🔺 پا فرو برده در عشق! 🔹به مناسب سالروز رحلت دانشمند فرزانه استاد علی صفایی "توفیق حضور در درس و جلساتش را نداشتم، چند باری برای دیدن یکی از دوستان که از شاگردان و ارادتمندانش بود، به منزلی که حلقات درس و گفت و گوهایش در آن برگزار می‌شد رفتم و او را که با حرارت و عشق و شوق خاصی در حال بحث و گفتگو بود، از نزدیک دیدم. مرد با وقار و جذاب و صمیمی ! حلقات‌ درسش بسیار گرم و پرنشاط بود. چیدمان حلقه درسش هم مثل مباحثش و همانند ادبیاتش؛ خاص، دیدنی و نوآورانه بود! روحانی جوانی که در همان بار اول ملاقات با او؛ احساس قرابت و صمیمیت می‌کردی و محبتش به دل می‌نشست! با آن‌که آن سال‌ها جوان بود اما اندیشه‌اش عمیق و دامنه دانش و اطلاعاتش گسترده بود و همین دانش را چون، اهل ذوق و هنر بود، با چاشنی ادبی و هنری زیبا و دل‌نشین ادا می‌کرد لذا به دل می‌نشست. دبیرستان که بودم با کتاب‌هایش آشنا شدم و بسیاری از آن‌ها را خوانده بودم و سال‌های اولی که وارد قم شدم پی‌جوی آثارش بودم. هنوز برخی از آثارش را در کتابخانه‌ام دارم و گاه از آن‌ها بهرمندم. از ادبیات روان و بدور از اغلاق و پیچیدگی‌های زبانی و ادبی و جذابش ، احساس خوبی دارم و همیشه برایم شیرین و دلنشین بود. اما مهمتر از آثارش، منش و جامعیت دانش و اندیشه‌ورزی و تعلیم خردورز‌ی‌اش به شاگردان ، هنر خاص او بود که از او شخصیتی خاص و منفرد ساخته بود. علاوه بر مقام تعلیم، همسان پدر بلکه بیش از آن، یار و غم‌خوار شاگردانش بود. همین ویژگی‌های شخصیتی او بود که برای نسل جوان آن روزگار جذاب و محبوب بود. حسادت‌ها و سو ظن‌ها شائبه‌هایی را علیه استاد جوان پراکند و شبهاتی در مورد آرا و اندیشه‌اش به وجود آورد که دل آزردگی‌اش را فراهم ساخت. اما هیچ‌گاه از گفتن و نوشتن و تربیت خسته نشد و نگاه والای انسانی‌اش را مخدوش نساخت. به همین جهت، اندیشه‌هایش درجمع جوانان سال‌های ۵۰ و ۶۰ زیاد مورد گفتگو قرار می‌گرفت. در چنین فضایی بود که خیلی تلاش کردم تا از اندیشه و شخصیت او بیشتر بدانم اما با شرایط غبار آلودی که گروه‌ها ایجاد کرده بودند، خیلی امکان حضور در جلساتش نبود اما همواره پی‌‌جوی آثارش از شاگردانش و .. بودم و به بحث و گفتگو نشستم. یک بار در محافل سیاسی که صبح جمعه در دفتر تبلیغات قم با حضور شخصیت‌های سیاسی و فرهنگی کشور با شرکت طلاب جوان برگزار می‌‌شد یکی از نمایندگان بلند پابه و مشهور مجلس حضور یافته بود، از او پرسیدم که چرا از جناب عین صاد ( مخفف نامی که مرحوم صفایی به آن شهرت داشت) در تلویزیون استفاده نمی‌شود؟ پاسخی داد که از اثباتش در ماند! مشخص بود که فهم و درکی درست از اندیشه‌اش ندارد. برای من نگاهش به هنر و سینما و کاربست ادبیات خاص در تبیین معارف اسلامی مهم بود و اما حرّیت و صمیمیت او با اهل هنر و رسانه و طلاب و دستگیری مداوم او از اهل نیاز و بی‌تکلف بودنش، عالمی فرزانه و اهل اندیشه و معلمی خردمند و خردورز و مربی ناصح و خیرخواه بودنش و افق نگاهش که ورای زمانه و اقران قرار داشت از همه مهمتر بود. روزگار آن‌چه سزاوارش بود، از او دریغ داشت و اجل نیز صفحات فرصت‌ را بر مریدان و خوشه چینان محضرش بست و او را که روح بی‌قراری داشت و مهاجری مشتاق لقای حق بود به دیاری دیگر و سرای محبوبش، فراخواند! او برای همیشه معلمی ژرف‌اندیش و جان آگاه و دردمند که به بیان خودش، بارش باران عشق را حس کرده و پا در عشق فرو برده بود، در تاریخ بلند حوزه معرفت و تربیت و فضیلت باقی ماند! شخصیتی بود وارسته و معلمی متعهد، سخت کوش و جان شسته که امروز سخت بدان نیازمندیم. رضوان‌الله تعالی علیه روحش شاد 🤲 ✍ حمید احمدی 📆 ۲۲ تیر ماه ۱۴۰۳ 🌷🏴🌷

