#یادداشت ⚡️جمهوری ایرانی فاقد سنت و بی ریشه بود؛ نه تنها نصی نداشت، بلکه با کژتابی  و فهم نادرست آن فرصتی برای نظریه پردازی برای آن نیز فراهم نشد 🔰جمهوریت ناکام(۱) ✍#علی_میرموسوی 📍«خوب، دکتر، ما چه داریم - جمهوری یا سلطنت؟» او پاسخ داد: «یک جمهوری، اگر می توانید آن را حفظ کنید.» این سخن بنجامین فرانکلین، از پدران بنیان گذار جمهوری در ایالات متحده آمریکا، بر اهمیت بیشتر حفظ جمهوری نسبت به تاسیس آن تاکید دارد. اما پرسش مهم تر این است که چگونه می توان از جمهوریت پاسداری کرد و رمز ناکامی آن چیست؟ 📍در پاسخ به اختصار می توان ادعا کرد بهره مندی از سنت جمهوری خواهی که مشروطیت را مقدمه جمهوریت می داند و برپایه برداشتی از آزادی استوار است که رهایی از قدرت خودسرانه در کانون آن قرار دارد، نقشی با اهمیت در حفظ و تداوم جمهوریت دارد. جمهوری اسلامی بر چنین سنتی و برداشتی استوار نبود، از این رو جمهوریت در آن ناکام ماند.      📍ایرانیان در دو سده اخیر دو انقلاب را تجربه کرده اند که ناکامی هر چند با تفاوت هایی، سرنوشت مشترک آن ها بوده است. تفاوت  اصلی این دو در این بود که مشروطیت به معنای حکومت محدود در چارچوب قانون، در زمینه ای کاملاً متفاوت شکل گرفت و بر سنت و پیشینه ای از مشروطه خواهی مدرن استوار بود که پیدایش و  شکل گیری آن در ایران ۸۰ سال پیش از پیروزی مشروطیت آغاز شد. مشروطه ایرانی ریشه در این سنت داشت. 📍در این بستر خوانشی مشروطه خواهانه از دین بر اسلامی کردن مشروطه برتری یافت. در نتیجه اهداف مربوط به نوسازی ساختار قدرت به عنوان بخشی از پروژه مشروطه محقق شد. مقدمات حکومت قانون تا حد زیادی فراهم شد و به تعبیر شادروان استاد طباطبایی ایده تبدیل شریعت به قانون و جایگزینی حقوق به جای فقه در عرصه عمومی جا افتاد. بدین سان لایه ای جدید بر سنت افزوده شد که هر چند نص یا متنی نداشت، ولی در پرتو عقل عقلایی توانست در قالب قانون اساسی و لوایح ۱۴ گانه نصی برای آن فراهم کند. بدین سان نظریه مشروطه متاخر از آن و بر اساس این نص تدوین یافت. 📍اما در انقلاب اسلامی، جمهوریت در شرایطی مطرح شد که سنت جمهوری خواهی در ایران  شکل نگرفته بود و بیشتر از الگوهای چپ و کمونیستی مایه می گرفت. از این رو با سنت جمهوری خواهی مدرن که بر مشروطیت استوار بود، جز در ظاهر نسبتی نداشت و به عنوان بدیل مشروطیت و در عرض آن طرح شد. در حالی که رابطه این دو طولی است و در نبودِ مشروطیت و ناکامی آن نمی توان به جمهوریت چشم  دوخت. 📍جمهوری ایرانی فاقد سنت و بی ریشه بود؛ نه تنها نصی نداشت، بلکه با کژتابی  و فهم نادرست آن فرصتی برای نظریه پردازی برای آن نیز فراهم نشد. بنابراین می توان گفت جمهوریت در گفتمان اسلام سیاسی به شکل نارس و ابتر طرح و تاسیس شد و یکی از عوامل مهم ناکامی آن همین بود. از این نظر مشروطیت بر جمهوریت تقدم دارد و جمهوری خواهی در غیاب مشروطه خواهی راه به جایی نخواهد برد. استدلال بر این ادعا به درنگ و تاملی در سنت جمهوری خواهی نیاز دارد که در ادامه به آن خواهیم پرداخت. @majmaqomh

