#طوفان_الاقصی #مرگ_بر_اسرائیل دیدید که ما با سپه فیل چه کردیم با کید و فریب از ره تضلیل چه کردیم و آنگاه ز ارسال اَبابیل چه کردیم با ابرهه و فیل به سجّیل چه کردیم شد پیکرشان چون علفی خرد به دندان فرمود خداوند حکیمانه به قران این قُدس بُوَد جایگه سجده به داور چون کعبه بود قبلهگهی پاک و مطهر این سکوی پرواز، ز پرواز فراتر پرواز بُراق است به معراج پیمبر سوگند به والتّین و به زیتون و به اَسری فرموده خدا وصف تو را مسجد الاقصی چندیست که ازبهرتو و غصب تو جنگ ست زین غم دل عشّاق و محبان تو تنگ ست بر چهره ی حُکّام عرب لکه ی ننگ ست از بهر دفاع از تو به کف تکه ی سنگ ست تبدیل شد این سنگ دگرباره به سجّیل بر پیکر صهیون زده مرغان ابابیل فرمانده چو فرمان بدهد گوش به فرمان مرغان ابابیل شوند عازم میدان جمعی ز فلسطین و حَماسند و ز لبنان و آنگه که به پرواز در آیند ز ایران دارند به منقار همه موشک سجّیل نابود تل‌آویو شود هم سپه فیل صهیون جنایتگر کودک کُشِ سفّاک خونریز و ستمکار و شَر و غاصب و ناپاک نابود شود، شهرک او نیز شود خاک وز حیث وجودِ نجسش خاک شود پاک والله که نابودی صهیون شده نزدیک وز ترس به چشمش همه دنیا شبِ تاریک سوگند به هر آیه ی زيتون و به‌ والتین سوگند به خون‌های شهيدان ره دین سوگند به اسلام و به هر مذهب و آئین نابود شودصهیون، آباد فلسطین این حصر شکسته ، شود آزاد ز مَحبس هم غزّه ی مظلوم و هم بیت مقدس #جواد_کریم_زاده @javadkarimzadeh

بسم ‌الله الرحمن الرحیم #امیرالمومنین_ع_مدح شکر لله که شدم من ز محبان علی جان مادر پدرم باد به قربان علی شیر با مهر علی داد به من مادر و گفت که حلالت پسرم باش به فرمان علی ای که گفتی ز ازل تا به ابد حیدریم باش تا روز ابد بر سر پیمان علی شیعه از روز ازل هست غدیری منشش گر خورد لقمه ای از سفره احسان علی لعنت حق به کسانی که نمک را خوردند ناسپاسان که شکستند نمکدان علی من غلامی ز غلامان غلام علی ام کاش در رتبه شوم من ز غلامان علی سر و سامان من بی سر و سامان وقتی است که شوم در به در و بی سر و سامان علی خاک نعلین علی گر شوم این چشمان را می نهم بر قدم قنبر و سلمان علی افتخار دگرم این که به مژگان روبم خاک صحن و حرم و گنبد و ایوان علی شده ام مست میِ خوشه ی انگور ضریح تا کنم مستی در حلقه ی مستان علی هر کجا کار دلت خورد گره می بایست سر به پایش نهی و دست به دامان علی کسر شانش تو بدان هر چه غلوّ در شعر است که خدا مدح علی کرده به قرآن علی این همه شهد و شکر کز دهنم می ریزد ذکر جانم علی و جانم علی، جانِ علی کرد مولا مددم تا که به گرد گل او نغمه خوانش شوم و مرغ ثنا خوان علی #جواد_کریم_زاده @javadkarimzadeh

