عضو #مجلس_خبرگان:
#تندروها کشور را به این وضعیت کشاندند؛ دیگر بس است
آیت‌الله #هاشم_هاشم‌زاده‌هریسی درباره خطر #دوقطبی شدن جامعه به بهانه تصمیمات مهم، گفت:
متاسفانه اختلافات ما به جایی رسیده که دوقطبی #خیانت_و_خدمت، #کفر_و_اسلام یا #انقلاب_و_ضدانقلاب به وجود آمده و دیگر بین اینها گزینه‌ای وجود ندارد.
باید پرسید که چرا جامعه را چنین کرده‌ایم؟
دوقطبی‌ترین جامعه را درست کردیم، چرا فریادهای #مراجع، #حوزه‌ها و #علما بلند نمی‌شود؟
چرا بر این دوقطبی و اختلافات نهیب نمی‌زنند؟
آیا وقتی کسی طرف مقابل را به #خیانت و #دروغگویی متهم می‌کند، مرتکب گناه نمی‌شود؟
به نظر نمی‌رسد یک لایحه آنقدر مسأله‌دار باشد که بخواهد در دوقطبی خدمت و خیانت قرار گیرد.
باید پرسید؛ چگونه می‌شود یک عده خدمتگزار تلقی شده و اکثریتی قاطع خیانت‌کار باشند؟
ما یک کشور و یک #قانون_اساسی داریم که بر مبنای آن، انتخابات برگزار می‌شود و بر آن اساس اکثریت ملت، فردی را به عنوان #رئیس‌جمهور و عده ای را به عنوان #نمایندگان خود در #مجلس انتخاب می‌کنند.
معنای مخالفت با یک لایحه این است که من دولت، انتخابات، رأی، رهبری و مجلس را قبول ندارم؟
نمی‌توان در ظاهر حمایت از #ولایت چنین ادعایی را مطرح کرد. زیرا اگر رهبری احساس کند که لایحه ای خلاف شرع یا خیانت است مگر می‌گذارد که در کشور تبدیل به قانون شود؟
نباید با شعار خیانت خیانت همه را زیر سوال برد.
دوقطبی کردن جامعه به این شکل گناه است.
پشت مخالفت با یک لایحه در مجلس می‌تواند چندین دلیل باشد، لذا باید تحلیل شود.
این طبیعی نیست و نمی‌تواند ناشی از دلسوزی برای نظام و انقلاب باشد.
حتی به منظور حفظ #منافع_ملی نیز نیست، از آنجا که پیداست منافع ملی و اسلام چندان اهمیتی برای این افراد ندارد. زیرا اگر این دو مورد برای آنها مهم بود، این همه اختلاف در جامعه دیده نمی‌شد/ جماران
@Ketabenaab
مرتضی داستانی در سرمقاله روزنامه ۱۹دی نوشت:
وقتی #منافع_ملی در میان #نزاع‌های_سیاسی ذبح می‌شود
این روزها هر کس در این کشور حرف می‌زند، گویی با زمین و زمان دعوا دارد. مقامات کشور از صدر تا ذیل تا شروع به صحبت می‌کنند یا مستقیماً به طرف یا طرف‌های مقابلشان حمله می‌کنند یا با انواع طعنه و کنایه سعی می‌کنند ناراحتی خود را بروز بدهند.
رئیس جمهور، اعضای مجمع را به باد انتقاد می‌گیرد، رئیس قوه قضائیه به رئیس جمهور حمله می‌کند، رئیس مجلس، معاون رئیس جمهور را ادب می‌کند، نماینده مجلس از خجالت رئیس جمهور و دولت و وزرا با انواع توهین‌ها و تهمت‌ها درمی‌آید. بسیاری از امام جمعه‌ها خطبه هایشان به محلی برای حمله به دولت تبدیل شده است.به هر رسانه‌ای که سر میزنی اعم از تلویزیون، سایت، روزنامه و... همه‌جا پمپاژ #دعوا، #تهدید، #توهین و #استهزاء است.