🔰سلام بر دولت نامقدس ✍#محسن_حسام_مظاهری 🔸دولتی که «دولت امام زمان» نیست، «زمینه‌ساز ظهور» نیست، «با عنایت امام هشتم» رأی نیاورده. یک دولت عرفی است که در رقابتی نابرابر و دشوار، با رأی شکننده‌ی بخشی از مردم و عدم حضور و قهر نیمی از مردم بر سر کار آمده و باید با کارنامه‌ و میزان کارآمدی‌ ارزیابی‌اش کرد و بدون لکنت نقدش کرد و منافع جامعه را از او مطالبه کرد؛ بدون آن‌که متهم به تقدس‌شکنی شویم.   🔸و درود بر رییس‌جمهوری که گرچه شخصاً متدین است و اصول و زبان دیندارانه دارد، اما دین را نردبانی برای رسیدن به قدرت نساخت و در تبلیغات انتخاباتی از شعارها و مناسک دینی استفاده‌ی ابزاری نکرد و رقابت بر سر منصبی دنیایی را رنگ تقدس نزد و لشکر مبلغان مذهبی و دینی برای رأی‌آوردنش بسیج نشدند و چوب حراج به معتقدات دینی مردم نزدند. 🔸از امروز فصل تازه‌ای در حیات جامعه‌ی ایرانی رقم می‌خورد که امیدوارم برای همه‌ی مردم ایران، هم آن‌ها که به رییس‌جمهور منتخب رأی دادند، هم آن‌ها که به رقیب او رأی دادند، و هم آن 50 درصد که پای صندوق نیامدند، فصل مبارک و امیدبخشی باشد. 🔸امیدوارم دکتر پزشکیان، با استفاده از مشاوران و همکاران کاردان و مسئولیت‌پذیر و میهن‌دوست و بهره‌مندی از مشورت و نقد همه‌ی صاحبنظران و دلسوزان کشور، فراتر از مناسبات باندی و جناحی، بتواند مسیر توسعه‌ی پایدار کشور را دنبال کند؛ دو آموزه‌ی انصاف و عدالت را فراموش نکند؛ 🔸 فضیلت‌های صداقت،‌ مردم‌داری و پاکدستی‌‌اش را همچنان حفظ کند؛ مراقب نفوذ سهم‌خواهان و فرصت‌طلبان و مفسدان در حلقه‌ی پیرامونی و دولت خود باشد؛ به تکثر جامعه‌ی ایرانی در همه‌ی اشکالش (فرهنگی، سیاسی، قومیتی، مذهبی، سبک زندگی و...) احترام بگذارد و تفاوت‌ها را نه تهدید که فرصت به‌شمار آورد؛ در احقاق حقوق زنان و عدالت جنسیتی بکوشد؛ در توزیع فرصت‌های شغلی، شایستگی و رقابت علمی و تجربی را جایگزین وفاداری و سرسپردگی به سیستم کند؛ 🔸برابر تمامیت‌خواهی‌ها و فشارها برای محدودکردن آزادی‌ها و تضییع حقوق شهروندان ایستادگی کند؛ از سنگینی فشار معیشتی و اقتصادی بر دوش مردم بکاهد؛ طبقات فرودست و حاشیه‌نشین‌های قدرت را فراموش نکند و چنان‌که خود بارها گفته است «صدای بی‌صدایان» باشد؛ رفتار و گفتاری نداشته باشد که تشدید‌کننده‌ی گسل‌ها و شکاف‌های جامعه است و به فضای دوقطبی و رادیکال دامن می‌زند؛ با حذف مداخلات گسترده‌ و نابه‌جای نهاد دولت، بستر رشد و تقویت جامعه‌ی مدنی را فراهم کند؛ و نهایتاً بتواند کارنامه‌ای موفق و نامی خوش از خود در تاریخ ایران به‌جا گذارد. @majmaqomh

🔰اخلاق پیروزی، اخلاق شکست: گذر از سیاست پوپولیستی به‌سوی سیاست برای زندگی ✍#محمدمهدی_مجاهدی بیا که نوبت صلح است و دوستی و عنایت به شرط آن که نگوییم از آن چه رفت حکایت 🔸انتخابات تیرگان ۱۴۰۳ بسی بیش از دیگر دوره‌های انتخاباتی، عرصه‌ی رقابت میان دوگونه پوپولیسم پیچیده بود: پوپولیسم مردم‌گرا و پوپولیسم مردم‌فریب. سیاست پس از انقلاب به‌ویژه در عرصه‌ی انتخابات همیشه مایه‌ای و پایه‌ای پوپولیستی داشته است. اما از  نهمین دوره‌ی ریاست‌جمهوری به‌‌این‌سو، انتخابات در ایران وارد فاز پوپولیسم پیچیده شد، پوپولیسمی بدخیم که چرخ سیاست را به سنگلاخ پسااخلاق و پساحقیقت گرفتار کرد و آثار آن هنوز برجا ست، آثاری زشت که مانند ویرانی‌های جنگ یا تحریم‌های اقتصادی به‌آسانی و به‌ارزانی زدوده نخواهد شد. به همت خودحق‌پنداران، سال‌ها ست فضای زهر‌آلود پساحقیقت و پسااخلاق پیش‌فرض رقابت‌های انتخاباتی شده است. وضعیت پسااخلاق فضایی است که معیار حسن و قبح اخلاقی در آن پریشان و بلکه پنهان می‌شود. وضعیت پساحقیقت فضایی است که معیار صدق و کذب در آن آشفته و بلکه مفقود می‌گردد. 