eitaa logo
حیات معقول
232 دنبال‌کننده
160 عکس
261 ویدیو
2 فایل
🔻 کانال اصغر آقائی ✍ درباره مسائلی که به‌گمانم مهم است، می‌نویسم؛ شاید برای خودم و تو مفید باشد: ✔ گاه متنی ادبی؛ ✔ گاه تبیین؛ ✔ و گاه نقد 🔺️ اینها دل‌مشغولی‌های یک طلبه هستند. 🔻ارتباط با من: 🆔️ @aq_110
مشاهده در ایتا
دانلود
🔰 محبت و ایمان (۲) ✍ اصغر آقائی _____________________ 💠 چند نکته پایانی و تکمیلی: 🔻 ۱. هرچند امام حسین عليه‌السلام است و اساساً تلاش اهل بیت علیهم السلام این بوده این محبت خاص باشد تا آن خاص شده، به دلیل خاص ، مورد توجه باشد؛ اما به نظر میرسه این ص (در حدیث محبت مکنونة) از وجودی ایمان و محبت، نشأت گرفته است؛ یعنی هر جا باشد به عقل نسبت به آن حق، به شرط ، محبت ایجاد می‌شود؛ لذا امام رضا عليه‌السلام فرمود: 🌀 إِنَّ النّاسَ لَوْ عَلِمُوا مَحاسِنَ کَلامِنا لاَتَّبَعُونا 🌀 اگر مردم سخن نیکوی ما را بدانند، از ما تبعیت خواهند کرد. 🔻 ۲. هرچند امام حسین عليه‌السلام است؛ اما محبت نسبت به حق (چون خود امام عليه‌السلامکه عین حق و تمام حق است) و نسبت به غیر حق از صریح و فطری بشر است؛ لذا چون حُبّ و بغض، عقل فطری بشر است؛ این دو در کنار هم هستند؛ لذا آنگونه که برخی از افراد می‌گویند شیعه با دیگران این است که دارند؛ چون را همه مثلا اهل سنت نیز دارند؛ این سخن آنان تمام نیست و نادرست است؛ زیرا اساسا نمی‌توان به چیزی و نسبت به دشمن آن را از هم جدا کرد. 🔻 ۳. اگر انسان نسبت به چیز یا فردی محبت یابد؛ صد در صد نسب به آن خواهد داشت (به شرط اثبات دشمنی او نزد آن فرد)؛ و هرچقدر محبت بيشتر شود، بغض هم بیشتر خواهد بود. 🔻۴. بنابر آنچه در نکته "۳" گفتم، امام معصوم عليه السلام ، به دلیل محبت‌ِ امام، از دیگران است. 🔻 ۵. و بنابراین امام عليه‌السلام، به عنوان مثال، در برابر دیگران از هر شخص دیگر است؛ زیرا محبت امام نسبت به خودشان در اوج قرار دارد؛ لذا شدت نیز نسبت به خودشان در اوج است؛ بنابراین در اوجِ از توهین دیگران دارند؛ 🔻 ۶. اما نسبت به در اوج نیست؛ زیرا میان توهین و توهین‌کننده که فردی انسانی است قائل می‌شوند و او را فردی می‌یابند که از روی که شایسته انسان نیست، توهین کرده است؛ لذا با می‌خواهند او را به انسانی خود برگردانند؛ و در حقیقت او را یاری می‌داند و چون جاهل است نیازمندی او به یاری بسیار زیاد است؛ 🔻 ۷. مگر آنکه آن آگاهانه و عامدانه، یعنی با به امام به وی توهین کرده باشد، که در این مورد عمل امام مشهود است و یقینا با توجه به میزان آگاهی فرد و مانند آن شدت برخورد با او خواهد داشت؛ 🔻 ۸. یعنی محبت مکنونة، هرچند درباره امام حسین عليه‌السلام صادر شده است؛ اما این به ذات و امام ع از آن جهت که فردی با نام حسین بن علی است، ندارد؛ زیرا محبت و ایمان، تکوینی است که میان و ایمان و وجود دارد؛ اما چون امام حسین عليه‌السلام همانطور که اشاره کردم، نسبتاً چندجهته و کامل یعنی هم صفات جلال و هم جمال رو در کربلا بروز دادند، لذا از این جهت، خواستند محبت ایشان آشکارتر باشد؛ لذا می‌توان، اینطور گفت ان للرضا عليه‌السلام محبه مکنونة فی قلوب المؤمنین؛ و یا آنکه گفت للحسن عليه‌السلام.. و یا ... نسبت به ائمه دیگر عليهم السلام. 🔻 ۹. نسبت به انسان کامل از طرف دیگر مؤمن نیست؛ زیرا همه ذاتاً الله و به تبع آن عاشق او یعنی انسان کامل و امام هستند؛ اما به دلیل نگرفتن او انس و آشناییت بیشتری یا او دارد. ✅ آخرین نکته: اگر کسی به اصطلاح در واقعه‌ای شده، شیعه می‌شود؛ خیلی ساده‌لوحانه است بگوییم ناگهانی در او انقلاب ایجاد شده است. این ، در واقع لحظه‌ای است که ایمان وی، به نقطه‌ انفجار می‌رسد و تمام قلب او را می‌گیرد؛ و وقتی تمام قلب او با حق در برابر آن کم کم متواضع‌تر شد، طبیعتا این تواضع یا همان در لحظه انفجار بروز خارجی می‌یابد. ┄┅┅┅┅❀💠❀┅┅┅┅┄ 🆔 @hayatemaqul
🔰 معنای لعن (پاسخ تفصیلی) ✍ اصغر آقائی _________________ ◀️ با توجه به نزدیکی ایام عزاداری محرم و با توجه به سوءاستفاده‌ آگاهانه یا از روی جهل برخی از آموزه لعن (مانند آنچه برخی فوتبالیست‌ها در همین اواخر ابراز کردند)، فهم این آموزه بسیار مهم است؛ لذا عرض می‌شود: 🔻 موارد مختلفی که در قرآن را بیان کرده است، اوصاف و مسائلی را بیان کرده است که: ✔️ یا تصریح به است در برخی آیات: أَلْقِيَا فِي جَهَنَّمَ كُلَّ كَفَّارٍ عَنِيدٍ (ق/24)؛ ✔️ و یا اوصاف و صفاتی را بیان می‌کند که نتیجه عناد است؛ مانند صدّ عن السبیل: إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا يُنْفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ لِيَصُدُّوا عَنْ سَبِيلِ اللَّه 🔻 در احادیث نیز درباره کفر از مختلفی چون عوامل، ارکان و تعریف کفر و مانند آن سخن گفته شده است. که به تعبیر امام باقر علیه السلام معیار اصلی آن «انکار و جحد» است. 💠 امام باقر علیه السلام فرمود: كلُّ شَيءٍ يَجُرُّهُ الإنكارُ و الجُحودُ فهُو الكُفرُ: هر آنچه که انکار و جحود عامل آن می‌باشد، کفر است. 💠 در روایتی نیز امام صادق علیه السلام وجوه کفر در قرآن را در پنج مورد بیان می‌کنند: 🔸 - کفر جحود که خود دو قسم است: ✔️ ۱. جحد و انکار ربوبیت الهی: مانند: «إنَّ الذينَ كَفَرُوا سَواءٌ علَيهِم ءَ أنْذَرْتَهُم أمْ لَمْ تُنْذِرْهُمْ لا يُؤْمِنُونَ» يَعني بِتَوحيدِ اللّه ِ تعالى ✔️ ۲. جحد و انکار معرفتی و آن این است که آنچه می‌داند حق است را انکار کند؛ مانند: «و كانُوا مِن قَبلُ يَستَفْتِحُونَ علَى الّذينَ كَفَرُوا فلَمّا جاءَهُم ما عَرَفُوا كَفَرُوا