#حضرت_معصومه_س_مدح به حق انوارش از رحمت تجلی کرده در دنیا که دنیا زین تجلّا شد بسان جنت الاعلی مدینه نورباران شد فلک آیینه بندان شد و عیدانه فراوان شد که تا باشد چنین بادا فروغ جلوه ی سرمد شکوه و فرِّ او بی حد به نورش خیره شد آدم به حیرت آمده حوا شکوه و فَرّش از زهرا به عصمت زینب کبری کمالش برتر از هاجر به عفت مریم عَذرا به مدحش در کفم هر دم قلم از شوق می رقصد به وصف نام او صفحه تلاطم کرده چون دریا شنیدم این روایت را نگر اوج عنایت را که پیر سیدی دانا ز احوالش چنین گفتا به صد ایمان دو صد باور به شهر پاک پیغمبر تشرف یافتم یک شب ز لطف ایزد دانا سراپا طَیب و طاهر شدم از لطف حق زائر قبور جمله پاکان را و خاصه حضرت طاها به شوق دیدنش هر دم بسی من جست و جو کردم که تا شاید بیابم من مزار حضرت زهرا یکی می گفت قبر اوست بین منبر و محراب یکی گفتا مزارش را نمایی در بقیع پیدا توسل کردم از شوقش گرفتم باز دامانِ جناب احمد و محمود ابوالقاسم محمد را که آگه کن مرا ای جان ز قبر اطهر زهرا به جان تو نگویم با کسی من سِرِّ آن اصلا همان شب با دلی مضطر نهادم سر چو بر بستر به حال خواب دیدم حضرتش در عالم رویا جمالش پاک و رخشنده بسان خورشید تابنده بفرمودی مرا آندم امیر و سید بطحا که راز قبر او مستور باید تا ابد مانَد که این دستور می باشد به امر خالق یکتا اگر خواهی شوی زائر به قبرش طیب و طاهر مسافر شو ز شهر من به سوی شهر قم آنجا زیارت کن تو آن قبری که باشد قبر معصومه و می باشد زیارتگاه آن صدیقه ی کبری مزارش شد تجلی گاه قبر حضرت زهرا به قم پیداست آن قبری که این جا هست ناپیدا کریمه طاهره صدیقه و مرضیه ی والا رشیده فاضله معصومه ی والای بی همتا به محشر شافع عالم به جنت کوثر و زمزم به طور موسی کاظم رضا و او ید بیضا کمالش هست پاینده مسیحا از دمش زنده ز فیض قدسی اش در قم چنین فیضیه شد برپا حریمش کعبه جان ها که پروده چه انسانها بروجردی و شیخ عباس و فاضلها و بهجتها چنان اندر کویر قم شدم مجنون سردرگم به عشق او دوصد مجنون و مجنونش دو صد لیلا جهان از مِهر او روشن کویر از مقدمش گلشن چه دختر مادر باران چه مادر بانوی دریا #جواد_کریم_زاده @javadkarimzadeh

#امام_حسین_ع #گودال_قتلهگاه هر شب جمعه‌ شعر غم دارم که برآید ز قلب غمبارم قلم از داغ شعر گریان است صفحه از هُرم شعر سوزان است شعری از جنس سوز و آتش و آه برگرفته ز ماتمی جانکاه هر شب جمعه‌ قصه ای پُر راز همره غُصه می‌شود آغاز هر شب جمعه‌ در حرم باید مادری پاک و محترم اید در تمامی عرش زمزمه است باز هنگام داغ فاطمه است هرشب جمعه او ز عرش برین پا گذارد ز هودجی به زمین چون بیاید سوی حرم گل یاس عالمی می‌شود پُر از احساس و ملائک به لب نوا دارند همگی داغ نینوا دارند چون بیاید ملیکه ی ملکوت همه جا همهمه ست نیست سکوت گرچه یک دست بر کمر دارد باز در دل غم پسر دارد خون جگر، با دلی پر از تب و تاب شوید حلقوم را به اشک و گلاب با غمی که فقط خدا داند روضه ی قتلگاه میخواند روضه ی بازِ تشنگی و عطش روضه ی مشک آب و روضه ی غش روضه ی از قفا بریدن سر روضه ی بازِ حَنجر و خنجر روضه ی بازِ پیکری صد چاک بی کفن پیکری فتاده به خاک روضه پر سوز و آه و پی در پی روضه ی سر ، سَرانِ بر سر نی بوسه چون ميزند بر آن حلقوم گویدش یا بُنَیَّ یا مظلوم از چه از کین سرت جدا کردند در بیابان تنت رها کردند زخمهایت چرا نمک خورده لب خشکت چرا ترک خورده زینت دوش مصطفای نبی آب مهر منو تو تشنه لبی؟ پدرت بو تراب و جان منی روی خاک از چه رو تو بی کفنی تا ابد از غم تو می نالم به فدایت شوم عزیز دلم بر تن بی سری که درصحراست هر شب جمعه‌ نوحه گر زهراست هر شب جمعه‌ گوشه ی گودال مادری خسته می رود از حال هر شب جمعه قصه ای غمبار همره غُصه می‌شود تکرار #جواد_کریم_زاده @javadkarimzadeh

#حکایت_گفت_و_گوی_بایزید_و_سگ در کتاب آمد که روزی با یزید او که مرشد بود بر صد ها مرید شهره در نیکی به خاص و عام بود بایزید و خواجه بسطام بود بود روزی در گذرگاهی روان شد سگی اندر پی خواجه دوان سگ نجس پنداشت در پندار خویش چاره ای بنمود اندر کار خویش کرد آسوده دل بس ریش را جمع بنمودی قبای خویش را سگ بگفتا در دو حال آسوده ای خشک گر باشم کجا آلوده ای گر که تر باشد تن سگ بی گمان چاره اش این است ای خواجه بدان جامه ی ناپاک خود را هفت بار میکشی آب و شوی فارغ ز کار لیک گر آلوده گردد دامنت وز غرور و کبر ، تر گردد تنت گر تنت در هفت دریا افکنی پاک کی گردد ز خود بینی تنی بایزید از شرم سر پایین فکند نزد آن سگ بهر تدبیر بلند سر به فکرت برد از خجلت فرو تا چه گوید در جواب سگ به او گفت در ظاهر مرا، باطن تورا هست پاکی ، از چه باشد این جدا ؟ باید از این دو کنار یکدگر وحدت پاکی دهد، پاکی ثمر گفت سگ این بر نمی آید ز ما بایزیدش گفت گو مارا چرا؟ گفت من مطرود و بیزار منند خلق چون بینند سنگم میزنند لیک تو محبوب خلق و برترین خواجه و سلطان و میر عارفین من توکلت علی الله بر لبم روزی روزانه گیرم از ربم بهر فردا سگ ز بهر حفظ جان کی ذخیره کرده پاره استخوان لیک تو از بهر حفظ جان همی کرده ای انبار کیسه گندمی چون نمایی این چنین بیهوده کار دور مانی ز اشتغال کردگار چون ز سگ اینگونه گفتاری شنید این چنین میگفت با خود بایزید آه اندر غفلت و گمراهی ام کی خدا را لایق همراهی ام با سگی نبوَد مرا شایستگی کی بُوَد شایسته ما را بندگی وای هستم بنده ای رو به زوال دور از پروردگار لایزال اشرف مخلوق عالم بین که رب می نماید با سگی اینسان ادب آدمی را گر نشاید بندگی برتری بر آدمی دارد سگی #جواد_کریم_زاده @javadkarimzadeh

