✅معرفی جناب استاد امداد توران: 🔹سمت علمی: استادیار دانشگاه ادیان و مذاهب؛ 🔹تحصیلات: ✔️کارشناسی فلسفه از دانشگاه مفید، 1379؛ ✔️کارشناسی ارشد فلسفه از دانشگاه تهران، 1382؛ ✔️دکتری فلسفه از دانشگاه تهران، 1388؛ 🔹تالیفات (کتابها): ✔️تاریخمندی فهم در هرمنوتیک گادامر، انتشارات بصیرت، تهران، 1389؛ ✔️حقیقت محمدیه و عیسی مسیح در اندیشه ابن عربی و اکهارت، انتشارات دانشگاه ادیان و مذاهب، قم، 1391 ✔️خلقت نوری پیامبر ص و اهل بیت ع در اندیشه امامیه نخستین، انتشارات دار الحدیث، قم، 1398. 🔹تالیفات (مقالات): (آنچه در پی میآید برخی مقالات جناب استاد است) ✔️تاریخ فلسفه هگل: نامه مفید، سال نهم، 1389، شماره پیاپی 39 ✔️اصول اساسی هستی شناختی در عرفان ابن عربی، پژوهشهای فلسفی کلامی، سال یازدهم، 1389، شماره سوم و چهارم، شماره پیاپی، 43-44 ✔️ساختار عقاید اسلامی در کلام امامیه، شیعه شناسی، دوره یازدهم، 1392، شماره 44 ✔️حیات پیشین در اندیشه متکلمان امامی مدرسه بغداد، تحقیقات کلامی، سال دوم، 1394، شماره 6 ✔️مضمون شناسی احادیث خلقت نوری اهل البیت، شیعه پژوهی، سال اول، شماره سوم، تابستان 1394؛ ✔️تحلیل سند و محتوای دو حدیث رضوی درباره خلقت نوری، فصلنامه فرهنگ رضوی، سال پنجم، شماره 20، زمستان 1396. ✔️سلسله مقالات سیرت جاودانه (9 مقاله)، مجله فرهنگ جهاد، سال پانزدهم، شماره های 42-43، 45، 46، 47،48، 49،50، 53، 56،57 . ✔️از انقطاع تا فنا در اندیشه اکهارت، هفت آسمان، 1389، شماره پیاپی 46 ✔️طرق الهی و انسانی مواجهه با شهر، نوشته جان هوور، ترجمه امداد توران، نامه فرهنگ، پاییز 1374، شماره 47؛ 🔹تدریسها: 🔸کارشناسی: ✔️زبان پایه، دانشگاه مفید؛ ✔️متون تخصصی خارجی، دانشگاه مفید؛ ✔️زبان عربی، دانشگاه تهران؛ ✔️کلیات فلسفه، دانشگاه مفید؛ 🔸کارشناسی ارشد: ✔️زبان تخصصی(موسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی) ✔️تاریخ کلام شیعه (1) و (2)، (دانشگاه ادیان و مذاهب) ✔️امامت و ولایت (دانشگاه ادیان و مذاهب) ✔️امامت در کلام شیعه، (دانشگاه پادربورن آلمان) ✔️کلام (دانشگاه تهران) 🔸دکتری: ✔️امامت و شبهات تاریخی کلامی (دانشگاه ادیان و مذاهب) ✔️کلام امامیه، تطورات تاریخی (دانشگاه ادیان و مذاهب) ✔️مستشرقان و عرفان و تصوف (دانشگاه ادیان و مذاهب) ✔️زبان تخصصی (دانشگاه ادیان و مذاهب) ✔️خدا در اسلام (موسسه بین المللی مطالعات اسلامی)

