‏نقشه صدام آذربایجان برای ایران

آمریکا هم مانند کشتی تایتانیک ، غرق خواهد شد.

🌹 امام باقر عليه الصلوة و السلام: زمانی بر مردم می‌‌آید که امام و پیشوای آنان غیبت می‌‌کند؛ پس خوشا به حال کسانی که در آن زمان بر فرمان ما استوار و ثابت قدم باشند. بحارالأنوار: ج ۵۲، ص ۱۴۵ 🌸 امام جعفرصادق علیه الصلوة و السلام فرمودند: هُوَ مُفرِّجُ الكُرَبِ عَن شیعَتِه بَعد ضَنكٍ شَدیدٍ وَ بَلاءٍ طَویل. تنها مهدی ( سلام الله علیه ) است که تنگناهای طاقت‌فرسا و غم‌ها و گرفتاری‌ها طولانی مدت را از دل شیعیانش برطرف می‌نماید. 🔴 اللهم عجل لولیک الفرج والعافیةوالنصر الزام‌الناصب، ص ١٣٨

عادی سازی یا #نرمالیزاسیون، مهمترین شگرد متقلبانه شبکه تروریستی عنترنشنال برای فریب افکار مخاطبان خود ! ❇️عوامل موفقیت عادی سازی و #نرمالیزاسیون: ۱_#حساسیت‌زدایی ۲_#بالا_بردن_آستانه_تحمل_مردم یعنی یا آدم ها را بی حس می کنند یا پوست کلفت! ⭕️تعقیب عادی سازی عنترنشنال در پنج محور: عادی سازی اخبار بی کیفیت عادی سازی تجزیه طلبی عادی سازی جنبش‌های خیابانی چهره زشت و خشن عربستان سعودی عادی سازی جنگ و تحریم

💐« آگاهی کاذب در گذشته و امروز » ✍دکتر داود مهدوی زادگان 🔹 ....دنیای مدرن شده امروز بیش از گذشته گرفتار #آگاهی_کاذب گشته است. اگر در گذشته جماعتی خاص مبتلا به آگاهی کاذب می شدند، امروزه این ابتلا جهانی شده است. به اقتباس از فرموده امام علی علیه السلام، باید گفت که آگاهی های کاذب مردم جهان از باطل بیش از آگاهی از حق است. آنقدر که از روی کذب، باطل را می شناسیم، حق را از روی حق نمی شناسیم. به همین خاطر، بیش از آنکه در صدد ابطال باطل باشیم، در صدد ابطال حق بر می آییم. 🔹باید مراجع و فضاهای تولید #آگاهی_کاذب را شناخت و برای مردم آشکار ساخت. مسلماً #روشنفکر_نمایان و #روحانی_نماهایی که روشنگری و دین را به مثابه متاع دنیوی در فضای مجازی و شبکه های اجتماعی بر مردم عرضه می کنند، از جمله مراجع اصلی تولید آگاهی کاذب هستند. تا وقتی این جماعت در شهرها و بلاد اسلامی و غیر اسلامی فعال اند و اهل نظر درباره آنها روشنگری و تبیین گری نکنند و « جهاد تبیین » را تکلیف شرعی و عقلی خود ندانند ، مردم از #آگاهی_صادق محروم می مانند. ⭕️ کانال دکترداود مهدوی زادگان استاد فلسفه سیاسی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی و ریاست سازمان سمت( تدوین کتب علوم انسانی) : 👇👇👇 @mahdavizadegan

📌نتیجه استفاده نکردن از نعمت گوش و عقل لَوْ كُنَّا نَسْمَعُ أَوْ نَعْقِلُ مَا كُنَّا فِي أَصْحَابِ السَّعِيرِ (ملک/۱۰) و گویند: اگر ما در دنیا (سخن انبیا) می‌شنیدیم یا به دستور عقل رفتار می‌کردیم (امروز) از دوزخیان نبودیم.

