eitaa logo
مکتب وحی
2.5هزار دنبال‌کننده
1.6هزار عکس
536 ویدیو
10 فایل
برای برقراری ارتباط با مدیر کانال بر روی لینک زیر کلیک فرمایید. @maktabevahy_admin
مشاهده در ایتا
دانلود
🔵. وظیفه شاگرد و کار استاد... 💠. دستور سلوک این نیست که انسان مطلبی را از یک استاد بشنود و بعد برود به آن عمل کند؛ دستور سلوک این است که انسان آن مطالبی که جنبۀ ‌واقعی دارد؛ چه از استاد بشنود یا از استاد نشنود، در خود متحقّق کند! 💠. متحقّق کردن یعنی - بَینَه و بَینَ الله - در خودش این معانی را ایجاد کند، و این معانی را هر طور و هر اندازه که می‌تواند در خود حاضر نماید! 💠. مرام و روش اولیاء و بزرگان این بوده است که اصلاً منتظر نبودند که از استاد چیزی بشنوند؛ بلکه می‌رفتند و جادّه را صاف می‌کردند تا استاد بیاید و هرچه می‌خواهد در آن بریزد. یعنی قبل از اینکه استاد بخواهد چیزی بگوید، به نزد استاد می‌رود و به استاد می‌گوید: «آقا چه می‌خواهی؟» استاد می‌گوید: «من از تو هرچه سرمایه داری می‌خواهم!» او می‌گوید: «این را قبل از اینکه بگویی من داده‌ام، دیگر چه می‌خواهی؟»... می‌گوید: «نفْست را می‌خواهم!» می‌گوید: «این دیگر دستِ من نیست، این را خودت درست کن!» 💠. امّا «آنچه در ظاهر است، قبل از اینکه تو بگویی می‌دهم!» اینها را که استاد نباید درست کند، بلکه استاد باید "خودیّت و أنانیّت" را بگیرد و درست کند. 🎙. حضرت آیة الله حاج سید محمد محسن حسینی طهرانی قدّس الله سرّه 📚. ، ج1، ص 205 @maktabe_vahy 🔘.🔘.🔘.🔘.🔘
💎..لَنَهدِیَنَّهُم سُبُلَنا ... به راه های خویش هدایت می کنیم..(العنکبوت، آیه ۶۹) 💠. آنهایی که در مقام باشند و بخواهند به مسأله ای و به حق برسند؛ بدانید که به هر وجهی شده است خدا آنها را به حق می‌رساند. نباید خودمان را گول بزنیم! کسی که بخواهد مسأله را بفهمد - لو خُلِّیَ و طَبعَه، و بینَه و بینَ الله - بخواهد واقعیت را بفهمد، اگر در خواب باشد به او الهام می‌کنند، اگر در بیداری باشد مسئله را به او می‌رسانند. 💠. دوری و نزدیکی و قربِ ظاهر ملاک نیست. دَعْ نفسَک و تعال! [نفس خویش را رها کن و بیا!] عمده مطلب بر سر همین است که شما این «دَعْ نفسَک» را تثبیت کن، مسئله به شما خواهد رسید؛ و لو از پر زدن یک طائر؛ و لو از حرکت یک حیوان؛ و لو از یک اشاره؛ و لو از یک کنایه؛ و لو در الهام؛ و لو در مکاشفه، مطلب به شما خواهد رسید، به شرطی که در مقام باشیم و در تلقّی صادق باشیم؛ خودمان را گول نزنیم و مسائل دیگر آمیخته نشود! [در این صورت] ما به او می رسیم. 🎙. حضرت آیة الله حاج سیّد محمّد محسن حسینی طهرانی قدّس الله سرّه 📚. ، ج 1، ص 167 با ویرایش @maktabe_vahy 🔘..🔘..🔘..🔘
