فَیَوْمَئِذٍ لا یُسْئَلُ عَنْ ذَنْبِهِ إِنْسٌ وَ لا جَانٌّ" از این آیه تا به آخر سوره وضع حساب و جزا و حال مجرمین و متقین را که در دنیا از مقام پروردگار خود پروا داشتند و نیز م حال کار آنان را بیان می‌کند. سپس آیه شریفه سرعت حساب را بیان می‌کند، (و می‌فرماید: حساب رسی او این قدر سریع است که از هیچ جن و انسی نمی پرسند چه گناهی کرده ای) و در جای دیگر صریحا فرموده: " وَ اللَّهُ سَرِیعُ الْحِسابِ" [۳] و مراد از کلمه" یومئذ" روز قیامت است. و سؤالی که در آیه نفی شده و فرموده: " از کسی سؤال نمی شود" سؤال به طور معمول و مالوف در بین خود ما انسانها است، چنین سؤالی را نفی کرده، پس این آیه منافاتی با آیه " وَ قِفُوهُمْ إِنَّهُمْ مَسْؤُلُونَ" [۱] و آیه" فَوَ رَبِّکَ لَنَسْئَلَنَّهُمْ أَجْمَعِینَ" [۲] ندارد، برای اینکه روز قیامت مواقف مختلفی دارد، ۱ـ در بعضی از آن مواقف مردم بازخواست می‌شوند، ۲ـو در بعضی دیگر مهر بر دهانهایشان زده می‌شود، و در عوض اعضای بدنشان سخن می‌گوید، ۳ـ و در بعضی مواقف دیگر از سیماشان شناخته می‌شوند. " یُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسِیماهُمْ فَیُؤْخَذُ بِالنَّواصِی وَ الْأَقْدامِ" این آیه در مقام پاسخ از پرسشی تقدیری است، گویا کسی می‌پرسد: خوب وقتی از گناهشان پرسش نمی شوند پس از کجا معلوم می‌شود گنهکارند؟ در پاسخ فرموده: " مجرمین از سیمایشان شناخته می‌شوند... ---------- [۳]: و خدا سریع الحساب است. سوره نور، آیه ۳۹. [۱]: ایشان را نگهدارید که باید بازخواست و سؤال شوند. سوره صافات، آیه ۲۴. [۲]: پس به پروردگارت سوگند که به طور حتم از ایشان از همگیشان سؤال خواهیم کرد. سوره حجر، آیه ۹۲ (المیزان ج۱۹ص۱۷۹) @jorenab

#سلسله_بحث_امامت_سی_و_چهار #درس_سیزدهم_بخش_سوم عده ای در مقابل، راه افراط پیموده و معتقد شدند انسان به طور کامل آزاد است و خداوند بعد از خلق انسان ها؛ آنها را آزاد گذاشته و امور را به خودشان تفویض کرده است و هیچ دخالتی در کارشان نمی کنند که به این گروه در اصطلاح « مفوضه» گفته می‌شود. و اینان در این مشکل عمیق گرفتار شدندکه لازمه کلامشان احاطه نداشتن خداوند برافعال بندگان است و نفع و شر بوسیله بندگان است که محقق می شود. این سخن ـ علاوه بر آنکه خلاف امر وجدانی است؛ زیرا انسان بالوجدان می یابد که برخی از اموری که اتفاق می‌افتد خارج از حیطه اختیار اوست. بر خلاف نص صریح قران کریم است که می‌فرماید: « آنها نمى‏توانند هيچ كس را بدون اذن وفرمان پروردگار ضرر برسانند» « وَ ما هُمْ بِضارِّينَ بِهِ مِنْ أَحَدٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّه‏» اما اهل بیت عصمت و طهارت:که مفسران حقیقی دین هستند قائل به « أَمْرٌ بَيْنَ أَمْرَيْنِ» می باشند. مراد از این سخن ـ یعنی « أَمْرٌ بَيْنَ أَمْرَيْنِ» ـ اما از آنجا که انسان جزئی ازنظام هستی است، هم دارای قوانین ومقررات خاصی است چنین قوانینی برانسان حکمفرماست؛ اما این قوانین این‌گونه نیستند که نگذارند انسان آن گونه که می‌خواهد تصمیم گیری نماید؛ بلکه داشتن اختیار توسط انسان درگزینش راه جزء همین قوانین است و انسان می تواندراه خود را ، خود انتخاب نماید. حال اگر به راه تقوا رفت عاقبت به خیر خواهد شد. « طُوبى‏ لَهُمْ وَ حُسْنُ مَآب » و در این صورت از یک طرف زندگی با آرامش خواهد داشت؛ زیراهمیشه با دید مثبت به مصائب و مشکلات زندگی خویش می نگرد. چون می داند خداوندی که وی را آفریده است او را رها نکرده است و ازطرف دیگر در آخرت آسوده خاطرخواهد بود. « وَ هُمْ مِنْ فَزَعٍ يَوْمَئِذٍ آمِنُون‏» اگرراه فجور را درپیش گرفت، به بدجایگاهی رهنمون خواهدشد.« فَأُولئِكَ مَأْواهُمْ جَهَنَّمُ وَ ساءَتْ مَصِيرا» @jorenab

