eitaa logo
کوثر ولایت( #همه‌ماخادم‌الرضائیم )
54 دنبال‌کننده
4.9هزار عکس
1.3هزار ویدیو
48 فایل
حضرت امام رضا(ع): خدا رحمت كند كسى را كه امر ما را احياء كند، يكى از اصحاب سؤال كرد چگونه امر شما زنده میگردد؟ فرمود: دانش ما را میآموزد و به مردمان تعليم میدهد بدرستى اگر دانسته‏‌هاى زيباى ما را دريابند از ما پيروى میكنند. معانى الاخبار، ج 1، ص 174.
مشاهده در ایتا
دانلود
🏴به روایتی، هفتم ماه صفر شهادت 🥀 علیه‌السلام 🥀میباشد. نمی‌شد خالی از عَمّارها دور و برت، ای کاش یلی همتای اشتر داشتی در لشکرت، ای کاش سکوت محض اگر شد پاسخ هل من معین تو ملامت‌ها نمی‌شد پاسخ چشم ترت، ای کاش 😥😥😥 تو را باور نخواهد کرد این شهر فریب‌آلود مدینه بی‌پناهت خواست اما همسرت، ای کاش... برادر کوه بود و شانه‌اش از اشک تو لرزید خدا تسکین شود بر قلب خون خواهرت، ای کاش 😥😥😥 چگونه جسم تو تشییع شد سربسته می‌گویم شبیه فاطمه شب دفن می‌شد پیکرت، ای کاش😫🏴😫🏴
🏴 السلام علیک یا علیه‌‌السلام فاطمه مادر حسین و حسن گله کرد از وصال شیرازی گفت: ای آنکه از برای حسین شعر نغز و چکامه می‌سازی! آفرین! از حسین من گفتی نیست اما مگر حسن پسرم؟ از غریب مدینه یادی کن! بگو از داغ پارۀ جگرم! شور شعر حسن گرفت، وصال چشم او تا سحر ز غصّه نخفت طبع ترکیب‌بندگوی زلال چند بندی رثای او را گفت گفت اما لطیف و در پرده محضر فاطمه ادب می‌کرد از همان لحظه‌ای سخن می‌گفت که حسن طشت را طلب می‌کرد😪 چند بندی سرود طبعِ وصال تا شود فاطمه از او دلشاد چند بندی سرود سربسته شعرها را ولی ادامه نداد دید اگر شعر را ادامه دهد دل زهرا دوباره خواهد سوخت نه مگر قرن‌ها دل مادر از همین رنج‌های بی‌حد سوخت؟😫 چه بگوید؟ بگوید ای مادر زخم، آن جسم را تصرف کرد؟ همسر مجتبی به شوهر خود کاسۀ زهر را تعارف کرد؟😥 چه بگوید؟ بگوید ای مادر خون دل‌ها به‌سان رود شده؟ زهر، سوزانده تار و پودش را چهره‌اش مثل تو کبود شده؟😫 چه بگوید؟ بگوید ای مادر از سپاه امام، غیرت رفت؟ جانماز و ردا و خیمۀ او در کف دوستان، به غارت رفت؟😪 چه بگوید؟ بگوید ای مادر دل عالم به یاد او می‌سوخت؟ وقت تشییع، تیرهای حسد تن و تابوت را به هم می‌دوخت؟😫 چند بندی سرود طبع وصال تا شود فاطمه از او دلشاد چند بندی سرود سربسته شعرها را ولی ادامه نداد... ع
🎙 | قیام علیه‌السلام 🔻 بررسی قیام حسنی براساس تحلیل حضرت امام خامنه‌ای، برگرفته از کتاب دو امام مجاهد؛ 🔹 در اذهان عامّه‌ی مردم کمتر کسی از واژه‌ی و قیام حسنی برای این حرکت سیاسی (علیه‌السّلام) استفاده می‌کند، ولی با دقّت در متون و اسناد تاریخی بارقه‌های در این رویداد تاریخی چشم اندیشمندان را خیره و زوایایی از یک حقیقت نامکشوف را عیان می‌سازد. 🔸 رفتار سیاسی علیه‌السلام و تقابل ایشان با معاویه یکی از پر چالش‌ترین و ابهام انگیزترین حرکات سیاسی امامان معصوم شیعه است. حضرت امام خامنه‌ای در سخنرانی‌های خود به سال ۵۱، بخشی از این زوایای پنهان را رونمایی کرده‌اند. ایشان براساس آیات قرآن و مدارک متقن تاریخی • اولاً صلح را به آتش‌بس معنا می‌کنند، • ثانیاً ماهیت این آتش‌بس را قیام و جهاد تحلیل می‌کنند. 🔹 بخش فقه و معارف پایگاه اطلاع‌رسانی KHAMENEI.IR در این یادداشت، قرائت حضرت امام خامنه‌ای از جنبش سیاسی امام حسن (علیه‌السّلام) را براساس کتاب «دو امام مجاهد» تبیین می‌کند. 🔍 مطالعه متن کامل یادداشت: farsi.khamenei.ir/others-note?id=43836
