و تماس قطع شد * چادر رنگـےفاطمه را روی سرم مرتب میڪنم و به حیاط سرڪ میڪشم. نزدیڪ غروب اســت وچیزی به اذان مغرب نمانده. تو لبه ی حوض نشـــســـته ای، آســتین هایت را بالازده ای و وضـــو میگیری. پیراهن چهارخانه سورمه ای مشڪےو شلوار شیش جیب! میدانستم دوستت ندارم فقط...احساسم بتو،احساس ڪنجڪاوی بود... ڪنجڪاوی راجب پسری ڪه رفتارش برایم عجیب بود "اما چرا حس فوضولےاینقدبرام شیرینه مگه میشه ڪسے اینقدر خوب باشه؟" مےایستے،دستت را بالا مےاوری تا مسح بڪشے ڪه نگاهت بمن مےافتد. بسرعت رو برمیگردانےو استغفرالله میگویـے.... اصلن یادم رفته بودبرای چڪاری اینجا امده ام... _ ببخشید!... زهراخانوم گـفتن بهتون بگم مسجدرفتید به اقا سجاد گوشزد ڪنیدامشب زودبیان خونه... همانطورڪه استین هایت را پایین میڪشے جواب میدهے: بگید چشم! سمت در میروی ڪه من دوباره میگویم: _ گـفتن اون مسئله هم از حاجـی پیگری ڪنید... مڪث میڪنـے: _ بله...یاعلــے! * زهراخانوم ظرف را پراز خورشت قرمه سبزی میکندو دستم میدهد _ بیادخترم...ببر بزار سرسفره... _ چشم!... فقط اینڪه من بعد شام میرم خونه عمه ام!...بیشتر ازین مزاحم نمیشم. فاطمه سادات از پشت بازوام را نیشگون میگیرد _ چه معنےداره! نخیر شماهیچ جا نمیری!دیر وقته... _ فاطمه راس میگه... حالا فعلا ببرید غذاها رو یخ ڪرد.. هردو از آشپزخانه بیرون و به پذیرائےمیرویم. همه چیز تقریبا حاضر است. صدای #یاالله مردانه ڪسےنظرم را جلب میڪند. پسری با پیرهن ساده مشڪے،شلوارگرم ڪن،قدی بلند و چهره ای بی نهایت شبیه تو! ازذهنم مثل برق میگذرد_ اقا سجاد!_ پست سرش تو داخل می آیےو علےاصغر چسبیده به پای تو کشان کشان خودش را به سفره میرساند... خنده ام میگیرد! چقدر این بچه به تو وابسته است. نکند یکذروزهم من ماننداین بچه به تو... نویسنده:میم‌سادات‌هاشمی✨ 『🌙 @Gordane118 ○°.』

#رمان_مدافع_عشق_قسمت12 #هوالعشــــــق: پتوراڪنار میزنم،چشمهایم را ریزو به ساعت نگاه میڪنم. "سه نیمه شب"! خوابم نمیبرد... نگران حال پدر بزرگم.. زهراخانوم اخرکار خودش را کرد و مرا شب نگه داشت... بخود میپیچم... دستشویـےدر حیاط و من از تاریڪـےمیترسم! تصور عبور از راه پله و رفتن به حیاط لرزش خفیفـــــــےبه تنم میندازد. بلندمیشوم ، شالم را روی سرم میندازمو با قدم های آهسته از اتاق فاطمه خارج میشوم.در اتاقت بسته است.حتمن آرام خوابیده ای ! یڪ دست را روی دیوار و با احتیاط پله ها را پشت سرمیگذارم. اقا سـجادبعداز شـام برای انجام باقــــــــــےمانده ڪارهای فرهنگےپیش دوسـتانش به مسـجدرفت. توو علےاصغردر یڪ اتاق خوابیدید و من هم همراه فاطمه. سایه های سیاه،ڪوتاه و بلند اطرافم تڪان میخورند. قدم هایم را تندترمیڪنم و وارد حیاط میشوم. چند مترفاصله هس یا چندکیلومتره؟؟ زیرلب ناله میڪنم: ای خدا چقد من ترسوام...! ترس از تاریڪےرا ازڪودڪےداشتم. چشم هایم را میبندم و میدوم سمت دستشویـےڪه صدایـےسر جا میخڪوبم میڪند! *** صدای پچ پچ... زمزمه!!... "نکنه... جن"!!! از ترس به دیوار میچسبم و سعےمیڪنم اطرافم رادرآن گنگـے و سیاهـےرصدڪنم! اما هیچ چیزنیست جز سایه حوض،درخت و تخت چوبـے!! زمزمه قطع میشودو پشت سرش صدایـےدیگر... گویـےڪسےداردپا روی زمین میڪشد!!! قلبم گروپ گروپ میزند، گیج از خودم میپرسم: صدا از چیهه!!!! سرم را بـےاختیار بالا میگیرم... روی پشت بام. سایه یڪ مرد!!! ایستاده و بمن زل زده!! نفسم در سینه حبس میشود. یڪ دفعه مینشیند و من دیگر چیزی نمیبینم!! بـےاختیار با یڪ حرکت سریع ازدیوارڪنده میشوم و سمت در میدوم!! صدای خفه در گلویم را رها میڪنم: دززززدددد...دزدرو پشت بومهه..!!!دزدد..!! خودم را از پله ها بالا میڪشم !گریه و ترس با هم ادغام میشوند.. _ دزد!!! در اتاقت باز میشود و تو سراسیمه بیرون مـےایی !!! شوڪه نگاهت را به چهره ام میدوزی!! سمتت می ایم و دیوانه وار تڪرار میڪنم:دزددد...الان فرااار میڪنههه _ کو!! به سقف اشاره میکنم و با لکنت جواب میدهم: رو... رو... پش... پشت... بوم..م.. فاطمه و علـےاصغرهردو با چشمهای نگران از اتاقشان بیرون مـےایند.. و تو با سرعت ازپله ها پایین میدوی.. نویسنده:میم‌سادات‌هاشمی✨ 『🌙 @Gordane118 ○°.』

#رمان_مدافع_عشق_قسمت13 #هوالعشــــــق: دستم را روی سینه ام میگذارم.هنوز بشدت میتپد. فاطمه ڪنارم روی پله نشسته و... زهراخانوم برای آرام شدن من صلوات میفرستد اماهیچ کدام مثل من نگران نیستند! بخودم که امدم فهمیدم هنگام دویدن وبالا آمدن از پله ها شالم افتاده و تو مرا با این وضع دیده ای!!! همین آتش شرم به جانم میزد.. علےاصغر شالم را ازجلوی در حیاط مےاوردودستم مےدهد. شالم را سرم میڪنم وهمان لحظه توبا مردی میانسال داخل می ایی ... علےاصغرهمین ڪه او را میبیند با لحن شیرین میگوید: حاچ بابا!! انگار سطل آب یخ روی ســـرم خالےمیڪنند مرد با چهره ای شــــکســــته و لبخندی که لا به لای تارهای نقره ای ریشــــش گم شــــده جلو مےاید: _ سلام دخترم!خوش اومدی!! بهت زده نگاهش میکنم بازم گند زدم!!! ابروم رفت!!! بلند میشوم، سرم را پایین میندازم... _ سلام!!... ببخشید من!..من نمیدونستم که.. زهراخانوم دستم را میگیرد! _ عیب نداره عزیزم! ما بایدبهت میگـفتیم که اینجوری نترسـی!! حاج حسین گاهـــــــــےنزدیڪ اذان صبح میره روی پشت بوم برای نماز.. وقتی دلش میگیره و یاد همرزماش میفته! دیشبم مهمون یکی ازهمین دوستاش بوده. فک کنم زودبرگشته یراست رفته اون بالا... با خجالت عرق پیشانی ام را پاک میکنم،بزور تنها یڪ ڪلمه میگویم: _ شرمنده... فاطمه به پشتم میزند: _ نه بابا! منم بودم میترسیدم!! حاج حسین با لبخندی که حفظش کرده میگوید: _ خیلےبد مهمون نوازی ڪردم! مگه نه دخترم!! و چشمهای خسته اش را بمن میدوزد *** نزدیک ظهراست گوشه چادرم را با یک دست بالا میگیرم و بادست دیگر ساڪم را برمیدارم. زهرا خانوم صورتم را میبوسد _ خوشحال میشدیم بمونی! اما خب قابل ندونستی! _ نه این حرفاچیه؟؟دیروزم ڪلـے شرمندتون شدم فاطمه دستم را محکم می فشارد: رسیدی زنگ بزن!! علےاصغرهم با چشم های معصومش میگوید: _خدافس اله خم میشومو صورت لطیفش را میبوسم.. _ اودافظ عزیزخاله خداحافظـےمیڪنم،حیاط را پشت سرمیگذارم و وارد خیابان میشوم. تو جلوی در ایستاده ای، کنارت که می ایستم همانطور که به ساکم نگاه میکنےمیگویـے: خوش اومدید... التماس دعا قرار بود تومرا برسانےخانه عمه جان. اماڪسـےڪه پشت فرمان نشسته پدرت است. یڪ لحظه از قلبم این جمله میگذرد. #دلم_برایت.... وفقط این کلمه به زبانم می اید: محتاجیم... خدانگهدار نویسنده:میم‌سادات‌هاشمی✨ 『🌙 @Gordane118 ○°.』

#رمان_مدافع_عشق_قسمت14 #هوالعشــــق: چندروزی خانه عمه جان ماندگار شدم در این مدت فقط تلفنـےبا فاطمه سادات در ارتباط بودم! عمه جان بزرگـترین خواهرپدرم بودو من خیلـےدوستش داشتم. تنها بوددر خانه ای بزرگ و مجلل. مادرم بالاخره بعداز پنج روز تماس رفت.. * صدای گوشخراش زنگ تلفن گوشم راڪرمیڪند؛بشقاب میوه ام را روی مبل میگذارمو تلفن را برمیدارم. _ بله؟ _ مامانـےتویـے؟؟...ڪجایـے شما! خوش گذشته موندگارشدی؟ _ چرا گریه میڪنـے؟؟ _ نمیفهمم چےمیگیـــــ.... صدای مادرم درگوشم میپیچد! بابابزرگ.... مرد! تمام تنم سردمیشود! اشڪ چشمهایم را میسوزاند! بابایــــــے... یادڪودڪــــــےو بازی های دسته جمعـــےو شلوغڪاری در خانه ی باصفایش!.. چقدر زوددیر شد. * حالت تهوع دارم! مانتوی مشڪےام را گوشه ای از اتاق پرت میڪنم و خودم را روی تخت میندازم. دو ماه است ڪه رفته ای بابا بزرگ!هنوز رفتنت را باور ندارم!همه چیز تقریبا بعد از چهلمت روال عادی بخود گرفته! اما من هنوز.... رابطه ام هرروز با فاطمه بیشتر شده و بارها خود او مرادلداری داده. با انگشت طرح گل پتویم را روی دیوار میڪشم و بغض میڪنم. چندتقه به در میخورد _ ریحان مامان؟! _ جانم مامان!.. بیا تو! مادرم با یڪ سینـــــےڪه رویش یڪ فنجان شکلات داغ و چندتکه کیک که در. پیش دستـــــے چیده شده بودداخل می اید روی تخت مینشنیدو نگاهم میڪند _ امروز عڪاسـےچطور بود؟ مینشینم یک برش بزرگ از کیک رادردهانم میچپانم و شانه بالا میندازم! یعنـےبدنبود! دست دراز میکند ودسته ای از موهای لخت و مشڪےام را ازروی صورتم کنار میزند. با تعجب نگاهش میڪنم: چقد یهو احساساتی شدی مامان _ اوهوم! دقت نکرده بودم چقدر خانوم شدی! _ واع...چیزی شده؟! _ پاشو خودتو جم و جورڪن، خواستگارت منتظره مــا زمــان بــدیم بیــاد جلو!... و پشــــــــــت بندش خندید کیــک بــه گلویم میپرد بــه ســـــــــرفــه میفتم و بین سرفه هایم میگویم... _ چی...چ...چی دارم؟ _ خب حالا خفه نشو هنو چیزی نشده که! _ مـامـان مریم ترو خــداا.. من که بهتون گـفتم فعلا قصد ندارم _ بیخود میکنی! پسره خیلیم پسر خوبیه! _ عخی حتمن یه عمر باهاش زندگی کردی _ زبون درازیا بچه! _ خو کی هس ای پسر خوشبخت!؟ _ باورت نمیشه.... داداش دوستت فاطمه! با ناباوری نگاهش میکنم! یعنـےدرست شنیدم؟ گـــــیـــــج بـــــودم . فـــــقـــــط مـــــیـــــدانســــــــــــــتـــــم کـــــه #منتظرت_میمانم. نویسنده:میم‌سادات‌هاشمی✨ 『🌙 @Gordane118 ○°.』

