🌷بسْم اللهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیم🌷 💠فضائل امیر المؤمنین علی علیه السلام از کتب #شیعه_و_سنی 💠 #پيرامون_فرزندان_حضرت (ع): 🌸🌸🌸 #بخش_بیست_و_یکم پيامبر اكرم (ص) در اين حديث براى كتاب خدا و عترت خود، واژه «ثقلين» را به كار برده است و صرف همين كاربرد، دليلى روشن و برهانى آشكار است در وجوب پيروى از اهل بيت و عترت طاهره، و سبب آن هم سخن بسيارى از پيشوايان حافظ اهل سنّت در وجه تسميه اين تعبير است: تلاش و گرفتن آن دو و فرمان برى از آن دو و پاس داشت حقوق آن دو را رعايت اين حقوق و آن چه براى آن دو ضرورت دارد كارى نفيس و گران است. روشن است كه گرفتن و عمل كردن به احكام قرآن، فريضه است و عترت نيز چنين است و اين همان 📚ترجمه كشف اليقين، ص: ۳۲۹ _____ _ مطلوب ماست. ه- امر به چنگ زدن به ريسمان خدا، دليلى بر وجوب ولاء: جماعت از پيامبر (ص) نقل كرده اند كه فرموده است: من در ميان شما آن به يادگار مى نهم كه اگر پس از من بدان چنگ زنيد گمراه نگرديد: كتاب خدا و عترتم، اهل بيتم. در روايتى از جعفر بن محمّد آمده است كه او ريسمان خدا را در اين سخن پروردگار: وَ اعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِيعاً تفسير كرده است. در اين جا گفتنى است كه شافعى بِحَبْلِ اللَّهِ را ولاء اهل بيت تفسير كرده و در بيان آن اين ابيات را به نظم كشيده است. هنگامى كه مردم را ديدم كه مذاهبشان آن‌ها را به درياهاى گمراهى و نادانى مى كشانند با نام خدا بر كشتى نجات نشستم كه همان اهل بيت پاك خاتم پيامبران هستند. و به ريسمان خدا چنگ در زدم كه همان ولاء ايشان است چنان كه دستور داده ايم به اين ريسمان چنگ زنيم تا پايان ابيات. نيز شايسته گفتن است كه برخى از آن‌ها حبل را در آيه كريمه وَ اعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِيعاً با استناد به حديث ثقلين به عترت طاهره تفسير كرده اند، و حديث به گونه اى رسيده است كه آشكارا دلالت بر آن دارد كه مقصود از حبل همان اهل بيت اند كه خداوند دستور داده بديشان چنگ زنند. علاوه بر اين برخى از علماى اهل سنّت حديث ثقلين را با آيه: وَ اعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ همراه ساخته اند و بدين ترتيب در صدد اثبات چنگ زدن به اهل بيت (ع) برآمده اند. و- واژه اخذ در حديث، دليل وجوب پيروى است: در حديث ثقلين آمده است: «من در ميان شما آن به يادگار نهاده‌ام كه اگر آن را «اخذ» كنيد هرگز گمراه نگرديد: كتاب خدا و عترت من اهل بيتم»، كه اين نيز مفيد وجوب پيروى از اهل بيت (ع) است. ز- واژه «پيروى» در برخى نصوص اين حديث: پيامبر (ص) با بيان اين سخن: «هرگز گمراه نمى شويد اگر از آن دو پيروى كنيد» وجوب پيروى از اهل بيت (ع) را روشن كرده است، و