●در زمان (ع)، مرز اسلام اُموی و علوی جدا نشده بود؛ امام با مشاهده این شرایط، صلح کردند تا با آن زمینه قیام امام حسین(ع) را فراهم کنند اما این صلح برای ایشان بسیار دشوار بود زیرا باید صلح با افرادی را می پذیرفتند که می دانستند فاسد هستند، لذا بجهت آنکه بتوانند چهره فاسد آنان را نمایان کنند، این صلح را انجام دادند.   ●نرمش حکیمانه و حساب شده، اما همراه با غصّه و دردِ (ع)، بسترساز قیام عاشورای امام حسین(ع) شد؛ این صلح چهره بنی امیه را فاش کرد تا جاییکه خود مسلمانان و کوفیانی که روزی (ع) را بخاطر تصمیم به قیام رها کرده بودند، از برادرش خواستند تا قیام کند! و این برای ما عبرت است.
🔴جنگ حق علیه باطل، پیکاری همیشگی و تعطیل‌ناپذیر؛ نگاه دقیق به یک رویداد تاریخی وقتی به واقعیت نزدیک‌تر خواهد شد که  مناشی آن، که در گذشته ریشه دوانده و نتایج آن، که در آینده بار داده، محل نظر قرار بگیرد. تقابل (ع) با معاویه ریشه در تقابل رسول‌الله(ص) با قریش دارد. حرکت امامان شیعه بعنوان وارثان علم و حکمت وحیانی رسول خدا(ص) و اوصیای آن بزرگوار(ع) نیز چیزی جز پیکار با جبهه‌ی باطل نبوده است. بر این مبناست که امیرالمؤمنین(ع) فرمود: «قریش همانطور که بر جنگ با رسول خدا هم‌دست و متّحد شدند، در برابر من نیز یکپارچه ایستادند.» و به فرموده‌ی امام صادق(ع) ۵ نفر از قریش، علی(ع) را همراهی می‌کردند و مابقی در جبهه‌ی معاویه بودند. (ع) نیز با همان جبهه‌ای رودررو بود که در برابر امیرالمؤمنین(ع) و رسول خدا(ص) سالیان سال صف‌آرائی و منازعه کرده بودند و حکم تقابل با چنین سپاهی بی‌شک جهاد فی سبیل‌الله است. در قرآن کریم حکم جهاد با کافران اینگونه آمده: «ای مؤمنان! هرگاه در جنگ با کافران روبرو شدید، به آنها پشت نکنید(از معرکه نگریزید) و هرکه پشت کند، مگر آنکه برای جنگی دیگر یا الحاق به گروهی دیگر باشد، بازگشتش به خشم الهی است و جایگاهش دوزخ که چه بد جایگاهی است.» سوره‌ی انفال، آیات ۱۵و۱۶
💢صلح حدیبیه در واقع تدارک و تجدید قوایی بود برای مواجهه‌ای پر قدرت در برابر جبهه‌ی باطل؛ این سیره‌ی رسول خدا(ص) اسوه‌ای شد برای امامان شیعه از جمله (ع)که اگر در شرایط و تنگناهایی، ظاهراً مجبور به عقب‌نشینی شدند، جهاد ادامه یابد و تدارک قوا صورت بگیرد. با توجه به این حکم الهی دست کشیدن از جنگ تنها در دو صورت جایز است، • الحاق به گروه دیگر برای جنگیدن، یا • آمادگی برای پیکاری دیگر. بی‌شک امامان معصوم شیعه(ع) که سیره‌ی سیاسی و مدیریتی‌شان عمل به قرآن و احیای سنّت نبوی(ص) است، در پیکار با کافران که گاهی زیر لوای اسلام خود را پنهان می‌سازند و با نقاب مسلمانی قدم به معرکه می‌گذارند، همین شیوه را در پیش گرفته‌اند. بر همین مبناست که رسول خدا(ص)با کافران و مشرکین قریش در حدیبیه صلح نامه‌ای را امضا می‌نماید که برخی صحابه نه تنها زبان به اعتراض گشوده بلکه در اصل نبوّت خاتم الانبیاء(ص) تردید می‌کنند. این صلح که خداوند در قرآن کریم از آن بعنوان فتح مبین یاد می‌کند(سوره فتح، آیه ۱)،در واقع تدارک و تجدید قوایی بود برای مواجهه‌ای پر قدرت در برابر جبهه‌ی باطل.
