eitaa logo
🇮🇷مادران میدان🇮🇷
721 دنبال‌کننده
2.1هزار عکس
197 ویدیو
47 فایل
🌱 امام خمینی(ره): «.... اگر در طول انقلاب وفاداری و عواطف و حضور زنان در میدان های مختلف، در راه پیمایی‌ها و انتخابات‌ها نمی بود، یقینا این حرکت عظیم مردمی، نمی توانست این گونه شکل پیدا کند.» مدار مادران انقلابی(مادرانه) ارتباط با ما: @M_borzoyi
مشاهده در ایتا
دانلود
🇮🇷مادران میدان🇮🇷
"برکات مادری وسط میدان تبیین" داشتم به دخترم کلاس‌اولی‌ام دیکته می‌گفتم که دختر چهارساله‌ام مثل همیشه حسادتش گل کرد. کتاب و دفترهای خیالی‌اش را آورد و از معلم و مدرسه خیالی‌اش گفت: "خانم من گفته این رو بکشم... خانم من گفته این رو بنویسم..." بعد هم یک مجله آورد و گفت: "مامان این رو برام بخون." مجله را باز می‌کنم و می‌رسم به داستان "آش خوشمزه". داستان راجع به عدس داخل قابلمه آش بود که به نخود می‌گوید: تو نیا داخل قابلمه، تو خیلی قلمبه هستی، نمی‌خوام داخل آش کنار من باشی. به رشته می‌گوید: دوستت ندارم تو خیلی درازی نمیخوام داخل آش کنارم باشی. به نمک و فلفل هم می‌گوید: شما رو هم دوست ندارم، داخل آش نیاین. به سبزی می‌گوید: از تو هم بدم میاد، برو بیرون. هیچ کدومتون رو دوست ندارم. می‌خوام فقط خودم توی آش باشم. آش شده بود فقط آب و عدس. بی‌مزه و بدقیافه و بی‌عطر و بو. آب داخل قابلمه داد زد؛ من بی‌مزه‌ام. الان منو دور می‌ریزن. هیچ کس منو نمیخوره.😭😭😭😭 همه ی وسایل آشپزخانه با هم داد زدند: آش بی‌مزه شده آش بی‌مزه شده عدس به خودش آمد و سرش را پایین انداخت و گفت: "حق با شماست. ما همه کنار هم قشنگیم. کنار هم خوش‌مزه‌ و خوشرنگیم. بیاین دست همدیگه رو بگیریم و یه آش خوشمزه🍲 بشیم...😋😋😋😋 این داستان را که برای دخترم خواندم، دیدم عجب تمثیل جالبی است برای تبیین لزوم "یدواحده" شدن. آخر این روزها دنبال ایده‌ها و سوژه‌هایی هستیم که بتوانیم به روشهای مختلف، لزوم دفاع از انقلاب و حفظ وحدت و انسجام نظام را بگوییم. و گاهی این حرف‌ها(تبیین‌ها) را در قالب برنامه و داستان‌بازی‌هایی برای بچه‌ها می‌گوییم که البته در حضور مادران انجام می‌شود. این تنها یک نمونه از رزق‌های مادری من بود در این روزهای تبیینی. خداوند از دلِ فرصتی که برای دخترم گذاشتم یک ایده تبیینی به ذهنم رساند که باید با دوستان بنشینیم و پرورشش بدهیم. اسمش جهاد تبیین است، ولی اثرات و برکات تربیتی، مهارتی، اقتصادی و.... هم دارد. هم برای خودمان، هم برای دیگران. مادران عزیز! قدم به میدان بگذارید تا ببینید چطور در لابلای انبوه کارهای مادری، مسائل حل می‌شود، گره‌ها باز می‌شود، دلها آماده می‌شود، مطالب سروشکل می‌گیرد و.... من خود به چشم خویشتن می‌بینم تحقق وعده‌های الهی را .... می‌بینم باز شدن مسیرها را .... که؛ "الذین‌ جاهدوا‌ فینا‌ لنهدینهم‌ سبلنا" @madaranemeidan
🇮🇷مادران میدان🇮🇷
"تبیین با استفاده از کتاب انسان ۲۵۰ ساله" امروز عصر ساعت ۳ باید توی مجلسی صحبت می‌کردم. از دیشب دارم مباحث رو آماده می‌کنم که چطور بحث رو از نقطه‌ی مورد علاقه‌ی مخاطب شروع کنم و برسونم به نقطه‌ی مطلوب خودم که البته مورد نیاز جامعه است. ✍ رجوع کردم به کتاب انسان ۲۵۰ ساله و با توجه به ایام‌ شهادت حضرت زهرا (س) مطالب رو از قسمت زندگی حضرت زهرا (س) دنبال می‌کردم تا قسمتی که میرسه به شعب ابی طالب و نقشی که حضرت زهرا توی سه سال شعب ابی طالب داشت. تا جایی که لقب پیدا میکنه. 😍 یه قسمتی نوشته بود، توی شرایطی که همه چیز خوب و آرومه، معمولا مردم سپاسگزار امام اون جامعه هستند که شرایط خوبی براشون فراهم کرده. ولی اگه اون حکومت و جامعه دچار سختی بشه، دیگه همه‌ی مردم پای سختی هاش نمی‌ایستند. توی شرایط دشوار همیشه تعداد دینداران کم میشه. توی شعب ابیطالب، یکی از سختی‌هایی که پیامبر داشت این بود که باید حقانیت دینش رو اثبات می‌کرد. باید نشون می‌داد که دین اسلام ارزش این رنج کشیدن‌ها رو داره. غیر از رنج هایی مثل کمبود غذا و گرسنگی و گرمای روزها و سرمای شبها و بی‌سرپناهی و... این سختی در مورد پیامبر وجود داشت و در این شرایط سخت حضرت زهرا کنارشون بودن. نکته‌ای که اینجا وجود داره اینه که این شرایط سخت برای جامعه‌ی دینی، توی موقعیت‌های مختلف و بصورتهای مختلف جنگ، تحریم، مشکل اقتصادی، فتنه، اغتشاش و... ممکنه اتفاق بیفته. اینجا بود که بحث رو گره زدم به شرایطی که تا حالا در برهه‌های مختلف برای کشور ما و انقلاب ما پیش اومده. که توی این شرایط باید مثل مادرمون حضرت زهرا (س) پای انقلاب بمونیم و به پایِ انقلاب موندن بقیه هم کمک کنیم. چون این انقلاب ادامه‌ی حکومت رسول الله هست و ارزش این سختی ها رو داره. 