eitaa logo
خزینة الجواهر
1.2هزار دنبال‌کننده
33.3هزار عکس
32.2هزار ویدیو
38.3هزار فایل
منبعی از محتوای ناب تبلیغی مناسبتی ارتباط باخادم كانال @a1nemati پستهای مفیدتان را به ما ارسال کنید
مشاهده در ایتا
دانلود
📌پاسخ به نامه و دشمن و چنین است: ⛺️ حرّ بن یزید ریاحی برابر امام (ع) خیمه زد و به نوشت که حسین(ع) در فرود آمده است. 📩 عبیدالله در نامه‌ای به امام نوشت: ای حسین(ع)! خبر فرود آمدنت در کربلا به من رسید. به من نوشته است که خوش نخوابم و سیر نخورم تا این که تو را به خدای لطیف و خبیر ملحق کنم یا به حکم من و حکم یزید گردن نهی. ✉️ چون به دست امام حسین(ع) رسید و آن را خواند، بر زمین افکند و فرمود: لَا أَفْلَحَ قَوْمٌ اشْتَرَوْا مَرْضَاةَ الْمَخْلُوقِ بِسَخَطِ الْخَالِقِ رستگار مباد گروهی که مخلوق را بر خشم خالق برگزیده‌اند. 🏇 پیک از امام حسین(ع)، را خواست، امّا آن حضرت فرمود: نامه او را نزد من جوابی نیست. 📚مصطفی صادقی،شرح غم حسین(ع)؛ ترجمه انتقادی بخش اصلی مقتل خوارزمی، ص۵۷. 👇👇 🌻 @ahlebait110
📌 ... ◀️بیشتر منابع تاریخی از طفلی به نام یا عبدالله (شيرخواره) برای امام حسین(ع) نام برده اند. 🏴عبدالله بن (ع) که به مشهور است، بنا به نقل ابومخنف از امام (ع) به تیر یکی از بنی‌اسد در دستان پدرش شد. تعبیر بلاذری صریح‌تر و دلخراش‌تر است: رَمى حرملةُ بن كاهل الوالبي [الاسدی] عبدَالله بن حسين(ع) بسهم فَذَبَحَهُ‏. ◀️طبری شیعی، نام او را علی نهاده است. ◀️این منابع، درباره او سخنی نگفته اند و تنها به عناوینی مانند: ، ، و یعنی اکتفا کرده اند. ◀️طبق برخی شواهد تاریخی کهن از جمله (م۲۹۲ق): این طفل در صبح به دنیا آمده است. ◀️بلعمی متوفی قرن چهار، طفل شيرخواره را یک ساله دانسته است و سرانجام کسائی مروزی در شعری این طفل را ۵ ماهه معرفی کرده است. البته اخبار آنان بدون سند بوده و قابل اعتماد نیست. ◀️برخی هم ۳ساله ذکر کرده اند. 📍جمع بندی: 1⃣امام (ع) طفلی بنام عبدالله یا علی داشته و به جهت کوچک بودن به یا مشهور گشته است. 2⃣منابع کهن و معتبر درباره سن دقیق علی اصغر سخن نگفته اند، از این رو ، عبارت عبدالله یا علی شيرخواره را بکار می برند. 3⃣در هیچ منبع کهنی به ۶ ماهه بودن علی اصغر اشاره نشده است. اما در دو قرن اخیر و عمدتا بعد از صفویه روایت ۶ماهه بودن علی اصغر، بدون هیچ سندی در روضه ها خوانده می شود. بنابراین باید از ایشان به علی اصغر به عبدالله رضیع یاد کرد. 📚یعقوبی، تاریخ، ج۲، ص۲۴۵؛ 📚ابن اعثم، الفتوح، ج۵، ص۱۱۵؛ 📚ذبيح الله صاحبکاری، سیری در مرثیه عاشورایی، ص۱۶۹؛ 📚بلعمی، تاریخ نامه طبری، ج۴، ص۷۱۰؛ 📚تسميه من قتل مع الحسين، فصلنامه تراثنا، ش۲، ص۱۵۰؛ 📚خوارزمی، مقتل الحسين، ج۲، ص۳۷؛ 📚طبری، دلائل الامامه، ص۷۱. 👇👇 🌻 @ahlebait110