💎خَطَبَ أَمِيرُالْمُؤْمنِينَ عليه السلام عَلَى النّاسِ يَوْمَ الْفِطْرِ فَقالَ عليه السلام:  اَيُّهَا النَّاسُ اِنَّ يَوْمَكُمْ هذا يَوْمٌ يُثابُ بِهِ الْمُحْسِنُونَ وَيَخْسَرُ فِيهِ الْمُسِيئُونَ وَ هُوَ أَشْبَهُ يَوْمٍ بِيَوْمِ قِيامَتِكُمْ. . . . امير المؤمنين عليه السلام در خطبه روز عيد فطر فرمود:  هان اى مردم! امروزِ شما، روزى است كه نيكوكاران بدان پاداش نيك برند و بدكاران زيان بينند، و اين شبيه ترين روز به روزقيامت شماست. 📚امالى صدوق، ۱۶۰، ح ۱۵۹ ✨💐فرخنده عید سعید فطر، عید طاعت و بندگی خداوند، بر همه پیروان راستین پیامبر اکرم حضرت محمد مصطفی "صلی الله علیه و آله" و محبین خاندان عصمت و طهارت سلام الله علیهم اجمعین تهنیت باد. 💐ظهور موفورالسرور حضرت ولیعصر_عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف_ را در این روز از درگاه خداوند منّان خواستاریم. اللهم آمین🤲 🆔 @hadith_maaref 🔗  تلگرام   👨‍💻 اینستاگرام   🔗 آپارات

💠 روش‌شناسی علامه محمدتقی مجلسی در فقه‌الحدیث‌نگاری به زبان فارسی با تکیه بر شرح خطبه متقین ✍️ علامه محمدتقی مجلسی جایگاه برجسته‌ای در میان حدیث پژوهان شیعی به ویژه در مکتب اصفهان دارد. 📗 شرح فارسی مجلسی اول بر خطبه متقین را می‌توان نمونه خوبی از جریان فارسی نویسی در دوران صفویه دانست. نوشتار پیش رو به بررسی روش علامه محمدتقی مجلسی در فقه الحدیث نگاری به زبان فارسی با تکیه بر شرح خطبه متقین پرداخته است. 🔍 یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهد مجلسی اول در شرح فارسی خطبه متقین بر اساس نوع مخاطب و ناظر به هدفی خاص به شرح این خطبه ارزشمند پرداخته است. ترویج معارف اسلامی تعلیم و تربیت مخاطبان فارسی زبان از اهداف محوری علامه محمدتقی مجلسی در شرح فارسی خطبه متقین است. دوی از پرداخت‌های تخصصی گسترده در زمینه احراز اصالت و صحت متن تحلیل ادبی متن اجتناب کرده است اما از ظرفیت قرینه‌ها و متون مشابه خانواده حدیث در شرح خطبه و تعلیم معارف به عموم مردم فارسی زبان به خوبی بهره گرفته است. ✅ وی در بخش های حدیثی به ویژه در عرصه فقه الحديث نقشی تأثیر گذار داشته است. 🖇 مطالعه این مقاله در دوفصلنامه حدیث اهل بیت علیهم‌السلام 🌐https://maaref.org 🆔 @Maaref_org 🆔 @hadith_maaref

گزارش خبری دوره آنلاین «علم امام: حقیقت، منابع و گستره» 📄دوره علمی تخصصی «علم امام: حقیقت، منابع و گستره» با حضور تعدادی از دانش‌پژوهان علاقه‌مند به معارف اهل‌بیت علیهم‌السلام در ایام مبارک ماه رمضان 1446 برگزار شد. 🗓این دوره از 11 اسفند 1403 تا 10 فروردین برگزار گردید و فرصتی بود تا محققان و دانش‌پژوهان با حضور اساتید، به بررسی ابعاد مختلف «علم امام» و حقیقت آن پرداخته و از آموزه‌های علمی آن بهره‌مند شوند. 🔖دوره «علم امام: حقیقت، منابع و گستره» به همت گروه حدیث‌پژوهی پژوهشکده معارف اهل‌بیت علیهم‌السلام، بنیاد بین‌المللی امامت و آکادمی امام صادق علیه‌السلام برگزار گردید. شش استاد برجسته در این دوره حضور داشتند که هرکدام با ارائه مباحث تخصصی به تشریح ابعاد مختلف «علم امام» پرداختند. اساتید و موضوعات دوره: 1. استاد سید محمود جزائری: «علم امام و شئون امامت» 2. استاد سید علی