#رمان_مدافع_عشق_قسمت15 #هوالعشــــق: خیره به آینه قدی اتاقم لبخندی از رضایت مےزنم. روسری سورمه ای رنگم را لبنانـــےمےبندم و چادرم را روی سرم مرتب میڪنم! صدای ِافِ اِف و این قلب من اسـت ڪه مےایســتد! سـمت پنجره میدوم، خم میشــوم و توی ڪوچه را نگاه میڪنم. زهراخانوم جعبه شــیرینی رادست حاج حسین میدهد.دختری قدبلند ڪنارشان ایستاده حتمن زینب است! فاطمه مدام ورجه و ورجه میڪند! "اونم حتمن داره ذوق مرگ میشه" نگاهم دنبال توسـت! از پشـت صـندوق عقب ماشینتان یک دسته گل بزرگ پراز رزهای صورتی و قرمزبیرون مے اوری. چقدر خوشتیپ شده ای... قلبم چنان در سینه میڪوبد ڪه اگر هر لحظه دهانم را باز کنم طرف مقابل میتواند ان رادر حلقم بوضوح ببیند! *** سرت پایین است و با گلهای قالی ور میروی! یک ربع است که همینجور ساکتو سربه زیری! دوست دارم محکم سرم را به دیوار بکوبم بالاخره بعداز مکث طولانـےمیپرسی: من شروع ڪنم یا شما؟ _ اول شما! صدایت را صاف و آهسته شروع میڪنـے _ راستش... خیلـےباخودم فکر کردم که اومدن من به اینجادرسته یا نه! ممکنه بعدازین جلسه هر اتفاقی بیفته... خب... من بخاطر اونیڪه شما فڪر میڪنید اینجا نیومدم! بهت زده نگاهت میکنم... _ یعنی چی؟؟؟ _ خب."ِمن وِمن میڪنی" _ من مدتهاســــــت تصــــــمیم دارم برم جنگ!.. برای دفاع! پدرم مخالفت میڪنه.. و به هیچ عنوان رضــــــایت نمیده. از هر دری وارد شــــــدم. خب... حرفش اینکه... با استرس بین حرفت میپرم: _ حرفشون چیه؟!! _ ازدواج کنم! بعد برم. یعنی فکر میکنه اگر ازدواج کنم پابند میشم ودیگه نمیرم... خودش جبهه رفته اما.... نمیدونم!! جســـارته این حرف،اما... من میخوام کمکم کنید.... حس میکردم رفتار شـــما با من یطور خاصــه. اگر اینقدر زود اقدام کردم... برای این بودکه میخواستم زودبرم. " گیج و گنگ نگاهت میکنم". _ ببخشید نمیفهمم! _ اگر قبول کنید... میخواستم بریم و بخانواده بگیم اول یه صیغه محرمیت خونده شه... موقت! اینجوری اسم من توی شناسنامه شما نمیره. _ اینطوری اسمن،عرفا و شرعا همه ما رو زن و شوهرمیدونن.. _ اما... من میرم جنگ و ... و شما میتونید بعداز من ازدواج کنید! چون نه اسمی رفته... نه چیز خاصی! کسی هم بپرسه. میشه گـفت برای اشنایــی بوده و بهم خورده!! یچیزمثل ازدواج سوری " باورم نمیشوداین همان علـــےاکبراست!دهانم خشک شده و تنها با ترس نگاهت میکنم... ترس ازینڪه چقدربا ان چیزی که از تو در ذهنم داشتم فاصله داری"!! _ شایدفکر کنید میخوام شما رو مثل پله زیرپا بزارم و بالابرم! اما نه.! من فقط کمک میخوام. گونه هایم داغ میشوند. با پشت دست قطرات اشکم را پاک میکنم یک ماهه که درگیر این مسعله ام!.. که اگربگم چی میشه!؟؟؟ دردلم میگویم چیزی نشد... تنها قلب من شکست!...اما چقدر عجیب که کلمه کلمه ات جای تلخی برایم شیرین بود! تومیخواهےاز قفس بپری! پدرت بالت رابسته! و من شرط رهایـےتوام...! ذهنم انقدردرگیرمیشودکه چیزی جز سکوت در پاسخت نمیگویم!! _ چیزی نمیگید؟؟... حق دارید هر چی میخواید بگید!!... ازدواج کردن بدنیست! فقط نمیخوام اگر توفیق شهادت نصیبم شد... زن و بچم تنها بمونن. درسته خدا بالا سر شونه! اما خیلـےسخته... خیلی...! من که قصدموندن ندارم چرا چندنفرم اسیر خودم کنم؟؟ نمیدانم چرا میپرانم: _ اگر عاشق شید چی؟؟!!! جمله ام مثل سرعت گیرهیجانت را خفه میکند! شوکه نگاهم میکنی! این اولین بار است که مستقیم چشمهایم را نگاه میکنی و من تا عمق جانم میسوزم! بخودت می ایی و نگاهت را میگردانـے. جواب میدهیـ: _ کسی که عاشقه...دوباره عاشق نمیشه! " میدانم عاشق پریدنـے! اما... چه میشود عشق من درسینه ات باشد و بعدبپری " گویـےحرف دلم را از سڪوتم میخوانـے... _ من اگر ڪمڪ خواستم... واقعا کمک میخوام! نه یه مانع!.... از جنس عاشقـے! " بـےاختیار لبخندمیزنم... نمیتوانم این فرصت را ازدست بدهم. شــــــاید هر کس که فکرم را بخواند بگوید #دختر_تو چقـدراحمقی... اما... اما من فقط این را درک میکنم! که قرار اســــــت مال من باشـے!!... شاید کوتاه... شاید... من این فرصت را... یا نه بهتر است بگویم من تورا به جان میخرم!! #حتی_سوری نویسنده:میم‌سادات‌هاشمی✨ 『🌙 @Gordane118 ○°.』

#رمان_مدافع_عشق_قسمت16 #هوالعشـــق: فاطمه چاقو بزرگے ڪه دســـــته اش ربان صـــــورتے رنگے گره خورده بود دســــــتت میدهند و تاڪید میڪنند ڪه باید ڪیڪ را #باهم ببرید. لبخندمیزنـےو نگاهم میڪنے،عمق چشم هایت انقدر سرداست ڪه تمام وجودم یخ میزند... #بازیگرخوبی_هستی. _ افتخارمیدی خانوم؟ و چاقو را سمتم میگیری... دردلم تڪرار میڪنم خانوم... خانوِمتو!...دودلم دســتم را جلو میاورم. میدانم در وجودتوهم اشــوب اســت. تفاوت من با توعشــق و بـی خیالیست نگاهت روی دستم سرمیخورد... _ چاقو دست شما باشه یا من؟ فقط نگاهت میڪنم.دسـته چاقورادردسـتم میگذاری ودسـتلرزات خودت را روی مشت گره خورده ی من...!دست هردویمان یخ زده. با ناباوری نگاهت میڪنم. اولین تماس ما...#چقدر سردبود! با شمارش مهمانان لبه ی تیزش رادرڪیڪ فرو میبریم وهمه صلوات میفرستند. زیرلب میگویـے: یڪےدیگه.! و به سرعت برش دوم را میزنے. اما چاقوهنوز بهرظرف کیکذنرسیده به چیزی گیرمیڪند با اشاره زهراخانوم لایه روی ڪیڪ راڪنارمیزنـےو جعبه شیشه ای ڪوچڪےرا بیرون میڪشـے.درست مثل داستانها. مادرم ذوق زده بمن چشمڪ میزند ڪاش میدانست دخترڪوچڪش وارد چه بازی شده است. در جعبه را باز میڪنـےو انگشترنشانم را بیرون میاوری. نگاه سردت میچرخد روی صورت خواهرت زینب. اوهم زیرلب تقلب میرساند:دستش کن! اما تو بـےهیچ عڪس العملےفقط نگاهش میڪنـے... اڪراه داری و من این را به خوبـےاحساس میڪنم. زهراخانوم لب میگزد و برای حفظ ابر میگوید: _ علـــےجان! مادر! یه صلوات بفرست و انگشتر رودست عروست ڪن من باز زیرلب تکرار میکنم، عروست! عروس علی اکبر! صدای زمزمه صلواتت رامیشنوم. رو میگردانـــــےبا یڪ لبخندنمایشـــــے،نگاهم میڪنے،دســتم را میگیری و انگشــتر رودردسـتذچپم میندازی. ودوباره یڪ صــلوات دسته جمعـےدیگر. فاطمه هیجان زده اشاره میڪند: _ دستش رونگهدار تودستت تا عکس بگیرم. میخندی وطوری ڪه طبیعـےجلوه کند دستت را کناردستم میگذاری... _ فکرکنم اینجوری عکس قشنگ تربشه! فاطمه اخم میکند: _ عه داداش!... بگیردست ریحانو... _ توبگیر بگو چشم!.. اینجوری توکادر جلوش بیشتره... _ وا!...خب عاخه... دستت را بسرعت دوباره میگیرم و وسط حرف فاطمه میپرم _ خوب شد؟ چشمڪی میزند ڪه: _ عافرین بشما زن داداش... نگاهت میکنم. چهره ات درهم رفته. خوب میدانم که نمیخواستـےمدت طولانـےدستم را بگیری... هردو میدانیم همه حرڪاتمان سوری و از واقعیت به دور است. اما من تنها یڪ چیز را مرور میڪنم. آن هم اینڪه تو قرار اســـت 3ماه همســـر من باشـــــــے! اینڪه 90روز فرصــت دارم تا قلب تو را مالڪ شوم. #اینک_عاشقی_کنم_تو_را!! اینڪه خودم رادر قلبت جا کنم. باید هرلحظه توباشـےو تو! فاطمه سادات عڪس را که میگیردبا شیطنت میگوید: یڪم مهربون تربشینید! و من ڪه منتظرفرصتم سریع نزدیڪت میشوم... شانه به شانه... نگاهت میڪنم.چشمهایت را میبندی و نفست را باصدا بیرون میدهـے. دردل میخندم از نقشه هایـےکه برایت ڪشیده ام. برای توڪه نه! #برای_قلبت... َ در گوشت آرام میگویم _مهربون باش عزیزم...! یکبار دیگرنفست را بیرون میدهـے. عصبی هستے.این را با تمام وجود احساس میڪنم. اما باید ادامه دهم. دوباره میگویم: _ اخم نڪن جذاب میشی نفس! این را که میگویم یک دفعه از جا بلند میشوی، عرق پیشانی ات را پاک میکنی و به فاطمه میگویـے: _ نمیخوای از عروس عکس تکی بندازی!!؟؟؟ از من دور میشوی و کنار پدرم میروی!! #فرار_کردی_مثل_روز_اول! **** اما تاسا ین بازی را خودت چرخانده ای! برای پشیمانـے#دیر است نویسنده:میم‌سادات‌هاشمی✨ 『🌙 @Gordane118 ○°.』

#رمان_مدافع_عشق_قسمت17 #هوالعشـــق: خم میشوم و به تصویرخودم در شیشه ی دودی ماشین پارک شده مقابل درب حوزه تان نگاه میڪنم. دستـےبه روسری ام میڪشم ودورش را بادقت صاف میڪنم. دسته گلـےڪه برایت خریده ام را با ژست دردست میگیرم و منتظر به کاپوت همان ماشین تکیه میدهم. امده ام دنبالت مثل #بچه_مدرسه_ایا میدانم نمیخواهی دوستانت از این عقد باخبر شوند! ولی من دوست داشتم #شیرینی بدهی آن هم حسابـے در باز میشود وطلاب یکےیکےبیرون می ایند. میبینمت درست بین سه،چهار تا ازدوستانت در حالی که یک دستت را روی شانه پسری گذاشته‌ای و با خنده بیرون می ایـے. یک قدم جلو می ایم سعی میکنم هرطور شده مرا ببینی روی پنجه پا می ایستم ودست راستم را کمی بالامی اورم نگاهت بمن میخورد و رنگت به یکباره میپرد! یک لحظه مکث میکنی و بعد ســـــرت را میگردانی ســـــمت راســـــتت و چیزی به دوســـــتانت میگویـے. یکدفعه مسیرتان عوض میشود. از بین جمعیت رد میشوم و صدایت میزنم: _ اقا سید؟آقاسید.. اعتنا نمیکنی و من سمج ترمیشوم _ _اقا سید! علی جان؟ یکدفعه یکی ازدوستانت با تعجب به پشت سرش نگاه میکند.درست خیره به چشمان من! به شانه ات میزند و باطعنه میگوید: _سیدجون!؟یه خانومی کارتون داره ها! خجالت زده بله میگویـے،ازشان جدا میشوی و سمتم می ایی دسته گل راطرفت میگیرم _ به به! خسته نباشیداقا! میبینم که مسیربادیدن خانوم کج میکنید! _ این چه کاریه دختر!؟ _ دختر؟منظورت همس... بین حرفم میپری _ ارع همسر! اما یادت نره سوری! اومدی ابروموببری؟ _ چه ابرویی؟؟ خب چرا معرفیم نمیکنے؟ _ چرا جار بزنم زن گرفتم در حالیکه میدونم موندنی نیستم!؟ بغض به گلویم میدود. نفس عمیق میکشم _ حالا که فعلا نرفتی! از چی میترسی! از زن سوریت! _ نه نمیترسم! به خدا نمیترسم! فقط زشته! زشته این وسط باگل اومدی! عصن اینجا چیکار میکنی؟ _ خب اومدم دنبالت! _ مگه بچه دبستانی ام!؟... اگر بدبود مامانم سرویس میگرفت برام زودتراز زن گرفتن! از حرفت خنده ام میگیرد! چقدر با اخم دوست داشتنی تر میشوی. حسابی حرصت گرفته! _ حالا گلونمیگیری؟ _ برای چی بگیرم؟ _ چون نمیتونی بخوریش! باید بگیریش (وپشت بندش میخندم) _ الله اکبرا... قرار بود مانع نشی یادته؟ _ مگه جلوتو گرفتم!؟ _ مستقیم نه! اما... همان دوستت چندقدم بما نزدیک میشود و کمی اهسته میگوید: _ داداش چیزی شده؟... خانوم کارشون چیه؟ دستت را با کلافگی در موهایت میبری . _ نه رضا،برید! الان میام و دوباره با عصبانیت نگاهم میکنی. _ هوف...برو خونه... تا یه چیزی نشده. پشتت را میکنی تا بروی که بازوات را میگیرم... نویسنده:میم‌سادات‌هاشمی✨ 『🌙 @Gordane118 ○°.』