🏴 از کاروان حسيني سؤال: اگر کاروان امام حسین علیه السلام نداشتند، پس شب چه وجهي داشت؟ پاسخ: در تاريخ عاشورا سه نکته، قطعي است: ◀️مسأله آب از همان آغاز براي يزيديان، يک حربه نظامي بود. حرّ به فرمان ابن زياد مأمور بود تا امام حسين(عليه السلام) را در يک سرزمين بدون آب فرود آورَد و کربلا اين گونه بود. در روز هفتم محرم، به عمربن ‌سعد فرمان داد تا آب را بر روي کاروان حسيني ببندد. لذا شريعة فرات را با پانصد سوار بستند. اهداف دشمن از منع آب: 1- کاهش توان رزمي نيروهاي امام بر اثر تشنگي؛ 2- فشار بر اطفال و زنان و نهايتاً فشار بر امام براي تسليم شدن؛ 3- استفادة تبليغي و برانگيختن کينه هاي ديرين با اتهام دروغين بستن آب بر روي عثمان از سوي امام علي(عليه السلام). ◀️کاروان حسيني در اين سه روز با سختي زياد و بسيار محدود به آب دسترسي داشت. امام حداقل يک بار اقدام به حفر کوچک کرد و به آب رسید و آب آن تمام شد حضرت و گروهي از ياران امام نيز توانستند آب را بشکنند و مقداري آب بياورند. ◀️ تشنگي و در جزء قطعيات تاريخي است؛ البته فراز و نشيب داشته و اوج آن در روز عاشورا بوده است؛ به سببِ: شرايط جنگي به‌شدت نابرابر،‌ مبارزه و جراحت، گرماي شديد و محاصره کامل. چنان که حر خطاب به کوفيان گفت: «...مادرتان به عزايتان بنشيند؛... حسين و زنان و دختران و يارانش را از آب فرات بازداشتيد... و اينان از عطش پَرپَر مي‏زنند...» و حضرت علي اکبر به امام عرض کرد: العطش قد قتلنی؛ «تشنگی مرا کشت...» ◀️پس از توجه به سه نکتة قطعي بالا، بايد گفت غسل شب عاشورا، در روايتي از امام (عليه السلام) آمده است که امام (عليه السلام) در شب عاشورا(نزديک نماز صبح)، به يارانش فرمود: «...برخيزيد آبي بنوشيد که اين،‌ آخرين توشة شماست؛ بگيريد و غسل کنيد...» 📚شیخ صدوق، الأمالي، ص221 غسل کردن، نمادي از طهارت و آمادگي براي شهادت است؛ اما صرفاً در «يک» خبر آمده، لذا ظني است و متواتر و قطعي نيست. البته غسل بر خلاف عادت و ذهنيت ما، به آب فراوان نياز ندارد و با آب اندک هم ممکن است. همچنين احتمال دارد از آبی غيرقابل شرب برای غسل استفاده شده باشد. نيز در منابع تاريخي دارد که امام حسين(عليه السلام) صبح عاشورا قرار داد و در آنجا در ظرفي مقداري و مادة خوشبو گذاشتند و خود امام و بعداً اصحاب رفتند و آنجا بدنشان را آغشته به آن و خوش‌بو کردند و به نوعي مهياي شدند. در متن عربي گزارش اخير، لفظ «توره» به معناي ظرفي است که مشک را در آن گذاشتند؛ اما اين عبارت را نوعا به اشتباه «نوره» گفته و اشکال شده است که صبح عاشورا با کمبود آب، تنظيف بدن چه وجهي داشت 📚مقتل جامع سيدالشهداء ج1، ص742. چنانکه مسکویه رازی نیز در کتاب به کردن بدن توسط امام (ع) در شب عاشورا اشاره کرده است. 📚ابن مسکویه، تجارب الامم، ج۲، ص۷۰ 👇👇 🌻 @ahlebait110
