eitaa logo
جرعه‌نوش
328 دنبال‌کننده
104 عکس
27 ویدیو
6 فایل
من جرعه‌نوشِ بزم تو بودم هزار سال کی ترک آب‌خورد کند طبع خوگرم سیاهه‌های علی احسان‌زاده @dastmalbaf
مشاهده در ایتا
دانلود
هدایت شده از جرعه‌نوش
یازدهم مرداد ۱۲۸۸ ش، کربلایی‌ترین حادثه در تاریخ ایران رخ داد ...
روان تشنه‌ی ما را به جرعه‌ای دریاب: 🆔https://eitaa.com/jorenush
روان تشنه‌ی ما را به جرعه‌ای دریاب: 🆔https://eitaa.com/jorenush
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
مدیون شماییم❤ 😭😭😭 شهدا را تو کربلا زیاد یاد کنید
هدایت شده از جرعه‌نوش
پیرامون عزاداری (1) - موضوع مصیبت‌زدگی را باید از اقامه‌ی عزا تفکیک کرد. شعائر و اقامه‌ی آن، امری سیاسی و حکومتی است و باید طبق تشخیص و صلاح‌دید دیده‌بان جامعه و نظام اسلامی که ولی امر باشد، انجام شود، اضافه گردد، توسعه یابد یا کاسته شود. مناسک عزاداری، هرچند توقیفی نیست، ولی تشخیص آن بر عهده‌ی کسی است که علت جعل مناسک را بداند و آن ملاک را در موارد دیگر نیز بیابد؛ چنان‌که امام خمینی، 15 خرداد را تا ابد عزای عمومی اعلام کردند. - یکی از ملاک‌های اساسی در جعل مناسک عزاداری، هوشیار کردن جامعه‌ی مؤمنین نسبت به دشمن و احیای برائت نسبت به اوست؛ دشمنی که هنوز هست. عزاداری که نتواند ارتباط عوامل شهادت سیدالشهداء را با اولین و آخرین ظالم بیابد و تعینات آن را در زمانه‌ی خویش دریابد، است و دریافتی قشری از دارد و ملاک آن را درنیافته است. - امام باقر (ع) وصیت کردند که پس از شهادتشان، ده سال در منا برای ایشان عزاداری شود. این نوعی جعل منسک موقت است، ولی برای اباعبدالله، اَمَد عزا لااقل تا هنگام ظهور است و خود ائمه‌ی معصومین، مدت اول تا دهم محرم را تعیین کرده‌اند، و چنین امری برای هیچ‌یک از ائمه‌ی دیگر قرار داده نشده است. پس ما نمی‌توانیم به‌راحتی نسبت به دیگر ایام اقامه‌ی عزا کنیم و آن را شعار مذهب قرار دهیم. چنان‌که از مقام معظم رهبری مکرر نقل شده است که با پیاده‌روی عزاداران در ایام فاطمیه که برخی مراجع علمدار آن هستند مخالف اند. @jorenush
هدایت شده از جرعه‌نوش
پیرامون عزاداری (2) - عناوین ثانویه هم باید در جعل مناسک مد نظر قرار گیرند. یکی از این عناوین، بازتاب فراوانیِ مناسک عزا در جامعه‌ی مؤمنان است. اگر ما نسبت به وفیات و موالید، نگاه تقویمی داشته باشیم، به چند مشکل برمی‌خوریم: اولاً به‌جز عاشوراء و 21 رمضان و نیمه‌ی شعبان، هیچ‌یک از ایام شهادت و میلاد، تاریخ دقیق حتمی ندارد. بنا بر این، اگر بخواهیم حداکثری نگاه کنیم، باید همه‌ی احتمالات را مراسم بگیریم و گر نه، در برگزاری مراسمات، به تبعیض عمل کرده و فقط مناسبت‌های قوی‌تر را برگزار نکنیم یا یکی را از میان احتمالات برگزینیم، که این خلاف نگاه تاریخی است و صرفاً جنبه‌ی رجائی در آن لحاظ شده است. ثانیاً در برخی موارد دچار تعارض می‌شویم مانند هفتم صفر که محل تعارض شهادت امام مجتبی و میلاد امام کاظم (علیهماالسلام) است. آن‌وقت ممکن است به رفتارهایی مبتذل دست بیازیم مانند آن‌چه اخیراً مرسوم شده که میلاد حضرت موسی بن جعفر را بدون هیچ مدرکی در ذی‌الحجه می‌گیرند تا با شهادت