🔸مسلک عرفان راه و روشی جدا از عالَم تکوین و فطرت نیست و اختصاص به فرد و شخصِ خاصّی ندارد؛ این راه برای همه است! 🔸لذا بزرگان و اولیاء الهی در عین دستور به رعایتِ ارتباط با مردم و تحفّظِ جمعیّت، همیشه این مسئلۀ مهم را نیز متذکّر بودند که ”مراقب خودت باش و به خودت برس! کاری انجام نده که از طاقت و تحمّل تو بیرون باشد و باعث شود فکر و خیال و تمرکزَت دست‌خوش اضطراب گردد.“ 🔸به عبارت دیگر: شما ”به خود پرداختن“ را مدّنظر داشته باش، بعد بقیۀ کارها را در حدود وُسع و طاقت خویش انجام بده؛ همان کاری که امیرالمؤمنین و ائمه علیهم‌ السلام می‌کردند. 📝. حضرت آیةالله حاج سید محمد محسن حسینی طهرانی قدّس الله سرّه 📚. ، ج 1، ص 360؛ با ویرایش @maktabe_vahy 💎..💎..💎..💎
🔹. دکتر سجّادی، دوست و رفیقِ شفیقِ ما را خدا حفظ کند و توفیق بیشتری به او بدهد؛ ایشان آدمی است که برای یاد دادن به شاگردانش حرص و جوش می‌خورد؛ یعنی نه‌ تنها از اینکه مسائل را در اختیار آنها قرار بدهد إبایی ندارد، بلکه از اینکه یکی کم‌کاری یا کوتاهی می‌کرد ناراحت می‌شد! 🔹. یک روز خدمت آقا (علامه طهرانی) بودیم و ذکر ایشان به‌ میان آمد، ایشان فرمودند: «این حالی که او دارد خیلی از نظر نفسانی برای سلوکش مفید است و خیلی او را جلو می‌برد!» 🔹. بی‌شائبه در اختیار دیگران قرار بده! حالا که خدا نعمتی به تو داده است و فهم تو را نسبت به بعضی از رموز و ظرائف و ریزه‌کاری‌ها باز کرده است، چرا در اختیار دیگران قرار نمی‌دهی و چرا می‌خواهی برای خودت نگه داری؟! اگر این کار را بکنی آن‌وقت زیاد می‌شود و اضافه می‌شود؛ و اگر انسان این کار را نکند می‌بندد و بسته می‌شود. 📝. حضرت آیة الله حاج سید محمد محسن حسینی طهرانی قدّس الله سرّه 📚. ، جلد اول، ص 426و427 @maktabe_vahy 💠.💠.💠.💠.💠
💠 برترین متاع در پیشگاه پروردگار! 🔸در وهلۀ اوّل باید اظهار مَسکَنَت بشود؛ چون این اظهار مسکنتْ همان قابلیّت است! امّا اگر گفتیم: «نه‌خیر، ما قابلیّت داریم، ما تهیّؤ و استعداد داریم!» ما را دست به‌سر می‌کنند! 🔸آنها هم در این مسئله بسیار وارد و استاد هستند و آن‌چنان انسان را مشغول می‌کنند که تا ده سال هم متوجّه نشویم! خواب می‌آید، مکاشفه می‌آید، حالات می‌آید؛ ولی همۀ اینها دست‌به‌سرکردن است و انسان به‌اندازۀ یک سرِسوزن بالا نمی‌رود؛ همه‌اش تخیّلات است، همه‌اش اوهام و وارد شدن در اهواء و مسائل است. 🔸و اگر خدا بخواهد و دست انسان را بگیرد، تازه بعد از ده سال متوجّه می‌شود که در چه مسائل و مطالبی گرفتار است، و از عهدۀ چه امتحاناتی نمی‌تواند بربیاید! اینجا است که یک‌دفعه به خود می‌گوید: «پس ما در این ده سال چه‌کار می‌کردیم؟!» 🔸بر سر بازار عشق، کس نخرد ای عزیز از تو به یک جو هزار، کشف و کرامات را 🔺بهترین متاع و ارزشمندترین بوایع¹ در این سوق و بازار، متاع فقر و درماندگی و بیچارگی است. 📝 حضرت آیة‌الله حاج سید محمدمحسن حسینی طهرانی قدّس‌الله‌سرّه ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 📚 ج 3 ص 40 ۱. بوایع: کالای خریدنی @maktabe_vahy 🔘..🔘..🔘..🔘
