#رمان #رهایی_از_شب #قسمت_صد_و_شصت_و_یکم او دنبالم تا اتاق اومد. گفت:حاج آقا رو که میشناسید.بدون حاج خانوم نهار وشام نمیمونند جایی. با سر حرفش رو تایید کردم و هرچه در دلم بود تو خودم ریختم. تنها چیزی که آرومم میکرد این بود که حاج کمیل در حضور پدرش از من دفاع کرد و بهم اعتماد داشت. او داشت میپرسید ناهار چی بخوریم و من در اجزای صورت او عشق وخدا رو حس میکردم و به خودم میگفتم: هی رقیه سادات!! اینه اون پاداش الهی..قدرش رو بدون و سعی کن هیچ وقت قلب اونو نشکنی. نصایح پدر در او اثر کرد.پیشنهاد داد ناهار بیرون بریم. با او به رستوران رفتیم.سینما رفتیم..حرف زدیم.شوخی کردیم.خندیدیم. و من هر چه به غروب نزدیکتر میشد بیشتر عذاب وجدان میگرفتم و از کرده ی خودم پشیمون تر میشدم. نزدیک مسجد بودیم که پرسید:خوش گذشت سادات خانوم؟؟ گفتم:بله ممنونم ازتون. تلفنم زنگ خورد. نسیم بود.یاد حرفهای پدر شوهرم افتادم.اونها از دوستی من با نسیم ناراحت بودند. تلفن رو جواب ندادم ولی او دست بردار نبود. حاج کمیل نیم نگاهی به صورتم انداخت:چرا جواب نمیدید؟! گفتم:مهم نیست. گفت:جواب بدید.معذب نباشید. فهمیدم که او میدونه پشت خط چه کسیه. نگاهی به حاج کمیل کردم. او دوباره نگاهم کرد و بهم اطمینان داد:جواب بدید سادات خانوم. جواب دادم. نسیم با ناراحتی سلام کرد.حالش رو پرسیدم. گفت: خوب نیستم..حال مامانم خیلی بدشده.کاش میشد میومدی پیشم.دارم میمیرم از غصه.. من نگاهی به حاج مهدوی که حواسش به رانندگی و خیابون بود انداختم. گفتم:اممممم راستش الان که دارم میرم مسجد نمیتونم بیام. ان شالله فردا میام مادرتم ملاقات میکنم. حاج کمیل گفت:بهشون بگو بعد از نماز میایم ملاقات. نسیم شنید. با صدای آرامتری گفت:شوهرت پیشته؟؟ گفتم:بله.. او با ناراحتی گفت:وای ببخشید.نمیخواد زحمت بکشی..مزاحمت نمیشم.کاری نداری؟ گفتم:تعارف نمیکنیم.امشب میایم اونجا. گفت: نه بابا نه..اصلا حرفشم نزن من خودتو میخوام با شوهرت چیکار دارم؟!حالا بهت میگم کی بیای.باید به حال مادرم نگاه کنم. و زود خداحافظی کرد و تلفن رو قطع کرد. حاج کمیل با لحن خاصی پرسید:دوست نداشت منم باهاتون بیام آره؟ گفتم:بله..خوب البته راست هم میگه..حالش خوب نبود.فک کنم میخواست با خودم تنها باشه درددل کنه.اگر صلاح بدونید تنها برم. با خودم گفتم :الان بهم میگه میتونی بری دیدنش ولی حاج کمیل چیزی نگفت و در سکوت معناداری کنار مسجد توقف کرد. سرنماز حواسم فقط معطوف اتفاقات امروز بود.حرفهای پدرشوهرم به حاج کمیل که انگار خبرهایی شده بود ومن بی اطلاع بودم.و رفتار زشتم و فالگوش ایستادنم که دچار عذاب وجدانم کرده بود.من از روی حاج کمیل خجالت میکشیدم.وقت تسبیحات به خودن گفتم قرارمون این نبود رقیه سادات..قرار بود هرکاری میکنی رضای خدا رو در نظر بگیری ولی امروز بد کاری کردی. زیر لب استغفار گفتم. اون شب از عذاب وجدان خوابم نمیبرد.فقط در رختخواب غلت میزدم و به امروز فکر میکردم.دریک لحظه تصمیم نهاییم رو گرفتم. صداش کردم:حاج کمیل؟ گفت:جااان دلم؟! پشتم رو به طرفش کردم تا راحت تر حرف بزنم. اعتراف کردم:حاج کمیل من امروز یک کار خیلی بد کردم. نمیتونم از عذاب وجدان بخوابم. او با صدای خواب آلود گفت:استغفار کنید سادات خانوم. . پرسیدم:نمیپرسید چه کاری؟ گفت:نه! گفتم :ولی من میخوام بگم.اگه نگم آروم نمیگیرم. تخت تکونی خورد.حس کردم نشست. گفت:اگر اینطوره بگید. به سمتش چرخیدم. آره نشسته بود اما پشت به من! میدونستم این کار رو برای خاطر من کرده! با صدای لرزون و محزون گفتم:امروز من …مممممم….مکالمه ی حاج آقا با شما رو شنیدم. مکثی کوتاهی کرد. گفت:خب ..این که گناه نیست.. گفتم:هست!! چون من عمدا فالگوش ایستادم. درو باز کردم و داخل راهرو ایستادم.چون حس کردم حرفها درمورد منه.. دوباره مکث کرد.اینبار طولانی تر.. با بغض گفتم:چیزی نمیخواین بگین؟! زبانش رو به سختی در دهان چرخوند:کار بدی کردید.. بغضم ترکید:بخاطر همین عذاب وجدان دارم..حاج کمیل من واقعا از این کارم ناراحتم..از اون بیشتر حرفهای حاج آقا ناراحتم کرده..بهم بگید چرا حاج آقا از من خوششون نمیاد؟ چرخید سمتم.صورتش برافروخته بود. برای یک لحظه از واکنشش ترسیدم وخودم رو عقب کشیدم. گفت:پس بفرمایید این اعتراف نیست یک استنطاقه!! شوکه شدم. فهمید که ترسیدم. دستش رو روی صورتش کشید و با لحن آرومتری گفت:ازتون توقع نداشتم.. با بغض و دلخوری گفتم: از من گنهکار توقع هرکاری میره اما ازپدرتون توقع نمیره که راحت درمورد من قضاوت کنند و هی گذشته ی منو توسرم بکوبونند.من میدونم کارم زشت بوده ولی علت این کارم شخص پدرتون بود. ادامه دارد... نویسنده:#ف_مقیمی

