حضور جالب و متفاوت یک کافه کتاب در دبیرستان دخترانه چقدر این روزها به ایده‌های خوب نیاز داریم. #ید_واحده #تنور_جهاد_تبیین_را_داغ_کنیم #مادران_میدان #گرمسار #کافه_کتابنوش @madaranemeidan

*مهمانیِ چند مرحله‌ای* خیلی وقت بود دلم می‌خواست یک کار درست و حسابی برای خانم‌های اطرافم که می‌شناسم شروع کنم. یک کار متفاوت‌تر از آن چیزی که تا الان در جریان بود. دورهمی‌های زیادی رو توی این مدت یک‌ساله که خودم رو به جمع‌شون نزدیک کرده بودم داشتیم. چه توی روستا و چه شهر. خوشبختانه طی همین مدت چیزهای زیادی در مورد تک‌تک‌شون متوجه شده بودم. خداوند من رو طوری خلق کرده که با هر سن و طرز فکری راحت ارتباط برقرار می‌کنم. خیلی از دوستان نزدیکم طرز فکر و پوشش شون متفاوت با من هست. از آرایشگر و فروشنده بگیرید تا دانشجو و محصل و پیر و جوان. ولی خب میزان تأثیرگذاری که روی این افراد داشتم مورد قبول نبود برای خودم. به همین دلیل تصمیم گرفتم که یک حرکت انتحاری بزنم و با کمک مادرانه‌ای‌های سبزوار که اتفاقا از دوستان خوبم هستند، با توسل به دایی شهید همسرم، یک مهمانیِ تبینی به همراه عصرانه تدارک ببینم. موقع دعوت از مهمان‌ها خیلی چالش داشتم اما سپردم دست خدا و همون‌طور که همیشه کمکش رو ازم دریغ نکرده، یکی یکی افرادی که باید؛ انتخاب و دعوت شدند. چالش بعدی این بود که در مورد چه موضوعی حرف بزنیم؟! که باز هم این رو سپردم دست خالقم و گفتم هرچه پیش آید خوش آید. همون‌طور که دوست داشتم، در حد توان جمع حاضر، هم یک مقدار از فرزندآوری صحبت شد و هم اندکی از فعالیت‌های خوب مادرانه و کارها و اتفاقات قشنگی که در این مجموعه در حال رخ دادن هست. به چند نفر از خانم‌ها هم گفتم حتما در برنامه‌های حضور داشته باشید که خیلی مفید هست. و باز هم اینکه شرکت کنند یا نه و دغدغه‌ی این قضیه را سپردم دست خدا جانم. تا قبل از پهن شدن سفره‌ی عصرانه، کنترل مهمانان بخاطر تعداد و مدل روحیه‌‌ای که داشتند یک مقدار سخت بود. ولی بعد از جمع شدن سفره، و رفتن تعدادی از مهمانان که اتفاقا همان شرهای مجلس بودند! فرصت فراهم شد با دوستان مادرانه و مابقی مهمان‌ها و مخصوصا دختران نوجوان جمع‌مون صحبت‌های خوبی بکنیم. دخترامون یک مقدار از دغدغه‌های ذهنی و چالش‌های این روزهای آشوب‌ها برای ما گفتند و سوالات‌شون رو هم پرسیدند. ما هم سعی کردیم بیشتر گوش کنیم و تا حدی جواب دادیم که باعث پرسش سوالات بیشتر بشه و دغدغه‌هاشون از دلشون بیرون بزنه. مامان‌ها هم بودند و امیدوارم از دل صحبت‌هامون متوجه خلأها و کمبودهای تربیتی دختران نوجوان‌ مون شده باشند و شروع به حرکت در مسیر رشد فردی خودشون و دختران‌شون کنند. و در انتها هم با شادی و خوشحالی با دوستان مادرانه‌ای مون خداحافظی کردیم. و یک مقداری هم خودم تنهایی منبر رفتم برای افرادی که باقی مانده بودند و از فامیل نزدیک و اقوام همسر بودند. دوباره هم گفتم که براشون مهم باشه اینکه نسل امروزی مثل ما با جواب‌های از سر بازکنی قانع نمی‌شند و دنبال جواب قانع‌کننده می‌گردند. و در انتها با آخرین بازماندگان مهمانی هم خداحافظی کرده و همگی رو به خدای بزرگ سپردم و من موندم و کلی فکر و ایده برای خانم‌هایی که به نظرم استقبال کرده بودند از این مهمانی و مخصوصا دختران نوجوان جمع که دربه‌در دنبال یک جمعی هستند که حرف بزنند تا سوالات‌شون پاسخ داده بشه. و در آخر، باز هم مثل همیشه تمام کارها و پیش‌آمدهای پیش روی خودم رو به خدای بزرگ و مهربانم سپردم و رفتم تا به وظیفه‌ی خطیر رسیدگی به وضعیت آشپزخانه برسم. #ید_واحده #مادران_میدان #مادرانه_سبزوار #مهمانی_تبیینی #تنور_جهاد_تبیین_را_داغ_کنیم @madaranemeidan