💪 و ما باید توی این زمینه مثل حضرت زهرا که با اون سن کم شون توی اون ماجرا با بصیرت و با صبر پشت جامعه اسلامی ایستاده بود، ماهم اگه الگومون ایشونه باید مثل ایشون حرکت کنیم و پای دشواری های نظام و انقلابمون بمونیم. و البته رسالت بزرگی که برعهده مون هست، بحث تبیین و جهاد تبیینه. 👩‍🏫 ناگفته هایی که در مورد انقلاب، هدف انقلاب و ارمان های انقلاب وحود داره که باید بیان بشه. شرایط فعلی جامعه باید تبیین بشه. 🗣 بحث رو به اینجا رسوندم.. دخترم رو باخودم نیاورده بودم و منزل مادرم گذاشته بودم. دلم می‌جوشید و دیرم شده بود و دیگه باید برمیگشتم خونه.. بحث رو تموم کردم و رفتم خونه مامانم که به دخترم برسم و بهش شیر بدم. 🤱 وقتی رسیدم خونه دیدم تخت خوابیده و گریه هم نکرده الحمدلله. @madaranemeidan
*مولودی تبیینی* یکی از مادران قصد داشت در روز ولادت حضرت زینب (س) اقوام و خویشان خودش رو دعوت کنه و مولودی بگیره اما با یک تفاوت بارز، اون هم از جنس جهاد تبیین😃 به همین خاطر از قبل با واحد تبیین مادرانه هماهنگ کرده بود. در روز مراسم، میهمانان و مادر تبیینگر همراه مادران واحد کودک وارد منزل میزبان شدند. قرار بر این بود در جلسه اول صحبت ها بصورت صمیمانه پیش بره و فقط بحث ایجاد ارتباط خواهرانه و دوستانه حول محور لزوم همدلی و وحدت باشه.👨‍👩‍👧‍👦👨‍👩‍👧‍👦 برنامه هایی که واحد کودک تدارک میبینه با محورت بچه هاست ولی مخاطبینش هم مادران هستند و هم خود بچه ها. داستان بازی هایی طراحی میشه با مفاهیمی مثل وحدت مقاومت ولایت پذیری و... که مربی با بچه ها انجام میده و مادران شاهد این بازی هستند. ابتدای گفتگو با جمله ی حضرت زینب بود که می فرمایند * ما رایت الا جمیلا * و اینکه چطور میشه که یک انسان توی زندگی با وجود این همه سختی و مشکلات در نهایت میگه من چیزی جز زیبایی ندیدم. در مورد این گفتگو شد. سپس از مادران خواسته شد 3 نمونه از نعمت هایی که خداوند بهشون داده اسم ببرند و یکی از افتخارات شون رو بگن. اکثر مادرها نعمت هایی رو که اشاره کردن، خانواده شون بود و دوسه نفر هم کشورشون، امنیت جامعه و مذهب شون رو ذکر کردن. 🔹🔸 هنوز باب گفتگو باز بود و بحث جدی شروع نشده بود ... فعلا بحث آشنایی و صمیمیت بود که مداح از راه رسید.. در حین آماده شدن مداح و صرف چایی و شیرینی ☕️🍰 نوبت به واحد کودک بود که اومدن و در حضور مادران، بچه ها رو دور خودشون جمع کردن و شروع به تعریف قصه ای کردن با موضوع وحدت... 🎈🎉🎉 اینکه بچه ها اگه باهم باشن، میتونن کلی کار باهم انجام بدن ولی اگه تو خودشون دچار دعوا و اختلاف بشن، ادم بدا میتونند بهشون مسلط بشن. 😈 حین بازی رفت و امد زیاد بود و چند تا بچه خیلی شیطون بودند که سروصدا میکردن و همراهی نداشتن.. وهمین یه مقدار بازی و قصه رو مختل کرده بود و فضا یکم سنگین شده بود ...😪 خلاصه به هر نحوی بود مربی، داستان رو جمع و جور کرد و مداح شروع کرد به خواندن مولودی.😍🎊🎊 تمام که شد مادر تبیینگر که حس میکرد جلسه نباید ابتر بمونه و بی دنباله باشه و نیاز به یک جمع بندی داره. پس با اجازه ی مداح، میکروفن رو گرفت ودر مورد لزوم وحدت و شرایط کشور با میهمانان صحبت کرد.. اینکه الان همه باید در کنار هم باشیم و دشمن اگر ورود پیدا کنه نگاه نمیکنه که کی شیعه است کی سنی، کی چه تفکری داره، کی حجاب داره یا نه.. گلوله میکشه رو همه، مثل قضیه ی شاهچراغ که همه مون شاهدش بوریم. ما همه الان باید متوجه باشیم که مهم ترین مسئله ی ما حفظ وحدت و همدلی هست. دشمن اگه بهمون مسلط بشه، نمیذاره آب خوش از گلومون پایین نمیره.. ⚔⚔🔥🔥💣 و صحبت هایی از این دست انجام شد. بعد اشاره شد به داستان بازی که واحد کودک انجام داده بودن که به خاطر رفت و آمدها شاید مفهومش جا نیفتاده باشه، این بود که بچه ها به این نقطه برسن که در کنار هم باشن وحدت داشته باشن. در مورد روال برنامه های مادرانه صحبت شد که گفتگوی صمیمانه و خواهرانه حول محور های مشترک انجام میشه و واحد کودک با همین موضوع داستان ها و بازی هایی رو طراحی می‌کنه و در حضور مادر ها انجام میشه. معمولاً مادر ها و بچه ها خاطرات خوشی از این روضه ها و دورهمی‌ها و مهمانی ها دارن. 💚 @madaranemeidan