#رمان_مدافع_عشق_قسمت18 #هوالعشـــق پشتت را میکنی تا بروی که بازوات را میگیرم... یک لحظه صدای جمعیت اطراف ما خاموش میشود تمام نگاه ها سمت ما می چرخد و توبهت زده برمیگردی و نگاهم میکنی نگاهت سراسر سوال است که _ چرا این کارو کردی!؟ابروم رفت! دوستانت نزدیک می ایند و کم کم پچ پچ بین طلاب راه می افتد. هنوز بازوات را محکم گرفته ام. نگاهت میلرزد...از اشک؟نمیدانم فقط یک لحظه سرت را پایین میندازی دیگرکار از کار گذشته. چیزی رادیده اندکه نباید! لبهایت و پشت بندش صدایت میلرزد _ چیزی نیست!...خانوممه. لبخندپیروزی روی لبهایم مینشیند. موفق شدم! همان پسر که بگمانم اسمش رضا بود جلو میپرد: _ چی داداش؟زن؟کی گرفتی ما بی خبریم؟ کلافه سعی میکنی عادی بنظر بیایــی: _ بعدن شیرینی شو میدم... یکی میپراند: _ اگه زنته چرا در میری؟ عصبی دنبال صدا میگردی و جواب میدهی: _ چون حوزه حرمت داره. نمیتونم بچسبم به خانومم! این را میگویــی،مچ دستم را محکم دردست میگیری و بدنبال خود میکشی. جمع را شکاف میدهی و تقریبا به حالت دو از حوزه دور میشوی و من هم بدنبالت... نگاه های سنگین را خیره به حالتمان احساس میکنم... به یک کوچه میرسیم،می ایستی ومرا هل میدهی داخل و سمتم می ایی . خشم از نگاهت میبارد. میترسم و چندقدم به عقب برمیدارم. _ خوب شد!... راحت شدی؟... ممنون ازدسته گلت... البته این نه!(به دسته گلم اشاره میکنی)اونیو میگم که اب دادی _ مگه چیکارکردم؟ _ هیچی!...دنبالم نیا. تاهوا تاریک نشده برو خونه! به تمسخرمیخندم! _ هه مگه مهمه برات تو تاریکی برم یا نه؟ جا میخوری... توقع این جواب را نداشتی _ نه مهم نیست... هیچ وقتم مهم نمیشه. هیچ وقت! و بسرعت میدوی و از کوچه خارج میشوی... دوستت دارم و تمام غرورم را خرج این دوست داشتن میکنم چون این احساس فرق دارد.. بندی است که هر چه بیشتر در آن گره میخورم آزادتر میشوم.‌ فقط نگرانم نکند دیر شود... هشتاد و پنج روز مانده... نویسنده:میم‌سادات‌هاشمی✨ 『🌙 @Gordane118 ○°.』

#رمان_مدافع_عشق_قسمت19 #هوالعشـق: موهایم را میبافم و با یک پاپیون صورتی پشت سرم میبندم. زهرا خانوم صدایم میکند: _ دخترم! بیا غذاتونو کشیدم ببر بالا با علےتواتاق بخور. در ایینه برای بار اخر بخود نگاه میکنم. دلبری کردن را دوست دارم وقتی آن دل..دل تو باشد چشـــــــمهایم برق میزند و لبخند موزیانه ای روی لبهایم نقش میبندد.نقشه ها برایت دارم.. به اشپزخانه میدوم سینےغذا را برمیدارم و با احتیاط از پله ها بالامیروم.دوهفته از عقدمان میگذرد. کیفم ر ا بالا پله ها گذاشته بودم خم میشوم ازدداخلش یک بسته پاستیل خرسی بیرون مےاورمو میگذارم داخل سینی. آهسته قدم برمیدارم بسمت پشت اتاقت. چندتقه آهسته به درمیزنم. صدایت می اید! _ بفرمایید! در را باز میکنم. و با لبخند وارد میشوم. بادیدن من و پیراهن کوتاه تا زانو برق از سرت میپردو سریعدرویت را برمیگردانی سمت کـتابخانه ات. _ بفرمایید غذا اوردم! _ همون پایین میموندی میومدم سرسفره میخوردیم با خانواده! _ ماما زهرا گـفت بیارم اینجا بخوریم. دستت را روی ردیفی از کـتاب های تفسیرقران میکشی و سکوت میکنی. سمت تختت می ایم و سینی را روی زمین میگذارم.خودم هم تکیه میدهم به تخت ودامنم رادورم پهن میکنم. هنوز نگاهت به قفسه هاست. _ نمیخوری؟ _ این چه لباسیه پوشیدی!؟ _ چی پوشیدم مگه! بازهم سکوت میکنی. سربه زیر سمتم می ایی و مقابلم مینشینی یک لحظه سرت را بلند میکنی و خیره میشوی به چشم هایم. چقدر نگاهت رادوست دارم! _ ریحان! این کارا چیه میکنی!؟ اسمم را گـفتی بعد از چهارده روز! _ چیکار کردم! _ داری میزنی زیرهمه چی! _ زیر چی؟تومیتونی بری. _ اره میگی میتونی بری ولی کارات...میخوای نگهم داری. مثل پدرم! _ چه کاری عاخه؟! _ همینا! من دنبال کارامم که برم. چرا سـعی میکنی نگهم داری.هردو میدونیم من و تو درســته محرمیم. اما نباید پیوند بینمون عاطفی باشه! _ چرا نباشه!؟ عصبی میشوی.. _ دارم سعی میکنم اروم بهت بفهمونم کارات غلطه ریحانه من برات نمیمونم! جمله اخرت در وجودم شکست #تو_برایم_نمیمانی می آیـــــــــےبلند شوی تا بروی که مچ دستت را میگیرم و سمت خودم میکشم. و بابغض اسمت را میگویم که تعادلت را ازدست میدهی و قبل ازینک روی من بیفتی دستت را بهدقفسه کـتابخانه میگیری _ این چه کاریه اخه! دستت را ازدستم بیرون میکشی و با عصبانیت از اتاق بیرون میروی... میدانم مقاومتت سرترسی است که داری از عاشقی. از جایم بلندمیشومو روی تختت مینشینم. قنددردلم اب میشود! اینکه شب در خانه تان میمانم نویسنده:میم‌سادات‌هاشمی✨ 『🌙 @Gordane118 ○°.』

#رمان_مدافع_عشق_قسمت25 #هوالعشـق: همانطور که پله ها را دو تا یڪے بالامیروم باڪلافگےبافت موهایم را باز میکنم. احســـــاس میڪنم ڪســــے پشـــــت ســـــرم می اید ســـــر میگردانم ... تویــی! زهرا خانوم جلوی در اتاق تو ایستاده ما را که میبیند لبخند میزند... _ یه مسواک زدن اینقد طول نداره که! جا انداختم تو اتاق برید راحت بخوابید. این را میگوید و بدون اینڪه منتظر جواب بماند از کنارمان رد میشــــود و از پله ها پایین میرود. نگاهت میکنم. شــــوکه به مادرت خیره شده ای... حتی خودمن توقع این یڪے رانداشـــتم. نفســت را با تندی بیرون میدهی و به اتاق میروی من هم پشـــت ســـرت. به رخت خواب ها نگاه میکنی و میگویـے: _ بخواب! _ مگه شما نمیخوابی؟ _ من!... توبخواب! ســکوت میکنم و روی پتوهای تا شـده مینشـینم. بعد از مکث چند دقیقه ای اهسته پنجره اتاقت را باز میکنی و به لبه چوبــــےاش تکیه میدهی. ســــرجایم دراز میکشــــم و پتو را تا زیر چانه ام بالا میکشــــم. چشـــم هایم روی دســـت ها و چهره ات که ماه نیمی از آن را روشـــن کرده میلرزد. خسته نیستم اما خواب براحتی غالب میشود... *** چشـــــم هایم را باز میکنم،چند باری پلڪ میزنم و ســـــعی میکنم به یادبیارم کجاهســـــتم. نگاهم میچرخد و دیوارها را رد میکند که به تو میرسم. لبه پنجره نشسته ای و سرت را به دیوار تکیه دادی.. خوابی!!؟؟؟.. چرا اونجا!؟چرا نشسته!! ارام از جایم بلند میشــوم،بی اراده به دامنم چنگ میزنم. شــایداین تصــور رادارم که اگر این کار را کنم ســر و صــدا نمیشــود! با پنجه پا نزدیکت میشــــــوم... چشــــــمهایت را بســــــته ای. آنقدر ارامی ڪه بی اراده لبخند میزنم. خم میشــــــوم و پتویت را از روی زمین برمیدارم و با احتیاط رویت میندازم. تکانی میخوری ودوباره ارام نفس میڪشـــے. سـمت صـورتت خم میشـوم.دردلم اضــطراب می افتد ودســتهایم شروع میکندبه لرزیدن. نفسم به موهایت میخوردو چندتار را بوضوح تکان میدهد.ڪمـــےنزدیڪ تر میشومو اب دهانم را به زور قورت میدهم. فقط چند سانت مانده... فکر بوسیدن ته ریشت قلبم را به جنون میکشد... نگاهم خیره به چشمهایت میمانداز ترس... ترس اینکه نکند بیدار شوی! صدایــی دردلم نهیب میزند! " از چی میترسی!! بزار بیدار شه! تو زنشی".. نویسنده:میم‌سادات‌هاشمی✨ 『🌙 @Gordane118 ○°.』

#رمان_مدافع_عشق_قسمت21 #هوالعشـق: نفس هایم به شماره مےافتد. فقط ڪمـےدیگرمانده که تڪانےمیخوری و چشمهایت را باز میڪنے... قلبم به یڪباره میریزد! بهت زده به صورتم خیره میشوی و سریع از جایت بلند میشوی... _ چیکار میکردی! ِمن ِمن میکنم.... _من....دا...داش...داشتم... میپری بین نفس های بشماره افتاده ام: _ میخواستم برم پایین گـفتم مامان شک میکنه... تو اخه چرا!... نمیفهمم ریحانه این چه کاریه! چیو میخوای ثابت کنی؟ چیو!؟ از ترس تمام تنم میلرزد،دهانم قفل شده... _ اخه چرا...! چرا اذیت میکنی... بغض به گلویم میدود و بےاراده یڪ قطره اشک گونه ام را ترمیڪند.. _ چون... چون دوست دارم! بغضـم میترکد و مثل ابربهاری شـروع میکنم به گریه کردن. خدایا من چم شده. چرا اینقدر ضعیف شدم. یکدفعه مچ دستم را میگیری و فشار میدهی _ گریه نکن.. توجهی نمیکنم بیشتر فشار میدهی _ گفتم گریه نکن اعصابم بهم میریزه.. یک لحظه نگاهش میکنم.. _ برات مهمه؟... اشکای من!؟ _ درسته دوست ندارم ... ولی... آدمم دل دارم!...طاقت ندارم...حالابس کن زیر لب تکرار میکنم. _ دوسم نداری.. و هجوم اشک ها هرلحظه بیشتر میشود. _ میشه بس کنی... صدات میره پایین! دستم را ازدستت بیرون میکشم _ مهم نیست. بزار بشنون! پشـتم را بهت میکنم و روی تختت مینشـینم.دســت بردار نیســتم ... حالامیبینی! میخوای جونموبگیری مهم نیسـت تاتهش هسـتم. می ابے سمتم که چندتقه به در میخورد: _ چه خبره!؟.. علی؟ریحان؟ چی شده؟ نگرانی را میشد از صدای فاطمه فهمید هل میکنی،پشت در میروی و ارام میگویـے.. _ چیزی نیست... یکم ریحان سردرد داره! _مطعنید!؟ میخواید بیام تو؟ _ نه!... توبرو بخواب. من مراقبشم! پوزخندمیزنم: _ اره! مراقبمے! چپ چپ نگاهم میڪنے. فاطمه دوباره میگوید: _باشه مزاحم نمیشم... فقط نگران شدم چون حس ڪردم ریحانه داره گریه میڪنه... اگر چیزی شد حتمن صدام ڪن! _ باشه! شب خوش! چندلحظه میگذرد و صدای بسته شدن در اتاق فاطمه شنیده میشود! باڪلافگےموهایت را چنگ میزنے،همان جا روی زمین مےنشینےو به در تڪیه میدهے. *** چادرم را سرمیڪنم،به سرعت از پله ها پائین میدوم و مادرت را صدا میڪنم: _ مامان زهرااا!.. مامان زهرااا!! اقاعلےاڪبرکجاست!؟ زهراخانوم از شپزخانه جواب میدهد _اولن سلام صبح بخیر!دومن همین الان رفت حیاط موتورش رو برداره. میخوادبره حوزه! در آشپزخانه سرڪ میڪشم،گردنم را کج میکنم و با لحن لوس میگویم: _آخ ببشید سلام نکردم!حالا اجازه مرخصی هست؟ _ کجا؟بیا صبحانت رو بخور! _ نه دیگه کلاس دارم باید برم. _ عه؟!خب پس به علےبگو برسونتت! _ چشم مامان ! فعلا خدافظ! و در دل میخندم اتفاقا نقشه بعدی همین است! به حیاط میدوم فاطمه در حال شانه زدن موهایش است. مرا که میبند میگوید: _ اووو...کجا این وقت صبح! _ کلاس دارم _ خب صبر کن با هم بریم! _ نه دیگه میرسونن منو و لبخند پررنگے میزنم. _آهااااع! توراه خوش بگذره پس... و چشــــــمک میزند. جلوی در میرومو به چپو راســـــت نگاه میکنم. میبینمت که داری موتورت را تا ســــــرکوچه کنارت میکشــــــے. بےاراده لبخندمیزنم ودنبالت مےایم... نویسنده:میم‌سادات‌هاشمی✨ 『🌙 @Gordane118 ○°.』

