eitaa logo
مدیریت در اسلام
639 دنبال‌کننده
730 عکس
122 ویدیو
24 فایل
#مدیریت_در_اسلام رسانه بنیاد فقهی مدیریت اسلامی حوزه علمیه قم آشنایی با مجموعه: https://eitaa.com/madineyefazele/1935 کانال دروس: @d_bonyadfeghhi1386 قم، بلوار امین، کوچه ۸، خیابان شهید اسحاقی ۰۲۵۳۲۶۱۶۷۹۷ fiim.ir ارتباط: @mottahed_m
مشاهده در ایتا
دانلود
▪️ملاحظاتی پیرامون مسجدسازی و مسجدداری (بخش اول) مسجد محله‌ساز دارای چگونه معماری است و چه نهادها و تأسیساتی در ساختمان آن ضروری است؟ در چارچوب ، امارت محله در اختیار مسجد است و بسیاری از واحدهای تحمیل‌شده به مسجد غیرضروری تلقی میشوند؛ مانند بسیج، کانون فرهنگی، موقوفات تجاری، هلال احمر، مهد کودک، مرکز نیکوکاری، پیش‌دبستانی، مهد قرآن، صندوق قرض‌الحسنه و ... . ساحت مسجد اصالتا پذیرای این نهادها نیست. این الحاقات غیر متناسب با ساختمان مسجد ناشی از عدم فهم کارکردهای مسجد است؛ بگونه‌ای که مسجد طراز اسلام را مسجدی دارای خدمات اجتماعی دانسته‌اند و فکر کرده‌اند که تمامی این خدمات باید در ساختمان مسجد باشند و چهره‌ی آن را غیرمتعادل و غیرمعنوی نمایند. در حالیکه مسجد اصیل تاب این زوائد را ندارد. مسجد طراز مطابق با طرح اتحاد امامت و امارت همه‌ی نهادها را در اختیار مسجد و امامت آن قرار می‌دهد که هر یک از نهادهای فوق‌الذکر را نیز شامل می‌شود. هر کدام از آنها ذیل یکی از قوای ثلاث (امنا، محله‌یاری و امر به معروف) مندرج هستند، مثلا مهدکودک یا مهدقرآن و پیش دبستانی و امثال آن در مجموعه‌ی آموزش وپرورش میگنجد که خود زیرمجموعه‌ی قوه‌ی مجریه‌ی محله است که آن هم زیرنظر امام مسجد است. با این حساب دیگر نیازی نیست که داخل مسجد تعبیه شوند، بلکه در سازمان رسمی خود و در ساختمان ممهّد خود واقع هستند و هر جا هستند در اختیار مسجدند. و همین طور است سایر نهادها. اگر مثل حجره‌های بازار، یا صندوق خیریه و قرض‌الحسنه، سفره‌خانه، زورخانه و ... را لحاظ کنیم، اینها نهادهایی اقتصادی، امدادی، تجاری و ورزشی هستند که تماما در قوه‌ی مجریه می‌گنجند که در اختیار مسجد است. بنابراین با حذف این پیرایه‌های زائد از ساحت مسجد، شاهد مسجدی و خواهیم بود که قداست، اصالت، معنویت و آرامش دارد و با همین حالت رهبری تمامی نهادهای محله را به عهده می‌گیرد. بر این اساس این بهانه یا توهم که مسجد درآمد می‌خواهد، زدوده میشود زیرا که تمامی بودجه‌ی محله با نظارت امامت از بازارچه‌ی موقوفه‌ی محله جذب میشود که از ردیف‌های آن اداره‌ی هزینه‌های ضروری مسجد است. فقه الاداره رسالت دارد تا از مسجد پیرایه‌زدایی کند و مسجد محله‌ساز و مسجد متحد با امارت را هر چه ساده‌تر، سالم‌تر، زیباتر و معنوی‌تر پیشنهاد دهد. برگرفته از دروس فقه التنظیم، فقه سازمان و سازماندهی از استاد سیدصمصام‌الدین قوامی (در دست تدوین) @madineyefazele
