‌ شب به چشمِ ما نسازد روزِ روشن را سیاه؛ کلبه‌ی ما را چراغ از دیده‌ی بیدارِ ما است ‌

‌ ‌عن الإمام الصادق (عليه السلام) أنه قال: لم يكن رسول الله -صلى الله عليه و آله- يقول لشيء قد مضى: لو كان غيرُه. [الكافي ج2 ص63]. پیامبر هرگز راجع به اتفاق‌ای که افتاده بود و کاری که از کار گذشته بود، و آب‌ای که ریخته شده بود نمی‌فرمود: کاش این‌طور نمی‌شد. کاش فلان اتفاق می‌افتاد. کاش فلان کار را نمی‌کردی. کاش فلان حرف را همان‌جا می‌گفتم. کاش به فلانی اعتماد نمی‌کردم. کاش قبل‌اش به خودم می‌گفتی. کاش و کاش و کاش. مضیٰ ما مضیٰ. رها کن و راحت شو. ‌

‌ زَیْنِ‌أَبْ‌بودن، زِ أسرارِ نَهانِ زَیْنَب است ‌

‌ الدنیا دارُ عملٍ و لا حسابَ و الآخرةُ دارُ حسابٍ و لا عملَ ‌ دنیا، خانه‌ی عمل است و آخرتْ سرای حساب ‌‌

‌ بعضاً گاهی که زیاد با «کلمه و کلام» انس می‌گیرم و در تلاش برای فهمِ جزئیاتِ زندگی‌شان إفراط می‌کنم، حس می‌کنم کلمه‌زده می‌شوم. امیدوارم اینْ خاصیتِ «طول صحبت با معشوق» نباشد ‌ ‌‌

‌. و ‌در أوانِ شیخوخة کتاب‌ای می‌نوشتم با عنوانِ «رجعت و تناسخ» ‌

‌ آیت الله خوئی: «از استادم شیخ محمدحسین نائینی در مجلسِ درس‌اش شنیدم فرمود: مناقشه در أسنادِ روایاتِ کتابِ کافي، کارِ عاجزان است (یعنی تلاشِ بیهوده است).» ‌ مقدمه‌ی «معجم رجال الحدیث» (ج ۱ ص ۸۱) ‌

مدح مولانا أمیرالمؤمنین علیه‌السلام شعر از: سید حمیدرضا برقعی ‌

‌ بله؛ حق است: قبل از اینکه بگوئیم آیا فلان‌چیزْ مفید است یا نه، باید فائده را تعریف کنیم. ‌

‌ وقتی از خدا طلبِ بخشش داریم، او را با أوصافی چون رحیم و غفور و کریم‌الصفح یاد می‌کنیم. وقتی از خدا روزی‌ می‌خواهیم، او را به رزاق و فتاح و منعم می‌خوانیم. وقتی در مقامِ نفرین هستیم، به یا جبار و یا منتقم و یا قاصم الجبارین صدای‌اش می‌کنیم. به همین سیاق، وقتی خانم‌تان پیامک می‌دهد: «همسرِ مهربونِ من کجاست؟» معنای‌اش این است که دخترک‌تان خودنویسِ محبوب و گران‌قیمت‌تان را خراب کرده، و شما موظف‌اید که ببخشید و با مِهر رفتار کنید. یا مثلا وقتی می‌گوید «خدا رو بابت همسرِ دست‌و‌دل‌بازی مثل تو شاکرم»، یعنی پول می‌خواهد، و باید عن‌قریبٍ سرِ کیسه را شُل کنید. ‌‌ و قس علیه. ‌

‌ چراغِ بی‌کَسان از عالَم‌ِ بالا شود روشن نظر بر ابر دارد لاله‌ای کَاز سنگ برخیزد ‌