♨️ویژه♨️ 🎥 نمایش فیلم آسمان غرب 🌹شرح مجاهدت های شهید شیرودی 🏢چهارشنبه ۴ اردیبهشت ۱۴۰۳/ساعت ۱۵:۴۵ 💳 بهای بلیط ۶۰ تومان 👌تخفیف ویژه ۲۵ تومان ________________________ 📌مهلت ثبت نام تا دوشنبه ۲ اردیبهشت 📌ظرفیت محدود 📌حضور مجردی ، گروهی ،خانوادگی 📌اولویت با ثبت نام گروهی ______________________ 💥ثبت نام با عضویت در کانال 👇 🚩هیات جامع دختران حاج قاسم https://eitaa.com/heyatjame_dokhtranhajgasem

❌ثبت نام نمایش فیلم سینمایی آسمان غرب 👇👇👇👇👇👇👇 🅰مرحله اول : تعیین تعداد گروه بازدید کننده و واریز مبلغ به ازای هر نفر ۲۵ تومان و گرفتن عکس از فیش واریزی به شماره کارت بانک تجارت ۵۸۵۹۸۳۱۱۳۹۸۵۲۹۲۴ بنام فاطمه زارع جمال آباد ______________________ 🅱مرحله دوم : ورود به لینک ثبت نام و بارگذاری عکس کم حجم در قسمت پایانی فرم👇 https://formafzar.com/form/i33s7 _____________________ 🆎۳_ جهت اطمینان از ارسال مبلغ ،عکس واریز را به آیدی زیر نیز ارسال نمایید. :👇 @fa82zaa 🆑۴_ جهت بازدید خانوادگی ، همزمان با نمایش فیلم آسمان غرب، فیلم سینمایی ایلیا ویژه خردسالان و نوجوانان در سینما پخش میشود ( اخذ بلیط ایلیا در ورودی سینما با خود افراد می باشد) _________________________ 🚩هیات جامع دختران حاج قاسم https://eitaa.com/heyatjame_dokhtranhajgasem

💚🤍💚🤍💚🤍💚🤍 🤍💚🤍💚🤍💚🤍 💚🤍💚🤍💚🤍 🤍💚🤍💚🤍 💚🤍💚🤍 🤍💚🤍 💚🤍 🤍 ✨﷽...✨ #رمان_برزخ_اما📓 #فصل_دو_رمان_آدم_و_حوا📖 #قسمت_بیست_و_پنجم عصباني از پای سفره بلند شدم و با صدای بالا رفته ادامه دادم. من - برو بهشون بگو دعا کنین که بلایي سر امیرمهدی نیاد که اونوقت تا پویا رو بالای دار نفرستم یه دقیقه هم آروم نمي شینم. مهرداد ناباورانه نگاهم کرد و با تعجب صدام کرد. -مارال! انقدر عصباني بودم که نتونم جلوی سرازیر شدن کلمات به دهنم رو بگیرم انگشتم رو به طرفش گرفتم و ادامه دادم. من - اگر قراره زندگي من جهنم بشه بذار خودمم کاملش کنم . مطمئن باش امیرمهدی چشم باز نكنه خودم طناب دار رو مي ندازم گردن پویا . به خداوندی خدا قسم! و در مقابل چشمان بهت زده شون به طرف اتاقم رفتم. وقتي همه ی دنیای آدم گیر دوتا چشم باشه که آیا باز ميشه یا نه ، جنون اولین راهیه که توش قدم مي ذاره. مگر نه اینكه خدا گفته بود قصاص در مقابل قصاص ؟ پس اگر چشمای دنیای من برای ابد بسته ميشد از قصاص پویا نمي گذشتم . فقط کافي بود اتهامش مبني بر اقدام به قتل ؛ تو دادگاه محرز بشه. وارد اتاق که شدم یه راست رفتم و با عصبانیت روی تختم نشستم . فشاری که از عصبانیت به تختم آوردم باعث شد که صدای قیژ قژ تخت بلند شه . من اما بي تفاوت بهش ، با پاشنه پا ، لگدی هم نثارش کردم که صدای ناله ش بیشتر شد. زانوهام رو تو شكم جمع کردم و سرم رو یك وری روش گذاشتم. حرص داشت ، اینكه یه آدم حاضر نباشه اشتباه خودش و پسرش رو قبول کنه . انگار پسر اون فقط پسر بود ، احتمالا ً امیرمهدی فرزند هیچ پدر و مادری نبود که نگرانش باشن و عزیز کسي هم نبود که چشمای بسته ش آوار سقف روزهاش باشه. از دست مهرداد هم ناراحت بودم . به جای اینكه به اون مردك بگه "هری "، ایستاده بود و باهاش حرف زده بود و تازه بهش قول داده بود با خونواده ی امیرمهدی حرف مي