eitaa logo
مرکز تحقیقات استراتژیک توسعه (رشد)
110 دنبال‌کننده
92 عکس
8 ویدیو
0 فایل
این رسانه به معادلۀ «اندیشه، نظریه، مدل مفهومی و عملیاتی تا گفتمانی» و «پیشرفت، تجدد و توسعه» بر مدار دین قرآنی ـ اوصیایی نظر دارد و مخاطب را به هم‌اندیشی فرامی‌خواند. ⭕️به‌منظور رعایت حقوق مالکیت معنوی، انتشار مطالب تنها با ذکر نام کانال امکان‌پذیر است‌.
مشاهده در ایتا
دانلود
🪖 با حسین جان بیاموزیم جنس اوج بالغ آغاز کردن تجربۀ را. ✨ او با ما در این رسمْ معلمی داشت. ➺@markaz_strategic_roshd
📚 رونمایی از کتاب (دیدگاه سامانه‌نگرانه در شناخت حقیقت و تحقق دین) 📗 معرفی کتاب: خاستگاه دانش‌بنیانی راهبری دین‌شناخت تغییر و تحول و بدین سان حکمت مرجع آن «فقه دین» است. این خاستگاه معرفت‌شناخت مضمون و هویت اصیل پارادایم علم دین در چهار عرصۀ فلسفۀ دین، هستی‌شناسی، معرفت‌شناسی و روش‌شناسی را در معادلۀ حقیقت دین و تحقق دین به تفسیر بایستۀ معادلۀ دین و پیشرفت و تدبیر دین‌شناخت عرصه‌های فردی، اجتماعی، زیستمانی، تاریخی و تمدنی تغییر و تحول در دو مرحلۀ بینشی ـ ارزشی (رشد) و توسعه‌ای (راهبری برنامه‌ای) جهت می‌بخشد. قرائت آغاز هنگام این قلم در تحلیل معرفت‌شناخت فقه نظام دین در سطحی فراتر از فقه حکم در این اثر پیش‌روست. «الگوی راهبری تحول» گام ویرایش‌شدۀ این تحلیل آغازین است. 🖌 نویسنده: 📌 علاقه‌مندان می‌توانند برای آشنایی بیشتر با محتوا و تهیۀ کتاب از طریق سایت مرکز تحقیقات استراتژیک توسعه (رشد) به آدرس زیر اقدام نمایند. 🌐 https://roshdcsrd.ac.ir/@markaz_strategic_roshd
🔵 هنر، اندیشۀ هنر، حکمت هنر 🔸 «» آشکارگی زیباشناسانۀ تجربه‌های خود و خودی‌شدۀ هنرمند ـ مخاطب و در تعبیری نزدیک، وساطت انتقال چیزی از ناکجای انسانی به کجایی او، در یکی از انواع زبان‌های مرسوم هنر است. شعر، نزدیک‌ترین قسم کلمه و کلامی، از این انواع زبانی به آن تجربۀ زیباشناخت هنر است. هنر در این تعریف و با تأکید بر وجه تجربۀ زیستۀ خود و خودی‌‌شدۀ آن، از صنعت و به‌مثابۀ یک پیشه فاصله می‌گیرد و بدین سان مرز میان «هنرمند» و «هنرپیشه» معلوم می‌شود. 🔹 در دورۀ معاصرِ ـ ، اندیشۀ هنر ـ تجربۀ هنری در آستانۀ نسبتی دوباره با اندیشۀ دینی و تجربۀ زیست دینی، در عرصۀ هنر، سرِ حضور می‌یابد؛ در این صورت، می‌توان از اندیشه و تجربۀ دین‌شناخت هنر سخن گفت و «حکمت قرآنی» در همین گذار از اندیشۀ الهیاتی به تجربۀ زیست دینی سر برمی‌آورد و از رهگذار آن، حکمت الهیاتی هنر و به‌طور خاص «حکمت قرآنی هنر» معنا می‌یابد. 