#عبودیت #اطاعت #مومن کامل تمار می گوید: امام باقر (ع) فرمود: آیا می دانی در آیه «قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ»، مؤمنانی که خوشبخت می شوند، چه کسانی هستند؟ من به امام گفتم: شما آگاه تر هستید. امام باقر (ع) فرمود: منظور، آن مؤمنانی هستند که #تسلیم دستورات خدا هستند و این #تسلیم شدگان، همان افراد نجیبند. مؤمنان #تسلیم خدا، غریب و کمیابند. خوشا به حال این غریبها. ✍️ شرح: تسلیم خدا شدن یعنی تسلیم دستورات #واجب و #حرام خدا شدن. 📖 عنْ كَامِلٍ اَلتَّمَّارِ قَالَ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَدْ أَفْلَحَ اَلْمُؤْمِنُونَ أَ تَدْرِي مَنْ هُمْ قُلْتُ أَنْتَ أَعْلَمُ قَالَ قَدْ أَفْلَحَ اَلْمُؤْمِنُونَ اَلْمُسَلِّمُونَ إِنَّ اَلْمُسَلِّمِينَ هُمُ اَلنُّجَبَاءُ فَالْمُؤْمِنُ غَرِيبٌ فَطُوبَى لِلْغُرَبَاءِ . 📚 الکافي , جلد۱ , صفحه۳۹۱ #دستورالعمل

#اقتصادی #حرام ➖تاثیرات مال حرام در ذریه 🛑عَنْ عُبَيْدِ بْنِ زُرَارَةَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ: كَسْبُ اَلْحَرَامِ يَبِينُ فِي اَلذُّرِّيَّةِ. 🔰عبيد بن زراره گويد: امام صادق عليه السّلام فرمود: به دست آوردن سود حرام ، در فرزندان اثر خودش را ظاهر مى‌كند. 📚الکافي ج ۵، ص ۱۲۴

#اهل_بیت #اقتصادی #حرام ➖با اموالی که از راه حرام به دست آمده‌اند چه باید کرد؟ 🛑علِيُّ بْنُ أَبِي حَمْزَةَ قَالَ: كَانَ لِي صَدِيقٌ مِنْ كُتَّابِ بَنِي أُمَيَّةَ فَقَالَ لِيَ اسْتَأْذِنْ لِي عَلَى أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع فَاسْتَأْذَنْتُ لَهُ فَلَمَّا دَخَلَ سَلَّمَ وَ جَلَسَ ثُمَّ قَالَ جُعِلْتُ فِدَاكَ إِنِّي كُنْتُ فِي دِيوَانِ هَؤُلَاءِ الْقَوْمِ فَأَصَبْتُ مِنْ دُنْيَاهُمْ مَالًا كَثِيراً وَ أَغْمَضْتُ فِي مَطَالِبِهِ فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع لَوْ لَا أَنَّ بَنِي أُمَيَّةَ وَجَدُوا مَنْ يَكْتُبُ لَهُمْ وَ يَجْبِي لَهُمُ الْفَيْ‏ءَ وَ يُقَاتِلُ عَنْهُمْ وَ يَشْهَدُ جَمَاعَتَهُمْ لَمَا سَلَبُونَا حَقَّنَا وَ لَوْ تَرَكَهُمُ النَّاسُ وَ مَا فِي أَيْدِيهِمْ مَا وَجَدُوا شَيْئاً إِلَّا مَا وَقَعَ فِي أَيْدِيهِمْ فَقَالَ الْفَتَى جُعِلْتُ فِدَاكَ فَهَلْ لِي مِنْ مَخْرَجٍ مِنْهُ قَالَ إِنْ قُلْتُ لَكَ تَفْعَلُ قَالَ أَفْعَلُ قَالَ اخْرُجْ مِنْ جَمِيعِ مَا كَسَبْتَ فِي دَوَاوِينِهِمْ فَمَنْ عَرَفْتَ مِنْهُمْ رَدَدْتَ عَلَيْهِ مَالَهُ وَ مَنْ لَمْ تَعْرِفْ تَصَدَّقْتَ بِهِ وَ أَنَا أَضْمَنُ لَكَ عَلَى اللَّهِ الْجَنَّةَ قَالَ فَأَطْرَقَ الْفَتَى طَوِيلًا فَقَالَ قَدْ فَعَلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ قَالَ ابْنُ أَبِي حَمْزَةَ فَرَجَعَ الْفَتَى مَعَنَا إِلَى الْكُوفَةِ فَمَا تَرَكَ شَيْئاً عَلَى وَجْهِ الْأَرْضِ إِلَّا خَرَجَ مِنْهُ حَتَّى ثِيَابَهُ الَّتِي كَانَتْ عَلَى بَدَنِهِ قَالَ فَقَسَمْنَا لَهُ قِسْمَةً وَ اشْتَرَيْنَا لَهُ ثِيَاباً وَ بَعَثْنَا لَهُ بِنَفَقَةٍ قَالَ فَمَا أَتَى عَلَيْهِ أَشْهُرٌ قَلَائِلُ حَتَّى مَرِضَ فَكُنَّا نَعُودُهُ قَالَ فَدَخَلْتُ عَلَيْهِ يَوْماً وَ هُوَ فِي السِّيَاقِ- فَفَتَحَ عَيْنَيْهِ ثُمَّ قَالَ يَا عَلِيُّ وَفَى لِي وَ اللَّهِ صَاحِبُكَ قَالَ ثُمَّ مَاتَ فَوَلِينَا أَمْرَهُ فَخَرَجْتُ حَتَّى دَخَلْتُ عَلَى أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع فَلَمَّا نَظَرَ إِلَيَّ قَالَ يَا عَلِيُّ وَفَيْنَا وَ اللَّهِ لِصَاحِبِكَ قَالَ فَقُلْتُ صَدَقْتَ جُعِلْتُ فِدَاكَ هَكَذَا قَالَ لِي وَ اللَّهِ عِنْدَ مَوْتِه‏ 🔰ابن‌ابی‌حمزه گفت: من دوستی داشتم که از نویسندگان بنی‌امیه بود. گفت به من اجازه بده نزد امام صادق «علیه السلام» بروم. برای او اجازه گرفتم. وقتی داخل شد، سلام کرد و نشست. سپس گفت: فدای شما شوم، من در دیوان این قوم بودم و از دنیاشان مال زیادی به دست آوردم و در مطالبهٔ آن چشم‌پوشی کردم. امام صادق (علیه السلام) فرمودند: اگر بنی‌امیه کسانی را پیدا نمی‌کردند که برایشان بنویسند و خراج جمع کنند، بجنگند و در جماعتشان حضور یابند، حق ما را غصب نمی‌کردند. اگر مردم آنها را با آنچه در دست دارند، رها می‌کردند، چیزی نمی‌یافتند جز آنچه به دستشان افتاده بود. جوان گفت: فدای شما شوم، آیا راهی برای خروج از این وضع دارم؟ امام فرمودند: اگر بگویم، انجام می‌دهی؟ گفت: بله، انجام می‌دهم. امام فرمودند: از تمام آنچه در دیوان‌های آنها کسب کرده‌ای، خارج شو. هر کس را که می‌شناسی، مالش را به او برگردان و هر کس را نمی‌شناسی، با آن صدقه بده. من بهشت را نزد خدا برایت ضمانت می‌کنم. جوان مدت زیادی ساکت ماند و سپس گفت: انجام دادم، فدای شما شوم. ابن ابی حمزه گفت: جوان با ما به کوفه بازگشت و هر چه داشت، حتی لباس‌های بدنش را بیرون آورد. برای او لباس خریدیم و هزینه‌ای برایش فرستادیم. پس از چند ماه بیمار شد و ما به عیادتش می‌رفتیم. روزی به دیدارش رفتم، در حال جان دادن بود. چشمانش را باز کرد و گفت: ای علی، دوستت به وعده‌اش وفا کرد. سپس درگذشت. ما امورش را بر عهده گرفتیم تا اینکه نزد امام صادق (علیه السلام) رفتم. وقتی مرا دیدند، گفتند: ای علی، ما به وعده‌مان به دوستت وفا کردیم. گفتم: درست است، فدای شما شوم، این‌گونه به من گفتند. 📚: الکافي ج5 ص 106

