✾ پیشنهاد #موسیقی برای ۹ دی ┄┅•••✧؛❁؛✧•••┅┄ 🎵 قلاده‌‌‌های طلا | حامد زمانی متن موسیقی: سخت است گفتن اما زان سخت تر نگفتن این راز برملا را از اینو آن نهفتن در جامه ی شبانی گرگان روز مزدن با قافله رفیقن اما شریک دزدن درسر هزار فتنه نیرنگهای رنگی اهل کدام مرزند این رومیان زنگی اوضاع از این قرارست این اصل ماجرا بود پاداش گردن کج قلاده ی طلا بود مشغول درسو مشقند، سرگرم رونویسی سر میرسند ناگاه با کیف انگلیسی هم همنشین دشمن هم هم پیاله با دوست با همهمه خوشندو،سوغاتشان هیاهوست اوضاع از این قرار است این اصل ماجرا بود پاداش گردن کج قلاده ی طلا بود 🆔️ @hamed_khajeh

#یادداشت ✦ پیشی گرفتن مردم از خواص | به مناسبت ۹ دی ┄┅•••==✧؛❁؛✧==•••┅┄ نه‌اُم دی‌ماه روزی است که مردم برای نجات کشور خود به‌پا خواستند؛ روزی است که آشوب‌ها کشور را به سمت نابودی می‌کشاند و خواصِ دو پهلو‌گو، گاه از این طرف و گاه از آن طرف می‌گفتند؛ یکی به نعل و یک به میخ می‌زدند؛ امّا مردم بودند که از خواص پیشی گرفتند، و برای خواباندن آتش فتنه، به‌پا خواستند. خود وارد صحنه شدند. ✤ و هر بار که مردم به‌پا خیزند، هر بار که مردم به صحنه بیایند، «معجزه» می‌شود؛ معجزه یعنی اینکه خدا خود به میان می‌آید؛ از خودم این را نمی‌گویم این در قرآن است و خود خدا وعده داده است که «إِنَّ اللَّهَ لَا یُغَیِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّىٰ یُغَیِّرُوا مَا بِأَنفُسِهِمْ ۗ». و روزی که خدا به صحنه بیاید، می‌شود «یوم الله»؛ همان‌گونه که به کعبه می‌گوییم خانهٔ خدا؛ بعضی از روزها و زمان‌ها را هم به خدا نسبت می‌دهیم؛ چرا کعبه را می‌گویند خانه خدا؟ به خاطر شرافت مکانی، به خاطر حرمت مکانی و ... با همین منطق بعضی از زمان‌ها هم به خداوند متعال نسبت داده می‌شود؛ مانند روز هجرت پیامبر اکرم، روز فتح مکه، ایام جنگ صفین؛ کمی هم برویم عقب تر مثلا روز بیرون آمدن قوم نوح از کشتی و برخورداری آنان از سلام و برکات و یا مثلا روز رهایی حضرت ابراهیم از آتش، و یا از جمله مواردی که در قرآن به آن اشاره شده است، روز رهایی قوم حضرت موسی از آل‌فرعون است. • بیاییم کمی جلو‌تر و مصادیق معاصر ایام الله را هم بگوییم؛ مثلا ۱۵ خرداد و یا ۱۹ دی و همچنین ۱۷ شهریور و مهم‌تر ۲۲ بهمن. و از جمله ایام الله روز ۹ دی می‌باشد. ✤ امّا یوم الله نامیدن روزی، به غیر از مقدس کردن آن و زنده نگه‌داشتن یاد و خاطره آن، ثمره دیگری نیز دارد؟ پاسخ این سوال را در آیه ۵ سوره ابراهیم جستجو کنیم؛ در این آیه این چنین آمده است: «وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَىٰ بِآیَاتِنَا أَنْ أَخْرِجْ قَوْمَکَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَذَکِّرْهُم بِأَیَّامِ اللَّهِ ۚ إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَآیَاتٍ لِّکُلِّ صَبَّارٍ شَکُورٍ» آیه می‌گوید: «و ما موسی را با آیات خود فرستادیم که قومت را از ظلمات بیرون آور و به عالم نور برسان و روزهای خدا را به یاد آنها آور، که در این یادآوری بر هر شخصی که صبور و شکرگزار است دلایل روشنی نهفته است. به نظرتان چرا از حضرت موسی خواسته شده است که «ایّام الله» را برای قوم خویش یادآوری کند؟ چرا حضرت موسی می‌بایست روزهایی که در آنها اتفاقات مهمی روی داده است و قدرت خدا در آن روزها بیشتر آشکار شده است را یادآوری کند؟ آیا جز برای عبرت‌گرفتن است؟ ✤ آری در این یادآوری‌ها و زنده‌نگه‌داشتن ایام الله بسیار عبرت نهفته است؛ آن چه که از نان شب هم برای هر قوم و ملتی ضروری است؛ به خصوص برای ملت ما که از چندین طرف مورد هجمه است، در دل درگیری‌ها است و دائما در حال جهاد است؛ این ملت نباید خسته شود، نباید روزهایی را که خدا به صحنه آمده است را فراموش کند، بلکه نه تنها باید از آن عبرت بگیرد، بلکه امیدوارتر از همیشه باشد. • یک ملت وقتی بداند و ایمان داشته باشد که هنگامی که به‌پا خیزد و خود به صحنه بیاید، خدا خود به صحنه می‌آید و خود تغییر را رقم می‌زند، این ملت آیا می‌تواند نا‌امید هم بشود؟ ✤ لذاست که ایام الله و زنده‌نگه‌داشتن و تذکر به آن بسیار جدی می‌شود؛ چرا که یادآور می‌شود که هر زمانی که شما مردم به‌پا خواستید و اراده کردید و به صحنه آمدید، خدا خود به میان می‌آید و معجزه رقم خواهد خورد؛ مگر نچشیدید یوم‌الله‌های گذشته را؟ مگر به چشم خود ندیدید، هنگامی که قدرت خدا به صحنه آمد و کسی را یارای مقابله با آن نبود؟ مگر به چشمان خود این معجزه عیان را ندیدید؟ ★ پس بدانید کسانی که می‌خواهند «ایام الله» را به فراموشی بسپارند و یا به دنبال مسخره کردن آن هستند و یا در تکاپو هستند تا ملتی ایام الله را از یاد ببرند؛ اینان خواسته یا نا‌خواسته، در سپاه دشمنان خداوند هستند. حال می‌خواهد مسلمان باشد یا نه، شیعه باشد یا نه. #ایام_الله #روز_بصیرت #نهم_دی #مردم #فتنه #قیام 🧷برای مطالعه‌ در وبلاگ پنجره قدم‌رنجه فرمایید! ┄┅════┅┄ ༻ @hamed_khajeh ༺

#فرمایشات_رهبری بیانات در دیدار مردم قم ۱۹ دی ۱۴۰۳ در سالروز قیام نوزدهم دی ۱۳۵۶ ┄┅•••==✧؛❁؛✧==•••┅┄ فرمایشات کامل مقام معظم رهبری به همراه دسته‌بندی و سرفصل‌زنی و همچنین برجسته کردن بخش‌های مهم ┄┅════┅┄ ༻ @hamed_khajeh ༺