بهِ فَلَعنَةُ اللّه ِ علَى الكافِرِينَ» 🔸 - کفر به دلیل ترک اوامر الهی: فَتُؤمِنُونَ بِبَعْضِ الكِتابِ و تَكْفُرُونَ (که در این تکفیر از ایمان طبق روایت خارج نشده‌اند؛ هرچند این ایمان مقبول نیست) 🔸 - کفر برائت از کافران و عقائدشان؛ مانند: «إنّي كَفَرْتُ بما أشْرَكْتُمونِ مِن قَبْلُ» 🔸 - کفر نعمت‌ها: مانند: «لِئنْ شَكَرْتُم لَأزِيدَنَّكُم و لَئنْ كَفَرْتُم إنَّ عَذابِي لَشديدٌ» که در این پنج قسم ۳ مورد آن محل بحث است که در هر سه مورد جحد و عناد است؛ و علم و آگاهی نسبت به متعلق انکار، امری مسلّم در جحد و عنادی است که مستحق لعن است. 🔻لذاست که عليه السلام در زیارت فرمود: 💠 فَلَعَنَ اللّٰهُ جاحِدَ وِلايَتِكَ بَعْدَ الْإِقْرارِ، وَناكِثَ عَهْدِكَ بَعْدَ الْمِيثَاقِ، 💠 پس خداوند منکران ولایت تو را پس از اقرار و عهدشکنان تو را پس بستن آن، لعن کند. 💢 نتیجه‌گیری: 🔻 از استعمالات فراوان قرآن و روایی بر می‌آید مبنای اساسی کفر عناد و انکار و جحد است که گاه در بالاترین مصادیق آن چون انکار ولایت اهل بیت علیهم السلام بروز می‌یابد و گاه به تعبیر روایات در کمترین مرتبه الحاد که کبر و غرور است بروز می‌یابد؛ و از میان این دو کفر و عناد با ربوبیت و ولایت الهی، مصداق لعن الهی است. 🔻 چند نکته پایانی: ✔️ - لعن الهی یعنی دورکردن از رحمت خویش، و این مختص کسی است که با عناد خویش، خود را از دایره ، که همان دایره رحمت حق است، دور کرده است؛ و چنین شخصی مستحق این دوری است. ✔️ - پیامبر ص در مواردی که به گناهان تعلق گرفته است، از باب بیان قبح آن گناه است؛ زیرا از طرفی مسلمان مستحق لعن نیست؛ و از طرفی از ما خواسته شده نسبت به گناهکار مؤمن ترحم داشته باشیم و لعن با این ترحم نمی‌سازد؛ ✔️ - آموزه لعن اساسا برای خط ولایت است؛ نه صرفا یک احساس نفرت؛ ✔️ - اگر کسی خطاهای بسیار بزرگی هم کرده است، که حتی اگر نزدیک کفر شده باشد، چون ما نمی‌دانیم مثلاً در ساعات آخر عمر این افراد بر آنها چه گذشته است، لذا به حکم عقل باید احتیاط کرد و از لعن آنان خودداری نمود؛ و تنها وظیفه ما، نقد اعمال و گفتارهای آنان است. ✔️- لعن تمام افراد، چه مسلمان فاسق و چه مخالف مانند مسیحیان، به هیچ عنوان جایز نیست مگر آنکه بدانیم آگاهانه و عامدانه، مسائل بنیادین اسلام را انکار می‌کنند؛ نه از روی جهل و یا غلبه احساساتی مانند خشم و عصبانیت. ✔️- اگر لعن هیچ ثمری نداشت، لااقل از خودداری کنیم. ✅ با توجه به آنچه بیان شد: حکم می‌کند: ۱) همه انسان‌ها را دوست بداریم چون مخلوق خداوند هستند و ۲) به همه آن‌ها محبت بورزیم و ۳) در صورت نیاز به لعن و بودنِ آن، تنها منکر آگاه را در شرایط خاص لعن کنیم. ┄┅┅┅┅❀💠❀┅┅┅┅┄ 👇👇 https://eitaa.com/joinchat/3777626426Cbced967255