#رمان_بدون_تو_هرگز #پارت_بیست_و_هشتم تا روز خداحافظے، هنوز زینب باهام سرسنگین بود ...😕  تلاش هاے بے وقفه من و علے هم فایده اے نداشت ... علے رفت و منم چند روز بعد دنبالش ...  تا جایے ڪه مے شد سعے کردم بهش نزدیک باشم ... لیلے و مجنون شده بودیم ... اون لیلاے من ... منم مجنون اون ... روزهاے سخت توے بیمارستان صحرایے یڪے پس از دیگرے مے گذشت ...  مجروح پشت مجروح ... ڪم خوابے و پر کارے ... تازه حس اون روزهاے علے رو مے فهمیدم ڪه نشسته خوابش مے برد ... من گاهے به خاطر بچه ها برمے گشتم اما براے علے برگشتے نبود ...  اون مے موند و من باز دنبالش ... بو مے ڪشیدم ڪجاست ... تنها خوشحالیم این بود ڪه بین مجروح ها، علے رو نمے دیدم ...☺️  هر شب با خودم مے گفتم ... خدا رو شڪر ...  امروز هم علے من سالمه ...  همه اش نگران بودم با اون تن رنجور و داغون از شڪنجه، مجروح هم بشه ...😢 بیش از یه سال از شروع جنگ مے گذشت ...  داشتم توے بیمارستان، پانسمان زخم یه مجروح رو عوض مے ڪردم ڪه یهو بند دلم پاره شد ...😥  حس ڪردم یڪی داره جانم رو از بدنم بیرون مے ڪشه ... زمان زیادے نگذشته بود ڪه شروع ڪردن به مجروح آوردن ... این وضع تا نزدیڪ غروب ادامه داشت ...  و من با همون شرایط به مجروح ها مے رسیدم ...  تعداد ما ڪم بود و تعداد اونها هر لحظه بیشتر مے شد ... تو اون اوضاع ... یهو چشمم به علے افتاد ...😨 یه گوشه روے زمین ... تمام پیراهن و شلوارش غرق خون بود ...😰 ادامه دارد... به روایت همسر شهید سید علی حسینی🌹 ♡﴾ @roshangari312 ﴿♡ ┈┈••✾•🌻🍁🌻•✾••┈┈

#رمان_پلاک_پنهان #پارت_بیست_و_هشتم ـــ ســمانــه😨😳 کمیل شوکه به دختری که با چشمان اشکی به او خیره شده بود، نگاه می کرد ناباور پرونده را باز کرد و با دیدن اسم سمانه چشمانش را محکم روی هم فشرد،خودش را لعنت کرد که چرا قبل از اینکه به اتاق بازجویی بیاید ،نگاهی به پرونده نینداخت.😣 اما الان این مهم نبود ،مهم بودن سمانه وتهمتی که به او زده بودند. سمانه هنوز درشوک بودن کمیل در اینجا بود،اول حدس زد شاید او هم به خاطر تهمتی اینجا باشد ،اما با دیدن همان پوشه در دست کمیل،یاد صحبت آن خانم درمورد مسئولشان افتاد،باورش سخت و غیر ممکن بود. کمیل نفس عمیقی کشید و قبل از اینکه در را ببندد با صدای بلندی گفت: ــ رضایی مردی جلو آمد و گفت: ــ بله قربان ــ دوربین و شنودای اتاقو غیر فعال کن ــ بله قربان در را بست و به طرف سمانه که با چشمان به اشک نشسته منتظر توضیحش بود،رفت. میز را کشید و روی آن نشست،از حضور سمانه در اینجا خیلی عصبی بود،سروان شوکتی توضیحاتی به او داده بود،اما غیر ممکن بود که باور کند این کارها را سمانه انجام داده شود ،حتی با وجود مدرک،مطمئن بود سمانه بی گناه است. با صدای سمانه نگاهش را از پرونده برداشت؛ ــ تو اینجا چیکار میکنی؟جواب منو بدید؟این پرونده و این اسلحه برای چی پیش شماست؟