امام حسن تداخل نداشته باشد! ثالثاً کمتر روزی را خواهیم یافت که در آن مصیبتی بر اهل بیت علیهم‌السلام وارد نشده باشد، این‌گونه اگر هیئتی بودن را التزام به حزن و فرح اهل بیت تعریف کنیم و ملاک حزن و فرح را هم تقویمی بدانیم، مصیبت‌زدگی وجه غالب ایام ما در طول سال خواهد بود و این خود چند ایراد دارد؛ یکی آن‌که بزرگداشت‌ها و مناسک مرتبط با آنان را لوث، عادی و بی‌خاصیت می‌کند و غرض اصلی را از بین می‌برد، دوم: اکثر متدینین را از کلیت بزرگداشت و عزاداری خسته و روی‌گردان می‌کند و سوم: اهل ولاء را به اقلیتی از جامعه‌ی متدین تبدیل می‌کند که احیاناً از آن سو تندرو خوانده شوند و از این سو، قاطبه‌ی مؤمنین را لاابالی و بی‌ولایت خطاب کنند. و این دوقطبی و انشقاق قطعاً از نظر شرع انور مردود است و مضر. چهارم: عزاداری حالتی فوق‌العاده است که لوازمی دارد، حال اگر به وجه غالب تبدیل شود، میزان تعطیلات و حالاتِ فوق‌العاده افزایش یافته و جامعه را از روند باثبات کارآمد خارج می‌کند. نمونه‌اش همین تعطیلات فراوان حوزوی است. مثلاً چرا باید در همه‌ی ایام شهادات، دروس حوزه‌های علمیه تعطیل باشد؟ آیا این مورد رضایت ائمه است و یا خاصیتی برای عموم طلاب دارد، یا فقط ناشی از همین نگاه تقویمی غیرحکیمانه‌ی است؟ - مناسک وضع شده‌اند تا اغراضِ جعل را فراهم آورند، حال آن‌که ما اغراض را فراموش کرده، و به این پوسته بدون توجه به مغزی که باید می‌داشت و اکنون از آن تهی شده است، چسبیده‌ایم و فقط عزا می‌داریم تا ثواب ببریم. غافل از آن‌که آن‌چه از ثواب بر آن رفتارها بار نموده‌اند، برای تقویت آن لُبّی است که در ورای این ظاهر و پوسته حاصل می‌شود. ولی ما با حفظ آن ظواهر، به جنگ آن غرض رفته‌ایم و امید ثواب داریم و مقدس می‌نُماییم! - نکته‌ی آخر، پیرامون زمان حمله به بیت امیرالمؤمنین و جراحت حضرت زهراء (علیهماالسلام) است که بنا بر تحقیقات استادانی چون استاد یوسفی غروی و استاد طائب، این ایام حدود دو هفته پیش از شهادت حضرت صدیقه‌ی طاهره است نه در دهه‌ی پس از رحلت رسول‌الله (صلوات الله علیه و آله). @jorenush
13790223_7330_24k.mp3
27.12M
ویژه میلاد مبارک نبی اکرم (ص) و امام صادق (ع)؛ خطبه‌های امام خامنه‌ای در نماز جمعه تهران در اردیبهشت ۷۹ این دو خطبه شامل دو سرفصل کلی است؛ یکی شرحی از شخصیت و سیره‌ی پیامبر یکی هم بحثی مفصل درباره‌ی وحدت اجتماعی این روزها که نقل محافل و مجالس است، شنیدن این سخنرانی ضروری می‌نماید. @jorenush
هدایت شده از روزنه
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
شهید سید حسن نصرالله: این نظر شخصی من است.... اگر قضیه شهادت حاج قاسم و ابومهدی سهل گرفته شود، این آغاز یک خطر است. ▫️ای سیدعزیز! امروز آن خطر بزرگ مثل صاعقه بر سرمان فرود آمده است و ما امروز عزادار توایم... اما شادی این لحظات دشمن کوتاه خواهد بود انشالله آنان را به عزا خواهیم نشاند دعای‌مان کن که شرمنده‌ات نشویم @rozaneebefarda