🔸بازنده و برنده، ناگزیر، زود یا دیر، خواهند فهمید در بازی پوپولیسم پیچیده و فراگیر، هیچ‌کس در مقیاس ملی و بینانسلی و میان‌مدت و بلندمدت برنده نیست. این بازی برای همه خودویران‌گر است. اهالی کوی تنگ و ملالت‌زده‌ و ملامت‌برده‌ی علوم انسانی و علوم اجتماعی، باید بکوشیم گام آینده‌ی سیاست در ایران از دام‌چاله‌ی پوپولیسم پیچیده و فراگیر فرابگذرد. 🔸چنان که امروز در پیام رئیس‌جمهور به تضمن و التزام آمده بود،* برندگان هر انتخاباتی شایسته است باد مستی پیروزی را از سر بنهند، و دل از خیال خلود در این «فیروزه ایوان» ساده کنند و حدّ و قدْرِ قدرت را بشناسند «که بیش از پنج روزی نیست حکم میر نوروزی.» خُرده ‌توانی و مایه‌ای از علوم انسانی و خِرَد اجتماعی و تجربه‌ی سیاسی اگر نزد نیروهای میانه‌رو و دوراندیش هست، شایسته است حالا صَرف پراکندن دانش سیاسی میان عموم مردم (و نخبگان؟) شود. @majmaqomh

🟢عاشورا و چگونگی ما ✍#رضا_بابایی 🔖سال‌هاست که با آمدن ماه محرم، چندین پرسش هم به سراغ من می‌آید. از خود می‌پرسم: چرا عاشورا و هزار سال عزاداری برای امام حسین(ع) و لعن یزید و ابن زیاد، نتوانسته است تأثیری بر سرنوشت جمعی ما بگذارد؟ چرا عاشوراییان نتوانستند جامعۀ شیعی را رشک جهانیان کنند؟ دربارۀ عاشورا هر چندوچونی روا باشد، در این تردیدی نیست که شهدای کربلا، به قول مولانا در داستان عزاداران اهل حلب، انسان‌هایی «پاک‌باخته»، «دلیر»، «سبک‌بار»، «چشم‌سیر»، «متوکل» و «جان‌سپار» بودند؛ نه تن‌پرست و بردۀ دنیا و مضطرب. چرا مردمی که برای امام حسین می‌گریند، در پاک‌باختگی و سبک‌باری و فداکاری، تفاوتی مهم و معنادار با ملت‌های دیگر ندارند، اگر نگوییم از ایشان عقب‌ترند؟  🔖برای این گونه پرسش‌ها پاسخی اگر باشد، همان است که شاعر گفته است: چو تیره شود مرد را روزگار همه آن کند کِش نیاید به کار (کِش = که او را) جامعه‌ای که دچار مناسبات غلط و ساختارهای منحط است و اسیر آرمان‌های ویرانگر و فرهنگ نابارور، اگر دست به سوی زر برد، آن را خاکستر می‌کند. کاملی گر خاک گیرد زر شود ناقص ار زر بُرد خاکستر شود عاشورا و دین و مانند آن، این‌چنین را آن‌چنان نمی‌کند، «آن‌چنان را آن‌چنان‌تر می‌کند.» @majmaqomh

‍ 📚#معرفی_کتاب اعتراض حسین اعتراض خداست درباره آخرین اثر منتشرشده داود فیرحی ✍#فرزاد_نعمتی 🔖واقعه عاشورا آمیختگی منحصربه‌فردی با زیست جمعی ایرانیان پیدا کرده و از همین روی همچنان از نظر خیلی از محققان علوم دینی و سیاسی، عرضه روایتی صحیح از آن، واجد آثاری قابل ملاحظه در زندگانی مردمان این روزگار است؛ کمااینکه برخی تحلیل‌ها در چرایی وقوع انقلاب ۱۳۵۷، ارائه روایتی انقلابی از حرکت حسین‌بن‌علی را نزد گروهی از روشنفکران دینی که شاخص‌ترین‌شان علی شریعتی بود، عمده‌ترین عامل می‌دانند و معتقدند آرمان «تشیع علوی» شریعتی که در برابر «تشیع صفوی» ایستاد، تاثیری شگفت‌انگیز در بسیج مردم داشت. به هر روی رخداد و ابعاد مختلف واقعه عاشورا همواره مدنظر اندیشمندان مسلمان به‌خصوص نوگرایان دینی بوده است. در این زمینه البته گاهی میان آنان نیز اختلاف‌نظرهایی دیده می‌شود. 🔖شاید بسیاری از ما سخنرانی گلایه‌آمیز احمد قابل را به یاد داشته باشیم که متاثر از خوانش صالحی نجف‌آبادی، به طور غیرمستقیم، خوانش شریعتی از عاشورا و تعمد امام در شهادت با هدف رسواسازی بنی‌امیه را مورد تردید قرار می‌داد. اینک، انتشار کتابی از داود فیرحی توسط نشر نی ، استاد برجسته علوم سیاسی دانشگاه تهران که او را نیز باید در زمره نواندیشان دینی دانست، نشان می‌دهد تأمل درباره عاشورا و دلالت‌های سیاسی آن همچنان در میان متفکران مسلمان جاری و ساری است و ازقضا می‌توان همچنان امیدوار به عرضه روایت‌هایی بدیع و خلاقانه از آن بود. 