🟢 کارگردانی حقیقی 📷 موقعیت اول: عهد موج «سلام فرمانده» به لبنان می‌رسد. در شهر‌های مختلف این کشور اجتماعات هم‌خوانی این سرود جهانی‌شده راه می‌افتد و زمزمه‌ی مرد و زن و کوچک و بزرگ می‌شود. عاهدناک... إمامَ زماني... با امام زمان #عهد بسته‌ایم. لا خيرَ في الحياة... مِن دون هواکَ... والعينُ فِداکَ... زندگی بی‌تو ارزشی ندارد؛ چشمانم به قربانت. سلامْ يا مهديْ... في خطِّ روحِ اللّٰه.. واللّٰه...إنّا علىٰ العهدِ... سوگند به خدا که در مسیر روح‌الله بر #عهد خود ایستاده‌ایم. عهداً منّا... أنْ نقاومَ الطغاةْ... عهد می‌بندیم که در مقابل تجاوزگری مقاومت کنیم. عهداً نبقىٰ... مقاومينْ... و لكُم مُنتظرِينْ... عهد می‌بندیم که اهل مقاومت باشیم و چشم‌انتظار شما باشیم. عهداً نبقىٰ... علىٰ الوفاءْ... لدماءِ الشهداءْ .. ولشمسِ خامِناءْ... عهد می‌بندیم وفادار به خون شهیدان و خورشید خامنه باشیم. و این #عهد را فریاد کردند. با صدای خود، با اشک خود و با قلب خود. 📷 موقعیت دوم: ابتلا #سنّت خداست. نمی‌شود یک حرفی بزنی و ادعایی بکنی و بگذری و محصول آن ادعا، بی‌آزمون به حسابت واریز بشود. نه! نمی‌شود امتحانی نباشد و فتنه‌ای نباشد. کسی هم‌چین فکری نکند. «أَحَسِبَ النَّاسُ أَنْ يُتْرَكُوا أَنْ يَقُولُوا آمَنَّا وَهُمْ لَا يُفْتَنُونَ.» ﴿عنکبوت|۲﴾ باید صادق‌العهد از بلوف‌زن معلوم شود. نه که خدا نداند، باید روی زمین نشان داده شود. قبل‌تری‌ها هم همین قاعده را داشته‌اند. «وَلَقَدْ فَتَنَّا الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَلَيَعْلَمَنَّ اللَّهُ الَّذِينَ صَدَقُوا وَلَيَعْلَمَنَّ الْكَاذِبِينَ.»﴿عنکبوت|۳﴾ ناقوس جنگ نواخته می‌شود تا صادق و کاذب معلوم شود. 📷 موقعیت سوم: صدق طوفان الاقصی وزیدن گرفت. جبهه‌ی پشتیبانی لبنان، فردای طوفان شروع شد. مفهوم «نازحین» (آواره‌های جنگی) خلق شد. وقت پای عهد ایستادن بود. خانه‌هایشان اولین تقدیمی‌های این راه بود. ستاره‌های این آسمان یکی یکی غروب می‌کردند. آتش جنگ در لبنان که زبانه گرفت، دیگر خیلی کار سخت‌تر شد. از همه‌طرف. داخلی‌ها یک‌طور و خارجی‌ها طور دیگری. ماجرا را کمابیش می‌دانید. هنوز فاصله نگرفته‌ایم. یک کلمه‌ای‌اش این می‌شود: «إِذْ جَاءُوكُمْ مِنْ فَوْقِكُمْ وَمِنْ أَسْفَلَ مِنْكُمْ وَإِذْ زَاغَتِ الْأَبْصَارُ وَبَلَغَتِ الْقُلُوبُ الْحَنَاجِرَ وَتَظُنُّونَ بِاللَّهِ الظُّنُونَا.» ﴿احزاب|۱۰﴾ عهد بسته بودند #چشمانشان را فدای این راه کنند. #پیجر‌ها راستی این عهد را نمایان کردند. عهد شرف بسته بودند و حتی با تقدیم گران‌بهاترین دارایی‌شان هم دست نکشیدند. فراخوان دهه‌ی نودی‌ها، قبل از نودی‌های شمسی، به دهه‌نودی‌های میلادی رسید و آن‌ها به شهود و شهادت رسیدند. #سید را دادند ولی محکم پای عهدشان ایستادند؛ بی تغییر و بی تبدیل. شدند مصداق «مِنَ الْمُؤْمِنِينَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَيْهِ فَمِنْهُمْ مَنْ قَضَى نَحْبَهُ وَمِنْهُمْ مَنْ يَنْتَظِرُ وَمَا بَدَّلُوا تَبْدِيلًا.» ﴿احزاب|۲۳﴾ 📷 موقعیت چهارم: نصر قاعده‌ی خدا این است. خدا پاداش #صادقان را می‌دهد. #نصرت الهی را شامل حالشان می‌کند. وقتی مردم با دستان خالی، می‌توانند دشمن از بن‌دندان مسلح را از شهر و روستایشان فراری بدهند، این جز تجلی نصر الهی چه می‌تواند باشد؟ این قاعده‌ی امتحان‌شده در صدر اسلام، بار دیگر محقق شد. «فَلَمَّا رَأَى اللَّهُ صِدْقَنَا أَنْزَلَ بِعَدُوِّنَا الْكَبْتَ وَأَنْزَلَ عَلَيْنَا النَّصْرَ.» (نهج‌البلاغه|خطبه‌ی ۵۶) خدا #صدق ما را دید و #نصر خود را نازل کرد و دشمن را خوار کرد. دشمن برای ما هزینه ایجاد کرد، ولی به هدفش نرسید. آن‌ها که سربلند به خانه‌هایشان برگشتند و آن‌ها را خواهند ساخت، این صادق‌العهدها هستند. حالا وقت زمزمه‌ی دوباره‌ی آن سرود است. آن عهدنامه‌ی جمعی. این بار شیرینی و شکوهش بیش‌تر است. سلام یا مهدی! سلام فرمانده! وه که چه #عقل و #ایمانی دارند این مردمان. این مسیر ادامه دارد و توفیق از اوست. 🔻پی‌نوشت: ۱. تصاویر حضور اهالی و نیز دانشجویان و هم‌خوانی سرود «سلام یا مهدی» در روستای مرزی خیام در لبه‌ی جلویی منطقه‌ی نبرد با رژیم غاصب را در این‌جا ببینید. از خیام بعدها بیش‌تر خواهیم شنید. ۲. سرود «سلام یا مهدی» یا همان نسخه‌ی لبنانی «سلام فرمانده» را هم دوباره ببینیم و بشنویم. خالی از لطف نیست. 🔅 @AatasheDel

#یادداشت ● نقش دشمن در تحلیل‌های ما ◪ بخش ۱ از ۲ ↹ ┄┅•••✧؛❁؛✧•••┅┄ در تحلیل‌های ما باید «نقش دشمن» پررنگ و کلیدی باشد؛ در این یادداشت قصد دارم منطق پشت این اندیشه را تا حدودی توضیح بدهم. ایرانِ اسلامی با «مستکبرین» یک چالش بزرگی دارد؛ در واقع با دنیای استکبار؛ به این چالش و درگیری باید نگاه کلان داشت. مشکل استکبار با جمهوری اسلامی این است که اگر جمهوری اسلامی، «پیشرفت» کند، رونق بگیرد، در دنیا بدرخشد، منطق «لیبرال‌دموکراسی» دنیای غرب باطل خواهد شد. ⚡️چرا «لیبرال‌دموکراسی» برای مستکبرین اینقدر اهمیت دارد؟ با منطق لیبرال‌دموکراسی، غربی‌ها توانستند حدود سه قرن همه‌ی دنیا را غارت کنند؛ یک جا گفتند اینجا آزادی نیست، وارد شدند؛ یک جا گفتند دموکراسی نیست، وارد شدند؛ به بهانه‌ی ایجاد دموکراسی و به بهانه‌هایی مانند این، اموال آن کشور را، خزائن آن کشور را، منابع آن کشور را غارت کردند بردند؛ اروپای فقیر ثروتمند شد، به قیمت به گِل نشستن بسیاری از کشورهای ثروتمند مثل هند. اگر کمی از تاریخ هند بخوانید و کمی هم از اوضاع امروز هند مطلع باشید، خواهید فهمید که این بدبختی و بی‌چارگی امروز هند از کجا ناشی می‌شود. اگر علاقه داشتید کتاب سه جلدی «نگاهی به تاریخ جهان» اثر نهرو را بخوانید. یک نمونه دیگر که با همین منطق توسط مستکبرین نابود