●جامعه امروز ما فاقد عدالت اقتصادی است لذا مردم باید از درس گرفته و به افرادی که درآمد و توان مالی کمتری دارند، کمک کنند، تا بتوانند خود را اداره نمایند. ●انفاق بسیار زیادِ (ع)، از مهمترین شاخصه های زندگی ایشان بود بطوری که بارها بخش اعظمی از ثروت خود را انفاق کردند و به این جهت (ع) نامیده شدند. 🏴 پیشاپیش شهادت ، علیه‌السلام تسلیت باد.
💢سیره‌ی رسول خدا اسوه‌ای شد برای امامان شیعه از جمله (ع) که اگر در شرایط و تنگناهایی ظاهراً مجبور به عقب‌نشینی شدند، جهاد ادامه یابد و تدارک قوا صورت بگیرد تا ضربه‌ای مهلک بر پیکره‌ی شجره‌ی خبیثه وارد آید. امام خامنه‌ای با انتقاد به کسانی که معنای صلح را سازش و تسلیم درک نموده‌اند ماهیت این واقعه‌ی پیچیده‌ی تاریخی را این‌چنین بیان می‌دارد: «صلح به‌معناى سازش و تسلیم نیست؛ صلح به‌معناى متارکه‌ى موقّت جنگ است براى آمادگى جهت ضربت زدن قاطع‌تر... مسئله میان امام و معاویه مسئله‌ى منازعه‌ى میان دو مدّعى سلطنت و حکومت نبود؛ منازعه‌ى دو فکر بود... این مبارزه مال سال چهلم هجرى نبود، عبارت بود از همین صف‌بندى میان پیغمبر و میان کفّار و مشرکین، که رأسشان و مهم‌ترین رکنشان کفّار قریش بودند و در رأس آنها ابوسفیان. این همان مبارزه است.» (ع)
🏴 السلام علیک یا ، یا علیه‌‌السلام صبوری به پای تو سر می‌گذارد غمت داغ‌ها بر جگر می‌گذارد کمی خواستم از غریبی بگویم نه؛ این بغض سنگین مگر می‌گذارد؟ و حتما شبیه همان مرد شامی نگاه تو در من اثر می‌گذارد کریمی که از کودکی می‌شناسم قدم روی چشمان تر می‌گذارد دلم باز با یاد غم‌هایت آقا غریبانه سر روی در می‌گذارد نمک ریخت یک شهر بر زخم مردی که دندان به روی جگر می‌گذارد
💢جهاد علیه‌السلام؛ ■در شرایط دشواری که معاویه برای جبهه‌ی حق ایجاد کرده بود، (ع) همچون رسول خدا(ص)تصمیم بر آتش‌بس می‌گیرد. عبارت آتش‌بس که در فقه با عنوان «مهادنه» شناخته می‌شود بمعنای ترک پیکار برای مدّتی موقّت است. ■ (ع) در حکمت و علت این آتش‌بس به موقتی بودن آن تصریح فرمودند: تا زمانیکه معاویه زنده است، مانند فرش خانه‌هایتان، ملازم خانه‌هایتان باشید. ●معاویه همان کسی است که سودای دفن نام پیامبر(ص) را در سر می پرورانَد، و با رشوه و وعده‌های فریبنده، توانسته فرماندهان پیش قراولان سپاه (ع)، و فرمانده‌ی «شرطة الخمیس(جان‌نثاران و فداییان امام(ع)»، عبیدالله‌بن‌عباس را از جنگ منصرف کند. عبیدالله با اینکه دو فرزندش توسط فرمانده‌ی سفّاک اُموی، بسربن‌ارطاة، بطور وحشیانه‌ای در آغوش مادر به شهادت می‌رسند، ولی در برابر یک میلیون درهم معاویه سست شده و تن به دنیاخواهی و عافیت‌طلبی می‌دهد. ●از طرفی دیگر معاویه خود را در جامه‌ی یک خلیفه‌ی صلح‌طلب چنان جا زده و امام مجتبی (ع) را جنگ‌طلب معرفی کرده که اگر امام حسن(ع) به این پیکار بر حق ادامه دهد، آن‌هم با یاران سست و ضعیفی که دورش را گرفتند، مسلّماً هم در جبهه‌ی جنگ و هم در جبهه‌ی تبلیغاتی بُرد را از آن معاویه کرده است. لذا پذیرش آتش‌بسی که مفادّ آن به دست خود امام است و زیرکانه در بندهای آن خلافت از معاویه خلع شده، مفیدتر از جنگی است که حظّ آن را معاویه می‌برد. 