زنه. لبخند تلخي زدم . باید تو خواب مي دیدن که بذارم پویا قصردر بره. زیر لب زمزمه کردم "حالت رو جا میارم پویا ، مطمئن باش " در اتاق بدون اینكه کسي اجازه ی ورود بگیره ، باز شد و پشت بندش قامت مامان پدیدار. در همون حالت ، نگاهش کردم که به سمتم مي اومد . نگاهش مستقیم بهم بود و مطمئن بودم اومده تا آرومم کنه آروم کنارم نشست و تخت کمي بیشتر به پایین رفت . ساکت چشم دوختم بهش . اونم چند دقیقه ای نگاهم کرد و بعد از کشیدن یه نفس عمیق لب باز کرد: -الان از چي عصباني هستي ؟ نگاهش کردم و طلبكار گفتم: من - نباشم ؟ مامان - باش . ولي دلیلش رو بگو. سرم رو بلند کردم و با اخم گفتم: من - مهرداد به جای اینكه با یه تیپا اون مرده رو از محیط کارش بندازه بیرون وایساده باهاش حرف زده. اخمي کرد: مامان - من شما رو اینجوری تربیت کردم ؟ که به دیگران بي احترامي کنین ؟ من - اون مرد لایق احترامه ؟ مامان سری به طرفین تكون داد و در همون حال پرسید: -پدر رو به جرم پسر مي کشن ؟ دوباره صدام بالا رفت: من - اون پسر زیر دست همین پدر ، بزرگ شده. مامان - اگر من کار اشتباهي انجام بدم تو به جای من باید جواب پس بدی ؟ 💚🤍💚🤍💚🤍💚🤍💚🤍💚🤍 https://eitaa.com/heyatjame_dokhtranhajgasem

💚🤍💚🤍💚🤍💚🤍 🤍💚🤍💚🤍💚🤍 💚🤍💚🤍💚🤍 🤍💚🤍💚🤍 💚🤍💚🤍 🤍💚🤍 💚🤍 🤍 ✨﷽...✨ #رمان_برزخ_اما📓 #فصل_دو_رمان_آدم_و_حوا📖 #قسمت_بیست_و_ششم مامان - اگر من کار اشتباهي انجام بدم تو به جای من باید جواب پس بدی ؟ معترض گفتم: من - مامان این دو تا مسأله با هم فرق داره. مامان - بله . فرق داره اما در کل شبیه به همدیگه ست . تو مي خوای به جای پسر ، پدر رو محاکمه کني . پویا الان بازداشته ، ازش شكایت شده و به وقتش باید جواب کارهاش رو پس بده . تو نگران چي هستي ؟ دوباره سرم رو روی زانوهام گذاشتم و در حالي که خودم رو کمي تكون مي دادم ترسم رو به زبون آوردم. -مي ترسم دیگه چشماش رو باز نكنه. دست مامان حلقه شد دور تنم و به سمتش کشیده شدم . سرش روی سرم قرار گرفت و من نگرانیش رو از هرم نفس های پر تنشش حس کردم. نگران زندگیتیم ولي کاری از دستمون بر نمیاد غیر ازما همه ناراحتیم مارال . به خاطر تو ، به خاطر امیرمهدی . دعا کردن . با دعوا و تندی کردن هیچي درست نمي شه . صبور باش ، آروم باش . همه چي رو بسپار دست خدا. دلم روشنه که حالش خوب مي شه. سرم رو تو محیط امن آغوشش که پر از حس خوب و همدردی بود پنهون کردم و با بغض گفتم _خداکنه مامان . خدا کنه. *** با اینكه خسته بودم اما مثل تموم سه روزی که از شروع کلاس بچه ها مي گذشت ، بعد از اتمام کلاس لباس پوشیدم و با گرفتن سوییچ ماشین بابا به سمت بیمارستان حرکت کردم. شروع کلاس بچه ها موهبتي بود که ذهن خسته ی من رو کمي آروم مي کرد ، از غم و درد لونه کرده تو دلم دورم مي کرد و من نا امید رو امید ميبخشید . امید به اینكه هستن آدمایي که مي تونستم باعث موفقیتشون باشم. کلا ً حالم بهتر شده بود . و این رو مدیون اون بچه ها بودم . بچه هایي که به خاطر پدر و مادرشون علاوه بر درس خوندن کار هم مي کردن . یكي پدرش مریض بود و مادرش با کار کردن از پس هزینه های درمان شوهرش برنمي اومد و بچه اش کمكش ميکرد ، یكي دیگه به خاطر اینكه پدر نداشت و مادرش سه تا بچه ی قد و نیم قد دیگه غیر از اون داشت خرج خونه رو به عهده گرفته بود. این بچه ها نمونه ی بارز امید به زندگي بودن . بچه هایي که فقط و فقط به خاطر پدر و مادر از نوجووني دست کشیده بودن و مثل آدمای بزرگسال تن داده بودن به تقدیرشون . وقتي اونا انقدر مطمئن بودن یه روزی سختي ها تموم ميشه و اونا به نقطه ی آرامش ميرسن ، چرا من نا امیدانه به زندگیم نگاه مي کردم ؟ منم باید با اطمینان به خوب شدن امیرمهدی ؛ در برابر پستي بلندی این روزگار ایستادگي مي کردم ! اینجوری به طور حتم تا زماني که امیرمهدی چشم باز کنه رمقي برام مي موند . رمقي برای تحمل روزها و شب ها. وارد راهروی منتهي به بخش شدم و یه راست رفتم سمت یكي از پرستارها . قبل از اینكه حرفي بزنم با اخم نگاهي بهم انداخت و گفت: _همراه مریض هستین ؟ با نگراني حاصل از اینكه نكنه اجازه نده امیرمهدی رو ببینم ، گفتم: -نه . اومدم از پشت شیشه نگاهش کنم. اخمش بیشتر شد. -نمي شه. و راه افتاد سمت مخالف. دنبالش رفتم. 💚🤍💚🤍💚🤍💚🤍💚🤍💚🤍 https://eitaa.com/heyatjame_dokhtranhajgasem

💚🤍💚🤍💚🤍💚🤍 🤍💚🤍💚🤍💚🤍 💚🤍💚🤍💚🤍 🤍💚🤍💚🤍 💚🤍💚🤍 🤍💚🤍 💚🤍 🤍 ✨﷽...✨ #رمان_برزخ_اما📓 #فصل_دو_رمان_آدم_و_حوا📖 #قسمت_بیست_و_هفتم و راه افتاد سمت مخالف. دنبالش رفتم. -قول مي دم بي صدا فقط نگاهش کنم . از پشت شیشه. -نه . مثل اینكه شما قوانین اینجا رو نميدونین! -خواهش مي کنم . فقط دو دقیقه! برگشت به سمتم و دهنش رو باز کرد برای حرفي ، که با صدای مردی هر دو به سمت صدا چرخیدیم. -چي شده خانوم سعیدی ؟ نگاهم گره خورد با دکتر جووني که نگاهش به من بود و صورتش به طرف پرستاری که خانوم سعیدی نام داشت. به راحتي شناختمش . همون دستیار جووني که همیشه دکتر امیرمهدی رو همراهي ميکرد . احتمالا ً اونم من رو شناخته بود. با همون روپوش سفیدش و شلوار پارچه ای راسته ی تنگ مشكي . که به نظرم خیلي شكیل بود ، و هیكل متناسب و قد بلندش رو به خوبي مورد تحسین هر بیننده ای قرار مي داد. موهای کوتاهش قهوه ای روشن بود و با اینكه مدل خاصي نداشت اما به صورتش مي اومد . دست به سینه منتظر جواب خانوم سعیدی بود. خانوم سعیدی هم با نیم نگاهي به سمت من ، با همون اخم و با لحني که انگار مي خواست به دکتر بفهمونه من هیچي حالیم نیست ؛ جواب داد. -مي خواد مریضش رو ببینه . فكر کرده قانون اینجا قانون جنگله! چقدر قشنگ در حد یه حیوون زبون نفهم ، فهم و شعور من رو پایین آورد! خیره خیره نگاهش کردم . چي بهش مي گفتم که جواب قشنگي به توهینش باشه ؟ من صبح زود هم اومده بودم ؛ پرستارای اون شیفت با اینكه خیلي سخت گیری کرده بودن اما در لحن گفتار و رفتارشون هیچ توهیني نبود. انگار بعضي آدم ها نمي تونن بدون توهین کردن به دیگران حرفشون رو بزنن. با مخاطب قرار گرفتن از طرف دکتر جوون ، سنگیني نگاهم رو از روی پرستار برداشتم. -امیرمهدی درستكار ، درسته ؟ ابروهاش تو هم گره خورده بود . حتماً اینم مي خواست اعصابم رو با یه حرف دیگه به بازی بگیره . خوب اینم حتماً یه امتحان دیگه بود . قرار بود چقدر حرف بشنوم و دم نزنم ؟ من همون مارال چند ماه پیش بودم ؟ همون که تا جواب طرف مقابلش رو نمي داد اعصابش آروم نمي گرفت ؟ چقدر عوض شده بودم ! مي ایستادم ، حرف مي خوردم ، طعنه مي شنیدم و در عوض دم نمي زدم! اینم از برکات وجود خان عمو بود حتماً . حرفای این پرستار خیلي بهتر از حرفای خان عمو بود . و احتمالا ً حالا نوبت دکتر بود! 💚🤍💚🤍💚🤍💚🤍💚🤍💚🤍 https://eitaa.com/heyatjame_dokhtranhajgasem