#نگاه_کتاب_مقدس_و_قران_به_زن نگاه کتاب مقدس به زن نگاهی منفی است و حتی در داستان آفرینش، از زن به عنوان کارگزار شیطان در گمراه کردن آدم یاد می‌شود[۱] و برای همین ، مستوجب عذاب و لعنت خدا است: «[خداوند] به زن گفت: الم (درد) زایمان تو را بسیار افزون می‌کنم؛ با الم، فرزندانی خواهی زایید و اشتیاق تو به شوهرت خواهد بود و او بر تو حکمرانی خواهد کرد».[۲] در حالی که بر اساس بیان قرآن، کریم شیطان هم آدم و هم حوا را با هم وسوسه نمود فَوَسْوَسَ لَهُمَا الشَّیْطَانُ [۳]  لذا در قران کریم بحث گول خوردن آدم توسط حوا نیست بنابراین روشن است عذابی برای زن هم نخواهد بود زیرا او حضرت ادم را فریب نداد ✅اما در مورد درد زایمان نگاه قرآن یک ، نگرش مثبتی است که از ان به هیچ وجه عذاب و مجازات برداشت نمی شود (ما به انسان توصیه کردیم که به پدر و مادرش نیکی کند، مادرش او را با ناراحتی حمل می کند و با ناراحتی وضع حمل می نماید. و دوران حمل و از شیر بازگرفتنش سی ماه است. تا زمانی که به نیرومندی و کمال خود بالغ گردد و به چهل سالگی برسد می گوید: «پروردگارا! مرا توفیق ده تا شکر نعمتی را که به من و پدر و مادرم دادی به جا آورم و کار شایسته ای انجام دهم که از آن خشنود باشی، و فرزندان مرا صالح گردان. من به سوی تو باز گشتم (و توبه کردم)، و من از مسلمانانم) وَوَصَّیْنَا الْإِنسَانَ بِوَالِدَیْهِ إِحْسَانًا ۖ حَمَلَتْهُ أُمُّهُ کُرْهًا وَوَضَعَتْهُ کُرْهًا ۖ وَحَمْلُهُ وَفِصَالُهُ ثَلَاثُونَ شَهْرًا ۚ حَتَّی إِذَا بَلَغَ أَشُدَّهُ وَبَلَغَ أَرْبَعِینَ سَنَةً قَالَ رَبِّ أَوْزِعْنِی أَنْ أَشْکُرَ نِعْمَتَکَ الَّتِی أَنْعَمْتَ عَلَیَّ وَعَلَی وَالِدَیَّ وَأَنْ أَعْمَلَ صَالِحًا تَرْضَاهُ وَأَصْلِحْ لِی فِی ذُرِّیَّتِی ۖ إِنِّی تُبْتُ إِلَیْکَ وَإِنِّی مِنَ الْمُسْلِمِینَ [۴] نکته جالب انکه می فرماید به حرمت انکه مادر به سختی فرزند را به دنیا اورد به پدر و مادر احترام کنید یعنی احترام پدر به برکت وجود مادر و زحمتی است که او کشیده است این سخن کجا و اینکه درد زایمان عذاب برای زن است کجا [۱]. پیدایش؛ 3: 1 – 6. ۲]. پیدایش، 3: 16 [۳]. اعراف، 20. [۴]. احقاف، 15 @jorenab

هر كه مجموع نباشد به تماشا نرود يار با يار سفركرده به تنها نرود باد آسايش گيتي نزند بر دل ريش صبح صادق ندمد تا شب يلدا نرود بر دل آويختگان عرصه عالم تنگست كان كه جايي به گل افتاد دگر جا نرود هرگز انديشه يار از دل ديوانه عشق به تماشاي گل و سبزه و صحرا نرود به سر خار مغيلان بروم با تو چنان به ارادت كه يكي بر سر ديبا نرود سعديا بار كش و يار فراموش مكن مهر وامق به جفا كردن عذرا نرود #سعدی @jorenab

