💢 خون دلی که لعل شد ... 🔰گویی دست در دست گوینده گذاشتی و در لحظه های شیرین با او می خندی و در لحظه های سختی و شکنجه صدای تازیانه در گوش هایت می پیچد و همنوا با آه او میشوید ... 🔰نمیدانم صحنه های شکنجه و هجوم به منزل را در ذهنم درست تصور میکنم یا نه... نگارنده قائل است که آنچه گفته می شود با آن چه شما تصور میکنید فاصله ها دارد ...فاصله ها ..... 🔰وقتی اشتیاق مردم به #اسلام_پویا و زنده را می شنوی ، انرژی ات برای مستحکم گام گذاشتن در این مسیر بیشتر می شود و همان طور که از خارهای مغیلان در راه ، آگاه می شوی ، آمادگی ات برای رویارویی با آنان بیشتر می شود... به خصوص مارهای خوش خط وخال #معمّم که به قول #امام_امت رحمه الله ، ساواکی از آن ها محترم تر است ! 🔰#ساواک...سایه به سایه نگارنده را دنبال میکند ... اضطراب خاطرات، وجود تو را هم فرا میگیرد ... خود را به جای آن لحظاتی که خطر نگارنده را تهدید میکرده است قرار میدهی و حدس میزنی که در آن موقعیت اگر تو قرار داشتی چه واکنشی نشان میدادی! 🔰پایمردی هایی که خواندن آن ها ، به طور ناخودآگاه چشمان تو را در هنگام مطالعه گرد کرده و به سرعت دنبال عجائب بیشتر در کلمات و خطوط بعد میگردی ... 👈  خواندن بیشتر 👉 ✍ محمد کبریتی #رهبر_انقلاب #نویسندگان_حوزوی @HOWZAVIAN

🔸امامِ مردم ✍ عباس بابائی گردنه‌هایی که از سال ۴۲ تا کنون، انقلاب ایران به رهبری امام راحل و امام حاضر پیموده است، حیرت‌انگیز است؛ گردنه‌هایی که هرکدام‌شان می‌توانست ملت و مملکتی را نابود کند. با قاطعیت می‌توان گفت نکته‌ی اصلی تمام موفقیت‌های امامین انقلاب بعد از اتکال به خدا، «باورداشتن مردم» است. امام‌خامنه‌ای در وصف مراد خویش فرمودند: «کمتر کسی را دیده ام که به قدر امام(ره) نسبت به مردم از عمق دل احساس محبت و اعتماد کند. او به شجاعت و ایمان و وفا و حضور مردم باور داشت.» هرکس اندکی در افکار و گفتار و رفتار امام اندیشه کند، جایگاه رفیع «مردم» را به روشنی می‌یابد. شهید مطهری به عنوان یکی از یاران نزدیک ایشان می‌گوید: «من سرگذشت تمام رهبران بزرگ دنیا اعم از مذهبی و غیر مذهبی را به طور دقیق مطالعه کرده ام. اما هیچ کدام از آنها را به اندازه‌ی امام معتقد به مردم نیافتم.امام ضمن اعتماد و اطمینان به امت مسلمان، برای آنان ارزش و احترام قائل بود و مردم را ولی نعمت خود می دانست.» یکی از حیرت‌انگیزترین خاطرات امام با مردم، در ۱۲ بهمن ۵۷ اتفاق افتاد؛ یعنی درست زمانی که سخنرانی تاریخی ایشان به پایان رسید و خواستند در میان «مردم» حاضر شوند! حضرت امام خودشان آن لحظات را اين‌گونه به تصویر می کشند: «امروز به خاطر محبت مردم، نزدیک بود از بین بروم. یک وقت متوجه شدم که عمامه ندارم، کفش و عبا ندارم و دارم از بین می روم و واقعاً دارم بی هوش می شوم. ظاهرا اطرافیانم متوجه می شوند و خیلی هم فریاد می زنند که فشار نیاورید، ولی فایده نداشت و جمعیت مرا روی دست بلند کردند، روی آمبولانس و بعد داخل آمبولانس گذاشتند!» اما این لحظه‌ی نفس‌گیر برای امام بسیار شوق‌انگیز بوده‌است: «بهترین لحظات من، همان موقعی بود که داشتم زیر دست و پای مردم از بین می رفتم!» امروز حلّال تمامی مشکلات کشور در تحقق این دو ویژگی است که حضرت امام در مواجهه با مردم انجام می‌دادند: اول اعتماد به مردم؛ حضرت ایشان فرمودند: «ما در مشکلات باید متوسل بشویم به ملت؛ ملتی که بحمدالله مهیا برای کمک و فداکاری بوده و هستند. با فداکاری ملت بحمدالله مراحلی را که بسیار اهمیت داشت پشت سر گذاشتیم و موانع مرتفع شد.» از نگاه امام اگر دولت بخواهد مشکلات اقتصادی و فرهنگی و اجتماعی را ریشه‌کن کند، راهی جز «اعتماد حداکثری به مردم» ندارد. دوم خدمت به مردم؛ ایشان جایگاه «خدمت به مردم» را بسیار رفیع می‌دانستند و می‌فرمودند: «مسأله دیگر رفتار نهادها با مردم است. باید حرکت ها به صورتی باشد که مردم بفهمند که اسلام برای درست کردن زندگانی دنیا و آخرت آمده است تا ملت احساس آرامش کنند.» در این نگاه دیگر جایی برای نظام فاسد ارباب و رعیتی نمی‌ماند و اگر هم کسی اصرار بر آن داشته باشد، باید بداند که مسئولان، خادم مردم‌اند. بعد از امام دو نفر از مسئولان ارشد نظام را می‌توان نام برد که افکار و گفتار و رفتارشان با مردم درست برگرفته از اندیشه‌ی امام است؛ «امام‌خامنه‌ای و شهید سلیمانی.» امروز نسخه‌ی شفابخش بیماری‌های کشور، برگشت مسئولان به «سیره‌ی امامین انقلاب» است در مواجهه با این «مردم نجیب». #امام_امت #مردم #نویسندگان_حوزوی @HOWZAVIAN