🔻جنبه‌های مختلف این آتش‌بس را می‌توان از بیانات خود امام(ع) که به برخی از معترضین بیان داشتند و برخی واکنش‌های جامعه، چنین یافت: ۱) زنده ماندن شیعیان   ۲) حفظ آثار نبوی و فضائل علوی ۳) ایجاد تشکیلات سری و زیرزمینی شیعه ۴) علت آتش بس همان علت صلح حدیبیه
●یکی از جنبه‌های مختلفِ آتش‌بس، از بیانات خود (ع)، که به برخی از معترضین بیان داشتند؛ ۱) زنده ماندن شیعیان:  با توجه به تحریفات گسترده‌ای که پس از رسول خدا(ص) دامن‌گیر عالم اسلام شده بود، حفظ جان افرادی که مبانی اسلام را از سرچشمه‌ی پاک نبوی(ص) و علوی(ع) دریافت کرده بودند، از اولویّت‌های مهمّ بشمار می‌رفت. معاویه بنا داشت این باقی ماندگان دوران محمّدی(ص) و وارثان تعالیم علوی(ع) را در جنگی نابرابر، از دم تیغ بگذراند و قبول آتش‌بس، این حربه را از او گرفت. ■امام خامنه‌ای با تطبیق شرایط، بنا بر فرضی که (ع)، فرمان جهاد صادر می‌کرد، به عواقب ناگوارِ این تصمیم می‌پردازد و می‌فرماید: «[در صورت جهاد] حسین کشته میشد، برادرهایش کشته میشدند، اصحاب وفادارش همه به قتل میرسیدند، و امام حسن هم در این بین کشته میشد. بعد معاویه میماند با یک عدّه مردمى که بیست سال، آنها را تمرین داده بود در خلاف جهت اسلام و بر خلاف روح اسلام.» (ع)
●یکی دیگر از جنبه‌های مختلفِ آتش‌بس، از بیانات خود (ع)، که به برخی از معترضین بیان داشتند؛ ۲) حفظ آثار نبوی و فضائل علوی:  به سال ۵۸ یعنی دو سال مانده به هلاکت معاویه، امام حسین(علیه‌السّلام) در ایام حج در منا خطبه‌ی مفصلی در فضائل امیرالمؤمنین(ع) ایراد فرموده و یاران پیامبر(ص) را شاهد صدق خطبه‌ی خویش گرفتند. این در حالی است که معاویه اقلیم گسترده‌ی اسلامی را مالامال از لعن و نفرین امیرالمؤمنین(ع) کرده بود. خود (ع) نیز هرجا فرصتی می‌یافت از فضائل علی‌بن‌ابیطالب(ع) می‌گفت تا خفتگان و فریب‌خوردگان شامی را انتباه دهد و اسلام حقیقی را به آنان بنماید تا جاییکه یکی از علت‌های توطئه معاویه برای شهادت امام(ع) را همین مراودات و سفرهای (ع) به شام ذکر کرده‌اند.  امام خامنه‌ای درباره‌ی تقابل اسلام علوی(ع) و اُموی و جراحات سهمگینی که با شهادت (ع) در جنگ بر پیکره‌ی جامعه‌ی اسلامی وارد می‌آمد می‌فرماید: «اگر امام مجتبىٰ کشته میشد، امروز از اسلام، یا نامى نبود، یا اگر نامى بود، شخصیّت اوّل اسلام، معاویةبن ‌ابى‌سفیان بود. و شما میدانید اسلامى که شخصیّت اوّلش و مرد اوّل یا دوّمش معاویةبن ‌ابى‌سفیان باشد، یعنى آن اسلامى که، پشتوانه‌ى ظلم است، آن اسلامى که، پشتوانه‌ى قدرتهاى جبّار و طاغى و غاصب است؛ آن‌چنان اسلامى، براى بشریّت باقى میماند.»