● ۲۲ تیرماه، سالروز عروج استاد علی صفایی حائری است. مردی که در عمر کوتاه ۴۸ ساله‌ی خود، بیش از ۶۰ کتاب نوشت و صاحب مکتب و اندیشه بود. ✍ رهبر معظم انقلاب در مورد ایشان فرموده‌اند: ایشان در تفسیر قرآن صاحب‌نظر بود؛ همچنان که علامه طباطبایی (ره) صاحب نظر بود. حضرت آیت الله حائری شیرازی نیز راجع به ایشان گفته اند: قدر این نویسنده، شناخته نشده. او محتوای شهید مطهری را دارد و روش بیان شریعتی را. 💌 فرزندان ایران را بشناسیم. #شخصیت_شناسی #صفایی_حائری #فرزند_ایران ★᭄↬@𝒑𝒂𝒋𝒐𝒉𝒆𝒔𝒉_𝒆𝒔𝒇𝒂𝒉𝒂𝒏

✅👈 جلودار امام حسین علیه السلام. 🆔👉@cheshmeyejarie

🎞 زندگی نامه استاد علی صفایی رحمة الله علیه 🆔👉@cheshmeyejarie

✅👈 برادری چو عبّاس ◼️ در این شب تاسوعا همّتی تا جفا کم کنیم و به وفای عباس زنده شویم و با ولیّ خود همراه بمانیم و امان شمر را نخواهیم و از جام فرات لب تر نکنیم. که اگر وفا کردیم ما را به برادری می‌گیرند و فاطمه ما را فرزند خویش می‌خواند. 📚 وارثان عاشورا، ص ۷۵ 🆔👉@cheshmeyejarie

☝️🎥چیکاربکنیم سقوط نکنیم ... 🎙#استاد_مسعود_عـــالے «#اَلَّلهُم‌عجِّل‌‌لِوَلیِڪَ‌‌الفرَج🥀‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

علامات مومن ، استاد هادیزاده

🔺علامات مومن در کلام سید الساجدین علیه‌السلام 🏴 👌 #استاد_محمدتقی‌هادیزاده زید عزه 📆 ۱۴۰۳۰۴۲۸ 🔺این صحبت استاد هادیزاده حول علائم مومن از بهترین و کاربردی ترین تحلیل‌هایی است که از کلام معصوم ارائه شده است که همراه با مثال های کاملا ملموس و قابل فهم است. این تحلیل های دقیق در مرحله اول موجب می‌شود انسان نظارت دقیق تری روی رفتارهای خودش داشته باشد و بتواند خودش را در بعد ایمان نقد بزند. 🔺به علاوه راهکارهای استاد جهت رفع مشکلاتی مانند شتاب، بیصبری و ... که دامان ما و نسل جوان امروز ما را گرفته بسیار کلیدی و راهگشاست. 🌷🇮🇷🌷