📌روز هفتم و ابومخنف می نویسد: نامه‌ای از عبیدالله بن زیاد به عمر بن سعد رسید [که در آن نوشته بود]: اما بعد، میان و یارانش و حائل شو، و نگذار قطره‌ای از آن بچشند، همان‌گونه که با آن پرهیزگارِ پاکِ مظلوم، امیرمؤمنان، عثمان بن عفان چنین کردند. [راوی] گفت: پس عمر بن سعد، عمرو بن حجاج را با پانصد سوار فرستاد. آنان بر محل آبگیری مستقر شدند و مانع شدند که (ع) و یارانش قطره‌ای آب بنوشند، و این سه [روز] پیش از کشته شدن حسین(ع) بود. [راوی] گفت: و عبدالله بن ابی حصین ازدی - که در شمار افرادی از قبیله اش بَجیلة بود - با او درگیر شد و گفت: ای حسین، آیا آب را نمی‌بینی که همچون جگر(میانه) آسمان است! به خدا سوگند قطره‌ای از آن نخواهی چشید تا از بمیری. حسین(ع) گفت: خدایا او را از تشنگی بکُش، و هرگز او را نیامرز. حمید بن مسلم گفت: به خدا سوگند، پس از آن در بیماری‌اش به عیادتش رفتم. پس به خدایی که جز او خدایی نیست، دیدم که آن‌قدر می‌نوشید تا شکمش پر می‌شد، سپس قی می‌کرد، سپس دوباره می‌نوشید تا شکمش پر می‌شد، اما سیراب نمی‌شد. و این حال او ادامه داشت تا جانش را بِدَر انداخت و بِمُرد. 📚طبری، تاريخ الامم و الملوک، ج٥، ص٤١٢، 📚بلاذری، أنساب الأشراف ج٣، ص٣٨٩، 📚شیخ مفید، الإرشاد فی معرفه حجج الله علی العباد، ج٢، ص٨٦_٨٧ 👇👇 🌻 @ahlebait110
📌شخصیت ‏ذي الجوشن در فضای مجازی مطالبی غیر تحقیقی درباره شَمِربن ذی الجوشن مطرح می گردد که مناسب آمد تا از منابع کهن مطالبی در معرفی چهره او مطرح گردد: ◀️شمِر بن‌ذي‌الجوشن هیچگاه نبوده و مانند همه کسانی که در حکومت اسلامی با امیرمؤمنان (ع) کردند، او نیز جزو سپاه امام بود؛ لذا نباید بپنداریم که او ولایت مدار بوده است. ◀️شمر، در جزء لشكريان (ع) بوده است و با تنها هدف مبارزه با بنی امیه در سپاه امام حضور داشت؛ در اين مبارزه اَدْهَم بن‌محرز ابتدا ضربه شمشيري به صورت شمر مي‏زند و او را مي‏كند. شمر نيز به او ضربه‌اي مي‌زند ولي ضربه‌اش کاري نمي‌شود، لذا برمي‏گردد و آب مي‏خورد و نيزه‌اي برمي‌دارد و دوباره به ميدان مي‏رود و با ضربت نيزه، ادهم را بر زمين مي‏ افكند؛ شمر، جزء كساني است كه برضدّ بن‌عَدِي و به كفر او شهادت دادند. شمر، عصر روز پنجشنبه نهم با فرمان جديد بن زیاد ملعون و به همراه چهار هزار نفر سرباز به رسيد و نزد رفته، نامه را تسليم او كرد؛ ◀️طبق گزارش بلاذری(م279ق) و شیخ مفید(م413ق)، امام (ع) پس از اهانت شمر، وی را پسر زن بُزچران خطاب کرد؛(فَقَالَ لَهُ يَا ابْنَ رَاعِيَةِ الْمِعْزَى‏: این عبارت از نظر برخی حکایت از نامشروع بودن تولد شمر دارد.) شمر، به خيمه امام حسين(ع) كرد و با نيزه‏اش به خيمه زد و با صداي بلند گفت: «آتش بياوريد تا اين خيمه را با ساكنانش به بكشم.» ◀️شمر، به دستور داد تا بدن امام حسین(ع) را هدف قرار دهند. سپس با فرمان او، همه به سوی امام حمله بردند و کسانی از جمله سِنان بن اَنَس و زُرْعَة بن شریک ضربه‌های نهایی را بر امام وارد کردند؛ ◀️شمر، پس از واقعه در جواب شخص که از او پرسید آیا برای حمله به پسر پیامبر پشیمان نیستی، در پاسخ گفت: «موظّف بوديم كه چنين كنيم و اگر فرمان نمي‏برديم همچون اين حيوانات بوديم.» وی، در توجیه شرکت در قتل امام حسین(ع) می‌گفت: «از امرای خود فرمان برداری کرده است.» ◀️شمر، بعدها در جريان قيام مختار در جنگ برضدّ مختار شركت كرد و پس از شكست از ، فرار كرد و در حين فرار به دست عبدالرّحمن بن‌عُبَيْد كشته شد. 📚منقری،‌ وقعة صفين، ص 268؛ 📚طبري، تاريخ الأمم و الملوك، ج 5، ص270، ص28، ج6، ص18 و 44 و 52 و 53 📚ابن‌شهراشوب، مناقب آل‌ابي‌طالب، ج 4، ص 115. 📚ابن‌سعد، ترجمة الحسين و مقتله، فصلنامة تراثنا، شماره 10، ص179، 📚شیخ مفید، الارشاد، ج2، ص96؛ 📚بلاذری، انساب الاشراف، ج3، ص187. 👇👇 🌻 @ahlebait110
📌 جان نثاری برادران حسین علیه السلام حضرت ، بردران خود به نامهای ، و را نیز تشویق میکرد تا به میدان نبرد بروند. وی، خطاب به برادران فرمود: جانم به فدایتان باد، پیش بروید و از سرور خود (ع) دفاع کنید تا در پیشگاه او جان دهید. بردران حضرت عباس یکی پس از دیگری به میدان رفتند و پس از به رسیدند و دشمن سر آنان را از تن جدا کرد. آنان جان خود را فدا کردن تا دین خدا باقی بماند. 📚 دینوری، اخبارالطوال، ص۳۸۰، 📚طبری، تاریخ، ج۵، ص۴۴۸ـ۴۴۹. 👇👇 🌻 @ahlebait110
📌 امام حسین(ع) در ◀️امام (ع) آنقدر جنگيد تا آن كه پيكر پاکش دهها برداشت و ايستاد تا اندکي بياسايد. در همان حال كه ايستاده بود، سنگي آمد و بر او خورد و ‎ از پيشاني‎اش جاري گشت. ◀️ در ميان سپاهيانش ندا داد: چرا ايستاده‌ايد؟ دربارة او منتظر چه هستيد؟ تيرها او را از پا افکنده است، به او کنيد، مادرتان به عزايتان بنشيند؛ به دنبال اين فرمان، از هر طرف به امام حمله کردند و زخم شمشيرها او را از پا درآورد. ◀️نخستين كسي كه سراغ امام حسين(ع) رفت، زُرْعَة بن‌شَريك تَميمي بود كه بر او ضربه‎اي زد. عمرو بن‌طلحه جُعْفي هم از پشت سر بر شانة حضرت ضربه محكمي زد. سنان بن‌انس هم تيري بر گلوي حضرت زد. صالح بن‌وَهَب يَزَني هم با ضربتي بر پشت امام وارد کرد،‌ بر اثر اين زخمها و ضربت‌ها امام حسين(ع) از اسب بر زمين افتاد. ◀️امام برخاست و نشست و از گلويش بيرون کشيد و دستانش را به هم وصل کرد و