هاشمی عادل: «علم امام، منابع، قلمرو و ویژگی‌ها» 3. استاد محمدتقی یارمحمدیان: «ازدیاد علم امام از دیدگاه کتاب و سنت» 4. استاد محمدعلی موحدی: «علم امام در باور شیعیان نخستین» 5. استاد امداد توران: «رابطه بشریت امام و علم امام» 6. استاد وحید عابد: «مناسبات علم امام با علم خداوند» دوره مسئله علم امام؛ حقیقت، منابع و گستره به صورت آفلاین (غیر همزمان) در دسترس علاقه مندان قرار گرفته است. جهت شرکت در دوره به وبسایت imamssdq.ac مراجعه فرمایید. 🌐https://maaref.org 🆔 @Maaref_org 🆔 @hadith_maaref

💎 #نکته_ها_و_ناگفته_ها《12》 #بخش_اول 🔰عنوان بحث: 《زمینه گرایی در فهم حدیث، گونه ها، هنجار ها (5)》 ✍ محمود رفاهی 📑چنانکه در یادداشت پیشین گذشت، برای فهم کلام، لازم است زمینه مقارن با صدور کلام را در نظر گرفت. این امر، اختصاص به احادیث نداشته و در مورد آیات قرآن نیز زمینه مقارن با نزول آیات را باید لحاظ کرد. به جهت مطالبی که بر خلاف این نظر در مورد قرآن مطرح شده، در این یادداشت به جایگاه این هنجار در فهم قرآن اشاره می شود. ادامه👇 #حدیث_پژوهی 🆔 @hadith_maaref

💎 #نکته_ها_و_ناگفته_ها《12》 #بخش_دوم 📑در این که برای دست یابی به فهم صحیح از آیات، لازم است زمینه آن را لحاظ کرد، تردیدی نیست. گاهی به جهت این که قرآن، کتاب جاوید و پیام های آن، ابدی است تصور می شود که نیازی نیست برای فهم آن، زمینه نزول آیات را لحاظ کرد. در این تصور، از ابدی بودن خطابات قرآن، نتیجه گرفته شده که در این خطابات، نباید بر قرائنی که اختصاص به مردم عصر نزول داشته تکیه شده باشد. اما ابدی بودن پیام قرآن، هیچ منافاتی با این ندارد که برای فهم آن، ملاحظه ظرف نزول آن لازم باشد؛ همان طور که ابدی بودن پیام قرآن، هیچ منافاتی با این ندارد که برای فهم آن، لازم است معنای کلمات در زبان عربی دوره نزول را لحاظ کرد. جاودانگی و خاتمیت، در این حد اقتضا می کند که مرادات الهی از قرآن تا ابد، متّبع باشد اما تعیین نمی کند که این مرادات، با چه اسلوبی بیان شود و اقتضا ندارد که بر قرائن موجود در ظرف نزول قرآن تکیه نشده باشد. همان گونه که فردی که با زبان عربی دوره نزول آشنایی ندارد برای دستیبابی به مراد از قرآن لازم است با زبان عربی آشنا شود، فرد خارج از محیط نزول قرآن نیز برای دستیبابی به مراد از قرآن باید با ویژگی های محیط نزول قرآن آشنا شود. به عنوان نمونه، گرچه پیام سوره مسد ("تبت یدا ابی لهب و تب") تا ابد معتبر است اما واضح است که فهم این پیام، متوقف بر شناخت ابولهب و رفتار او و همسرش است. این شناخت به طور طبیعی برای مخاطبین اولیه فراهم بوده اما برای ما چنین شناختی تنها با توجه به اطلاعات خارج از قرآن به دست می آید. در برخی از روایات نیز به این مطلب اشاره شده است. از جمله در مورد آیه 158 سوره بقره که در مورد سعی صفا و مروه، تعبیر به "لا جناح" شده که تناسب با عدم وجوب دارد، در روایتی از امام صادق علیه السلام توضیح داده شده که تعبیر مذکور، به تناسب ظرف صدور آیه بوده که به جهت بازگردانده شدن بت ها به صفا و مروه، احتمال حرمت سعی داده می شده است 📚ر.