🔰 دور جدید جلسات مبنا بررسی مهمترین طرح های معرفتی کشور 📌با حضور مولفین و اساتید برتر طرح های معرفتی، اعتقادی کشور حجت‌الاسلام مجتبی مصباح - طرح ولایت دکتر محمدصالح هاشمی گلپایگانی - کتب شهید مطهری حجت‌الاسلام عباس محسنی - دین فطری حجت‌الاسلام محمدحسن وکیلی - معارف کاربردی دکتر محمدمهدی اعتصامی - کتب دین و زندگی حجت‌الاسلام علاءالدین اسکندری - سیر معرفتی مرحوم صفایی 📌 پنج شنبه و جمعه یازدهم و دوازدهم مرداد ساعت 7 الی 13 همزمان با اردوی اسلام ناب دانش آموزی و حضور تشکل های تربیتی از سراسر کشور ثبت نام👇 https://survey.porsline.ir/s/bNoG5PA پرسش و اطلاعات بیشتر👇 تماس با شماره:09211911089 پیام به آیدی ایتا : @Hassan_Farhad بله | ایتا | تلگرام | اینستاگرام

1️⃣ 📕انديشه من، ص: 7 مقدمه‏ 🔸يكى از روزهاى آفتابى زمستان سال 1350 بود. در حجره‏ى يكى از دوستان بودم. مقاله‏اى از سيد قطب مشغولم كرده بود. مقاله‏اى بود پر از شعار و سرشار از رجزخوانى‏ها و از خود گويى‏ها. از اسلام و آن چه داشته و از غرب و آن چه كه دارد. اين قدر مى ‏دانم وقتى از حجره بيرون آمدم دگرگون بودم و حالتى سخت پيچيده داشتم. خشمگين و عاصى بودم؛ خشمگين از اين همه شعار و عاصى بر اين همه تكرار. هراسناك و مشتاق بودم؛ هراسناك از اين بارى كه سيد و ديگران به دوش گرفته‏ اند بدون اين كه پايى ساخته باشند و مشتاق بر اين كه پايى بيابم. 👇

2️⃣ 📕انديشه من، ص: 8 من مى ‏ديدم از زمان سيد جمال تا به امروز كه به اصطلاح دوره ‏ى بيدارى ما بوده، ما هميشه هدف داشته ‏ايم اما راه و طرح و پايش از ديگران بوده و در نتيجه برداشت و منافعش هم از همان ‏ها. ما به راه، طرح و به پا فكر نكرده بوديم. به هدف بسيار، اما به نقشه‏اى كه ما را برساند، هيچ گاه. اين نقشه هميشه از ديگران بوده و طرح ريزى آن‏ها. ما حداكثر با آن‏ها ائتلاف كرده‏ ايم و بر آن‏ها تكيه كرده ‏ايم. درست همان كارى كه قرآن نهى كرده است: «لاتركنوا الى الذين ظلموا فتمسّكم النار ». و من اين آتش گرفتن و سوختن را بارها مى ‏توانستم ببينم. در عرض يك قرن بيش از چندين بار سوختن؛ از سوختن حكومت عثمانى و تجزيه‏ى آن، سوختن ايران و از دست رفتن آن، سوختن در مشروطيت و سوختن در تمام سرزمين‏هاى به اصطلاح اسلامى و سوختن در جنگ خاور ميانه و ...

3️⃣ 📕 انديشه من، ص: 8 من مى ‏ديدم كه نتيجه ‏ى بيدارى مقدس سيد مى‏شود تجزيه ‏ى عثمانى، مى‏شود مشروطيت ايران و اين هر دو هم مى‏شود طعمه ‏ى بريتانيا. و چرا؟ چون ما به پا و به نقشه فكر نكرده بوديم. حساب نمى‏كرديم كه مبارزه، نيرو و نفرات مى‏خواهد. و اين هر دو را بايد خود تهيه كنيم. همان طور كه محمد (ص) خودش تهيه كرد و به زد و بند سياسى با ايران و روم قانع نشد.

