💠به خاطر ارادتش به اهل البیت علیهم السلام دوستش دارم استاد مرتضی #مطهری، دلیل احترام ویژه خود به #علامه_طباطبایی را این گونه بیان می‌کند: ▫️ «من #فیلسوف و #عارف بسیار دیده‌ام و احترام به ایشان نه به خاطر این است که یک فیلسوف است، بلکه احترامم به این جهت است که او #عاشق دلباخته #اهل_بیت_(ع) است. علامه طباطبایی در ماه رمضان روزه خود را با بوسه بر ضریح حضرت معصومه (س) افطار می‌کرد. ابتدا به #حرم_مطهر مشرّف می‌شد، ضریح مقدس را می‌بوسید و سپس به خانه می‌رفت و غذا می‌خورد. این ویژگی ایشان بود که مرا به شدت شیفته ایشان نموده است. همچنین، ایشان غالباً در مجالس #روضه و #مرثیه روزهای #جمعه شرکت می‌کرد و با تمام وجود زار زار #گریه می‌کرد». ---------- 📚غلامرضا گلی زواره، منظومه معرفت، قم، انتشارات قیام، ۱۳۷۴، چ۱، صص ۹۲ و ۹۳.

💠گریه های شیخ اعظم در حرم مطهر مولا یکی از خادمان حرم مطهر #امیرمؤمنان، #علی(ع) می‌گوید: طبق معمول همیشه، پیش از طلوع فجر، برای روشن کردن چراغ‌های #حرم_مطهر به آنجا رفتم. ناگهان از طرف پایین پای #حضرت_علی(ع) صدای گریه ای بلند و ناله ای سوزناک به گوشم رسید. بسیار شگفت زده شدم و با خود گفتم: خدایا، این صدای کیست؟! این گریه جان سوز از کجاست؟! اغلب، این وقت شب #زوار به حرم مشرّف نمی شوند.... در همین اندیشه‌ها بودم و آهسته آهسته پیش می‌آمدم تا ببینم که ناگهان، #شیخ_انصاری رحمه الله را دیدم که صورت را بر #ضریح مقدس گذاشته و #گریه می‌کند. ایشان همانند مادر جوان مرده، با سوز و گداز می‌گفت: «آقای من، مولایم، ای اباالحسن! این مسئولیتی که اینک به دوشم آمده، بس خطیر و مهم است. از تو می‌خواهم مرا از لغزش و اشتباه و عمل نکردن به وظیفه، مصون داری و در طوفان‌های حوادث ناگوار، همواره راهنمایم باشی [که در غیراین صورت، از زیر بار مسئولیت‌های رهبری و مرجعیت شانه خالی خواهم کرد و آن را نخواهم پذیرفت]». ---------- 📚سیمای فرزانگان، ص ۱۳۷ ،سیره اخلاقی علما - صفحه ۳۴

💠به خاطر ارادتش به اهل البیت علیهم السلام دوستش دارم استاد مرتضی #مطهری، دلیل احترام ویژه خود به #علامه_طباطبایی را این گونه بیان می‌کند: ▫️ «من #فیلسوف و #عارف بسیار دیده‌ام و احترام به ایشان نه به خاطر این است که یک فیلسوف است، بلکه احترامم به این جهت است که او #عاشق دلباخته #اهل_بیت_(ع) است. علامه طباطبایی در ماه رمضان روزه خود را با بوسه بر ضریح حضرت معصومه (س) افطار می‌کرد. ابتدا به #حرم_مطهر مشرّف می‌شد، ضریح مقدس را می‌بوسید و سپس به خانه می‌رفت و غذا می‌خورد. این ویژگی ایشان بود که مرا به شدت شیفته ایشان نموده است. همچنین، ایشان غالباً در مجالس #روضه و #مرثیه روزهای #جمعه شرکت می‌کرد و با تمام وجود زار زار #گریه می‌کرد». ---------- 📚غلامرضا گلی زواره، منظومه معرفت، قم، انتشارات قیام، ۱۳۷۴، چ۱، صص ۹۲ و ۹۳.