داغ شهید را سرد نکنیم شهادت سید، یک حادثه‌ی عادی نیست؛ هیچ شهادتی عادی نیست، ولی شهادت سید فراتر از همه است؛ نصرالله علمدار جبهه بود. پس شهادت سید را عادی نکنیم. وقتی سیدالشهداء علیه‌السلام در عاشورای ۶۱ شهید شدند، حضرت زینب و امام سجاد علیهماالسلام سخن از جایگاه والای شهید و پیروزی جبهه‌ی حق در همه‌ی مراحل تاریخی و ... نزدند؛ مردم کوفه را سرزنش کردند، از عظمت شهادت عاشورا گفتند، گریستند و گریاندند. و دنیای پس از عاشورا، هرگز برای آنان مانند پیش از عاشورا نشد. حضرت زین‌العابدین علیه‌السلام تا پایان عمر، یعنی تا سی‌وچند سال بعد، زندگی عادی را بر خود حرام کرد؛ همواره گریست، گریاند و بستر روایت عمق فاجعه را فراهم کرد. تا عاشورا عادی نشود. خون شهید، آن هم شهادتی به این عظمت، ظرفیت تولید انقلاب دارد، از تیزی و تلخی حادثه کم نکنیم. هم‌دیگر را دل‌داری ندهیم، را حفظ و تقویت کنیم. همین @jorenush
اگر انقلابیون قم در ۱۷ دی ۵۶، مقاله‌ی توهین‌آمیز به امام را کوچک گرفته بودند و نخروشیده بودند، جرقه‌ی انقلاب زده نمی‌شد. لحظه‌شناسی و درک حساسیت صحنه، می‌تواند جرقه‌ی یک حرکت عمومی و انقلاب باشد. ولی اگر در این فاجعه، سخن از پیروزی‌ها بگوییم و آیات امیدبخش قرآن را بخوانیم و دل خودمان را تسلی دهیم یا تحلیل‌های دیپلماتیک ارائه دهیم، هزاران جرقه نیز ما را به انقلاب نخواهد رساند. بلایی که بر سر شهادت حاج قاسم و هنیه و دیگران آوردیم، بر سر شهادت سید نیاوریم. حرکت کنیم به جای اقدامات صوری و نمادین، اقدامات عینی و واقعی بکنیم. فراموش نکنیم نیازمند بستر است تا گوش‌ها حساس نشوند، به تبیین گوش نخواهند سپرد و بستر تبیین را میدان فراهم می‌کند. @jorenush
رئیس شورای عالی امنیت ملی باید مسئولیت این جنایت را بپذیرد باید از او کرد از نمایندگان مجلس می‌خواهیم نظر خود را درباره این مساله بیان کنند که عقب‌نشینی این رئیس و بستن دست فرماندهان میدان، چه تاثیری در تاخیر حمله به اسرائیل و جری‌کردن این سگ هار داشته نمایندگان باید موضع خود را مشخص کنند: یا رئیس را به محکمه‌ی مجلس بکشند و او را ملزم به انتقام کنند یا ما تکلیفمان را با آن‌ها خواهیم دانست. @jorenush
برای من، تابستان ۱۳۸۵ آغاز یک دوران و زندگی جدید بود؛ ورودم به مدرسه‌ی عشق، همراه شد با جنگ ۳۳روزه. و این، شتاب‌دهنده‌ی فوق‌العاده‌ای بود برای تغییر در من و زندگی‌ام. جنگ ۳۳روزه نه‌فقط نقطه‌ی عطفی در تاریخ منطقه و جهان، بلکه نقطه‌ی عطفی در زندگی کسانی چون من هم بود. آن سال و روزهای پرشور و هیجان و سربلندی، به من و ما عزت داد، افتخار بخشید، امید و تکیه‌گاه داد؛ ما را زنده کرد. و این وسط، یک قهرمان بود؛ یک اسطوره. دوستش داشتیم و پشتمان به او گرم بود؛ آن‌چنان که بچه‌ها در مقابل لات محل به بابای خود دل‌خوشند؛ او بابای جوان و نیرومند ما بود، مرتبه‌ای پایین‌تر از پدربزرگ حکیمی که سایه‌اش بر سرمان است. سید را نه آن‌که فقط دوست داشتیم، به او مباهات می‌کردیم، اعتبار ما بود. سید برای خیلی‌ها مانند من، حیثیت وجودی داشت؛ یعنی اگر نبود حتماً بخش مهمی از وجود ما ناقص بود. و حالا او نیست. او که امید و دل‌گرمی ما بود در مقابل آن حرامی‌ها. گرمی صدایش و فریاد رسایش خون را رگ ما می‌جوشاند، کلماتش جان می‌بخشید. و حالا آن صدا و آن کوه باصلابت و زیبا، خاموش شده. اللهم انا نشکو الیک ...