اين كه اهل بيت تا روز رستخيز از گمراهى جلوگيرنده هستند، و اين مفهوم، ملازم است با امامت حقّه و خلافت شرعى. ح- تكرار در حديث دليلى بر وجوب پيروى از اهل بيت: اين فرموده پيامبر (ص): «خداى را در باره اهل بيتم به ياد شما مى آورم» امر است به امّت در فرمان برى از اهل بيت (ع) و پيروى از ايشان و چنگ درزدن بدان ها... ط- همراه ساختن عترت با قرآن، دليلى بر وجوب پيروى: پيامبر (ص) با اين سخن: «اين دو از يك ديگر جدا نمى شوند تا در كنار حوض كوثر بر من وارد آيند» به امّت دستور مى دهد به اهل بيت (ع) چنگ درزنند. 📚ترجمه كشف اليقين، ص: ۳۳۰ _____ _ ى- امر پيامبر به رعايت اهل بيت (ع): اين فرموده پيامبر (ص): «پس بنگريد در باره آن دو چه پيش مى فرستيد» دليل ديگرى است بر وجوب پيروى از اهل بيت (ع)...... #ادامه_دارد ~~~~~~~~⚜️🔸💠🔸⚜️~~~~~~~~

🌷بسْم اللهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیم🌷 ▪️ #فضائل_و_زندگانی_حضرت_فاطمه_زهرا سلام الله علیها ▪️◼️ #بخش_بیست_و_یکم 🌺 #عظمت #خادمه ي حضرت #زهرا نزد #خداوند تعالي🌺 از حضرت امام جعفر صادق (عليه السلام) روايت شده است كه‌ام ايمن گفت: در راه مكه (در جحفه) عطش شديدي بر من غالب شد، بطوريكه نزديك بود هلاك گردم. در اين حال سر بسوي آسمان بالا برده و گفتم: خداوندا! آيا مرا تشنه مي‌گذاري در حاليكه من خدمتگزار دختر پيغمبرت بوده ام؟! ام ايمن مي‌گويد: در اين حال بود كه ظرفي از آب بهشتي از آسمان برايم فرود آمده پس نوشيدم و به حق بانويم حضرت زهرا (عليهاالسلام)، تا هفت سال نه گرسنه شدم و نه تشنه گرديدم. [۱۶] 🌸 #استشفاء امام #محمد باقر به #ذكر #يا_فاطمه🌸 مرحوم علامه ي مجلسي در بحار آورده است كه: هر موقع امام محمد باقر (عليه السلام) تب دار مي‌گشت آب سرد استفاده مي‌نمود و با صداي بلند مادرش حضرت زهرا (عليهاالسلام) را صدا مي‌زد و مي‌گفت: «يا فاطمة». [۱۷]. 📚منابع: [۱۶] الثاقب في المناقب، ص ۱۹۶، ح ۱ / بحارالانوار، ج ۴۳، ص ۴۶، ح ۴۵. [۱۷] بحارالانوار، ج ۶۲، ص ۱۰۲، ذيل ح ۳۱/ اصول كافي، ج ۸، ص ۱۰۹، ذيل ح ۸۷ ~~~~~~~~⚜️🔸💠🔸⚜️~~~~~~~~

🌷بِسْم اللهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیم🌷 🌺🌸 #خاطرات_غدیر_خم ( حوادث اخرین سال زندگی پیامبر صلی الله علیه و اله ) #بخش_بیست_و_یکم #زلال بِركه #در دل #كوير 🌸🍃🔸 امروز يكشنبه، هجدهم ماه ذى الحجّه است و صداى اللّه اكبر به گوش مى رسد.۷۷ همسفر، برخيز! وقت نماز است. مردم همه در صف هاى منظّم پشت سر پيامبر به نماز مى ايستند. بعد از نماز، اين كاروان بزرگ، آماده حركت مى شود تا به راه خود در اين بيابان ادامه دهد. آفتاب بالا مى آيد و صداى زنگ شترها سكوت صحرا را مى شكند، كاروان ۱۲۰ هزار نفرى در دل بيابان پيش مى رود.