#رمان_مدافع_عشق_قسمت22 #هوالعشـق: همانطورڪه باقدم های بلند سـمتت می ایم زیر لب میخندم می ایسـتےو سـوار موتور میشـوی...هنوز متوجه حضور من نشده ای. من هم بی معطلی و با سـرعت روی ترڪ موتورت میپرم ودسـت هایم را روی شـانه هایت میگذارم. شـوڪه میشـوی و به جلومیپری. ســر میگردانی و بمن نگاه میکنے! سرڪج میکنم و لبخندذبزرگی تحویلت میدهم! _ سلام اقا!.. چرا راه نمیفتی!؟ _ چی...!! تو...! کجا برم! _ اول خانوم رو برسون کلاس بعد خودت برو حوزه _ برسونمت؟؟؟ _ چیه خب! تنها برم؟ _ لطفا پیاده شو... قبلشم بگوبازی بعدیت چیه!. _ چراپیاده شم...؟یعنی تن... _ اره این موقع صبح کلاس داری مگه؟ _ بعله! پوزخندی میزنی _ کلاس داری یا تصمیم گرفتی داشته باشے.. عصبـے پیاده میشوم. _ نه! تصمیمم چیز دیگس علےاڪبر! این را میگویم و بحالت دو ازت دور میشوم. خیابان هنوز خلوت اسـت و من پایین چادرم را گرفته امو میدوم. نفس هایم به شــماره مےافتد نمیخواهم پشــت ســرم را نگاه کنم. گرچه میدانم دنبالم نمےایی ... به یڪ ڪوچه باریڪ میرسم و داخل می‌روم... به دیوار تڪیه میدهم و از عمق دل قطرات اشڪم را رها میڪنم. دستهایم را روی صورتم میگذارم، صدای هق هق در کوچه میپیچد. چنددقیقه ای به همان حال گذشت که صدایـےمنوخطاب کرد: _ خانومی چی شده نبینم اشکا تو! دســتم را از روی صـورتم برمیدارم،پلک هایم را از اشــک پاک و بســمت راســت نگاه میکنم. پســرغریبه قد بلند و هیکلے با تیپ اســپرت که دست هایش رادر جیب های شلوارش فرو برده و خیره خیره نگاهم میکند. _ این وقت صبح؟؟..تنها!؟... قضیه چیه ها! و بعد چشمک میزند! نگاهش میکنم.هنوز سرم سنگین است. چند ید قدم نزدیکم می اید‌... _ خیلےنمیخوره چادری باشی! و به ســــرم اشــــاره میکند. دســــتم را بی اراده بالا میبرم. روســـری ام عقب رفته بودو موهایم پیدا بود. بســـرعت روســـری را جلومیکشــــم ، برمیگردم از کوچه بیرون بروم که از پشت کیفم را میگردو میکشد. ترس به جانم مےافتد... _ اقا ول کن! _ ول کنم کجا بری خوشگله!؟ سعی میکنم نگاهم را از نگاهش بدزدم. قلبم در سینه میکوبد. کیفم را میکشم اما او محکم نگهش میدارد... *** غروری داری ازجنس سیاسیون امریکا ولی من اهل ایرانم/ مقاوم /سخت و پا برجا نویسنده:میم‌سادات‌هاشمی✨ 『🌙 @Gordane118 ○°.』

#رمان_مدافع_عشق_قسمت23 #هوالعشـــق: نفســــهایم هر لحظه از ترس تندتر میشــــود. دســــته کیفم را میگیرم و محکم تر نگهش میدارم که او دســــت میندازد به چادرم و مرا ســــمت خود میکشـد.ڪش چادرم پاره میشـود و چادر از سـرم به روی شانه هایم لیز میخورد. از ترس زبانم بنده می اید و تنم به رعشه مےافتد. نگاهش میکنم لبخند کـثیفش حالم را بهم میریزد. پاهایم سست شده و توان فرار ندارم. یڪ دستش رادر جیبش میکند. _ کیفتو بده به عمو. و درادامه جمله اش چاقوی کوچکی از جیبش بیرون مےاورد وبا فاصـــله ســـمتم میگیرد.دیگر تلاش بےفایده اســـت.دســـته کیفم را ول میکنم،با تمام توان پاهایم قصــد دویدن میکنم که دســتم به لبه چاقو اش گیر میکند و عمیق میبرد. بےتوجه به زخم،با دســت ســالمم چادرم را روی ســرم میکشــم،نگه میدارمو میدوم. میدانم تعقیبم نمیکند! به خواســته اش رســیده!همانطور که با قدم های بلند و ســـریع از کوچه دور میشــــــوم به دســــــتم نگاه میکنم که تقریبا تمام ســــــاق تا مچ عمیق بریده... تازه احســـــــاس درد میکنم! شـــــــاید ترس تا بحال مقاومت میکرد. بعداز پنج دقیقه دویدن پاهایم رو به سـسـتےمیرود. قلبم طوری میکوبدکه هرلحظه احساس میکنم ممکن است برای همیشه بایستد! به زمین و پشت سرم نگاه میکنم. رد خون طوریست که گویـــےسربریده گاو را بدنبال میکشی! بادیدن خون و فکر به دسـتم ضـعف غالب میشـود و قدم هایم کندتر!دسـت سـالمم را به دیوار خیابان تکیه میدهم و خودم را بزور به جلومیکشم. چادرم دوباره ازسرم میفتد. یڪ لحظه چهره علےاڪبر به ذهنم میدود.. " اگر تو منو رسونده بودی ...الان من... " با حرص دندانهایم را روی هم فشار میدهم. حس میکنم از تو بدم میاید!! یعنی ممکن است!؟... به کوچه تان میرسـم. چشـمهایم تار میشود... چقد تا خانه مانده...!؟زانوهایم خم میشـــود. بزور خودم را نگـه میـدارم. چشـــــــــمهـایم را ریز میکنم... یعنی هنوز نرفتی!! از دور میبینمـت کـه مقـابـل درب خـانـهتان با موتور ایسـتاده ای. میخواهم صدایت کنم اما نفس در گلو حبس میشـــــود. خفگی به ســـــینه ام چنگ میزند و با دو زانوروی زمین میفتم. میبینم کـــه نگـــاهـــت ســـــــــمـــت من میچرخـــد و یکدفعه صــــدای فریاد"یاحســــین تو! سمتم میدوی و من با چشم صدایت میکنم.. بمن میرســـــی و خودت را روی زمین میندازی. گوشـهایم درست نمیشنود کلماتت را گنگ و نیمه میشنوم.. _ یا جدسادات!... ر... ریحانهه... یاحسین... مــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــامــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــااااان... مااامااان...بیاااا..زنم...ز..زنمممم... چشمهایم راروی صورتت حرکت میدهم.. "داری گریه میکنی!؟" نویسنده:میم‌سادات‌هاشمی✨ 『🌙 @Gordane118 ○°.』

#رمان_مدافع_عشق_قسمت24 #هوالعشـــق: دستےڪه سالم است را سمت صورتت مےاورم تا لمس کنم چیزی را که باور ندارم. اشڪهایت! چندبار پلک میزنم. صدایت گنگ و گنگ تر میشود.. _ ریحان!.ریحا...ری.. ودیگر چیزی نمیبینم جز سیاهے! * چیزی نرم و ملایم روی صـورتم کشـیده میشـود. چشمهایم را نیمه باز میکنم و میبندم. حرکات پـی در پـی و نرم همان چیز قلقلکم میدهد. دوباره چشم هایم را نیمه باز میکنم. نور اذیتم میکند. صورتم را سمت راست میگیرم نجوایـےرا میشنوم: _ عزیزم؟ صدامومیشنوی! تصویرتار مقابل چشمانم واضح میشود. مادرم خم میشود و پیشانےام را میبوسد. _ ریحانه!؟مادر! پس چیز نرم همان دستان مادرم است. فاطمه کنارش نشــســته و با بغض نگاهم میکنم. پایین پایم هم علےاصــغر نگاه معصــومانه اش را بمن دوخته. از بوی بیمارســتان بدم می آید! نگاهم به دست باندپیچی شده ام می افتدو باز چشمهایم را با بـی حالےمیبندم. * زبری به کـف دسـتم کشـیده میشـود. چشـمهایم را باز میڪنم. یک نگاه خیره و اشـنا که از بالای سر مرا تماشا میکند. کـف دست سالمم را روی لب هایت گذاشــته ای! خواب میبینم!؟ چندبار پلک میزنم. نه!درســـت اســـت. این تویـــــــــــے! با چهره ای زردرنگ و چشــمانے گود افتاده. کـف دستم را گاها میبوسی و به ته ریشت میکشے ! به اطراف نگاه میکنم. توی اتاق توام! یعنـےمرخص شدم!؟ صدایت میلرزد.. _ میدونی چندروز منتظرنگهم داشتی! ناباورانه نگاهت میکنم _ هیچ وقت خودمو نمیبخشم. یک قطره اشک مژه های بلندت را رها میکند. _ دنبال چی هستی؟ چیو میخواستی ثابت کنی! اینکه دوست دارم؟ آره! ریحان من دوست دارم صدایت میپیچد و... و چشمهایم را باز میکنم. روی تخت بیمارستانم پس تمامش خواب بود! پوزخندی میزنم و ازدرددستم لب پایینم را به دندان میکشم. چندتقه به در میخوردو تووارد میشوی باهمان چهره زردرنگی که در خواب دیدم. اهسته سمتم می ایی صدایت میلرزد: _ بهوش اومدی! چیزی نمیگویم. بالای سرم مےایستےو نگاهم میکنی.درد را در عمق نگاهت لمس میکنم _ چهار روز بیهوش بودی! خیلےازت خون رفته بود... نزدیک بود که... لب هایت میلرزدو ادامه نمیدهی. یک لیوان برمیداری و برایم آمیوه میریزی _ کاش میدونستم کی این کارو کرده... با صدای گرفته در گلو جواب میدهم.. _تو این کارو کردی! نگاهت در نگاهم گره میخورد. لیوان را سمتم میگیری. بغض رادر چشمهایت میبینم... _ کاش میشد جبران کنم.. _ هنوزدیرنشده... عاشق شو... من‌نه‌آنم‌که‌به‌تیغ‌ازتوبگردانم‌روی... امتحان‌کن‌به‌دوصدزخم‌مرا...بسم‌الله🍃 نویسنده:میم‌سادات‌هاشمی✨ 『🌙 @Gordane118 ○°.』

رمان_مدافع_عشق_قسمت25 #هوالعشـق: _ هنوزدیرنشده! عاشق شو! گرچه میدانم دیر اســــت! گرچه احســــاس خشــــم میڪنم با دیدنت! اما میدانم در این شــــرایط بدترین جبران برایت لمس همین عشــــق است! دهانت را باز میڪنےڪه جواب بدهــــــــــے ڪه زینب باهمسرش داخل اتاق مےایند سلام مختصری میڪنےو با یڪ عذر خواهےکوتاه بیرون میروی.. یعنےممڪن است در وجودت حس شیرین عشق بیدار شده باشد؟ * بیسـکوئیت سـاقه طلایــــــــــےام رادر چای فرو میبرم تا نرم شــود.ده روز اسـت ازبیمارسـتان مرخص شـده ام. بخیه های دســتم تقریبا جوش خورده. اما دکـتر مدام تاکید میکند که باید مراقب باشـــم. مادرم تلفن به دســـت از پذیرائے وارد حال میشـــود و باچشــم و ابرو بمن اشـــاره میکند. سر تکان میدهم که یعنےچے!؟ لب هایش را تکان میدهد که مادر شـــوهرته!... دســـت ســـالمم را کج میکنم که یعنے چیکار کنم!؟.. و پشـــت بندش با لب میگویم پاشـــم برقصم؟ چپ چپ نگاهم میکند و بادستےکه ازاد است اشاره میکند خاک تو سرت! بیســــــــکوئیتم در چای میفتد و من در حالے ڪه غرغرمیکنم به اشپزخانه میروم تا یک فنجون دیگر بریزم. که مادرم هم خداحافظی میکند و پشت سرم وارد اشپزخانه میشود. _ این همه زهرا دوست داره! تو چرا یذره شعور نداری؟ _ وا خب مامان چیکار کنم!؟پاشم پشتک بزنم؟ _ ادب نداری که!... زود چایــی توبخور حاضر شو. _ کجا ایشالا؟! _ بنده خدا گـفت عروسـم یه هفتس توخونه مونده. میایم دنبالتون بریم پارکی جایے...هوا بخوره!دیگه نمیدونه چقد عروسـش بےذوقه! _ عی بابا! ببخشید که وقتی فهمیدم ایشونن ترقه در نکردم. خب هرکس یجوره دیگه! _ اره یکیم مثل معتادا دستش وبهونه میکنه میشینه رو مبل هی بیسکوئیت میکنه توچایـے. میخندمو بدون اینکهذدیگر چیزی بگویم از اشـپزخانه خارج میشـومو سـمت اتاقم میروم. بسـختی حاضـرمیشـومو بهترین روسـری ام را ســـرمیکنم. حدود نیم ســـاعت میگذرد که زنگ در خانه مان به صـــدادر می اید. از پنجره خم میشــومو بیرون را تماشـــا میکنم. تو پشـــت دری. تیپ اسپرت زده ای! چادرم را از روی تخت برمیدارم و ازاتاقم بیرون مےایم مادرم در را باز میڪندو صدایتان را میشنوم _ سلام علیکم. خوب هستید! _ سلام عزیزمادر! بیا تو! _ نه دیگه! اگر حاضرید لطفا بیاید که راه بیفتیم _ منکه حاضرم! منتظر این... هنوز حرفش تمام نشده واردراهرو میشومو میپرم جلوی در! نگاهم میکنے _ سلام! مثل خودت سرد جواب میدهم _ سلام.. مادرم کمک میکند چادرم را سـرکنم و از خانه خارج میشـویم. زهراخانومرروی صـندلی شاگرد نشسته،در را باز میکند و تعارف میزند تا مادرم جلو بنشیند. راننده سجاد است و فاطمه و زینب هم عقب نشسته اند. مادرم تشکر میکند و سوار میشود.... _پس منو تو کجا بنشینیم! مادرت میخندد... _ شــــرمنده عروس گلم! یجوری شــــده که توو علی مجبوریدبا موتورش بیاید. و اشـــــاره میکند به جلو. موتورت کنار تیربرق پارک شـــــده! لبخندی میزنم و میگویم _ دشمنت شرمنده مامان! اتفاقا از بوی ماشین خیلی خوشم نمیاد! توهمان لحظه پوزخندی میزنــےو جلوتراز من سمت موتور میروی. سجاد هم ماشین را روشن و حرکت میکند. پشت سرت راه میفتم. ســکوت کرده ای حتی حالم را نمیپرســی! پس اشــتباه فهمیده بودم. تو همان ســنگ دل قبلی هســتی. فقط اگر هفته پیش اشــک میریختی بخاطر شوک و فضای ایجاد شده بود. صدایم را صاف میکنم و میگویم: _ دست منم بهتر شده!! _ الحمدالله! چقدر یخ! سـوار موتور میشـوی. حرصــم میگیرد. کیفم را بینمان میگذارم و ســوار میشــوم. اما نه!دوباره کیف را روی دوشــم میندازمو از پشــــت دســــتانم را محکم دورت حلقه میکنم. حس میکنم چیزی در من تغییر کرده! شــــاید دیگر دوســــتت ندارم... فقط میخواهم تلافی کنم! از آینه به صورتم نگاه میکنی _ حتمن بایداینجوری بشینی؟ _ مردا معمولا بد شون نمیاد! اخم میکنی و راه میفتی. * پارک خلوت است و شاید بهتر بگویم پرنده هم پرنمیزند! مادرم میوه پوست میکند و گرم صحبت با زهراخانوم میشود.. _ میبینم که اقای شمام نیومدن مثل اقای ما _ اره علےاصغرو برده پیش یکےازهمرزماش.. از جایم بلند میشوم و به فاطمه اشاره میکنم تادنبالم بیاید. حرف گوش کن بدنبالم می آید.. _ نظرت چیه بریم تاب بازی؟ _ الان؟با چادر؟؟؟ _ اره خب کسی نیست که! مردد نگاهم میکند. دســتش را با شـیطنت میڪشـم و سـمت زمین بازی میرویم. سـجادبه پیسـت دوچرخه سـواری رفته بودتادوچرخه کرایه کند. توهم روی یک نیمکت نشـسـته ای و کـتاب میخوانے. اول من سـوار تاب میشوم و زیر چشمےنگاهت میکنم. میخواهم بدانم عکس العملت چه خواهد بود! فاطمه اول به تماشــــا می ایســــتد ولےبعداز چنددقیقه ســـوار تاب کناری میشـــود وهر دو با هم مســــابقه سرعت میگذاریم.ڪم ڪم صدای خنده هایمان بلند میشود. نگاهت میڪنم از روی نیمکت بلند