🔖 «عاشورا؛ فساد و اصلاح»، مجموعه‌ ۹ سخنرانی فیرحی بین سال‌های ۱۳۸۶ تا ۱۳۹۹ است که عناوین آن عبارتند از: «جامعه‌شناسی سیاسی حادثه عاشورا»، «عاشورا و اخلاق مقاومت»، «تحلیل مسئله عاشورا از چشم‌انداز بیعت و رأی»، «عاشورا و مسئله بیعت»، «عاشورا و بحران خلافت»، «عاشورای ۶۱ هجری و آستانه سرنوشت»، «عاشورا و مفهوم اصلاح؛ بازگشت به بنیانگذار» و «عاشورا و سنت خلافت». 🔖همانطور که از این عناوین برمی‌آید، فیرحی در این سخنرانی‌ها حول مفاهیم و دغدغه‌های سیاسی می‌گردد و می‌خواهد نشان بدهد که در بازه‌ای ۲۴ ساله (از سال ۴۱ هجری یا شروع حکومت معاویه تا ۶۴ هجری که معاویه دوم فرزند یزید از خلافت استعفا می‌دهد و قدرت از آل‌معاویه به بنی‌مروان منتقل می‌شود) چه بر سر جامعه مسلمین گذشته است، چه نیروهایی در کدامین جغرافیای سیاسی جهان اسلام اعم از مکه، مدینه، کوفه و شام دست به تثبیت قدرت زده‌اند و چه تفسیری از دولت، مشروعیت، سنت نبوی، بیعت، خلافت و حکمرانی داشته‌اند. توضیح تمام این مسائل که در کتاب آمده، در گنجایش این معرفی کوتاه نیست، اما برای نمونه و برای جلب‌توجه خوانندگان به اهمیت این سخنرانی‌های تنقیح‌شده می‌توان به دو متن نخست این کتاب اشاره‌ای کوتاه داشت. 🔖در سخنرانی «جامعه‌شناسی سیاسی حادثه عاشورا»، فیرحی به ما از روند تبدیل خلافت به پادشاهی در حکومت معاویه سخن می‌گوید. با این همه در تحلیل نیروهای سیاسی این دوره این نکته مهم را نیز متذکر می‌شود که در سپاه شام و در میان قبیله بنی‌امیه نیز اختلاف‌هایی جدی وجود داشته است که می‌توان آنها را در صف‌بندی سه گروه بنی‌معاویه، بنی‌مروان و بنی‌عاص احصاء کرد. 🔖در چنین شرایطی او به روابط کوفیان و قریش نیز می‌پردازد و ضمن بیان تحلیل‌هایی دقیق از تدابیری که معاویه برای حفظ قدرت در بنی‌معاویه انجام می‌دهد، ما را بدین نتیجه سوق می‌دهد که امام در ماتریس معادلات قدرت آن زمان، انتخابی دیگر نداشته است. به‌تعبیر فیرحی: «نیاز نیست که انسان معصوم باشد تا پیش‌بینی کند چه اتفاقی در شرف وقوع است». به بیانی دیگر امام می‌داند که «این کاروان حرکت می‌کند و مرگ هم سایه به سایه در پی آن می‌آید»، اما «گاهی جنبش‌های اجتماعی در سرنوشتی قرار می‌گیرند که رهبران چاره‌ای جز طی طریق ندارند و اگر از آن منصرف شوند، کل سرمایه اجتماعی آن جنبش را به هدر می‌دهند.» 🔖طبق این تفسیر که در متن دوم «عاشورا و اخلاق مقاومت» نگاهی اخلاقی‌-سیاسی نیز بدان می‌شود، امام در برابر دولتی نامشروع نه‌فقط باید از حق مقاومت خود استفاده کند، بلکه چاره‌ای نیز از آن ندارد. فیرحی می‌گوید که میان «ظلم» (تعرض حاکم به حقوق شهروند) و «ضیم» (ظلمی که علاوه بر تعرض، شهروند را تحقیر نیز بکند)، تفاوتی وجود دارد و آنچه حسین‌بن‌علی در برابر خود می‌بیند، فقط ظلم نیست، ضیم است. 🔖از نظر فیرحی در چنین شرایطی در جوامع انسانی، «اباه‌الضیم» یا همان کسانی که تحقیر را نمی‌پذیرند، چونان چشم خدا و نگاهبان مردم، فریاد اعتراض سر می‌دهند. در چنین مسیری، آزادگی فرمان خداوند است و این انسان‌های غیرتمند اجازه نمی‌دهند که ظلم به عادت تبدیل شود. با چنین تفسیری است که فیرحی می‌گوید: «اعتراض امام حسین (ع)، اعتراض خداست.» @majmaqomh