🌹عرض خیـرمقدم🌹 🌹🌼خدمت دوستانی که جدیدا" 🌼🌹 به جمع ماپیوستنـد 🌹🌼وآرزوی توفیق روزافـزون 🌼🌹به عزیزانی که مدتهاست 🌹🌼 ماروهمراهی میکنند 🌼🌹مهرتان را سپاس عزیزان

✨✨✨✨ ✨⭐️🍃 ✨🍃🌺 ✨ یا حجه بن الحسن(ع) سلام ‌حضرتِ باران اجازه می خواهم اگر اجازه دهی شعرِ تازه می خواهم برای جلد شدن آب و دانه لازم‌ نیست برایِ عشق سرودن بهانه لازم نیست تویی بهانه ی خورشید وقتِ تابیدن تویی بهانه ی باران برایِ باریدن بدونِ تو همه ی چشمه ها کویر شدند و جمعه جمعه در این انتظار پیر شدند بیا به حرمتِ باران… بیا بمان مولا برایِ منتظرانت غزل بخوان مولا بیا که غصه فراوان ‌بیا که غم داریم میانِ فصلِ زمستان ، بهار کم داریم بیا که ‌‌دین و شریعت به اشتباه افتاد بیا که شیعه‌کشی در جهان به راه افتاد به اشک‌ و گریه ی بی اختیار می خندند بیا ببین که بر این ‌انتظــار می خندند بس است این‌همه دوری بس است این‌هجران چه قدر صبر و تحمّل …؟ ببار ای باران ببار و باز بر این ‌شعر جانِ تازه بده و باز هم به قلم ‌هایمان اجازه بده دوباره با ادب و احترام‌ بنویسیم اگر اجازه دهی از قیام بنویسیم بیا عدالتِ مطلق مسیر می خواهد سپاهِ منتظرانت امیر می خواهد زمین و کلِّ زمان را بخند و زیبا کن حکومتِ علوی را به عدل بر پا کن بیا‌ و این غم ‌و این‌ انتظار را بردار به ‌کعبه تکیه بزن ذوالفقار را بردار ببند بر سرت عمّامه ی پیمبر را دوباره زنده بکن‌ اعتبارِ حیدر را بیا بگیر به شمشیرِ انتقامِ علی سزایِ بغضِ ‌در و سیلیِ به‌ مادر را بیا ‌مدینه و روضه بخوان کنارِ بقیع بخوان که اشک بریزیم بغضِ آن در را و روضه روضه سری هم ‌به کربــلا بزنیم بخوان تو بوسه ی خنجر به رویِ حنجر را که پایمالِ جهنم شده بهشتِ خدا نشانده اند سپس رویِ نیزه ها سر را تمامِ دشتِ بلا را ببار ای باران ببار غربتِ این ‌خواهر و برادر را سپس کنارِ همین کاروان برو تا شام ببین وداعِ پدر با سه ساله دختر را ببخش حضرتِ باران… ببخش حالِ مرا ببخش تا که بگویم کلامِ آخر را : اگرچه این‌ شبِ هجران هنوز تاریک است قسم به نور که صبحِ ظهور نزدیک است #مناجات_امام_زمان_عج