*خنثی کردن مین در منزل* این روزها بیشتر از هر وقتی گرفتار هستم و درست و حسابی به هیچ‌کاری نمی‌رسم. امروز وسط این بدو بدو ها، پسر کوچکم بد قلقی می‌کرد و امان نمی‌داد بس که برادر بزرگ خودش رو اذیت کرد. و من هم که طبق معمول درمانده و پریشان از کارهای آقای دانشمند (این لقب از وقتی عینکی شده توسط همسرم بهش اعطا شده) چشمم افتاد به کتاب کشتی نجات. ورق زدم و یک داستان انتخاب کردم و به بچه‌ها گفتم بیایید بازی. پسر بزرگم با ذوق فراوان پرید و کنارم نشست. پسر کوچک غرغر‌کنان آمد و گفت کو؟ شما که می‌خواهی کتاب بخوانی! من نمی‌خواهم، من رفتم. و من التماس کنان گفتم بیا بنشین بازی هست. از همین بازی‌ها که دوست داری. فقط باید از کتاب یاد بگیریم. تا نگاه نکنم از کجا بفهمم چطور بازی کنیم؟ خلاصه آمد و نِشست. داستان ازین قرار بود که داعشی‌ها شهر فوعه را محاصره کرده‌اند و مردم در سختی قرار دارند. ماه محرم هست و مردم حالا نمی‌توانند عزاداری کنند چون داعش اجازه نمی‌دهد. ولی مردم تصمیم گرفته‌اند با کندن یک خَندق از محاصره بیرون بیایند و حرکت کنند به سمت کَفریا برای عزاداریِ امام حسین علیه السلام. هنوز می‌خواستم توضیح بدهم چطور بازی کنیم که ترجیح دادم کتاب را ببندم تا بچه‌ها متن را نبینند چون وقت برای درست کردن چیزهایی که لازم بود نداشتم. کتاب را بستم و گفتم بسم الله، بریم بازی. از بچه‌ها خواستم داخل خانه از ملافه و چادر رنگی استفاده کنند و تونل بسازند. بعد هم گفتم که برای خودشون اسم انتخاب کنند. پسر کوچکم شد علی و پسر بزرگم هم ابراهیم. من هم فرمانده و پسرها شدند قهرمان های من. صدای اذان بلند شد، از علی و ابراهیم خواستم برای نماز جماعت آماده باشند، نماز را به جماعت خواندیم و بعد حرکت کردیم. از خندق‌ها عبور کردیم، از سیم خاردارها گذشتیم و حتی مین خنثی کردیم! وسطِ بازی از قاعده‌ی کتاب هم خارج شدیم چون داعشی‌ها به ما حمله کردند و ما مجبور شدیم دفاع کنیم. چندبار هم بچه‌ها مجروح شدند و با دم مسیحاییِ همدیگر، فورا خوب شدند! یک‌بار هم ابراهیم اسیر شد که علی رفت و آزادش کرد. خلاصه ما بعد از کش و قوس‌های فراوان به کفریا رسیدیم و با یک مداحی از مهدی رسولی عزاداری کردیم و بعد از بازی، علی‌رغم‌ علاقه‌ی بچه‌ها به شروع یک بازیِ جدید، به این بازی خاتمه دادیم و همه خوشحال و سرخوش از اوقاتی که سپری شد، برگشتیم سراغ کارهای خودمان. #تنور_جهاد_تبیین_را_داغ_کنیم #مادران_میدان_تبیین #تبیین‌_در‌_خانواده @madaranemeidan

