eitaa logo
مادرانه های مشترک
12.9هزار دنبال‌کننده
2.9هزار عکس
92 ویدیو
27 فایل
نکات تربیتی کاربردی انجام کارهای روزمره در کنار فرزندان تبدیل کارهای خانه به بازی مشارکت بچه ها و مسئولیت پذیری بازیهای خانگی قصه های کاربردی و ... شرافت هستم یک مادر *در حد توانم برخی از سوالات را پاسخ میدم* @Sherafat518
مشاهده در ایتا
دانلود
به نام خدا یک درد و دل شبانه خدایا شکرت برای نعمت داشتن فرزند ➖خدایا آنقدر نعمت هایت فراوانند که قابل شمارش و قابل توصیف نیستند. ➖ نعمت داشتن فرزند، خودش یک تنه چنان بزرگ و وسیع است که قابل وصف کردن نیست. ➖نه برای اینکه چون بقیه فرزند دارند پس من هم داشته باشم بهتر است، ➖نه برای اینکه شاید عصای دستم شود در پیری ➖نه برای اینکه بالاخره فرزند آدمیزاد بسیار شیرین و جذاب است و من هم شیرینی های او را می چشم. ➖نه برای اینکه دیگران نگویند اجاقشان کور بود ➖نه برای اینکه خانواده ام بزرگتر و شلوغتر و سرزنده تر می شود. ➖نه برای اینکه بر اساس فطرتم فرزندآوری و بقای نسل را دوست دارم؛ ➖نه برای اینکه این روزها فرزندآوری جهاد خوانده می شود. ➖همه اینها در جایگاه خودشان باارزش هستند اما همه اینها به کنار ، ➖ به خاطر اینکه فرزندان را وسیله رشد و خودشناسی و در نهایت خداشناسی برای ما قرار دادی، وقتی که هر چه کتابهای مختلف تربیتی را زیر و رو می کنم آخر سر یک جمله بیشتر نیست: برای تربیت فرزند اول خودت را تربیت کن. تربیت در عمل، نه تربیت در گفتار. آخر سر می‌رسم به تربیت خویشتن، تربیت خویشتن هم چیزی نیست جز حرکت، جز رشد، جز تزکیه، جز مبارزه با هوای نفس، جز خودشناسی که در واقع همان خداشناسی است. ➖وقتی بازتاب و نتیجه تک تک رفتارهایم را غالبا بی توجه به آنها خو گرفتم در رفتار و کردار فرزندم میبینم، تازه به خودم می آیم که: به کجا چنین شتابان!!!! ➖وقتی غرور کودکی خردسال را میبینم که چگونه به خود و توانایی هایش غرّه است در حالی که والدین به ضعف او کاملا واقفند، به یاد غرور خودم می افتم که فکر میکنم این منم که چه توانایی هایی دارم در حالی که از کوچکی و ناتوانی خودم غافلم. ➖وقتی لج کردن و گریه های بی امان کودک را میبینم برای چیزی که در چشمان من بسیار بی ارزش است و یا حتی برای او مضر است، به یاد اصرارهای خودم میفتم برای چیزهایی که نمیدانم آیا داشتنشان صلاح و خیر است یا نه، در حالی که تو از همه چیز با خبری. ➖خدایااااا این بار شکرت برای نعمت داشتن فرزند چون فرزندم را وسیله پی بردن من به خطاها و اشتباهاتم قرار دادی، فرزندم را وسیله پی بردن به کوچکی و ضعف خودم در برابر قدرت بی نهایت خودت قرار دادی، فرزندم را وسیله رشد و تعالی و خودشناسی من قرار دادی پ.ن: این مطلب یک نوشته شخصی است. و من ایمان دارم که هر آنچه برای هر فردی رقم میخورد همان مسیر رشد و تعالی اوست، گاهی بدون بچه، گاهی با یک بچه، گاهی با ده بچه، مهم این است که از این فرصت های رشد و حرکت غافل نباشیم، و روزمرگی های زندگی ما را از تأمل و تفکر و حرکت دور نکند. ✅ نشر فقط با نام و لینک کانال مادرانه های مشترک👈 @madaranehayemoshtarak
