آیات 18-10 آل عمران ، قسمت پنجم بخش دوم ● جواب به اشكال فوق و اما جواب از اين اشكال اين است كه (خداى سبحان آنچه از لذائذ دنيا و نعمت هاى مربوط به آن لذائذ را خلق كرده كه انسانها را مجذوب خود كند، و در نتيجه به سوى زندگى در دنيا و متعلقات آن كشيده شوند، همچنان كه در كلام مجيدش فرمود((: انا جعلنا ما على الارض زينه لها)). و نيز فرموده : ((المال و البنون زينه الحيوة الدنيا)). و نيز فرموده : ((تبتغون عرض الحيوة الدنيا)). و نيز در آيه اى كه مى بينيد و جامع ترين آيه نسبت به فرض ما است فرموده : ((و لا تمدن عينيك الى ما متعنا به ازواجا منهم زهره الحيوة الدنيا، لنفتنهم فيه ، و رزق ربك خير و ابقى . و نيز فرموده : ((و ما اوتيتم من شى ء فمتاع الحيوة الدنيا، و زينتها، و ما عند اللّه خير و ابقى ، افلا تعقلون )) و آياتى ديگر از اين قبيل كه همه اين نكته را بيان مى كنند ترجمه تفسير الميزان جلد 3 صفحه : 171 كه نعمت هاى موجود در دنيا و لذائذ مربوط به هر يك از آنها امورى است مقصود للغير، نه مقصود بالذات ، وسيله هائى است براى زندگى محدود دنيا، كه از چند روزه دنيا تجاوز نمى كند، و اگر مسأله زندگى مطرح نبود اين نعمت ها نه خلق مى شد و نه ارزشى داشت ، حقيقت امر همين است . و ليكن اين را هم بايد دانست كه آنچه از هستى انسان باقى مى ماند همين وجودى است كه چند صباحى در دنيا زندگى كرده ، با دگرگونى ها و تحولاتش مسيرى را از نقص به كمال طى نموده ، و اين قسمت از وجود انسان همان روحى است كه از بدن منشا گرفته و بر بدن حكم مى راند. بدنى كه عبارت است از مجموع اجزائى كه از عناصر روى زمين درست شده ، و نيز قواى فعاله اى كه در بدن است ، به طورى كه اگر فرض كنيم غذا و شهوت (و يا علاقه جذب عناصر زمين به سوى بدن ) نمى بود، وجود انسان هم دوام نمى يافت . پس فرض نبود غذا و ساير شهوات ، فرض نبود انسان است ، نه فرض استمرار نيافتن وجودش ، (دقت بفرمائيد). #تفسیر_المیزان #سوره_آل_عمران #علامه_طباطبایی_ره 🔹🔶🔸🔷🔹🔶🔸🔷🔹🔶🔸 🔹💠کانال کیش,مهر💠🔹 🔺درمحضرعلامه طباطبایی ره🔺 ▶️: https://telegram.me/mohamad_hosein_tabatabaei

🏴 شهادت حضرت امام محمد بن علی الباقر علیهما السلام را به ساحت مقدس حضرت صاحب الزمان، و شیعیان و محبین اهل‌بیت علیهم السلام تسلیت عرض می‌کنیم.  ▪️صلوات عرشی جناب ابن عربی بر حضرت امام محمد باقر علیه‌السلام▪️ ▪️صَلَواتُ اللهِ و ملائِکتِه و حَمَلةِ عَرشِهِ و جَمیعِ خَلقِه مِنْ أرضِهِ و سَمائِهِ علی باقرِ العلومِ، شخصِ العِلمِ و المعلومِ، ناطقة الوجودِ، ضرغامِ آجامِ المعارِفِ، المُنکشِفِ لِکُلِّ کاشفِ، الحیاةِ السّاریَهِ فی المجارِی، النُّورِ المُنبَسِطِ علی الدُّراری، حافظِ معارجِ الیقینِ، وارثِ علومِ المُرسَلینِ، حقیقةِ الحقائقِ الظُّهوریَّهِ، دَقیقةِ الدّقائق النُّوریَّهِ، الفُلکِ الجاریَّة فی اللُّجَجِ الغامرَةِ، المُحیطِ عِلمُهُ بِالزُّبُرِ الغابِرَة، النَّباء العَظیمِ و الصِّراطِ المُستَقیمِ، المُستَنَدِ لِکُلِّ وَلیٍّ، مُحَمَّد بنِ عَلیٍّ علیه السلام. @mohamad_hosein_tabatabaei