#هوش_مصنوعی #حوزه_علمیه_امام_صادق_کوتنا با سلام و احترام خدمت عزیزان حاضر در کانال هوش مصنوعی حوزه علمیه امام صادق علیه السلام کوتنا در این کانال سعی می کنیم اطلاعات مربوط به هوش مصنوعی رو برای علاقمندان بازنشر کنیم، شما میتونین دوستان خود را از طریق لینک زیر به کانال دعوت کنین. 🔸نماینده آموزش هوش مصنوعی حوزه کوتنا: طلبه گرامی آقای دکتر آلاشتی لینک عضویت در کانال هوش مصنوعی: https://eitaa.com/joinchat/3201958933C0ddf88d91f ┄┅═✧✺💠✺✧═┅┄ https://eitaa.com/kotena ┄┅═✧✺💠✺✧═┅┄

#سلسله_بحث_امامت_سی_و_پنج #درس_سیزدهم_بخش_چهارم یزیدابن عمیر بن معاویه شامی می گوید: «درمرو خدمت امام رضاعلیه السلام رسیدم عرض کردم، یابن رسول الله از امام صادقعلیه السلام این‌گونه برای ما روایت شده که فرمود: « لَاجَبْرَ وَ لَا تَفْوِيضَ بَلْ أَمْرٌ بَيْنَ أَمْرَيْنِ» معنای این سخن حضرت چیست؟ امام رضاعلیه السلام فرمود: هرکس معتقد باشد خداوند افعال ما را انجام می‌دهد و بعد ما را بواسطه آن عذاب می‌کند قائل به جبراست و کسی که گمان کند خداوند امرخلق و روزیشان را به حجت هایش تفویض کرده است قائل به تفویض است. هرکس قائل به جبر باشد، کافر است و هرکس قائل به تفویض باشد مشرک است. عرض کردم: یابن رسول الله!پس معنای« أَمْرٌ بَيْنَ أَمْرَيْنِ» چیست؟ فرمود: بودن راه برای انجام آنچه خداوند امر کرده است و ترک آنچه که از آن نهی نموده است « عَنْ يَزِيدَ بْنِ عُمَيْرِ بْنِ مُعَاوِيَةَ الشَّامِيِّ قَالَ دَخَلْتُ عَلَى عَلِيِّ بْنِ مُوسَى الرِّضَا7بِمَرْوَ فَقُلْتُ لَهُ يَاابْنَ‏رَسُولِ اللَّهِ رُوِيَ لَنَاعَنِ الصَّادِقِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ ع أَنَّهُ قَالَ لَا جَبْرَ وَ لَا تَفْوِيضَ بَلْ أَمْرٌ بَيْنَ أَمْرَيْنِ فَمَا مَعْنَاهُ فَقَالَ مَنْ زَعَمَ أَنَّ اللَّهَ يَفْعَلُ أَفْعَالَنَا ثُمَّ يُعَذِّبُنَا عَلَيْهَا فَقَدْ قَالَ بِالْجَبْرِ وَ مَنْ زَعَمَ أَنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ فَوَّضَ أَمْرَ الْخَلْقِ وَ الرِّزْقِ إِلَى حُجَجِهِ ع فَقَدْ قَالَ بِالتَّفْوِيضِ فَالْقَائِلُ بِالْجَبْرِ كَافِرٌ وَ الْقَائِلُ بِالتَّفْوِيضِ مُشْرِكٌ فَقُلْتُ لَهُ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ فَمَا أَمْرٌ بَيْنَ أَمْرَيْنِ فَقَالَ وُجُودُ السَّبِيلِ إِلَى إِتْيَانِ مَا أُمِرُوا بِهِ وَ تَرْكِ مَا نُهُوا عَنْهُ » نکته مهم اینجاست که مراد از آزاد بودن انسان آزادی وی در تکوین و در خلقت است؛یعنی انسان به گونه‌ای آفریده شده است که آن گونه که می‌خواهدمی تواند عمل نماید؛ امادرتشریح؛ خداوند وی را رها نکرده است بلکه می تواند به هر سمتی حرکت نماید. ولذا هرکاری که انجام می‌دهدخالی ازاحکام پنجگانه نیست؛یعنی یاکارحرام است یاواجب یا مکروه یا مستحب یا مباح می باشد و این نشانه گذاری برای آن نیست که انسان سلب اختیار شود؛ بلکه برای آن است که هیچ بهانه ای برای عدم شناخت راه نداشته باشد و نگوید اگر درچنین مسیری رفته ام برای ناآشنایی بوده است؛ لذا هیچ کاری از انسان سرنمی زند؛ مگرآنکه متوقف به یکی از این امور پنج گانه است. @jorenab

