🔰۱۷۵-راهکار اسلام و قرآن کریم در بهره‌مندی از نعمت‌های الهی چیست؟
اصل اولیه در اسلام، بهره‌مندی از نعمت‌های الهی و برخورداری از طیبات رزق است. در مقابلِ این تفكر اصیل و ناب، عده‌ای بر این تصورند كه خوردن و نوشیدن و لذت بردن از نعمت‌های الهی، خلاف تعالیم اسلامی و مخالف سیرۀ ایمانی است. به گمان آنان، خداوند جهان و نعمت‌های آن را همچون ویترینی برای مشاهدۀ انسان‌ها آفریده و آدمیان فقط باید نظاره‌گر آن باشند.
از سوی دیگر و در مقابل این تفریط، گروهی راه افراط را در پیش گرفته‌اند و هیچ حد و مرزی برای بهره‌مندی از نعمت‌های این جهان قائل نشده‌اند. آنان افسار خویش را به دست شكم و شهوت سپرده‌اند و با این توجیه كه خداوند این مواهب را برای استفادۀ ما انسان‌ها آفریده، تا جایی كه می‌توانند می‌خورند و می‌آشامند و عیش و نوش می‌كنند.
اما قرآن كریم با مردود دانستن نظر هر دو گروه، مخاطبان را از افراط و تفریط برحذر می‌دارد و راه اعتدال و میانه را بهترین شیوه در این زمینه معرفی می‌كند: «كُلُوا وَ اشْرَبُوا وَ لَا تُسْرِفُوا». بنابراین استفاده از نعمت‌های الهی برای انسان مباح و جایز است؛ اما این بهره‌مندی بی‌حد و مرز نیست و اصول و قواعدی دارد.
کتاب مشکاة، تفسیر قرآن کریم، ج۱۵، صص ۹۳-۹۴
#پرسش‌ازمشکاة
#کتاب_مشکاة_جلد15
@Hedayatnoor
در این دنیا سه عامل ثروت و قدرت و علم، باعث عزت انسان می‌شود؛ اما هیچ‌یک از این سه، عزت را در جوهره خود ندارند و نمی‌توانند به انسان عزتی حقیقی ببخشند.
البته مقصود از علم، همان علم مصطلح است؛ نه علمی که نوری الهی است و حضرت حق آن را در قلب هر که بخواهد می‌افکند.
عزت حقیقی را صرفاً خداوند به انسان می‌بخشد و راه رسیدن به آن، طاعت حضرت اوست. انسان هر اندازه از طاعت الهی و تقرب به خدا فاصله بگیرد، از عزت دور می‌شود. یعنی هر معصیتی که او انجام دهد، یک پله از عزت سقوط می‌کند و به وادی ذلت درمی‌غلتد.
در نقطه مقابل، هر اندازه آدمی در طاعت خداوند بکوشد و در انجام آن بلندا گیرد، به همان مقدار عزت می‌یابد.
حرمت و عزت مؤمن نزد خداوند، فراتر از شرافت کعبه است. چنین انسانی به جایگاهی دست می‌یابد که قلب او عرش الهی: «قَلْبُ الْمُؤْمِنِ عَرْشُ الرَّحْمَنِ» و حرم خداوند:« الْقَلْبُ حَرَمُ اللَّهِ» می‌شود و حضرت حق خود آبادانی‌اش را برعهده می‌گیرد.
خانه دل ما را از کرم عمارت کن
پیش از آنکه این خانه رونهد به ویرانی
▫️کتاب شکوه نیایش، شرح صحیفه سجادیه، ج۴، صص ۴۶-۴۸.
#لحظۀ‌خوش
#شکوه_نیایش_جلد۴
@Hedayatnoor