"من چه‌کاره‌ام؟" پنجمین جلسه دوره تبیین که تمام شد، بدو بدو به خانه آمدم. دوست پسرم آمده بود تا با هم شخصیت‌های انیمیشن نبرد آمرلی و داعش را با لگو پلاس بسازند. وقتی به خانه رسیدم دیدم ساخت و سازشان تمام شده و نشسته‌اند پشت کامپیوتر و دارن آمرلی را بازی می‌کنند. لباس هایم را در آوردم و به آشپزخانه رفتم. باید بساط شام را آماده می‌کردم. سبزی‌هایی که ظهر تمیز کرده بودم، داخل تشت آب خیساندم. زیر کتری را روشن کردم تا برای مهمان پسرم چایی دم کنم. اوضاع آشپزخانه بهم ریخته بود و چند ساعتی زمان می‌برد. کارهایم زیاد بود. وسط این همه کار برنامه‌ریزی کرده بودم سخنرانی‌های اخیر آقا را هم گوش کنم. آخر هنوز سخنرانیِ مقام معظم رهبری در جمع مردم اصفهان را گوش نکرده بودم که آقا در جمع بسیجیان هم سخنرانی کردند و آن را هم باید گوش می‌کردم. گفتم خوب است در حین کار سخنرانی‌های آقا را گوش کنم. وارد کانال مقام معظم رهبری شدم فایل صوتی را دانلود کرده و گذاشتم روی اسپیکر. برای اینجور مواقع یک دفتر و خودکار ثابت روی اپن دارم. هر نکته‌ای که نیاز به ثبت شدن دارد یا هر ایده‌ای به ذهنم می‌رسد همانجا یادداشت می‌کنم تا بعدا بیشتر در موردش فکر کنم و برنامه بریزم. سرفصلهای مهم بیانات اخیر آقا دستم آمد و حالا زمان این بود که ببینم من در این میدان چه‌کاره‌ام و چه باری را باید بردارم. ساعت ۹ نشده بود و هنوز همسرم به خانه نیامده بود، ولی من هم کارهای آشپزخانه را انجام داده بودم و هم هر دو سخنرانی رهبرم را گوش کرده بودم. @madaranemeidan
*برای همدلی* از صبح زدم بیرون تا به کارام برسم، بهش پیام میدم: حوالی ساعت ۱۱ هستی بیام؟ جواب نمیده ...کارهام رو انجام میدم فقط مونده یک کار ، ولی هنوز جواب نداده با خودم میگم میرم حالا ان شاءالله که هست زنگ میزنم -بله -خانم......هستن؟ -نه -ممنون ماشین رو روشن میکنم و دور میزنم یکم جلو تر یک خانوم کاپوت ماشینش رو زده بالا و ایستاده جلوش میزنم کنار -سلام خانم طوری شده کاری ازم برمیاد؟ -نه ممنونم...فیوزش بد جاخورده باید درش بیارم دو باره جا بزنم -بلاخره هر کمکی از من ساخته هست بفرمایید وسیله ای چیزی ار نیاز دارید بیارم براتون -نه ممنون -پس خدا... -میشه شما که زحمت کشیدین اومدین ببینید میتونید این فیوز رو دربیارین ؟ -وای چه سفته، دستام یخ زده نمیتونم ولی انبردست دارم الان میارم.. از صندوق عقب انبر دست رو برمیدارم میبرم خیلی سریع کارش راه میوفته و ماشینش روشن میشه -وااای ممنون خدا خیرتون بده ، بازم شما ازون موقع ۲۰ تا مرد ازین جا رد شده یکی شون نگفت چی شده -لبخند میزنم و خدا حافظی میکنم توی مسیر همش به این فکر میکنم که چقدر با یک همدلی ساده میشه شکاف هایی رو که دشمن بین مون ایجاد کرده از بین ببریم. @madaranemeidan
🇮🇷مادران میدان🇮🇷
*روز جـــدولـی* رفتم کلاس چهارم مدرسه ابتدایی پسرانه چون قبلا کلاس دوم و دوتا کلاس سوم پسرانه رفته بودم و خیییلی شلوغ و پرسر و صدا بودن اصلا فکر نمیکردم بچه های کلاس چهارم اینقدر آرووم و خوب باشن😍😍👏👏 وارد کلاس شدم همه بلند شدن و ایت الکرسی رو هماهنگ بنابر مدل کلاسی شون خوندن❤️👏 و بعد سلام، نشستن. امروز هم کتاب عمو قاسم رو برده بودم. چون هم داستاناش زیاده و هم بچه ها خیلی دوست دارن حاجی رو و هم حس قهرمانی توش پررنگه و خب پسرا به این مدلی ها علاقه دارن😍 ✅با یه سری سوالات شروع کردم ببینم چقدر بچه ها سردار رو میشناسن اهل کجا بودن؟ محل کارشون کجا بود؟ محل دفن شون کجاست؟ بچه ها اطلاعات خیلی خوبی داشتن و خیلی خوشم اومد و حسابی تشویق شون کردم. ✅داستان جنگنده رو از کتاب انتخاب کردم و خوندم براشون ✅از نحوه شهادت ایشون پرسیدم. دست و پاشکسته میدونستن اما دقیقش رو نه. که من دقیقش رو براشون گفتم. ✅بعد از قصه کوتاه جنگنده رفتیم سراغ بازی جدولی در سایز بزرگ 😍 فکر میکنم کمتر کسی باشه که علاقه زیادی به جدول نداشته باشه و توی عمرش جدول حل نکرده باشه🌱 جدولی رو که صبح خودم طراحی کرده بودم رو روی تخته چسبوندم. برخی سوالات👇 سفر معروف پیاده ای که مردم جهان برای زیارت امام حسین علیه السلام به عراق می روند 🌺اربعین نام موشک بالستیک، ساخت ایران، همنام شهری در جنوب که امام خمینی رحمت الله علیه در مورد آن شهر اینگونه گفت: ........را خدا آزاد کرد. 🌺خرمشهر ⭐️هدفم از طراحی این مدل سوالات برانگیختن و پررنگ کردن حس غرور و افتخار به ایرانی مسلمان بودن در بچه هاست.⭐️ خلاصه با کلی شور و هیجان بعد از خوندن سوال گروه ۴نفره بچه ها با هم مشورت میکردن و بعد از ۱۰ثانیه که همکلاسیا میشمردن یک و یک و یک ...دو و دو و دو... مهلت تموم میشد و جواب رو باید میگفتن اگر جواب درست بود ۳۰ثانیه برای چیدن حروف رنگی در جدول زمان داشتن. ✅هر سوال برای یک گروه ۴نفره بود. و ما توی نیم ساعت فرصت کردیم فقط ۴ ردیف از جدول رو تکمیل کنیم و به این صورت ۱۶ نفر از بچه ها در گروه های ۴نفره برای تکمیل جدول کمک کردن. به من که خیلی خوش گذشت چون از نشاط بچه ها، انرژی گرفتم😍😍 خدا همه بچه های ایران زمین رو حفظ کنه🤲 @madaranemeidan