ک: الکافی، ج4، ص435؛ و در روایتی از امام رضا علیه السلام با اشاره به این که آیه 223 سوره بقره ناظر به قول یهود بوده، اطلاق برداشت شده از آیه تخطئه شده است 📚ر.ک: تفسیر العیاشی، ج1، ص111 اما برخی از معاصرین، این نظریه را مطرح کرده اند که در هر دوره ای، لازم است زمینه همان دوره را در فهم خطاب قرآنی لحاظ کرد و مراد الهی از آیات قرآن در دوره های مختلف، متفاوت است؛ به این توضیح که کلامی که در معنای واحدی استعمال شده، نسبت به مخاطبین متعدد با زمینه ها و ذهنیت های متفاوتی که دارند، می تواند کارکردهای متفاوتی داشته باشد و به تبع، مراد متکلم نسبت به هر مخاطب، متفاوت با مخاطب دیگر می شود؛ بدون این که کلام، در بیشتر از یک معنا استعمال شده باشد. در قرآن، با توجه به این که عموم مردم در طول زمان، مقصود به افهام اند و متکلم هم از تفاوت زمینه های آن ها آگاه است همین پدیده رخ داده و توجه به این امر، موجب می شود تا احکام اجتماعی قرآن را ابدی ندانیم. "متکلم الهی کلام خود را با توجه به ذهنیت و نیازهای مخاطب در عمود زمان صیانت کرده، با آگاهی کامل از تفاوت این ذهنیت‌ها و تحول این نیازها به تبع تحول قهری حیات اجتماعی و طبیعی انسان. غرض‌مندی متکلم الهی و قدرت مطلق او اقتضا می‌کند بیانش علی‌الاصول ظرفیت مفهوم‌شدگی برای همگان در همه ادوار (را) داشته باشد. در نتیجه، روشمندی فهم مراد متکلم الهی اقتضا می‌کند درک ما از نیازها و ذهنیت خویش بشمول تفاوت آن را از نیازها و ذهنیت دیگر مخاطبان، در کشف مراد الهی دخالت دهیم. این قاعده تازه ای است که به اصول استظهار باید افزوده شود. باید پذیرفت که متکلم الهی با اعتماد به عقل طبیعی انسان‌ها از ذکر پاره ای قیود و جزئیات در بیان خود صرف نظر کرده است. در نتیجه، مجتهد باید آن حذف‌ شده ها را از زمینه استخراج و به متن بیفزاید. اگر آیه شریفه فرموده است که «لِلذَّکرِ مِثلُ حَظِّ الاُنثیین»، و قید و شرطی ذکر نکرده است (مثل اینکه: «اذا کان ذلک یحقق العدالۀ باقصی درجة ممکنة»)، ترک این قید با اعتماد به عقل مخاطب است که از اصول هرمنوتیک بهره خواهد گرفت و خود آن را خواهد افزود". به باور نویسنده، احکام اجتماعی اسلام تابع مصالح اجتماعی دنیوی است و تحفظ بر این مبنا، نتیجه ای جز التزام به تفاوت مراد الهی نسبت به دوره های مختلف ندارد. این بیان از چندین جهت محل اشکال است: ادامه👇 #حدیث_پژوهی 🆔 @hadith_maaref

