سفر عشق ؛ نیمه شب جمعه ۱۳۸۱/۷/۵ قسمت یازدهم : ناتوان از شُکر گزاری : دیوانه وار اشک می ریختم ، نمی دانستم با چه زبان و چه قدرتی از کدام امام تشکر کنم ، امام زمان ؟ امام حسین ؟ حضرت موسی بن جعفر ؟ امام رضا یا مولا ابوالفضل العباس که در حرم امام رضاع ، (در شهریور ماه که رفته بودیم ) برای اولین بار جرائت کردم و به ایشان توسل کردم ، همیشه یک جور حیا و خجالتی ویژه از حضرت ابوالفضل ع داشتم ... ولی آن روز ، تو حرم امام رضا...وقتی دلم شکسته بود بر زبانم آمد : مولا جان می گویند شما باید امضا کنید ، شما را قسم به مادربزرگوارتان ، ما را هم تایید کنید و معرفت زیارت ... را به ما هم عنایت کنید . عشقی که در وجودم بود صد چندان شده بود و من خودم را لایق هیچ یک از الطاف ائمه نمی دیدم و این امر بیشتر دلم را می شکست ...یاد درد و دل هایم با امام زمان افتادم ... دیگر خودم نبودم ... بدنم داغ داغ شده بود و هیچ نمی فهمیدم . تا خود کرج آهسته و آرام اشک ریختم ...و گاهگاهی هم شاهد اشک ریختن همسرم بودم ، بچه ها هم از این همه شور و عشق ما به اهل بیت ع ، شگفت زده بودند ... وقتی به خانه رسیدیم همسرم مشغول آماده کردن مدارک شد ...ذالک فَضل الله ، یوتیه ِ مَن یَشاء . #سفر_عشق11 @khodaye_man313

🌹ماییم و هوایِ بغض آلود فقط😥 دلواپسی و غصّۂ مشهود فقط😥 والله که آسان شود این سختی ها با آمدنِ حضرتِ موعود فقط 🌹 @khodaye_man313

اکنون که التهابی عظیم جامعه را فرا گرفته و برخی از جوانان و حتی بزرگترها ، تحت تاثیر این التهابات ، دچار تردید شده اند ، سعی بر آن است به یاری خداوند و مدد اهل بیت ع ، در مسیر تقویت باورها و ازرش های الهی ، و در راستای بیدار شدن وجدان ها و فطرت های پاکی که توسط شیاطین ، آلوده شده اند و مظلومانه در این جنگ فرهنگی ، به اسارت شیاطین انس و جن در آمده اند ، موثر باشیم و در جهت نجات عزیزان این مرز و بوم از ورطه هلاکت و خسران دنیا و آخرت کوتاهی نکرده باشیم و گامی هر چند ناچیز برداریم ، باشد که به درگاه الهی مقبول افتد . @khodaye_man313

با خبر باش،پس از ظلمت این چند صباح صبح دولت بِدَمَد شادیِ ما پشت در است

تو می‌آیی در حالی که دستھایت پر از گلھای نرگس است ، تو دلِ سرد یکایک ما را با نواهای گرمت آفتابۍ میکنی و کعبه عشق را در آنھا بنا خواهی کرد . تو می‌آیی و دستِ نوازش بر سر میخک هایی خواهی کشید که باد کمرشان را خم کرده است. تو حتی بر قلبِ کاکتوسھاهم رنگِ مھربانـے خواهی زد . #امام_زمان @khodaye_man313

بیعت می کنم همین ساعت ، همین لحظه دنیای بدون تو نمی ارزه ... @khodaye_man313

تلنگر قرآنی : اِنّا خَلَقنُا الانسانَ من نُطفَهِ اَمشاجِ نَبتَلیهِ ، فَجَعَلناهُ سَمیعاً بَصیرا . همانا ما انسان را از نطفه ای آمیخته آفریدیم ، تا او را بیازماییم ، پس وی را شنوا و بینا قرار دادیم . سوره مبارکه انسان آیه ۲ @khodaye_man313

عاقبت دین گریزی : مردم برای اصلاح دنیا ، چیزی از دین را ترک نمی کنند ، مگر آنکه خداوند آنان را به چیزی زیانبار تر دچار خواهد ساخت . سخن امیر ؛ نهج البلاغه ، حکمت ۱۰۶ @khodaye_man313

ادامه دارد...