"وقتی‌ مادر و معلم دست به یکی می‌کنند" بعد از خوندن روایتهای تبیینی مادران، بشدت ذهنم درگیر بوده و هست که من چیکار میتونم بکنم تو جهاد تبیین... دیدم یه معلم خوش ذوق برای تدریس حرف ر از مادر گفت و سردار و روضه... از طرفی روز تولد حضرت زینب معلم پسرم براشون قصه حضرت زینب رو گفته بود. با خودم گفتم به معلمشون پیشنهاد بدم برای درس ر که ایام فاطمیه هم هست از مادر بگه و از سردار... اتفاقا معلم استقبال کرد و قرار شد موعدش خبرم کنه. یکی دو روز بعد موعد فرا رسید.. منم رفتم پرچم ایران، پرچم فاطمه زهرا و عکس سردار دلها و رهبر رو خریدم. یه هدیه هم برای بچه ها و پذیرایی. فرداش سر صبح بردم کلاسشون و معلم هنوز نیومده بود؛ منم پذیرایی و هدیه ها رو چیدم رو میز معلم و پرچم ها و عکس ها رو به تخته چسبوندم و اون روز معلم از مادر و از سردار به بچه ها گفت و بازخوردهای خوبی از بچه ها، معلم و بعضی از مادرها گرفتم و تونستم یه قدم خیلی کوچیک بردارم... و بچه ها از دفترچه ایی که هدیه گرفتن بسیار خوشحال شدن و همه با نام سردار و مادر زیر یک پرچم میریم.... بازخوردهای این برنامه خیلی خوب بود الحمدلله @madaranemeidan
"مادر دغدغه‌مندی که از یک انیمیشن هم پیامهای تبیینی دریافت می‌کند" کارتونی هست به نام پهلوانان درباره پهلوان پوریا ولی ... امروز که این انیمیشن رو می‌دیدم داستان درباره یه جادوگری بود که با کمک افراد شرور شهر بذر درختی در وسط شهر کاشتند این درخت ابتدا ظاهری خوب داشت و بوی خوشی میداد همه جذب این درخت شده بودن اما پوریا درخت رو شناخت و به مردم گفت این درخت باید قطع بشه واگرنه روزگار همه رو سیاه میکنه مردم به حرف پوریا گوش ندادن و گفتن چون زیبا و خوش بو است نباید قطع بشه... خلاصه فردای اون روز درخت رشد غیر طبیعی داشت و هر شاخه ی درخت شبیه مار گوشت خوار شد😱 مردم فرار کردند فرد شرورِ دربار شاه که مسبب اصلی اجرای این برنامه توسط جادوگر بود و هدفش هم خوب جلوه دادن و شجاع نشان دادنِ خودش بود جلو اومد تا درخت رو قطع کنه ولی توانِ لازم رو نداشت (و در اصل باید گفت چون نیت خراب و شیطانی داشت نتونست درخت رو قطع کنه... اون فرد میخواست پوریا ولی رو ناتوان نشون بده و خودش رو منجی...) و در نهایت پوریای ولی با ذکر ((یا علی)) وارد شد و ریشه درخت رو قطع کرد این داستان برای من یک پیام مهم داشت: درسته که دشمن با تمام قوا وارد میدان شده و در صدد خراب کردن وجهه ی ولایت فقیه و نظام هست اما خدا هست.... دست دشمن رو میشه و بعضیا به قضاوتهای نادرست خودشون پی میبرن و متوجه میشن چه گروهی غم خوار و دلسوز شون هستن. دست خدا بالای تمام دست هاست... @madaranemeidan
"سخنرانی گوش دادن با اعمال شاقه" این روزها در حین انجام کارهایم سخنرانی های تبیینی گوش می کنم تا بتوانم در جلسات تبیین از آنها استفاده کنم. اسپیکر را روشن می‌کنم تا صوتی از خانم فاضل را گوش کنم. هی به دفتر روی اُپن سر میزنم و نکات مهم سخنرانی را یادداشت میکنم و هر ایده ای که همان جا به ذهنم می‌رسد توی دفترم می‌نویسم. در حال یادداشت کردن هستم که پوشک آویزان دخترم توجهم را جلب می‌کند. وارسی میکنم. بعله نم داده و باید تعویض شود. به سرم می‌زند که دخترها را یک حمام ببرم بد نیست! وان پلاستیکی را زیر شیر آب می‌گذارم. دخترها رو داخل وان می‌گذارم و به دخترم می‌گویم؛ شما اینجا با آبجی آب‌بازی کنین تا من برم حوله‌هاتونو بیارم. از انجا که سابقه دختر بزرگترم خراب است، چندبار با تاکید می‌گویم: یه وقت در شامپو رو باز نکنین تا خودم بیام. صوت روشن است و من هنوز گوشم به آن است. منِ خوش‌خیال فکر می‌کنم با تاکید چند باره و "باشه" گفتن دخترم، مشکلی پیش نمی آید. اما چشمتان روز بد نبیند. تا به حمام برمی‌گردم و چشمم به شامپوهای ریخته‌شده کف حمام می‌افتد که دخترها روی آنها وول میخورند... چنان جیغ بنفشی می‌کشم که دیوارهای حمام به لرزه درمی‌آید. این قسمت را شطرنجی می‌نویسم تا خاطر شما مکدر نشود.🙈 همانطور که شامپوها رو از روی سرامیک جمع می‌کنم و داخل تشت می‌ریزم، دلم می‌گیرد از خودم و صبر اندکم و فریادهایی که بر سر دخترم کشیده‌ام. از خودم متنفر می‌شوم و بلافاصله در صدد جبران برمی‌آیم تا دلش را بدست بیاورم. قالیچه ای را که مدت‌هاست در گوشه حمام منتظر شسته‌شدن است، توجه‌ام را جلب می‌کند. می‌گویم خوب است با یک تیر چند نشان بزنم!!!😃 هم قالیچه را بشویم، هم دلِ دخترم را به دست بیاورم. آخر دخترم عاشق فرش شستن است. بلافاصله گریه‌های دخترم تبدیل به خنده می‌شود و چشم‌هایش از خوشحال برق می‌زند و شیرینی لبخندش به جانم می‌نشیند.😘 فرچه را از دستم می‌گیرد و می‌گوید: مامان میشه من بشورم؟ _ بعله. چرا که نه! صدای سخنرانی هنوز از بیرون حمام به گوشم می‌رسد. هرچند به خاطر اتفاقات حادث شده در حمام، چند جایش را از دست داده‌ام، اما هنوز گوشم پی‌اش را می‌گیرد. گاهی دختر یکساله فرچه را می‌گیرد، گاهی دختر چهار ساله و گاهی من... آبهای وان را روی قالیچه خالی می‌کنم کف حمام پر از آب و کف می‌شود. دخترهایم جست‌وخیز می‌کنند و می‌خندند و از وجناتشان پیداست که توی دلشان می گویند: ما و این همه خوشبختی محاله....