😳😠 و کمیل خودش را لعنت کرد که چرا اسلحه اش را در اتاقش نگذاشته بود. سمانه با گریه گفت: ــ توروخدا توضیح بدید برام اینجا چه خبره؟از ظهر اینجام ،هیچی بهم نمیگن،فقط یکی اومد کلی تهمت زد و رفت،توروخدا آقاکمیل یه چیزی بگو،شما برا چی اینجایی؟اصلا میدونید مامان بابام الان چقدر نگران شدن😢 وقتی جوابی از کمیل نشنید با گریه فریاد زد: ــ جوابمو بده لعنتی😭 و صدای هق هق اش در فضای اتاق پیچید. کمیل که از دیدن اشک های سمانه و عجزش عصبی و ناراحت بود،واینکه نمی دانست چه بگوید تا آرام شود بیشتر کلافه شد،البته خودش هم نیاز داشت کسی آرامش کند،چون احساس می کرد اتشی در وجودش برافروخته شده و تا سمانه را از اینجا بیرون نبرد خاموش نخواهد شد.😓 سمانه آرام تر شده بود ،اما هنوز صدای گریه ی آرامش به گوش می رسید ،با صدای کمیل سرش را بلند کرد ،متوجه چشمان سرخ کمیل و کلافگی اش شده بود! ــ باور کنید خودمم،نمیدونم اینجا چه خبره،فکر نمیکردم اینجا ببینمت ،ولی مطمئنم هرچی تو این پرونده در مورد تو هست اشتباهه،مطمئنم.اینو هم بدون که من حتی دوس ندارم یک دقیقه دیگه هم اینجا باشی،پس کمکم کن که این قضیه تموم بشه،الانم دوربین و شنود این اتاق خاموشه،خاموش کردم تا فکر نکنید دارم بازجویی میکنم،الان فقط کمیل پسرخالتونم،هرچی در مورد این موضوع میدونید بگید. سمانه زیر لب زمزمه کرد: ــ بازجویی؟در مورد کارت دروغ گفتی؟وای خدای من😟 ادامه دارد... به قلم فاطمه امیری🌹✨

#رمان_جانم_میرود #پارت_بیست_و_هشتم ــــ خسته نباشید همه از جایشان بلند شدند مهیا وسایلش را تند تند جمع ڪرد و همراه نازی و زهرا به سمت بیرون رفتند ــــ دخترا آرایشم خوبه؟؟😜 مهیا نگاهی به صورت نازی انداخت ـــ خوبه، میخوای برے جایی؟؟🤔 زهرا تنه ای به ناری زد ـــ ڪلڪ کجا دارے میری؟؟😉 ـــ اه چته زهرا تیپمو بهم ریختی من رفتم😒 مهیا و زهرا به رفتن نازی نگاه می کردند ـــ واه مهیا این چش شد😳 ــــ بیخیال ولش ڪن بریم😕 ـــ مهیا جانِ من بیا بریم کافی شاپ ـــ باشه بریم پاتوق همیشگی مهیا و دوستانش کافی شاپ رو به روی دانشگاه بود وارد کافی شاپ شدن و روی میزی در گوشه ڪافی شاپ نشستند گارسون به طرفشان آمد و سفارش را گرفت صدای گوشیش بلند شد بعد ڪلی گشتن گوشی را از کیف درآورد پیام داشت .همان شماره ناشناس بود جواب پیام را داده بود ــــ یه دوست مهیا پیامش را پاک کرد و بیخیال تو کیف انداخت ـــ بی مزه بازیش گرفته😒 ـــ با ڪی صحبت می کنی تو😳 ـــ هیچی بابا مزاحمه بیخی😕 شروع ڪردن به خوردن ڪیڪ بعد از ربع ساعت از جایشان بلند شدند مهیا به طرف صندوق رفت تا حساب ڪند ـــ چقدر میشه ــ حساب شده خانم مهیا با تعجب سرش را بالا آورد ـــ اشتباه شده حتما من حساب نڪردم ـــ نه خانم اشتباه نشده اون آقا میز شمارو حساب کرد مهیا به جایی ڪه گارسون اشاره ڪرد نگاه ڪرد با دیدن مهران صولتی و آن لبخند و نگاه مرموزش اخم وحشتناڪی