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🚩خونخواهی ✊🏼تحصن مردمی یزد تا پاسخ کوبنده و سخت به رژیم تروریست صهیونیستی به این جمع اضافه شو... زمان: هر روز از یکشنبه ۸مهر ساعت ۱۸ الی ۶صبح مکان: یزد ، حسینیه امیرچقماق لطفا چادر مسافرتی و پتو همراهتان باشد. 🔷کسب اطلاعات بیشتر: ۰۹۳۶۸۷۶۱۸۲۱ حبوباتی ۰۹۱۳۰۹۷۵۳۴۲ پارسائیان 🆔 @bachehaye_fateme 🆔 @madrese_eshgh_yazd
متحصنین حسینیه‌ی امیرچخماق یزد: بسم الله قاصم الجبارین این پیامی است برای هر آن‌کس که حکم نائب امام زمانش را شنیده است. ما نمی‌توانیم عمری دعای فرج بخوانیم و به وقت عمل، حکم نائب امام زمانمان را زمین بگذاریم. آن زمان که دل‌خوش بودیم عده‌ای فرمان خون‌خواهی آقایمان را امتثال می‌کنند و فقط به تجمع و محکومیت سرگرم بودیم، آمریکا به آنها وعده آتش‌بس در قبال عدم اجرای فرمان داد و در عاقبت بمبهایش را از ما گرفت. پس غیرتمان کجا رفته؟! بنشینیم و جان آقایمان را تهدید کنند؟ هیهات؛ اگر قرار بر این باشد که بدن‌هایمان را روی هن بچینیم و سنگری تا فلک بسازیم این کار را خواهیم کرد و دیگر پای تعللِ عده‌ای نمی‌نشنیم. حرف از آمادگی برای اعزام می‌زنیم و مسخرمان می‌کنند که مگر جنگ زمینی است؟ خطاب به آقایان مدعی، به نظرتان دشمن خون‌خوار ابایی از ورود زمینی دارد وقتی که لشکری روبرویش نباشد؟! پس لابد قرآن را نیز مسخره می‌کنید که خداوند دستور به صف‌آرایی با تمام امکان می‌دهد تا دشمن بترسد و فکر باطل هم به سرش نزند. باکی نیست، ما حکممان را دیده‌ایم و تکلیف را فهمیده‌ایم و بخشی از امکانمان، آبروی ناچیزی است که داریم. اعلام می‌کنیم این اقدام نمایشی نیست که بخواهیم سرگرمش شویم و از آن دست بکشیم، بلکه عمل به فریضه است. مطالبه خون‌خواهی محکم داریم، جوری که دشمن نابود یا حداقل به انزوای شدید برود و فکرهای باطل نکند. اگر ما را می‌ترسانید که درگیر جنگ می‌شویم، باید بگوییم نبرد عزتمندانه اسمش نیست و نشستن مذلت‌بار هم اسمش نرمش قهرمانانه نیست. الآن از ترس جنگ بنشینیم تا پس از لبنان با هم‌دستی بعضی کشورهای خودفروخته منطقه به فکر ماجراجویی در مرزها و داخل ایران بیافتد؟ و بعد از آن، تازه به فکر آموزش و سازمان‌دهی و ... بیفتیم؟ با اجازتان این حرفها نخ‌نما شده و اگر ما را دعوت به عافیت طلبی میکنید باید بگوییم ممنون قبلا تجربه شده و الآن با لگد دردناک دشمن بیدار شده ایم، چون مدتیست بعضی ادعای روشنگری دارند و ترمز کار شده‌اند و به جای روشنگری سعی کردند برایمان لالایی بخوانند تا خوابمان ببرد. اکنون تکلیف مشخص است و ما در جوار شهدای گمنام حسینیه امیرچقماق تحصن کرده ایم تا عمل به فرمان خون‌خواهی آقایمان را مطالبه کنیم و هرگونه امکان و توان خودمان را برای یاری حزب‌الله و لبنان همسو نماییم و حتی تا مرحله اعزام نیز آماده شویم. هرکس باور دارد که عمل‌نکردن به حکم نائب امام زمان، یعنی عقب‌انداختن ظهور وعواقب ذلت‌بار در پی دارد، به ما بپیوندد. و العاقبة للمتقین... متحصنین حسینیه امیرچقماق یزد @jorenush