😂 این بار هم صدای سخنرانی وسط خنده‌های آنها گم می‌شود. با هم شروع به خواندن می‌کنیم تا سورمان کامل شود؛ "منم علی لندی.... منم حسین فهمیده..." دیگر صدای صوت خانم فاضل را نمی‌شنوم. حسابی به بچه‌ها خوش گذشته. به انتهای مراسم قالیچه‌شویی می‌‌رسیم که یکهو دختر یه ساله بسته پودر را روی قالیچه خالی می‌کند.🤪 الحمدلله که این‌بار توانستم به خودم مسلط باشم و صحنه دلخراشی را در تاریخ مادری‌ام ثبت نکنم. خیلی زود پودرها را جمع کردم و خم به ابرو نیاوردم. ماجرای حمام به هر شکلی بود تمام می‌شود و سخنرانی نیز. کنار بخاری مشغول شیر دادن به دخترم هستم. کتابی را که از دیروز دست گرفته‌ام را برمی‌دارم؛ "زمانی برای زن بودن" روایتهای نابی از زنان شهیده و مادران شهید و زنان امدادگر. همانطور که شیر می‌دهم و کتاب را می‌خوانم، با خودم فکر می‌کنم چطور می‌توانم این سرگذشت‌ها را برای مادران و دختران امروز بگویم؟؟؟؟ که این خودش می‌شود یک . ایده‌هایی که به ذهنم می‌رسد همان جا توی دفترم یادداشت می‌کنم.. صدای اذان ظهر بلند می‌شود. باب دیگری از عبادت پیش رویم گشوده می‌شود. وضو می‌گیرم و سر سجاده می‌نشینم.... @madaranemeidan
*غیرت ملی* معلم یک مدرسه ی غیر انتفاعی در محدوده‌ی پاسداران هستم. مدرسه ای مذهبی و بسیار تجملاتی... دختران دبستانی ، کیف و جامدادی و ظرف غذایشان را از یک برند معروف ترکیه ای میخرن که مجموعه ی این سه قلم شش ملیون تومان میشود. مادران چادری هستند، با ناخنهای کاشت، و مژه های بادبزنی. حرف های سیاسی طرفداری ندارد. بچه ها سر کلاس علوم از سفرهای دور دنیایشان و آنچه دیده اند و باغ های پر از میوه های کمیابشان می‌گویند. خلاصه بساط تفاخر بینکم بسیار محیا ست... در این بین اما من از پیشرفت های علمی ایران ، از دانشمندان برجسته ی مان و از تواضع برایشان گفتم. یکیشان گفت وای خانم ما نمیدونستیم ، ما هم دانشمند زن با حجاب داریم. یکی دیگر گفت وای خانم فکر کنم ، اگر ایران نبود ، هیچی تو دنیا نبود. خوشحالم‌که غیرت ملی شان کمی بیدار شد. @madaranemeidan
*تبیین به سبک من* چند وقتی هست توفیق اجباری شده با یه جمعی که نه طرفدار نظامن و نه علاقه ای بهش دارن همراه شدم... از روز اولی که باهم تو ی محیط قرار گرفتیم، به عنوان یک نفر چادری جمع به خودم گفتم باید حواست بیشتر از قبل به رفتارت و گفتارت باشه تو الان فقط خودت نیستی، نماینده ی یه مکتب به حساب میای؛ باید سعی کنی اینجا همه ی کارهات رو حساب باشه تا مبادا چهره ی اون چادر و مکتب فکری پشتش خراب بشه. سعی کردم ساعت شروع جلسات به موقع باشم. هر کمکی از دستم بر بیاد براشون انجام بدم. اگه وسایلی لازم بود که نداشتن قبل از اینکه درخواست کنن در اختیارشون میذاشتم. وقت های استراحت به اونایی که از درس عقب افتاده بودن کمک میکردم. ساعت های آزاد،خودمو میرسوندم کتابخونه و با چند جلد کتاب برمیگشتم سر کلاس؛ این مسئله باعث شد کم کم یخشون باز بشه، از بچه ها پرسیدن از تعدادشون از کتاب‌ها از کار و... اینقدری بینشون جا باز کردم که اگه کتابی میخواستن درخواست میکردن. یا راهنمایی میگرفتن. هفته ی قبل تصمیم گرفتم برای همدلی بیشتر از زبان مشترکمون استفاده کنم. زبان مشترک همه ی مادرها؛ بچه! به همین بهانه یه سانس اکران لوپتو رو رزرو کردم و تو کلاس اعلام کردم. روز اکران فکر نمیکردم تعداد زیادی بیان. با اینکه تا 12 نفر بهم اعلام کرده بودند، اما حدود 22 نفر اومدن😍 جالب اینجا بود تا میرسیدن میگفتن ما این همه سال سبزوار بودیم نمیدونستیم ی همچین جای قشنگی داره. نمیدونستیم اصلا سبزوارم حسینیه ی هنر داره. قرار بود انیمیشن کوتاه وحدت رو بذارم قبلش، اما صوت به مشکل خورد و فیلم هم با نیم ساعت تاخیر شروع شد. صداشون در اومده بود که یه جا بهتر نبود بریم؟! تو دلم گفتم خدایا از دستم همین برای شروع تبیین و برای کمک به حفظ نظام بر میومد... اثرگذاریش و خوب برگزار شدنش با خودت. فیلم که تموم شد خوششون اومده بود، و بعد از پایانش هم تشکر می‌کردن و میگفتن خیلی خوش گذشته. @madaranemeidan
*مروارید در صدف* بعد از کلاس رفتم تا کتابفروشی و چهار جلد کتاب برا بچه ها برداشتم تاکارامو انجام دادم و اذان شد دیدم رو به روی مسجد توسلی ام خودمو به نماز جماعت رسوندم از اون عقب صدای ی دختر بچه میومد که داشت با خودش شعر میخوند بین دوتا نماز اومد جلو و ی چرخی بین صف ها زد نگاهش کردم با اون سن کم حجاب خوبی داشت مقنعه ی بلند.. نماز دوم رو هم خوندیم پاشدم چادرم رو مرتب کنم و وسایل رو بردارم چشمم افتاد به کتاب‌ها _اگه من جای اون دختر کوچولو بودم با این مدل حجاب و تو همچین جمعی از اینکه بهم ی آفرین بگن چقدر خوشحال میشدم؟! طعمش تا چه زمانی توی زندگیم میموند؟! چقدر قرار بود بعدها توی انتخاب حجاب قوت قلب بشه برام؟؟ وسایل رو برداشتم یکی از کتاب‌ها رو کشیدم بیرون و بردم بهش دادم و گفتم اینم ی هدیه برا شما به خاطر این مدل حجابت. @madaranemeidan