۷۸ انتظار در چهره پيامبر موج مى زند، به راستى كى وعده خدا فرا خواهد رسيد؟ وقتى ما مقدارى راه برويم به يك سه راهى مى رسيم، يك راه به سوى مدينه مى رود، يك راه به سوى عراق و راه ديگر به سوى مصر. من فكر مى كنم در آنجا ديگر اين كاروان ۱۲۰ هزار نفرى تقسيم خواهد شد و هر كس به راه خود خواهد رفت. اين اجتماع بزرگ به زودى، متفرّق خواهد شد. ساعتى مى گذرد، ما حدود شش كيلومتر از جُحفه دور شده ايم، آفتاب بر ما مى تابد و تشنگى بر من غلبه مى كند.۷۹ به يكى از همراهان خود رو مى كنم و مى گويم: حاجى! آيا آبى دارى به من بدهى؟ من خيلى تشنه شده ام! قدرى صبر كن، در همين نزديكى ها، يك غدير هست كه مى توانى از آب آن بنوشى. حاجى! حواست كجاست؟ من آب مى خواهم، آن وقت تو به من آدرس غدير مى دهى؟! آقاى نويسنده، منظور من از غدير، همان بركه است، در همين نزديكى‌ها بركه و آبگيرى هست كه تو مى توانى از آب زلال آن بنوشى. چه حرف‌ها مى زنى! در اين بيابان خشك، بركه آب، كجا پيدا مى شود؟ نگاه كن، آنجا را ببين! سياهى درختان را مى گويم، اگر باور نمى كنى پس اين درختانِ بزرگ، براى چه در آنجا روييده اند؟ بايد در آنجا آب باشد. راست مى گويى، سياهى درختان را مى بينم، خداى من! آنجا چقدر درخت هست، امّا چگونه در اين بيابان، اين بركه درست شده است؟ كنار آن بركه، چشمه اى هست كه آب از آن مى جوشد و به اين بركه مى ريزد. بيابان و چشمه آب؟ ما تا درياى سرخ فقط دوازده كيلومتر فاصله داريم، در فصل زمستان باران هاى سيل آسا مى بارد و در دل زمين فرو مى رود و در اينجا به صورت چشمه از دل زمين مى جوشد.۸۰ آيا اين بركه هميشه در اينجا هست؟ نه، وقتى كه تابستان فرا مى رسد و هوا گرم مى شود آبِ چشمه خشك مى شود و با خشك شدن چشمه، بركه هم خشك مى شود. خدا را شكر كه الآن، روزهاى پايانى زمستان است و من مى توانم آب زلال بركه را بنوشم.۸۱.... #ادامه_دارد 📚منابع: ۷۷.العدد القوية، رضي الدين علي بن يوسف الحلّي (ق ۸ ه)، تحقيق: مهدي الرجائي، قمّ: مكتبة آية اللّه المرعشي العامّة، ۱۴۰۸ ه. ۷۸.علل الشرائع، أبو جعفر محمّد بن علي بن الحسين بن بابَوَيه القمّي المعروف بالشيخ الصدوق (ت ۳۸۱ ه)، تقديم: السيّد محمّد صادق بحر العلوم، ۱۳۸۵ ه، النجف الأشرف: منشورات المكتبة الحيدرية. ۷۹.عمدة القاري شرح البخاري، أبو محمّد بدر الدين أحمد العيني الحنفي (ت ۸۵۵ هه ۸۲))، مصر: دار الطباعة المنيرية. ۸۰.عمدة عيون صحاح الأخبار في مناقب إمام الأبرار (العمدة)، يحيى بن الحسن الأسدي الحلّي المعروف بابن البطريق (ت ۶۰۰ ه)، قمّ: مؤسّسة النشر الإسلامي، الطبعة الاُولى، ۱۴۰۷ ه. ۸۱.عون المعبود (شرح سنن أبي داود)، محمّد شمس الحقّ العظيم الآبادي (ت ۱۳۲۹ه)، بيروت: دار الكتب العلمية، الطبعة الاُولى، ۱۴۱۵ ه.