🌕 یک وقت از مرحوم آقا سؤال کردم: «در وقتی که ما حرکت می‌کنیم یا پیاده راه می‌رویم و می‌خواهیم به جایی برویم، باید به چه چیزی مشغول باشیم؟» ایشان فرمودند: انسان نباید از ذکر خالی باشد. سالک در هرجا که می‌تواند و می‌بیند که برایش مناسب است باید به ذکر لا إله إلّا اللَه اشتغال داشته باشد! 🔹حالا لازم هم نیست که انسان ذکر را بلند بگوید، بلکه آهسته بگوید: «لا إله إلّا اللَه!» همۀ اینها تأثیر تکوینی دارد و لقلقۀ زبان نیست، نوار که نیست! با گفتنِ هر لا إله إلّا اللَه، یک اثر تجرّدی در نفس ایجاد می‌شود. 🔹مرحوم آقای حدّاد فرمودند: اگر انسان نمی‌تواند فلان ذکر را (مثلاً ذکر یونسیّه) در سجده بگوید، در حرکت بگوید و خود را در حال سجده فرض کند. 🔹شما چه راهی را نزدیک‌تر و سهل‌تر و آسان‌تر از راه سلوک دیده‌اید؟! این‌قدر راحت و این‌قدر با تبعات و نتایج و مواهب! می‌گویند: «اگر توانستی ذکر را در سجده بگو؛ و اگر نتوانستی در همان حال بگو! اگر توانستی در وقتش انجام بده؛ و اگر نشد قضایش را انجام بده! اگر انسان می‌تواند نماز نافله‌اش را ایستاده بخواند، اگر نمی‌تواند نشسته بخواند، اگر نمی‌تواند در راه و مسیر، خودش را در حال نماز فرض کند و نماز بخواند!» 🔺یعنی همان اثر وجود دارد. 📝 حضرت آیة‌الله حاج سید محمدمحسن حسینی طهرانی قدّس‌الله‌سرّه ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 📚 ، ج 3 ص 59 @maktabevahyorg 🌸..🌸..🌸..🌸
🌕 ذکر آرَد فکر را در اهتزاز! 🔹خدا با آن جنبۀ تعلّق با انسان برخورد می‌کند و می‌گوید: «بین من و تو ربط است و این برای من کافی است! من به صورت نگاه نمی‌کنم بلکه به باطن نگاه می‌کنم!» 🔹لذا هر وقتی که أدعوهُ، فیُجیبُنی!¹ حتّی در حال حَدَث و جنابت، انسان می‌تواند خدا را بخواند. انسان در حال جنابت حتّی می‌تواند ذکر بگوید و قرآن بخواند. (البتّه تا هفت آیه اشکال ندارد و از هفت آیه به بعد کراهت دارد.) 🔹زنِ حائض می‌تواند در حال حیض، ذکر بگوید و توجّه داشته باشد، چون ارتباط قطع نشده است! زن در حال استراحت چه گناهی کرده است؟! او هم می‌تواند ربطِ خودش را حفظ کند. 🔹در هنگام نشستن ذکر داریم، در هنگام برخاستن ذکر داریم، در هنگام وضو گرفتن ذکر داریم. در بیت‌الخلا ذکر داریم: «الحمدُ للّه الّذی أماطَ عَنّی الأذیٰ!»² وقتی که می‌خواهیم بخوابیم ذکر داریم، وقتی که بیدار می‌شویم ذکر داریم: «الحمدُ للَّه الّذی أحیانی بعدَ ما أماتَنی و إلیه النُّشور!»³ 🔺این اذکار برای چیست؟ یعنی انسان باید دائماً با پروردگارش در حالِ ربط باشد. 📝 حضرت آیة‌الله حاج سید محمدمحسن حسینی طهرانی قدّس‌الله‌سرّه ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 📚 ج 3 ص 56 📌1. ترجمه: می‌خوانم او را، استجابت می‌کند مرا! 2. ترجمه: ستایش از آن‌ِ خدایی است که مایۀ رنج و اذیّت را از من برطرف نمود. 3. ترجمه: ستایش از آنِ خدایی است که مرا بعد از اینکه میراند، زنده نمود و به سوی اوست هویدا شدن همۀ پنهانی‌ها! @maktabe_vahy 🌸..🌸..🌸..🌸
🌕 نفْسِ سالک را می‌سوزاند! 🔸سالک وقتی که تمام زحمت و کوشش و مجاهده و همه را انجام داد و بالا رفت و تمام حجاب ها را کنار زد، می رسد به یک جا که دیگر باید از نفس بگذرد و نفس را باید از دست بدهد؛ آنجا با چه نیرویی این کار را انجام بدهد؟ تا حالا هر کاری که می‌کرده با نفس می‌کرده است؛ اگر نماز می‌خواند، با نفس بود؛ مجاهده با نفس بود؛ گذشت ازعوالم نور، همه با نفس بود؛ وقتی که از عوالم نور و از حورالعین و غیره می‌گذرد، مگر با غیر از نفس است؟! با نفس دارد می گذرد! 🔸می رسد به جایی که خودش می‌ماند؛ خودش را چه طور از دست بدهد، خودش که نمی تواند خودش را از دست بدهد! اینجا دیگر می ماند و فریادش بالا می رود که دیگر چه کنم؟! اینجا تازه به داد می رسد! «السّلامُ عَلیکَ أیُّها الزَّنادُ القادِحُ» معنایش این است که او می آید و این «خود» را می‌سوزاند. 🔸یعنی انسان به مرحله‌ای می‌رسد که دیگر همۀ امیدهایش سرد می‌شود، تا به حال با اتّکای به نفس بود، حالا می‌خواهد نفس را از دست بدهد؛ خب همه را گذراندیم، مُلک را گذراندیم، ملکوت را گذراندیم، جبروت و... همه را یکی یکی طی کردیم و به جایی رسیدیم که دیگر خودمان مانده‌ایم، حالا خودمان را چه کار کنیم؟! خودمان که نمی توانیم خودمان را از بین ببریم؟! 🔸آیا این لیوان می تواند خودش را بشکند؟! یک دست می خواهد که این لیوان را از بالا بیندازد پایین و بشکند، امّا اینکه خود لیوان باعث بشود که خودش را بشکند، نمی شود! آیا خود این آب می شود خودش را در این لیوان بریزد؟! نمی شود! انسان به مرحله‌ای می رسد که صفتش فانی می شود، اسمش فانی می شود، فعلش فانی می شود، توحید افعالی را می فهمد، توحید صفاتی را می فهمد، اسماء را می فهمد، تمام اینها را احساس می‌کند ولی فقط تعیّنِ او باقی می‌ماند؛ تعیّن باقی‌مانده است، لذا نمی‌تواند توحید ذاتی را بفهمد. 🔸برای توحید ذاتی را باید یکی دیگر بیاید؛ اینجاست که امیرالمؤمنین می آید. لذا آقا می‌فرمودند: «وقتی که سالک به اینجا می رسد، امیرالمؤمنین تازه به سراغ او می‌آید!» نه اینکه تا اینجا نبوده است، امّا تا اینجا خیال می‌کرده است که بالأخره خودش هم یک‌خُرده محلّی از اعراب دارد! به اینجا که می رسد، می بیند نه، دیگر شوخی برنمی دارد! محلّی از اعراب داری؟! هرگز! به اینجا که می رسد، آن وقت باید این «الزَّنادُ القادِحُ» جلو بیاید؛ او می آید و کار را تمام می کند و دیگر هیچ نفسی باقی نمی ماند! 📝 حضرت آیة‌الله حاج سید محمدمحسن حسینی طهرانی قدّس‌الله‌سرّه ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 📚 ج 1 ص 195 @maktabe_vahy 🌸..🌸..🌸..🌸