#یادداشت ⚡️جمهوری ایرانی فاقد سنت و بی ریشه بود؛ نه تنها نصی نداشت، بلکه با کژتابی  و فهم نادرست آن فرصتی برای نظریه پردازی برای آن نیز فراهم نشد 🔰جمهوریت ناکام(۱) ✍#علی_میرموسوی 📍«خوب، دکتر، ما چه داریم - جمهوری یا سلطنت؟» او پاسخ داد: «یک جمهوری، اگر می توانید آن را حفظ کنید.» این سخن بنجامین فرانکلین، از پدران بنیان گذار جمهوری در ایالات متحده آمریکا، بر اهمیت بیشتر حفظ جمهوری نسبت به تاسیس آن تاکید دارد. اما پرسش مهم تر این است که چگونه می توان از جمهوریت پاسداری کرد و رمز ناکامی آن چیست؟ 📍در پاسخ به اختصار می توان ادعا کرد بهره مندی از سنت جمهوری خواهی که مشروطیت را مقدمه جمهوریت می داند و برپایه برداشتی از آزادی استوار است که رهایی از قدرت خودسرانه در کانون آن قرار دارد، نقشی با اهمیت در حفظ و تداوم جمهوریت دارد. جمهوری اسلامی بر چنین سنتی و برداشتی استوار نبود، از این رو جمهوریت در آن ناکام ماند.      📍ایرانیان در دو سده اخیر دو انقلاب را تجربه کرده اند که ناکامی هر چند با تفاوت هایی، سرنوشت مشترک آن ها بوده است. تفاوت  اصلی این دو در این بود که مشروطیت به معنای حکومت محدود در چارچوب قانون، در زمینه ای کاملاً متفاوت شکل گرفت و بر سنت و پیشینه ای از مشروطه خواهی مدرن استوار بود که پیدایش و  شکل گیری آن در ایران ۸۰ سال پیش از پیروزی مشروطیت آغاز شد. مشروطه ایرانی ریشه در این سنت داشت. 📍در این بستر خوانشی مشروطه خواهانه از دین بر اسلامی کردن مشروطه برتری یافت. در نتیجه اهداف مربوط به نوسازی ساختار قدرت به عنوان بخشی از پروژه مشروطه محقق شد. مقدمات حکومت قانون تا حد زیادی فراهم شد و به تعبیر شادروان استاد طباطبایی ایده تبدیل شریعت به قانون و جایگزینی حقوق به جای فقه در عرصه عمومی جا افتاد. بدین سان لایه ای جدید بر سنت افزوده شد که هر چند نص یا متنی نداشت، ولی در پرتو عقل عقلایی توانست در قالب قانون اساسی و لوایح ۱۴ گانه نصی برای آن فراهم کند. بدین سان نظریه مشروطه متاخر از آن و بر اساس این نص تدوین یافت. 📍اما در انقلاب اسلامی، جمهوریت در شرایطی مطرح شد که سنت جمهوری خواهی در ایران  شکل نگرفته بود و بیشتر از الگوهای چپ و کمونیستی مایه می گرفت. از این رو با سنت جمهوری خواهی مدرن که بر مشروطیت استوار بود، جز در ظاهر نسبتی نداشت و به عنوان بدیل مشروطیت و در عرض آن طرح شد. در حالی که رابطه این دو طولی است و در نبودِ مشروطیت و ناکامی آن نمی توان به جمهوریت چشم  دوخت. 📍جمهوری ایرانی فاقد سنت و بی ریشه بود؛ نه تنها نصی نداشت، بلکه با کژتابی  و فهم نادرست آن فرصتی برای نظریه پردازی برای آن نیز فراهم نشد. بنابراین می توان گفت جمهوریت در گفتمان اسلام سیاسی به شکل نارس و ابتر طرح و تاسیس شد و یکی از عوامل مهم ناکامی آن همین بود. از این نظر مشروطیت بر جمهوریت تقدم دارد و جمهوری خواهی در غیاب مشروطه خواهی راه به جایی نخواهد برد. استدلال بر این ادعا به درنگ و تاملی در سنت جمهوری خواهی نیاز دارد که در ادامه به آن خواهیم پرداخت. @majmaqomh

⚡️گفتمان عزاداران نسبت به گفتمان نهاد دین ،گفتمان متساهل‌تری است. ⚡️ در گفتمان عزادارن رستگاری دست‌یافتنی‌تر و کم‌هزینه‌تر است. 🟢 گفتمان عزاداران و نهاد دین ✍#مهراب_صادق‌نیا 📍 از سال  ۳۵۲ هجری که حکومت آل بویه عزاداری شیعیان به یاد مصیبت‌های کربلا را قانونی اعلام کرد تا کنون، عزاداری بخشِ پررنگی از هویّت شیعیان بوده است. اگر چه سوگواری در این قرن‌ها فراز و فرودهایی داشته است، ولی شیعیان هیچ وقت این بخش از هویّت خود را فراموش نکرده‌اند. در تمام این مدّت، عزاداری ذیل گفتمان دین گنجانده می‌شده و عزاداران مشارکت در سوگواری را مشارکت در یک امر مذهبی به شمار می‌آوردند. 