یارم چو قدح به دست گیرد بازار بتان شکست گیرد هر کس که بدید چشم او گفت کو محتسبی که مست گیرد در بحر فتاده‌ام چو ماهی تا یار مرا به شست گیرد در پاش فتاده‌ام به زاری آیا بود آن که دست گیرد خرم دل آن که همچو حافظ جامی ز می الست گیرد @jorenab

دختر فکر بکر من، غنچه لب چو وا کند از نمکین کلام خود حق نمک ادا کند   طوطی طبع شوخ من گر که شکر شکن شود کام زمانه را پر از شکر جانفزا کند فیض نخست و خاتمه نور جمال فاطمه چشم دل از نظاره در مبدأ و منتهی کند    صورت شاهد ازل معنی حسن لم یزل  وهم چگونه وصف آیینه حق نما کند    مطلع نور ایزدی مبدأ فیض سرمدی  جلوه او حکایت از خاتم انبیا کند @jorenab

#سلسله_بحث_امامت_سی_و_شش #درس_چهاردم_بخش_اول چگونگی تبیین مبانی شیعه توسط امام صادق علیه السلام امام صادق علیه السلام با توجه به شرایط بوجود آمده نه تنها با مسلمانان محاوره وهم نشینی داشت بلکه با زندیق وبی دین نیز مباحثات متعددی داشت که این از یک سو نشان از تلاش امام علیه السلام برای نشر دین دارد واز سوی دیگر نشان از گشاده روئی حضرت داردکه دیگران به راحتی نظرات واشکا لات خویش را نزد آن حضرت بیان می کردند توجه به نوع مباحثه حضرت بسیار مهم است زیرا شناخت مخاطب ونوع مواجهه با او وسخن گفتن در فهم وی بسیار می تواند راه گشا باشد یعنی وقتی کسی برای مناظره رو در روی انسان قرار می گیرد هدف؛ هدایت او باشد نه مغلوب ساختن او یا اظهار فضل کردن ومباحث خارج از فهم مخاطب سخن گفتن در اینجا به چند نمونه از مناظرات حضرت توجه می کنیم مناظره با ابوشاکر دیصانی ابو شاکر ديصاني به محضر امام صادق عليه‏السلام آمد و گفت: مرا به پروردگارم راهنمايي کنيد امام صادق عليه‏السلام فرمود: بنشين و چون نشست، در آن مجلس کودکي بود که تخم مرغي در دست داشت و با آن بازي مي‏کرد. پس امام صادق عليه‏السلام به ديصاني فرمود: اي ديصاني، چنان که مي‏بيني اين تخم مرغ، بسته است و پوسته‏ي غليظي بر روي آن قرار گرفته و زير اين پوسته‏ي غليظ و محکم، پوسته‏ي رقيق و نازکي قرار دارد و درون پوسته‏ي رقيق، دو مايع روان نقره اي و طلايي وجود دارد؛ که هيچ کدام داخل ديگري نمي‏شوند و همان گونه که مي‏داني نه کسي از آن خارج شده که خبر از سلامت آن بدهد و نه کسي در آن داخل شده که خبر از فساد آن بدهد. و معلوم نيست آيا براي پيدايش جوجه نر آفريده شده و يا براي پيدايش جوجه ماده. از اين تخم مرغ انواع طاووس‏ها [و جوجه‏هاي گوناگون ديگر] بيرون مي‏آيد؛ آيا فکر نمي‏کني که براي اين آفرينش مدبري [حکيم] لازم است؟ ابوشاکر ديصاني چيزي نگفت و سر به زير انداخت و پس از اندکي تأمل، رو به آن حضرت کرد و گفت «أشهد أن لا اله الا الله وحده لا شريک له و أن محمدا عبده و رسوله، و أنک امام و حجة من الله علي خلقه، و أنا تائب مما کنت فيه»؛ يعني شهادت مي‏دهم که خدايي جز خداي يگانه نيست و او شريکي ندارد و حضرت محمد صلي الله عليه و آله بنده و رسول اوست و تو امام و حجت خدا بر مردم هستي و من از اعمال گذشته خود توبه مي‏کنم(الاحتحاج ج۲ص۲۰۱) درین مناظره حضرت به برهان نظم تمسک کرد که می تواند فطرت درونی انسان را بیدار نماید وچون همین مقدار برای ابوشاکر دیصانی کافی بود حضرت ادامه نداد ومباحث عمیقی را مطرح نساخت @jorenab

🔺طوفان علم صالح کارشناس ایرانی در اینترنشنال؛ 🔹تودهنی محکم به مجری جنگ‌طلب اینترنشنال و جواب به همه شبهات و سوالات درباره سوریه و ایران! 🔹استاد دانشگاه ملی استرالیا: "ایران با حضور در سوریه زمان خرید تا قدرت موشکی و هسته‌ای خود را بالا ببرد و دکترین دفاعی ایران دیگر متکی به گروه‌های مسلح منطقه‌ای نیست | سر کار آوردن تروریستی که تا دیروز ده میلیون دلار برای سر او جایزه گذاشته بودید برای سوریه یک پیروزی نیست بلکه به معنای آینده‌ای تاریک و نامشخص است" @Majalle_Beynolmalaly

من مست وتو دیوانه ماراکه برد خانه صدبار به تو گفتم کم خور دو سه پیمانه در شهر یکی کس را، هشیار نمی‌بینم هر یک بَتَر از دیگر، شوریده و دیوانه جانا به خرابات آ، تا لذّتِ جان بینی جان را چه خوشی باشد، بی صحبتِ جانانه؟ هر گوشه یکی مستی، دستی زِ بَرِ دستی وان ساقیِ هر هستی، با ساغرِ شاهانه تو وقفِ خراباتی، دَخلت مِی و خَرجت مِی زین وقف به هُشیاران، مَسپار یکی دانه از خانه برون رفتم، مستیم به پیش آمد در هر نظرش مُضمَر، صد گلشن و کاشانه چون کشتیِ بی‌لنگر، کَژ می‌شد و مَژ می‌شد وز حَسرتِ او مُرده، صد عاقل و فرزانه گفتم: «ز کجایی تو؟»، تَسخر زد و گفت: ای جان! نیم‌ایم ز تُرکستان، نیم‌ایم ز فَرغانه نیم‌ایم ز آب و گِل، نیم‌ایم ز جان و دل نیم‌ایم لبِ دریا، نیمی همه دُردانه گفتم که «رفیقی کن، با من که منم خویش‌ات» گفتا که «بِنَشْناسَم، من خویشْ ز بیگانه» من بی‌دل و دستارم، در خانهٔ خَمّارم یک سینه سخن دارم، هین شرح دهم یا نِه؟ شمس‌ُالحقِ تبریزی! از خلق چه پرهیزی؟ اکنون که درافکندی، صد فتنهٔ فَتّانه  @jorenab

