دیروز بلاخره باورم کردم که مادر سه بچه‌ هستم. وقتی توی معرفی‌نامه‌ نوشتم مادر و در تعداد فرزندان نوشتم سه. اخرین باری که معرفی نامه نوشته بودم گزینه مادر منفی بود و حالا در طی ۲سال این عدد ۳شده بود و مثل آب شدن یخی بعد از اولین گرمای بهار بود. این دو سال چیز‌هایی بر ما گذشت که فکر میکنم هیچ چیز جز قلم درمانش نمی‌کند. همان درمانی که طلوعی به بنفشه پیشنهاد داد و بعد تراپیستش تایید کرد و آن برای درمان درد نازایی بود و این برای پُرزایی! و پُرزایی عجب کلمه‌ای! این که ۳بچه کوچک به ناگهان وارد زندگی‌ات شوند اصلا چیز ساده‌ای نیست که تا همین دیروز بود و فکر می‌کردم خب زندگی ما هم همین بوده، اما حالا که گورهای بی‌سنگ را خواندم و فهمیدم این بچه‌ها چقدر عزیز هستند، دیگر هیچ چیز ساده نیست و فکر می‌کنم چیزهایی دارم برای نوشتن که در نقطه مقابل جستارهای اوست و گاهی دردناک‌تر از او و می‌بینم او فرصتی برای نوشتن دارد و من آن را هم ندارم و دلم به این نداشتن راضی نمی‌شوند و بلاخره میان بیداری و‌ خواب‌ها باید بنویسم تا آن درد پرزایی درمان‌ شود! #پانزده_از_بیست #معرفی_کتاب #گورهای_بی‌سنگ #نازایی #پرزایی ________________________________ @Mamaa_do

این‌جوری که سبزیجات بخارپز می‌کنی و میگی عجب چیزی بود و هر روز همین را می‌پزم و بعد می‌رود تا سال بعد که یادت بیاید! #کوتاه_نوشت #راوی_دوم‌شخص ___________________________________ @Mamaa_do

آن پشت نشسته و فکر می‌کند ما چطور در این جای کوچک پرواز می‌کنیم و بال‌هایمان کجاست و وقتی پریدیم چطور به این سقف نمی‌خوریم! #کوتاه_نوشت #راوی_شگفت __________________________________ @Mamaa_do

فرش را‌ حوصله نکردی برداری و آفتاب دارد می‌رود و فکر می‌کنی چند بار دیگر باید خاک بنشیند و بتکانی و نیاید! #کوتاه_نوشت #راوی_دوم‌شخص __________________________________ @Mamaa_do

شهر تمیز شده. این جمله ثابت باباست وقتی ماشین رو میبرند کارواش و دارند از پشت شیشه‌های براق رانندگی می‌کنند و می‌خندند. حالا شهر مجازیِ من تمیز شده! مثل یک فراری پریدم توی موبایل‌فروشی. هر بچه دست یکی بود. مامان، بابا و زینب. در کمتر ۵دقیقه و بعد یک سال این شهر تمیز شد. به مرد گفتم یک سنگر خوب برای گوشی بدهد و داد. وقتی داشت گوشی را تمیز میکرد و رد شکستگی پشت گوشی و غذاهای توی بلندگو را پاک می‌کرد گفت: «خدا اینو نگه داشته!» #روزمره_نویسی #می‌نویسم‌که‌بگم‌هستم! __________________________________

این خط زردی که استاد دور «کار پیدا کند» کشیده است را می‌بینید؟ این هدف است. هدف نسترن برای زندگی. خیلی واضح و روشن. دارم سر کلاس بداهه یک داستان سه‌پرده‌ای می‌گویم و استاد پای تخته می‌نویسند. هدف نسترن کار پیدا کردن است! ولی نمی‌دانم چرا این روزها هدف‌ شخصیتم گنده شده. دنبال چیزهایی می‌رود که توی زمین پیدا نمی‌شوند. وسط اجرا شدنش گم می‌شود و عینی و ملموس نیست! مثل این روز‌های خودم با هدف‌هایی فضایی که کاری جز افسرده کردن ندارند! #هیچی! _________________________________ @Mamaa_do

اگر این سه طفل کوچک نبودند و تنها برای خودم می‌چرخیدم. باز هم طرح رمان را در همین نیم ساعت مانده به پایان وقت می‌فرستادم. یک‌عمر دقیقه نودی بودم و در اوج کمال‌گرایی کلی کار نکرده و کار ول کرده داشتم! اما وسط این همه بی‌خوابی، کمردرد، دست‌درد و مشکلات بچه‌داری یاد گرفتم لحظه بعدی وجود ندارد. باید کارها را میان همین لحظه‌هایی که دارم خرد کنم و البته منظم باشم. برنامه‌های عملیاتی بریزم که در لحظه امکان جابه‌جایی داشته باشد. چون با بچه هیچ چیز برای نیم ساعت بعد هم قابل پیش‌بینی نیست. حالا من عوض شده‌ام و به برکت این بچه‌ها قدر وقت و زمان را می‌دانم! #خودافشایی‌یک‌برون‌گرای‌تبدیل‌شده‌به‌درون‌گرا #روزمره_نویسی ______________________________ @Mamaa_do

. بمن المستحیلِ ان یعیش المرء مع الامام الحسین ثم یستطیع الاستمرار بالعیش بدونه. «غیر ممکن است که شخصی با امام حسین زندگی کند سپس بتواند بدونِ او به زندگیِ خود ادامه دهد.» #چشماتو_ببند @daroniyat