شدیم ۱۰۰ نفر... برای اون ۱۵۰ نفرِ باقی‌مونده، اگه لازم باشه دم خونهٔ تک‌تک‌تون توی خصوصی میام و زنگ می‌زنم...

امروز با رفیقی گپ می‌زدیم. خداحافظی که کردیم، حسین صفا داشت می‌خواند که «فاضلیم در دانش، فاضلیم در خوانش، ارج می‌نهیم اما شعر فاضلابی را.» ضمیر جمع‌اش به من و امثال من می‌رسد. مایی که غوره نخورده مویز شده‌ایم. مایی که کم‌خوان هستیم و ادای پرخوانی در می‌آوریم. مایی که یک داستان به‌دردبخورِ نوشته شده نداریم و به صدر تا ذیل دیگران ایراد می‌گیریم. مایی که عرضهٔ یک کار فرهنگی خرد و کوچک نداریم و بلندگوی نقد را چنان قورت داده‌ایم که بِیسِ باند از هورهورهای روده و معده‌مان دارد می‌ترکد. مایی که عقدهٔ خوب بودن در چیزی را داشتیم و چون دستمان بهش نمی‌رسد، نقادان خوبی شده‌ایم در عوض. مایی که فقط لب و دهان هستیم. حسین صفا راست می‌گوید. #ما_بزرگ_و_نادانیم. و خدا مملکت و دین و فرهنگ و هنر و سیاست و هر عرصهٔ دیگری را از دست ما بزرگانِ نادان حفظ کند. @hornou هُرنو | روزنِ نورگیرِ سقف

احمق کسی باشد که دل در این گیتیِ غَدٌارِ فریفتگار بندد. 📚تاریخ بیهقی ✍🏻ابوالفضل بیهقی 🖋️تصحیح جعفر مدرس صادقی 🖨نشر مرکز 📄فروگرفتن علی امیرنشان #تاریخ_بیهقی #نشر_مرکز #سه_کتاب @seketaab سه کتاب؛ یک اتوبوس جادویی

شدیم ۱۱۴ نفر. می‌فرستید توی کانال‌هاتون دیگه؟

با من از درام صحبت نکنید! آقامون نادرخان ابراهیمی می‌فرماد که: «عشق به وطن #ضرورت است و نه حادثه.» یا «هرکس که عشقِ به وطن ندارد، قلبش از ایمان خالیِ خالی ست؛ و آن کس که قلبش از ایمان خالی‌ست، روحش زنجیریِ دائمِ دنائت است.» #دختر_وطن @hornou هُرنو | روزنِ نورگیرِ سقف

بیست‌ودومین کتاب صفرسه #هفت_روایت_خصوصی #حبیبه_جعفریان #نشر_سپیده‌باوران #چند_از_چند @hornou هُرنو | روزنِ نورگیرِ سقف

بیست‌وسومین کتاب صفرسه #دروازه_مردگان #چاه_تاریکی #حمیدرضا_شاه‌آبادی #نشر_افق #چند_از_چند @hornou هُرنو | روزنِ نورگیرِ سقف

۱۳۵ تا صندلی از قطار ۲۵۰‌نفره‌مون تکمیل شد. ۱۱۵ نفر دیگه بلیط بگیرن، قطار راه می‌افته. علی‌علی بگید...

. سرتاسر دشت خاوران سنگی نیست کز #خون دل و دیده بر او رنگی نیست گوشه‌ای از راه‌آهن مرموز و جادویی شمال @hornou هُرنو | روزنِ نورگیرِ سقف

بوی پوشال نو، یعنی مرد خونه قراره چند روز هی از جلوی کانال کولر رد بشه و جوری که بقیهٔ اعضای خونه بشنوند، با خودش زمزمه کنه: «چقدر بادش خنک‌تر شد خداروشکر!» 😁 @hornou هُرنو | روزنِ نورگیرِ سقف

خیلی از ماها یا اجاره‌نشینیم، یا تجربهٔ اجاره‌نشینی رو داریم. ولی بعید می‌دونم هیچ‌کدوم‌مون، تجربهٔ مستأجر بودن با یه خونوادهٔ دیگه رو داشته باشیم. اونم توی خونه‌ای که کمترین امکانات مثل حموم رو هم نداره. طی چهار ماه و با ماهی ۱۰۰هزارتومن، قراره یه مادر و دختر یتیم، برن سر خونهٔ خودشون. قبول دارید نباید فرصت رو از دست داد؟

خاطره‌ای از کودکی و کتابخانه‌ام... از کتاب این روزهایم #خانه_ادریسی‌ها #غزاله_علیزاده @hornou هُرنو | روزنِ نورگیرِ سقف

از خونه‌ و محل کارمون، یه سر بریم روستای کوسه. روستایی که فاصله‌اش تا عشق‌آباد ترکمنستان و شیروانی که مرکز شهرستان خودشه، به یک اندازه است. قراره تا پیش از شروع زمستان امسال، یک مادر و دختر یتیم، وارد خونهٔ خودشون بشن. کمتر از ۷۰ تا صندلی از قطار ۲۵۰نفرهٔ رزق دهم باقی مونده. این ۷۰تا صندلی که تکمیل می‌شه. مهم اینه شما فرصت رو از دست ندید... چهار ماه، ماهی صدهزارتومن. با صدهزارتومن‌های ما، یه اتفاق شکل می‌گیره. خودتون رو در معرض این نسیم قرار بدید... لینک ثبت‌نام در رزق دهم 👇 https://survey.porsline.ir/s/f0Xc7rmJ @hornou هُرنو | روزنِ نورگیرِ سقف