4️⃣ 📕انديشه من، ص: 9 من مى ‏ديدم براى ساختن مبارز، ما بر دشمن تكيه داريم و از همان راهى مى ‏رويم كه آن‏ها مى‏ روند، در حالى كه راه آن‏ها به درد ما نمى‏خورد و بار ما را به مقصد نمى ‏رساند. آن‏ها مى ‏توانند براى ساختن يك كمونيست و يك فدايى، از دردها و رنج‏ها، از فقرها و تبعيض‏ها شروع كنند و با شعارها حركت كنند و تا سر حد رفاه پيش بتازند، اما ما نمى‏توانيم؛ چون حتى در زمينه ‏ى رفاه هم بايدمبارزه كنيم و بايد تا سر حد شكوفايى استعدادها و تشكيل جامعه ‏ى انسانى پيش بتازيم، در حالى كه اين زندگى مرفه و ايده ‏آل و اين جامعه ‏ى راحت، بيش از يك جامعه حيوانى نيست و از استعدادهاى عالى انسانى در آن نشانه‏ اى نيست. اين زندگى كه در چين يا در سوئد به دست آمده، بدون فكر و تكنيك، تنها با غريزه در كندو به دست مى‏آيد، حتى خيلى عالى‏تر و مرفه ‏تر و عادلانه ‏تر و كم حرف‏تر. و اين است كه اين جامعه ‏ها را من بيش از يك جامعه ‏ى حيوانى نمى ‏شناسم كه فقط استعدادهاى انسان را به كار گرفته و فكر و عقل و انتخاب و اختيار انسان را به كار گل گماشته است.

5️⃣ 📕 انديشه من، ص: 9 من مى ‏ديدم براى تهيه‏ى نيرو هم بر دشمن تكيه داريم و از آن‏ها حرف مى‏شنويم، در حالى كه به تعبير قرآن اين اطاعت و حرف شنوى چيزى جز عقب‏گرد نيست‏ « ان تطيعوا الذين كفروا يردّوكم على اعقابكم فتنقلبوا خاسرين»؛ اگر از كافرها اطاعت كنيد شما را به گذشته باز مى ‏گردانند. هدف آن‏ها بيش از رفاه و امنيت نيست و اين هدف يك هدف جاهلى و ارتجاعى است و شما مجبوريد كه از اين هدف بازگرديد و انقلاب كنيد، در حالى كه اين بازگشت و انقلاب زيان كار است. ( آل عمران، 149) ) و چيزى جز سوختن و از دست رفتن نيست‏ . « ان تطيعوا الذين كفروا يردّوكم على اعقابكم فتنقلبوا خاسرين»؛ اگر از كافرها اطاعت كنيد شما را به گذشته باز مى ‏گردانند. هدف آن‏ها بيش از رفاه و امنيت نيست و اين هدف يك هدف جاهلى و ارتجاعى است و شما مجبوريد كه از اين هدف بازگرديد و انقلاب كنيد، در حالى كه اين بازگشت و انقلاب زيان كار است. ( آل عمران، 149)

6️⃣ 📕 انديشه من، ص: 9 و مى ‏ديدم كه نتيجه‏ى اين تكيه دادن‏ها و ركون‏ ها و اعتمادها، از دست دادن‏ها و سوختن ‏هاست و در نتيجه تنور بيگانه را گرم كردن و اجاق او را شعله ‏ور ساختن و راه او را روشن كردن و آخر سر هم چوب نيم سوخته ماندن و يك چيز زيادى همانند فلسطين‏ شدن. و نه تنها فلسطين‏، كه سوختن همه ‏ى‏ انديشه من، ص: 10 كشورهاى به اصطلاح اسلامى كه همه ‏شان بيش از گوشت قربانى نيستند و از مرغ دست كمى ندارند كه در عروسى و عزا كبابش مى‏كنند. و چرا نكنند كه كمال مرغ همين است و اگر نكنند طعمه ‏ى شغال مى‏شود.

