#اعتماد_به_نفس_کودک با عرض سلام و خسته نباشید.برای افزایش اعتماد به نفس پسر ۸ ساله که یک برادر ۱۶ ساله هم دارد و رفت و آمد محدود با دیگران داریم به خاطر وسواس فکری پدر خانواده نمی توانیم آمد و رفت داشته باشیم و بچه ها وقتی در جمع قرار می گیرند مشکل دارند می خواهند کاری کنند یا حرفی بزنند که دیده بشوند. 🌹🍃 پاسخ #مشاور_امین کانال تربیتی همسران خوب، سرکار خانم #علاءالدین سلام به شما خواهر گرامی، بسیار عالی که در زمینه اعتماد به نفس و خودکارامدی فرزندتون دغدغه دارید،ان شاالله که با توجه به نکاتی که مطرح میشه بتونید در این زمینه گام های موثری بردارید. اولین و مهم ترین نکته در مورد عزت نفس و خودکارآمدی کودک،نوع روابط والدین به خصوص در حضور فرزندان هست،پدر و مادر مثل دو پایه اصلی وجود فرزندان هستند،اگر در حضور فرزندان به دعوا،جر و بحث،سرزنش و تحقیر یکدیگر،ایراد گرفتن و بیان کردن نقاط ضعف یکدیگر و ... بپردازند،در واقع در حال تخریب پایه های شخصیت فرزندان خود هستند،در این شرایط کودکان،نه تنها در مسئله عزت نفس و اعتماد به نفس و خودکارامدی دچار مشکل میشوند،بلکه مستعد انواع دیگر نابهنجاری های روانی و اجتماعی خواهند شد... قطعا همه زوجین نقاط ضعف و قوتی دارند،یا بر سر مسائلی دچار تنش میشوند،اما مهم این هست هر گونه تنش یا انتقاد از همسر،حتی اگر کاملا درست و به حق باشه،نباید جلو چشم فرزندان صورت بگیره،چون این کار پیش از هر چیزی خیانت در حق فرزندان هست... اگر مشکلی در یکی از زوجین هست که دیگری را آزار میده،اولا با در پیش گرفتن سعی صبر فعال،باید تا جایی که براش مقدور هست،به همسر خودش کمک کنه در حل آن مسئله و اگر در نهایت،مسئله باقی مانده باشه،از طرفی با بیان دیگر "نقاط قوت" آن والد برای فرزندان،برای آن ها توضیح بدهد که این نقطه ضعف هم در او وجود دارد،شما ضمن احترام و محبت به ایشان،در این مورد از ایشان الگو برداری نکنید. و البته اگر خودش تحت فشار هست،نباید فرزندان را سنگ صبور خودش بکنه،بلکه باید از منابع حمایتی امین و قابل اعتماد دیگری بهره ببرد. مسئله دیگر در مورد اعتماد به نفس و عزت نفس کودکان،احترام والدین به آن ها،توجه مثبت نامشروط است،به این معنا که اگر کار اشتباهی توسط کودک انجام شد،کل شخصیت و همه رفتار های کودک زیر سوال نرود،مثلا به کودک گفته نشود چون فلان کار را انجام دادی،دیگه دوستت ندارم،بلکه این طور بیان شود که فلان "کار" تو را دوست دارم،و البته توجه داشته باشید که تحت هر شرایطی پرخاشگری با کودک با تنبیه کودک ،بسیار متفاوت است... مورد بعدی تشویق کار های مثبت کودک،بالافاصله بعد از انجام آن کار هست و البته تقدیر تلاش او و نه اهمیت دادن به نتیجه! یعنی اگر کودک برای انجام کاری تلاش کرد،اما نتیجه نگرفت مثلا درس خواند اما نمره دلخواهی نگرفت،شما تلاش کودک را مورد توجه و تقدیر قرار دهید و نتیجه گرا ،عمل نکنید.در این مورد مقایسه نکردن کودک،با دیگر فرزندان و فرزندان اقوام و آشنایان و تحقیر او بسیار اهمیت دارد،چون توانمندی ها و استعداد های هر کودکی متفاوت هست،و مقایسه آن ها کار درستی نیست. نکته بسیار مهم دیگر،سپردن کار هایی از منزل و خانوادهو البته کار های شخصی خودش، به کودک هست،البته کاری که متناسب با سن و سطح توانمندی او باشد و بعد تشکر و قدردانی از انجام آن کار،که تاثیر به سزایی در افزایش عزت نفس و اعتماد به نفس او دارد. نکته بعدی،افزایش سطح تعاملات و ارتباطات کودک،با گروه های مومن و سالم هست،اگر با اقوام میسر نیست،با افرادی از نزدیکان،دوستان،محله،گروه های بسیج و مسجد،که افرادی مومن و قابل اعتمادی هستند،در این مورد،خودتون میتوانید در دوست یابی کودک نقش فعالی ایفا کنید که به صورت مبسوط در صوت های تربیت کودک و تربیت نوجوان بیان شده است،منتها در مورد شما،اگر در استفاده از شیوه ارتباطات خانوادگی محدودیت وجود،از شیوه های دیگر،میتوانید بیشترین استفاده را ببرید. ارتباط کودک با برادر بزرگتر اگر ارتباط مثبتی باشه،میتواند اثر گذاری خوبی، در مورد برادر کوچکتر داشته باشه و اگر چندان مثبت نباشه طبیعتا آثار منفی خواهد داشت،با توجه به اینکه اختلاف سنی آن ها هم،یک مقدار زیاد هست،در این مورد اگر مسئله ای وجود دارد،میتوانید از مشاوری امین،مشورت بگیرید. موفق و موید باشید. 💠 کانال تربیتی همسران خوب 💠 @hamsaranekhoob