زير گرفت و هر وقت پر از مي‌شد سر و محاسن خود را با آن آغشته مي‌کرد و مي‌فرمود: خدا را با اين وضع ملاقات مي‌کنم در حالي که حق من غصب شده است. آنگاه از اطراف امام پراکنده شدند در حاليکه او گاهي با صورت روي زمين مي‌افتاد و گاهي برمي‌خاست. در اين حال بن‌اَنس به او نزديک شد و با نيزه ضربتي بر او زد که در اثر آن، امام نقش بر زمين شد. سنان به بن‌‌يزيد اصبحي گفت: سر او را از بدن جدا کن. خواست اين کار را بکند، امّا دچار سستي شد و لرزه بر اندامش افتاد. لعنت الله علیه به او گفت:‌ خدا بازوانت را سست و دستانت را از بدن جدا کند. آنگاه از اسب فرود آمد و سر مبارک امام را از تن جدا کرد و آن را به خولي داد. 📚طبري، تاريخ الامم و الملوک، ج 5، ص453. 📚ابن‌اعثم، کتاب الفتوح، ج5، ص 118؛ 📚شيخ مفيد، الارشاد، ج2، ص 112؛ 📚ابن‌اعثم، کتاب الفتوح، ج5، ص 118؛ 📚خوارزمي، مقتل‌الحسين، ج2، ص35. 👇👇 🌻 @ahlebait110
📌حضرت (س) در زينب دختر امیرمؤمنان (ع) بر بدن برادرش امام و گریه مي‌کرد و با صدايي غم‎انگيز و دلي پردرد فرياد مي‎زد: «وامحمّداه، درود فرشتگان آسمان بر تو، اين حسين است كه بر خاك افتاده و به خون آغشته شده و اعضايش از هم جدا شده است. وامصيبتاه، اين دختران تو هستند كه اسيرند. شكايت مي‎برم به خدا و به مصطفي و مرتضي و فاطمه و به سيدالشهدا. وامحمّداه، اين حسين است كه عريان (روي خاك افتاده) و باد صبا خاك بيابان را بر بدنش مي‎پاشد. اوست كه به دست زنازادگان كشته شده است. آه اي ابا‌عبدالله چه غصه‎اي و چه مصيبتي در شهادت تو هست، گويا امروز جدّم رسول‌خدا(ص) از دنيا رفته است. اي ياران محمّد، اينان خاندان مصطفي هستند كه همانند اسيران آنان را مي‎برند». (1) اين سخنان حضرت (س)، دل‌هاي سنگدلان و كوه‎هاي استوار را آب مي‌كرد. راوي مي‎گويد: به خدا قسم زينب با گريه خود، هر دوست و دشمن را به گريه انداخت. گزارش شده است كه حضرت بدن پاك پدر را در آغوش گرفت. گروهي از آن مردم خشن و بي‌رحم آمده و او را از بدن جدا كردند.(2) 📚(1)ابن‌طاووس، الملهوف علی قتلی الطفوف، ص181؛ 📚ابن شهرآشوب، مناقب آل ابي‎طالب، ج4، ص 122. 📚(2)ابن‌نما، مثيرالاحزان، ص77. 👇👇 🌻 @ahlebait110
📌 چه اموالی از امام (ع) شد؟ طبق برخی گزارشها، ، شلوار، قطیفه(حوله مخملی)، کفش، ، و زره امام حسین(ع) غارت شد. 📍عواقب : کسی که را دزدید، دستانش در تابستان خشک می گردید و در زمستان از آن و خون می آمد. کسی که را دزدید، دچار بیماری گردید و بنا بر قولی تا آن را روی سرش گذاشت گردید. کسی که حضرت را دزدید دچار شد و موهایش ریخت. ◀️سوال: غارت ، آری یا نه؟! طبق برخی گزارش های متاخر( و ضعیف) بن سُلیم، امام را قطع کرد و را غارت کرد. اما طبق روایت شیخ صدوق(م۳۸۱ق)، امام (ع) فرمود: امام (ع) به امام (ع) را کرد و انگشترش را به دست او کرد و این اکنون به من رسیده است و من آن را در هر به دست می کنم و با آن می خوانم. 