🔻دغدغۀ بنیادین تحوّل 🖊 مهدی جمشیدی ۱. رهبر معظم انقلاب در سخنرانی نوروزی خویش، برای چندین بار بر مسألۀ «تحوّل» تأکید کردند و دربارۀ آن از زوایای دیگری سخن گفتند. شاید بیش از یک دهه است که ایشان به تحوّل می‌اندیشند و بر آن اصرار دارند. این امر نشان می‌دهد برخلاف کسانی که بازاندیشی را یک «ضرورت پسااغتشاشی» و برخاسته از «فشار ناخواستۀ بیرونی» تصوّر می‌کنند، این امر قدمتی بسیار فراتر از حادثۀ سال گذشته دارد. برخی تلاش دارند که از اغتشاش‌های سال گذشته، یک نقطۀ عطف بسازند و دربارۀ ابعاد آن مبالغه کنند و به این واسطه، نظام را در بن‌بست و گرفتار تنگنای نفس‌گیر معرفی کنند. این در حالی است که حیات انقلاب، آمیختۀ با حوادثی از این دست بوده است و از همان سال‌های آغازین دهۀ شصت، بدنۀ جریان متجدّد در شاخه‌های مارکسیستی یا لیبرالیستی‌اش، تلاش کرده‌اند که انقلاب را دچار تنش و توقف و اضمحلال کنند. تجربه‌های پیشین، بسیار خطرناک‌تر و دشوارتر بودند و با این حال، هیچ‌یک نتوانستند انقلاب را به حاشیه ببرند و جامعه را با خود همراه و هم‌داستان کنند. تجربۀ اخیر از هر جهت، بسیار فروتر و نازل‌تر از همۀ آنها بود و ازاین‌رو، انقلاب آن را نیز پشت سر نهاد و به‌سلامت، عبور کرد. اگر بنا بود حادثه‌های این‌چنینی یک لحظۀ مهلک تاریخی و همچون نقطۀ عطف شمرده شوند، باید برای برخی از تجربه‌های سهمگین گذشته، این منزلت در نظر گرفته می‌شد. بدین جهت، اغتشاش‌های سال گذشته، مبدأ و منشأ دغدغۀ اساسی تحوّل نیستند و تحوّل، «ریشۀ عمیق» و «ماهیّت خودانگیخته» دارد. ۲. مسأله‌ای که مولّد تحوّل بوده و آن را ضرورتی و بایستنی ساخته است، حضور و حیات برخی اختلال‌های حاکمیّتی و اجتماعی هستند که عبور از دهه‌های گذشته و اندوختن تجربه‌ها و مشاهدۀ واقعیّت‌های میدانی و عینی، آنها را آشکار کرده است. این خصوصیّت هر ساختار سیاسی است که با گذشت زمان و حرکت در امتداد راهی که برای خود در نظر گرفته است، هم با ضعف‌ها و کاستی‌های خود آشنا می‌شود و هم چه‌بسا گرفتار برخی چالش‌ها و معضلات می‌شود. دراین‌حال، نباید محافظه‌کارانه به حفظ وضع موجود اندیشید و از تحوّل هراسید، بلکه باید در هر لحظه از صیرورت‌های حاکمیّتی و اجتماعی، خویش را با غایات و خطّ اصیل انقلاب سنجید و خلاء‌ها و خلاف‌ها را شناسایی کرد و آنها را برچید. آغشته‌شدن به پاره‌ای از نقصان‌ها و ناکارآمدی‌ها، چندان دور از انتظار نیست و هر حرکت انسانی، چه فردی و چه اجتماعی، خواه‌ناخواه ترکیبی از تجربه‌های تلخ و شیرین و افت‌وخیزها است، امّا بی‌اعتنایی به خودانتقادی مستمر و زدودن ضعف‌ها، آفتی است که جان و جوهر انقلاب را می‌فرساید و آن را به پوسته‌ای بی‌هویّت تبدیل می‌کند. ازاین‌رو، هم در پیش گرفتن طریق «مماشات» و «توجیه» خطاست و هم «ناامیدسازی» و «القای بن‌بست». حاکمیّت و جامعه دچار برخی آفت‌ها هستند، امّا هرگز گرفتار ارتجاع و استحاله و فروپاشی نشده‌اند و در انتهای کوچۀ بن‌بست، ننشسته‌اند، بلکه به نقص‌های خود تنبّه و توجّه یافته‌اند و در حال تولید «ارادۀ قاطع» برای رقم‌زدن تحوّل هستند. ۳. حاجت به تحوّل، برآمده از «خودآگاهی تاریخیِ» ما است و حیات و هوشیاری‌مان را نشان می‌دهد، نه افول و سقوط‌مان را. ما در مرحلۀ «خودانتقادی» و «خویش‌ترمیمی» قرار داریم و می‌خواهیم ارزش‌های اساسی انقلاب را در درون خویش، بازسازی و بازتولید کنیم. جالب این‌که انقلاب، آنچنان بر حال و وضع جمعی ما سایه افکنده که ما هم کاستی‌های خود را در افق معناییِ انقلاب، می‌یابیم و می‌فهمیم و هم راه علاج را در چهارچوب تفکّر انقلابی طلب می‌کنیم. «عهد انقلابی»، همچنان پابرجا و غالب است و مسلّط‌ترین و عمومی‌ترین خودفهمیِ تاریخی ما است. همین امر از تداوم و تفوّق انقلاب حکایت می‌کند و از امتداد یافتن تاریخ انقلابی سخن می‌گوید. پس تحوّل، انقلاب‌زاد است نه انقلاب‌خیز. تحوّل، در برابر انقلاب و بیگانه از انقلاب نیست و نمی‌خواهد از انقلاب، عبور کند و دیگریِ انقلاب را به رسمیّت بشناسد، بلکه این‌چنین تحوّلی، تولّد دوبارۀ خود انقلاب است؛ به این معنی که ارزش‌های انقلابی، یک بار برای همیشه محقّق نمی‌شوند، بلکه باید در هر دوره‌ای، دوباره و چندباره به آنها بازگشت و آنها را طلبید و خود را بر اساس اقتضاهای آنها روزآمد کرد. نظریۀ «نظام انقلابی»، از همین امر حکایت می‌کند که باید میان «ایستایی نظام» و «پویایی انقلاب»، جمع برقرار کرد و «شدن‌های انقلابی» را بر شانۀ «مدار نظام»، تعریف و تطبیق نمود. 🖇 متن کامل در روزنامۀ ایران: https://irannewspaper.ir/8154/1/11205