فقط ۳۴ صندلی خالی باقی مونده که قطارمون راه بیفته سمت روستای کوسه. چند ماه دیگه این موقع خوشحالیم که وسیله شدیم برای یه اتفاق خیر. شما هم می‌تونید روی یکی از این ۳۴صندلی بشینید... @hornou هُرنو | روزنِ نورگیرِ سقف

تنها قطعه‌ای که شایستگی موسیقیِ متن بودن برای این روزهایمان را دارد... كيف أنامَ قريرَ العينِ؟ وأضع سدادة أذنين والعيلة المدفونة ف بيتها ممنوع حد يخش يغيتها مش فارقة العالم يتكلم موت حر و ماتعيشٌ مسلّم چگونه آسوده بخوابم؟ و گوش‌هایم را بپوشانم درحالی که خانواده‌ای زیر آوار خانه‌اش دفن شده و به امان خدا رها شده‌اند مهم نیست اگر کل عالم به صدا دربیاید آزاد بمیر و در ذلت زندگی نکن... #تلک_القضیة @hornou هُرنو | روزنِ نورگیرِ سقف

۱۶ نفر دیگه بلیط بگیرند، راه می‌افتیم سمت روستای کوسه. در حق دوستان‌تون رفاقت رو تموم کنید و صداشون کنید که از قطار جا نمونن...

هشت نفر...

چهار نفر...

و تمام... حالا، ۲۵۰نفر شدیم. #خداروشکر... پ.ن: اگر فرم را پر کردید و عضو کانال رزق دهم نشدید، به من پیام بدهید که لینک کانال را برایتان بفرستم. @hornou هُرنو | روزنِ نورگیرِ سقف

امروز، چک اول را محمدحسن شهسواری زد، دومی را نسیم مرعشی و بعدی را ابراهیم دمشناس و دوباره از اول. این روزها چشیدنِ سیلیِ ندانستن‌هایم، دلچسب است. ترسناک هم هست. چیزهای دیگری هم هست...

کوشیدم خود را از مرکز توجه خارج کنم، چون مشخصاً بــه خـاطـر مــراد نمی‌خواستم خطر گیرافتادن در یک درگیری بزرگ را به جان بخرم و نیز با در نظر گرفتن این نکته که اسرائیلی‌ها و امریکایی‌ها از قانون نیوتن برداشت خاص خود را دارند: «هر کنشی واکنشی دارد در همه جهات و صدبرابر شدیدتر». آنها این قانون را در همه جنگ‌هایشان علیه ما به کار بسته اند، از پاکسازی قومی سال ۱۹۴۸ گرفته تا اشغالی که از ۱۹۶۷ شروع شده است و نیز جنگی که امروز برای فقیر کردن ما آغاز کرده‌اند. 📚 #چیزی_برای_از_دست_دادن_ندارید_جز_جان_هایتان @hornou هُرنو | روزنِ نورگیرِ سقف

اولین شمارهٔ مدام (#کتابِ مدام)، در انبار مدام ناموجود شد! و راستش را بخواهید، خوشحالیم که از ابتدای راه، استقبال از مدام چشم‌گیر بود. خدا را شکر... و یادمان نرفته است که به قول آقای سردبیر، #ما_با_شما_مدامیم ✌️ مدام؛ یک‌ ماجرای دنباله‌دار | @modaam_magazine

از گوشه‌ای در شهرک اکباتان تهران تا انبار مدام در قم، #ذوق!

گفت: کجای ونک می‌رفتی؟ گفتم: بالای برج نگار. گفت: به خودش که نرسیدیم، لااقل به برجش برسیم. گفتم: حالا شاید به خودشم رسیدی. گفت: به خودشم برسم، دیگه حس و حال و پولش نیست. گفتم: مگه زندگی بدون نگار می‌شه آخه؟ گفت: نه والا... چیزی نگفتم. گفت: الآنمو نگاه نکن. آقایی بودم واسه خودم. زندگی نخواد کسی پایین بیاد از جاش. گفتم: ایشالا کار و نگار با هم جور بشه برات. خندید... #پشت‌موتوری @hornou هُرنو | روزنِ نورگیرِ سقف

بخش ابتدایی داستان «هجده، صفر هشت» نوشتهٔ #مصطفا_جواهری #خیال_مدام شوری دل‌به‌هم‌زن خون ته حلقم را چنگ می‌اندازد. می‌دوم. هیکل صد و چهار کیلویی‌ام را از دست صاحب کتاب‌فروشی بالای میدان پالیزی فراری می‌دهم. من دزدم؛ دزد کتاب. حلقم خون‌مزه شده؛ مثل عصر همان سه‌شنبه‌ای که با پریزاد پیاده‌روِ ولیعصر را گرفتیم و از محمودیه تا جلوِ رمپ ورودی پردیس ملت دویدیم. روی صندلی مخمل قرمز سالن دو که خودم را انداختم، تازه سرفه‌هایم شروع شد. گفتم: «حلقم طعم خون می‌ده.» سرش را از زیر شال گلبهی تکانی داد و گفت: «واسه چی؟» با ناخنِ انگشت اشاره، گوشۀ پوست ورآمدۀ شستم را کندم و گفتم: «از بچگی همینه. وقتی زیادی می‌دووم حلقم خونی می‌شه.» مقنعۀ سیاه را از زیر شال گلبهی کشید بیرون و چپاند داخل کولۀ بنفش. گفت: «خون‌مزه می‌شه پس.» دستی به فرفریِ ولوشدۀ روی پیشانی کشید و پرسید: «اسم فیلم چی بود؟» گفتم: «رخ دیوانه.» #مدام‌خوانی مدام؛ یک‌ ماجرای دنباله‌دار | @modaam_magazine