به او انداخت و زود پول را از ڪیف پولش در آورد و روی پیشخوان گذاشت و از کافی شاپ خارج شد ـــ پسره عوضی😠 ـــ باز چته غر میزنی😩 ــــ هیچی بابا بیا بریم😞 دستی برای تاڪسی تکان داد با ایستادن اولین تاڪسی سوار شدند ـــ مهیا ـــ جونم ـــ یه سوال بپرسم راستشو بهم میگی😕 ـــ من کی بهت دروغ گفتم بپرس😐 ــــ اون دو سه روزی ڪه جواب گوشیتو نمی دادی ڪجا بودی🤔 ڪرد دوست نداشت چیزی را از زهرا مخفی مهیا پوفی ڪند ـــ بهت میگم ولی واویلا اگه فهمیدم نازی یا کس دیگه ای فهمید ـــ باشه باشه بگو... ادامه دارد... به قلم فاطمه امیری🌹✨

‍ ‍ هو العشق❤️ #پارت_بیست_و_هشتم #رمان_خانم_خبرنگار_و_آقای_طلبه وقتی رسیدم هتل و رفتم اتاقمون مهدیه تازه بیدار شده بود و داشت لباس می پوشید. _سلام صبح بخیر مندل:سلام عزیزم زیارت قبول! _ممنون عزیز. میری حرم؟ مندل:آره میرم حرم. تو هم استراحت کن که اومدم ناهار ببرمت یه جای توپ نگی این رفیق ما بی معرفته!! _چشم. التماس دعا مهدیه رفت منم لباس راحتی پوشیدم و دراز کشیدم ولی هرکار میکردم با اینکه دیشب کامل بیدار بودم خواب نمیرفتم!(تو هواپیما عین خرس خوابیده الانم توقع داره خوابش ببره!!) گوشیم برداشتم و شماره فاطی رو گرفتم دومین بوق برداشت _سلام فاطی:سلام و کوفت تو رسیدی نباید یه زنگ میزدی مامان اینا بفهمن!؟ سالمی؟! _آخ اصلا حواسم نبود!! خب گوشیو بده مامان باهاش بحرفم!! فاطی: لازم نکرده دیشب مهدیه زنگ زد گفت سالم رسیدین تو هم رفتی حرم. برا همونم بود فهمیدم حرمی عکس ازت خواستم!! مامانتم نیس رفته خونه داییت. _فاطمه فاطی: جونم؟ _الان کجایی؟ فاطی: خونه تون دیگه _آخه واقعا این چه سوالی بود من پرسیدم تو که همش خونه مایی (نویسنده رسیدگی کنه این عروسه ما کنگر خورده لنگر انداخته) فاطی: اره همش اونجام اصلا به تو چه؟! _هیچی بابا فقط یه لطفی بکن به علی بگو اگه میتونه یکم پول برام کارت به کارت کنه زشته همش مهدیه پول خرج کنه!! فاطی: زشته آخونده با شلوار کردی سوار دوچرخه!! _مرض کجاش خنده دار بود؟! فاطی: اه بیا برو گمشو باشه به علی میگم. _ممنون فاطی: راستی شما ۵ روزه اید دیگه؟ _اره چطور مگه؟ فاطی: عروسی عاطی دختر خالمه ها! حواست کجاست کلی سفارش کرده تو بیای!! _من بخدا اصلا خبر نداشتم!با کی قراره ازدواج کنه؟! فاطی: با محمدجواد!! _کدوم محمدجواد؟؟ فاطی: سکته نکنی ها!! بابا جواد قابی! _خب به سلامتی باشه میام. فاطی: آفرین. سوغاتی یادت نره ها _ما که بچه مچه تو خانواده نداریم واسه کی سوغاتی بگیرم؟! فاطی: بیشعووور. حالا کاری به بقیه ندارم ولی تو نباید برا زن داداش عزیزت سوغاتی بگیری؟! _باشه بابا میگیرم. یهو نگاهم افتاد به ساعت!! _وای فاطی ساعت ۱۲ شد مگه چقدر حرف زدیم؟! فاطی: عه جدی؟! _اره من برم آماده شم مهدیه الان میاد بریم ناهار بیرون فاطی: خوش بگذر جیگر. به علیم میگم برات بفرسته. _مرسی عزیزم. یاعلی فاطی:یاعلی #ادامه_دارد... نویسنده:فائزه وحی ♡﴾ @roshangari312 ﴿♡ ┈┈••✾•🌻🍁🌻•✾••┈┈

