eitaa logo
نویسندگان حوزوی
3.3هزار دنبال‌کننده
6.4هزار عکس
523 ویدیو
183 فایل
✍️یک نویسنده، بی‌تردید نخبه است 🌤نوشتن، هوای تازه است و نویسندگی، نان شب. 🍃#مجله_ی_نویسندگان_حوزوی معبری برای نشر دیدگاه نخبگان و اندیشوران #حوزویانِ_کنشگرِ_رسانه_ای 👇 ارتباط @Jahaderevayat
مشاهده در ایتا
دانلود
. 📰دکه‌ی تیترخوانی یکشنبه ۲۰ فروردین ۱۴۰۲ @HOWZAVIAN
▪️«نقد تجدد» از «شهید آوینی» تا «مهدی نصیری» ✍️ سید محمدحسین دعائی ده سال قبل، در سالروز شهادت «شهید آوینی رحمة الله علیه»، یادداشتی از مهدی نصیری منتشر شد با عنوانِ «آوینی و افسانۀ بی‌طرفی تکنولوژی مدرن» که در همان روزها، به‌خاطر محبت فراوان به آن شهید والامقام، به‌سبب علاقه به وادی «رسانه» و به‌دلیل احساس وظیفه برای مقابله با تحریف جبهۀ فکری انقلاب اسلامی، این یادداشت را نقد کرده و بنا بر ملاحظاتی آن را به نامِ «سید محمدحسین سجادی» منتشر کردم؛ نقدی که شاید بازنشر آن خالی از فائده نباشد: 🔸 چندی پیش مقاله‌ای با عنوانِ «آوینی و افسانه بی‌طرفی تکنولوژی مدرن» به قلم جناب آقای نصیری منتشر شد؛ مقاله‌ای که نویسنده در آن، ابتداء به بیان نظرات خود دربارۀ ماهیت تکنولوژی مدرن و نسبت آن با اسلام و آموزه‌های دینی پرداخته و سپس اندیشه‌های سلالۀ سلسلۀ سادات و دودۀ شجرۀ طوبای شهادت، یعنی شهید سعید سید مرتضی آوینی رحمة الله علیه در این حوزه را بر نظرات خویش منطبق می‌داند. غافل از آن‌که هر دو بخش مقالۀ مذکور، محل اشکال است. 🔹 مطالبی که جناب آقای نصیری، به‌شکل مختصر در این مقاله بیان می‌کند را پیش از این، مفصلا در کتاب «اسلام و تجدد» تشریح کرده است؛ کتابی که در کنار دیگر آثار و سخنان مخدوش نویسنده دربارۀ موضوعاتی هم‌چون «فلسفه و عرفان اسلامی»، نیازمند فصل مشبعی از نقادی است. حتی می‌توان گفت که ریشۀ نگاه تار و بی‌هویت او به «حکمت و معنویت ناب شیعی» را باید در زاویۀ غلط دید او نسبت به «هویت دین» و «حقیقت هستی» جست‌وجو کرد؛ زاویۀ دیدی که با دقت در ابعاد کتاب «اسلام و تجدد»، به‌خوبی می‌توان مختصات آن را به‌دست آورد. 📌 متن کامل یادداشت @HOWZAVIAN
🔶مردی که تکرار نخواهد شد! ✍️ علی‌رضا مکتب‌دار آنگاه که وجود انسان از احساس عشق یا نفرت لبریز می‌شود، اگر قلم و یا زبان به کمک او نیاید، خشم گلوی زندگی‌اش را خواهد فشرد و هستی با همه بزرگی‌اش بر او تنگ خواهد شد. علی (ع) اگر رازداری فراخ‌سینه می‌یافت، احساس خود را بر زبان جاری می‌کرد و سبک می‌شد و گرنه، سرریز احساسش را روانه چاهِ بی‌کسی می‌نمود. او در عین حالی‌که عقل مجسم بود، دریای احساس نیز بود. عقل و عاطفه در او به توازنی بی‌مانند رسیده بود. علی (ع) تجلی اسمای حسنای خداوند است. هم از علم و حکمت خداوند بهره‌ای کامل و هم از دریای بی‌کران رحمت و مهر او، نصیبی وافر برده است. دلم همواره به من می‌گوید: علی (ع) دیگر تکرار نخواهد شد، پس سزاوار است عقربه قطب‌نمای وجودم را با شخصیت بی‌بدیل او هماهنگ سازم و با آسودگی کامل، پلک‌های خود را روی هم گذارم و زورق هستی‌ام را به کشتی وجودش پیوند زنم تا با او بر ساحل نجات و رستگاری پا نهم. (ع) @HOWZAVIAN