📌البته این گزارش نمی تواند منکر وجود انگشتر دیگری برای امام باشد. 📚صدوق، الأمالي، ص۲۰۷-۲۰۸، 📚سیدبن طاووس، الملهوف، ص۱۷۸، 📚طبری، تاریخ، ج۵،ص۴۵۴-۴۵۵، 📚ابن اعثم، الفتوح، ج۵، ص۱۱۹؛ 📚ابن شهرآشوب المناقب، ج۴،ص۶۵، 📚ر.ک. مقتل جامع سیدالشهدا علیه السلام. 👇👇 🌻 @ahlebait110
📌 من، دین (ع) است. عثمان بن على بن ابى طالب(ع) برادر حضرت در خطاب به سپاه یزید چنین مى‏ گفت: «آقايم على بن ابیطالب(ع)، صاحب كارهاى پاك و است، من برادر (ع) هستم كه برگزيده ‏ترين برگزيدگان خدا است.» 📚ابن اعثم کوفی، الفتوح، ج5، ص113 با آدرس زیر به ما ملحق شوید: 👇👇 https://eitaa.com/joinchat/2898853888C687ad732fa
هدایت شده از مُستَبین
نقد جانبازی شمر ✅ بنا به آنچه شهرت دارد، قاتل امام (ع) از یاران در نبرد بوده و مجروح هم شده است. 🖌 اما یکی از محققان معتقد است شمر در سپاه معاویه مجروح شد، نه سپاه علی(ع). وی بر این فرضیه، شواهد چندی ارائه کرده که قابل تأمل و شنیدنی است. 👇 🆕 به گفته محسن خاتمی، پژوهشگر علوم حدیث؛ شمر به‌عنوان نماد بی‌بصیرتی مطرح می‌شود؛ زیرا در بازه‌ای از حیات خویش در لشکر امیرمؤمنان حضوری پررنگ داشته است تا آنجا که به فیض جانبازی نبرد صفین در برابر لشکریان معاویه نائل می‌آید. وی گوید: گزارش اصلی این واقعه در کتاب وقعة صفین نقل شده و ظاهر عبارت دلالت دارد که "اَدهَم بن مُحرِز" از میان لشکریان در نبرد صفین به شمر بن ذی‌الجوشن حمله کرد و بر پیشانی او شکافی ایجاد نمود. 📂 اما شواهدی هست که شمر را در لشکر معاویه و رقیبش ادهم را از یاران علی(ع) می‌داند. برخی رجال‌شناسان شیعه مانند شیخ طوسی، ادهم را در زمرۀ اصحاب علی(ع) برمی‌شمارند و برخی گویند او ابتدا از یاران امام بود و بعداً منحرف شد. 🔍 یک شاهد مهم آنکه وقتی امیرمؤمنان، طرماح بن عدی را به‌سوی معاویه فرستاد؛ طرماح در دمشق از فرماندهان معاویه سؤال کرد و نام عمرو بن عاص، شمر بن ذی‌الجوشن و... را برد که معلوم می‌شود شمر در میان فرماندهان شام بوده است. 📎 قرینۀ دیگر، گزارش نبرد ادهم و شمر در نبرد صفین در تاریخ طبری است که از مسلم‌ ضبابی نام می‌برد و این مسلم پیوسته با شمر بوده است، حتی در واقعۀ کربلا. 📖 پرویز اتابکی در ترجمه کتاب صفین به این مسئله توجه داشته و می‌نویسد: ادهم‌ در صفّین هنگام نبرد با یاران معاویه به هماوردى شمربن ذى‌الجوشن درآمد. 👈 این محقق شواهد دیگری هم بیان کرده که تفصیل نوشته او در متن شماره 18 مستبین خواندنی است. ◀️ با این حال نظر دیگری تأکید دارد که شمر عراقی است و نمی‌تواند در سپاه شام باشد. این نقد و نظر را در متن شماره 19 مستبین بخوانید. را به دوستان خود معرفی کنید در ایتا https://eitaa.com/Mostabin در تلگرام https://t.me/AlMostabin در واتساپ https://chat.whatsapp.com/E3MGP4A6vvr8THW1GjH3NO