💚🤍💚🤍💚🤍💚🤍 🤍💚🤍💚🤍💚🤍 💚🤍💚🤍💚🤍 🤍💚🤍💚🤍 💚🤍💚🤍 🤍💚🤍 💚🤍 🤍 ✨﷽...✨ #رمان_برزخ_اما📓 #فصل_دو_رمان_آدم_و_حوا📖 #قسمت_بیست_و_هشتم حرفای این پرستار خیلي بهتر از حرفای خان عمو بود . و احتمالا ً حالا نوبت دکتر بود! در پاسخ به سوالش ، سری تكون دادم و بي حوصله ایستادم تا اونم حرفش رو بزنه . مطمئن بودم بعدش حتماً برای دیدن امیرمهدی التماس مي کردم . من برای یه لحظه دیدنش حاضر بودم هر کاری بكنم ؛ التماس که جای خود داشت. دکتر سر تا پای من رو نگاهي انداخت و با بي خیالي رو به پرستار گفت: -بذارین پنج دقیقه مریضشون رو ببینن. خانوم سعیدی ، معترض ، و با حرص گفت: -دکتر ! .. من نمي تونم.... دکتر نذاشت حرفش رو ادامه بده . دست راستش رو بالا آورد و در حالي که تو هوا تكون مي داد گفت: -هر کي حرف زد من خودم جوابش رو مي دم. لبم مزین شد به یه لبخند . و چشم های تیزبین دکتر به خوبي شكارش کرد. سعیدی دوباره لب باز کرد: -دکتر من حوصله ی... باز دکتر نذاشت حرفش رو به آخر برسونه. -گفتم که .. هر کي حرف زد بگین من اجازه دادم . حالا هم برین به کارتون برسین. پرستار با عصبانیت به سمت دفتر پرستاری رفت و ما روتنها گذاشت . دکتر هم در حالي که به سمت مخالف من مي رفت با دستش بهم اشاره کرد: -فقط پنج دقیقه. با همون لبخند ، سری تكون دادم و گفتم: -ممنون . فقط پنج دقیقه. نگاهش که تو نگاهم قفل شده بود ، همونجا موند . انگار سفر کرده بود به اعماق درونم و همونجا راه رو گم کرده بود ، و نمي تونست مسیر خروج رو پیدا کنه . و این منجر شد به ایستادنش. اما من تموم سعیم این بود که اون راه ورود رو مسدود کنم . برای همین اخمي کردم و به سمت بخش و اتاق امیرمهدی راه افتادم. دستم رو روی شیشه گذاشتم و رویای لمس دستاش رو در سر پرورش دادم. چقدر دلم مي خواست اون طرف شیشه باشم و گرمای دستش رو حس کنم ! مي دونستم فردا صبح میام و دوباره به اون اتاق پا مي ذارم . اما دل سرکشم که این چیزها حالیش نبود . بي قراری مي کرد و اعصابم رو به هم ميریخت. به دلم نهیب زدم. مگه ندیدی برای یه دیدار از پشت شیشه که آدم رو یاد زندان میندازه چه حرفي بارمون کردن.پس آروم باش و با همین فاصله خودت رو آروم کن . فردایي در پیشه برای دیدار. بعد لبخندی زدم و مثل آدم های دیوونه به حرف زدن با خودم ادامه دادم. -نفس بكش ... نفس بكش ! .. ببین ... هوای دم و بازدم امیرمهدی تو این راهرو جریان داره . پس نفس بكش و تو ریه هات ذخیره ش کن تا فردا صبح که بیای. نفس عمیقي کشیدم و با لبخند فوتش کردم بیرون دوباره خیره شدم به امیرمهدی و تو خیالم تصور کردم که وقتي به هوش بیاد اولین کسي رو که صدا مي کنه کي مي تونه باشه ؟ یعني ممكنه اسم من رو بگه ؟ رفتم تو رویای خوب شدنش و اینكه وقتي منتقل شد به بخش خودم بیام و غذاش رو قاشق به قاشق داخل دهنش بذارم ، و دور لبش رو که در اثر خوردن کثیف مي شه با دستمال پاك کنم. 💚🤍💚🤍💚🤍💚🤍💚🤍💚🤍 https://eitaa.com/heyatjame_dokhtranhajgasem