#رابطه_علم_دینی_با_مدیریت ۱-مدیریّت، عبارت است از کاربرد تکنیکهای مختلف برای ادارۀ امور یک گروه انسانی و هماهنگ نمودن کلیّۀ فعالیّتهای یک سازمان برای نیل به هدف معیّن و مشخص، و راهنمایی و راهبری رهبران سازمان که آنها را مدیران و یا سرپرستان می‌نامند.(فرهنگ قرآن) ۲ـ علم دینی در صورتی که به باور و ایمان تبدیل شودموجب می شود تا انسان دربرابر کشش های متفاوت چون زَر . زور و تزویر و خواهش های نفسانی مقاومت کند و آنچه مورد رضایت الهی و باعث صلاح جامعه می شود را بر گزیند ۳ـانسان با ایمان به هر قیمتی بدنبال بدست آوردن موقعیت ها نیست امیرالمومنین علی علیه السلام در نهج البلاغه می فرماید به خدا سوگند، معاويه از من زيركتر نيست. او پيمان شكنى مى كند و گنه كارى. اگر پيمان شكنى را ناخوش نمى داشتم، من زيركترين مردم مى بودم. ولى پيمان شكنان، گنه كارند و گنه كاران، نافرمان. هر پيمان شكنى را در روز قيامت پرچمى است كه بدان شناخته گردد. به خدا سوگند، مكر و خدعه مرا غافلگير نكند و در سختيها ناتوان نشوم وَ اللَّهِ مَا مُعَاوِيَةُ بِأَدْهَى مِنِّي، وَ لَكِنَّهُ يَغْدِرُ وَ يَفْجُرُ؛ وَ لَوْ لَا كَرَاهِيَةُ الْغَدْرِ لَكُنْتُ مِنْ أَدْهَى النَّاسِ، وَ لَكِنْ كُلُّ غُدَرَةٍ فُجَرَةٌ وَ كُلُّ فُجَرَةٍ كُفَرَةٌ، وَ لِكُلِّ غَادِرٍ لِوَاءٌ يُعْرَفُ بِهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ؛ وَ اللَّهِ مَا أُسْتَغْفَلُ بِالْمَكِيدَةِ وَ لَا أُسْتَغْمَزُ بِالشَّدِيدَة (نهج البلاغه خطبه ۲۰۰) حضرت امیرالمومنین علی علیه السلام هیچ کاری را برای غیر خداوند انجام نمی دهد حتی اگر جنگ می کند و می کشد برای خداست وقتی در جنگ خندق عمرو بن عبدود را در جنگ رویارو مقلوب می کند و قصد کشتن عمرو را دارد بر می خیزد قدم می زند گفته شد حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم از آن حضرت علت را پرسید فرمود به صورتم تف انداخت و به مادرم دشنام داد ترسیدم برای هوای نفسانی اورا بکشم پس بر خواستم تاخشمم فرو نشیند آنگاه بخاطر خدا اورا بکشم فَلَمَّا جَاءَ سَأَلَهُ النَّبِیُّ صلی اللّٰه علیه و آله عَنْ ذَلِكَ فَقَالَ قَدْ كَانَ شَتَمَ أُمِّی وَ تَفَلَ فِی وَجْهِی فَخَشِیتُ أَنْ أَضْرِبَهُ لِحَظِّ نَفْسِی فَتَرَكْتُهُ حَتَّی سَكَنَ مَا بِی ثُمَّ قَتَلْتُهُ فِی اللَّهِ. (بحارالانوار ج۴۱ص۵۱) ۴ـ کسی به معارف بلند دینی دست پیدا کرد و به آنها باور داشت آنرا انجام می دهد و از سرزنش سرزنشگران و جدائی دوستان نمی هراسد لذا امام حسن مجتبی علیه السلام وقتی شرایط را به گونه ای یافت که می بایست صلح نماید و جان مومنین را حفظ کند آنرا پذیرفت هرچند عده ای نابخردانه این عمل حضرت راموجب خواری مومنین قلمداد کردند در رجال کشی از امام باقر (ع) روایت شده است، مردی از اصحاب امام حسن (ع) بر آن حضرت وارد شد و گفت: سلام بر تو «ای خوار کننده مؤمنان قُلْتُ السَّلَامُ عَلَیْكَ یَا مُذِلَّ الْمُؤْمِنِینَ (بحارالانوار الانوار ج۴۴ص۲۳) پس انسان مومن که اولا معارف دینی را فهمید سپس آنرا باور کرد. تمام سعی خود را انجام می دهد تا آنچه صلاح دین و جامعه است انجام دهد هرچند موجب دوری افراد و یا انزوا فرد شود ۵ـ معیار انسان اهل ایمان در انتخاب افراد شایسته سالاری است نه آنکه هرکسی را بر امور مردم مسلط نماید حضرت امیرالمومنین علی علیه السلام افرادی را ذکر می کند شایسته نیستند تا امور به آنها سپرده شود اول ـ بخيل نباید بر ناموس و جان و غنيمت‌ها و احكام مسلمانان ولايت يابد و امامت آنان را عهده دار شود تا در مالهاى آنان حريص گردد؛ دوم نادان تا به نادانى خويش مسلمانان را به گمراهى برد؛ سوم ستمكار تا به ستم، عطاى آنان را ببرد؛ چهارم حيف و ميل كننده اموال، تا به مردمى ببخشد و مردمى را محروم سازد؛ پنجم آن كه به خاطر حكم كردن رشوه بگیرد تا حقوق را پايمال كند، و آن را چنانكه بايد نرساند؛ ششم آن‏كه سنت را ضايع سازد، و امت را به هلاكت دراندازد وَ قَدْ عَلِمْتُمْ أَنَّهُ لَا يَنْبَغِي أَنْ يَكُونَ الْوَالِي عَلَى الْفُرُوجِ وَ الدِّمَاءِ وَ الْمَغَانِمِ وَ الْأَحْكَامِ وَ إِمَامَةِ الْمُسْلِمِينَ الْبَخِيلُ فَتَكُونَ فِي أَمْوَالِهِمْ نَهْمَتُهُ وَ لَا الْجَاهِلُ فَيُضِلَّهُمْ بِجَهْلِهِ وَ لَا الْجَافِي فَيَقْطَعَهُمْ بِجَفَائِهِ وَ لَا الْحَائِفُ لِلدُّوَلِ فَيَتَّخِذَ قَوْماً دُونَ قَوْمٍ وَ لَا الْمُرْتَشِي فِي الْحُكْمِ فَيَذْهَبَ بِالْحُقُوقِ وَ يَقِفَ بِهَا دُونَ الْمَقَاطِعِ وَ لَا الْمُعَطِّلُ لِلسُّنَّةِ فَيُهْلِكَ الْأُمَّة. (نهج البلاغه خطبه ۱۳۱) هفتم در جای دیگر می فرماید کسی که داراى تجربه و با حيا باشد، و از خاندانهاى پارسا و صلاحيت دار باشند می بایست مدیریت را بر عهده بگیرند «وَ تَوَخَّ مِنْهُمْ أَهْلَ التَّجْرِبَةِ وَ الْحَيَاءِ مِنْ أَهْلِ الْبُيُوتَاتِ الصَّالِحَةِ ». (نامه 53) @jorenab