#حضرت_رقیه_س #گفت_و_گو_با_سر_بریده_و_مطهر_پدر بر روی نیزه دیدم گیسوی درهمت را در دست ساربان هم یاقوت خاتمت را گه گاه خواب بودم بر ناقه دست بسته از ناقه اوفتادم دست و سرم شکسته هر بار دیدم افتاد از روی نی سر تو از روی ناقه هر بار افتاد دختر تو میرفت کاروان و من روی خاک بودم زجر حرامی آمد از موی سر کشیدم بر من چنان لگد زد که پهلویم شکسته جوری به صورتم زد که ابرویم شکسته چشمام تار می‌دید با درد های بسیار یک لحظه دیدم از دور دیدم سر تو انگار دیدم که نیزه داری سر را به سرعت باد می‌برد آه ، سر در، خورجین خولی افتاد این هم علامت آن خاکستر تنور است این زلف مشک بویت خاکستری و بور است از یک طرف لبانت، از تشنگی ترک خورد از یک طرف رقیه، لب تشنه هی کتک خورد ما را ز عمد بردند از کوچه‌های بس تنگ بر صورت و سرِ ما، میخورد دائما سنگ درراه کاروان چون با هلهله می آمد شمر، سایه سایه ی من با حر مله می آمد این شمرو زجر و خولی و حرمله چه پستند گوش مرا کشیدند، گوشواره را شکستند از بس که درد دارم دیوار شد عصایم شکر خدا که عمه هر جاست پا به پایم روی تو و گلویت با آب و تاب شستم با اشک های چشمم جای گلاب شستم از بس که خیزران خورد در تشت زر لب تو ولله داشت میمرد آن لحظه زینب تو در تشت زر نهادند چون راس روی نی را دیدم به صورتت ریخت ته مانده های می را دور سر تو با رقص هی پیچ و تاب خوردند بد جور مست بودند بسکه شراب خوردند نزد یزید دیدم یک مرد سرخ مویی حرف از کنیز میزد بی شرم زشت رویی دیدم عروسکم را در دست دخت شامی رفتم از او بگیرم میزد مرا حرامی میگفت دخت شامی اینست یادگاری عمو سنان به من داد تو که عمو نداری هستی من تو بودی آرامشم عمو بود عالم برای من بود وقتی به گفت و گو بود میسوخت معجر من چسبیده شد به مویم صد شکر چون نرفته از دست آبرویم گفتم غم تو دارم، گفتی غمت سر آید گفتم چگونه؟ گفتی! سویم چو دلبر آید #جواد_کریم_زاده @javadkarimzadeh

#حضرت_علی_اکبر_ع_مدح_رجز_خوانی آمده از خیمه برون پور شاه نور دو چشمان شه کم سپاه شور به پا کرده قد و قامتش یا که قیامت قد قدقامتش سرو قدی لاله رخی مه جبین زیر قدم هاش بلرزد زمین چکمه به پا کرده که غوغا کند حشر دگر آمده بر پا کند خود به سر،بسته حمایل به دوش واله و شیدا و بسی پر خروش تیغ کجی بر کمر آویخته زلف سیه بر سر و رو ریخته صولت او صولت پیغمبری ماه بر آن چهره بود مشتری چهره ی او معنی شمس الضحی یا که به تفسیر چو بدرالدجی ماه سما گشته به صد آبرو سجده گهش طاق دو ابروی او در نسب آمد ز ازل هاشمی احمدی و حیدری و فاطمی همچو اباالفضل قریشی نسب فخر عرب هست و خدای ادب روی مهش هر که ببیند ز دور گفته نبی آمده از کوه نور گِرد رُخش عده ای از بانوان زجه زنان لاله ی لیلا بمان هم به بر شمع چو پروانه اند گرد رخش واله و دیوانه اند سبزه قبا حضرت قرص قمر از گره ی هاشمیون شد به در جرعه ز پیمانه و ساغر زده باده ز میخانه ی کوثر زده محو رخ حضرت ساقی شده مست هوالباقی و باقی شده چشم به چشم پدرش دوخته آتشی اندر دلش افروخته شمع شده آب شده سوخته چون ز اباالفضل ادب آموخته گفت که بابا شه و سلطان دین سرور خوبان و امام مبین جمله ی اصحاب فدایت شدند بنده و خاک کف پایت شدند رخصتی اینک بده سلطان عشق تا بنهم جان