#میلادامام_حسن_عسکری_علیه_السلام دوباره عشق سمت آسمان انداخت راهم را نگاهی باز می گیرد سرِ راهِ نگاهم را کدام آغوش بین خویش جا داده است ماهم را که برگردانده امشب سوی دیگر قبله­ گاهم را من امشب حاجی این قبله این قبله نما هستم من امشب بنده مولایِ سُرِّ من رَئا هستم                                 * درون سینه ام انگار شور دیگری دارم به لطف ساقی امشب در سبویم کوثری دارم به دستی زلف یار و دست دیگر ساغری دارم شرابی ناب از انگورهای عسكری دارم من امشب عشق را تکرار در تکرار می­خوانم حسن(ع)جانم حسن جانم حسن جانم حسن جانم                               * وزیده از پگاهِ شهر پیغمبر(ص) نسیمی که رسیده سالهایی قبل همراه شمیمی که تمام شهر را پُر کرد آن فیضِ عظیمی که خبر داده است باز از جلوه­ ي دست کریمی که همان خُلق و همان خو در جمالش منجلی باشد که مثلِ آن حسن(ع) آرامِ جانِ این علی(ع) باشد                                * نگاهت چون مسیحاییست که بر مرده ها جان است که گاهی لرزه بر اندام مأمورانِ زندان است و یا ابریست که در آسمان هم حکمِ باران است بگو این چشم انسان است یا از آنِ یزدان است تو هم جسمی و هم جانی، تو هم ابری و بارانی صِفاتت گفت یزدانی، خدایی یا که انسانی؟ رکاب سامرا را گنبد زرد تو مروارید حریمت کعبه آمال، قبرت قبله­ ي امید گدایان! هرکجا هستید، امشب هرچه می خواهید دخیل عشق بندید از همان جا بر درِ خورشید اگر که سائل شهر مدینه مجتبی(ع) دارد کسی چون عسكری(ع) را هم گدای سامرا دارد                             * میایی و برای مهدی ات(عج) دلداده می­سازی هزاران عاشقِ در دامِ عشق افتاده می­سازي از اشک دیده­ ي چشم انتظاران جاده می­سازی برای امرِ غیبت شیعه را آماده می­سازی میان پرده، اسرارِ خدا را بی صدا گفتی برای شیعیانت افضل الاعمال را گفتی                             * تو آن معنای پروازی که بی تو هیچ بالی نیست زلال جاری باران لطفت را زوالی نیست به جز درد فراقِ مهدی ات(عج) آقا ملالی نیست یقیناً جاي فرزندِ تو در اين بزم خالی نیست دعا کن تا که من هم جمکرانی باشم آقا جان دعا کن تا ابد صاحب زمانی(عج) باشم آقاجان                            * اجازه می دهی امشب تو را ابن الرضا(ع) گویم صفای مرقدِ شش گوشه ات را کربلا گویم غریب سامرا، از غربت یک آشنا گویم برایت قصه­ ی یک مادر و یک کوچه را گویم از آن ابری كه زیر ظلمتش پوشاند ماهش را از آن مادر که بينِ کوچه ها گم راهش را #محمدبیابانی

#میلادامام_حسن_عسکری_علیه_السلام باز شد پنجره ای سمتِ نسیمِ ملکوت نور تابید در آیینه ی صبح از جبروت تشنه ی بوی نفس های بهارش بودیم از همان روزِ ازل مستِ نگارش بودیم چه حضوری که از آن عشق بشارت میداد چه طلوعی که خدا مُهرِ شهادت میداد نفسش عطرِ سلام و صلوات آورده است آسمان را قدمش آبِ حیات آورده است عطرِ سیبی ست که از گلشنِ عرش آمده است شاخِ طوباست و بر زینتِ فرش آمده است هر طرف جلوه ی خورشید جمالش پیداست حَسَن و نورِ حقیقت ز کمالش پیداست مژده مژده حسنِ دومِ زهرا آمد سیزده صورتِ اعجاز تماشا آمد نور افشانیِ عالم همه از جلوه ی اوست آخرین حجتِ حق از ثمر و میوه ی اوست پدرش آینه ی مکتبِ صادق باشد پسرش چشمه ی قرآنِ حقایق باشد از دمِ سوسنِ او بوی چمن می روید صبح از جامِ لبش حُسنِ حَسَن می بوید جلوه ی روشنِ او جلوه ی ایثارِ خداست دامنش سبزترین دامنِ گلزارِ خداست به قدمهاش چو داود گل آرایی کرد از دَمش حضرتِ یعقوب دل آرایی کرد بر لبش سوره ی توحید تلاوت دارد دامنش دولتِ مسعود امانت دارد شده آن بزم نشینِ دمِ او چون عیسی(ع) شده پروانه ی شمع اش به دو عالم موسی(ع) حَسَن آیینه ی حُسنش به خدا اعجاز است ز نسیمش همه درهای اجابت باز است نور تابید و جهان غرقِ تبسّم شده است کهکشان در نفسش ذره شد و گم شده است یازده بار زمین سر به خضوع آمده است از دمِ اوست که خورشید طلوع آمده است یازده بار خدا صورتِ احمد چو کشید بینِ آن صورتِ زیبا رخ زیبای تو دید یازده پنجره وا شد به سوی دولتِ یار آخرین پنجره مانده است به دستانِ بهار شانت این بس پسرت حضرت مهدی(ع) باشد بعدِ حق عالمِ ما را متصدّی باشد! #شعر_ولادت_حضرت_امام_حسن_عسکری #سامرا #هستی_محرابی

#بسم_الله_الرحمن_الرحیم #میلادامام_حسن_عسکری_علیه_السلام آن کریم بن کریمی که سخاوت‌ها داشت به گدایان در خانه عنایت‌ها داشت حسن ابنِ علی دیگری از نسل علی به علی و به حسن او که شباهت‌ها داشت راویان مست عسل های کلام حسنند نَقل نُقل کلماتش چه حلاوت‌ها داشت ابن اسحاق اگر جام هدایت نوشید از حدیث حسن آنگونه سعادت‌ها داشت کعبه می خواست طوافش کند اما افسوس آرزو مانده به دل،غِبطه و حسرت‌ها داشت سامرا شد ز دمِ قدسی او سامرّا چون به شدّت نفسش لطف و طراوت‌ها داشت #عباس_گودرزی