#رمان_مدافع_عشق_قسمت26 #هوالعشـــق: با چهره ای درهم پشـتت را بمن میڪنےو میروی سـمت نیمڪتےڪه رویش نشسته بودی.در ساق دستم احساس درد میڪنم. نکند بخیه ها باز شوند؟احساس سوزش میکنم و لب پایینم را جمع میکنم. مچ پایم هم درد گرفته! زیر لب غر میزنم: بـےعصاب! فاطمه سمتم مےایدو در حالیڪه با نگرانےبه دستم نگاه میکند میگوید: _ دیدی گـفتم سوار نشیم!؟.. خیلی غیرتیه! _ خب هیشکی اینجا نبود! _ ارع نبود. اما دیدی که گـفت اگه میومد.. _ خب حالا اگههه... فعلا که نبود! میخندد _ چقدلجبازی تو!.... دستت چیزیش نشد؟ _ نه یکم میسوزه فقط همین! _ هوف ان شاءالله که چیزیش نشده. وقتےپا تو کشیدا گـفتم الان با مخ میری توزمین.. با مشت ارام به کـتفم میزند و ادامه میدهد: _ اما خوب جایـےافتادیا! لبخند تلخےمیزنم. مادرم صدامیزند: دخترا بیاید شام!... اقا علے شمام بیا مادر. اینقد کـتاب میخونےخسته نمیشے؟ فاطمه چادرم را میکشدو برای شام میرویم. توهم پشت سرمان اهسته تر مےایی نگاهم به سجاد مےافتد!ڪمے قلقلک غیرتت چطور اســـــت؟چادرم را ازدســـــت فاطمه بیرون میکشـــــم. کـفش هایم را درمی اورم و یکراســـــت میروم کنار ســـــجادمینشـــــینم! نگاهم به نگاه متعجبت گره میخورد. ســجاداز جایش ذره ای تڪان نمیخورد شـاید چون دیدش بمن مثل خواهرکوچکـتراســت! رو به رویم مینشــینے و فاطمه هم کنارت. مادرت شـام میکشــد و همه مشـغول میشــویم. زیر چشــمےنگاهت میکنم که عصـبےبا برنج بازی میکنے. لبخند میزنم و ته دیگم را از توی بشقاب برمیدارمو میگذارم در ظرف سجاد! _ شما بخوریداگردوس دارید! _ ممنون! نیازی نیست! _ نه من خیلی دوس ندارم حس کردم شما دوس دارید... و اشاره به تیکه ته دیگی که خودش برداشته بود کردم. لبخند میزند. _درسته! ممنون! زهراخانوم میگوید: _ عزیزدلم! چقد هوای برادر شوهرشو داره...دخترمونی دیگه! مثل خواهر برای بچه هام. مادرم هم تعارف تکه پاره میکند که: _ عزیزی از خانواده خودتونه! نگاهت میکنم. عصـبی قاشـقت را دردسـت فشـار میدهی. میدانم حرکـتم رادوسـت نداشـتی.هر چه باشدبرادرت نامحرم است! اخر غذا یک لیوان دوغ میریزم و میگذارم جلوی ســــــجاد! یکدفعه دســــــت از غذا میکشــــــی و تشــــــکر میکنی! تضــــــاد در رفتارت گیج کنندس! اگر دوستم نداری پس چرا اینقدر حساسی؟! فاطمه دستهایش را بهم میمالد و باخنده میگوید: _ هووورا! امشب ریحان خونه ماست! خیره نگاهش میکنم: _ چرا؟ _ واا خب نمیخوای بعدده روز بیای خونمون؟... شب بمون با هم فیلم ببینیم... _ اخه مزاحم.. مادرت بین حرفم میپرد. _ نه عزیزم! اتفاقا نیای دلخور میشــم. اخر هفتس... یذره ام پیش شـــوهرت بیشــتر میمونی دیگه!در ضــمن امشـــب نه ســجاد خونس. نه باباشون.... راحت ترم هستی *** گیره سرم را باز میکنم و موهایم روی شانه ام میریزد. مجبور شدم لباس از فاطمه بگیرم.لبه تختش مینشینم... _ بنظرت علےاکبر خوابید؟ _ نه! مگه بدون زنش میتونه بخوابه؟ _ خب الا چیکار کنیم؟فیلم میبینےیا من برم اونور؟ _ اگه خوابت نمیاد ببینیم! _ نچ! نمیاد! جیغے از خوشحالےمیڪشد، لب تابش را روی میزتحریر میگذارد و روشنش میکند. _ تا توروشنش کنی من برم پایین کیفو چادرموبیارم. ســـرش را به نشـــانه " باشـــه " تکان میدهد. آهســته از اتاق بیرون میرومو پله ها را پاورچین پاورچین پشــت ســر میگذارم. تاریکی اطراف وادارم میکندکه دســــــــت به دیوار بکشــــــــم و جلوبروم. کیفم و چادرم را در حال گذاشــــــــته بودم. چشــــــــمهایم را ریزمیکنم و روی زمین دنبالش میگردم که حرکت چیزی را در تاریکی احســـــاس میکنم. دقیق میشـــــوم... قد بلند و چهارشـــــانه! تو اینجا چیکار میکنی؟پشـــــت پنجره ایســــــتاده ای و به حیاط نگاه میکنے. کیفم را روی دوشـــــم میندازمو چادرم را داخلش میچپانم. اهســـــته ســـــمتت مےایم دست سالمم را بالا مےاورمو روی شانه ات میگذارم که همان لحظه تورا در حیاط میبینم!!! پس... فرد قد بلند برمیگردد و شــــــوکه نگاهم میکند! ســــــجاد!!! نفس هر دویمان بند مےاید من با وضــــــعیتے ڪه داشــــــتم و او که نگاهش بمن افتاده بود و تو که در حیاط لبه حوض نشــــســــته ای و نگاهمان میکنی!! ســــجادعقب عقب میرودو در حالیکه زبانش بندامده از حال بیرون میرود و به طرف پله ها میدود. یخ زده نگاهم سمت حیاط میچرخد... نیستی!!!! همین الان لبه حوض نشسته بودی! برمیگردم و از ترس خشک میشوم. با چشمهایــــــےعصبــــــے بمن زل زده ایــــــے.ڪےاینجا اومدی؟نفسهایت تند و رگ های گردنت برجسته شده. مچ دستم را میگیری.. _ اول ته دیگ و تعارف! بعددوغ ودلسوزی... الانم شب و همه خواب... خانوم خودشو زیاد خواهر فرض کرده... آره؟ تقریبا داد میزنـے...دهانم بسته شده و تمام تنم میلرزد! _ چیه؟؟ چرا خشـــــک شـ

#رمان_مدافع_عشق_قسمت27 #هوالعشـــق: دیگر کافی بود! هرچه داد و بیداد کردی! کافیســـــت هر چه مرا شـــــکســـــتی و من هنوزهم احمقانه عاشـــــقت هســـــتم! نمیدانم چه عکس العملی نشــان میدهی اما دیگر کافیســـت برای این همه بی تفاوتی و ســـختی!دســـتهایم را مشـــت میکنم و لبهایم را روی هم فشـــار میدهم. کلمات پشــت هم ازدهانت خارج میشـودو من همه را مثل ضـبط صـوت جمع میکنم تا بهتوان بکشـانم و تحویلت دهم. لبهایم میلرزد و اشک به روی گونه هایم میلغزد.. _ توبخاطرتحریک احساسات من حاضری پا بزاری روی غیرتم؟؟؟ این جمله ات میشـود شـلیک اخر به منی که انبوهی از باروتم! سـرم را بالا میگیرم و زل میزنم به چشـمانت!دسـت سـالمم را بالا می آورم و انگشت اشاره ام را سمتت میگیرم! _ تو؟؟؟!!! توغیرت داری؟؟؟ داشــــــــتی که الان دســــــــتمن اینجوری نبود!!... آره... آره گیرم که من زدم زیره همه چیز زدم زیر قول و حرفای طی شده... تو چی! توام بخاطر یمشت حرف زدی زیر غیرت و مردونگے؟؟ چشمهایت گرد و گردتر میشوند. و من در حالیکه از شدت گریه به هق هق افتاده ام ادامه میدهم _ توهنوز نفهمیدی ! بخوای نخوای من زنتم! شـــرعا و قانونا! شـــرع و قانون حرفای طی شـــده حالیش نیســــت! تو اگر منو مثل غریبه هابشــــــکنی تا ســــــر کوچه ام نمیبرنت چه برســــــه مرز برا جنگ!... میفهمی؟؟ من زنتم... زنت! ما حرف زدیم و قرار گذاشــــــتیم که تویروزی میری... اما قرار نزاشـــــتیم که همو له کنیم... زیر پا بزاریم تا بالا بریم! تو که پســــرپیغمبری... ســــید ســــیداز دهن رفیقات نمیفته! تو که شاگرداول حوزه ای... ببینم حقی که از من رو گردنته رو میدونی؟اون دنیا میخوای بگی حرف زدیم؟؟؟ اا؟؟ چه جالب ! چهره ات هرلحظه سرخ ترمیشود صدایت میلرزدو بین حرف میپری.. _ بس کن!..بسه! _ نه چرا!! چرا بس کنم حدود یک ماهه که ســــاکت بودم... هرچی شــــد بازم مثل احمقا دوســــت داشــــتم ! مگه نگـفتی بگو... مگه عربده نکشـــیدی بگو توضـــیح بده...ایناهمش توضـــیحه... اگر بعداز اتفاق دســتم من همه چیو می ســپردم به پدرم اینجور نمیشــد. وقتی که بابام فهمیدتوبودی و من تنها راهی کلاس شــــــدم ایقدری عصــــــبانی شــــــدکه میگـفت همه چی تمومه! حتی پدرمم فهمید از غیرت فقط اداشـــــــو فهمیدی... ولی من جلوشــــو گرفتم و گـفتم که مقصــــر من بودم. بچه بازی کردم... نتونســــتی بیای دنبالم... نشــــد! اگر جلو شــــو نمیگرفتم الان ســـــــــینت و جلو نمیدادی و بهم تهمت نمیزدی! حتی خانواده خودت چند بار زنگ زدن و گـفتن که تو مقصـــــــــر بودی... اره تو! اما من گذشــــتم با غیرت! الان مشــــکلت شــــام پارکو لباس الان منه؟؟؟ تو که درس دین خوندی نمیفهمی تهمت گناه کبیرس!!! اره باشــــه میگم حق باتوعه باز میگویــی.. _ گـفتم بس کن!! _ نه گوش کن!!... اره کارای پارک برای این بود که حرصــــــت رو دربیارم. اما این جا... فکر کردم تویــی!! چون مادرت گـفته بود ســـــــجاد شب خونه نیست!!.. حالا چی؟بازم حرف داری؟بازم میخوای لهم کنی؟ دست باند پیچی شده ام را به سینه ات میکوبم... _ میدونی.. میدونی تو خیلی بدی! خیلی!! از خدا میخوام ارزوی اون جنگ ودفاع و به دلت بزاره... دیگر متوجه حرکاتم نیستم و پـی در پـی به سینه ات میکوبم... _ نه!... من ... من خیلی دیوونه ام! یه احمق! که هنوزم میگم دوســـــتدارم... اره لعنتی دوســـــتدارم... اون دعاموپس میگیرم! برو... بایدبری! تقصیر خودم بود... خودم از اول قبول کردم.. احســاس میکنم تنت در حال لرزیدن اسـت. ســرم را بالا میگیرم. گریه میکنی... شــدیدتر از من!! لبهایت را روی هم فشـار میدهی و شــانه هایت تکان میخورد. میخواهی چیزی بگویــی که نگاهت به دست بخیه خورده ام میفتد... _ ببین چیکار کردی ریحان!! بازوام را میگیری و بدنبال خودمیکشــــی. به دســـــتم نگاه میکنم خون از لابه لای باندروی فرش میریزد. از هال بیرون وهر دو خشـــــک میشویم.. مادرت پایین پله ها ایستاده و اشک میریزد. فاطمه هم بالای پله ها ماتش برده... _ داداش.. تو چیکار کردی؟... پس تمام این مدت حرفهایمان شـنونده های دیگری هم داشـت.همه چیزفاش شـد. اما تو بی اهمیت از کنار مادرت رد میشــوی به طبقه بالا میدوی و چنددقیقه بعدبا یک چفیه و شلوار ورزشی و سویــی شرت پایین می ایــی. چفیه را روی سرم میندازی و گره میزنی شلوار را دستم میدهی... _ پات کن بدو! بسختی خم میشوم و میپوشم. سوئےشرت را خودت تنم میکنی از درد لب پایینم را گاز میگیرم. مادرت با گریه میگوید.. _ علی کارت دارم. _ باشه برای بعد مادر.. همه چیو خودم توضیح میدم... فعلا باید ببرمش بیمارستان. اینها راهمینطور که به هال میروی و چادرم را می اوری میگویے. با نگرانی نگاهم میکنی.. _ سرت کن تا موتورو بیرون میزارم.. فاطمه ازهمان