#سلسله_بحث_امامت_سی_و_هفت #درس_چهاردهم_بخش_دوم مناظره امام علیه السلام با ابی العوجاء در مناظره با ابی العوجاء حضرت بحث عمیقی را متذکر میشود واین نکته ازین جهت اهمیت دارد که در مباحاثات انسان باید مخاطب شناس ماهری باشد واین امر با ممارست وتمرین وخواندن همین مناظرات وشناخت مخاطب از قبل بدست می آید ابن ابي العوجا از امام صادق علیه السلام پرسید: دليل حدوث عالم چيست؟ امام عليه‏السلام فرمود: من هيچ چيز کوچک و بزرگي را نديدم؛ مگر آن که اگر چيزي از جنس خودش به آن اضافه شود، آن چيز بزرگ تر خواهد شد و اين دليل زوال و انتقال از حالت اول به حالت ديگر است. حال اگر چيزي قديم باشد، تغيير و تبديلي در آن صورت نمي‏گيرد و اگر چيزي تغيير و تبديل پيدا کند، امکان فرسودگي و نابودي در آن وجود دارد، و همين تبديل و نابودي دليل حدوث آن است. اين بديهي است که هرگز صفت ازلي بودن با صفت عدم در يک چيز جمع نمي‏شود. يعني چيزي که از ازل وجود داشته عدم و نابودي در آن راه ندارد ابن ابي العوجاء گفت: اگر من بپذيرم که اين دو حالت مختلف در دو زمان، دليل حدوث آن موجود است؛ اين سؤال براي من مطرح مي‏شود که اگر اشيا بر حالت صغر خود باقي بمانند، شما حدوث آنها را چگونه اثبات مي‏کنيد؟ امام صادق عليه‏السلام فرمود: ما در مورد وضعيت اين عالم با تو سخن مي‏گوييم، حال اگر اين عا لم را برداريم و عالم ديگري جاي آن بگذاريم، مسلما استدلال «لا شي ء» دلالت روشن تري بر حدوث عالم خواهد بود زيرا فرض تبديل عالم به عالم ديگر، عين معناي حدوث است. و طبق سؤالي که پرسيدي، تو معتقدي که عالم قديم است يعني تبديل و تغييري پيدا نمي‏کند و به حال خود باقي مي‏ماند، حال ما پاسخ اين سؤالات را همان گونه که مطرح کرده اي، برايت بيان مي‏کنيم. اگر اشيا بر صغر و کوچکي خود نيز باقي بمانند، باز هم اگر چيزي به چيز ديگري اضافه شود در ذهن انسان ثابت است که آن چيز بزرگ تر خواهد شد. همين که چيزي قابل تغيير و تبديل باشد، از صفت قديمي بودن خارج مي‏شود، چنان که در مثال نيز ثابت شد و خداوند همه چيز را از «لا شي ء» خلق نموده است(احتجاج ج۲ص۲۰۹) @jorenab