❌ بيرون آمدم. دگرگون بودم و حالتى سخت پيچيده داشتم. خشم و عصيان، هراس و اشتياق در من طوفانى راه انداخته بود.

7️⃣ 📕 انديشه من، ص: 10 من مى ‏ديدم آن‏ها كه مدعى هستند بايد اسلام را از سرچشمه ‏ى اصلى‏ اش گرفت، اين اسلام را از راه اصلى‏ اش، از راه خودش به مقصد نمى ‏رسانند و هنگام بيان كردن اين اسلام از طرح‏هايى غير اسلامى مدد مى ‏گيرند و بر قدرتى خارجى تكيه مى ‏كنند و فقط به كمك شعار مى ‏خواهند اسلام را قالب بزنند و پياده نمايند، در حالى كه اسلام جز با پاى خودش به مقصد نخواهد رسيد و نه تنها هدف بلكه راه هم بايد راه خودش باشد. چه فرق مى‏ كند در قسمت سازندگى و تهيه ‏ى افراد و يا جمع آورى اين‏ها و يا در قسمت تبديل شخصيت‏ها به قدرت و بستن افراد به حزب و به بنيان مرصوص. و چه فرق مى ‏كند كه در قسمت تربيتى‏ اش و يا در قسمت‏هاى اعتقادى‏ اش يا در نظام‏هاى اقتصادى و قضايى و جزايى و حقوقى‏اش. در تمامى اين‏ها و جز اين‏ها نمى ‏توان جز از طرح اسلامى و راه حل‏هاى قرآن به سوى راه حل ديگرى رفت و اگر رفتيم اين ديگر حكومت اسلام و حقيقت اسلام نيست؛ چون همين كه هدف حكومتى اسلام و معيارهاى انتخاباتى آن و روش سازندگى و جمع آورى و وابستگى افراد آن و يا تهيه ‏ى نيرو و قدرت آن از جاى ديگر آمد، اسلام طعمه ‏اى خواهد شد و دستاويز محكمى و به همان جايى بر مى‏گردد كه از آن آغاز شده و بر آن دامانى مى ‏خوابد كه در آن تربيت گرديده است.

🌴 خوشحالم كه آن طوفان در من اراده ‏اى آفريد كه شعارها را كنار بگذارم و ببينم اسلام چه دارد و آن چه دارد چگونه مى ‏تواند پياده شود. من در اين قسمت همانند كاوشگرى كه مى ‏داند در اعماق چيزى هست و در نتيجه از شكست‏ها عقب نمى‏ كشد كارم را شروع كردم. و براى استفاده از قرآن به كليدهايى كه خود قرآن به دست مى ‏داد- و در نوشته ‏اى جدا از آن ياد كرده ‏ام‏ - روى آوردم، و همين كليدها بودند كه خيلى از درهاى بسته را برايم گشودند و راه‏هاى تازه‏اى پيش پايم نهادند.

📚 امروز مفهوم كلمه ‏هايى از قبيل روش تربيتى و سازندگى اسلام و يا حكومت اسلامى و يا جهاد اسلامى و يا روش رهبرى پيامبر و يا ولايت و سرپرستى و يا توحيد و رسالت با بارى همراه هستند و با توشه‏ اى كه مى‏ تواند راهى طولانى را پشت سر بگذارد و با نشانه ‏هايى كه مى ‏تواند هر طرح ديگرى را از خود جدا كند.