🏴صلی الله علیک یا باقر العلوم🏴 ■●سه قدم مهم #تسلیم، #تطهير_و_تنوير_قلب براى رسيدن به معرفت امام معصوم در کلام امام باقر علیه السلام●■ ■أبو خالد كابلى روايت می كند كه گفت پرسيدم از حضرت أبو جعفر امام محمّد باقر از (نور در) قول خداى عزّ و جلّ: فَامِنُوا بِاللَهِ وَ رَسُولِهِ وَ النُّورِ الَّذِى أَنزَلْنَا. [سوره تغابن ايه ۸] «پس ايمان بياوريد به خدا و فرستاده او و نورى كه ما فرو فرستاده ايم.» ■فقَالَ: يَا أَبَا خَالِدٍ! النُّورُ وَ اللَهِ نُورُ الائِمَّةِ مِنْ ءَالِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَهُ عَلَيْهِ وَ ءَالِهِ إلَى يَوْمِ الْقِيَمَةِ؛ وَ هُمْ وَ اللَهِ نُورُ اللَهِ الَّذِى أَنْزَلَ...■ ■«پس فرمود: اى أبو خالد! سوگند به خدا آن نور، نور امامان از آل محمّد صلّى الله عليه و آله تا روز قيامت می باشد. و ايشانند سوگند به خدا نورى كه خدا نازل نموده است. و ايشانند سوگند به خدا نور خدا در آسمانها و در زمين. ■اى أبو خالد! سوگند به خدا نور امام در دلهاى مؤمنين از خورشيد تابناك در روز، روشنتر است. ■۱-و ايشانند سوگند به خدا كه دلهاى مؤمنين را نور می بخشند (تنویر قلوب). و خداوند عزّ و جلّ از هر كس كه بخواهد نورشان را محجوب می كند و بنابراين دلهايشان تاريك می شود ■۲-به خدا سوگند اى أبو خالد! بنده اى از بندگان خدا ما را دوست ندارد و ولايت ما را نمی پذيرد، تا آنكه خداوند دلش را پاك (تطهیر) نمايد، ■۳-و خداوند دل بنده اى را پاك نمی كند مگر آنكه امور خويشتن را به ما واگذار كند (تسلیم) و با ما از در صلح و سلامت بيرون آيد؛ و چون بنده اى با ما به مسالمت درآيد خداوند وى را از حساب شديد مصون می دارد و از بزرگترين دهشت روز بازپسين در امن و امان نگه می دارد». ■● #الله_شناسى، ج ۱، ص ۶۶و۶۷●■ @mohamad_hosein_tabatabaei

□امانتی که به آسمان و زمین و کوه‎ها عرضه شد و نتوانستند متحمّل آن شوند و سر باز زدند و انسان متحمّل آن شد، محبّت و ولایت بود. □در آیه‎ی اِنّا عَرَضنَا الاَمانَةَ عَلَی السَّمواتِ وَ الاَرضِ وَ الجِبالِ فَاَبَینَ اَن یَحمِلنَها وَ اَشفَقنَ مِنها وَ حَمَلَهَا الاِنسانُ: ما امانت را بر آسمان‎ها و زمین و کوه‎ها عرضه کردیم؛ از متحمّل شدن آن سر باز زدند و از آن ترسیدند و انسان حامل آن شد، مقصود از امانت، #ولایت است. با عرض ولایت، همه‎ی موجودات وجود پیدا کردند، ولی این تنها مؤمن بود که آن را پذیرفت و حامل بار ولایت شد. □خداوند در آخرت از آب و نان از مؤمن بازخواست نمی‎کند، بلکه از #محبّت بازخواست می‎کند که آن را کجا مصرف کردی. لَتُسئَلُنَّ یَومَئِذٍ عَن النَّعیمِ (اَلوِلایَةِ): همانا در آن روز از نعیم (ولایت و محبّت) مورد بازخواست قرار می‎گیرید. ○مرحوم حاج اسماعیل دولابی○ □○مصباح الهدی تٱلیف استاد مهدی طیّب○□ @mohamad_hosein_tabatabaei