🔸 سوگواران با برپایی عزاداری جهان قدسی را بیش‌تر تجربه می‌کنند و خود را به امر مقدس نزدیک‌تر می‌کنند. در گفتمانِ عزاداران «دستگاه امام حسین علیه‌السلام» خیمه‌ی مقدسی است که هم به دردهای‌شان التیام می‌بخشد و هم زمینه‌ی بخشایش، توبه، رضایت‌مندی الهی، و رستگاری محتوم آن‌جهانی آنان را فراهم می‌آورد. در گفتمان عزادارن همه سهیم هستند. از آدم تا خاتم برای امام حسین علیه السلام سوگواری کرده‌اند و تا امام زمان عج که در سوگ جد خود گریسته و به هنگام ظهور منتقم خون آن جناب خواهد بود. این گفتمان چنان مقدس است که خود را از هر پرسش کلامی، فلسفی، تاریخی، و حتی فقهی کناره می‌کشد. کم‌تر فقیهی به دستگاه امام حسین وارد می‌شود، کم‌تر متکلّمی به خود اجازه می‌دهد از اشعار غلو‌آمیز مدّاحان خُرده بگیرد، و کم‌تر موّرخِ دینی حاضر است گزارش‌های غیرمعتبر راویان و منبری‌ها را به چالش بکشد. 📍 گفتمان عزاداران در روزگار ما بویژه، گفتمان متساهلی است. دست کم از گفتمان نهاد دین (فقه) متساهل‌تر است. گفتمان دین تکلیف‌گراست. باید و نباید دارد. برای رسیدن به رستگاری تمرین، ممارست، مراقبت، و یک عمر جان کندن توصیّه می‌کند. تازه اگر بعد از این همه تلاش و پرهیزگاری، عبادت آدمی «عبادت مقبوله» باشد. در منطق نهاد دین، رسیدن به رستگاری، راه دور و درازی است و مجاهدت لازم دارد؛ در حالی‌که در گفتمان عزادارن رستگاری دست‌یافتنی‌تر و کم‌هزینه‌تر است. اگر کسی «یک بیت شعر برای امام حسین بسراید، گریه کند، کسی را بگریاند، و یا خود را به گریه بزند بهشت بر او واجب است.» در این گفتمان « باب الحسین علیه السلام گشاده‌تر و کشتی حسین علیه السلام پرشتاب‌تر است.» عزاداران باور دارند که « هر چشمی روز قیامت گریان است مگر چشمی که بر حسین گریه کرده است.» و یا به قول آیت‌الله بهجت «خدا اشک عزاداران را چون مروارید می‌خرد.»  🔸در این گفتمان همه می‌توانند باشند، هر کس با هر کیش و مذهبی می‌تواند به امید رستگاری سهل‌الوصول خود در این گفتمان شرکت کند. مفهوم محوری عزاداری «عشق است و جنون» این دو مفهوم بیش‌تر به رابطه‌ی سوگواران با امام حسین ناظر است و نه پیامی که از عاشورا می‌توان گرفت. البته نهاد دین همواره کوشیده است که عزاداری را با فقه، با شریعت و احکام اخلاقی خود گره بزند و به عزاداران یادآور شود که امام حسین برای اقامه‌ی نماز شهید شد، ولی گفتمان عزاداران هم‌چنان همان رستگاری قریب‌الوصول را دنبال می‌کند. 📍فاصله میان گفتمان نهاد دین و گفتمان سوگواران روز به روز عمیق‌تر می‌شود. از روزگار حکومت مغول که عزاداری‌ها از مساجد به حسینه و خانقاه رفت تا کنون فاصله‌ی میان نهاد دین و گفتمان عزاداران پر نشده است. فقه در باره‌ی عزاداری ادبیات لاغری دارد. فقیهان در مواجهه‌ی با عزاداری دست به عصا فتوا می‌دهند. هر از چندی که یک فقیه و یا مرجع تقلید با ادبیاتی همراه با احتیاط و تکریم، هیئت‌ها را نصیحت می‌کند، مدّاح‌ها کام‌شان تلخ می‌شود و می‌خواهند کسی در «دستگاه امام حسین علیه‌السلام» دخالت نکند. 🔸 اگر گفتمان دین دیر بجنبد، گفتمان عزاداران فاصله را تبدیل به ستیزه خواهد کرد. آن‌چه در گفتمان عزاداری می‌گذرد مثل هر عمل دیگری، مشمول یک حکم فقهی است و باورداشت‌های عزاداران مثل هر باورداشت دیگری موضوع علم کلام نهاد دین نمی‌تواند این فاصله را بپذیرد و گفتمان موجود عزاداران نمی‌خواهد این فاصله برداشته شود. @majmaqomh