*پای کار نظام* جلو در سالن که میرسم،در چند ثانیه همه ی اتفاقات این چند روز را مرور میکنم: خدایا تو دیدی زینب بیست روز مونده به زایمانش،چقدر سخته براش تردد،اما با دو تا بچه کوچیکه دیگه بازم همراهه خدایا تو دیدی پریسا ،دیروز از سرکار اومده ،خسته و کوفته،به گمونم ناهارشم نخورده،بچه های مریضشو برداشته اومده جلسه‌ هماهنگی خدایا تو دیدی طاهره با بچه کوچیک مجبور شد تا یک نصف شب بیدار بمونه تا کار دستی ها آماده بشن خدایا تو دیدی زهرا تو هوای سرد ،در به در دنبال موی فر میگشت و تا نصف شب مشغول درست کردن شمایل میرزا شد خدایا تو دیدی شقایق تو لحظاتی که میتونست از سفرش بهترین بهره رو ببره،از دور اومد به کمکمون و گره ذهنی مونو باز کرد... خدایا تو دیدی فاطمه چقد سر بازیگوشی های پسرش تو جلسه اذیت شد😢 خدایا تو دیدی زهرا با سه تا بچه کوچیک ،بچه دو ماهه رو بغلش گرفته و داره نمایشنامه اش رو تمرین میکنه و گریه های بچه اش،تمرکزشو گرفته بود خدایا تو خودت میدونی چقدر بچه ها با اخلاص پای کار این انقلاب تلاش میکنن و همین دیدن تو کافیه ... به خودت سپردیم ای بینای توانا... @madaranemeidan
*لذت تبیین مادرانه* با صدای گریه دختر دو ساله ام بیدار میشوم،نمیدانم این دقیقا چندمین بار است که از دیشب بیدار شده... احساس میکنم از دیشب تا حالا ،اصلا نخوابیده ام،چون از لحظه ای که سر روی بالش گذاشته ام،تقریبا هر بیست دقیقه تا نیم ساعت با صدای دخترم بیدار شده ام... این شب ها بخاطر دندان درآوردن یا هر چه که هست،اصلا خواب خوبی ندارد دخترکم😞 مث همیشه بعد از شنیدن گریه اش که میدانم بخاطر تقاضای شیر است،آرامش میکنم و‌هزار بار قربان صدقه اش میروم مامان جون فدات بشم که اومدنت به زندگی مون همش برکت بود تو‌اومدی که مامانو قوی کنی تو اومدی که به مامان عشق بدی . . کم کم از شیر خوردن دست میکشد و صورتش را برمیگرداند و آرام میخوابد گوشی را از بالای سرم برمیدارم و‌ساعت را نگاه میکنم ساعت ۵:۳۰‌ صبح را نشان میدهد بلند میشوم و آرام همسرم را صدا میزنم نماز میخوانیم... السلام علیکم و رحمه الله و برکاته را که میگویم ،احساس میکنم،کنترل پلک هایم دست خودم نیست برای ده دقیقه خوابیدن التماس خودم را میکنم اما نمیشود... خیلی کار داشتم و باید ساعته ۸ از خانه میزدم بیرون و خودم را به جشن میرساندم،آخر قرار بود به مناسبت میلاد حضرت زینب سلام الله و سالروز بزرگداشت میرزاکوچک خان جنگلی ،یک جشن متفاوت برای خانواده ها برگزار کنیم... جشنی که در آن با داستان بازی و تئاتر و شعر و...بشود دو قهرمان واقعی را به بچه ها معرفی کرد و این بود جهاد تبیین ما در واحد کودک مادرانه☺️ زمان داشت میگذشت ،پس دست به کار شدم... اول سراغ کیف دخترم میروم،همه چیزهایی که فکر میکنم در آن چند ساعت برنامه لازم است را داخل آن میگذارم: یک دست لباس اضافه سه عدد پوشک زیرانداز پلاستیک دفتر نقاشی و‌ دو‌سه تا مداد دو تا کتاب قصه عروسک چند تا شکلات چند تا بیسکوییت جارو‌دستی .. تقریبا کوله پر از وسایل میشود کوله را کنار میگذارم و از داخل کشویی که باز مانده لباس گرم های بیرونی اش را هم میکشم بیرون و‌کنار کوله آماده میگذارم به آشپزخانه میروم خدا رو شکر،دیشب تا دیروقت مشغول بودم و آشپزخانه هیچ کاری برای انجام دادن نداشت،درب یخچال را باز میکنم و تصمیم میگیرم خودم را مهمان چند لقمه ارده شکلاتی کنم ،میدانستم تا ظهر خبری از تغذیه نیست همزمان با اینکه صبحانه میخورم،با گوشی مشغول ادیت یکی از آهنگ هایی هستم که قرار است حین برنامه پخش شود کارم که تمام میشود,لقمه آخر را میخورم و‌ بلند میشوم از یخچال یک تکه نان و یک ظرف فرنی بیرون میگذارم،میدانم همسرم فرنی سرد دوست ندارد با خودم میگویم وقتی بیدار شود ،حتما به خاطر اینکارم،لبخند میزند از تصور این لبخند،خودم هم میخندم و‌حالا کمی سر حال میشوم. رفیق شهیدم را پلی کرده ام و دارم با هندزفری گوش میدهم بلکه رمقی به این جسم خسته بدهم میرسم به این قسمت:واسه ی ظهور رو منم حساب کن...