جاری بر جانِ جمیلِ شاه‌ الشعراء استاد عسکر شاهی اردبیلی (حفظه‌ الله‌ تعالی) ‌

‌ آنچه جالب است، این است که اینها عباراتِ محی‌الدین ابن عربی است. ‌

‌ «شهادت» فضیلت است. پیامبرِ ما، أفضل الأنبیاء است؛ نمی‌شود پیامبری فضیلت‌ای داشته باشد و پیامبرِ ما فاقدِ آن باشد. یحییٰ و اسماعیلِ صادق‌الوعد و بسیاری از أنبیایِ بني‌إسرائیلْ شهیداً از دنیا رفته‌اند. ‌پیامبرِ ما نیز در راهِ خدا، و به دستِ خبیث‌ترین مخلوقاتِ خدا، شهیداً و مسموماً از دنیا رفت. لعنة الله علیهما و علَی ٱبنتَیهما. ‌‌

‌‌فایلِ مکتوبِ یک جلسه از جلساتِ درسِ خارجِ «فقهِ هنر» استاد: یکی از مشاااااهیرِ حوزه‌ی علمیه‌ی قم المقدسة اگر این درسِ خارج است، بنده شخصاً قادر هستم (خارج که سهل است) درسِ کهکشان برگزار کنم. ‌‌

. بله، صدای دهل از دور خوش است. و گمان‌ام باید استغفار کنم، بابتِ ترجیحِ واجب بر أوجب؛ که -بالبداهة- واجد الواحدة، أحسنُ حالاً است از فاقد الحُسنَیَین ‌

‌ صلی الله علیک یا رسول الله ‌

‌ «علی بهشتِ من است از خدا خواسته‌ام پیش از او بمیرم» ‌‌

‌ رحمة للعالمین صلی الله علیه و آله: ... و يقول اللّه تعالى لملائكته: «يا ملائكتي، أُنظُروا إلى أَمَتي فاطمة سيدة إمائي قائمة بين يديّ ترتعد فرائصها من خيفتي، و قد أقبلَت بقلبها عبادتي، فأُشهِدُكم أنّي قد آمنتُ شيعتَها من النّار». و إنّي لمّا رأيتها ذكرتُ ما يُصنَع بها بعدي؛ كأنّي بها و قد دخل الذلُّ بيتَها، و انتهكت حرمتُها و غصبت حقها و منعت إرثها و كسرت جَنبها و أَسقَطت جنينَها و هي تنادي «يا محمّداه»، فلا تُجاب، و تستغيث فلا تُغاث. فلا تزال بعدي محزونةً مكروبة باكية، فتذكر انقطاعَ الوحي من بيتها مرة و تتذكر فراقي أخرىٰ، تستوحش إذا جَنَّها اللّيلُ لِفَقد صوتيَ الذي كانت تستمع إليه إذا تهجّدتُ بالقرآن. ثم تَرىٰ نفسَها ذليلةً بعدَ أن كانت في أيّام أبيها عزيزة، فعند ذلك يُؤنِسُها اللّهُ -تعالى ذكره- بالملائكة، فنادَتها بما نادت به مريمَ بنتَ عمران فتقول «يا فاطمة، إنّ اللّهَ اصطفاكِ و طهّركِ و اصطفاكِ على نساء العالمين». ‌ . صلّی اللهُ علیک یا رسول الله، و علی أهل بیتک المظلومین ‌‌