#رمان_مدافع_عشق_قسمت28 #هوالعشـــق: _ فکر کنم مجبور شیم دستتو سه باره بخیه بزنیم! فهمیدم میخواهے از زیر حرف در بروی! اما من مصــــمم بودم برای اینکه بدانم چطور اســــت که تعداد روزهای ســــپری شــــده در خاطر تو بهترمانده تا من! _ نگـفتی چرا؟... چطور تواز من دقیق تری؟... توحساب روزا! فکرمیکردم برات مهم نیست! لبخند تلخی میزنی و به چشمانم خیره میشوی _ میدونستی خیلی لجبازی! خانوم کله شق من! این جمله ات همه تنم را سست میکند. #خانوم_من! ادامه میدهی.. _ میخوای بدونی چرا؟... با چشمانم التماس میکنم که بگو! _ شاید داشتم میشمردم ببینم کی از دستت راحت میشم. و پشت بندش مسخره میخندی! از تجربه این یک ماه گذشته به دلم می افتد که نکند راست میگویــی! برای همین بی اراده بغض به گلویم میدود.. _ اره!... حدسشومیزدم! جز این چی میتونه باشه؟ رویم را برمیگردانم سمت پنجره و بغضم را رها میکنم. تصویرت روی شیشه پنجره منعکس میشود. دستت را سمت صورتم مےاوری ، چانه ام را میگیری و رویم را برمیگردانی سمت خودت! _ میشه بس کنی..؟ زجر میدی با اشکات ریحانه! باورم نمیشد. توعلی اکبر منی؟ نگاهت میکنم و خشکم میزند. قطرات براق خون از بینی ات اهسته پایین می آید و روی پیرهنت میچکد به من من می افتم _ ع...علی...علی اکبر...خون! و با ترس اشاره میکنم به صورتت. دستت را از زیر چونه ام بر میداری و میگیری روی بینی ات.. _ چیزی نیست چیزی نیست! بلندمیشوی و از اتاق میدوی بیرون. با نگرانی روی تخت مینشینم... * موتورت راداخل حیاط هل میدهی و من کنارت هسته داخل می ایم.. _ علی مطمعنی خوبی؟... _ اره!... از بی خوابی اینجوری شدم!دیشب تا صبح کـتاب میخوندم! با نگرانی نگاهت میکنم و سرم را به نشانه " قبول کردم " تکان میدهم... زهرا خانوم پرده را کنار زده و پشت پنجره ایستاده! چشمهایش از غصه قرمز شده. مچ دستم را میگیری،خم میشوی و کنار گوشم بحالت زمزمه میگویــی.. _ من هر چی گـفتم تایید میکنی باشه؟! _ باشه!!... فرصت بحث نیست و من میدانم بحد کافی خودت دلواپسی! آرام وارد راهرو میشــــوی و بعدهم هال... یا شــــاید بهتر اســــت بگویم ســــمت اتاق بازجویــی!! زهرا خانوم لبخندی ســـــاختگی بمن میزند و میگوید: _ سلام عزیزم...حالت بهتر شد؟دکـتر چی گـفت؟ دستم را بالامیگیرم و نشانش میدهم _ چیزی نیست!دوباره بخیه خورد. چندقدم سمتم می اید و شانه هایت را میگیرد.. _ بیا بشین کنار من.. و اشـــاره میکندبه کاناپه ســـورمه ای رنگ کنار پنجره. کنارش مینشـــینم و تو ایســـتاده ای در انتظار ســــوالاتی که ممکن بود بعدش اتفاق بدی بیفتد! زهراخانوم دستم را میگیرد و به چشمانم زل میزند _ ریحانه مادر!...دق کردم تا برگردید.. چندتا سوال ازت میپرسم. نترسو راستشوبگو سعی میکنم خوب فیلم بازی کنم. شانه هایم را بی تفاوت بالا میندازم و باخنده میگویم _ وا مامان! از چی بترسم قربونت بشم. چشمهای تیره اش را اشک پر میکند.. _ بمن دروغ نگوهمین دلم برایش کباب میشود _ من دروغ نمیگم.. _ چیزایــی که گـفتید... چیزایــی که...اینکه علی میخواد بره!درسته؟ از استرس دستهایم یخ زده. میترسم بویــی ببرد. دستم را ازدستش بیرون میکشم. اب دهانم را قورت میدهم _ بله! میخواد بره... تو چندقدم جلومی ایی و میپری وسط حرف من _ ببین مادر من! بزار من بهت... زهراخانوم عصبی نگاهت میکند _ لازم نکرده! اونقد که لازم بود شنیدم از زبون خودت! رویش را سمتم برمیگرداند و دوباره میپرسد _ توام قبول کردی که بره؟ سرم را به نشانه تایید تکان میدهم اشک روی گونه هایش میلغزد. _ گفتی توی حرفات قول و قرار. چه قول و قراری باهم گذاشتی مادر؟ دهانم از ترس خشک شده و قلبم در سینه محکم میکوبد! _ ما...ما... هیچ قول و قراری.. فقط....فقط روز خواستگاری...روز.. تو بازهم بین حرف میپری و با استرس بلند میگویــی.. _ چیزی نیست مادر من!چه قول و قراری اخه!؟ _ علی!!! یکباردیگه چیزی بگی خودت میدونی!!! * @gordane118 ✨🍃

#ادامه_قسمت28_مدافع_عشق #هوالعشق _ برودنبالش و من هم از خدا خواسته بدنبالت میدوم. متوجه میشوی و میگویــی _ چرا اومدی؟... چیزی نیست که! چرا اینقد گندش میکنید!؟ _ این دومین باره! _ خب باشه!طبیعیه عزیزم می ایستم #عزیزم؟این اولین باری است که این کلمه رامیگویــی. _ کجاش طبیعیه! _ خب وقتی توافتاب زیاد باشی خون دماغ میشی.. مسیر نگاهت رادنبال میکنم. سمت سرویس بهداشتی...! _ دیگه دستمال نمیخوای؟ _ نه همرام دارم. و قدمهایت را بلندترمیکنی... * پدرم فنجان چایش را روی میزمیگذاردو روزنامه ای که دردســــتش اســــت را ورق میزند. من هم باحرص شـــــیرینی هایــی که مادرم عصـــــر پخته را یکی یکی میبلعم! مادرم نگاهم میکند و میگوید _ بیچاره‌ی گشنه! نخورده ای مگه دختر! ارومتر... _ قربون دستپخت مامان شم که نمیشه اروم خوردش... پدرم از زیر عینک نگاهی به مادرم میکند _ مریم؟ نظرت راجب یه مسافرت چیه؟ _ مسافرت؟ الان؟ _ اره! یه چندوقته دلم میخواد بریم مشهد... دلمون وا میشه! مادرم در لحظه بغض میکند _ مشهد؟.... اره! یه ساله نرفتیم _ ازطرف شرکت جا میدن به خانواده ها. گـفتم مام بریم! و بعد نگاهش را سمت من میچرخاند _ ها بابا!؟ پیشنهاد خوبی بود ولی اگرمیرفتیم من چندروزم را از دست میدادم... کلن حدودپنجاه روزدیگر وقت دارم! سرم را تکان میدهم و شیرینی که دردست دارم را نگاه میکنم... _ هر چی شما بگی بابا _ خب میخوام نظرتورم بدونم دختر. چون میخواستم اگر موافق باشی به خانواده اقادومادم بگیم بیان برق از سرم میپرد _ واقعنی؟ _ اره! جا میدن... گـفتم که... بین حرفش میپرم _ وای من حسابی موافقم مادرم صورتش را چنگ میزند _ زشته دختر اینقد ذوق نکن! پدرم لبخند کمرنگی میزند... _ پس کم کم اماده باشید. خودم به پدرشون زنگ میزنم و میگم.... شیرینی رادردهانم میچپانم و به اتاقم میروم.در را میبندمو شروع میکنم به ادا دراوردن و بالا پایین پریدن مسافرت فرصت خوبی است برای عاشق کردن. خصوصن الان که شیر نر کمی ارام شده. مادرم لیوان شیر کاکائو بدست در را باز میکند. نگاهش بمن که می افتد میگوید _ وا دخترخل شدی؟ چرا میرقصی؟ روی تختم میپرم و میخندم _ اخه خوشااالم مامان جووونی. لیوان را روی میزتحریرم میگذارد _ بیا یادت رفت بقیشوبخوری.. پشتش را میکندکه برودو موقع بستن دردستش را به نشانه خاک برسرت بالامی اورد یعنی...تو اون سرت! شوهرذلیل! میرودو من تنها میمانم با یک عالم#تو * مدتی هست که درگیر سوالی شده ام تو چه داری که من اینگونه هوایــی شده ام🍃 نویسنده:میم‌سادات‌هاشمی✨ 『🌙 @Gordane118 ○°.』