🥀السلام علیک یا علیه‌السلام سکه‌ها ایمانشان را برد، بیعت‌ها شکست یک به یک سردارها رفتند قیمت‌ها شکست دست بدعت جانماز از زیر پای او کشید در شب شومی که قبح هتک حرمت‌ها شکست خنجر مأموم بر پای امامش زخم زد قامت دین را نماز بی‌بصیرت‌ها شکست دشمنان زخمش زدند و دوستان زخم زبان آه، این آیینه را سنگ ملامت‌ها شکست زهر جعده تلخ‌تر از صلح تحمیلی نبود زهر را نوشید و بغضش بعد مدت‌ها شکست 🏴شهادت اسلام صلوات‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم و علیه‌السلام بر رهروان طریق حقیقت تسلیت باد.
● از دیگر جنبه‌های مختلفِ آتش‌بس، در بیانات خود (ع)، که به برخی از معترضین بیان داشتند؛ ۳) ایجاد تشکیلات سرّی و زیرزمینی شیعه:  طه حسین معتقد است بعد از دیدار گروهی از شیعیان کوفه که دوسال بعد از آتش‌بس به مدینه خدمت (ع) رسیده بودند، امام(ع) یک تشکیلات منظم سیاسی شیعی را در آن دیدار بنیان نهادند. چه بسا همین تشکیلات سرّی بود که تا شام نفوذ کرد و به عضوگیری شیعیانی در شام و بعدها حتّی تا بالاترین مقامات حکومتی پرداخت. امام خامنه‌ای با تأیید این نظریه طه حسین می‌فرماید: «عدّه‌اى که معترض بودند، از امام سؤال میکنند که تو چرا صلح کردى؟ امام بطور سربسته پاسخ میگفت؛ چون یک چنین مسئله‌اى را خیلى روشن است که نمیشود (واضح) گفت، امام چه بگوید؟ بگوید من صلح کردم که یک حزب سیاسى مخفى تشکیل بدهم و با معاویه بجنگیم! این مثل اینست که بالاى سر درِ مرکز حزب، یک تابلوى بزرگی بزنند، حزب مخفىِ فلان! بنا نیست که امام به همه بگوید که ما حزب مخفى تشکیل دادیم.» (ع)
● اما آخرین جنبه‌ی مختلفِ آتش‌بس، در بیانات خود (ع)، که به برخی از معترضین بیان داشتند؛ ۴) علّت آتش بس همان علّت صلح حدیبیه:  (ع) در تشریح حکمت آتش‌بس به ابوسعید فرمودند: علّت مصالحه‌ام با معاویه همان علّت مصالحه رسول خدا(ص) با بنی‌ضمره و بنی‌اشجع و اهل مکه است. آنان، کافران به تنزیل، و معاویه و یارانش، کافران به تأویل‌اند. همانطور که در صلح حدیبیه تمام اتّهاماتی که قریش به رسول خدا(ص) زده بود، مبنی بر حُرمت نگه نداشتن خانه‌ی خدا و ایجاد انشقاق در جامعه، با قرار داد صلح، شسته و از میان رفت، در آتش‌بس میان (ع) و معاویه نیز تمام تهمت‌هایی که معاویه به جبهه‌ی حق زده بود، مبنی بر ریختن خون مسلمین بخاطر حکومت، کشتن عثمان، تحریف دین، با مراوداتی که بین شام و عراق و مدینه انجام شد، رنگ باخت، و معاویه مجبور به توطئه برای شهادت امام(ع) شد. امام خامنه‌ای در تبیین و تقریب این دو رویداد تاریخی می‌فرماید: «در طول دو سالى که میان صلح حدیبیّه در سال ششم و فتح مکّه در سال هشتم واقع شد، عدّه‌ى مسلمانها برابر بود با دو مقابلِ تمام مسلمانهایى که از اوّل بعثت تا آن روز مسلمان شده بودند؛ در ظرف دو سال، به برکت صلح؛ یک صلح بسیار پُرمنفعتى. خدا درباره‌ى این صلح میگوید: «إنّا فتحنـا لک فتحًا مبینًا.» فتح مبین یعنى صلح حدیبیّه که در تفاسیر هست. میگوید علّت صلحِ من هم با معاویه اینست.» ●بنابراین ماهیت صلح (ع) چیزی جز قیام و جهاد علیه حکومت باطل و غاصب نبوده است، روش ایشان در این جهاد اسلامی بهره‌گیری از آتش‌بس موقت برای وارد آوردن ضربه‌ی سهمگین در آینده بوده است.