🔸 اندیشۀ هنری ـ تجربۀ هنری در عرصۀ اندیشه و تجربۀ مسلمانی هنر، در چندین نوبت تاریخی، مجال عینی نسبت با اندیشه و تجربۀ زیست دینی یافته است و در دو سطح و اشکوبۀ اندیشه‌پردازی هنر و آفرینش اثر هنری و در قالب یک مکتب و سبک معین هنری، نمود و حضور یافته است. تاریخ هنر در جهان اسلامی ـ ایرانیْ «تاریخ هنر مسلمانی» و به تعبیری دیگر «هنر آیینی» تلقی شده است و نه «تاریخ هنر دینی». بر همین منوال، مبنای مرسوم تقسیم‌بندی دوره‌های حاکمیتی (مانند هنر دورۀ صفوی) یا مکانی (مانند مکتب اصفهان) بوده، و از یک تقسیم‌بندی درون اندیشه‌ای و تجربت‌شناختِ هنری به دور بوده است، حال‌آنکه برای مثال تاریخ‌ورزی و تاریخ‌پردازی اندیشه و تجربۀ هنری در غرب به لحاظ روش‌شناسیِ فهم تاریخی بالنسبه به وسع تاریخ علم خویش به‌‌نوعی رویکرد درون‌زا نزدیک‌تر شده است و تقسیم‌بندی دوره‌های تاریخی مستند به تاریخ اندیشۀ ترقیْ به عصر سنت، عصر مدرن و عصر فرانوگرایی از همین نگرۀ درون‌زا سرچشمه می‌گیرد. یک مبنای قابل‌دفاع برای نقد تاریخ هنرْ تفکیک دوره‌های تاریخی، دوره‌های اندیشۀ ترقی و مستند به آن است تا رویکرد بازخوانی و نقد تاریخ هنر نیز سمت‌وسوی آینده‌نگر و آینده‌نگار داشته باشد. 🖋 به قلم احمد @markaz_strategic_roshd
🗞مضمون هنر دینی 🔹رئیس مرکز تحقیقات استراتژیک توسعه (رشد)، حجت‌الاسلام‌والمسلمین احمد ، در نشست مشترک و حضور یافت. در این نشست، آکوچکیان به بررسی مضمون پرداخت و ادامه...@markaz_strategic_roshd
🗞 اهداف نظام فقه دین ▫️به گزارش دبیر ، نشست مشترکی بین این گروه و با حضور رئیس مرکز تحقیقات استراتژیک توسعه (رشد)، حجت‌الاسلام‌والمسلمین احمد ، برگزار شد. هم‌پژوهان دو گروه پژوهشی مزبور به بحث و تبادل نظر درخصوص پرداختند. استاد راهبر جلسه با اشاره به‌ این‌که «اندیشۀ راهبر تغییر و تحول (پیشرفت)» است گفت: ادامه... 🌐 https://roshdcsrd.ac.ir/@markaz_strategic_roshd
🏴 برای 🔳 مرسوم ادبیات اهل دین و فکر دینی در دوازده وصی علوی تا مهدوی است و کتاب حکیم در نمونه آیات ۴۰ تا ۱۲۳ سورۀ بقره و سامان کلان سورۀ اعراف می‌آموزد که در خط انبیا به‌تدریج ترجمان و عینیت جهان و تاریخی گرفته است و از موسای نبی (ع) در اوج به مصطفای محمد (ص) می‌رسد و ترسیم عینی آینده‌نگار راهبردی زمینی آن از علی مرتضی تا مهدی موعود است. ، در عینیت با علی مرتضی (ع) آموزگار رسم سرجمع امامت همۀ اوصیا است: در تو خدای هستی جلوه كرد و انسان خسته خود را دریافت مرا، مرا كه منظر طلوع رویشی بودم در سرزمین عشقت نشاندی دل خستۀ من، در باغ دست‌های تو رویید از ابر كلام تو نوشید از خورشید نگاه تو بالید جانا ز فراق تو این محنت جان تا كی دل در غم عشق تو رسوای جهان تا كی چون جان و دلم خون شد در درد فراق تو در كوی وصال تو دل بر سر جان تا كی و قلب عاشقم آرام می‌لرزید در كف دست و دل گذاشته‌ام و پیشكش می‌كنم به بانوی درخشش سبز كه عزم هم‌نگری تا همدلی تا همپایی با خط معیار امامت گذاشت. 🖋 به قلم احمد 🌐https://roshdcsrd.ac.ir/@markaz_strategic_roshd