🌕 استقامت بر مبانی در همه‌ حال! 🔹انسان باید همیشه و در هرجا و در هر حالی، آن ملاک و مبنای اصلی خودش را حفظ کند؛ چه در حال صمیمیّت و رفاقت و چه در حال غیرِ صمیمیّت و رفاقت! 🔹هیچ تضمینی نیست بر اینکه شخصی که با انسان صمیمی هست تا هنگام وفات همین‌طور صمیمی بماند. علل و عوامل عدیده‌ای وجود دارد که این صمیمیّت را گاهی کم و گاهی زیاد می‌کند. 🔹ولی آنچه در این حضیض و صعود و فراز و نشیب و تغییرات و تحوّلات برای انسان لازم است، این است که انسان از آن ملاکات و مبانیِ خود دست برندارد؛ اگر حق را می‌بیند بگوید: آقا اینجا حق است؛ و اگر نمی‌بیند بگوید: اینجا باطل است! 🔹صحیح نیست که وقتی با یک شخص صمیمیّت دارد، هرچه از او می‌بیند بگوید: «حق است!» و در وقتی که صمیمیّت ندارد بگوید: «حق نیست!» 📝 حضرت آیة‌الله حاج سید محمدمحسن حسینی طهرانی قدّس‌الله‌سرّه ـــــــــــــــــــــــــــــــ 📚 ، ص 72. @maktabe_vahy 🌸..🌸..🌸..🌸
🌕 جان ما مشغول کار و پیشه‌ها! 1️⃣ 🔸اگر خدا بخواهد به آدم توفیق بدهد، آدم را تنها می‌گذارد و تنهایی را به انسان می‌چشاند؛ امّا اگر توفیق ندهد، او را همین‌طور مشغول می‌کند! 🔸این افرادی که می‌آیند و مدّتی می‌مانند و بعد می‌روند، اگر خدا به ایشان توفیق بدهد، می‌روند و سرشان به سنگ می‌خورد و متوجّه می‌شوند و دوباره می‌آیند؛ امّا وای به آن روزی که وقتی رفتند، خدا اینها را مشغول کند! اینکه می‌گویند: «چوب خدا صدا ندارد!» یعنی این قضیه. 🔸خدا بعضی از اوقات اینها را مشغول مادّیات می‌کند؛ آقا پولدار می‌شوند و چنان ثروتی به هم می‌زنند! خب این اشتغال به مادّیات، اینها را در یک وادیِ مهیبی از جهنّم می‌برد که دیگر درنمی‌آیند! تا به‌حال حرف‌های آقا (علامه طهرانی) را خوب گوش می‌داد و قلم و کاغذ درمی‌آورد؛ امّا حالا تا حرف آقا را می‌شنود، می‌خندد و مسخره می‌کند! 🔸چه شد؟! آقا که فرقی نکرد! مسخره می‌کند که: «این آقا سیّد محمّدحسین هم باید دوتا مثل میثم تمّار دورش باشند، ما به درد او نمی‌خوریم! آقا این هم یک دکّان است مثل بقیّۀ دکّان‌ها!» قضیه این‌طوری است! 📝 حضرت آیة‌الله حاج سید محمدمحسن حسینی طهرانی قدّس‌الله‌سرّه ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 📚 ، ج 1 ص 395. @maktabe_vahy 🌸..🌸..🌸..🌸