🔸طرح سؤال‏ براى شروع كار سؤال‏هايى طرح كردم و اين سؤال‏ها اساسى و بنيادى بودند تا بتوانند بار اشكال‏هاى بنيادى را به دوش بگيرند. و اين گونه پيش آمدم كه آيا اسلام و اصولًا مذهب اصالتى دارد و يا اين كه زاييده اقتصاد، ترس، عدالت خواهى و طبقه ‏ى روحانى است؟ بر فرض اصالت، آيا لزومى دارد؟ آن‏ها كه دين ندارند چه ضرر كردند و اين‏ها كه به دين چسبيده ‏اند چه پيشرفتى به دست آورده ‏اند؟ دين چه دارد؟ و چگونه مى‏ تواند پياده شود و از عالم آرزوها به خارج قدم بگذارد؟ 📕انديشه من، ص: 12

زمينه‏هاى سؤال‏ سپس به خاطر اين كه اين بحث‏ها بدون مقدمه نباشد به مطالب زير انديشيدم: - آيا انسان در جستجوى بهزيستى و زندگى بهتر هست؟ - آيا بهزيستى در جامعه‏ى انسانى با غرائز به دست نمى‏آيد؟ - اگر بهزيستى در اين جامعه به قانون و رهبرى نيازمند است، آيا عقل جمعى- پارلمان- و وجدان جمعى- دولت- براى قانون گذارى و حكومت كافى نيستند؟ آيا مذهب- اسلام- كه مدعى است مى‏تواند گذشته از قانون گذارى و حكومت به تربيت و شكوفا كردن استعدادها هم دست بيابد، اصالتى دارد؟ و لزومى دارد؟ و طرحى دارد؟ پس اين طرح چگونه پياده مى‏شود؟ اكنون چند سال از آن روز مى ‏گذرد و ما در اين سال‏ها شاهد بارورى ‏ها و حادثه ‏هايى بوده‏ايم و سال‏هاى گرم و پربارى داشته‏ايم، اما اين سال‏ها هم فقط گرم و پربار بوده ‏اند نه روشن و زاينده. 📕انديشه من، ص: 13

ما در توحيد بحث‏هايى داشته‏ ايم و اين بحث‏ها هم ادامه ‏ى همان بحث‏هاى كلامى بود با رنگى از جامعه ‏شناسى، اما از اين كه چگونه مى‏ توان موحّد شد و چگونه مى ‏شود از اسارت بت‏ها آزاد شد و چگونه مى ‏توان او را در درون و در جامعه و در هستى به حكومت گرفت، بحثى نشده و اين است كه توحيد، خودش يك بت بزرگ روشن‏فكرى گرديده و ما را از اسارت هواها و حرف‏ها و جلوه‏ها آزاد نكرده است. توحيد به معناى يكتا پرستى، از عشق به حق- پرستش- و آزادى از غير حق- يكتا- مايه مى‏گيرد و ما از اين عشق و آزادى گفتگويى نداريم مگر در سطح چهار زندان كه از سه تايش با علم آزاد مى‏شويم و از آخريش با عشق، اما اين عشق چگونه و از كجا به دست مى‏آيد و از چه پدر و مادرى متولد مى‏شود و تا چه حد رشد مى‏كند و به چه شكل‏هايى مى‏تواند در آيد، ديگر به آن كارى نداريم و همچنين در قسمت آزادى. در گذشته پيشوايان بيشتر از آن چه كه از توحيد بحث كنند موحّد مى‏ساختند و بت‏ها را در درون مى‏شكستند و انسان را از اسارت‏ها و از خدايان هواها و حرف‏ها و جلوه‏ها و از طاغوت‏هاى چند رنگ آزاد مى ‏ساختند، در حالى كه امروز ما را فقط از آثار توحيد و ارزيابى آن سرشار مى‏كنند و يا از بحث‏هاى كلامى و شبهات اين گونه و همين است كه ما نقش توحيد را خوب مى‏شناسيم اما از خودش بيگانه‏ايم و هر كداممان يك بت هستيم و دنبال يك راه. و همين است كه حتى وحدت و اتحاد ما پيروزى ندارد، در حالى كه اختلاف آن‏ها كه به توحيد رسيده بودند و در صراط بودند و در راه عبوديت بودند، رحمت بود و بارور بود و پيروز بود؛ چون اختلاف در سبل مفيد است و رحمت است، آن چه خطرناك است اختلاف در صراط است. و ما امروز اتحاد در سبيل را شايد به دست بياوريم در حالى كه در صراط به اختلاف‏ها رسيده‏ايم و اسير هوس‏ها شده‏ايم و همين است كه هيچ گاه پيشرفتى نخواهيم داشت و مى‏شويم همانند يك گارى كه از چهار طرف به اسب ببندندش. و درست است كه يك گارى است و در اين مسأله اتحاد هست، اما همين اتحاد باعث ركود و در جا زدن و عقب ماندن است!! 📕انديشه من، ص: 14