*همه‌ی پسرهایِ من* برای قسمتِ جوانه‌ی مادرانه‌مون برنامه داشتیم. یک روضه به مناسبت شهادت شهدای شاهچراغ. من مسئول هماهنگی برنامه‌ها بودم. اما دلم راضی نمی‌شد. می‌خواستم بچه‌های خودم رو هم کمی درگیر کنم. سرم خیلی شلوغ بود ولی نمی‌خواستم این فرصت رو از دست بدم. تصمیم گرفتم آجیل مشکل‌گشا تهیه کنم (مخلوط نخود، کشمش، شکلات، مویز و...) و داخلش یک برگه بگذارم. یک طرفِ برگه پرچم ایران بکشم و طرف دیگه یک جمله کوتاه قشنگ خطاب به بچه‌های جوانه مون که همه پسر بچه‌های هفت تا یازده سال هستند. رفتم کاغذ و قیچی و مدادرنگی آوردم. پسر بزرگم در حال نوشتن تکالیفش بود و پسر وسطی در حال نقاشی. شروع کردم به برش دادن. سوال‌های بچه‌ها کم‌کم شروع شد. مامان می‌خوای چی درست کنی؟ مامان کاردستی درست می‌کنی؟ مامان منم می‌خوام کمک کنم. این همان چیزی بود که می‌خواستم. بله پسرم حتما بیایید. می‌خوام پرچم ایران بکشم، می‌تونید کمک کنید تا رنگش کنیم. پسر بزرگم در برش و پسر وسطی در رنگ‌آمیزی کمک کرد. پسر وسطی که پنج ساله هست گفت: مامان چقدر زیاد درست می‌کنی مگه ما چند نفر هستیم؟ جواب دادم، برای بچه‌های دیگه هم درست می‌کنیم پسرم تا بِبریم روضه‌ی مادرانه با هم بخوریم. برای اینکه به بقیه‌ی بچه‌ها بگیم چقدر دوست شون داریم و با پرچم‌ها مون بگیم که ما یک ایران قوی داریم. -مامان پرچم من خیلی خوشگل شده. -مامان من خودم می‌خوام به بچه‌ها پرچم بدم. . . . این هم جملاتی که روی برگه‌ها نوشتیم: •پسر دلیر من،دشمن از موفقیت تو می‌ترسد. •پسر عزیز من، ایران سرزمین امن الهی است. •پسر دلیر من، تو هم یک حاج قاسم هستی. •پسر باهوش من، تو آینده‌ساز کشورت هستی. •پسر قهرمان من، به زودی سردار سیدعلی خواهی شد. •پسر غیور من، دشمن از شجاعت و غیرت تو می‌ترسد. •پسر شجاع من، مراقب خواهرها و مادرهای سرزمین ت باش. #ید_واحده #مادران_میدان #تنور_جهاد_تبیین_را_داغ_کنیم @madaranemeidan

زکردم و به طرفشان گرفتم: روز آزادی زن! کتاب را بردند که بخوانند طبق قول و قرار همیشگی مان به شرط‌ها و شروطها ؛) #ید_واحده #تنور_جهاد_تبیین_را_داغ_کنیم #مادران_میدان #نوجوان @madaranemeidan