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
🟫 و فرصت سجادی تجربۀ زیست دینی: ۱. کتاب حقیقت دین و تحقق دین و در کانون آن، کتاب تفسیر و تدبیر خوبی‌هاست. کتاب حقیقت معنای زندگی و الگوی تدبیر آن در متن تاریخیت انسانی است. برای این تفسیر و تدبیر نیز این کتاب کریم دو روش در خویش دارد: یکی روش تفسیر مفهومی با الگوی صد و چهارده سوره‌ای نظام ترتیبی خود و دیگری روش سامان‌گیری تنزیلی به‌تناسب رخدادهای عینی سبب نزولی و تاریخی در رویکرد آینده‌نگاری راهبردی. قرآن کریم امکان راهبری آفرینش تاریخیت انسانی رشدمدار و معنی‌بخش زندگی را به میان آورد و رسم رفتار برنامه‌ای را با قابلیتی دم‌به‌دم تازه‌شونده با ماهیتی تجددی پیش‌رو گذاشت. مخاطبْ همۀ تاریخ بشر است و اولین نمونۀ میدانی آنْ بیست و سه سال عصر بعثت است؛ ۲. بسط عینی پیشنهاد این الگوی آینده‌نگار راهبردیْ در خط تاریخیت امامت انبیایی و اوصیایی در تاریخ بشر رخ نموده است که نگرش فلسفی آن یعنی یک فلسفۀ معین برای همۀ تاریخ در قرآن کریم آمده است. در این نگرش قرآنی، خوب بودنْ معناداری زندگی و رویش، هم میدان رخداد تاریخی خویش را نشان می‌دهد و هم این‌که این تاریخْ فلسفه دارد، فلسفه‌ای که با فلسفۀ خلقت انسان نسبت دارد و این‌گونه فلسفۀ انسان و فلسفۀ تاریخ با فلسفۀ دین نسبت می‌گیرد. انسانْ آفریدگار زندگی، انسان دارای یک الگوی معنی‌دار برای زندگی و آفریدگار تاریخیت خویش است و این‌گونه می‌بینیم که این فلسفۀ انسان و فلسفۀ تاریخ با بازمعنی می‌شود؛ یعنی تاریخیت انسان به حکایت جنس معنی‌بخشی زندگی تعریف می‌شود؛ ۳. رخداد اوصیایی در خط تجربۀ امامت انبیایی شکل گرفته است. تاریخیت شامل انواع امکان‌های خوب بودن و بد بودن با این خط معیار است و امکان عینیت‌بخشی خوب بودن را در تاریخ بشر نشان می‌دهد تا به این‌گونه تاریخیت ناگزیر بشر یک میدان تداوم هموارۀ انسانی بگیرد و این تداوم تا وقت قیامت بشر همواره برپاست. امام زمان (عج) در وجه کانونی این تداوم تاریخی معلوم می‌شود. در متن تاریخ هموارۀ بشر، از بدو خلقت و فلسفۀ خلافت‌گیری او تا همواره تاریخ یک خط امامت معیار حاضر بوده است و هست. بدین‌سان نظریه‌ای در تاریخ برای پیوست به برآیند رخداد تغییر و تحول بشری به پدیدۀ تمدن الهیاتی شکل می‌گیرد؛ 🔸 پیش‌تر نیز آموختیم: ۴. اوج این تاریخیت برای در چشم آمدن و به منظر تحلیل نشستنْ فرصت تاریخی عصر حسینی است و در خط ، با امامت علی مرتضی به میدان می‌آید تا الگوی جامع معنی‌داری زندگی در متن عینیت زمان و زمانۀ پیش‌رو باشد. این مهم در عصر امام حسن با انبوه چرایی‌ها و چگونگی‌ها همراه می‌شود و با دورۀ امام حسین، بالغ‌ترین پاسخ زیستمانی، اجتماعی، تاریخی و تمدنی خویش را می‌گیرد. ابوالفضل‌العباس نمونۀ مخاطب معیار این تجربۀ بلند است، همان‌طور که زینب