📌شخصیت ‏ذي الجوشن در فضای مجازی مطالبی غیر تحقیقی درباره شَمِربن ذی الجوشن مطرح می گردد که مناسب آمد تا از منابع کهن مطالبی در معرفی چهره او مطرح گردد: ◀️شمِر بن‌ذي‌الجوشن هیچگاه نبوده و همانند همه کسانی که در حکومت اسلامی با امیرمؤمنان (ع) کردند، او نیز جزو سپاه امام بود؛ ◀️شمر، در جزء لشكريان (ع) بوده است و با تنها هدف مبارزه با بنی امیه در سپاه امام حضور داشت؛ در اين مبارزه اَدْهَم بن‌محرز ابتدا ضربه شمشيري به صورت شمر مي‏زند و او را مي‏كند. شمر نيز به او ضربه‌اي مي‌زند ولي ضربه‌اش کاري نمي‌شود، لذا برمي‏گردد و آب مي‏خورد و نيزه‌اي برمي‌دارد و دوباره به ميدان مي‏رود و با ضربت نيزه، ادهم را بر زمين مي‏افكند؛ شمر، جزء كساني است كه برضدّ بن‌عَدِي و به كفر او شهادت دادند. شمر، عصر روز پنجشنبه نهم با فرمان جديد بن زیاد ملعون و به همراه چهار هزار نفر سرباز به رسيد و نزد 3عمربن‌سعد رفته، نامه ابن‌زياد را تسليم او كرد؛ ◀️طبق گزارش بلاذری(م279ق) و شیخ مفید(م413ق)، امام (ع) پس از اهانت شمر، وی را پسر زن بُزچران خطاب کرد؛(فَقَالَ لَهُ يَا ابْنَ رَاعِيَةِ الْمِعْزَى‏: این عبارت از نظر برخی حکایت از نامشروع بودن تولد شمر دارد.) شمر، به خيمه امام حسين(ع) كرد و با نيزه‏اش به خيمه زد و با صداي بلند گفت: «آتش بياوريد تا اين خيمه را با ساكنانش به بكشم.» ◀️شمر، به دستور داد تا بدن امام حسین(ع) را هدف قرار دهند. سپس با فرمان او، همه به سوی امام حمله بردند و کسانی از جمله سِنان بن اَنَس و زُرْعَة بن شریک ضربه‌های نهایی را بر امام وارد کردند؛ ◀️شمر، پس از واقعه در جواب شخص که از او پرسید آیا برای حمله به پسر پیامبر پشیمان نیستی، در پاسخ گفت: «موظّف بوديم كه چنين كنيم و اگر فرمان نمي‏برديم همچون اين حيوانات بوديم.» وی، در توجیه شرکت در قتل امام حسین(ع) می‌گفت: «از امرای خود فرمان برداری کرده است.» ◀️شمر، بعدها در جريان قيام مختار در جنگ برضدّ 3مختار شركت كرد و پس از شكست از ، فرار كرد و در حين فرار به دست عبدالرّحمن بن‌عُبَيْد كشته شد. 📚منقری،‌ وقعة صفين، ص 268؛ 📚طبري، تاريخ الأمم و الملوك، ج 5، ص270، ص28، ج6، ص18 و 44 و 52 و 53 📚ابن‌شهراشوب، مناقب آل‌ابي‌طالب، ج 4، ص 115. 📚ابن‌سعد، ترجمة الحسين و مقتله، فصلنامة تراثنا، شماره 10، ص179، 📚شیخ مفید، الارشاد، ج2، ص96؛ 📚بلاذری، انساب الاشراف، ج3، ص187. 👇👇 🌻 @ahlebait110