"قلقلک ذهنی" اواسط مهر ماه بود که توی چندین گروه پیام تبلیغاتی ایکسونامی رو دیدم. اوایل نام این مستند برام خیلی جذاب بود،خیلی دوست داشتم که بدونم چیه ودرباره چه موضوعی صحبت می کنه؟؟!! چن بار گذرا نگاه کردم وتوی ذهنم این بود که من اهل این جور چیزها نیستم که برم و مستند نگاه کنم ولی باز هم اسم این مستند منو بیشتر قلقلک داد با خودم گفتم لینک رو می زنم و برای ثبت نام میرم ببینم چه شرایطی داره نهایتأ نخواستم نمی رم. از آنجایی که مکان اکران توی یه جایی به نام حسینیه هنر و مرکز شهر بود وراه من هم نزدیک شرایط رو کاملا مهیا دیدم از شما چه پنهان که هزینه ای هم برای دیدن این مستند لازم نبود شرایط رو بیشتر باب طبع می کرد. ثبت نام کردم و در روز چهارشنبه ۱۴۰۱/۷/۲۰ برای اینکه تنها نباشم به همراه خواهرزاده‌ام رفتیم برای دیدن این مستند. ساعت ۳ بود تو سالن آماده بودیم این حسینیه هنر عجب جای باصفا ودلنشینی بود یک حیاط قدیمی و با حوض بزرگ و حیاط خشت فرش وکلی نوستالژی زیبا که احساس خوبم رو دوچندان می کرد. چه خوب بود که با حسینیه هنر آشنا شدم شدم ولذت بخش تر اینکه در اتاق طبقه دوم کنار پنجره های مشرف به حیاط همه چیز با نمای کامل وزیباتر دیده می شد. یک ربع خانم ها جمع شدن و مستند شروع شد. در اوایل غرق مستند بودم که ببینم چه برداشتی ازش دارم و به من چه خواهد آموخت!! بعد یک ساعت تقریبا از حالت بهت زدگی در اومدم و با یک دید دیگه داشتم نگاه می کردم و از این که اون شخص چه مسیری رو طی کرده واقعا تعجب می کردم و از اینکه در آخر چه نتیجه ای گرفته خیلی برام جالب بود. تا چن روز این مستند رو توی ذهنم مرور می کردم و گاها به بعضی سوالات ذهنم پاسخ هایی می دادم وچقدر ساده در آخر فیلم از خداوند صحبت کرد آن هم شخصی که سالیان عمر خودش رو در ف-س-ا-د گذرونده بود. خیلی ترغیب شدم که خواهرهام هم این مستند رو ببینند شاید برای دانش آموزان شان راه گشا باشد ویا این آگاهی ها را هم به دانش آموزان انتقال بدهند تبلیغات این مستند را در گروه فامیل نزدیک گذاشتم. خواهرانم استقبال کردند و چون تعداد کم بود تصمیم گرفتم دایره را گسترده تر کنم به فامیل دور هم پیام بدم این بود که کل فامیل از این مستند استقبال کردند و تقریبا ۲۰ تا ۳۰ نفر اعلام آمادگی کردند هماهنگی لازم انجام شد و آدرس وساعت اکران را اطلاع رسانی کردم ودر تاریخ ۱۴۰۱/۷/۲۷ مستند اکران شد. فامیل دور از سن ۱۸ تا ۵۰ سال بودند اکثرا فرهنگی و تحصیل کرده. بعضی که خود می توانستند اين مستند را تحلیل کنند راضی بودند وگروهی که جوان‌تر بودند می گفتند چه نتیجه ی اشتباهی گرفته شده. ولی کلا رضایت بخش بود.توی راه هر کس نظر خودش را می داد همه جور نظر بود ولی من خوشحال بودم و می گفتم اگر حتی یک نفر هم تلنگر بخورد نظرش د مورد آزادی که جوانان ما دنبالش هستند عوض بشه برای من کافیه. احساس می کردم توانسته ام کاری برای امام زمانم انجام بدهم. بعد از آن از مسئول آنجا خواستم که من رو در کانال شون عضو کنند تا از فعالیت های آنها با خبر باشم و بتوانم حرکتی در زندگی انجام بدهم. حالا در این فکر بودم که توی مدرسه دخترم مادرها رو جمع کنم چون عضو انجمن بودم و...... #ید_واحده #مادران_میدان_تبیین #ایکسونامی #تنور_جهاد_تبیین_را_داغ_کنیم @madaranemeidan