کبری نیز نمونۀ مخاطب معیار این تجربۀ بالغ است. این دو نمونۀ مخاطبْ در میدان سناریوی تعریف‌شدۀ امام حسین‌ (ع) فاعلان آن عینیت بی‌مانند تاریخی حسینی می‌شوند؛ ۵. و با نقش راهبردی تبیین و نشانگری این اوج تاریخْ مضمون عمیق آن را با نشانگری نشان می‌دهد. این آموزگار آموخت که مضمون آن چرایی‌ها و چگونگی‌ها و این عینیت عاشوراییْ جست‌وجوی خوبی است. نیایش سجادی نشانۀ جست‌وجوی خوبی با الگوی نیازها و فرانیازهای این چنین سالکان معیاری است که عمق معنایی تجربۀ عاشورایی را با زندگی خویش نشان می‌دهد؛ ۶. بر منوال و روش زیستی آن مخاطبان معیار، خود را آشکار می‌کند، جست‌وجویی که می‌تواند تاریخیت بیافریند و برای هر فاعل لایق این خطابْ عمرآفرین باشد، با بیست و پنج سال عمر علی‌اکبر و با سی و چهار سال عمر ابوالفضل‌العباس و با پنجاه و شش سال عمر زینب کبری یا پنج سال عمر باقر آل محمد؛ ۷. با سنت نیایشی سجاد آل‌محمد (ص)، ترجمان خط جست‌وجوی وجودی انسان روی‌آورنده به خدا و دین قرآنی با «اهدنا الصراط المستقیم» با نمونۀ رخ‌داده در تاریخیت عینی عاشورایی حاضر و پیش‌رو است. 🖋 به قلم احمد @markaz_strategic_roshd
حوزۀ در میدان و کشور در تحلیلی فرادینی، رخداد خودآگاه فراوری مسئلۀ «تغییر و تحول» به مسئلۀ «فکر ترقی و اندیشۀ پیشرفت»، آن‌گاه به مسئلۀ «تجدد» و اینک به مسئلۀ «توسعه» است. این معادله فراوری روشمندی در ذیل نظریۀ «دانش ـ قدرت» یافته است. اینک فرهنگ در معادلۀ مبانی تا غایت این معادله جریان دارد. فرایند یادشده با جریان سازوکاری در ذیل نظریۀ مزبور به‌نوبۀخود در پیوست با معادلۀ «پارادایم تا واقعیت تا گفتمان» ماتریس منطق حضور در جهان جدید را پیش‌رو می‌گذارد و مضمون عینی در جهان جدید دیده می‌شود. دین قرآنی، دین انبیایی و قرائت بلند اوصیایی آن و در این راستا، فکر دینیْ بر مدار این استناد برای حضور در جهان جدید و بنیان‌گذاری تجدد و توسعۀ درون‌زا ناگزیر جریان در این ماتریس است. ضلع معادلۀ ـ در پیوست یادشده با معادلۀ پارادایم تا واقعیت و در خط فراوری اندیشۀ دین‌شناخت پیشرفت یا فقه نظام دین، چگونه می‌تواند در عرصۀ نظام حکمرانی در متن مدنیت معاصری ـ پس ظهور جمهوری اسلامی ـ و درضمن این نظام، در عرصۀ سیاست‌گذاری توسعه‌ای وارد شود؟ 🖋 به قلم احمد 🌐https://roshdcsrd.ac.ir/@markaz_strategic_roshd
🗞 ماهیت بنیان نظریِ و نشست علمی با حضور رئیس مرکز تحقیقات استراتژیک توسعه (رشد)، دکتر احمد ، برگزار شد. در این نشست ماهیت بنیان نظریِ پیشرفت‌‌پژوهی و الگوپردازی پیشرفت در دستور گفت‌وگوی هم‌پژوهان قرار گرفت. آکوچکیان پس‌از تعاریف اولیه از پارادایم، نظریه، پیشرفت و الگوپردازی تصریح کرد: در بینش اثبات‌‌گرایی منطقی، به نظر می‌‌رسد ادامه... 🌐https://roshdcsrd.ac.ir/@markaz_strategic_roshd