🔍) بیانِ پرسش شماره: ۱۷ 🔺👇🔺

*┄┄┄┅═✧❁﷽❁✧═┅┄┄┄* ─━━━━⊱🔍یا علی🔍⊰━━━━─ #پرسش شماره: ۱۷ ─━━━━⊱🔍یا علی🔍⊰━━━━─ ❓❔👈 گفته شد، علم‌ نحو از جمله علوم ‌نقلی می باشد؛ از طرفی بیان گردید که ملاک در علوم نقلی، فهمِ عرف اهل محاوره است لذا بر این اساس، تنظیم قواعدِ نحوی بر پایه استعمالات و فهمِ اهل محاوره ثابت می‌گردد. ✍با توجُّه به این بیان، سوال می شود: 🔸مراد از این که در ادلّه گفته می شود: 《فلان دلیلی عرف پسند نیست》، چیست؟ 💯❌💯 #کپی با ذکر منبع، مجاز است. ✅لینک کانال #کانال_ادبیات_عرب: 🔺 http://eitaa.com/joinchat/3330867217C71996cac28

*┄┄┄┅═✧❁﷽❁✧═┅┄┄┄* ─━━━━⊱🔍یا علی🔍⊰━━━━─ #جوابِ پرسشِ شماره: ۱۷ ─━━━━⊱🔍یا علی🔍⊰━━━━─ 📝 در پاسخ از سوالِ مذکور، گفته می شود: 💯❌💯 #کپی با ذکر منبع، مجاز است. 📝لینک #جدید گروه: بـَـحث جَنجالے طَلبگے: ╭─═ঊঈ⭕️👇⭕️ঊঈ═─╮ ⚫️ eitaa.com/joinchat/670302231C6b64d14cba ╰─═ঊঈ❌👆❌ঊঈ═─╯

✋بیانِ مقدّمه 👥در راستای فهم مفاهیمِ کلام عربی، دو حیث را می بایست در نظر داشت: 🔺) حیثِ اوّل: آثار لفظی ✅یعنی یک محقّق درصدد بررسیِ آثار و احکامِ لفظیِ کلام عرب باشد همانند این که درصدد بررسیِ انواع اعراب و انواع اعلال در کلامِ عربی، که همگی مربوط به جهات لفظی کلام است، باشد؛ 👆👈در این صورت مرجع اصلی، متون موجود در لسان عرب است یعنی برای کشف این که اعراب، اعلال و ادغام در نظر اهل محاوره چند نوع هستند، باید به کلام و متون اهل محاوره رجوع نماییم یعنی من و شما نمی‌توانیم قاضی و ملاک در جهت اثباتِ این قواعد باشیم بلکه مرجع تماماً اهل لسان هستند. 🔺) حیثِ دوّم: آثار معنوی ✅یعنی یک محقّق درصدد بررسیِ معانی و جایگاه های عناوینِ موجود در کلام عرب باشد همانند این که مفادّ و جایگاه فاعلیّت در کلامِ عربی را بررسی کند و یا این که مفادّ و جایگاه مفعولیّت عربی را بررسی نماید و هکذا عناوین دیگر همچون حال، تمییز، مفعول مطلقِ عددی، نوعی و...؛ 👆👈 در این صورت تمامی زبان ها مشترک می باشند و به تعبیری این عناوین، اموری فطری هستند که هر اهل لسانی از آن جهت که اهل لسان است آن ها را تصدیق می کند بدون این که اهل لسان خاصّی باشد. در این مقام من و شما و تمامِ طلاب و علمایی که در جایگاه تعلیم و تعلُّم نحو، صرف، بلاغت و ... هستند، اهل لسان و اهل محاوره محسوب می شوند. لذا در این امور جای تعبُّد نیست بلکه جای تحلیل، نقد و بررسی است مگر مواردی که دلیل خاصّ بر آن ها اقامه شده باشد؛ 🔵مطلب فوق 《یعنی این که در حیث دوّم، جای تعبُّد نیست》، زماتی قوّت می یابد که عملکرد علماء علی الخصوص نحویُّون را در این زمینه مشاهده نماییم زیرا ایشان در بیان جایگاه های عناوینی همچون {التشبیه بالمفعول به}، {تمییز} و ... اختلافاتی دارند و این حاکی از این مساله است که در این امور، تعبُّد راه ندارد و بلکه خودِ ایشان از اهل محاوره به حساب می آیند. 💯❌💯 #کپی با ذکر منبع، مجاز است. 🔴 #اهداف کانال:👇 📡 https://eitaa.com/kanon_adabi/1262