سر پیمان عشق حال اگر رخصت میدان دهید هاشمیان را شوم اول شهید روح به جانم تو مسیحا بده جان به تن لاله ی لیلا بده آه کشید از دلش آن مستطاب گفت که صبری کن و کم کن شتاب راه برو چند قدم در برم اکبر من نور دو چشم ترم تا که ببینم قد و بالای تو سِیر کنم قامت رعنای تو گفت برو حیدر کرب و بلا صف شکن خیبر کرب و بلا عازم معراج به دشت بلا حضرت پیغمبر کرب و بلا بعد تو این دل چو شود بی قرار خاک بوَد بر سر این روزگار رفت به میدان رجز آغاز کرد همچو نبی باب سخن باز کرد گفت عدو این نوه ی حیدر است؟ نِی به خدا حضرت پیغمبر است منطق و خُلقش همه پیغمبری در کف او تیغ کج حیدری تیغ مگو معجزه ی ذوالفقار هیبت او حیدر دُلدُل سوار گفت به مرگم به خدا سینه چاک مرد خدا رای ز مردن چه باک فخر کنم بر پدرم مرتضی فخر عرب پادشه لافتی فاتح خیبر یل بدر و حُنین باب حسین پادشه عالمین او که ز نامش همه لرزان شوید معرکه بگریز و گریزان شوید مست من از باده ی آگاهیم نامم علی و اسد اللهیم کیست مرا پایه ی جنگاوری حیدری ام حیدری ام حیدری #جواد_کریم_زاده @javadkarimzadeh

#امام_حسین_ع_شب_جمعه_کربلا عالم فدای آن سر منفک ز پیکرت جانها فدای پیکر در خون شناورت آه و فغان از آن تن عریان بی کفن __ واویلتا از آن لب عطشان و حنجرت شب های جمعه فاطمه آید به کربلا شوید به آب دیده مزار مطهرت از کنج قتلگاه پس از چارده سَده آید به گوش نغمه ی جان سوز مادرت با چشم پر ز اشک و به آوای پُر حزین بر سینه میزند ز غم آن داغ پرورت از سینه آه میکشد از ماتمت حسین چون بنگرد به پیکر و بر راس انورت بی سر رها به دشت تن چاک چاک تو زلفت به دست باد پریشانِ آن سرت آه از دمی که بر سر نعشت رسید و دید بوسیده تیر و نیزه و شمشیر پیکرت میخواست تا که بوسه زند بر گلوی تو زد بر رگ بریده ی آن بوسه خواهرت آه از دمی که بوسه زد و در بغل گرفت کنج خرابه راس تو دُردانه دخترت #جواد_کریم_زاده @javadkarimzadeh

#امام_زمان_عج_مناجات_فاطمیه دل پر از خونست و پر غم نیز هم در فراقت دیده پر نم نیز هم ای بهار از هجر روی باغبان غنچه بیتاب ست و شبنم نیز هم تو طبيبی بر دل بیمار ها هم دوای درد و مرهم نیز هم "گریه بر هر درد بی درمان‌ دواست" گریه بر داغ محرم نیز هم باز آمد فاطمیه، باز غم همره آن اشک ماتم نیز هم صحبت از مسمار و دیوار و در و کوچه و سیلی محکم نیز هم یک طرف پرپر گل یاس کبود یک طرف داغ مجسم نیز هم تا به کی باشد حسامت در نیام صبر تا کی؟ چهره در هم نیز هم با همان‌ یاران اندک هم بیا با همان جمع فراهم‌ نیز هم با سلیمانی و سلمان و مسیح مالک وعمار و میثم نیز هم عالمی را پر ز عدل و داد کن گرچه هستی شاه عالم نیز هم بر ظهور خود دعا کن ای غریب گرچه بر آنی مصمم نیز هم شهسوارا کی کنی پا در رکاب؟ تیغ در دستان و پرچم نیز هم کاش این آدینه روز وصل بود وصل یار و دوری غم نیز هم #جواد_کریم_زاده