مث همیشه با شنیدن این جمله خجالت میکشم و چشمانم از این همه خجالت خیس میشود، متوسل میشوم به امام زمان عجل الله از امام حی و‌ حاضر مدد میگیرم که کار خوب پیش برود... دفترم‌ را بر میدارم و‌برای چندمین بار برنامه ها را مرور میکنم و‌همزمان به دنبال شعری میگردم که در وصف حضرت زینب سلام الله باشد.. ساعت نزدیک هفت و‌نیم است باید کم کم دخترم را بیدار کنم،کنارش مینشینم ،نوازشش میکنم و‌ آرام صحبت میکنم: مامانی پاشو بریم ددری پاشو مامان میخوایم بریم بازی کنیم،بریم به به بخوریم،بریم مطهره و زهرا رو ببینیم،پاشو مامانی میخوایم بریم یه جای خوب که قراره میرزا بهمون نارنگی بده پا نمیشی مامان؟؟؟!! انگارنه انگار بیخوابی های دیشبش کار دستم داده و تلاش هایم برای بیدارکردنش بی فایده است از طرفی نگران بدخوابی و غر غر های بعدش هستم دوبار متوسل میشوم به امام وصبر میکنم... ده دقیقه ای بالای سرش مینشینم،دلم نمی آید به زور بیدارش کنم از طرفی به همسرم نگاه میکنم که خسته از یک هفته کار مداوم و‌شلوغ،پنج شنبه را گیرآورده برای بیهوش شدن🙃 عقربه های ساعت هم که دنبال هم کرده اند... اخر سر ،شرمسار و‌خجالت زده همسرم را صدا میزنم،انقدر آرام که دفعه پنجم صدایم را میشنود: عزیزم ببخشید،میدونم قرار بود فاطمه رو ببرم و‌شما استراحت کنی،اما هر کار میکنم بیدار نمیشه😞 چشمانش را باز نگه میدارد و میگوید بروو نگران نباش ،خودم هستم چشمانم برق میزند😍تشکر میکنم و‌گوشی را برمیدارم و‌به صفحه اسنپ میروم همزمان دارم تند تند لباس هایم را ورق میزنم تا لباس مناسب جشن را بین آن ها پیدا کنم به سرعت برق حاضر میشوم،چادر را که سر میکنم،اسنپ هم میرسد بیرون میروم که یادم می افتد ،باید حصیر و‌چند تا وسیله ای که دیشب آماده کرده ام را بردارم،دوباره آن همه پله را بالا میروم و‌با دستان پر خدا را شکر میکنم که فاطمه خواب است ،وگرنه هیچ دست خالی نداشتم برای برداشتن وسایل... به‌ محل جشن میرسم و بسم الله میگویم... @madaranemeidan
*میرزا کوچک خان* بچه های واحد کودک داشتند برنامه ولادت خانم زینب (س) رو می‌ریختند. ولی در طی جلسات و هماهنگی ها، برنامه ولادت رو با سالروز میرزا کوچک خان یکی کردند تا برنامه پربارتر بشه، نمایش،اجرا، بازی و کاردستی بسته شد و فقط سه روز به اجرا مونده بود. من در قسمت کاردستی بودم باید کاری برای بچه ها در نظر میگرفتیم هماهنگ با نمایش و موضوع جشن، رسیدیم به صورتک جناب میرزا کوچک خان. برای واقعی تر بودن کار چهره رو از پیشونی تا لبها بدون مو و ریش و کلاه نمدی دادم چاپ کردند و بقیه رو باید با کشیدن الگو روی مقوا و نمد و قیچی کردن، اماده کنیم و کار رو روی چوب بستنی بچسبونیم. دوستای واحد نوجوان قول همکاری دادند چون قرار بود صد تا کار اماده بشه، من روز قبل از جشن وسایل رو کامل تهیه کردم و از اونجایی که زمان نداشتیم، موقع نمایش فیلم لوپتو و اخرین جلسه هماهنگی مون بابچه های واحد نوجوان و دوستان واحد کودک دست به کار شدیم و تقریبا هفتاد درصد کار الگو کشیده شد و برش خرد و زمانمون تموم شد. زینب جان قبول زحمت کرد و نوشتن جملات تبیینی روی چوب بستنی ها رو قبول کرد. کاغذ رنگی کم اوردیم و دوباره من رفتم خرید. و رفتم چوب بستنی های نوشته شده رو تحویل گرفتم. اومدیم خونه من لباس هامون رو روی مبل گذاشتم و حتی به اتاق نرسوندمشون و بعد خوندن نماز شروع کردیم. دختر من که بعد از مدرسه به دیدن فیلم لوپتو مشغول بود انرژی بیشتری از من داشت و به کمک من اومد و باز الگو کشیدن و برش، همسر و پسر بزرگم، پسر کوچولو رو نوبتی بازی میدادند تا سراغ چسب و قیچی نیاد. لابلای کار به بچه شیر میدادم و گاهی شوهرم خوراکی براش میاورد تا سرگرم بشه. خلاصه صورتک ها چسبونده شد و قرار شد به دوتا چوب بستنی بچسبه تا ایست بهتری داشته باشه، دخترم ایده اینکه با اضافه کنار مقواها یه بست بزنیم رو داد و یه مرحله به کار اضافه شد تا کار خوش ایست باشه. ساعت حدود 12شد و کار تموم نشده بود، نگفتم که اواسط کار بودیم از بازی کردن پسرم با خرده های کاغذ رنگی فیلم فرستادم تو گروه و یکی از دوستان خبر خوشی داد که فقط هفتاد تا کار لازمه. پسرم و شوهرم هم گاهی کمکی میکردند تا زودتر تموم بشه و ساعت 12ونیم بود که 70 تا میرزا کوچک خان تو خونه ما روی میز نشسته بودن. نصفه شب رفتم اشپزخونه که آب بخورم تو تاریکی ابهت میرزا منو گرفت و زود برگشتم. صبح هم ساعت 8بیدارشدیم وبا دخترم لباس هامون رو از روی مبل جلوی در برداشتیم و پوشیدیم. لباس ها و لوازم محمدحسین رو اماده کردیم و تحویل جناب همسر دادیم تا بعد خواب کافی این اقا کوچولو رو به ما برسونه. رفتیم به جشن رسیدیم و همه در جنب و جوش و با انرژی بودند. سالن کمی سرد بود،دختر من پشیمون بود که چرا لباس گرم تری نپوشیده. برنامه ها پشت هم اجرا شد و موقع مولودی بود که گوشی ام که دستم بود و منتظر زنگش بودم، زنگ خورد و پسرم هم رسید. اولین بار بود که با همراهی پدرش و بدون من مسافتی رو تو ماشین بودند. خدا رو شکر پسرم رفت کنار خواهرش و از برنامه و بازی ها لذت برد. تو حین اجرای نمایش میرزا، بچه میرزا؛شروع کرد به گریه، زهرا جان با گریم جناب میرزا کوچک خان مشغول اجرا بودو من رفتم و شیر بهش دادم و خوابید. وقتی بچه کوچکتر از بچه خودت رو شیر میدی حس عجیبی داره. @madaranemeidan