✅ نشر فقط با نام و لینک کانال مادرانه های مشترک👈 @madaranehayemoshtarak
به نام خدا پیرو مطلب دیشب، چند نفر از دوستان گفتن برای متن بالا مثال کاربردی هم بزنید. یک مثال ساده از دیشب که در ذهنم مونده: پسر بزرگتر لباسهای شسته شده را برده بود توی بالکن روی بند رختی پهن کنه، پسر کوچکتر داشت خیار خرد میکرد. داداشش که برگشت گفت: داداشی ببین دارم خیار برای سالاد خرد میکنم، خودم به تنهایی داداشش گفت: کو ببینم ؟ اینا که خیلی بزرگه باید ریزتر خرد کنی، من که خیلی ریزتر خرد میکنم. کوچیکه چهره اش در هم رفت و گفت: مامان داداش میگه تو بلد نیستی! مگه اینا بده؟ گفتم: از نظر من خیلی عالیه، شما متناسب با سن خودت انجام دادی. لبخندش برگشت و گفت :دیدی داداشی مامانم میگه اندازه ی سن خودمه یعنی اندازه ی بچه های چهار ساله پسر بزرگ هم که میخواست به داداشش امیدواری بده گفت: آره خوب تو هنوز فقط چهارسالته ، منم چهارسالم بود همینطوری خرد میکردم. منم تو دلم میگفتم حالا هر وقت تونستی سالاد شیرازی درست کنی بعد بیا رجز بخون 😉😂 حتما شما هم از این مدل احساس بزرگتر بودن و یا بیشتر بلد بودن را در بچه ها دیدید نسبت به کوچکتر از خودشون، در حالی که از نظر ما خنده داره، تو دلمون میگیم حالا انگار خودش خیلی بهتره 😉 اما بر آن فرزند بزرگتر امر کاملا مشتبه شده که تواناییهای من خیلی بیشتره، دروغ هم نمیگه، واقعا از دید خودش همینطوره. اینجا رفتار فرزند بزرگتر برای ما خنده دار است، چقدر خودش را قبول داره ، حالا فکر می‌کنه خودش خیلی بلده ، یا اینکه چرا اصلا درک نمیکنه که خوب اون یکی بچه ازش کوچکتره طبیعیه که تواناییهاش کمتر باشه. این ظاهر یک رفتار خیلی ساده هست که شاید بیشتر مادران بارها و بارها تجربه اش کرده باشند. اما پشت این رفتار درس بزرگی هست. درس مغرور نشدن، آیا دقت میکنم ببینم برای ذره ای توانایی بیشتر نسبت به اطرافیانم چقدر دچار عجب و غرور هستم با وجودی که در برابر اون قدرت بی نهایت هیچم؟؟!! آیا حواسم هست که من برتری نسبت به بقیه ندارم فقط در موقعیت متفاوتی قرار گرفتم؟ !! من از اون فردی که از نظر سواد، مال، اخلاق،حجاب، اعتقادات، مهربانی، زیبایی، راستگویی و... از من پایین تر هست، بالاتر نیستم. البته این به معنای تاییدکارهای نادرست یا رفتارهای غلط دیگران نیست. تلاش برای اصلاح بدیها وظیفه تک تک افراد جامعه هست، اما اینکه من خودم را از اون فردی که هر کاستی یا بدی داره بالاتر بدانم این پسندیده نیست. مثل همان کودک، شاید آن که در چشم من پایین تر است شرایط،موقعیت و تواناییهای متفاوتی داشته و یا دارد. پس درس خودشناسی از کودکان گرفتن، چیز پیچیده ای نیست فقط دقت در همین رفتارهای عادی و تکراری بچه هاست. ✅ نشر فقط با نام و لینک کانال مادرانه های مشترک👈 @madaranehayemoshtarak