. پیامبر فرمود: [وقتی فاطمه در محراب‌اش برای نماز حاضر می‌شود] خدا به فرشتگان‌اش می‌فرماید: «ای فرشتگانِ من، نگاه کنید به بنده‌ام فاطمه، که بانوی زنانِ مؤمن است، بر درگاهِ من ایستاده، و مَفصَل‌های‌اش از ترسِ من به لرزه افتاده، و با تمامِ قلب‌اش به عبادتِ من رویْ آورده؛ پس شاهد می‌گیرم شما را بر اینکه من قطعاً مأمون خواهم کرد شیعیانِ او را از آتشِ جهنّم». و من الآن که به فاطمه نگاه کردم، به یاد آوردم آن ظلم‌هایی را که بعد از من در حق‌ّ‌ِ او خواهد شد. گویا همین الآن او را می‌بینم که ذلّت به خانه‌اش داخل شده و او را هتک حرمت کرده‌اند و حق‌اش غصب شده و ارث‌اش را از او منع کرده‌اند و استخوانِ پَهلویَ‌اش شکسته است و جَنین‌اش را سِقط کرده است، و او در همان حالْ فریاد می‌زند «ای محمد، به فریادَم بِرس» ولی جوابی نمی‌شنود، و کمک می‌جوید و کسی به دادَش نمی‌رسد. و مُدام اینگونه محزون و مصیبت‌زده و گریان خواهد بود بعد از من؛ که گاهی به انقطاعِ یک‌باره‌ی وحی از خانه‌اش فکر می‌کند [و غصه می‌خورَد]، گاهی [شهادتِ من و] دوری از من را به یاد می‌آورَد؛ هنگام‌ای که تاریکیِ شبْ فرا می‌رسد، إحساسِ ترس می‌کند، چون [دیگر همانندِ أیام‌ای که زنده بودم،] صدای قرآن‌خواندنِ من هنگامِ شب‌بیداری‌های‌ام را نمی‌شنود. سپس [بعد از این‌همه فکر و خیال‌ها،] خودش را ذلّت‌یافته‌ای می‌بیند، [که] بعد از صاحبِ عزّت بودن در روزگارِ پدرش [به این ذلت افتاده است]؛ در این هنگام [که أفکار و غصه‌های متعدد بر او هجوم آورده‌اند و قلب‌اش پُر شده است از غم و ماتم و مرورِ مصیبت‌ها،] خداوند -که یادش در قلب‌های‌مان بلند باد- مأنوس می‌کند او را با ملائکه، پس او را صدا می‌زنند با عبارت‌ای که مریمْ دخترِ عمران را با آن [تعابیر و عناوین] صدا زدند؛ پس [به او] خواهند گفت: «ای فاطمه، خداوند قطعاً تو را برگزید و پاکیزه گردانید و برتری داد تو را بر تمام‌ِ زنانِ همه‌ی أدوار». ‌‌

◾️ انتشار نخستین‌بار 🏴 امام حسن، احیاءکننده نهضت اسلام روایت دیده نشده‌ای از حضرت آیت‌الله خامنه‌ای درباره دوران مبارزات امام حسن مجتبی علیه‌السلام 💻 Farsi.Khamenei.ir

‌ ‌إبلیس با خودِ خدا سخن گفت و مذاکره کرد. ما هرچه تلاش کنیم، به این مقام نمی‌رسیم؛ آنچه مهم است، عاقبت‌به‌خیری است. و عاقبت‌به‌خیریْ شانسی و بی‌ إطاعت و تلاش به‌دست نمی‌آید. ‌‌

‌ گفتند «نه. نه. نه. نه»، ولی باز هم غیرِ او را بر او مقدّم کردند. چه شوم‌بختان‌ای .. ‌