💎 #نکته_ها_و_ناگفته_ها《12》 #بخش_سوم 1⃣ گرچه این که یک کلام نسبت به مخاطبین متعدد، کارکردهای مختلفی داشته باشد امری ممکن است اما تکلم متعارف به این شکل نیست و حمل خطاب قرآنی بر چنین امری بسیار خلاف ظاهر است و چنانکه خواهد آمد، دلیلی ندارد. 2⃣ این که در آیات قرآن، عموم مردم مقصود به افهامند نتیجه نمی دهد که متکلم، زمینه ها و ذهنیت عموم مردم را به عنوان قرینه ای برای فهم کلامش به کار گرفته است. چنانکه گذشت، ابدی بودن پیام قرآن، مشخص نمی کند که این پیام، با چه اسلوبی بیان شود. در مثال آیه سعی صفا و مروه که گذشت، تعبیر به کار رفته در آیه به تناسب ظرف نزول، کارکرد نفی توهّم حرمت و بقاء وجوب داشت با این که همین تعبیر در زمینه ای که حرمت سعی، متوهّم نیست و اصل وجوب آن، مشکوک است کارکرد نفی وجوب دارد. آیا نویسنده ملتزم می شود که این آیه با تغییر در زمینه و ذهنیت مخاطبین، کارکرد اولیه خود را از دست می دهد و مراد جدیدی از آن کشف می شود؟! آیا نویسنده ملتزم می شود که اگر در زمان نزول آیه، خطاب امر در موردی که توهم حظر وجود داشته صرفا دلالت بر ترخیص می کرد اما در دوره بعد که توهم حظر از بین رفته، همان خطاب دلالت بر وجوب می کند؟! 3⃣ نتیجه ای که از تطبیق بیان مذکور در مورد قرآن گرفته شده، کاملا متضاد با مبنای آن است. توضیح مطلب این که از مقصود به افهام بودن عموم مردم در خطابات قرآنی، نتیجه گرفته شده که در هر دوره ای ذهنیت همان دوره را باید در فهم خطاب دخالت داد و از این ادعا، نتیجه گرفته شده که احکام اجتماعی اسلام، ابدی نیست. اما مشکل اینجا است که در واقعیت خارجی، خطابات قرآنی به شکلی بیان نشده که در دوره نزول، حکم متناسب با آن دوره را بفهماند و در دوره اخیر، حکم متناسب با این دوره (در نظر نویسنده) را بفهماند. قرآن، نصف بودن ارث زن نسبت به ارث مرد را در مورد فرزندان بیان کرده و این خطاب، چه در زمینه دوره نزول و چه در زمینه فعلی، کارکردی جز اثبات نصف بودن ارث زن را ندارد. تقیید این خطاب به قیدی که در کلام نویسنده بیان شده، نتیجه اش این است که این خطاب، عملاً هیچ کارکردی برای مردم حاضر ندارد و این درست بر خلاف مبنایی است که نویسنده، بیان خود را بر آن برپا کرده (مقصود به افهام بودن جمیع مردم). اگر احکام اجتماعی اسلام، ابدی نیست، باید ملتزم شد که قرآن، تنها احکام متناسب با دوره نزول را بیان کرده و نمی توان ادعا کرد که قرآن، به حسب زمینه های مختلف، احکام مختلف را بیان کرده است. عجیب است که نویسنده، تلاش می کند تا ابدی نبودن احکام اجتماعی اسلام را از ابدی بودن قرآن استنتاج کند. 4⃣ اگر نویسنده، قید "اذا کان ذلک یحقق العدالۀ باقصی درجة ممکنة" را عقلی می داند و لذا ادعا می کند که ترک این قید با اعتماد به عقل مخاطب بوده، دیگر نیازی به ادعای تعدد کارکرد کلام که امری بسیار غیر متعارف است ندارد. نویسنده بدون مطرح کردن تعدد کارکرد، می