https://virasty.com/Mahdijamshidi 🖇تکمله: ۱. همه‌ی زنان مکشفه‌، «قصد معارضه» با نظام اسلامی را ندارند، اما کشف حجاب به‌عنوان یک «کنش نمادین» که از سوی دشمن - برای معارضه با نظام طراحی شده - از طرف خود دشمن نیز «معنا» شده است. ۲. «معنای نماد» نیز در اختیار استفاده‌کننده از نماد نیست، بلکه امری «اجتماعی» و «توافقی» است و معنای متفاوتی که یک فرد برای آن در نظر می‌گیرد، حرمت انجام این کنش نمادین‌شده از سوی دشمن را برطرف نمی‌کند. ۳. پس این کنش به طور مستقل از قصد و نیت کنشگر - دست‌کم در «قاب‌بندی روایی کنونی» - به معنای هم‌جبهه‌گی و همراهی با دشمنان اسلام و انقلاب است؛ چه زن مکشفه بخواهد و چه نخواهد. او در زمین دشمن بازی می‌کند و در «ظاهر» و به لحاظ «نمادین»، گوش به فرمان دشمن است. ۴. همچنین «حرمت دوچندان»، عقوبت اخروی مضاعف نیز در پی خواهد داشت؛ چون در اینجا دو‌ حرام قطعی، جمع شده‌اند. ۵. پیداست که هیچ میل و خواست و لذتی، ارزش «مخالفت با خدا» را ندارد؛ حتی سلطنت بر عالم، چه رسد به کشف حجاب که فقط عطش تبرج و دیده‌شدن زن را برآورده می‌سازد و بدن زن را به امر دسترس‌پذیر و خیابانی تبدیل فرومی‌کاهد. https://eitaa.com/sedgh_mahdijamshidi