▪️ملاحظاتی پیرامون مسجدسازی و مسجدداری (بخش دوم) مسجد محله‌ساز دارای کدام خصوصیات معماری است؟ در یک محله، برای مدیریت هر چه بهتر نیاز به دو نوع نهاد داریم: اول، نهاد تصمیم‌ساز و ناظر بر قوانین محلی و و دوم، تشکل‌ها، اجتماعات و محلی. جایگاه مسجد در یک محله از نوع اول است، یعنی مسجد نهادی است که محور بی‌بدیل محله به عنوان نهاد تصمیم‌ساز و پیشران محلی است. مسجد مطلوب اسلامی-ایرانی مسجدی است که تاثیرات مسجد النبی و مسجد کوفه را در حد یک محله داشته باشد، لذا بدیهی است که مسجد محله‌ساز به هر نمازخانه‌ای اطلاق نشود. پس یک مسجد نیازی به تأسیسات زائد بر ضروریات مسجدیه ندارد و خیلی از تأسیسات غیر ضروری که به تدریج پدید آمده است باید به مقر اصلی خودش در یکی از اضلاع میدان محله برگردد، یعنی اگر نهادی علمی و آموزشی است به ضلع شرقی، اگر نهاد اداری و اجتماعی است به ضلع غربی و اگر نهاد اقتصادی و تجاری است به ضلع شمالی، یعنی بازار محله برمیگردد و مسجد محله از هر نوع نهاد و تشکلی خالی میشود، مگر دفتر کار امام که همان دارالامامه است. با حاکم شدن چنین الگویی، حالت قدسی و آرام مسجد حفظ میشود، مثل حسینیه جماران و حسینیه امام خمینی که ضمن ولایت بر امارات تقنینی و اجرائی و قضائی کشور، سادگی و قداست خود را حفظ کرده و مراکز اقتصادی و تجاری ندارند. مگر نهادهایی برای اداره بیت رهبری (همان دارالامامه) که امر علی حده و جداگانه است. به هر حال باید گفت که مرکز امامت که مسجد است، بسیار ساده، خلوت و آرام است و دستگاه اداری نیست، بلکه شاکله‌ای با محوریت روحانیت و معنویت دارد که باید حفظ شود. البته باید دارای وسعت لازم، زیبایی، خرمی، جمال و جلال توأمان، ظرافت و عظمت همزمان و زیبایی و شکوه باشد و ایضاً فاصله مناسب با مساجد دیگر داشته باشد؛ فاصله‌ای معین و سازمانی، مطابق رده و کد مسجد، دارای صحن و سرا و شبستان و رواق و حیاط و ایوان‌های چهارگانه باشد. مساجد هر رده باید شکلی یکسان داشته باشند و با مطالعه فقهی و تاریخی بر اساس الگوی استنباط شده و اجتهادشده بنا شوند، نه بر اساس سلیقه و زیبایی‌شناسی بی‌مبنای مهندسان و معماران جدید. البته ویژگی‌های اقلیمی و سنت‌های معماری هر سرزمینی به جهت حفظ هویت ملی باید حفظ شود، برای مثال ساخت مسجدی به سبک مساجد عثمانی در زاهدان یا ساخت مناره‌هایی به سبک معماری حجاز و عربستان در قم زیبنده نیست و برای فرهنگ ملی نقش مخرب و آسیب‌زا دارد. نباید نسبت به عرف و فرهنگ و اقتضاء زمان و مکان افراط و تفریط کرد. نباید یکسره تسلیم فرهنگ ها شد و نباید فرهنگ‌ها و عرف‌های گوناگون که بخشی از آنها میتواند به عنوان سیره متشرعه حتی مبنای شرعی هم پیدا کند را نادیده گرفت. برای تحقق اسلام ناب باید تا میتوان از مسجد پیرایه‌زدایی کرد و مسجدی که معصوم میخواهد و به آن رضایت میدهد ساخت. باید از خود بپرسیم اگر معصوم هم اکنون ظاهر و قاهر و حاکم شود، چه مسجدی می‌سازد؟ تا چه حد عرف معماری و زیبایی‌شناسی اقوام و سرزمین‌های مختلف را محترم می‌شمرد و تا چه حد در آنها تغییر ایجاد میکند؟ آیا معصوم همه بناها و ساخت و سازها را تأیید می کند؟ @madineyefazele