‌ و این «حضرتِ پاییز» است که از راه می‌رسد ‌

‌ شیطان بعد از حدودِ ده‌هزارسال از رانده‌شدن‌اش، و با وجودِ تمامِ فسادها و قتل‌ها و گناه‌ها و گمراهی‌هایی که توانسته‌ است در این هزاران‌سالْ فرزندانِ آدم را به آن مبتلیٰ کند، هنوز دل‌اش خنک نشده و حساب‌اش را تسویه‌شده نمی‌داند؛ هنوز دارد با آدم و فرزندان‌اش عداوت می‌کند. جهالت‌ای پُرخَطَر است اگر خیال کنیم شخصاً از شرّ‌ِ شیطان در أمان هستیم، یا شیطان به ما کاری ندارد، یا شیطان که بیکار نیست هرروز بخواهد مرا فریب بدهد. بله، بی‌کار نیست. خیلی پُرکار است. و از قضا عنوانِ کار و شغل‌اش همین است؛ إغوایِ إنسان، جهنمی‌کردنِ بشر، به گمراهی کشاندن‌ِ او، مخلوط‌کردنِ أعمالِ انسان‌ها به شرک، مشغول‌کردن‌شان به دنیا و جلوه‌های دنیا، تباه‌کردنِ عُمر و حیاتِ بني‌آدم. شیطان بی‌کار نیست؛ مائیم که در خواب‌ و خیال‌ایم و خودمان را بی‌نیاز از هیچ تلاش‌ای در ساحلِ أمن دیده و سعادت را مِلکِ مسلّمِ خود می‌پنداریم. ‌

‌ «شیطان را خودِ خدا خلق کرده است. پس عادلانه نیست که بابتِ گمراه‌کردن‌های‌اش او را به جهنم ببرد.» این مغالطه‌ی آشکار را بیش از هزار سال پیش تعدادی از صوفیّه و دشمنانِ أهل‌البیت به خوردِ إسلام و مسلمین داده‌اند که همین امروزه نیز در کتاب‌ها و رسانه‌های‌ ما تمجید و تبلیغ می‌شوند. که البته خیلی هم اثر گذاشته است؛ شاید خیلی‌ها وقتی با ناهنجاری یا تقصیر و فسادی مواجه می‌شوند، توی ذهن‌شان بیاید که «خب، اگر خدا نمی‌خواست، اصلاً چنین اتفاق‌ای نمی‌افتاد». إشارةً مُفسِد را تطهیر می‌کنیم. بله، این خدا است که شیطان را خلق کرده است، او است که انسان‌های کافر و فاسد را خلق کرده است، ولی خودشان را، نه أعمال و کارهایی را که آنها انجام می‌دهند؛ گمراه‌گری‌های شیطان و گناهانِ انسانِ گنهکار، زاییده‌ی خودِ آنها و عملِ خودشان است، نه کار و مخلوقِ خدا. ‌‌پس مسئولیتِ کاملِ تقصیرها و گناه‌ها با کننده‌ی آنها است، نه با خدایی که این اختیار و قدرت را به آنان داده. . خدا ما را از شرّ‌ِ شیطان و لشکرش حفظ کند. ‌

. یکی‌شان که رسماً حدودِ بلاهت را خرق کرده و چنین بلغوریده: «گیرم که خَلق را إضلالْ إبلیس کند، إبلیس را به این صفتْ که آفرید؟» و این خودش از أقویٰ شواهد است بر اینکه این جماعت حتی قرآن هم نمی‌خوانده‌اند؛ که بفهمند إبلیس در آسمان‌ها عبادتِ خدا می‌کرد و بعداً رانده شد و شروع به شیطنت کرد. یعنی ما داریم کسانی را به‌عنوانِ بزرگان‌ِ دین و أولیای خدا به مردم معرفی می‌کنیم که معتقدند خدا إبلیس را آفرید و وظیفه‌ی سازمانی‌اش را گمراه‌کردنِ مخلوقاتِ خودش قرار داد، و چون إبلیس دارد به این وظیفه‌ی فطری‌اش به نحوِ أحسن عمل می‌کند، پس نه‌تنها سزاوارِ جهنم نیست، بلکه مقتدایِ خداپرستان و خداجویان نیز هست. ‌ (متردد بین خنده و گریه) ‌