✨🌸✨🌸✨🌸✨ 🌸✨🌸✨🌸✨ ✨🌸✨🌸✨ 🌸✨🌸✨ ✨🌸✨ #رمان_مدافع_عشق❤️ #پارت_بیست_و_هشتم🌱 فکر کنم مجبور شیم دستتو سه باره بخیه بزنیم! فهمیدم میخواهے از زیر حرف در بروی! اما من مصمم بودم برای اینکه بدانم چطور است که تعداد روزهای سپری شـده در خاطر تو بهتر مانده تا من! _ نگـفتی چرا؟... چطور تواز من دقیق تری؟... توحساب روزا! فکر میکردم برات مهم نیست! لبخند تلخی میزنی و به چشمانم خیره میشوی _ میدونستی خیلی لجبازی! خانوم کله شق من! این جمله ات همه تنم را سست میکند. #خانوم_من! ادامه میدهی... _ میخوای بدونی چرا؟... با چشمانم التماس میکنم که بگو! _ شاید داشتم میشمردم ببینم کی از دستت راحت میشم. و پشت بندش مسخره میخندی! از تجربه این یک ماه گذشته به دلم می افتد که نکند راست میگویـی! برای همین بی اراده بغض به گلویم میدود.. _ اره!... حدسشو میزدم! جز این چی میتونه باشه؟ رویم را برمیگردانم سمت پنجره و بغضم را رها میکنم. تصویرت روی شیشه پنجره منعکس میشود.دستت را سمت صورتم مےاوری ، چانه ام را میگیری و رویم را برمیگردانی سمت خودت! _ میشه بس کنی..؟ زجر میدی با اشکات ریحانه! باورم نمیشد. توعلی اکبر منی؟ نگاهت میکنم و خشکم میزند. قطرات براق خون از بینی ات اهسته پایین می ایند و روی پیرهنت میچکد. به من و من می افتم _ ع...علی...علی اکبر...خون! و با ترس اشاره میکنم به صورتت. دستت را از زیر چونه ام بر میداری و میگیری روی بینی ات... _ چیزی نیست چیزی نیست! بلند میشوی و از اتاق میدوی بیرون. با نگرانی روی تخت مینشینم... *** موتورت را داخل حیاط هل میدهی و من کنارت اهسته داخل می ایم ... _ علی مطمعنی خوبی؟... _ اره!... از بی خوابی اینجوری شدم!دیشب تا صبح کـتاب میخوندم! با نگرانی نگاهت میکنم و سرم را به نشانه " قبول کردم " تکان میدهم... زهرا خانوم پرده را کنار زده و پشت پنجره ایستاده! چشم هایش از غصه قرمز شده. مچ دستم را میگیری،خم میشوی و کنار گوشم به حالت زمزمه میگویـی.. _ من هر چی گفتم تایید میکنی باشه؟! _ باشه!!... فرصت بحث نیست و من میدانم به حد کافی خودت دلواپسی! ارام وارد راهرو میشوی و بعد هم هال... یا شــاید بهتر اســت بگویم ســمت اتاق بازجویـی!! زهرا خانوم لبخندی ســاختگی به من میزند و میگوید: _ سلام عزیزم...حالت بهتر شد؟دکـتر چی گـفت؟ دستم را بالا میگیرم و نشانش میدهم _ چیزی نیست!دوباره بخیه خورد. چند قدم به سمتم می آید و شانه هایم را میگیرد... _ بیا بشین کنار من.. و اشاره میکند به کاناپه سـورمه ای رنگ کنار پنجره. کنارش مینشــینم و تو ایســتاده ای در انتظار ســوالاتی که ممکن بود بعدش اتفاق بدی بیفتد! زهراخانوم دستم را میگیرد و به چشمانم زل میزند _ ریحانه مادر!...دق کردم تا بر گردید.. چندتا سوال ازت میپرسم. نترس و راستشو بگو! #ادامه_دارد...