ما عزادار حمزه‌ایم داغ سید به این سادگی‌ها سرد نمی‌شود وقتی آقای کتوم ما می‌گویند جداً عزادارم، تکلیف برای ما روشن است هنوز پنج روز عزای عمومی تمام نشده رفقا! مبادا شاد باشیم خون سید قدرش خیلی بیش‌تر از چندصد موشک است لشکر رسول‌الله، حمزه را از دست داده است، اسدالله را، رسول خدا حالا حالاها عزادار خواهد بود. چرا حمزه شهید شد؟ از کوتاهی عده‌ای در تنگه‌ی احد. ما عزادار حمزه‌ایم "یک وقت یک حرکت به‌جا، تاریخ را نجات می‌دهد و گاهی یک حرکت نابه‌جا که ناشی از و و و به زنده‌ماندن است، تاریخ را در ورطه‌ی گمراهی می‌غلتاند. ... عیب و نقصِ خواصِ ترجیح‌دهنده‌ی دنیا بر دین، همین است. ... اگر امثال شَبَثْ بن ربْعی در یک لحظه‌ی حسّاس، به جای این‌که از ابن زیاد بترسند، از خدا می‌ترسیدند، . گیرم که عوام متفرّق شدند؛ چرا خواصِ مؤمنی که دوْر مسلم بودند، از او دست کشیدند؟ بین این‌ها افرادی خوب و حسابی بودند که بعضیشان بعداً در کربلا شهید شدند؛ اما این‌جا، اشتباه کردند. البته آن‌هایی که در کربلا شهید شدند، کفّاره‌ی اشتباهشان داده شد. درباره‌ی آن‌ها بحثی نیست و اسمشان را هم نمی‌آوریم. اما کسانی از خواص، به کربلا هم نرفتند. نتوانستند بروند؛ توفیق پیدا نکردند و البته، بعد مجبور شدند جزو توّابین شوند. چه فایده؟! وقتی امام حسین علیه‌السّلام کشته شد؛ وقتی فرزند پیغمبر از دست رفت؛ ؛ وقتی حرکت تاریخ به سمت سراشیب آغاز شد، دیگر چه فایده؟! لذاست که در تاریخ، عدّه‌ی توّابین، چند برابر عدّه‌ی شهدای کربلاست. شهدای کربلا همه در یک روز کشته شدند؛ توّابین نیز همه در یک روز کشته شدند. اما اثری که توّابین در تاریخ گذاشتند، یک هزارم اثری که شهدای کربلا گذاشتند، نیست! به‌خاطر این‌که . کار را در لحظه‌ی خود انجام ندادند. و . چرا مسلم بن عقیل را با این‌که میدانستید نماینده‌ی امام است، تنها گذاشتید؟! آمده بود و با او بیعت هم کرده بودید. قبولش هم داشتید. به عوام کاری ندارم. خواص را می‌گویم. چرا هنگام عصر و سرِ شب که شد، مسلم را تنها گذاشتید تا به خانه‌ی طوعه پناه ببرد؟! اگر خواص، مسلم را تنها نمی‌گذاشتند و مثلاً، عدّه به صد نفر می‌رسید، آن صد نفر دور مسلم را می‌گرفتند. خانه‌ی یکیشان را مقرّ فرماندهی می‌کردند. می‌ایستادند و دفاع می‌کردند. مسلم، تنها هم که بود، وقتی خواستند دستگیرش کنند، ساعت‌ها طول کشید. سربازان ابن زیاد، چندین بار حمله کردند؛ مسلم به تنهایی همه را پس زد. اگر صد نفر مردم با او بودند، مگر می‌توانستند دستگیرش کنند؟! باز مردم دورشان جمع می‌شدند. پس، خواص در این مرحله، که دوْر مسلم را نگرفتند. ببینید! از هر طرف حرکت می‌کنیم، به خواص می‌رسیم. ، تشخیص خواص در وقت لازم، گذشتِ خواص از دنیا در لحظه‌ی لازم، اقدام خواص برای خدا در لحظه‌ی لازم. این‌هاست که تاریخ و ارزش‌ها را نجات می‌دهد و حفظ می‌کند! در لحظه‌ی لازم، باید حرکت لازم را انجام داد. اگر تأمّل کردید و وقت گذشت، دیگر فایده ندارد." (بیانات امام خامنه‌ای در دیدار فرماندهان لشکر ۲۷ محمد رسول‌الله، ۲۰/ ۰۳/ ۱۳۷۵) @jorenush
