#طوفان_الاقصی #مرگ_بر_اسرائیل دیدید که ما با سپه فیل چه کردیم با کید و فریب از ره تضلیل چه کردیم و آنگاه ز ارسال اَبابیل چه کردیم با ابرهه و فیل به سجّیل چه کردیم شد پیکرشان چون علفی خرد به دندان فرمود خداوند حکیمانه به قران این قُدس بُوَد جایگه سجده به داور چون کعبه بود قبلهگهی پاک و مطهر این سکوی پرواز، ز پرواز فراتر پرواز بُراق است به معراج پیمبر سوگند به والتّین و به زیتون و به اَسری فرموده خدا وصف تو را مسجد الاقصی چندیست که ازبهرتو و غصب تو جنگ ست زین غم دل عشّاق و محبان تو تنگ ست بر چهره ی حُکّام عرب لکه ی ننگ ست از بهر دفاع از تو به کف تکه ی سنگ ست تبدیل شد این سنگ دگرباره به سجّیل بر پیکر صهیون زده مرغان ابابیل فرمانده چو فرمان بدهد گوش به فرمان مرغان ابابیل شوند عازم میدان جمعی ز فلسطین و حَماسند و ز لبنان و آنگه که به پرواز در آیند ز ایران دارند به منقار همه موشک سجّیل نابود تل‌آویو شود هم سپه فیل صهیون جنایتگر کودک کُشِ سفّاک خونریز و ستمکار و شَر و غاصب و ناپاک نابود شود، شهرک او نیز شود خاک وز حیث وجودِ نجسش خاک شود پاک والله که نابودی صهیون شده نزدیک وز ترس به چشمش همه دنیا شبِ تاریک سوگند به هر آیه ی زيتون و به‌ والتین سوگند به خون‌های شهيدان ره دین سوگند به اسلام و به هر مذهب و آئین نابود شودصهیون، آباد فلسطین این حصر شکسته ، شود آزاد ز مَحبس هم غزّه ی مظلوم و هم بیت مقدس #جواد_کریم_زاده @javadkarimzadeh

بسم ‌الله الرحمن الرحیم #امیرالمومنین_ع_مدح شکر لله که شدم من ز محبان علی جان مادر پدرم باد به قربان علی شیر با مهر علی داد به من مادر و گفت که حلالت پسرم باش به فرمان علی ای که گفتی ز ازل تا به ابد حیدریم باش تا روز ابد بر سر پیمان علی شیعه از روز ازل هست غدیری منشش گر خورد لقمه ای از سفره احسان علی لعنت حق به کسانی که نمک را خوردند ناسپاسان که شکستند نمکدان علی من غلامی ز غلامان غلام علی ام کاش در رتبه شوم من ز غلامان علی سر و سامان من بی سر و سامان وقتی است که شوم در به در و بی سر و سامان علی خاک نعلین علی گر شوم این چشمان را می نهم بر قدم قنبر و سلمان علی افتخار دگرم این که به مژگان روبم خاک صحن و حرم و گنبد و ایوان علی شده ام مست میِ خوشه ی انگور ضریح تا کنم مستی در حلقه ی مستان علی هر کجا کار دلت خورد گره می بایست سر به پایش نهی و دست به دامان علی کسر شانش تو بدان هر چه غلوّ در شعر است که خدا مدح علی کرده به قرآن علی این همه شهد و شکر کز دهنم می ریزد ذکر جانم علی و جانم علی، جانِ علی کرد مولا مددم تا که به گرد گل او نغمه خوانش شوم و مرغ ثنا خوان علی #جواد_کریم_زاده @javadkarimzadeh

#حضرت_معصومه_س_مدح به حق انوارش از رحمت تجلی کرده در دنیا که دنیا زین تجلّا شد بسان جنت الاعلی مدینه نورباران شد فلک آیینه بندان شد و عیدانه فراوان شد که تا باشد چنین بادا فروغ جلوه ی سرمد شکوه و فرِّ او بی حد به نورش خیره شد آدم به حیرت آمده حوا شکوه و فَرّش از زهرا به عصمت زینب کبری کمالش برتر از هاجر به عفت مریم عَذرا به مدحش در کفم هر دم قلم از شوق می رقصد به وصف نام او صفحه تلاطم کرده چون دریا شنیدم این روایت را نگر اوج عنایت را که پیر سیدی دانا ز احوالش چنین گفتا به صد ایمان دو صد باور به شهر پاک پیغمبر تشرف یافتم یک شب ز لطف ایزد دانا سراپا طَیب و طاهر شدم از لطف حق زائر قبور جمله پاکان را و خاصه حضرت طاها به شوق دیدنش هر دم بسی من جست و جو کردم که تا شاید بیابم من مزار حضرت زهرا یکی می گفت قبر اوست بین منبر و محراب یکی گفتا مزارش را نمایی در بقیع پیدا توسل کردم از شوقش گرفتم باز دامانِ جناب احمد و محمود ابوالقاسم محمد را که آگه کن مرا ای جان ز قبر اطهر زهرا به جان تو نگویم با کسی من سِرِّ آن اصلا همان شب با دلی مضطر نهادم سر چو بر بستر به حال خواب دیدم حضرتش در عالم رویا جمالش پاک و رخشنده بسان خورشید تابنده بفرمودی مرا آندم امیر و سید بطحا که راز قبر او مستور باید تا ابد مانَد که این دستور می باشد به امر خالق یکتا اگر خواهی شوی زائر به قبرش طیب و طاهر مسافر شو ز شهر من به سوی شهر قم آنجا زیارت کن تو آن قبری که باشد قبر معصومه و می باشد زیارتگاه آن صدیقه ی کبری مزارش شد تجلی گاه قبر حضرت زهرا به قم پیداست آن قبری که این جا هست ناپیدا کریمه طاهره صدیقه و مرضیه ی والا رشیده فاضله معصومه ی والای بی همتا به محشر شافع عالم به جنت کوثر و زمزم به طور موسی کاظم رضا و او ید بیضا کمالش هست پاینده مسیحا از دمش زنده ز فیض قدسی اش در قم چنین فیضیه شد برپا حریمش کعبه جان ها که پروده چه انسانها بروجردی و شیخ عباس و فاضلها و بهجتها چنان اندر کویر قم شدم مجنون سردرگم به عشق او دوصد مجنون و مجنونش دو صد لیلا جهان از مِهر او روشن کویر از مقدمش گلشن چه دختر مادر باران چه مادر بانوی دریا #جواد_کریم_زاده @javadkarimzadeh

