✅ #نکات_اصولی #اصطلاحات_قواعد_جمع_عرفی_ادله به طور کلی راه کار های جمع عرفی ادله ، چند امر ذیل است : ۱_ #تخصص خروج موضوعی حقیقی (وجدانی) و تکوینی(یعنی به برکت وجدان در خارج) مانند : اکرم العالم ، لاتکرم الجاهل حکم اکرام عالم شامل جاهل نمیشود زیرا افراد جاهل وجدانا در خارج ، غیر از افراد عالم هستند. ۲_ #ورود خروج موضوعی حقیقی (وجدانی) [جهت شباهت ورود به تخصص] و لکن تعبدی(به برکت تعبد شارع) [جهت فرق بین تخصص و ورود] مانند : قبح عقاب بلابیان ، الاماره بیان و حجة باعتبار الشارع موضوع دلیل اول عدم بیان است و دلیل دوم بالوجدان خارج از آن است چرا که امارات بیان است و لکن بیانیت اماره و سبب این درک وجدانی تعبد شارع بوده است. ۳_ #تخصیص خروج حکمی با حفظ موضوع به لسان رفع حکم مانند : اکرم العلماء ، لاتکرم العلماء الفساق حکم اکرام علما نسبت به بعضی از موضوع که علمای فاسق باشد تخصیص و قید خورده و موضوع در آن تصرفی صورت نگرفته است پس حکم است که تخصیص خورده و خروج حکمی است ۴_ #حکومت حالت اول : خروج حکمی [جهت شباهت حکومت به تخصیص] به لسان موضوع (ضیق کردن موضوع) و بعبارتی خروج موضوعی مجازی (یعنی تعبدی) [جهت فرق تخصیص با حکومت] مانند : اکرم العلماء ، الادباء لیسوا بعالم حکم علماء شامل ادباء نمیشود از این جهت که موضوع علماء ضیق شده نه اینکه حکم مستقیما تخصیص بخورد حالت دوم: دخول حکمی به لسان موضوع (توسعه ی موضوع) ، بعبارتی دخول موضوعی مجازی (تعبدی) مانند : اکرم العدول ، العلماء عدول کلهم همه ی علما با تعبد شارع عادل شمرده شده و در نتیجه حکم اکرام عدول شامل همه ی علما از عادل و فاسق میشود. نکته : لسان حکومت ناظر و مفسر است و در آن نوعی اجبار به پذیرش وجود دارد. 🔰 شیخ میثم صادقی •┈••✾••┈• کانال اصول شهید صدر : @halgheysaniye

✅ #نکات_اصولی #اصطلاحات_قواعد_جمع_عرفی_ادله به طور کلی راه کار های جمع عرفی ادله ، چند امر ذیل است : ۱_ #تخصص خروج موضوعی حقیقی (وجدانی) و تکوینی(یعنی به برکت وجدان در خارج) مانند : اکرم العالم ، لاتکرم الجاهل حکم اکرام عالم شامل جاهل نمیشود زیرا افراد جاهل وجدانا در خارج ، غیر از افراد عالم هستند. ۲_ #ورود اخراج یا ادخال موضوعی حقیقی (وجدانی) [جهت شباهت ورود به تخصص] و لکن تعبدی(به برکت تعبد شارع) [جهت فرق بین تخصص و ورود] مانند : قبح عقاب بلابیان ، الاماره بیان و حجة باعتبار الشارع موضوع دلیل اول عدم بیان است و دلیل دوم بالوجدان خارج از آن است چرا که امارات بیان است و لکن بیانیت اماره و سبب این درک وجدانی تعبد شارع بوده است. ۳_ #تخصیص اخراج حکمی با حفظ موضوع به لسان رفع حکم مانند : اکرم العلماء ، لاتکرم العلماء الفساق حکم اکرام علما نسبت به بعضی از موضوع که علمای فاسق باشد تخصیص و قید خورده و موضوع در آن تصرفی صورت نگرفته است پس حکم است که تخصیص خورده و خروج حکمی است ۴_ #حکومت حالت اول : اخراج حکمی [جهت شباهت حکومت به تخصیص] به لسان موضوع (ضیق کردن موضوع) و بعبارتی خروج موضوعی مجازی (یعنی تعبدی) [جهت فرق تخصیص با حکومت] مانند : اکرم العلماء ، الادباء لیسوا بعالم حکم علماء شامل ادباء نمیشود از این جهت که موضوع علماء ضیق شده نه اینکه حکم مستقیما تخصیص بخورد حالت دوم: ادخال حکمی به لسان موضوع (توسعه ی موضوع) ، بعبارتی دخول موضوعی مجازی (تعبدی) مانند : اکرم العدول ، العلماء عدول کلهم همه ی علما با تعبد شارع عادل شمرده شده و در نتیجه حکم اکرام عدول شامل همه ی علما از عادل و فاسق میشود. نکته : لسان حکومت ناظر و مفسر است و در آن نوعی اجبار به پذیرش وجود دارد. 🔰 شیخ میثم صادقی أللَّھُـمَ ؏َـجِّـلْ لِوَلیِڪْ ألْـفَـرَج •┈••✾••┈• کانال اصول فقه شیعه : @halgheysaniye

✅ #نکات_اصولی #اصطلاحات_قواعد_جمع_عرفی_ادله به طور کلی راه کار های جمع عرفی ادله ، چند امر ذیل است : ۱_ #تخصص خروج موضوعی حقیقی (وجدانی) و تکوینی(یعنی به برکت وجدان در خارج) مانند : اکرم العالم ، لاتکرم الجاهل حکم اکرام عالم شامل جاهل نمیشود زیرا افراد جاهل وجدانا در خارج ، غیر از افراد عالم هستند. ۲_ #ورود ادخال یا اخراج موضوعی حقیقی (وجدانی) [جهت شباهت ورود به تخصص] و لکن تعبدی(به برکت تعبد شارع) [جهت فرق بین تخصص و ورود] مانند : قبح عقاب بلابیان ، الاماره بیان و حجة باعتبار الشارع موضوع دلیل اول عدم بیان است و دلیل دوم بالوجدان خارج از آن است چرا که امارات بیان است و لکن بیانیت اماره و سبب این درک وجدانی تعبد شارع بوده است. ۳_ #تخصیص اخراج حکمی حقیقی با حفظ موضوع به لسان رفع حکم مانند : اکرم العلماء ، لاتکرم العلماء الفساق حکم اکرام علما نسبت به بعضی از موضوع که علمای فاسق باشد تخصیص و قید خورده و موضوع در آن تصرفی صورت نگرفته است پس حکم است که تخصیص خورده و خروج حکمی است ۴_ #حکومت حالت اول : اخراج حکمی حقیقی [جهت شباهت حکومت به تخصیص] به لسان موضوع (ضیق کردن موضوع) و بعبارتی خروج موضوعی[جهت فرق تخصیص با حکومت] مجازی (یعنی تعبدی) [جهت تفاوت حکومت با ورود] بواسطه تعبد شارع {در حکومت خروج موضوعی بالتعبد تعبدا ، بخلاف ورود که بالتعبد وجدانا بود} مانند : اکرم العلماء ، الادباء لیسوا بعالم حکم علماء شامل ادباء نمیشود از این جهت که موضوع علماء ضیق شده نه اینکه حکم مستقیما تخصیص بخورد حالت دوم: ادخال حکمی به لسان موضوع (توسعه ی موضوع) ، بعبارتی دخول موضوعی مجازی (تعبدی) مانند : اکرم العدول ، العلماء عدول کلهم همه ی علما با تعبد شارع عادل شمرده شده و در نتیجه حکم اکرام عدول شامل همه ی علما از عادل و فاسق میشود. نکته : لسان حکومت ناظر و مفسر است و در آن نوعی اجبار به پذیرش وجود دارد. 🔰 شیخ میثم صادقی أللَّھُـمَ ؏َـجِّـلْ لِوَلیِڪْ ألْـفَـرَج •┈••✾••┈• کانال اصول فقه شیعه : @halgheysaniye