این تصویر، نقشه کشور و #گنبد_گرمایی است که از امروز چهارشنبه سوم مرداد ۱۴۰۳ تا یکشنبه آینده کل کشور را فرامی‌گیرد. طبق آمار، این چهار روز گرم و طاقت‌فرسا در تاریخ کره زمین بی‌سابقه است. انتخاب با خودمان است که در این چهار پنج روز کار کشور را به #بحران_قطع_برق و #انفجار_نیروگاهها بکشانیم یا اینکه به کمک هم یک تجربه موفق دیگر در #همدلی_اجتماعی در حل مسائل ثبت کنیم. در این چند روز نمی‌توانیم یخچال‌ها و فریزرها را از برق بکشیم، یا نمی‌توانیم اصلاً چراغ روشن نکنیم و در تاریکی بنشینیم، همان‌طور که نمی‌شود اصلاً تلویزیون نبینیم؛ ولی می‌شود #تلویزیون را بیهوده روشن نگه نداریم، می‌شود #چراغهای_اضافه را خاموش و با نور کمتر سرکنیم، می‌شود از شست‌وشوی غیر ضروری لباس‌ها با #ماشین_لباسشویی خودداری کنیم، می‌شود ظرف‌ها را به‌جای #ماشین_ظرفشویی با دست بشوریم، می‌شود لباس‌هایمان را بدون خط اتوی هنداونه قاچ کن بپوشیم، و خیلی کارهای دیگر که اگر دلمان بخواهد به هم و به کشور کمک کنیم، فکر می‌کنیم و به آن‌ها می‌رسیم. دوران #جنگ_تحمیلی را #مردم اداره کردند نه مسئولان و حکمرانان؛ باورمان شود که حالا هم مسئولان بدون کمک ما مردم نمی‌توانند کار کشور را پیش ببرند. حالا دیگر خود دانیم و وجدان‌های بیدارمان. به همدیگر هم #اطلاع_رسانی کنیم. https://eitaa.com/tarbiat_hokmrani

🔸نفوذ شقايقى كه تبديل را آموخت‏ در گلدان مدرسه‏ در باغ‏هاى داغ كميته‏ در حصارهاى سرد لويزان‏ در دشت دامن فرعون سبز شد. بر بام قدرت فرعون سر كشيد. حتى كوچك‏ها هم مى ‏توانند كارهاى بزرگى بياورند. جرثومه ‏هاى مزاحم، آنجا ما را به خاك مى ‏نشانند كه در خون ما، خانه بسازند. شقايقى كه تبديل را آموخت‏ حقارتش را با دست‏هاى قدرت فرعون پاك كرد. در دشت دامن فرعون پا گذاشت‏ بر بام قدرت فرعون سر كشيد ... آبان 56 📕 و با او با نگاه، فرياد مى كرديم، ص: 150