🏴السلام علیک یا یا علیه‌‌السلام وقتی پدرت حضرت حیدر شده باشد باید که تو را فاطمه مادر شده باشد... جز بر در این خانه ندیدیم امامت تقسیم میان دو برادر شده باشد خورشید سفالی‌ست که در سیر جمالی از بوسه بر این گونه منوّر شده باشد بو می‌کشم ایام تو را، باید از اخلاق یک تکۀ تاریخ معطر شده باشد ای حوصلۀ محض! چه تشبیه سخیفی‌ست با حِلمَت اگر کوه برابر شده باشد با اینکه قضا دست تو را بست، ندیدیم جز آنچه بخواهی تو مقدّر شده باشد از عمر تو، یک روز جمل، آیۀ فتح است با صلح اگر مابقی‌اش سر شده باشد فریاد سکوت تو چه آهنگ رسایی‌ست شاید پس از آن گوش جهان کر شده باشد... خون جگرت ریخت نه در طشت که در دشت داغ گل سرخی‌ست که پرپر شده باشد... آن چشم که گریان نشود روز قیامت چشمی‌ست که از غصۀ تو تر شده باشد باور نتوان کرد که خاکی‌ست مزارت جز آنکه ضریح تو کبوتر شده باشد...
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
⚫️ روایت رهبر معظم انقلاب از اتفاقی که اندکی قبل از شهادت پیامبر اکرم (ص) پیش آمد. ▪️ سالروز شهادت ، نبی اکرم، حضرت محمد مصطفی(ص) و شهادت مظلومانه ، (ع) تسلیت باد!
● مفاد صلح‌نامه‌ی امام حسن(علیه‌السّلام): ■معاویه کاغذ سفیدْامضائی برای امام می‌فرستد و همه شروط را می‌پذیرد و فقط حکومت را می‌خواهد، بالطبع (ع) هم هرآنچه به اسلام بود را می‌نویسد. ■برخی مواد که در تاریخ گزارش شده است: ۱) اسم تو امیرالمؤمنین نیست، یعنی خلیفه‌ی رسمی از نظر ما نیستی. ۲) حق نداری به جان یکی از افراد شیعه تعرّض کنی. ۳) حق نداری حکومت را موروثیِ خاندان خودت بکنی و کسی را بعد از خودت معیّن کنی. ۴) بعد از تو حکومت از آنِ حسن است و اگر او نبود از آنِ حسین. ■علّامه‌ آل‌یاسین می‌گوید: «ما در موادّ صلح‌نامه هرچه دیدیم به مصلحت امام حسن است، یقین می‌کنیم جزو صلح‌نامه است، هرچه به ضرر است یقین می‌کنیم جزو صلح‌نامه نیست؛ چون امام حسن به ضرر خودش که چیزى نمی‌نویسد، به نفع خودش می‌نویسد.» 🥀السلام علیک یا (ع)
■  (ع) صلح‌نامه را امضا می‌کند، جنگ را قطع می‌کند، امّا بعنوان "آتش‌بس". "آتش بس" یعنی فرصت تدارک امکانات تازه، نه اینکه به نفع دیگری میدان را ترک کنی و از اهداف خویش دست بکشی.  ●فواید صلح: • در ضمنِ صلح‌نامه، معاویه در تاریخ رسوا شد.  • بزرگ‌ترین و مقتدرترین دشمن معاویه، یعنى (ع)، در دنیا براى ادامه‌ى دشمنى خود با معاویه باقى ماند.  • حزب تشیّع تشکیل شد و زمینه‌ى انقلابهاى بعدى و برافتادن و انقراض حکومت بنى‌امیّه فراهم آمد. • رابطه‌ى نسلهاى آینده با مکتب اسلام و چهره‌ى واقعى قرآن محفوظ ماند. 🥀 السلام علیک یا (ع)