🔻درس‌های نمایندگان کنگرۀ آمریکا برای لیبرال‌های ایرانی 🖊 مهدی جمشیدی ۱. نمایندگان کنگرۀ آمریکا، دوگانۀ «حاکمیّت» و «مردم» نساختند و نگفتند که حضور در شبکه‌های اجتماعیِ بیگانه را باید به «انتخاب خودِ مردم» واگذار کرد و ما به ‌عنوان کسانی که در حاکمیّت هستیم، نباید در این روند طبیعی، «مداخله» کنیم و بخواهیم به آن جهت بدهیم. آنها مردم را «در برابر حاکمیّت»، تصویر و توصیف نکردند و به این طریق، حاکمیّت را «منفعل» و «بی‌عمل» نساختند. آنها آشکارا «به ‌جای مردم» تصمیم می‌گرفتند و «به جای مردم» سخن می‌گفتند، درحالی‌که «انتخاب مردم»، همان بود که در «عمل» انجام داده بودند؛ یعنی حضور گسترده در مدیر شبکۀ اجتماعی تیک‌تاک. این حضور عملیِ مردم، هرگز مجوزی برای «عقب‌نشینی» و «انفعال» نمایندگان کنگرۀ آمریکا نشد و در درون آنها، «تعارض منافع» ایجاد نکرد که خود را در مقابل مردم قرار ندهند. آنها مدعی نشدند که چنین منطقی، موجبات «شکاف دولت و ملّت» را فراهم می‌آورد و جامعه را تحریک می‌کند و می‌شوراند. ۲. نمایندگان کنگرۀ آمریکا به عنوان «تکثّر سلایق» و «تعدّد علایق» در جامعه، اجازه ندادند که جامعه با انتخاب‌های خودش تنها بماند و هیچ «هدایت» و «جهت‌دهی» و «اثرگذاریِ» حاکمیّتی در میان نباشد، بلکه آشکار از تهدیدها و چالش‌های حضور در شبکۀ اجتماعی تیک‌تاک سخن گفتند و با وجود «مقبولیّت» این شبکه در آمریکا، وجود آن را یک خطر بزرگ شمردند. آنها به‌رسمیّت‌شناختن دیگری‌ها و تنوّع‌ها را به معنی «عدم‌سیاست‌گذاری» و «خلاءتدبیر» معنا نکردند و مسیر «ول‌بودنِ فضای مجازی» را در پیش نگرفتند. ۳. نمایندگان کنگرۀ آمریکا، بسیار به «امنیّت ملّی» ارجاع دادند و همۀ مطلوب‌های دیگر خود را در سایۀ آن تفسیر کردند و هیچ تناقض و تعارضی را با آن برنتافتند. امنیّت ملّی، در رأس همۀ مقدّسات آنهاست و هیچ امری از نظر اهمّیّت و اولویت، در کنار آن نیست. آنها نه‌تنها از «ارجاع‌دادن به امنیّت»، شرمنده و سرافکنده نبودند، بلکه چنان قاطع و راسخ سخن می‌گفتند که گویا به کتاب مقدّس استناد می‌کردند. در آنجا، «استدلال امنیّتی» همچون یک نقطۀ ضعف و در برابر رویکردهای دیگر نیست. آنها حتّی «لیبرال‌-دموکراسی» را نیز در سایۀ امنیّت پذیرفته‌اند و با آن مقیّد و محدود کرده‌اند. ۴. نمایندگان کنگرۀ آمریکا، همواره مدیر شبکۀ اجتماعی تیک‌تاک را به «دولت چین» نسبت دادند و تلاش می‌کردند «دست توطئۀ چین» را در این شبکۀ اجتماعی عیان سازند و ثابت کنند که این شبکۀ اجتماعی، «مستقل» و «بی‌طرف» نیست، بلکه سیاست‌های دولت چین را در آمریکا عملیاتی می‌کند. اینان هم به «نظریۀ توطئه» باور داشتند و هم به «وجود دشمن» و هم «خنثی‌نبودن شبکه‌های اجتماعی». دشمن‌انگاریِ چین در این جلسه به حدّی بود که مخاطب احساس می‌کرد دولت چین، «شر مطلق» و «شیطان محض» است و هر لحظه در کمین است تا به دولت آمریکا، ضربه بزند. نه سخنی از «تعامل» در میان بود و نه حرفی از «خوش‌بینی». آنان در عمق وجودشان، «نگران» و «دغدغه‌مند» بودند که مبادا دست پنهانِ دولت چین از آستین شبکۀ اجتماعی تیک‌تاک برآید و دولت و جامعه را در آمریکا دچار اختلال کند. ۵. نمایندگان کنگرۀ آمریکا، آن هنگام که می‌خواستند به دولت چین اشاره کنند و از آن نام ببرند، تعبیر «دولت کمونیست چین» را تکرار می‌کردند و این یعنی به مسأله، «نگاه ایدئولوژیک» دارند و «ایدئولوژی کمونیستی» را یک چالش مهلک برای خود می‌شمارند. آنها در نزاع ایدئولوژی‌ها، بی‌طرف نبودند و نمی‌گفتند در نظر ما، آنچه که اهمّیّت دارد «منافع ملّی» است و نه «ایدئولوژی». آنها از مواضع‌شان، «ایدئولوژی‌زدایی» نکرده بودند. ۶. نمایندگان کنگرۀ آمریکا، هرگز از «موضع فروتر» - و حتّی برابر - با مدیر شبکۀ اجتماعی تیک‌تاک سخن نگفتند و با او عکس یادگاریِ حقارت‌آمیز نگرفتند، بلکه بارها و بارها، او و سخنان و دولتش را «تحقیر» کردند و به او اجازۀ چندانی برای پاسخگویی ندارند. آنها نشان دادند که اینجا، خاک آمریکا و کنگرۀ آمریکا است و ما حقّ داریم نسبت به این شبکۀ اجتماعی، «اِعمال حکمرانی» کنیم و تو نیز باید همچون «یک متهم»، توضیح‌ بدهی و بازی زیرکانه و رندانه را کنار بنهی. آنها می‌دانستند که دو سوّم از جوانان‌شان نسبت به شبکۀ اجتماعی تیک‌تاک، «وابسته» و «شرطی» شده‌اند، امّا با این حال، از «موضع ضعف» سخن نگفتند و حتّی چانه‌زنی نیز نکردند. اقتدار آنها در سطحی بود که مدیر شبکۀ اجتماعی تیک‌تاک جرأت نکرد فروتری وضع طرف آمریکایی را از نظر اجتماعی به رخ آنها بکشد و از این طریق، عرض اندام کند. 🖇 متن کامل در: https://tn.ai/2875531