امام خمینی تکلیف ما را سال‌ها قبل مشخص کرده‌اند رژیم صهیونی تکلیف ماست نه مهار او نه پاسخ به او سقف مطالبات انقلاب را پایین نیاورید بله، محور نابودی اسرائیل مردم فلسطین و حزب‌الله لبنان‌اند ولی ما نباید خیال دشمن را آسوده کنیم نباید در هنگام حمله بگوییم در پاسخ به ترور اسماعیل هنیه و شهادت و فرماندهان نظامیمان. وقتی این‌طور می‌گوییم، یعنی امشب را که زدیم، فعلاً خیال رژیم راحت باشد تا ترور بعدی. نباید از اقداممان ابراز خوشحالی بیش از حد کنیم. نباید بگوییم آمریکا قلاده‌ی سگ هارش را بکشد و الا ... این رژیم ذاتش ترور است، تجاوز و جنایت است، ذاتش غصب و حرب است، پس اگر حالتی را فرض کردی که ما با رژیم در نبرد نیستیم، یعنی او را به عنوان یک کشور عادی به رسمیت شناخته‌ای تف بر جهل تف بر ترس تف بر غفلت @jorenush
نابودی رژیم صهیونی بخشی از خون است مگر بنا نشد انتقام خون حاج قاسم به اخراج آمریکا از منطقه باشد مگر نه آن‌که اسرائیل ولیده‌ی آمریکا و سگ هار او و پایگاه نظامی او در منطقه است و پشتیبانی اطلاعاتی-امنیتی-نظامی-سیاسی آمریکا او را سر پا نگه داشته؟ پس بسم الله حمله به اسرائیل باید اقلاً از سال ۹۸ برنامه‌ریزی می‌شد @jorenush
ببخشید اگر تلخ شد گمان نشود که به دنبال تخریب و تضعیف فرماندهان عزیز نیروهای مسلح هستیم حملات دیشب دل همه‌ی مستضعفان را شاد کرد و بابت آن خدا شکر می‌کنیم و از فرماندهان عزیز جداً متشکریم خدای ناکرده ناشکری نشود هدف، نشان‌دادن افق انقلاب است در هنگامه‌ای که و انقلاب عادت برخی خواص و رسانه‌ها می‌شود و سمّ این آفت به اکثر خودی‌ها هم سرایت می‌کند، باید کمی تلخ و تند بود تا حرکت انقلاب تا اندازه‌ای صیانت شود. این کار به این تندی از جایگاه رهبری چندان مناسب نیست، دلیلش در جای خود. پس نگوییم این جلوزدن از امام است. اگر خدا خواست متنی در ستایش و تبیین ضرورت تندروی معقول خواهم نوشت @jorenush
دومین متحصنین حسینیه امیرچقماق یزد: بسم الله قاصم الجبارین خدا را شاکریم که حرکت‌های مردمی سراسر ایران عزیز، سوخت موشک‌های سپاه پاسداران را برای در راستای خون‌خواهی شهید اسماعیل هنیه تامین کرد و چشم تمامی حق‌طلبان جهان به عملیات روشن شد. دیدیم که حرکت‌های مطالبه‌گرانه به معنای ایجاد تفرقه نیست، بلکه برای نشان‌دادن پای‌بندی به آرمان‌های انقلاب اسلامی است که همین مردم به پایش خون داده‌اند. این مطالبه‌گری‌ها یعنی یادِمان نرفته است برای چه انقلاب کرده‌ایم و برای چه‌چیز این‌همه هزینه داده‌ایم و عقب‌نشینی در این نقطه، یعنی روی‌گردانی از آرمان‌ها و سرخوردگی و پشیمانی، در صورتی که این انقلاب با ندای حق‌خواهی در جهان شناخته شده و محبوب است. اتفاقات اخیر، باز هم نشان داد که اعتماد به دشمن، کاری غلط و امید به