 ●مسئله‌ی صلح (علیه‌السلام): ■طبق آیه ۱۵ سوره انفال در جبهه‌بندى میان حقّ‌ و باطل، کسى حق ندارد از برابر دشمن بگریزد و پشت به میدان جنگ بکند و فقط یک استثنا دارد: وقتى روگرداندنِ از دشمن، براى تدارک ضربه‌ى محکم‌ترى بر پیکر دشمن است. ■صلح امام حسن از نظر تمام کسانى که با آن مواجه بودند ناشناخته بود. در طول تاریخ هم، هرچه از روزگار وقوع این حادثه گذشته است، دستهاى گوناگون، چه دوستان و چه دشمنان کوشیده‌اند تا چهره‌ى واقعى و اصیل حادثه‌ى صلح را از نظر مردم پوشیده بدارند.  ■مشکل از اینجا پیش مى‌آید که در نظر عموم، «صلح» در جمله‌ى «صلح امام حسن»، به معناى تسلیم و سازش است! ولیکن مسئله این‌جور نیست؛ صلح امام حسن به معناى متارکه‌ى موقّت جنگ است براى آمادگى جهت ضربت زدن قاطع‌تر. ■مسئله میان امام و معاویه، مسئله‌ى منازعه‌ى میان دو مدّعى سلطنت و حکومت نبود؛ منازعه‌ى دو فکر بود. ریشه‌ى تاریخى این مبارزه عبارت است از مبارزات پیغمبر با پدر همین معاویه، یعنى ابوسفیان؛ یعنی مبارزه‌ى بین حقّ و باطل.
●تفاوت‌های سپاه (علیه‌السّلام) و معاویه: ۱) معاویه بر منطقه‌اى حکومت میکرد که در آن مطلقا اختلاف و نفاق نبود و به حکومت منطقه‌اى رسید که در آن مطلقا اتّحاد و وفاق نبود؛ یک منطقه‌اى سرتاپا اختلاف. ۲) معاویه بر شام حکومت میکند، جایى که تا سالها بعد از معاویه، هرگز درگیر با حکومت همسایگان نشد. اما کوفه نقطه مقابل است؛ به شدت مضطرب است، به جهت مهاجرت‌ها، وجود جاسوس‌ها و تطمیع‌های معاویه و... ۳) در شام غیر عرب وجود نداشت؛ و خود این تعصّب عربى موجب میشد که اینها یک وحدت و یکپارچگى داشته باشند، درحالیکه در منطقه‌ى کوفه اقوام مختلفی ساکن بودند. ۴) برای معاویه هدف مهم بود، لذا از هر ابزاری استفاده می‌کرد ولی در دستگاه امیرالمؤمنین و دستگاه امام حسن، آنچه اولویت دارد و مهم است پایبندی به اصول اسلامی است، آن هم با سخت‌گیرى تمام.
●وضعیّت دشوار جامعه علوی و حسنی (علیهماالسّلام): ■وقتیکه اسلام به فتوحاتى رسید و مرز اسلام از لحاظ جغرافیایى وسعت یافت، متأسّفانه به موازات این وسعت عمق فکر اسلامی پیش نرفت. اسلام را قبول کردند، امّا نه مسلمان شدنِ مانند ابوذر. ■در آن روزگار، مردم معاویه را آن‌چنان‌که امروز من و شما مى‌شناسیم نمی‌شناختند. البتّه این مال کسانى است که در حوزه‌‌هاى دورتر از کوفه قرار داشتند. ■مشکل کار على این بود که در زمان او صفوف حقّ‌وباطل در هم مخلوط شده بودند؛ مردم ظاهربین بودند و حقایق را آنچنان‌که باید نمیفهمیدند این مشکلى بود که در کار پیغمبر وجود نداشت. ●علل ازهم پاشیده شدنِ سپاه (علیه‌السّلام): ۱) مردم به تجمّل خو گرفته‌اند و به دنبال رفاه و راحتی رفته‌اند. ۲) پنج سال مردم کوفه مبارزه کرده‌اند و جنگیده‌اند و خسته‌اند. ۳) اکثر مردم همسو با معاویه به دنبال کسب ثروت و قدرت بیشتر رفته‌اند. ۴) معاویه برای جلب مردم رشوه‌های فراوان داده است. ۵) فرمانده لشکر امام حسن (علیه‌السلام) خیانت می‌کند و ضربه روحی محکمی بر سپاه وارد میشود. ۶) شایعه صلح منتشر می‌شود و روحیه سپاه امام حسن (علیه‌السلام) تضعیف می‌شود. ۷) دودستگی در میان لشکر امام حسن (علیه‌السلام) پیدا می‌شود.