* #رمضان #زمان 💠 تشتت، مانع بهره‌مندی از ماه رمضان 🔻ماه مبارکِ رمضان، بهار قرآن است. فرصت‌هاي بي‌شماري براي عمل به اين کتابِ آسماني در اختيار ماست. امور موهوم و آشفتگي فکر و اشتغال بي‌جا به امور مختلف، ما را از بهره‌منديِ بيشتر از اين ماه محروم مي‌کند و اين زيان بزرگی است. اگر فقط به يکي از زواياي قرآن بنگريد، در می‌یابید که اين کتابِ آسماني براي بهره‌وري از زمان، چه اسطوره‌هاي فکريِ بزرگي به انسان‌ها بخشيده و چه فرصت‌هايي فراهم کرده است. 🔸 زمان، ظرفِ عملِ صالح و آيينه عمل و اعتقاد است؛ يعني انعکاس‌دهنده ارکانِ اصليِ تجسمِ عالَمِ غيب است. عقايد و اعمال، به عالم غيب انتقال مي‌يابند و زمان، ظرفي است که شخص و شخصيت و عمل وي در آن منعکس مي‌شود و به عالم غيب مي‌رسد. در زمان، همه‌چيز حاضر است: وَ وَجَدُوا ما عَمِلُوا حاضِراً (کهف/49) (منبع: نرم‌افزار الهادی← مراقبات ماه‌رمضان) ‌ ‌ ┄┅═✧❁ااا❁✧═┅┄ 🔺 کانال رسمی حجت‌الاسلام والمسلمین حاج شیخ جعفر ناصری: @nasery_ir ‌ ‌ ‌ ‌