🟣انتظارات برای یک زندگی معمولی  ✍#محمدرضا_یوسفی 🔹 در کشورهای توسعه یافته دارای نظام حزبی، معمولا تعدادی از اعضای کابینه کاندیدای حزبی از قبل معرفی می شوند. در امریکا به طور مشخص معاون اول به اطلاع عموم رسیده می شود. اما در ایران به دلیل فقدان نظام حزبی قوی، چنین وضعیتی رخ نمی دهد. در ایران، معمولا گروهی مورد اعتماد و آشنا با کاندیداها آنان را در ایام انتخابات از نزدیک همراهی می کنند. آنان حلقه مورد اعتماد وی هستند. البته ممکن است که کاندیدای مورد نظر و یا افراد همراه، همکارانی را از پیش در ذهن خویش داشته باشند. پس از موفقیت در انتخابات، حلقه مورد اعتماد به فکر تشکیل کمیته هایی برای ارائه شاخص های انتخاب وزراء و معاونان ریاست جمهور و دیگر اعضای همکار داشته و تعدادی را نیز معرفی می کنند. 🔹 تجارب گذشته دوره های ریاست جمهوری نشان می دهد که به دلیل فقدان سازوکار حزبی و نفوذ حلقه های نزدیک به رئیس جمهور، همزمان با سازوکار یادشده، افرادی خارج از چارچوب معرفی می شوند که صلاحیت لازم را ندارند. در این میان افراد همراه که هزینه مالی و یا حیثیتی کرده اند، انتظاراتی دارند و سهمیه هایی برای خود و یا نزدیکانشان در نظر می گیرند و سعی در جا انداختن آنها می کنند. گروهی نیز در این بازار مکاره بدون هیچ هزینه ای و با برخی سفارشها، اسب خود را برای گرفتن یک پست زین می کنند. آنان با بهره گیری از فضای رسانه ای خود را همراه نشان می دهند در حالیکه ورود آنان پس از اطمینان نسبی از موفقیت کاندیدای مورد نظر بوده است. 🔹 برای هر کدام از این موارد می توان با اتکاء به تجارب گذشته مثال زد که البته این امر اقتضای ساختاری است که تمایل به داشتن احزاب قوی و مستقل ندارد. 🔹 انتخابات ریاست جمهوری چهاردهم، در شرایط خاصی برگزار شد. دولت دوم روحانی به دلیل فشارهای شبکه های داخلی و خارجی و ضعف های درونی خود با وجود شعارهای پر طمطراق، در ذهنیت عمومی موفق نبوده و ناامیدی شهروندان را نتیجه داد. انتخابات مدیریت شده سال 1400، ناامیدی ها را بیشتر کرد و در نتیجه نرخ مشارکت از 73 درصد سال 1396 به 48 درصد کاهش یافت. خالص سازان به دلیل  عدم اعتقاد به جایگاه مردم همین روش را در انتخابات مجلس سال 1402 ادامه دادند و نرخ مشارکت به 40 درصد کاهش یافت. نرخ مشارکت در تهران به حدود 8 درصد رسید و البته وزیر کشور بی اعتناء به این سقوط اعتبار، آن را یک حماسه نامید. 🔹 نتیجه عملکرد دولت سیزدهم با همه تبلیغات گسترده، کارنامه سازی ها و قدسی سازی ها با اتکاء به داده های متقن آماری بدتر از گذشته است. نرخ تورم، نرخ ارز، وضعیت بورس، نرخ اشتغال زایی، گستره فساد، ناشایسته سالاری، گستره نارضایتی ها و پوچ بودن همه وعده های انتخاباتی نشان داد که خالص سازی خسارت آمیز بوده است. 🔹 در این شرایط، هر چند مردم سرخورده، در ابتدا تمایلی به حضور در انتخابات 1403 نداشتند؛ اما باز برای ایران و جلوگیری از تداوم این روند خسارت بار، به میدان آمدند و در دور دوم انتخابات، نرخ مشارکت به 50 درصد رسید و روند کاهشی آن متوقف شد و این امر مسئولیت رئیس جمهور را بیش از گذشته، سنگین می کند. 