#امام_حسین_ع #گودال_قتلهگاه هر شب جمعه‌ شعر غم دارم که برآید ز قلب غمبارم قلم از داغ شعر گریان است صفحه از هُرم شعر سوزان است شعری از جنس سوز و آتش و آه برگرفته ز ماتمی جانکاه هر شب جمعه‌ قصه ای پُر راز همره غُصه می‌شود آغاز هر شب جمعه‌ در حرم باید مادری پاک و محترم اید در تمامی عرش زمزمه است باز هنگام داغ فاطمه است هرشب جمعه او ز عرش برین پا گذارد ز هودجی به زمین چون بیاید سوی حرم گل یاس عالمی می‌شود پُر از احساس و ملائک به لب نوا دارند همگی داغ نینوا دارند چون بیاید ملیکه ی ملکوت همه جا همهمه ست نیست سکوت گرچه یک دست بر کمر دارد باز در دل غم پسر دارد خون جگر، با دلی پر از تب و تاب شوید حلقوم را به اشک و گلاب با غمی که فقط خدا داند روضه ی قتلگاه میخواند روضه ی بازِ تشنگی و عطش روضه ی مشک آب و روضه ی غش روضه ی از قفا بریدن سر روضه ی بازِ حَنجر و خنجر روضه ی بازِ پیکری صد چاک بی کفن پیکری فتاده به خاک روضه پر سوز و آه و پی در پی روضه ی سر ، سَرانِ بر سر نی بوسه چون ميزند بر آن حلقوم گویدش یا بُنَیَّ یا مظلوم از چه از کین سرت جدا کردند در بیابان تنت رها کردند زخمهایت چرا نمک خورده لب خشکت چرا ترک خورده زینت دوش مصطفای نبی آب مهر منو تو تشنه لبی؟ پدرت بو تراب و جان منی روی خاک از چه رو تو بی کفنی تا ابد از غم تو می نالم به فدایت شوم عزیز دلم بر تن بی سری که درصحراست هر شب جمعه‌ نوحه گر زهراست هر شب جمعه‌ گوشه ی گودال مادری خسته می رود از حال هر شب جمعه قصه ای غمبار همره غُصه می‌شود تکرار #جواد_کریم_زاده @javadkarimzadeh

#حکایت_گفت_و_گوی_بایزید_و_سگ در کتاب آمد که روزی با یزید او که مرشد بود بر صد ها مرید شهره در نیکی به خاص و عام بود بایزید و خواجه بسطام بود بود روزی در گذرگاهی روان شد سگی اندر پی خواجه دوان سگ نجس پنداشت در پندار خویش چاره ای بنمود اندر کار خویش کرد آسوده دل بس ریش را جمع بنمودی قبای خویش را سگ بگفتا در دو حال آسوده ای خشک گر باشم کجا آلوده ای گر که تر باشد تن سگ بی گمان چاره اش این است ای خواجه بدان جامه ی ناپاک خود را هفت بار میکشی آب و شوی فارغ ز کار لیک گر آلوده گردد دامنت وز غرور و کبر ، تر گردد تنت گر تنت در هفت دریا افکنی پاک کی گردد ز خود بینی تنی بایزید از شرم سر پایین فکند نزد آن سگ بهر تدبیر بلند سر به فکرت برد از خجلت فرو تا چه گوید در جواب سگ به او گفت در ظاهر مرا، باطن تورا هست پاکی ، از چه باشد این جدا ؟ باید از این دو کنار یکدگر وحدت پاکی دهد، پاکی ثمر گفت سگ این بر نمی آید ز ما بایزیدش گفت گو مارا چرا؟ گفت من مطرود و بیزار منند خلق چون بینند سنگم میزنند لیک تو محبوب خلق و برترین خواجه و سلطان و میر عارفین من توکلت علی الله بر لبم روزی روزانه گیرم از ربم بهر فردا سگ ز بهر حفظ جان کی ذخیره کرده پاره استخوان لیک تو از بهر حفظ جان همی کرده ای انبار کیسه گندمی چون نمایی این چنین بیهوده کار دور مانی ز اشتغال کردگار چون ز سگ اینگونه گفتاری شنید این چنین میگفت با خود بایزید آه اندر غفلت و گمراهی ام کی خدا را لایق همراهی ام با سگی نبوَد مرا شایستگی کی بُوَد شایسته ما را بندگی وای هستم بنده ای رو به زوال دور از پروردگار لایزال اشرف مخلوق عالم بین که رب می نماید با سگی اینسان ادب آدمی را گر نشاید بندگی برتری بر آدمی دارد سگی #جواد_کریم_زاده @javadkarimzadeh