. خدایا، ﻣﺎ ﭼﻪ ﭼﯿﺰﻣﺎﻥ ﺷﺒﯿﻪِ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ تو ﺍﺳﺖ؟ نقل شده که ﺳﺎﺭه (از زنانِ آوازه‌خوانِ مکّه) ﺩﻭ ﺳﺎﻝ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺟﻨﮓِ ﺑﺪﺭ ﺍﺯ ﻣﮑﻪ ﺑﻪ ﻣﺪﯾﻨﻪ ﺁﻣﺪ ﻭ ﻧﺰﺩ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺍﮐﺮﻡ ﺭﻓﺖ. ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﺪه‌ﺍﯼ؟ گفت: ﻧﻪ فرمود: ﺑﺮﺍﯼ ﻗﺒﻮﻝِ ﺩﯾﻦِ ﺍﺳﻼﻡ ﺑﻪ ﻣﺪﯾﻨﻪ ﺁﻣﺪهﺍﯼ؟ گفت: ﻧﻪ فرمود: ﭘﺲ ﺑﺮﺍﯼ ﭼﻪ ﺁﻣﺪهﺍﯼ؟ گفت: ﺷﻤﺎ همیشه ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺎ ﭘﻨﺎه ﻭ ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻥ ﺑﻮﺩﯾﺪ؛ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﻣﻦ ﭘﺸﺘﯿﺒﺎن‌ای ﻧﺪﺍﺭﻡ ﻭ ﻧﯿﺎﺯﻣﻨﺪ ﺷﺪهﺍﻡ، ﺁﻣﺪهﺍﻡ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﯿﺪ؛ نه جامه‌ای دارم، نه مَرکب‌ای و نه پول‌ای که زندگی‌ام را بگذرانم. پیامبر فرمود: ﺗﻮ ﮐﻪ در مکه روزگاری ﺁﻭﺍﺯهﺧﻮﺍﻥِ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺑﻮﺩﯼ، ﭼﻄﻮﺭ شد که ﻣﺤﺘﺎﺝ ﺷﺪﯼ؟ گفت: ﭘﺲ ﺍﺯ ﺟﻨﮓِ ﺑﺪﺭ ﮐﺴﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﻭﺍﺯهﺧﻮﺍﻧﯽ سراغِ من نمی‌آید. فراموشِ خاص و عام شده‌ام، و به سختی زندگی می‌کنم. «ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ صلوات الله علیه و آله ﺑﻪ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥِ ﺧﻮﺩ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺯﻥ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﻨﺪ. ﺁﻧﺎﻥ ﮐﻤﮏ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺟﺎﻣﻪ ﻭ ﻣَﺮﮐﺐ ﻭ ﭘﻮﻝ ﺩﺍﺩﻧﺪ.» عجیب ﺭﻭﺍیتی است. هم عجیب و هم ﻏﺮﯾﺐ. ﯾﮑﯽ ﺍینکه ﺍﯾﻦ ﺯﻥ ﻣﻮﻗﻌﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﮑﻪ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪه ﺑﻮﺩه، ﻫﻢ ﺍﺯ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﮐﻤﮏ ﻣﯽﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ هم ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﭘﻨﺎه ﺍﻭ ﺑﻮﺩه است. ﺩﻭﻡ ﺍینکه ﻧﻔﺮﻣﻮﺩ: ﻗﻮﻝ ﺑﺪه ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﯽ ﻧﮑﻨﯽ ﺗﺎ کمک‌ات ﮐﻨﻢ. ﺑﻠﮑﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩ کمک‌اش ﮐﻨﻨﺪ. ﺳﻮﻡ اینکه ﻫﻨﻮﺯ ﻣﺸﺮﮎ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻧﻤﯽﺧﻮﺍﺳﺖ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺷﻮﺩ، ﺁﻣﺪ ﮐﻤﮏ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺭﻓﺖ. ﺧﺪﺍﯾﺎ، ﻣﺎ ﭼﻪ ﭼﯿﺰﻣﺎﻥ ﺷﺒﯿﻪِ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ تو ﺍﺳﺖ؟ [ﺍﻟﺤﯿﺎﺓ، مرحوم حکیمی ج ۹ ﺹ ۲۳۲] ‌

➖➖➖➖➖➖➖