توانست ادعا کند که خطابات، عقلاً چنین قیدی دارد و تفاوت دوره حاضر با دوران قدیم، موجب تفاوت در مصداق این قید می شود نه این که کارکرد کلام تغییر کند. اما تقیید خطابات به چنین قیدی، بسیار بعید از متفاهم عرفی است و دلیلی ندارد. عقل، در این حد بیان می کند که تشریع خداوند، نمی تواند مصداق ظلم باشد و این درک عقلی، تلازمی با چنین تقیید غریبی ندارد. ضمنا اگر دلیل بر تقیید، عقل است، ملاک، ظلم و عدل عقلی می شود و نه ظلم و عدل عرفی. 5⃣ این که احکام اجتماعی اسلام، تماماً تابع مصالح اجتماعی دنیوی است هیچ دلیل قابل قبولی ندارد؛ بلکه شواهد متعددی بر خلاف آن وجود دارد. تفصیل این مطلب مجال دیگری می طلبد. ادامه👇 #حدیث_پژوهی 🆔 @hadith_maaref

💎 #نکته_ها_و_ناگفته_ها《12》 #بخش_چهارم 6⃣ نویسنده ادعا کرده که متکلم الهی با اعتماد بر عقل مخاطب، از بیان قید مذکور خودداری کرده است. آیا متکلم الهی که نویسنده با توجه به علم و قدرت او، نظریه تعدد کارکرد خطاب قرآنی و تکثر در فهم آن را ادعا کرده، از این که نوع مسلمانان و علماء ایشان به چنین قیدی متذکّر نمی شوند آگاه نبوده است؟ نویسنده به این که متکلم الهی از تغییر ذهنیت ها و زمینه ها آگاه بوده توجه کرده و نتیجه گرفته که متکلم الهی، این ذهنیت های مختلف را در کلامش لحاظ کرده است؛ آیا متکلم الهی آگاه نبوده که گرچه زمینه ها تغییر می کند اما نوع مسلمانان این تغییر را در فهم خطابات قرآنی دخالت نمی دهند و همان ظواهر را اخذ می کنند؟ اگر اطلاق خطابات، مراد متکلم نبوده چرا متکلمی که می داند نوع مخاطبین به اشتباه، اخذ به اطلاق می کنند، قید را صریحاً بیان نکرده است؟ و نه تنها بیان نکرده، بلکه تأکید کرده که این احکام، حدود الهی و ابدی است. در این صورت، مسئولیت برداشت اطلاق از خطابات شرعی متوجه خود شارع است. 7⃣ تا آغاز دوره غیبت، جوامعی به مسلمانان پیوسته بودند که بعضاً بسیار متفاوت از جامعه حجاز بدو اسلام بوده اند. شرایط خود حجاز نیز در طول این دو قرن، تغییرات بسیاری کرده بود. با این حال، در هیچ نقلی نیامده که ائمه علیهم السلام به طور مثال تذکر داده باشند که حکم عاقله در دیه قتل خطأ، مربوط به شرایط قبیلگی حجاز است و در جوامع دیگر، طبق عرف خودشان عمل شود (با این که در مواردی تذکر داده اند که مثلا نهی از اخراج لحوم اضاحی یا نهی از اکل لحم حمیر مربوط به شرایط همان دوره بوده و شامل دوران بعد نمی شود)؛ و نه تنها چنین تذکری نداده اند، تأکید فراوان بر بقاء احکام و لزوم تحفّظ به سنّت پیامبر صلی الله علیه و آله کرده و از اِعمال رأی و قیاس تحذیر شدید داده اند. بنا بر این، ادعاهای مذکور، با دیدگاه شیعه نسبت به جایگاه ائمه علیهم السلام نیز سازگار نیست. 📌ادامه دارد... #حدیث_پژوهی 🆔 @hadith_maaref 🔗  تلگرام   👨‍💻 اینستاگرام   🔗 آپارات