تأسف آورتر اینکه بعضاً دیده می‌شود برخی #علما و شخصیت‌هایی هم که بایستی مظهر آرامش و امید آفرینی در این شرایط باشند، آنها هم گرفتار فضای کشور شده و با #طعنه و #اعتراض و #سیاه‌نمایی سخن می‌گویند.
واقعا بایستی به حال مردم بیچاره گریست که در این #شرایط_اقتصادی علیرغم اینکه با مشکلات مختلفی روبه‌رو هستند بایستی نظاره‌گر #تخریب و زمین زدن یکدیگر مسئولان کشورهم باشند.
بی‌تردید در چنین شرایطی،
اولا فضای نزاع وکشمکش به همه جامعه سرایت کرده و مردم را تحریک و عصبانی می‌کند که می‌تواند آبستن بسیاری از حوادث شود .
ثانیاً باعث فاصله گرفتن آنها از مسئولان نظام شده و ادامه آن چیزی جز نفرت در دل مردم ایجاد نمی‌کند.
امروز برکسی پوشیده نیست که منافع ملی ما در میان این اختلافات که عموما ناشی از رقابت برای کسب قدرت است ،ذبح شده است. به جای اینکه همه روی منافع و مصالح کشور بایستند و ید واحده باشند متاسفانه بر روی مصالح ملی هم دعوا می‌کنند.
مدتی پیش حکیم فرزانه حضرت آیت الله جوادی آملی در واکنش به سخنان رئیس قوه قضائیه که گفته بود 15هزار پرونده رسیدگی نشده در قوه قضائیه وجود دارد،فرموده بودند: کشوری که این همه دعوا واختلاف در آن باشد که حداقل 60میلیون گرفتار آن باشند،این کشور اسلامی نیست . اگر این گزاره درست باشد که درست است، باید اعتراف کنیم کشوری که مسئولانش این مقدار با هم دعوا می کنند فاصله زیادی از اسلام و اخلاق حکومت داری گرفته اند.
@ketabenaab
#علی_لاریجانی:
اگر #اف‌ای‌تی‌اف خلاف #منافع_ملی بود چرا #سال۸۶ تصویب کردید؟!
#رئیس_مجلس با اشاره به پیشینه تصویب قوانین چهارگانه #FATF می‌گوید:
🔹 اگر واقعا خلاف استقلال کشور و منافع ملی بود، چرا در سال ۸۶ تصویب کردید؟! چرا سال ۹۰، دبیرخانه به این موضوع ورود کرد و نظر داد؟! می‌خواهم بگویم بحث FATF چه تفاوتی با قبل دارد؟
🔹مشکل این است موضوعی که محتوایش درباره #منافع_ملی_کشور است، دستمایه #مسائل_جناحی می شود. من موافقم کسی محتوایی راجع به اینها بحث کند و اختلاف نظر هم باشد ولی اینکه کشمکش ایجاد می کنند و بحث استقلال کشور را پیش می کشند، محل بحث است./اعتماد
@ketabenaab
محمد صدرایی در سرمقاله روزنامه ۱۹دی نوشت:
ضرورتی فراموش‌شده در #رسانه‌های کشور
#تهران این روزها مقصد بسیاری از #دیپلمات‌ها و مقام‌های برجسته جهانی است؛ از وزیر خارجه #آلمان گرفته تا نخست وزیر #ژاپن. کاخ سعدآباد این روزها مهمانان زیادی به خود دیده که هدف سفرهایشان حل مناقشات میان #ایران و #آمریکا بیان می‌شود.
نحوه پوشش #رسانه‌های_بین‌المللی هم اهمیت این سفرها را نشان می‌دهد. شبکه‌های مختلف تلویزیونی و رسانه‌های مکتوب و برخط از فرصت این سفرها برای تحلیل و بررسی مذاکرات و حواشی، بهترین استفاده را می‌کنند.
این درحالی است که در همان روزها که این دو سفر صورت گرفت، #رسانه‌های_کشورمان و حتی #صدا_و_سیما درگیر مسائلی مانند به دنیا آمدن فرزند #مجری_مشهور یا ماجرای #راننده_اسنپ بودند.