شد، همین کشور همسایه؛ افغانستان است. به بهانه‌های واهی ۲۱ سال دزدیدند و بردند و کشتند و نابودکردند و در نهایت هم مفتضحانه مجبور به ترک آنجا شدند. حال اگر یک حکومتی و یک نظامی در دنیا به وجود بیاید که منطق «لیبرال‌دموکراسی» را رد کند و با یک منطق واقعی به مردم کشورش هویّت بدهد، آنها را زنده کند، آنها را بیدار کند، آنها را قوی کند و در مقابل لیبرال‌دموکراسی بِایستد، واضح است که این خود باعث شکست لبیرال‌دمکراسی است و مایه دلگرمی مستضعفین؛ و نظامی که با «پیشرفت» و موفقیت‌ِخود آن‌منطق را درهم خواهد شکست، جمهوری اسلامی است. ✨ تفاوت جمهوری اسلامی با لیبرال‌دمکراسی: لیبرال‌دموکراسی بر پایه‌ی «نفیِ دین» بنا شده بود، و جمهوری اسلامی بر پایه‌ی «دین» بنا شده؛ آنها ادّعای مردمی بودن کردند، و جمهوری اسلامی به معنای واقعی کلمه یک «نظام مردمی» است. یک دلیل و شاهد هم برای مردمی بودن همین است که بعد از رحلت امام تا امروز، دولت‌هایی که در جمهوری اسلامی سر کار آمدند، هیچ دو دولتی از لحاظ فکری شبیه هم نبودند. یک دولت آمده، دولت بعدی با یک تفکّر دیگری سرِ کار آمده است. مشکل غرب و استکبار با جمهوری اسلامی این است که جمهوری اسلامی در حال «پیشرفت» است، رونق میگیرد، و این پیشرفت را همه‌ی دنیا می‌بینند و به آن اعتراف میکنند و این برای غرب غیر قابل تحمّل است؛ این ریشه اصلی چالش و درگیری است؛ هرچند که در داخل هستند کسانی که تحت تاثیر تبلیغات این پیشرفت را نمی‌بینند و یا منکر آن هستند. این تحریم‌ها و این فشار‌ها هم به خاطر پیشرفت ایران است به خاطر قوی شدن ایران است، به خاطر ترس از ایران قوی و پیشرفته است؛ ایران قوی و پیشرفته که باعث تضعیف منطق و ابزار چپاول استکبار می‌شود. پس چالش اصلی چالش «پیشرفت و عقبگرد» است. و خط مقدم این دشمنی هم آمریکا است. (بیانات آقا در دیدار مردم اصفهان ۲۸/ ۸ / ۱۴۰۱) چند نمونه از پیشرفت‌ها: در همین چند هفته‌ای که اکثرا مشغول به اغتشاشات بودیم، چندین پیشرفت در عرصه‌های مختلف داشته‌ایم که در ادامه اشاره‌ای به بعضی از آن‌ها می‌کنم؛ از شما تقاضا دارم منصفانه به این موارد را در ذهن خود مرور کنید و بگویید کدام یک از این‌ها پیشرفت نیست! (این موارد را حضرت آقا در همان سخنرانی فوق الذکر اشاره فرمودند) یکی از پیشرفت‌های بزرگی که در همین چند هفته رقم خورده است؛ دستیابی دانشمندان ایرانی به روشی جدید برای درمان سرطان خون می‌باشد، پیشرفت بعدی بومی‌سازی یک دستگاه کلیدی برای چاه‌های نفت و گاز، اقدام مهم بعدی افتتاح خطّ آهن بخش مهمّی از بلوچستان که در واقع خط شمال به جنوب است، خلیج فارس و عمان را به خزر وصل می‌شود، یک پیشرفت که باعث سوزش زیادی برای دشمنان داخلی و خارجی شده است راه‌اندازی