🍂🌹🍂🌹🍂🌹🍂 🌹🍂🌹🍂🌹🍂 🍂🌹🍂🌹🍂 🌹🍂🌹🍂 🍂🌹🍂 #رمان_هرچے_تو_بخواے❣ #پارت_بیست_و_هشتم🍃 _حلالم کنید.من شما رو خیلی اذیت میکنم. دعا کنید دیگه دفعه ی آخر باشه و شما هم از دستم راحت بشید. من همونجا افتادم روی زمین و فقط اشکهام بود که جاری میشد... بابا به محمد نگاه کرد،میخواست چیزی بگه که نگفت.محمد رو چند دقیقه درآغوش گرفت،بعد پیشونی و صورتشو بوسید و رفت تو اتاق... محمد سرشو انداخت پایین و آروم اشک میریخت. چند دقیقه بعد اشکاشو پاک کرد،لبخندی زد و دوباره رفت پیش مامان نشست. مامان فقط نگاهش میکرد ولی محمد به مامان نگاه نمیکرد،چشمهاش پایین بود و پر اشک. نمیدونم چقدر طول کشید.هیچ کدوممون تکان نمیخوردیم. جو خیلی سنگین بود. #بایدکاری_میکردم.میدونستم کسی الان چایی نمیخوره ولی رفتم چند تا چایی ریختم.نفس عمیقی کشیدم.اشکامو پاک کردم.لبخند زورکی زدم. بسم الله گفتم و رفتم تو هال.باصدای بلند و بالبخند گفتم: _بسه دیگه اشک ما رو درآوردین.بفرمایید چایی که چایی های زهرا خانوم خوردن داره ها. محمد که منتظر فرصت بود،.. سریع بلند شد،لبخندی زد و سینی رو ازم گرفت.من و محمد روی مبل نشستیم.به محمد گفتم: _داداش الان که خواستگاری نیست،سینی رو از من میگیری. محمد لبخند زد.باصدای بلند گفتم: _آخ جون. مامان سؤالی به من نگاه کرد.گفتم: _وقتی محمد نیست خواستگار حق نداره بیاد.اگه خواستگار بیاد کی سینی چایی رو از من بگیره؟پس نباید خاستگار بیاد.باشه مامان خانوم؟ محمد خندید و گفت: _راست میگه مامان.وگرنه همه چایی ها رو میریزه رو پسر مردم،آبرومون میره. مثلا اخم کردم.گفت: _خب راست میگم دیگه... منم به علامت قهر سرمو برگردوندم. مامان لبخند زد.گفتم: _الهی قربون لبخند خوشگل مامان خوشگم بشم،باشه؟ مامان بابغض گفت: _چی باشه؟ -اینکه خواستگار نیاد دیگه. لبخند مامان پر رنگ تر شد و گفت: _تو هم خوب بلدی از آب گل آلود ماهی بگیری ها. هرسه تامون خندیدیم... مسخره بازی های من و محمد فضا رو عوض کرده بود.بعد مدتی محمد به ساعتش نگاه کرد.به مامان گفت: _من دیگه باید برم.مریم و ضحی خونه منتظرن. دوباره اشک چشمهای مامان جوشید. محمد بغلش کرد و قربون صدقه ش رفت.بلند شد کتش رو پوشید و رفت تو اتاق با بابا خداحافظی کرد و رفت. منم دنبالش رفتم توی حیاط... وقتی متوجه من شد اومد نزدیکم و گفت: _آفرین.داری بزرگ میشی.حواست به مامان و بابا باشه. اشک تو چشمهام جمع شد و بابغض گفتم: _تو نیستی کی حواسش به من باشه؟ لبخند زد و گفت: _حقته.اگه پررو بازی در نمیاوردی الان سهیل حواسش بهت بود. مثلا اخم کردم و گفتم: _برو ببینم.اصلا لازم نکرده حواست به من باشه. رفت سمت در و گفت: _اشتباه کردم.هنوز خیلی مونده بزرگ بشی. خم شدم دمپایی مو در بیارم که رفت بیرون و درو بست... یهو ته دلم خالی شد... همونجا نشستم.به در بسته نگاه میکردم و اشک میریختم. چند دقیقه طول کشید تا ماشینش روشن شد و حرکت کرد. به حانیه فکرمیکردم.به عکس هایی که بهش نشون دادم... به #اسلام که باید حفظ بشه.به حضرت #زینب(س)،به امام حسین(ع).متوجه گذر زمان نشدم. وقتی به خودم اومدم یک ساعت به اذان صبح بود. رفتم نماز شب خوندم. بعد نماز صبح سرسجاده گریه میکردم. -زهرا! زهرا جان!..دخترم -جانم -چرا روی زمین خوابیدی؟پاشو ظهره. -چشم،بیدارم....ساعت چنده؟ -ده -ده؟!ده صبح؟!!! چرا زودتر بیدارم نکردین؟ -آخه دیشب اصلا نخوابیدی،چطور مگه؟کاری داشتی؟ -نه.اصلا نفهمیدم کی خوابم برد. -من میرم صبحانه تو آماده کنم.پاشو بیا -چشم سر سجاده م خوابم برده بود.سجاده مو مرتب کردم. رفتم تو آشپزخونه... خواندن هر پارت با ذکر صلوات مجاز میباشد ﴿اللهم صلے علے محمد و آل محمد و عجل فرجهم﴾ به قلم🖌 بانو مهدی یار منتظر قائم #ادامه_دارد...