عمل به وعده‌هایش، یک خوش‌خیالی باطل است و اقدامات خصمانه‌ی او را باید بی‌معطلی پاسخ داد تا جری‌تر نشود، چراکه او همواره در پی ضربه‌زدن و پیش‌برد اهداف خبیثانه‌ی خویش است. با حمله‌ی مقتدرانه‌ی نیروهای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، تحصن مطالبه‌گرانه حسینیه امیرچقماق یزد در روز چهارشنبه مورخ ۱۱مهرماه به پایان می‌رسد، اما نباید فراموش کرد که این عملیات، زمانی در قد و قواره فرمان حضرت امام خامنه‌ای است که آغازی باشد برای پایان رژیم صهیونیستی و نباید آن‌ها چند تا بزنند و یکی بخورند و این خون‌خواهی باید به خون‌بس برسد و این، محقق نمی‌شود، مگر با از روی زمین، چرا که خون‌بهای شهدای مقاومت و در راس آن‌ها عزیز، با یک عملیات موشکی محقق نمی‌شود و فقط در صورتی می‌توان راضی شد که این رژیم خبیث محو شود. برای مجاهدین اسلام در همه عرصه‌ها دعای سلامتی و موفقیت می‌کنیم و عزت بیش از پیش اسلام را از خداوند متعال خواستاریم و وظایف خود را همچنان در راستای فریضه‌ای که باید ادا شود به شکل‌های دیگر انجام خواهیم داد؛ ان‌شاءالله. متحصنین حسینیه امیرچقماق یزد @jorenush
ما عادت کرده‌ایم روی زیبای تاریخ را ببینیم و با نوعی تخدیر، خود را آرام کنیم. در حالی که واقعیات تلخی در همان صفحات روشن و زیبا وجود دارد که دانستنشان حیاتی است. بارها باید این را تکرار کرد: انسان‌ها علف هرز نیستند که به‌سادگی برویند و تکثیر شوند و غمی از نابودی‌شان به دل ننشیند. هزاران مقدمه و سبب باید جمع شوند تا از میان میلیون‌ها انسان، یکی بشود قاسم سلیمانی، یکی بشود ، یکی بشود احمد متوسلیان، یکی بشود ابراهیم زکزاکی و ... نگاه اتوبوسی به انسان‌ها نداشته باشیم این‌ها انسان‌های پرورش‌یافته‌اند. و تنها کسی که فرایند پیچیده‌ی پرورش یک انسان را دیده باشد، عمق این امر را درک می‌کند. روی تلخ تاریخ زندگی پیامبر خاتم (صلوات الله علیه و آله) آن‌جاست که شهادت چند یار ایشان (به‌خصوص حمزه و جعفر علیهماالسلام) سبب می‌شود تا صفحه را پس از رحلت آن حضرت برگردانند. یعنی از دست رفتن دو سه نفر سبب شکست یک نهضت بزرگ است لااقل در مقطعی مهم از تاریخش. و سبب شکست امیرالمومنین علیه‌السلام هم شاید به همین امر بازگردد؛ شهادت عمار و مالک و ذوالشهادتین و ابن‌تیهان و محمد بن ابی‌بکر و اویس قرنی و هاشم مرقال و ... . حتماً نمی‌توان شهادت پیران و جوانانی که میدان‌داران انقلاب اسلامی بود را در میدان‌یافتن جریان نفاق و کُندشدن حرکت و بعضی انحرافات نادیده گرفت و بی‌اثر پنداشت. مگر یک شهید صدوقی به سادگی جبران می‌شود؟ مگر پس از شهادتش تا حال که چهل و چند سال از آن می‌گذرد، دارالعباده مثل او را یافته است؟ یک بهشتی، یک مطهری، یک آوینی، یک چمران، یک و یک و یک ... مگر جبران این فقدان‌ها آسان است؟ چرا با تاریخ و با واقعیات شوخی می‌کنیم؟ مگر جبران می‌شود؟ داغ او، مگر با دیدار صاحبمان تسلی نخواهد یافت... اللهم عجل... @jorenush