🔹 حال ما با مردمی مواجهیم که علیرغم همه ناراحتی ها به سر صندوق آمدند تا تغییر روند را شاهد باشند. آنان در برابر نگاه ایدئولوژیکی که عمق راهبردی خود و موفقیت را در خارج از مرزها دنبال می کند، خواهان یک زندگی معمولی هستند. شغلی برای کار و کسب درآمد، فرصتی برای آرامش و شادی در کنار خانواده،  امکانی برای انتخاب سبک زندگی و در آخر انتظار عمل به وعده های انتخاباتی رئیس جمهور منتخب که قول داد اگر سرش برود، از وعده هایش نخواهد گذشت. اما از سوی دیگر ترس از سیاست زدگی ها، سهم خواهی ها، سفارشهای این و آن وجود دارد. چیزی که از همان ابتدای معرفی کابینه، موجب یأس و یا امید خواهد شد. 🔹 به جناب دکتر پزشکیان رئیس جمهور منتخب در راستای وعده های داده شده و انتظارات شکل گرفته، پیشنهاد می شود که در انتخاب وزیران به چند نکته توجه شود. ✔️اول: چارچوب های فرابخشی را بر اساس خواسته های انتخاباتی مردمی که به شما رأی دادند و وعده های انتخاباتی خود، قرار دهید.  ✔️دوم: برای رسیدن به یک زندگی معمولی، بهبود رشد اقتصادی بدون نفت و با کیفیت هدفگذاری شده، لوازم آن تبیین و دنبال شود. ✔️سوم: سلامتی وزیران پیشنهادی محرز باشد. هر کس ذره ای شائبه در زندگی اخلاقی و مالی وی وجود دارد، کنار گذارده شود. ✔️چهارم: افرادی که در دولتهای قبلی وزیر بوده اند، حد المقدور انتخاب نشوند. ✔️پنجم: نگاه جناحی در انتخاب همکاران کنار گذاشته شود. افراد کاردان مجرب و سالم که متعهد به چارچوب های تعیین شده دولت هستند، در سبد انتخاب قرار گیرند.    @majmaqomh

#اطلاع_رسانی #رویداد ⚫️مراسم عزارداری شبهای "هشتم ، نهم و دهم محرم " مجمع مدرسین و محققین حوزه علمیه قم 🟩دینداری مخلصان، دینداری کاسبان 🔸سخنران: استاد#کاظم_قاضی_زاده 📍زمان: یکشنبه ۲۴ تیرماه ساعت ۲۱ 🟩پیامدهای شبیه سازی های تاریخی 🔸سخنران: استاد#محمدرضا_یوسفی 📍زمان: دوشنبه، ۲۵ تیرماه ساعت ۲۱ 🟩مفاهیم اخلاقی در نهضت عاشورا 🔸سخنران: استاد #سید_محمدعلی_ایازی 📍زمان: سه شنبه ، ۲۶ تیر ماه ساعت ۲۱ ◼️مکان :  قم_ صفائیه_کوچه ۳۹_پلاک ۳۹ "مجمع مدرسین و محققین حوزه علمیه قم" @majmaqomh

#اطلاع‌رسانی 🔸گفتارهایی درباره  اسلام رحمانی- عقلانی 🎤دکتر #عبدالرحیم_سلیمانی 📍جلسه پنجاهم: حسین(ع) فقط انسانی مانند ما و در نتیجه الگو و اسوه ماست ⏱زمان : شنبه ۲۳ تیر ۱۴۰۳ 🏛مکان: مجمع مدرسین و محققین حوزه علمیه قم #اسلام_رحمانی_عقلانی @majmaqomh

▪️پیام تسلیت مجمع مدرسین و محققین حوزه علمیه قم به مناسبت درگذشت حجت الاسلام والمسلمین حاج شیخ حسین هاشمیان(ره) "بسمه تعالی" "وهو الباقی بعد فناء کل شئ" رحلت تاثربرانگیز برادر دردمند و دانشمند، حجت‌الاسلام والمسلمین آقای حاج شیخ حسین هاشمیان از بنیانگذاران اولیه مجمع مدرسین و محققین حوزه علمیه قم را به خانواده معزز هاشمیان و فرزندان بزرگوارش تسلیت می‌گوییم. مرحوم آقای هاشمیان شخصیتی وارسته، روشن‌ضمیر و آزادمنش بود که همیشه دغدغه خدمت به مردم داشت. او در سال‌های حضور در مجلس به‌عنوان نماینده مردم رفسنجان، با حفظ استقلال فکری، خدمات شایانی برای مردم به‌ویژه در حوزه آب‌رسانی داشت و برای خود هیچ نیندوخت. خدایش او‌ را در این ماه عزا و ماتم سید و‌ سالار شهیدان حسین بن علی(ع) بیامرزد و با اولیای الهی محشور کند و به بازماندگانش صبر و‌ سلامتی عنایت فرماید. «وَإِنَّ لَهُ عِندَنا لَزُلفى وَحُسنَ مَآبٍ» مجمع مدرسین و محققین حوزه علمیه قم ۱۴۰۳/۴/۲۶ @majmaqomh

#اطلاع‌رسانی 🔸گفتارهایی درباره  اسلام رحمانی- عقلانی 🎤دکتر #عبدالرحیم_سلیمانی 📍جلسه پنجاه و یکم: سخنی در باب مفهوم و مصداق حکومت ولایی ⏱زمان : شنبه ۳۰ تیر ۱۴۰۳ 🏛مکان: قم، صفائیه کوچه ۳۹، پلاک ۳۹، مجمع مدرسین و محققین حوزه علمیه قم #اسلام_رحمانی_عقلانی @majmaqomh