✨✨✨✨ ✨⭐️🍃 ✨🍃🌺 ✨ یا حجه بن الحسن(ع) چه اشک هاکه چکیده به پای آمدنت بیا که جان من آقا فدای آمدنت ازاینکه با عملم “تَحبس الدعا” شده ام نمی رسد به اجابت دعای آمدنت پس از هزار و صد وچند سال غیبت باز بهسر نیامده این ماجرای آمدنت؟ به سینه شوق تو دارم غریبِ بی یاور بگو چه کار کنم من برای آمدنت چه سرنوشت سیاهی که میکشم عمریست غم نبود تو را من به جای آمدنت گذشت عمرم وشد پیر نوکرت آقا در انتظار فرج جمعه های آمدنت به انتهای بلا می رسد تمام جهان زمان اگر برسد ابتدای آمدنت بیا که از تب دنیا و ماجراهایش رسیده است به گوشم صدای آمدنت #مناجات_امام_زمان_عج

روز معلم مبارک🌸🌸

#کرونا #ایثارپرستار #کروناروشکست_میدهیم

برای سلامتی همه اساتید عزیزمون و نثار روح اساتیدی که از میان ما رفتند ۳صلوات هدیه بفرمایید

🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹 در یک مراسم عروسی، پیرمردی در گوشه سالن تنها نشسته بود که داماد جلو آمد و‌ گفت: سلام استاد آیا منو می‌شناسید؟ معلم بازنشسته جواب داد: خیر عزیزم فقط می‌دانم مهمان دعوتی از طرف داماد هستم. داماد ضمن معرفی خود گفت: چطور آخه مگه میشه منو فراموش کرده باشید؟! یادتان هست سال‌ها قبل ساعت گران قیمت یکی از بچه‌ها گم شد و شما فرمودید که باید جیب همه دانش‌آموزان را بگردید و گفتید همه باید رو به دیوار بایستیم و من که ساعت را دزدیده بودم از ترس و خجالت خیلی ناراحت بودم که آبرویم را می‌برید، ولی شما ساعت را از جیبم بیرون آوردید ولی تفتیش جیب بقیه‌ی دانش‌آموزان را تا آخر انجام دادید و تا پایان آن سال و سال‌های بعد در اون مدرسه هیچ کس موضوع دزدی ساعت را به من نسبت نداد و خبردار نشد. استاد گفت: باز هم شما را نشناختم! ولی واقعه را دقیق یادم هست. چون من موقع تفتیش جیب دانش‌آموزان چشم‌هایم را بسته بودم. تربیت و حکمت معلمان، دانش‌آموزان را بزرگ می‌نماید! درود بفرستیم به همه معلم هایی كه با روش درست و آموزش صحيح هم بذر علم و دانش را در دل و جان شاگردان می كارند و هم تخم پاكی و انسانيت و جوانمردی...🍃🌹🍃🌹🍃🌹

#داستان_کوتاه_آموزنده 🔻دفع بلای قطعی با #صدقه ✍حضرت عيسى(ع) با اصحاب خود نشسته بودند که هیزم‌شکنی از کنار آنها گذشت. حضرت عیسی(ع) به اطرافیان فرمودند: این هیزم شکن به زودی خواهد مُرد ✍پس از مدتی، هیزم‌شکن با كوله‌بارى از هيزم برگشت. اصحاب به حضرت عیسی گفتند: شما خبر داديد كه اين مَرد به زودی مى‌ميرد ولی او را زنده مى‌بينيم. ✍حضرت عيسى(ع) به آن هیزم‌شکن فرمودند: هيزمت را زمین بگذار وقتی هيزم را باز كردند، ناگهان مارى سیاه كه سنگى در دهان گرفته بود را دیدند. ✍حضرت عيسى از هیزم‌شکن پرسيدند: امروز چه عملی انجام دادی که این بلا از تو دفع شد؟ هیزم‌شکن پاسخ داد: دو عدد نان داشتم. فقيرى دیدم؛ يكى از نان‌ها را به فقیر دادم. 📚عده الداعی و نجاح الساعی، صفحه۸۴