پالایشگاه فراسرزمینی است، شش نیروگاه برق در همین چند هفته بهره‌برداری شده است، اگر به یاد داشته باشید همین چند سال اخیر دولت قبل در تابستان مشکل برق داشتیم و گاها در زمستان مشکل گاز. یکی از بزرگ‌ترین تلسکوپ‌های جهان در همین روز‌هایی که ما مشغول به «زن، فحشا، هرزگی» بودیم، رونمایی شد. از موشک ماهواره‌بر رونمایی شد. اگر واقعا به دنبال حقیقت هستید همین موشک هایپرسونیک را سرچ کنید و ببینید این چه فناوری است که به آن دست‌یافته‌ایم و وجدان‌تان را قاضی کنید که این‌ها پیشرفت هست یا نه؟! برای مطالعه بخش دوم یادداشت کلیک‌رنجه فرمایید! ┄┅════┅┄ ༻ @hamed_khajeh ༺

#یادداشت ● نقش دشمن در تحلیل‌های ما ◩ بخش ۲ از ۲ ↹ ┄┅•••✧؛❁؛✧•••┅┄ [⚠️ قبل از مطالعه بخش اول یادداشت را مورد ملاحظه قرار دهید] 🧗🏻‍♂️منکر مشکلات نیستیم! و البته که در واقعیت جامعه مشکلات هم هست؛ و عمده هم «مشکلات اقتصادی» هست و مهم‌ترین مشکل ما هم امروز مشکل اقتصادی است؛ چنانچه مشکل اقتصادی اختصاص به ایران ندارد البته شرایط ایران متفاوت است. و البته که دهه‌ی ۹۰ به لحاظ اقتصادی، وضعیت خوبی نداشتیم ولی از طرفی نباید تلاش‌هایی که در حال انجام است برای بهبود وضعیت اقتصادی را منکر شد، این بی‌انصافی است. و برای رفع این مشکل اقتصادی باید تلاش کرد اتفاقا باید همه بیایند پای کار حل این مشکل. و امّا وظیفه در این مقطع چیست؟ فکر می‌کنم وظیفه در این مقطع کاملا روشن باشد؛ اینکه نقطه‌ی کلیدی «پیشرفت» است، و ایران اسلامی پیشرفته و قوی راه حل تمام چالش‌ها است؛ اینکه صحنه‌ی جهاد و مبارزه امروز، پیشرفت است؛ با مرور دوباره‌ی مطالب بالا به این‌ نتیجه می‌توان رسید. امروز باید به هر نحوی و در هر زمینه‌ای که امکانش را داریم مشغول پیشرفت و ساختن ایران شویم؛ ساختن ایران قوی و پیشرفته؛ و از طرفی هم باید پمپاژ امید کرد؛ چرا که نه تنها مبارزه خود نیازمند «امید» است بلکه دشمن برای مانع پیشرفت شدن، در حال ایجاد ناامیدی و یاس است؛ پس یکی از صحنه‌های مبارزه می‌شود ایجاد امید و مقابله با ناامیدی‌ها. و این نیاز به روایت دارد. امید‌هایی که منجر به پیشرفت همه جانبه‌ی ایران اسلامی بشود؛ و جان مایه پیشرفت همه‌جانبه و حقیقی، اراده‌ی ملی و مردم‌سالاری است (بیانیه گام دوم) ❓امّا سوال: اگر بناست پیشرفت‌ها را روایت کنیم و واقعیت را نشان دهیم و اگر به دنبال خنثا کردن پمپاژ ناامیدی هستیم و می‌خواهیم تبلیغات دشمن علیه پیشرفت را بی‌اثر کنیم؛ آیا نیاز نیست «فکر و اندیشه» رو بیاید و میدان داری کند؟ آیا نباید عقلی که امروزه در چشم‌هاست را در جایگاه خود استقرار بخشیم؟ آیا نباید فکر و اندیشه را از گرفتاری‌ها رهایی بخشیم تا بتواند به درستی صحنه را ببیند؟ آیا نباید در آزادفکری و آزاداندیشی دمید تا نه تنها تبلیغات دشمن کارساز نیوفتد بلکه پرده توهمِ اقتدار دشمن دریده شود؟ اگر بنابر گفتگو است؛ اگر بنابر روایت پیشرفت‌ها و واقعیات است؛ اگر بنابر روشنگری است؛ مگر جز در فضای آزاداندیشانه و جز در یک فرهنگ عقلانیت می‌توان با هیمنه رسانه‌ و تبلیغاتی دشمن درگیر شد و آن را از کار انداخت؟ 🧷برای ابراز نظر کلیک رنجه فرمایید! ┄┅════┅┄ ༻ @hamed_khajeh ༺

#یادداشت ✾ بیست و دو بهمن ✾ ┅••=✧؛❁؛✧=••┅ جشن آغاز مبارزه با استکبار انقلاب اسلامی، آغاز درگیری با استکبار جهانی است؛ و ما این آغاز را جشن می‌گیریم چرا که می‌دانیم «حِزْب اللّٰهِ هُمُ الْغٰالِبُونَ». استکبار که به نوعی مقابله با دعوت الهی است، با کار ابلیس شروع شد و اولین مستکبر عالم شد. اولین مستکبری که در مقابل دعوت الهی ایستادگی کرد و در مقابل دعوت و دستور الهی به سجده بر آدم، نافرمانی کرد. این نافرمانی ناشی از آن است که ابلیس خود را برتر از حق می‌دید. و اساسا مستکبر یعنی همین؛‌ خود را برتر از حق دیدن. این استکبار ورزی در طول تاریخ استمرار داشته است؛ در هر دوره‌ای از تاریخ نمودهایی از آن به عنوان مَثَل برای ما باقی مانده است؛ از فراعنه و نمرود‌ها گرفته تا مستکبرین زمان بعثت نبی اکرم صلی الله علیه و آله و همچنین مستکبرانی که بعد از رحلت نبی اکرم باعث انحراف جریان اسلام شدند و همچنین مستکبرانی که حضرت سیدالشهدا در کربلا به مقابله با آنان پرداخت. همان‌طور که مستکبران عالم در طول تاریخ انگشت‌نما شدند، کسانی هم که به مبارزه با این استکبار برخواستند و زیر بار ظلم آن‌ها نرفتند، برجسته می‌شوند. وقتی استکبار مدرنیته شرق و غرب عالم را گرفته بود، این امام خمینی بود که با به صحنه آوردن انقلاب اسلامی، نفی استکبار کرد و به مبارزه با استکبار جهانی رفت. استکباری که مستکبرینش همان راه ابلیس را پیش گرفته بودند و خود را حق می‌دانستند، البته اینبار این استکبار تئوریزه شده بود و با اسم «علم» به خورد مستضعفین داده می‌شد. برای استکبارشان مبانی فلسفی بافتند و با علم کردن «نسبیت‌گرایی»، از حقیقت جا ماندند و خود را حق دانستند. و این خودِ گرفتار در لجن نفسانیت را برتر از حق پنداشتند. دیگر برای‌شان حقی باقی نمانده بود، بلکه هرچه نفس و دلشان بگوید و بخواهد حق است. و اینگونه امانیسم به اوج می‌رسد و از دل تئوریزه کردن استکبار، امانیسم پدید می‌آید و با افتخار هم به آن اذعان دارند. در بیست و دو بهمن به همین خاطر هرساله جشن می‌گیرم؛ و البته این انقلاب آغاز مبارزه است بر علیه استکبار؛ و ما آغاز مبارزه‌مان را جشن می‌گیریم چرا که می‌دانیم «حِزْب اللّٰهِ هُمُ الْغٰالِبُونَ». 🧷برای ابراز نظر قدم‌رنجه فرمایید! ┄┅════┅┄ @hamed_khajeh