●دلایل انتخاب صلح: ■با این شرایط محال است که پیروز شود، آیا شروع به جنگ کند و قهرمانانه به شهادت برسد؟ یا با نرمش قهرمانانه راهی پیدا کند برای رسیدن به پیروزی در آینده؟! ■اگر امام راه اول را انتخاب می‌کرد و خود و یارانش کشته میشدند، مساوى بود با نابودی مکتب اسلام بطور کامل. ■من معتقدم شجاع‌ترین چهره‌ى تاریخ اسلام است. چون شجاعت واقعی اینست که انسان برطبق آنچه مصلحت فکر و ایدئولوژى اوست اقدام بکند، اگرچه کسى نفهمد. ■امام حسن حاضر شد خود را و نام خود را در میان دوستان نزدیکش، فداى مصلحتِ واقعى کند و تن به صلح دهد، براى اینکه بتواند کارش را، یعنى دیدبانى اسلام و حفاظت از قرآن و هدایت نسلهاى آینده‌ى تاریخ را در موقع خود انجام دهد. ■ما معتقدیم که ائمّه‌ى ما جهاد می‌کردند؛ اعتقاد شیعه باید این باشد و تاریخ به این گویا است که ائمّه‌ى ما در دوران زندگىِ ۲۵۰ساله‌شان، دائماً مشغول جهاد بودند و امام حسن در این خطّ طولىِ ۲۵۰ساله، یک نقش بسیار اساسى و برجسته‌اى دارد. ■اگر صلح نبود، واقعه‌ى کربلا هم نبود، وقایعِ تاریخِ پُرافتخارِ دودمانِ هاشمى در طول حکومت بنى‌امیّه و بنى‌عبّاس نبود و امروز اسلام اگر بود، اسلام معاویه بود. "گزيده بيانات امام خامنه‌ای" ۱۳۹۸/۰۸/۰۴
💠صلوات بر علیه‌السلام علیه‌السلام علیه‌السلام
🌹السلام علیک یا علیه‌السلام 🌼🌱🌸🔹خورشید حجاز🔹🌸🌱🌼 می‌رسد باز به گوش دل ما این آواز چه نشستید که در‌های عنایت شد باز جاری از طور ولایت شده سر‌چشمۀ نور چشم دل خیره شد از دیدن این چشم‌انداز تا که از چرخ چهارم شنود «روح‌الله» سخنی روح‌فزا، زان دو لب روح‌نواز.. به صفای قدمش ماه خدا گشت دو نیم؟ یا نبی آمد و شق‌القمر است این اعجاز؟ مکّه در زمزمۀ آیۀ «فَاخلَع نَعلَیک» وادی قدس شد از جلوۀ خورشید حجاز ای که از طلعت تو صبح سعادت سر زد ای حقیقت که بود تحت شعاع تو مَجاز به خدا آینۀ حُسنِ رسول اللهی ای ظهور ازلی، ای ابدیّت‌پرواز به جمال ملکوتی تو هر کس نِگَریست آفرین خواند بر آن صورت و صورت‌پرداز جز تو، ای سیّد و سالارِ جوانان بهشت در سراپردۀ عصمت که شود محرم راز؟ کَرَمت نامتناهی بُوَد، ای چشمۀ فیض تو سراپا همه نازی، دگران دست نیاز از همان روز که شد شاهدِ محراب، علی رهبری یافت به بالای بلندِ تو طراز همۀ سعی تو آن بود که کوتاه شود دست نامحرم از این مکتب محروم‌نواز.. مصلحت بود که کارِ تو به صلح انجامد راز هر مصلحتی را نتوان کرد ابراز ارزش صلح تو را گر نشناسند، چه باک خلق در شیب نشیب‌اند و تو در اوج فراز غربت قبر تو تصویرگرِ صبر تو شد ای که هم جان مناجاتی و هم روح نماز تا مگر باز کند عقدۀ دل را به «بقیع» هر گفتار غمی، سوی تو می‌‌آید باز.. آرزوی «شفق» این است که گاهی او را به طواف حرم پاک تو بخشند جواز ع ع