هر صبحدم نسیم گل از بوستان توست الحان بلبل از نفس دوستان توست چون خضر دید آن لب جان‌بخش دلفریب گفتا که آب چشمهٔ حیوان دهان توست یوسف به بندگیت کمر بسته بر میان بودش یقین که ملک ملاحت از آن توست هر شاهدی که در نظر آمد به دلبری در دل نیافت راه که آنجا مکان توست هرگز نشان ز چشمهٔ کوثر شنیده‌ای کاو را نشانی از دهن بی‌نشان توست از رشک آفتاب جمالت بر آسمان هر ماه ماه دیدم چون ابروان توست این باد روح‌پرور از انفاس صبحدم گویی مگرزطرهٔ عنبرفشان توست صد پیرهن قبا کنم از خرمی اگر بینم که دست من چو کمردرمیان توست گفتند میهمانی عشاق می‌کنی سعدی به بوسه‌ای زلبت میهمان توست @jorenab

#سلسله_بحث_امامت_سی_و_هشت #درس_چهاردهم_بخش_سوم مناظره حضرت با ابو حنیفه در باره توسل روزی ابو حنیفه با امام صادق علیه السلام بر سفره نشسته بودند حضرت بعداز خوردن طعام فرمود تمام حمد وسپاس از آن خداست خدایا این طعام از تو واز جانب رسول توست (که به ما رسیده است)اللهم هذا منک و من رسولک ابوحنیفه خطاب به امام گفت آیا برای خدا شریک قراردادی؟ امام فرمود وای برتو خداوند در قرآن می فرماید «هرگز در صدد انتقام بر نیامدند مگر زمانی که خدا ورسولش در آنهارا از فضل خویش بی نیاز کردند»« ما نَقَمُوا إِلَّا أَنْ أَغْناهُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ‏ مِنْ‏ فَضْلِهِ»(توبه :۷۹) ودر جای دیگر می فرماید« وَ لَوْ أَنَّهُمْ رَضُوا ما آتاهُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ قالُوا حَسْبُنَا اللَّهُ سَیُؤْتِینَا اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَ رَسُولُهُ»(توبه:۵۹) ابوحنیفه به فکر فرو رفت وگفت گویا این آیات را تا حالا نشنیدم امام فرمود چرا خوانده ای وشنیده ای اما خداوند می فرماید «آیا بر دلهایشان قفل زده شده است»« أَمْ عَلى‏ قُلُوبٍ أَقْفالُها»(محمد:۲۴)وهمچنین فرمود اعمالشان بر دلهایشان زنگار زده است « کَلَّا بَلْ رانَ عَلى‏ قُلُوبِهِمْ ما کانُوا یَکْسِبُون»(مطففین:۱۴) درین مناظره حضرت فقط به آیات قرآن کریم استناد می کند زیرا قرآن کریم را ابوحنیفه به عنوان مسلمان قبول داشت وجالب آنکه حتی در سرزنش ابوحنیفه از آیات استفاده نمود @jorenab

بار خدايا،به تو پناه مى‌برم از شر و شور آزمندى و شدت خشم و غلبۀ حسد و ناتوانى در شكيبايى و اندك بودن قناعت و بدى خلق و خوى و اصرار شهوت و چيرگى عصبيت. « اَللَّهُمّ إِنيِّ أَعُوذُ بِكَ مِنْ هَيَجَانِ اَلْحِرْصِ ، وَ سَوْرَةِ اَلْغَضَبِ، وَ غَلَبَةِ اَلْحَسَدِ، وَ ضَعْفِ اَلصَّبْرِ، وَ قِلَّةِ اَلْقَنَاعَةِ، وَ شَكَاسَةِ اَلْخُلُقِ ، وَ إِلْحَاحِ اَلشَّهْوَةِ، وَ مَلَكَةِ اَلْحَمِيَّةِ» (صحیفه کامله سجادیه ج ۱، ص ۵۶) @jorenab

«حقیقت بینونت» امیرالمؤمنین علیه السلام می فرمایند: دليل خداوند نشانه های او ست، و وجود او يگانه برهان هستى او است، و معرفت و شناخت او توحيد اوست، و توحيد خداوند تمييز و جدا كردن او از مخلوقات است، و منظور از تمييز و جدا كردن جدائى وصفى و امتياز در صفات است نه جدائى و فاصلۀ زمانى و يا مكانى... « دَلِيلُهُ آيَاتُهُ وَ وُجُودُهُ إِثْبَاتُهُ وَ مَعْرِفَتُهُ تَوْحِيدُهُ وَ تَوْحِيدُهُ تَمْيِيزُهُ مِنْ خَلْقِهِ وَ حُكْمُ اَلتَّمْيِيزِ بَيْنُونَةُ صِفَةٍ لاَ بَيْنُونَةُ عُزْلَةٍ...» ( الاحتجاج ج ۱، ص ۲۰۰) @jorenab