#حلال #رزق 🔻اگر دنبال حرام بروی از رزق حلالت کم می‌شود ▫️عنْ أَبِي حَمْزَةَ الثُّمَالِيِّ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص فِي حَجَّةِ الْوَدَاع‏... إِنَّ اللَّهَ تَعَالَى قَسَّمَ الْأَرْزَاقَ بَيْنَ خَلْقِهِ حَلَالًا وَ لَمْ يُقَسِّمْهَا حَرَاماً فَمَنِ اتَّقَى اللَّهَ وَ صَبَرَ أَتَاهُ رِزْقُهُ مِنْ حِلِّهِ وَ مَنْ هَتَكَ حِجَابَ سِتْرِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ أَخَذَهُ مِنْ‏ غَيْرِ حِلِّهِ قُصَّ بِهِ مِنْ رِزْقِهِ الْحَلَالِ وَ حُوسِبَ عَلَيْهِ (رسول الله (ص) در حجة الوداع فرمود: ... خداوند متعال، روزی‌ها را بین مخلوقاتش به حلال تقسیم کرده و آن‌ها را به حرام تقسیم نکرده است. هر کس که تقوای الهی را پیشه کند و صبر نماید، روزی‌اش از حلال به او خواهد رسید. و هر کس که حجاب ستر خداوند عز وجل را دریده و از غیر حلال برگیرد از روزی حلالش کاسته می‌شود و بر او حسابرسی خواهد شد) #رزق #صبر #طراحی_دنیا #جلد5/ص149 #مال #حرام

#مال #حلال #حرام در وصیت ها و سفارشات علی ؟ع؟، به کمیل ابن زیاد می فرماید: «يَا كُمَيْلُ اللِّسَانُ يَنْزَحُ الْقَلْبَ وَ الْقَلْبُ‏ يَقُومُ‏ بِالْغِذَاءِ فَانْظُرْ فِيمَا تُغَذِّي قَلْبَكَ وَ جِسْمَكَ فَإِنْ لَمْ يَكُنْ حَلَالًا لَمْ يَقْبَلِ اللَّهُ (تعالی) تَسْبِيحَكَ وَ لَا شُكْرَكَ‏»2؛حضرت فرمود به اش: ای کمیل! این زبان را که می بینی این، آن چه که توی دل است، می کشد می آورد بیرون. «نَزْحُ»؛ کشیدن بیرون، از چاه آب می کشد می آورد بیرون، «اللِّسَانُ يَنْزَحُ الْقَلْبَ»؛ آن که ته دل است می کشد بیرون، این را می آورد، «وَ الْقَلْبُ‏ يَقُومُ‏ بِالْغِذَاءِ»؛ آن دلت؛ یعنی روحت، پیکره ات، همه چیزت که سراپاست مال چیه؟ غذاهایی که می خوری، از این راه است دیگر، نخوری می میری. درست است یا نه؟ به تعبیر من، غذا، آن که تغذیه می کنی تو. بسیار خب، این هم تا اینجایش درست، حالا بعدیش: «فَانْظُرْ فِيمَا»؛ چی؟«تُغَذِّي قَلْبَكَ وَ جِسْمَكَ»؛ دقّت کن با چه چیزی این دل و پیکر را، این روح و جسمت را نگه اش می داری. زنده نگه اش داشتی؟ «فَانْظُرْ فِيمَا»؛ چی؟«تُغَذِّي قَلْبَكَ وَ جِسْمَكَ»؛ روحت را تغذیه می کند، جسمت را تغذیه می کند که سرپا بمونی، این را نگاه کن تویش. «فَإِنْ لَمْ يَكُنْ حَلَالًا »؛ این را بدان! اگر از راه حلال نباشد، حرام باشد، گوش کن! «لَمْ يَقْبَلِ اللَّهُ تَعَالَی» «تَسْبِيحَكَ وَ لَا شُكْرَكَ‏»؛ برو تا آخر، هی داد بزن خدا! اصلاً جوابت را نمی دهد. نمی پذیرد خدا، آن ذکر و دعا و تسبیح و هرچی که بگویی از این زبانت. ما با زبانمان با خدا حرف می زنیم دیگر، مگر نیست؟! دعا با چی می کنیم، به حسب ظاهر. حالا لازم نیست به زبان بیاید، از دلمان که بیاید بیرون، لال بازی هم در بیاوری، هر کاری بکنی، درست است یا نه؟ اما بگو ببینم با چی سرپا این روح نگه اش داشتی، این جسم را نگه اش داشتی؟ و الان می خواهی چه کار کنی؟ خواسته هایت را از او تقاضا کنی،اگر از راه حرام باشد،خدا قبول، نمی کند. من این را گفتم چون مکرر دیده ام، شاید هفته ای ده تا با این برخورد می کنیم که چی شده، فلان. آقا! چی شده چیه! نگاه کن ببین چه کار کردی؟! اثر اینکه می گفتم، وضعی دارد مال حرام، شبهناک، همین است دیگر اثر وضعیش دیگر. نه اینکه نمازت باطل است، من این را گفتم، بطلان غیر قبولی است؛ قبول نمی کند خدا. قبول نمی کند حالا جیغ بکش، این قدر جیغ بکش تا خسته بشوی. تو خیال کردی حالا داد بزنی مثلاً خدا کر است؟! خدا کر نیستش که،«اسمع سامعین» است، او «ابصر الناظرین» است. این حرف ها چیه که می زنی. برو تو کار خودت، ببین چیه؟ با چه زبانی است؟ می دانید زبان از کجا دارد چی می کند، آن ها از چی تغذیه کردند؟ برو دنبال این، فکر این را بکن. حالا غرضم این است: بله، مقدّرات الهیّه چنان نشان می دهد به انسان، آن چیزی را که فکرش را نکرده باشد. درست؟! و این ها هم تغییر پذیرند. با چی تغییر پذیرند؟ با دعا تغییر پذیرند؛ امّا کدام دعا؟ این دعایی که از این دهان و از این زبان و از این قلب بیرون بیاید. ________________________________ ترجمه: ای کمیل! همانا زبان آدم آن چه را در دل می گذرد اظهار می کند و پایداری دل و روح انسان به تغذیه است؛ پس بسیار دقّت کن در آن چه با آن، قلب و جسم خود را تغذیه می کنی. چنان چه تغذیۀ تو از طریق حلال نباشد خداوند متعال هرگز تسبیح و شکر تو را نمی پذیرد. ** هر دو این روایات قبلا به طور مجزا در شماره مسلسل های ذکر شده، به طور مستقل بیان شده است که با توضیحات کامل و تا حدودی متفاوت. الْمَقَادِيرُ تُرِيكَ مَا لَمْ يَخْطُرْ بِبَالِكَ‏. بحارالأنوار، جلد 75 ، صفحه 369 قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ؟ع؟‏: يَا كُمَيْلُ اللِّسَانُ يَنْزَحُ الْقَلْبَ وَ الْقَلْبُ‏ يَقُومُ‏ بِالْغِذَاءِ فَانْظُرْ فِيمَا تُغَذِّي قَلْبَكَ وَ جِسْمَكَ فَإِنْ لَمْ يَكُنْ حَلَالًا لَمْ يَقْبَلِ اللَّهُ تَسْبِيحَكَ وَ لَا شُكْرَكَ‏. بحارالأنوار، جلد، صفحه 416 يَمْحُو اللَّهُ مَا يَشَاءُ وَيُثْبِتُ وَعِنْدَهُ أُمُّ الْكِتَابِ. خدا آنچه را بخواهد محو يا اثبات مى ‏كند و اصل كتاب نزد اوست. سورۀ مبارکۀ رعد، آیۀ 39 〰️〰️〰️〰️〰️ شرح حدیث #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی