🔰 #تفسیر_موضوعی_قرآن_کریم ✴️ #انسان_شناسی۱۸ 💠 #آفرينش_انسان_در_قرآن۱ 🔸آيات مربوط به آفرينش انسان در قرآن از جهاتى با يكديگر تفاوت دارند. برخى از اين آيات درباره‌ی آفرينش نخستين انسان است. طبعاً هنگامى كه مبدأ نخستين انسان روشن شد، مبدأ وجود همه‌ی انسان‌هاى ديگر نيز از جهت تاريخى روشن مي‌شود. يعنى اگر بگوييم آدم از گِل آفريده شده است، صحيح است كه بگوييم همه‌ی انسان‌ها از خاك آفريده شده‌اند؛ اين به يك اعتبار است. 🔹به اعتبار ديگر، همه‌ی انسان‌ها جداگانه لحاظ مي‌شوند و البته اين لحاظ، لحاظ اول را نفى نمي‌کند. بر اساس اين اعتبار مي‌گوييم هر انسانى غير از آدم و عيسى (عليهما السلام) از نطفه آفريده شده است و نطفه از مواد غذايى و مواد ـ شامل گوشت حيوانات، ميوه‌ها، درختان، مواد معدنى و امثال اينها ـ همه به زمين بازمي‌گردند؛ پس مي‌توان مبدأ آفرينش هر انسانى را از خاك دانست. 📚 #انسان_شناسی_در_قرآن، (آیت‌الله #مصباح_یزدی) 🌐 کانال #قرآن_و_عترت علیهم‌السلام 🍃🍃🌸🌸🍃🍃🌸🌸🍃🍃 http://eitaa.com/joinchat/2739666977Ca2e48f9f4a •┈┈••✾•🍃🌸🕊•✾••┈┈•

🔰 #تفسیر_موضوعی_قرآن_کریم ✴️ #انسان_شناسی۱۹ 💠 #آفرينش_انسان_در_قرآن۲: 🔺برخى آيات تنها درباره‌ی شخص حضرت آدم (عليه السلام) است و برخى ديگر ممكن است عموميت داشته باشد و در مورد همه‌ی انسان‌ها به كار رود: ✨إِنِّي خَالِقٌ بَشَرًا مِّن صَلْصَالٍ مِّنْ حَمَإٍ مَّسْنُونٍ * فَإِذَا سَوَّيْتُهُ وَ نَفَخْتُ فِيهِ مِن رُّوحِي فَقَعُواْ لَهُ سَاجِدِينَ؛ (حجر/۲۹و۳۰) «‌من از گِل خشكيده‌اي كه از گِل بدبويي گرفته شده، بشري مي‌آفرينم. هنگامى كه او را درست و آراسته کردم (پيکرسازي‌‌اش را به پايان رساندم،) و از روح خود در آن دميدم، براي او به سجده افتيد‌». ✨إِنِّي خَالِقٌ بَشَرًا مِن طِينٍ * فَإِذَا سَوَّيْتُهُ وَ نَفَخْتُ فِيهِ مِن رُّوحِي فَقَعُوا لَهُ سَاجِدِينَ؛(ص/۷۲) «‌من از گِل بشري مي‌آفرينم. هنگامى كه آن را درست و آراسته کردم و از روح خود در آن دميدم، براى او به سجده افتيد‌». 🔺كاملاً روشن است كه شخص خاص، يعنى حضرت آدم منظور است؛ زيرا در آنجا كه ابليس مي‌گويد: لأَحْتَنِكَنَّ ذُرِّيَّتَهُ؛ (اسراء/۶۲) «‌همه‌ی فرزندانش را گمراه و نابود خواهم ساخت‌»، اگر همه‌ی انسان‌ها منظور بودند، ديگر «‌ذرّيته‌» نمي‌گفت. 