در این آشفته‌بازار، ماجرای #انفجار #نفت‌کش‌های مربوط به #ژاپن هم سوژه جدیدی دست رسانه‌های بین‌المللی داد تا از این ماجرا تفسیرهای دلخواه استخراج و مسیر دیپلماسی را منحرف کنند.
مجموع رفتار #رسانه‌های_داخلی در جریان اتفاقاتی از این دست نشان می‌دهد دیپلماسی رسانه‌ای در کشورمان موضوعی دست چندم پنداشته می‌شود.
ریشه این موضوع را در نشناختن میدان کارزار و درک نکردن اهمیت مسئله باید جست‌وجو کرد. این درحالی است که از #11سپتامبر تا امروز رسانه‌ها توانسته‌اند به یکی از #ابزارهای مهم #دیپلماسی تبدیل شوند.
اگر نگاهی به ماجراهای پس از 11 سپتامبر بیندازیم، متوجه می‌شویم بسیاری از #سیاست‌های_آمریکا در این سال‌ها مانند #مبارزه_با_تروریسم به گفته مقامات آمریکایی یا حل چالش #هسته‌ای، به کمک #کمپین‌سازی_رسانه‌ها به #پارادایم‌های_جهانی تبدیل شدند. طوری که در سالهای بعد ما هم مجبور شدیم در همین زمین‌ها بازی و فکر کنیم.
این درحالی است که رسانه‌های کشورمان آنقدر از مشکلات مالی رنج می‌برند یا آنقدر درگیر منازعات جناحی شده‌اند که پیگیری منافع عمومی از طریق دیپلماسی رسانه‌ای تقریباً برایشان دغدغه نیست.
همین می‌شود که سفرهای مهم شخصیت‌های بین‌المللی به تهران صورت می‌گیرد و تنها چیزی که در رسانه‌ها می‌بینیم خبرهایی عادی از اتفاقات رسمی است.
البته در شرایطی که رسانه‌ها برای تأمین معاش روزمره‌شان دچار چالش هستند و توان جذب و حفظ نیروهای زبده را به دلیل مشکلات مالی ندارند، این اتفاقات عجیب نیست. خبرنگاری که زبان‌های خارجی بداند و توانایی تحلیل حرفه‌ای مسائل را داشته باشد، کارمند یک رسانه با حداقل حقوق و بیشترین سختی کار نمی‌ماند.
از طرفی نگاه غیرحرفه‌ای برخی مدیران در صدا و سیما و ضعف عملکرد مشهود بخش‌های خبری آن هم مانع شده تا ظرفیت‌های این سازمان عریض و طویل برای این منظور به کار گرفته شود. کافی است برخی گزارش‌های تلویزیونی منتشر شده در شبکه‌های #صدا_و_سیما را با شبکه‌های معروف جهان مانند #CNN مقایسه کنید تا متوجه شوید آنچه صدا و سیمای ما انجام می‌دهد در بهترین حالت یک تقلید بچه گانه و غیر حرفه‌ای است.
رسانه‌هایی که از سوی برخی نهادهای حاکمیتی حمایت می‌شوند هم آنچنان غرق مسائل جناحی شده‌اند که کمتر نیرو، هزینه و سرخط‌هایشان برای #منافع_ملی در حوزه #دیپلماسی_رسانه‌ای خرج می‌شود. برای اثبات این مسئله هم کافی است کمپین‌سازی وموج‌آفرینی این رسانه‌ها را در موضوعاتی مانند مقابله با #سلیبریتی‌ها یا همین ماجرای #راننده_اسنپ را با مسئله سفر #آبه شینزو یا موضوع #نفت‌کش‌ها مقایسه کنید.
در دنیایی که دیپلماسی رسانه‌ای جایگزین بسیاری از دیگر بخش‌ها در دیپلماسی عمومی شده و تقریباً ابزارهای مختلف را به حاشیه برده، اگر می‌خواهیم در جنگ‌های روانی دست بالاتر را داشته باشیم یا حداقل تهمت‌ها و تهاجم‌ها را از خود دور کنیم، چاره‌ای جز راه‌اندازی رسانه‌های قدرتمند و ارج نهادن به پیگیری منافع ملی در کار رسانه‌ای نداریم.
@ketabenaab