🌕 جان ما مشغول کار و پیشه‌ها! 2️⃣ 🔸یا اینکه خدا انسان را به مسائل اجتماعی مبتلا می‌کند؛ یک‌جا می‌رود و مسجدی و منبری و محرابی و بیا و برویی. مادّیات نیست؛ ارتباطات و مسائل اجتماعی است! بیا و برو و رفیق و «حاج آقا سلامٌ علیکم» و اینجا برو و آنجا برو و کفش جفت کن و پس و پیش و... که می‌آید وقت را می‌گیرد، ذهن را می‌گیرد، تمام فکر انسان را استیعاب می‌کند و برای انسان دیگر جایی برای فکر کردن نمی‌گذارد! 🔸بالأخره تفسیری هم می‌گذارد و منبری هم می‌رود و... و نفس را به همین تفسیر و منبر و ادارۀ مسجد راضی می‌کند؛ و نفس هم راضی می‌شود درحالی‌که تمام اینها بت است! هر «الهی» که می‌گوید، برای این مردم «شیطانی» است که در دل آنها إلقاء ‌می‌کند، و هر ندایی که از او برخیزد نداء ‌به خود و خودمحوریِ خودش است! و به این وسیله دارد خود را فریب می‌دهد و خودش را گول می‌زند، ﴿وَمَكَرُواْ وَمَكَرَ ٱللَهُ وَٱللَهُ خیرُ الماکرین﴾ 🔸خدا خوب دارد در کاسۀ او می‌گذارد، و دلش را با بعضی از این مسائل و با بعضی از حالاتِ خود، خوش می‌کند! بیچاره نه رفیق دارد و نه مرید و نه پولی، ولی دلش را با همین چیزها خوش می‌کند! 🔸مدام شیاطین و أجنّه می‌آیند و برای او تصاویر و صوَری می‌آورند که بعضی‌ها درست و بعضی‌ها غلط است و با ارواح خبیثه ارتباط دارد؛ و به این وسیله نفس او دل‌خوش می‌شود 🔸و دلگرم به مکاشفات صوریّه می‌شود، امّا این مکاشفات یا باطل هستند یا بعضی‌ از آنها صادق‌اند، و اینها می‌آیند و او را این‌طور از یاد خدا مشغول می‌کنند. 🔺اینها کسانی هستند که خدا به اینها غضب کرده است. 📝 حضرت آیة‌الله حاج سید محمدمحسن حسینی طهرانی قدّس‌الله‌سرّه ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 📚 ، ج 1 ص 396. @maktabe_vahy 🌸..🌸..🌸..🌸
💠 که هر قدم ز قدم، دامِ امتحان داریم! 🔹خدا برای انسان نسبت به مسائل داخلی و رفاقت و شراکت و ارتباط با مردم، امتحان پیش می‌آورد؛ همه‌جا پیش می‌آورد! 🔹مرحوم آقا (علامه طهرانی) می‌فرمودند: «اینها خیال می‌کنند امتحاناتی که به‌وجود می‌آید یک حساب و کتابی دارد و یک وضع خاصّی دارد! نه‌خیر، در هر دقیقه و ساعت برای سالک یک امتحان است!» 🔹در هر ساعت امتحان است؛ این ساعت یک امتحان، آن ساعت یک امتحان! از این امتحان درآمدی، امتحان بعدی شروع می‌شود و... . 🔹برای سالک تمام خطورات و تمام تصوّرات و تمام رفت و آمدها، امتحان است و انسان بایستی در تمام اینها مواظب باشد! 🔹نباید از حدّ و مرز خارج شود، و إلاّ این ارتباطات گاهی هست و گاهی نیست. صمیمی‌ترین افراد به انسان پشت می‌کنند! دنیا یک روز به انسان اقبال و یک روز ادبار می‌کند. 📝 حضرت آیة‌الله حاج سید محمدمحسن حسینی طهرانی قدّس‌الله‌سرّه ــــــــــــــــــــــــــــــــــ 📚 ، ج3، ص 73 @maktabe_vahy 🌸..🌸..🌸..🌸