در شبِ مردن من سگِ ولگرد به یک تکّهٔ نان دلخوش بود باد همچون شبِ پیش روی گندمزاری با دلی صاف دوید مرغکی از بغلِ لانه پرید در پیِ روزیِ خویش رفت تا آن‌سویِ دشت... مزرعه، کلبه و باغ پُر شد از پَرپر و آوازِ کلاغ صبح با بانگِ خروس خواب پروانهٔ زردی شد و از پیلهٔ هر چشم گریخت مردمان در پیِ خرما و خدا غافل از آنکه شبی مردی از روی زمین رفته و در کولهٔ خویش رنجِ ناگفته، هزاران بُرده‌ست غافل از آنکه در این گوشهٔ شهر مردِ خاکستریِ ساکت و تنها مُرده‌ست... #علی_مؤیدی #نیمایی #شعر_مرگ @moayedialiqom

توبه‌نامه: هرچند کم است ارزشِ توبهٔ پیر بر پای شکسته‌ام ببخشا تقصیر ای دوست، میان آن همه گوهرِ ناب این چینیِ بندخورده را هم بپذیر #رباعی #توبه #شعر_توبه #علی_مؤیدی @moayedialiqom

#نیمایی #شعر #علی_مؤیدی @moayedialiqom

#علی_مؤیدی #شعر #چهارپاره @moayedialiqom

#امام_علی_علیه_السلام #سیزده_رجب #روز_پدر #علی_مؤیدی @moayedialiqom

به بهانهٔ بهار: آی، ای دانه‌ی کوچک! پُری از هستی و عشق در تو خورشید و هزار آینه پنهان شده است می‌گذارم تنِ خاموش تو را در دل خاک که بهار است و زمین مسجدِ باران شده است دستِ من روی زمین است و نگاهم به خداست تشنه‌ای در برهوتم، پُرم از بیم و امید پیرِ بی عائله‌ام، گریه‌کنان، در شبِ مرگ کودکم، خنده‌کنان، در تب و تابِ شبِ عید آی، ای دانه در آن خلوتِ تاریک و نمور خواب خوش را بتکان از سر و بیدار بمان یار خونین‌جگرت را مبر از خاطر خویش خاک را چنگ بزن، تشنه‌ی دیدار بمان وای بر من! اگر آسوده در آن خلوتِ سرد چشم افروخته را، یک سره، خاموش کنی دانه‌ی کوچک من؛ خواب تو در بسترِ خاک همچو مرگ است مبادا که فراموش کنی #علی_مؤیدی #عید_نوروز #بهار #چهارپاره

تاوان عشقی قدیم است، این روزگاری که دارم در خون دل ریشه دارد، باغِ اناری که دارم شاید به سوی زمین است، چشمانِ ماهی که داری هر شب به لبخند ماه است، چشمان تاری که دارم لب‌تشنه‌ام در بیابان، در جستجوی تو حیران سوغاتِ راهِ کویر است، گرد و غباری که دارم با دستِ یاران خونی، تنهایی‌ام برملا شد آری به خاکم سپردند، ایل و تباری که دارم امروز اگر بازگردی، آیا مرا می‌شناسی؟ افسوس، نامی ندارد، سنگِ مزاری که دارم #علی_مؤیدی #شعر_عاشقانه #غزل @moayedialiqom

#دکلمه_شعر #علی_مؤیدی #شعر_عاشقانه

#نیمایی #شعر #علی_مؤیدی @moayedialiqom