*در جستجوی فرصتِ تبیین* چند روزی بود که دنبال یک کار تبیینی مفید بودم ولی شرایطش پیش نمی‌آمد. با خودم گفتم باید یک کاری کنم، این‌طوری نمی‌شه. پسرم همیشه تنها می‌رفت باشگاه. من می‌رسوندمش و می‌رفتم خونه، و مجدد برمی‌گشتم دنبال پسرم. اون روز تصمیم گرفتم برم و اونجا بنشینم شاید شرایط صحبت پیش آمد. اتفاقا دو نفر از مادرها اونجا بودند، از بسته بودن مغازه‌ها گفتند و از اینکه خیابان‌ها خیلی تاریک و خالی بوده و می‌ترسیدند به باشگاه بیایند. این موضوع رو سریع گرفتم و بحث رو بردم به سمت امنیت و اتفاقات سوریه و افغانستان. با اینکه پوشش خانم‌ها خیلی معمولی بود و مذهبی نبودند، ولی موافق صحبت‌های من بودند و قدردان نعمت امنیت. امروز هم دوباره رفتم تا شاید باز هم بتونم صحبت کنم، ولی از مادرها کسی نبود. من هم فرصت رو غنیمت شمردم و کتاب دکل رو مطالعه کردم تا در تبیین‌های بعدی موفق‌تر عمل کنم إن‌شاءالله. #ید_واحده #مادران_میدان #تنور_جهاد_تبیین_را_داغ_کنیم #مادرانه_سبزوار @madaranemeidan

*آشِ همدلی* وقتی قرار شد یکی از دوستان داخل منزل شون روضه‌ی تبیینی بگیره و یاد شهدای شاهچراغ رو زنده کنه، از چندتا از رفقا دعوت کرده بود برای هم‌فکری برنامه، روز قبل به منزل شون بیان. وقتی در مورد پذیرایی نظرسنجی شد، تصمیم بر این شد برای رفع این فتنه‌ها و روشن شدن مسیر برای همه مون، نذری بدیم. اون هم از نوع آش ماست سبزواری که دل هرکسی رو می‌بره. همه‌ی بچه‌ها دست به دست هم دادند، یکی سبزی خرید، چند نفر تمیز کردند، یک نفر شست، یکی رفت دنبال خریدهای دیگه، یکی آشو پخت، یکی کاسه رو آورد و... نتیجه‌ی این همکاری شد یک سفره‌ی نذری آش ماست که پای اون کلی همدلی و تبیین شد و کلی هم حظ بردیم. #ید_واحده #مادران_میدان #مادرانه_سبزوار #تنور_جهاد_تبیین_را_داغ_کنیم @madaranemeidan

🥀🥀🥀 پسرم بهم گفت:«مامان! کاش من به جای اون آرتین بودم...» همین جمله برایم کافی بود که به فکر کاری بیفتم. تصمیم گرفتم روضه بگیرم. اما نه یک روضه‌ی معمولی! یک روضه‌ی متفاوت... #روضه_مقاومت #برای_آرتین #ید_واحده #تنور_جهاد_تبیین_را_داغ_کنیم #مادران_میدان #واحد_رسانه_مادرانه_سبزوار @madaranemeidan

*خودجوش و فعال* ما در محله مون هیچ گروه مادرانه‌ای به شکل رسمی نداریم که مدیر و مسئولینش مشخص باشند. ما یک مادرانه‌ی خودجوش داریم. داخل محل خودمون یک سخنران حرفه‌ای، یک استاد اخلاق، یک مادربزرگ مهربان، از اون‌هایی که از قبل انقلاب تا حالا خودش و همسرش دائم دنبال جهاد تبیین بودند و در هر میدانی که لازم بوده حاضر بودند. به مناسبت‌های مختلف، جلسات روضه و مولودی و تفسیر قرآن و شرحی بر ادعیه و جلسات خانواده و... برگزار می‌کنند. مناسبت هرچی باشه، خانم سخنران مون یک گریز به مسائل روز هم می‌زنند. مداح هم از خودمون داریم، اون هم چه مداحانی. و صد البته همه، مادرانی هستیم که با بچه‌های کوچک و بزرگ‌ مون در جلسه‌ها شرکت می‌کنیم و اکثرا جلسات مون در شلوغی صدای بچه‌ها و جیغ و داد برگزار شده. هرچند جلسات مخصوص نوجوان‌ها رو هم داریم، ولی نوجوان‌ها پایه‌ی ثابت خیلی از جلسات هستن و معمولا در پذیرایی و ساخت دکور و نگهداری بچه‌ها کمک زیادی می‌کنند. #ید_واحده #تنور_جهاد_تبیین_را_داغ_کنیم #مادران_میدان #قم @madaranemeidan