📝بیان ‌پاسخ: 💮با توجُّه به بیانِ فوق، روشن است که بحثِ حاضر، در حیث دوّم (آثار معنوی) است زیرا در حیث اوّل (آثار لفظی) عرف پسند بودن و نبودن راه ندارد و همان طور که گفته شد، در حیث دوّم، طلّاب و علماء جزءِ اهل محاوره به حساب می آیند به همین جهت وقتی گفته می شود: {فلان امری عرف پسند نیست} بدین معنا است که آن امر در متفاهمات اهل لسان و ظهورات کلامی آن ها جایی ندارد در نتیجه منشا آن حکم، دقّت های عقلی، ذوقی و امور و مناسبت های استحسانی خواهد شد #مثلا علماء بحثی در قالبِ 《قیاس و شباهت》 دارند که هنگام رجوع به آن مباحث و این که آن ها را با متفاهمات عرفیه می سنجیم، در می یابیم که هیچ گاه چنین تحلیلاتی که این دسته از علماء ارائه می دهند در حدّ ظهورات میان عرف نمی باشد تا بتوان آن را تصدیق کرد و به عنوان یک قاعده در علوم ادبی وارد کرد؛ در حقیقت عرف، یک امر ساده و بسیط است و تحلیلات پیچیده همانند بحثِ قیاس و شباهت در آن راه ندارد؛ 💯❌💯 #کپی با ذکر منبع، مجاز است. 🔴 #اهداف کانال:👇 📡 https://eitaa.com/kanon_adabi/1262

👆 #ادامه:👇 🔴به عبارتی دیگر این که گفته می شود: {چنین امری عرف پسند نیست}، مراد این است که چنین مطلبی در راستای فهم و ظهوراتِ عرف اهل محاوره نمی باشد به عنوان نمونه گفته می شود: 📝در پاسخ سوال شماره: ۰۶، بحث در مورد افعل تفضیل بود: 📚 برای مطالعه این مطلب، رجوع فرمایید: 👉 https://eitaa.com/kanon_adabi/333 📝 در پاسخ سوال شماره: ۱۱، بحث در مورد افعل تعیین بود: 📚 برای مطالعه این مطلب، رجوع فرمایید: 👉 https://eitaa.com/kanon_adabi/500 👤در آن جا بحث شد که منشا پیدایش و اختراع عنوانی به نام افعل تعیین چه بوده است یعنی وجود پیش فرض های مسلّمی بود که نزد پذیرندگان این عنوان، خطا بردار نبود؛ 📚برای مطالعه این مطلب، رجوع فرمایید: 👉 https://eitaa.com/kanon_adabi/502 🏃‍♂از این رو، کسانی که عنوان افعل تعیین را پذیرفته بودند، با مواجه با آیه شریف ۷۸ سوره مبارکه هود آمده است: 《قَالَ يَا قَوْمِ هَٰٓؤُلَآءِ بَنَاتِي هُنَّ أَطْهَرُ لَكُمْ》، اذعان به افعل تعیین بودن کلمه 《أَطْهَرُ》 نمودند در حالی که با دست برداشت از مسلّماتی که نزد ایشان خطا بردار نبود، به راحتی افعل تفضیل بودن آن مورد تصدیق واقع می شد: 📚برای مطالعه این مطلب، رجوع فرمایید: ۱) https://eitaa.com/kanon_adabi/511 ۲) https://eitaa.com/kanon_adabi/559 🔸با توجّه به بیان فوق، دانسته می شود این که گفته می شود که فلان مطلبی عرف پسند نیست، مراد چیست. 💯❌💯 #کپی با ذکر منبع، مجاز است. 🔴 #اهداف کانال:👇 📡 https://eitaa.com/kanon_adabi/1262

🔊فائده ♦️شاید با لحاظ مطلب فوق، سوالاتی برای خواننده پدیدار گردد به همین جهت برخی از آن سوالاتی که ممکن است در ذهن خطور نمایند من باب نمونه به همراه پاسخ آن بیان می شود:👇

👁‍🗨سوال اوّل: 🔸دلیل شما بر فطری بودن حیث دوّم یعنی آثار معنوی، چه می باشد که فرمودید: 《این عناوین، اموری فطری هستند》؟ 📣پاسخ از سوال اوّل: 🔉این که گفته می شود: 《این عناوین، امور فطری هستند》 یعنی یک امر ارتکازی و موجود در نهان هر انسانی می باشد؛ شما برای درک عنوان {فاعل}، {مفعول به}، {حال} و ... منتظر کلام و استعمالی از جانب اهل لسان #عربی هستید یا این که جایگاه و مفاد معنویِ این عناوین را از مقتضیات هر متکلّمی به هر زبانی میدانید؟ پاسخ روشن است زیرا حیثیت تکلُّم موضوعیّت دارد نه خصوصیّت زبانی که با آن تکلّم می شود. 💯❌💯 #کپی با ذکر منبع، مجاز است. 🔴 #اهداف کانال:👇 📡 https://eitaa.com/kanon_adabi/1262

👁‍🗨سوال دوّم: 🔸اگر عناوینِ موجود، فطری بودند، پس دیگر اختلافی در ترکیب کلامِ عربی به وجود نمی آمد به همین جهت اکنون که اختلاف در ترکیب است، نتیجه می گیریم که این عناوین فطری نیستند؛ درست است؟ 📣پاسخ از سوال دوّم 🔊خیر چنین استدلالی که شما فرمودید، صحیح نیست زیرا اختلاف در ترکیبِ کلام عربی، بحثی جدایی از فطری بودنِ این عناوین است؛ این که در ترکیب اختلاف می شود جهات مختلفی دارد از جمله عوارض کلام در مقام استعمال است یعنی یکی از ادلّه اختلاف در ترکیب، عوارضی است که در مقام استعمال بر ذهن هر شخصی عارض می شود لکن نباید این مساله را با مساله فطری بودنِ عناوین خلط نمود؛ این که انسان ها در فهم جایگاه های نحوی مشترک اند و اختصاص به زبانِ خاصّی نداره غیر قابل انکار است. 💯❌💯 #کپی با ذکر منبع، مجاز است. 🔴 #اهداف کانال:👇 📡 https://eitaa.com/kanon_adabi/1262