👌پس در اين مورد، «‌بشراً‌» اسمي عام است كه مورد استعمال آن، يك فرد [حضرت آدم] است. وقتى خدا مي‌فرمايد: «إِنِّي خَالِقٌ بَشَرًا» و مقصود از اين بشر، حضرت آدم باشد، اين مجاز نيست. همچنين‌ است وقتى مي‌فرمايد:إِنِّي جَاعِلٌ فِي الأَرْضِ خَلِيفَةً؛ (بقره/۳۰) «‌من در روي زمين جانشيني قرار خواهم داد‌»، «‌خليفه‌» اسم عام است، ولى چون در مورد شخص حضرت آدم به كار برود، مجاز نيست، و اگر دليلى بر تعميم نداشته باشيم، درباره‌ی ساير انسان‌ها جارى نخواهد بود. 📚 #انسان_شناسی_در_قرآن، (آیت‌الله #مصباح_یزدی) 🌐 کانال #قرآن_و_عترت علیهم‌السلام 🍃🍃🌸🌸🍃🍃🌸🌸🍃🍃 http://eitaa.com/joinchat/2739666977Ca2e48f9f4a •┈┈••✾•🍃🌸🕊•✾••┈┈•

🔰 #تفسیر_موضوعی_قرآن_کریم ✴️ #انسان_شناسی۲۰ 💠 #آفرينش_انسان_در_قرآن۳:  🔺...اگر دليلى نداشته باشيم كه غير از حضرت آدم در ميان انسان‌ها خليفه‌ی ديگرى هم هست، نمي‌توانيم بگوييم چون حضرت آدم خليفه بود، پس همه‌ی انسان‌ها خليفه‌ی خدا هستند؛ اين آيه بيش از اين را اثبات نمي‌کند، مگر آنكه دليل ديگرى داشته باشيم. ✨ «إِنِّي جَاعِلٌ فِي الأَرْضِ خَلِيفَةً» مثل «إِنِّي خَالِقٌ بَشَرًا مِّن صَلْصَالٍ مِّنْ حَمَإٍ مَّسْنُونٍ»؛ است. اگر خدا تنها آدم را خلق فرموده بود و بنا نبود انسان ديگرى به وجود آيد، اين كلام صحيح بود؛ پس با اينكه كلمات «‌بشر‌» و «‌خليفه‌» اسم عام است، تعميم آن را بايد با دليل ديگرى اثبات كرد. در فارسى مى‌گوييم: «‌امروز معلمى به شاگردى درس داد‌». در اينجا معلم و شاگرد هر دو اسم عام هستند؛ اما جمله دلالت ندارد بر اينكه همه‌ی معلم‌ها به همه‌ی شاگردها درس داده باشند. 🔺«إِنِّي خَالِقٌ بَشَرًا» نيز چنين نيست كه هرچه كلمه‌ی بشر بر آن قابل اطلاق است، در آيه منظور شده است؛ خود اين تعبير، چنين دلالتى ندارد، بلكه كافي است يك فرد به وجود آيد و اسم بشر بر او قابل اطلاق باشد و همه‌ی اين مطالب هم مخصوص او باشد. 👈متقابلاً، وقتى مى‌گوييم اين آيه در مورد حضرت آدم است، به معناى نفى ديگرى هم نيست تا اگر دليلى به دست آمد، در تعارض با آيه باشد. اين آيه به خودى خود نه نفى و نه اثبات، بلكه «‌اهمال‌» دارد. حضرت آدم خليفه‌ی خدا بود، اما آيا كس ديگري خليفه نبود؟ آيه در اين باره چيزى نمي‌گويد. آيا كس ديگرى خليفه بود؟ اين را هم نمي‌گويد. پس براى اثبات يا نفى، دليل خارجى لازم است. 📚 انسان‌شناسی در قرآن، (آیت‌الله #مصباح_یزدی) 🌐 کانال #قرآن_و_عترت علیهم‌السلام 🍃🍃🌸🌸🍃🍃🌸🌸🍃🍃 http://eitaa.com/joinchat/2739666977Ca2e48f9f4a •┈┈••✾•🍃🌸🕊•✾••┈┈•