📕از معرفت دينى تا حكومت دينى ؛ ص128: آن‏چه كه اسرائيل غاصب را با واقعيت‏ها آشنا مى ‏سازد، بيدارى مردم فلسطين‏ و جدايى ملت‏ها از بازيگرى‏ هاى سياسى است؛ كه اين شكل از مبارزه با كنترل دولت‏ها و تحميل و تهديد دولت‏ها مهار شدنى نيست. با اين مرور سريع به تاريخ يهوديت، تفكيك ملك و رسالت و حكم و خلافت را شاهد هستيم و مى ‏بينيم كه چگونه، پس از موسى و پس از بيدارى مردم يهود، تنفيذ و بعث پادشاهى را طالب هستند: «ابعث لنا ملكا نقاتل فى سبيل اللّه». كه رسول پيش بينى مى ‏كند شما بر قتال و جهاد استقامت نخواهيد داشت و بر سختى‏ هاى آن شكيبايى نخواهيد كرد و در عمل هم با آزمايشى كه مى ‏شوند به آب، روى مى‏ آورند و فقط يك دسته صبورى مى ‏كنند؛ ولى بقيه يا با دست و يا با هجوم خود را بهره ‏مند مى ‏سازند و از درگيرى مى ‏مانند. شايد دنياطلبى و خودخواهى و حسادت اين ملت، آن‏ها را عافيت طلب و ذليل در هنگام حادثه و ستم‏گر و متجاوز حتى بر دوستان‏ در دوره ‏هاى امن و قدرت ساخته است. و همين نقطه ‏هاى ضعف، آن‏ها را به ذلت و مسكنت گره زده و از پابرجايى و استقلال جدا ساخته است. اگر يهوديت و انبياء يهود به حكومت دينى روى نمى ‏آورند و حتى موسى براى برخورد با فرعون آماده نمى ‏شود، به خاطر ضعف و سستى اين مردمى است كه خود را باور ندارند و يا براى راحتى، سختى را تحمل نمى ‏كنند. اگر انبيايى هم چون آدم و نوح و ابراهيم دعوى حكومت ندارند به خاطر همين نكته است كه در اين مرحله از نظام خانواده و قبيله، مشكلات داخلى و خارجى با سرداران و ريش سفيدان حل شدنى هستند و اگر استضعاف و استثمارى نباشد، عنصر اعتقادى مردم به نظام زندگى ساده آن‏ها سامان مى ‏دهد و گرفتارى باقى نمى‏ماند. اما با توسعه تمدن و شهرنشينى، پادشاهى و حكومت در شكل‏هاى استبدادى و مردمى شكل مى‏ گيرد و طبيعى است كه برخورد با اين جريان‏هاى مسلط، احتياج به نيروهاى آماده و مهره ‏هاى كارآمد دارد و بدون اين امكان، ناچار حتى موعودى چون موسى به هجرت و كوچ دادن بنى اسرائيل روى مى ‏آورد. و همان طور كه گفتم خواسته موسى اين است‏ كه‏ «ارسل معنا بنى اسرائيل» و همين خواسته بعدها دعوت و هدايت فرعون و برخورد با نيروهاى او را بدنبال مى ‏آورد؛ كه در سوره‏ى نازعات، از آيه ‏ى هيجده به بعد مى ‏گويد: «هل لك الى ان تزكى و اهديك الى ربك فتخشى». و اگر مى ‏گوييم موسى اين رسالت را دارد و اين در رابطه با فرعون است، وگرنه در رابطه با بنى اسرائيل، تربيت و شخصيت دادن و ساختن و بارور ساختن آن‏ها، از برنامه ‏هاى موسى و ديگر انبياء بنى اسرائيل است، تا آن‏جا كه از همين انبياء تنفيذ حكومت و تاييد پادشاه و ملك را خواستار هستند .... تا ظهور مسيح، كه مى ‏آيد تا گوسفندان پدر را سامانى ديگر بدهد و در برابر مشركان و كافران و يهوديان، رسالتى وسيع را عهده ‏دار شود. 📕از معرفت دينى تا حكومت دينى، ص: 130