May 11
🔰۱۸۱- در برخی آیات قرآن آمده که خدا هر که را بخواهد گمراه و هر که را بخواهد هدایت می‌کند: «یُضِلُّ اللهُ مَن یَشَاءُ وَ یَهدِی مَن یَشَاءُ».
آیا این به معنای مجبور بودن انسانها در افکار و رفتارشان نیست؟
🔹پاسخ این است كه اضلال الهی به معنای رفع یا منع هدایت است؛ یعنی همین كه خداوند هدایتش را شامل حال كسی نكند، گویا او را به گمراهی كشانده است.
خداوند بر اساس قواعد و قوانینی كه طراحی فرموده، برخی را از شمول هدایت خود خارج می‌كند. در این فرآیند، یعنی خارج شدن آدمی از شمول هدایت الهی، اختیار و انتخاب انسان نقش اساسی و محوری دارد. هنگامی كه آدمی بر مبنای افكار نادرست درونی‌اش، رفتارهای ناپسند بیرونی انجام می‌دهد، اندك اندك وجودش متراكم از كفر و شرك و فسق می‌شود و خود را از چتر حمایت و هدایت الهی كنار می‌كشد. آنگاه به خود وانهاده می‌شود و قلب و جانش از درك حقیقت عاجز می‌گردد. در این وضعیت انسان نابكار با دست خویش نعمت هدایت را پس می‌زند و از ارشادات الهی روی برمی‌گرداند.
🔹خداوند سازوكار هدایت و ضلالتِ آدمی را به گونه‌ای تدارك دیده كه انسان هر كدام از این دو راه را برگزیند، خداوند او را به هدف و مقصودش می‌رساند. پس در هدایت یا گمراهی انسان جبر الهی در كار نیست و انتخاب هریك از این دو راه به خود انسان بستگی دارد.
کتاب مشکاة، تفسیر قرآن کریم، ج۱۵، صص ۵۶۱-۵۶۰.
#پرسش‌ازمشکاة
#کتاب_مشکاة_جلد15
@Hedayatnoor
حالتی که درگاه ورود قلب را به روی شیطان می‌گشاید غفلت است. ذکر، نقطۀ مقابل آن است. شیطان از غفلت انسانها سوء استفاده می‌کند و دزدانه در خانۀ دل داخل می‌شود. به همین دلیل لازمۀ نفوذناپذیری وجود در برابر غیر خدا، دوام و استمرار ذکر است.
حضرت رسول(ص) سه عمل را سخت‌ترین اعمال می‌داند که یکی از آن‌ها استمرار و دوام در ذکر خداوند است:
سخت‌ترينِ اعمال سه چيز است: شريك قرار دادن برادران ديني در مال و انصاف با مردم از جانب خودت و ياد خدا در همه حال.
مقصود از ذکر، فقط ذکر زبانی نیست؛ بلکه آنی است که قلب انسان را تسخیر کند؛ آن‌گونه که او پیش از انجام هر کاری یا پیش از گشودن دهان به سخن، یا چرخاندن نگاه یا حرکت دادن دست، به این بیندیشد که آیا عمل او در مسیر خداوند است یا خیر. چنین ذکری است که سلاح مؤمن است و غفلت را به‌تمامی می‌زداید.
▫️کتاب شکوه نیایش، شرح صحیفه سجادیه، ج۴، ص ۱۳۴-۱۳۱.
#لحظۀ‌خوش
#شکوه_نیایش_جلد۴
@Hedayatnoor