#رمان_مدافع_عشق_قسمت29 #هوالعشـــق: روی صندلی خشک و سردراه ان جا به جا میشوم و غرولندمیکنم. مادرم گوشه چشمی برایم نازک میکند که: _ چته از وختی نشستی هی غرمیزنی. پدرم که در حال بازی با گوشـےداغون و قدیمـےاش است میگوید _ خب غرغر ازدوری شوهره دیگه خانوم! خجالت زده نگاهم را ازهردویشـان میدزدمو به ورودی ایسـتگاه نگاه میکنم.دلشـوره به جانم افتاده " نکندنرسـندو ما تنها برویم" از اسـترس گوشـه روسـری صورتی رنگم را به دور انگشتم میپیچم و باز میکنم. شوق عجیبی دارم،ازینکه این اولین سفرمان است. طاقت نمی اورم از جا بلند میشوم که مادرم سریع میپرسد: _ کجا؟ _ میرم آب بخورم _ وا اب که داریم تو کیف منه! _ میدونم! گرم شده! شما میخورین بیارم؟ _ نه مادر! پدرم زیر لب میگوید: واسه من یه لیوان بیار آهسته چشم میگویم و سمت بسردکن میروم اما نگاهم میچرخددر فکراینکه هر لحظه ممکن است برسید. به آبســـــردکن میرســـــم یک لیوان یکبارمصــــــرف را پر ازاب خنک میکنم و برمیگردم. حواســــــم نیســــــت و ســــــرم به اطراف میگردد که یک دفعه به چیزی میخورمو لیوان ازدستم می افتد.. _ هووی خانوم حواست کجاست!؟ روبه رو را نگاه میکنم مردی قد بلند و چهارشــــــانه با پیرهن جذب که لیوان اب من تماما خیســــــش کرده بود! بلیط هایــی که در دســــــت چپ داشت هم خیس شده بودند! گوشه چادرم را روی صورتم میکشم، خم میشوم وهمانطور که لیوان را از روی زمین برمیدارم میگویم: _ شرمنده! ندیدمتون! ابروهای پهن و پیوسته اش رادرهم میکشد و در حالیکه گوشه پیرهنش را تکان میدهد تاخشک شود جواب میدهد: _ همینه دیگه! گند میزنید بعد میگید ببخشید. دردلم میگویم خب چیزی نیست که... خشک میشه! اما فقط میگویم _ بازم ببخشید نگاهم به خانوم کناری اش می افتد که ارایش روی صـــــورتش ماســـــیده و موهای زردرنگش حس بدی را منتقل میکند! خب پس همین!! دلش از جای دیگر پراست! سرم را پایین میندازم که از کنارش رد شوم که دوباره میگوید _ چادریین دیگه! یه ببخشید وسرتونومیندازیدپایین هری! عصبی میشوم اما خونسرد فقط برای بار اخر نگاهش میکنم _ در حد خودتون صحبت کنید اقا!! صورتش را جمع میکندو زیرلب ارام میگویدبرو بابادهاتی! از پشـت همان لحظه دسـتی روی شـانه اش مینشـیند. برمیگردد و با چرخشــش فضــای پشــتش را میبینم. تو!! با لبخند و نگاهی ارام،تن صدایت را به حداقل میرسانی... _ یه چند لحظه!! مرد شانه اش را کنار میکشدو با لحن بدی میگوید _ چندلحظه چی؟ حتمن صاحابشی! _ مگه اسباب بازیه؟... نه اقای عزیز بزارید تو ادبیات کمکـتون کنم! خانومم هستن.. _ برو اقا! برو بحدکافی اسباب بازی گونی پیچت گندزدبه اعصابم... ببین بلیطارو چیکار کرد! نگرانی به جانم می افتد که الان دعوا میشــــود. اما تو ســـردو تلخ نگاهت را به چهره مردمیدوزی. دســــت راســــتت را بالامی اوری ســــمت دکمه اخر پیرهن مرد نزدیک گردنش و در یک چشـــم بهم زدن انگشـــتت را در فضـــای خالی بین دودکمه میبری و با فشـــار انگشـــتت دو دکمه اول را میکنی !! مرد شوکه نگاهت میکند. با حفظ خونسردیت سمت من می ایی و با لبخندمعناداری میگویـے _ خواستم بگم این دو تادکمه رو مادهاتیا میبندیم! بهش میگن یقه اخوندی اینجوری خوشتیپ تری! این کمترین جواب بود برای اون کلمه ی گونی پیچت! یاعلی!! بازوی مرا میگیری و بدنبال خودمیکشی. مرد عصبی داد میزند وایسا بینم! و سمتمان می اید. با ترس آستینت را میکشم _ علی الان میکشتت! اخم میکنی و بلند جوابش را میدهی _ بهتره نیای! وگرنه باید خودت جوابشون رو بدی و به حراست اشاره میکنی. مرد می ایستد و باحرص داد میزند _ اره اونام از خودتون!! میخندی _ اوهوم! همه دهاتی!! و پشتت به او میکنی ودست مرا محکم میگیری. با تعجب نگاهت میکنم. زیر چشمی نگاهم میکنی _ اولن سالا دومن چیه داری قورتم میدی باچشات؟ _ نترسیدی؟ازینکه... _ ازینکه بزنه ترشیم کنه؟ _ ترشی؟ _ اره دیگه! مگه منظورت له نیست؟ میخندم. _ اره!ترشی! _ نه! اینا فقط ادا و صدان! _ کارت زشت نبود؟... اینکه دکمشوپاره کردی _ زشت بود! اما اگر خودمو کنترل نکرده بودم ....الالله الاالله... میزدم... فقط بخاطر یه کلمش... دردلم قند الاسکا میشود!! چقدر روم حساسی!!! باذوق نگاهت میکنم. میفهمی و بحث را عوض میکنی _ اممم... خب بهتره چیزی به مامان بابا نگیم. نگران میشن بیخود. پدرت ایســــــتاده و ســــــیبی را به پدرم تعارف میزند. مادرم هم کنار زهرا خانوم نشــــــســــــته و گرم گرفته. فاطمه هم یه گوشــــــه کنار چمدانش ایستاده و با گوشی ور میرود. پدرم که ما را در چند قدمی میبیند میگوید: _ از تشنگی خفه شدم بابادیگه زحمت نکش دختر... با شرمندگی میگویم _ ببخشید باباجون نگاهش که به دست خالی ام می افتد جواب میدهد _ اصن نیووردی؟؟؟... هوش و حواس نمونده که!

#رمان_مدافع_عشق_قسمت30 #هوالعشـــق: قرار است که یک هفته در مشهد بمانیم. دو روزش به سرعت گذشت و در تمام این چهل و هشت ساعت، تلفن همراهت خاموش بود و من دلواپس و نگران، فقط دعایت میکردم. علی اصغر کوچولو به خاطر مدرسه اش همسفر ما نشده و پیش سجاد مانده بود. از اینکه بخواهم به خانه تان تماس بگیرم و حالت را بپرسم خجالت میکشیدم، پس فقط منتظر ماندم تا بالأخره پدر یا مادرت دلشوره بگیرند و خبری از تو به من بدهند. * چنگالم را در ظرف سالاد فشار میدهم و مقدار زیادی کاهو با سس را یکجا میخورم. فاطمه به پهلویم میزند. _ آروم بابا، همه ش مال توئه! ادای مسخره ای درمیآورم و با دهان پر جواب میدهم. _ دکتر... دیر شده، میخوام برم حرم. _ وا! خب همه قراره فردا بریم دیگه. _ نه. من طاقت نمیارم. شیش روزش گذشته؛ دیگه فرصت زیادی نمونده. فاطمه با کنترل تلویزیون را روشن و صدایش را صفر میکند. _ بیا و نصفه شبی از خر شیطون بیا پایین! چنگالم را طرفش تکان میدهم. _ اتفاقًا این آقا شیطون پدرسوخته ست که تو مخ تو رفته تا منو پشیمون کنی. _ وا... بابا ساعت سه نصفه شبه، همه خوابن! _ من میخوام نماز صبح حرم باشم! دلم گرفته فاطمه. یادت میافتم و سالاد را با بغض قورت میدهم. _ باشه. حداقل به پذیرش هتل بگو برات آژانس بگیرن. تو تاریکی پیاده نریا! سرم را تکان میدهم و از روی تخت پایین میآیم. در کمد را باز میکنم، لباس خوابم را عوض میکنم و به جایش مانتوی بلند و شیری رنگم را میپوشم. روسری ام را لبنانی میبندم و چادرم را سر میکنم. فاطمه با موهای به هم ریخته خیره خیره نگاهم میکند. میخندم و با انگشت اشاره موهایش را نشان میدهم _ مثل ُخلا شدی! اخم میکند و درحالیکه با دستهایش سعی میکند وضع بهتری به پریشانی اش بدهد میگوید. _ ایش... تو زائری یا فوضول؟! زبانم را بیرون میآورم. _ جفتش شلمان خانوم. آهسته از اتاق خارج میشوم و پاورچین پاورچین اتاق دوم سوئیت را رد میکنم. از داخل یخچال کوچک کنار اتاق یک بسته شکلات و بطری آب برمیدارم و بیرون میزنم. تقریبًا تا آسانسور میدوم و مثل بچه ها دکمه ی کنترلش را هی فشار میدهم و بیخود ذوق میکنم؛ شاید از این خوشحالم که کسی نیست و مرا نمیبیند؛ اما یکدفعه یاد دوربین های مداربسته میافتم و انگشتم را از روی دکمه برمیدارم. آسانسور که میرسد سریع سوارش میشوم و درعرض یک دقیقه به لابی میرسم. در بخش پذیرش، خانومی شیکپوش پشت کامپیوتر نشسته بود و خمیازه میکشید. با قدم های بلند به سمتش میروم. _ سلام خانوم. شبتون بخیر! _ سلام عزیزم، بفرمایید؟ _ یه ماشین تا حرم میخواستم. _ برای رفت و برگشت؟ _ نه فقط ببره. لبخند مصنوعی میزند و اشاره میکند که منتظر روی مبل های کنار هم چیده شده بنشینم.

#رمان_مدافع_عشق_قسمت31 #هوالعشـــق: نعمت و کرم زمین را خیس و معطرمیکند.هوا رفته رفته ســــردترمیشــــودو تو ســــربه زیرارام به هق هق افتاده ای دســـــتهایم را جلوی دهانم میگیرم و ها میکنم،کمی پاهایم را روی زمین تکان تکان میدهم. چیزی به اذان صـــــبح نمانده. با دست های خودم بازوانم رابغل میگیرم و بیشتر به تو نزدیک میشوم. چنددقیقه که میگذرد با کناره کـف دستت اشکهایت را پاک میکنی و میخندی _ فکرشم نمیکردم به این راحتی حاضر شم گریه کردنم رو ببینی... نگاهت میکنم. پس برایت سخت است مرد بودنت را اشک زیر سوال ببرد!؟... دستهایت را بهم میمالی و کمےبخودمیلرزی _ هوا یهو چقد سرد شد!! چرا اذان نمیده..؟ این جمله ات تمام نشده صدای الله اکبر در صحن میپیچد. تبسم دل نشینی میکنی.. _ مگه داریم ازین خدا بهتر؟.. و نگاهت را بمن میدوزی.. _ خانوم شما وضوداری؟... ! _ اوهوم _ الام بخاطربارون تو حیاط صف نماز بسته نمیشه. بایدبریم تورواقا... ازهم جدا شیم. کمی مکث و حرفت را مزه مزه میکنی _ چطوره همینجا بخونیم؟.... _ اینجا؟.. رو زمین؟ ساک دستی کوچکترا بالا می اوری،زیپش را باز میکنی و چفیه ات را بیرون میکشی _ بیا! سجادت خانوم! با شوق نگاهت میکنم.دلم نمی اید سرما را به رویت بیاورم. گردنم را کج میکنم و میگویم _ چشم! همینجا میخونیم تو کمی جلوترمی ایســــــتی و من هم پشــــــت ســــــرت. عجب جایــی نماز جماعت میخوانیم!!! صـحن الرضـا، باران عشــــــق و ســــــرمایــی که سـوزشـش از گرماسـت! گرمای وجودتو! چادرمرا روی صـورتم میکشـم و اذان و اقامه را ارام ارام میگویم. نگاهم خیره به چهارخانه های تیره و خطوط ســـفید چفیه ی توســـت. انتظار داشـــتم اذان و اقامه را تو زمزمه کنی،اما ســـکوتت انتظارم را میشـــکند.دســـت هایم را بالا می اورم تا اقامه ببندم که یک دفعه روی شانه هایم سنگینی میخوابد. گوشه ای از پارچه تیره روی چهره ام را کنار میزنم. سوئـےشرتت را روی شانه هایم انداخته ای و رو به رویم ایستاده ای....پس فهمیدی سردم شده! فقط خواسته بودی وقتی اینکار راکنی که من حواسم نیست... دستهایت را بالا مےاوری کنارگوش هایت و صدای مردانه ات.... _ اللـــــــــه اڪبر... یڪ لحظه اقامه بســتن را فراموش میکنم و محو ایســتادنت مقابل خداوند میشــوم. ســرت را پایین انداخته ای و با خواهش و نیازکلمه به کلمه سوره ی حمدرا به زبان می اوری اقای من آخر حاجتت را میگیری ا اقامه میبندم _ دو رکعت نماز صبح به اقامه عشق به قصد قربت... اللــــــه اکبر... هوای ســــــرد برایم رفته رفته گرم میشــــــود. لباســــــت گرمای خود را از لمس وجودت دارد... میدانم شـــــیرینی این نماز زیردندانم میرودودیگر مانند این تکرار نمیشود. همه حالات با زمزمه تومیگذرد. رکعت دوم،بعداز سـجده اول و جمله ی "اسـتغفرالله ربی و اتوب الیه " دیگر صـدایت را نمیشـنوم... حتم دارم سجده اخر را میخواهی با تمام دل و جان بجا بیاوری. ســــر از مه ربرمیدارمو توهنوزدرســـجده ای... تشـــهدو سـلامم را میدهم وهنوزهم پیشـــانی ات در حال بوسـه به خاک تربت حسـین ع است. چنددقیقه دیگر هم... چقدر طولانی شد! بلند میشوم و چفیه ات را جمع میکنم. نگاهم را سمت سرت میگردانم که وحشت زده ماتم میبرد... تمام زمین اطراف مهرت میدرخشد از خون...!!! پاهایم سـسـت و فریاد در گلویم حبس میشـود. دهانم را باز میکنم تاجیغ بکشـم اما چیزی جزنفسهای خفه شده و اسم توبیرون نمی آید _ ع...ع...علے...؟؟ خادمے که در بیســـت قدمی ما زیر باران را میرود،میچرخد ســـمت ما و مکث میکند... دســـت راســـتم را که از ترس میلرزدبه ســـختی بالا می آورمو اشاره میکنم. میدود سوی ما و در سه قدمی که میرسد با دیدن زمین و خون اطرافت داد میزند _ یا امام رضا.... سمت راستش را نگاه میکند و صدا میزند _ مشدی محمد بدو بیا بدو... انقدر شــوکه شــده ام که حتی نمیتوانم گریه کنم... خادم پیر بلندت میکند و پســر جوانی چندلحظه بعد میرســد و با بی ســیم درخواســت امبولانس میکند. خادم در حالی که سعی میکند نگهت دارد بمن نگاه میکند و میپرسد _ زنشی؟؟؟... اما من دهانم قفل شده و فقط میلرزم... _ باباجون پرسیدم زنشی؟؟