یادآوری آیات الهی و گفتار اهل بیت ع و انس با شهدا ما را از غفلت محافظت می کند و به تدریج قلب و جان ما را نورانی خواهد کرد. @khodaye_man313

سفر عشق ؛ ۱۳۸۱/۷/۲۴ قسمت دوازدهم ؛ رزق لایَحتَسِب امروز چهارشنبه است بیست و چهارم مهرماه ، درست بیست روز از آن حوادث می گذرد و ما همچنان شرمنده الطاف بی کران الهی ، چرا که دقیقا در ایام میلاد حضرت سیدالشهدا ع و حضرت ابوالفضل ع در اوائل ماه شعبان ، همه کارهای سفرمان ردیف شد و در کمال ناباوری نه تنها محتاج نشدیم از کسی ، پولی قرض بگیریم که پول خودمان به اضافه تمام هزینه های جانبی سفر ، جور شده بود !!! و این رزق لایَحتَسِبی که اصلا فکرش را نمی کردیم ، حق الزحمه ای بود که همسرم بابت همکاری با برخی مراکز و انجام فعالیت های کامپیوتری (آن زمان انجام فعالیت های کامپیوتری کار مشکلی بود ) هم اکنون بدون هیچ اطلاع و قرار قبلی ، بعد از مدتهای طولانی ، دریافت کرده بود . آنقدر لطف و عنایت اهل بیت ع شامل حالمان شده بود که حالت عادی زندگی را از دست داده بودم ! بی اشتهایی ، بی خوابی ، اشک بی امان ... چند روزی که گذشت بخودم آمدم ، دیدم حال جسمی ام خیلی خراب شده ، از ترس اینکه مبادا بیمار شوم و نتوانم هنگام رفتن خودم را جمع و جور کنم به دکتر رفتم و مشغول انواع واقسام آزمایشات و نوار قلبی .... #سفر_عشق12 @khodaye_man313

ادامه دارد ...

سفر عشق ؛ آبانماه ۱۳۸۱ قسمت سیزدهم ؛ الطاف بی نهایت گهگاهی زیر لب زمزمه می کردم اَنا عَبدُکَ الضَعیف الذّلیل المُذنِب الحَقیر المُسکین ... و می گفتم خدایا شکر که با این همه ضعف و حقارتی که به درگاهت داریم ما را هم قابل دانستی 😢 عشق بازی ؛ آنهم با امام زمان ... از خدا می خواستم توانایی و صبرمان دهد تا عشق اهل بیت ع بویژه امام زمان ع در وجودمان وسعت پیدا کند و بی نهایت شود و ما را به عمق و کُنه معرفتشان برساند . دعا می کردم خداوند درک و معرفتی بی حد عطایمان کند تا قدر کرامت اهل بیت ع را بدانیم و مغرور و متکبر نشویم . گاهی با اتفاقی ساده متوجه می شدم چقدر به ما نزدیکند و چقدر زود اجابتمان می کنند و یقین داشتم هر نفسی که می کشیم و هر لطف و عنایتی به ما می شود از دعای امام زمان است ( و بر این باور بودم که این لطف و عنایت همیشه و همه جا شامل حال همه می شود ولی ما توجهی نداریم که این عنایات را درک کنیم ) دیروز در دانشگاه از همه دوستان و اساتید خداحافظی کردم و حلالیت طلبیدم ، همه با چشمانی پر از اشک و ناباوری التماس دعا می گفتند...حتی یک دانشجویی داشتیم که هیچ وقت در کلاس ، حتی کلامی حرف نمی زد ولی وقتی فهمید آنقدر التماس دعا گفت که دلم به درد آمد ، گفتم مولا جان از همین جا خواسته اش را اجابت کن که در کرامت تو هیچ شکی نیست ! #سفر_عشق13 @khodaye_man313

ادامه دارد...

سفر عشق ؛ ۱۳۸۱/۸/۱ قسمت چهاردهم ؛ وداع شیرین به هر منوالی بود طی مراسم زیارت عاشورا که کاروان در مسجد محل ، برگزار کرد ، در مراسم وداع با اهالی و فامیل شرکت کردیم ، از آن جایی که به ندرت کسی می توانست به این سفر مشرف شود ، دلها همه شکسته بود و مسجد حال و هوای دیگری داشت . خدا حافظی از بچه ها برایم خیلی سخت بود ، این اولین باری بود که بدون آنها ، راهی سفر بودیم آن هم سفری دور و تقریبا طولانی 😥 پسر کوچکم در آغوش خواهرم بود و آرام و بی صدا اشک می ریخت ، دخترم هق هق گریه می کرد ، پسر بزرگترم ،رنگش پریده بود و بغض کرده بود ولی خجالت می کشید گریه کند . جدایی خیلی سخت بود اما شیرینی این سفر مقدس ، آنقدر ذائقه ام را پر کرده بود ، که این جدایی را برایم قابل تحمل کرده بود . با اشک و لکنت آنها را در آغوش کشیدم . جمعیت هدایتمان می کرد به سمت اتوبوس . نوای چاووشی بلند بود و فضای عرفانی ، دل ها را جلا داده بود ، یکبار دیگر پسر کوچکم را در آغوش کشیدم . با تمام وجود گفتم : بسم الله الرحمن الرحیم و با سپاس از خداوند وارد اتوبوس شدم . چشمانم سیاهی می رفت و از پنجره اتوبوس مردم و فامیل و بچه ها را نگاه می کردم و اشک می ریختم و برایشان دست تکان می دادم... #سفر_عشق14 @khodaye_man313

ادامه دارد...