4⃣ هشتگهای مربوط به تربیت دینی، احادیث تربیتی و مناسبات مذهبی: 🌺لینک کانال مادرانه های مشترک👈 @madaranehayemoshtarak
به نام خدا یک درد و دل شبانه خدایا شکرت برای نعمت داشتن فرزند ➖خدایا آنقدر نعمت هایت فراوانند که قابل شمارش و قابل توصیف نیستند. ➖ نعمت داشتن فرزند، خودش یک تنه چنان بزرگ و وسیع است که قابل وصف کردن نیست. ➖نه برای اینکه چون بقیه فرزند دارند پس من هم داشته باشم بهتر است، ➖نه برای اینکه شاید عصای دستم شود در پیری ➖نه برای اینکه بالاخره فرزند آدمیزاد بسیار شیرین و جذاب است و من هم شیرینی های او را می چشم. ➖نه برای اینکه دیگران نگویند اجاقشان کور بود ➖نه برای اینکه خانواده ام بزرگتر و شلوغتر و سرزنده تر می شود. ➖نه برای اینکه بر اساس فطرتم فرزندآوری و بقای نسل را دوست دارم؛ ➖نه برای اینکه این روزها فرزندآوری جهاد خوانده می شود. ➖همه اینها در جایگاه خودشان باارزش هستند اما همه اینها به کنار ، ➖ به خاطر اینکه فرزندان را وسیله رشد و خودشناسی و در نهایت خداشناسی برای ما قرار دادی، وقتی که هر چه کتابهای مختلف تربیتی را زیر و رو می کنم آخر سر یک جمله بیشتر نیست: برای تربیت فرزند اول خودت را تربیت کن. تربیت در عمل، نه تربیت در گفتار. آخر سر می‌رسم به تربیت خویشتن، تربیت خویشتن هم چیزی نیست جز حرکت، جز رشد، جز تزکیه، جز مبارزه با هوای نفس، جز خودشناسی که در واقع همان خداشناسی است. ➖وقتی بازتاب و نتیجه تک تک رفتارهایم را غالبا بی توجه به آنها خو گرفتم در رفتار و کردار فرزندم میبینم، تازه به خودم می آیم که: به کجا چنین شتابان!!!! ➖وقتی غرور کودکی خردسال را میبینم که چگونه به خود و توانایی هایش غرّه است در حالی که والدین به ضعف او کاملا واقفند، به یاد غرور خودم می افتم که فکر میکنم این منم که چه توانایی هایی دارم در حالی که از کوچکی و ناتوانی خودم غافلم. ➖وقتی لج کردن و گریه های بی امان کودک را میبینم برای چیزی که در چشمان من بسیار بی ارزش است و یا حتی برای او مضر است، به یاد اصرارهای خودم میفتم برای چیزهایی که نمیدانم آیا داشتنشان صلاح و خیر است یا نه، در حالی که تو از همه چیز با خبری. ➖خدایااااا این بار شکرت برای نعمت داشتن فرزند چون فرزندم را وسیله پی بردن من به خطاها و اشتباهاتم قرار دادی، فرزندم را وسیله پی بردن به کوچکی و ضعف خودم در برابر قدرت بی نهایت خودت قرار دادی، فرزندم را وسیله رشد و تعالی و خودشناسی من قرار دادی پ.ن: این مطلب یک نوشته شخصی است. و من ایمان دارم که هر آنچه برای هر فردی رقم میخورد همان مسیر رشد و تعالی اوست، گاهی بدون بچه، گاهی با یک بچه، گاهی با ده بچه، مهم این است که از این فرصت های رشد و حرکت غافل نباشیم، و روزمرگی های زندگی ما را از تأمل و تفکر و حرکت دور نکند. ✅ نشر فقط با نام و لینک کانال مادرانه های مشترک👈 @madaranehayemoshtarak