*اندکی خوانش درباره ی میرزا کوچک خان به روایت من* بعد از نماز راه افتادیم سمت مشهد تا یک سری وسایلی که برای کار کم آورده بودیم پیدا کنیم. سه تا بچه ها رو گذاشتم خونه ی خواهرم و راهی شدیم. برای گوشی نت خریدم تا از روی نشان راحت‌تربه آدرس هایی که پیدا کرده بودیم برسیم. اینترنت وصل شد؛ ایتا رو باز کردم و گروه رو چک کردم؛ بچه ها مشغول تهیه تدارک یک برنامه ی پر و پیمون درباره ی میرزاکوچک خان بودند. اطلاعات خودم در مورد میرزا تقریبا صفر بود و حتی نمیدونستم اسم واقعیشون چیه؟! فقط در همین حد شنیده بودم که مبارز بودند و جلوی استعمار ایستادن، اسمشونم جدیدا توی دوتا آهنگ رفیق شهیدم و سلام فرمانده به کار رفته بود. شروع کردم سرچ کردن؛ هر چی بیشتر میخوندم ازش بیشتر خجالت میکشیدم؛ دور و برو نگاه کردم، تنها کاغذ سفید دم دستم که جزوه ی یک ون شبهه بود، شروع کردم کلید واژه ها رو پشتش نوشتن؛ اسم: یونس نام پدر:میرزا بزرگ مبارز روحانی و طلبه، کسی که مجمع روحانیون مبارز رو تشکیل داد. کسی که سیاست رو از دیانت جدا نمی‌دونست. علت فوت یخ زدگی در سرما در حال مبارزه و.... طبق کلید واژه ها،یک کلیتی همون پشت صفحه نوشتم و چون هنوز تو جاده بودیم و نت قطع و وصل میشد، عکسشو فرستادم تو گروه. این تلنگر باعث شد وقتی برگشتم دوباره شروع کنم به بررسی و خوندن و فیلم و مستند دیدن در مورد میرزا کوچک خان تا بهتر بشناسمش. و حالا اسم میرزا رفته تو لیست عکس هایی که قراره روی دیوار بچه ها نصب شه. @madaranemeidan
*ماجرا های موی میرزا کوچک‌ خان* میخواستیم برنامه ای برای تولد حضرت زینب تدارک ببینیم. با توجه به همزمانی با شهادت میرزا کوچک خان تصمیم گرفتیم داستانمون درباره ی میرزا باشه، وقسمتی از تاریخ کشورمون رو با قصه و نمایش برای بچه ها بیان کنیم. یکی از دوستان داستان رو نوشت و با هم اصلاحش کردیم و رفت برای تمرین نمایش. عصر اون روز جلسه هماهنگی بود و من مسئول گریم میرزا بودم، قرار بود هرکسی هر چی از وسایل لازم رو داره بیاره؛ یکی کلاه یکی پیراهن یکی شلوار و... یکی یکی کنار هم قرار دادیم و بهترین مدل رو انتخاب کردیم،حالا فقط مونده بود مو و ریش میرزا؛ پیشنهادای مختلف اومد ، مقوا مداد مو و... قرار شد برم مو بخرم اخه بهترین گزینه و طبیعی ترین حالت بود. هنوز جلسه ادامه داشت ولی کسی نبود که مو و ریش رو برای فردا برسونه؛ کلا نیم ساعت وقت داشتم... نیم ساعت بعد باید جایی میبودم برای پخش مستند، گفتم بچه ها من میرم بقیه کارا با خودتون. دست پسرم رو گرفتم و بدو بدو رفتیم تو خیابون هر لوازم ارایشی که دیدم پرسیدم،موی فر نداشتن! رفتیم لوازم هنری ها یک جا موی فر پیدا کردیم ولی بلوند بود😐🤦‍♀😅 زنگ زدم به بچه ها -بچه ها نیست ...چیکار کنم ؟ -واستا یه دقه ....بچه ها زهراست میگه نیست چی بخره؟ از اونور خط صدای بچه ها میومد و نظرات یهو گفتن کاموا بخر کاموای ضخیم. بدو بدو رفتیم کاموا فروشی ... دو تا کاموای مشکی ضخیم خریدیم و سریع اسنپ گرفتم و رفتیم اونور خیابون ماشین رسید ... راننده زن بود؛ اومدم عقب بشینم،نه بزار کنارش بشینم بزار حس دوستی بهش دست بده نه حس راننده مسافر؛ تو راه با هم صحبت کردیم ، ازین که فوق لیسانسه و بی کار ولی اقوامشون باز نسشته شدن و با غرغر میرم سر کار قبلیشون و نمیزارم جوونا شاغل بشن و... میرسیم به مقصد و مستند اکران میشه ... برمیگردیم خونه، حوالی ساعت ۹ شبه باید ریش و سیبیل و موی میرزا رو درست کنم هنوز شروع نکردم یکی از دوستان زنگ میزنه ، زهرا چه کردی ؟ هیچی تازه رسیدم طاهره خانم گفته رو نمد بدوزی راحت تره ... وای خدایا ممنونم ازت راه یهو باز شد و دیگه نیاز نبود فکر کنم و سرچ کنم و بالا پایین کنم تا بهترین راه به دست بیاد... خودش بود سریع رفتم سراغ نمد ها ...نمد مشکی ندارم چه کنم الان؟ با نمد احتمالا صورتش خیلی عرق میکنه ...پارچه بهتره ...سریع یه پارچه مشکی میارم و دست به کار میشم تا همسرم بیاد سبیل و ریش اماده شده شونه رو برمیدام ...چایی میریزم ...شروع میکنم شونه زدن تا پیچ کاموا باز بشه و فرفری بشه، وقتی تموم شد؛ میزارم روی صورتم و همسرم غش خنده میشه میگم میخوام برای بچه ها عکس بفرستم ببینن خوبه یا نه... میزاره روی صورتش و عکس میگیرم تو گروه میزارم شام خورده نخورده از همسرم اجازه میگیرم و برمیگردم پای چرخ، باید موهای میرزا اماده بشه موها رو که درست میکنم همه رو میزارم روی کیفم که صبح فراموش نکنم .... @madaranemeidan