*به دنبال فکر و کار بزرگ‌تر* دیروز بعد از ظهر شاهرود بعد از خواندن نماز استغاثه حضرت فاطمه سلام الله، به گروه‌های سه نفری تقسیم شدیم و رفتیم داخل خیابان برگه‌های چاپ شده از دستاوردهای انقلاب رو به خانم‌ها و مغازه‌داران خانم کم‌حجاب و باحجاب دادیم. شکلات و نوشته تشویقی هم، به چادری‌ها دادیم یا به باحجاب‌های با لباس مناسب. امیدواریم که فعلا این کارها مورد قبول خدا و امام زمان و ولایت قرار بگیرند. به امید افکار بهتر و کارهای بزرگتر. #ید_واحده #تنور_جهاد_تبیین_را_داغ_کنیم #مادران_میدان @madaranemeidan

*جوانه‌های روضه* یکی از برنامه‌ها‌ی ما در جوانه‌ی ام‌البنین، برپایی یک روضه بمناسبت شهدای شاهچراغ بود تا نور شهدا مسیر را برای همه‌ی ما روشن تر کند. ساعت سه بعدازظهر کم‌کم مهمان‌ها وارد منزل میزبان مهربان شدند. خانه سرشار از عطر و بوی شهدا شده بود و عکس‌های حاج قاسم عزیزمان در دل تمام مادران و فرزندان نوری از امید و دلگرمی ایجاد کرده بود. در ابتدای دورهمی، چند فرازی حدیث کسا جهت رفع فتنه‌های اخیر توسط مادر مداح گروه قرائت شد. سپس بچه‌ها دور هم جمع شدند و یکی از آنها شروع به مداحی نمود و مادران و بچه‌ها سینه‌زنی کردند. یکی از مادران، بچه‌ها را به سمت پوسترهایی که شامل تصاویر شهدای شاهچراغ و امنیت ایران بود برد و با بچه‌ها گفتگو کردند و بچه‌ها هم مشتاقانه نظر می‌دادند. بچه‌ها با بسته‌های نخود و کشمش و شکلات پذیرایی شدند که یک پرچم کوچک و نوشته‌هایی غرورآفرین خطاب به پسرهای سرزمین‌مان، درون آن گذاشته بودیم. نوبت بازی بچه‌ها شده بود و بچه‌ها با ذوق و شوق بازی جالب مردم آمرلی که معنای اتحاد و وحدت و دفاع از میهن داشت بازی کردند. ساعت حوالی چهار بعدازظهر مداح رسید و با روضه‌هایی که خواند دل ما را به سوی کربلا و شاهچراغ برد و اشک دل از چشم روان شد. بعد از مداحی، مسئول کاردستی مشغول درست کردن کاردستی با بچه‌ها شدند. و مادران در گوشه‌ای دیگر شروع به گفتگو کردند. بحث حوادث اخیر بود. یکی از مادران از جبهه‌ی دشمن گفت که چطور در جوانان ما رخنه کرده و اوضاع بی حیایی و بی‌حجابی را باب کرده. گفتگو ادامه داشت حالا که دشمن دارد کار خودش رو می‌کند، وظیفه ما چیست در این اوضاع. کمی سکوت شد، یکی از مادران گفت ما هم در این جنگ نباید کم بیاریم باید اتحاد و همدلی که دشمن دارد از ما می‌گیرد حفظ کنیم. می‌توانیم میهمانی و روضه‌ی فامیلی و همسایگی بگیریم تا ارتباط های قلبی بیشتر شده و تحلیل‌های درست به همدیگر بدهیم. در پایان، پذیرایی خرما و ویفر که توسط یکی از مادران عزیز تهیه شده بود انجام شد. در این برنامه، کتاب قهرمان من هم به مادران معرفی شد. صدای اذان به گوش رسید و بعد از نماز خواندن نوبت خداحافظی رسید. #ید_واحده #تنور_جهاد_تبیین_را_داغ_کنیم #مادرانه_سبزوار #جوانه_ام_البنین @madaranemeidan