👁‍🗨سوال سوّم 🔸دلیلِ شما بر این که فرمودید: {این عناوین، یک امر ارتکازی و موجود در نهان هر انسانی می باشد؛} چیست؟ یعنی دلیلِ بر ارتکازی بودنِ چیست؟ 📣پاسخ از سوال سوّم 🔊سوالِ مذکور ناشی از عدم فهم‌ کامل سخنان‌ گذشته است زیرا آن چه که محور سخن گذشته را تشکیل می داد، مفاد، جایگاه و معانیِ عناوینی همچون {فاعل}، {مفعول به} و ... بود نه اصطلاح آنان؛ و در این صورت مفاد و محتوای عناوین در ذهن تمام عقلایِ عالم ‌مرتکز است مثلا شما برا این که از {ضَرب} به مخاطب خویش خبر بدید حتّی در زبان فارسی یا انگلیسی، نباید صادر کننده فعل (فاعل) را لحاظ کنید؟، نباید وقوع آن فعل (مفعول به) را لحاظ کنید؟، نباید علّتِ فعل (مفعول له) را لحاظ کنید؟، نباید مکانِ فعل (مفعول فیه) را لحاظ کنید؟ یعنی آیا در زبانِ انگیسی، فارسی، ترکی و ...، فاعل نداریم؟؛ مفعول به نداریم؟ حال و مفعول فیه نداریم؟؛ و... . 👆👈این امر ارتباطی به زبان خاصّی ندارد یعنی هر انسانی در مکالمات روز مرّه برای انتقال آن چه که در ذهن دارد، از مفادّ فاعلیّت، مفعولیّت، حال، تمییز و ... استفاده می کند گرچه شاید متوجّه این مساله نباشد که مثلا فلان مفادّ و محتوایی را در اصلاحِ علماء {حال} می گویند یا فلان مفادّ و محتوایی را {فاعل} می گویند‌. 💯❌💯 #کپی با ذکر منبع، مجاز است. 🔴 #اهداف کانال:👇 📡 https://eitaa.com/kanon_adabi/1262

🔍تذکر: ✅میان علماء نسبت به این مطلب که: 《تا چه عصری، اهل محاوره یِ عربی، مورد استنادِ قواعد نحوی، صرفی و ... می باشند؟》، بحث است لکن آن چه که قدر متیقّن است، این بوده است که اهل محاوره عربیِ عصرِ نزولِ قرآن، مورد استنادِ در جهتِ اثبات حکم ادبی می باشند #زیرا فصاحت و بلاغت ایشان ذاتی بوده است. 🔺شاهد این مطلب، عباراتی است که علماء در اثبات یک مطلبِ نحوی و ...، به شعر فلان شاعر و ... استناد می کنند. 👆👈غرض این که از آن‌ جایی که اوّلاً اکثرِ طلّاب فعلی فصاحت و بلاغت ندارند؛ ثانیاً بر فرض این که فصاحت و بلاغت دارند، فصاحت و بلاغت آن ها ذاتی نیست بلکه عارضی است یعنی با درس خواندن و رعایت قواعد به قوّه فصاحت و بلاغت رسیده اند و ثالثاً ذهن آن ها با ادلّه های مختلفی همچون ادلّه فلسفی، منطقی و ... آشنا است که این مانع از فهم و درک کاملِ فهم عرف می شود، نتیجه می شود که طلّاب فعلی را نمی توان از عرفِ اهل محاوره عربی به حساب آورد و برای اثباتِ قاعده ای، آن ها را ملاک عمل قرار داد #یعنی گرچه در حیث دوّم گفته شد: 《در این مقام من و شما و تمامِ طلاب و علمایی که در جایگاه تعلیم و تعلُّم نحو، صرف، بلاغت و ... هستند، اهل لسان و اهل محاوره محسوب می شوند》لکن مراد این است که طلاب و علمایی که خویش را از بندِ ادلّه فلسفی مانند خارج گردانند و خویش را با متفاهمات عرفی نزدیک نمایند می توانند در مقام برداشت، ملاک قرار گیرند به تعبیری در حیث دوّم (آثار معنوی) تمام طلّاب از جهت امکان، جزء اهل محاوره هستند امّا از جهت وقوع برای استبناط از کلام عربی، طلّابی که ذهن فلسفی مانند ندارند، ملاک قرار می گیرند. 💯❌💯 #کپی با ذکر منبع، مجاز است. 🔴 #اهداف کانال:👇 📡 https://eitaa.com/kanon_adabi/1262