#رمان_مدافع_عشق_قسمت32 #هوالعشـــق: چند تقه به در میزنم و وارد اتاق میشـوم. روی تخت دراز کشــیده ای و ســــرم دسـتت را نگاه میکنی. با قدم های اهسته سمت تخت می آیم و کنارت می ایســتم. از گوشــه ی چشــمت یک قطره اشــک روی بالشــت ابی رنگ بیمارستان می افتد با ســـر انگشـــتم زیر پلکت راپاک میکنم. نفس عمیق میکشی وهمانطور که نگاهت را اهسته از من میدزدی زیر لب میگویی میگویــی _ همه چیزوگفت؟... _ کی؟... _ دکـتر..! بسختی لبخندمیزنم و روی ملافه ی بدرنگی که تاروی سینه ات بالا آمده دست میکشم.. _ این مهم نیست... الان فقط باید بفکر پس گرفتن سلامتیت باشی ازخدا... تلخ میخندی _ میدونی... زیادی خوبی ریحانه!.. زیادی چیزی نمیگویم احساس میکنم هنوز حرف داری. حرفهایــی که مدتهاست در سینه نگه داشته ای.. _ تو الان میتونی هر کار که دوستداری بکنی... هر فکری که راجب من بکنی درسـته! من خیلی نامردمدکه روز خواسـتگاری بهت نگـفتم... لبهایت را روی هم فشار میدهی.. _ گرچه فکر میکردم.. گـفتن با نگـفتنش فرق نداره! بهر حال وقتی قضیه صوری رو پذیرفته بودی... یعنی... بغضت را فرو میخوری. _ یعنی...بالاخره پذیرفتی تاتهش کنارهم نیستیم... وهمه چیز فیلمه... من ..همون اوایلش پشــیمون شــدم! ازینکه چرا نگـفتم!؟در حالیکه این حق تو بود!... ریحانه!... من نمیدونم با اینهمه حق الناســی که....چجور توقع دارم...منو.... این بار بغض کار خودش را میکند و مژه های بلند و تیره رنگت هاله شفافی از غم را بخود میگیرد _ نمیدونی چقد ســــخته که فکرکنی قراره الکی الکی بمیری...دوست نداشتم ته این زندگی اینجور باشــــه! میخواستم ....میخواستم لحظه اخر درد ســرطان جونمو تو دســتاش خفه نکنه!.. ریحانه من دلم یه سـربندمیخواسـت رو پیشـونیم...که به شـعاع چندمیلی متری سوراخ شه!...دلم پرپرزدن تومرز رو میخواست... یعنی...دلم میخواد! اقدام من برای زوداومدن جلو، بدون فکر و با عجله... بخاطر همین بود. فرصتی نداشــتم... فکر میکردم رفتنم دســـــــت خودمه! ولی الان... الان ببین چجوری اینجا افتادم... قراربود یک ماه پیش برم...قرار بود... دیگر ادامه نمیدهی و چشــــمهایت را میبندی. چقدر برایم شــــنیدن این حرفها و دیدن لحظه درد کشــــیدنت ســــخت اســــت. ســــرم را تکان میدهم ودستم را روی موهایت میکشم.. _ چرا اینقدر ناامید... عزیزم تو اخرش حالت خوب خوب میشه... نمیگم برام سـخــت نبود! لحظــه ای کــه فهمیــدم بهم نگـفتی... ولی وقتی فکر کردم دیــدم میفهمیــدمم فرقی نمیکرد! بهرحــال تو قرار بود بری... و من پذیرفته بودم! اینکه توفقط فقط میخوای نود روز مال من باشی.... با کناره کـف دستم اشکم را پاک میکنم و ادامه میدهم _ ما الان بهترین جای دنیاییم... پیش اقامیتونی حاجتت رو بگیری... میتونی سالمتیت رو... بین حرفم میپری _ ریحانه حاجت من سلامتی نیست... حاجت من پریدنه.... پریدن.... بخدا قسم سخته هم کلاسیت دیرتر از تو قصد بستن ساکش کنه و توکمتر از سه هفته خبر شهادتش بیاد... بابا کسی که هم حجره ایت بود،کسی که توی یه ظرف با من غذا میخورد... رفت!...ریحان رفت... بخدا دیگه خسته شدم. میترسم میترسم اخرنفس به گلوم برسه و من هنوز تو حسرت باشم... حسرت... میفهمی!؟... بابا دلم یه تیر هدف به قلبم میخواد... دلم مرد بخدا .... مرد... ملافه را روی سرت میکشی و من از لرزش بدنت میفهمم شدت گریه کردنت را. کنارت مینشینم و سرم را کنارت روی تخت میگذارم... " خدایا....! ببین بنده ات رو.... ببین چقدر بریده.... توکه خبرداری از غصه هرنفسش... چرا که خودت گـفتی " نحن اقرب الیه من حبل الورید"... گ ذشـتن از مسعله پیش امده برایم ساده نبود... اما عشقی که از توبه درون سینه ام به ارث رسیده بودمانع میشدکه همه چیزرا خراب یا وســــــط راه دستت را رها کنم. خانواده ات هم از بیماری ات خبرنداشــــــتندو تواصـــــرارداشــــــتی که هیچ وقت بویــی نبرند.همان روز درســـت زمان برگشـــت بود،اما تو با یک صحبت مختصـــر و خلاصـــه اعلام کردی که ســـه چهار روز بیشـــترمیمانیم... پدرم اول بشـــدت مخالفت کرد ولی مادرم براحتی نظرش را برگرداند. خانواده هر دویمان شـب با قطار ســــاعت هشــــت و نیم به تهران برگشــــتند. پدرت در یـک هتــل جــدا و مجلـل برایمــان اتــاق گرفــت... میگـفـت هـدیـه برای عروس گلم

#رمان_مدافع_عشق_قسمت33 #هوالعشـــق مرد سجده آخرش را که می‌رود دیوانه وار از جا بلند میشوی و سمتش میروی من هم بدنبالت از جا بلند می‌شوم سمتش میروی و روی شانه اش میزنی _ ببخشید!... برمیگردد و با نگاهش می پرسد بله؟ همانطور که کودک وار اشک میریزی میگویــی _ فقط خواستم بگم دعا کنید ماهم لیاقت پیدا کنیم... بشیم همرزم شما! لبخند شیرینی روی لبهای مردمینشیند _ اولن سلام...دوم پس شمام اره؟ سرت را پایین میندازی _ شرمنده! سلام علیکم... ماخیلی وقته اره.. خیلی وقته... _ ان شاءالله خود اقا حاجتت رو بده پسر... _ ممنون!.. شرمنده یهو زدم رو شونتون... فقط...دل دیگه یاعلی پشتت را میکنی که او میپرسد _ خب چرا نمیری؟... اینقدبیتابی وهنوز اینجایــی؟... کارا تو کردی؟ باهر جمله ی مردبیشتر میلرزی ودلت اتش میگیرد. نگاهت فرش را رصد میکند _ نه حاجی! دستمو بستن!... میترسم برم...! او بی اطلاع جواب میدهد _ دستتو که فعلا خودت بستی جوون!... استخاره کن ببین خدا چی میگه! بعد هم پوتین هایش را برمیدارد و از ما فاصله میگیرد نگاهت خشک میشود به زمین... در فکرفرو میروی.. _ استخاره کنم!؟... شانه بالا میندازم _ اره! چرا تاحالانکردی!؟ شاید خوب در اومد! _ اخه... اخه همیشه وقتی استخاره میکنم که دودلم... وقتی مطمعنم استخاره نمیگیرم خانوم! _ مطمئن؟... از چی میطمئنی؟ صدایت میلرزد _ ازینکه اگرم برم.. فقط سربارم.همین! بودنم بدبختی میاره برا بقیه! _ مطمئنی؟.. نگاهت را میچرخانی به اطراف.دنبال همان مرد میگردی... اما اثری از او نیست. انگار از اول هم نبوده! ولوله به جانت میفتد _ ریحانه! بدو کـفشتو بپوش... بدو... همانطور که بسرعت کـفشم را پا میکنم میپرسم _ چی شده چی شده؟ _ از دفتر همینجا اســـتخاره میگیریم... فوقش حالم بد میشــــه اونجا! شـــاید حکمتیه... اصــــن شـــایدم نشــــه... دیگه حرف دکـترم برام مهم نیست.... باید برم... _ چرا خودت استخاره نمیکنی!؟؟ _ میخوام کس دیگه بگیره... مچ دســــــتم را میگیری ودنبال خودت میکشــــــی. نمیدانیم بایدکجا برویم حدودیک ربع میچرخیم. انقدر هول کرده ایم که حواســـــــمان نیست که میتوانیم از خادمها بپرسیم... دردفترپاسخگویــی روحانی با عمامه سفید نشسته است و مطالعه میکند.در میزنیم و اهسته وارد میشویم... _ سلام علیکم... روحانی کـتابش را میبندد _ وعلیکم السلام... بفرمایید _ میخواستم بی زحمت یه استخاره بگیرید برامون حاج اقا! لبخند میزند و بمن اشاره میکند _ برای امر خیر ان شاءالله؟... _ نه حاجی عقدیم... یعنی موقت... _ خب برای زمان دائم؟!... خلاصه خیر دیگه! _ نه!... کلافه دستت را داخل موهایت میبری. میدانم حوصله نداری دوباره برای کس دیگه توضیح اضافه بدهی،برای همین ب دادت میرسم _ نه حاجی!... همسرم میخواد بره جنگ...دفاع حرم! میخواست قبل رفتن یه استخاره بگیره... حاج اقاچهره دوست داشتنی خود را کج میکند _ پسر تو اینکار که دیگه استخاره نمیخواد بابا!... باید رفت... _ نه اخه... همسرم یه مشکلی داره... که دکـترا گفتن جای کمک احتمال زیاد سربار میشه اونجا! سرش را تکان میدهد، بسم الله میگوید و تسبیحش را از کنار قران کوچک میز برمیدارد. کمی میگذرد و بعد با لبخند میگوید _ دیدی گفتم ؟... تواین کار که دیگه نباید استخاره کرد... باید رفت بابا... رفت! با چفیه روی شانه ات زیرپلکت را از اشک پاک میکنی و ناباورانه میپرسی _ یعنی... یعنی خوب اومد؟ حاج اقا چشمهایش را به نشانه تایید میبندد و باز میکند. _ حاجی جدی جدی؟... میشه یبار دیگه بگیرید؟ او بی هیچ حرفی اینبار قران کوچکش را برمیدارد و بسم الله میگوید. بعداز چنددقیقه دوباره لبخند میزند و میگوید _ ای بابا جوون! خداهی داره میگ برو توهی خودت سنگ میندازی؟ هردو خیره خیره نگاهش میکنیم میپرسی _ چی در اومد... یعنی بازم؟ _ بله! در اومد که بسیار خوب است. اقدام شود. کاری به نتیجه نداشته باشید.... چندلحظه بهت زده نگاهش میکنی و بعد بلند قهقهه میزنی...دو دستت را بالامی اوری صورتت را رو به آسمان میگیری _ ای خدا قربونت برم من!... اجازموگرفتم... چرا زودترنگرفته بودم... بعد به حاج اقا نگاه میکنی و میگویــی _ دستتون درد نکنه!... نمیدونم چی بگم.... _ من چیکار کردم اخه؟برو خدا تو شکر کن... _ نه! این استخاره رو شما گرفتی... ان شاءالله هر چی دوست دارید و به صالحتونه خدا بهتون بده... جلومیروی و تسبیح تربتت را از جیب در می آوری و روی میزمقابل او میگذاری _ این تسبیح برام خیلی عزیزه..... ولی ... الان دوست دارم بدمش بشما...

#رمان_مدافع_عشق_قسمت34 #هوالعشـــق: حســـین اقا یک دستش را پشت دست دیگرش میزند و روی مبل مقابل مینشیند ســــرش را تکان میدهدو در حالیکه پای چپش از استرس میلرزد نگاهش را به من میدوزد _ بابا؟... تو قبول کردی؟ سکوت میکنم،لب میگزم و سرم را پایین میندازم _ دخترم؟... ازت سوال کردم! تو جدن قبول کردی؟ توگلویت را صاف میکنی ودر ادامه سوال پدرت از من میپرسی _ ریحان؟... بگوکه مشکلی نداری! دسته ای از موهای تیره رنگم که جلوی صورتم ریخته است را پشت گوش میدهم واهسته جواب میدهم _ بله!... حسین اقا دستش را درهوا تکان میدهد _ بله چیه بابا؟ واضح جواب بده دختر! سرم را بالا میگیرم و در حالیکه نگاهم را از نگاه پرنفوذ پدرت میدزدم جواب میدهم _ یعنی... بله! قبول کردم که علی بره! این حرف من اتشی بود به جان زهراخانوم تا یکدفعه از جا بپرد، از لبه پنجره رو به حیاط بلند شودو وسط هال بیاید. _ میبینی اقاحسین؟... میبینی!! عروسمون قبول کرده! رو میکندبه سمت قبله ودستهایش را با حالی رنجیده بالامی اورد _ ای خدا من چه گناهی کردم اخه! ... ببین بچه دسته گلم حرف از چی میزنه... علےاصغر که تا الان فقط محو بحث ما بود در حالیکه تمام وجودش سوال شده میپرسد _ ماما داداچ علی کوجا میره؟ پدرت با صدای تقریبا بلند میگوید _ اا ... بسه خانوم! چرا شلوغش میکنی؟؟... هنوز که این وسط صاف صاف واساده... و بعد به علی اصغر نگاه میکند و ادامه میدهد _ هیچ جا بابا جون هیچ جا... مادرت هم مابقی حرفش را میخوردو فقط به اشکهایش اجازه میدهدتا صورت گردو سفیدش را ترکنند احساس میکنم من مقصر تمام این ناراحتی ها هستم گرچه دل خودم هنوز به رفتنت راه نمیدهد... ولی زبانم مدام و پیاپـی تورا تشویق میکندکه برو! توروی زمین رو بروی مبلی که پدرت روی ان نشسته مینشینی _ پدرمن! یه جواب ساده که اینقدر بحث و ناراحتی نداره من فقط خواستم اطلاع بدم که میخوام برم. همه کارامم کردم و زنمم رضایت کامل داره... حسین اقا اخم میکند و بین حرفت میپرد _ چی چی میبری و میـدوزی شـــــــــازده؟کجـا میرم میرم؟.. مگــه دختر مردم کشـــــــــکــه؟... اون هیچی مگــه جنــگ بچــه بــازیــه!... من چــه میدونستم بعداز ازدواج زنت از تو مشتاق تر میشه... تو حق نداری بری تا منم رضایت ندم پا تو از در این خونه بیرون نمیزاری بلندمیشودبرودکه توهم پشت سرش بلندمیشوی ودستش را میگیری _ قربونت برم خودت گـفتی زن بگیربرو!... بیا این زن! " و بمن اشاره میکند" چرا اخه میزنی زیر حرفات باباجون دستش را ازدستت بیرون میکشد