#غدیریه4⃣ 🍀ولایت، تأویل قرآن🍀 □«فِي بُيُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَن تُرْفَعَ وَيُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ -الی- رِجَالٌ لَّا تُلْهِيهِمْ تِجَارَةٌ وَلَا بَيْعٌ عَن ذِكْرِ اللَّهِ» (نور/۳۷)□ 🍀در تفسیر برهان از محمد بن الفضیل حدیث است که:  «قال سألت اباالحسن علیه السلام عن قول الله عزوجل في بُيُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَن تُرْفَعَ وَيُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ قال بیوت محمد رسول الله صلی الله علیه و آله ثم بیوت علی علیه السلام منها». □«يَوْمَ يَقُولُ الْمُنَافِقُونَ وَالْمُنَافِقَاتُ لِلَّذِينَ آمَنُوا انظُرُونَا نَقْتَبِسْ مِن نُّورِكُمْ قِيلَ ارْجِعُوا وَرَاءَكُمْ فَالْتَمِسُوا نُورًا فَضُرِبَ بَيْنَهُم بِسُورٍ لَّهُ بَابٌ بَاطِنُهُ فِيهِ الرَّحْمَةُ وَظَاهِرُهُ مِن قِبَلِهِ الْعَذَابُ» (حدید/۱۳)□ 🍀در تفسیر برهان از سعید بن جبیر حدیث شده است که قال سئل رسول الله صلی الله علیه و آله عن قول الله عزوجل فَضُرِبَ بَيْنَهُم بِسُورٍ لَّهُ بَابٌ بَاطِنُهُ فِيهِ الرَّحْمَةُ وَظَاهِرُهُ مِن قِبَلِهِ الْعَذَابُ، فقال: «انا السور و علی الباب و لیس یؤتی السور الا من قبل الباب». 🍀نور، نور محمد و آل محمد است و سور، حصن حصین است برای مؤمنان از عذاب الهی. و باب آن، باب مدینه‌ی علم اعنی ولایت حضرت علوی علیه السلام است که باطن این مدینه، رحمت خاصّه‌ی الهی است و ظاهر آن که خلاف باطن است، انکار ولایت ائمه که عذاب الهی است می‌باشد. #ح_م

#فسحت_وجودی ▪️حق متعال در آیه‌ی ۱۱ سوره‌ی مجادله اهل ایمان را خطاب قرار می‌دهد و می‌فرماید: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا قِيلَ لَكُمْ تَفَسَّحُوا فِي الْمَجَالِسِ فَافْسَحُوا يَفْسَحِ اللهَ لَكُمْ». ایمان به شیعه و محب اهل‌بیت علیهم السلام برمی‌گردد. مؤمن کسی است که ولایت ائمه اطهار علیهم السلام را دارد. حق متعال اهل ایمان را مخاطب قرار می‌دهد که اگر به شما گفته شد «تَفَسَّحُوا»، «فَافْسَحُوا». «تَفَسَّحُوا» یعنی فسحت پیدا کنید، گشاده گردید و فراخ بشوید. این به چه معناست؟ آیا مراد، همین جابجا شدن معمولی است؟ این که به کسی جا بدهید؟ هرچند این آیه بنا بر حجت ظاهری قرآن درس ادب به ما می‌دهد که اگر در مجلسی بودیم و کسی وارد شد و جا تنگ بود به او جا بدهیم؛ بله، این ظاهر قرآن است و منطبق با ظاهر عالم می‌باشد و صحیح نیز هست اما وقتی وارد مجلسی شدید «فَافْسَحُوا» که اگر چنین کنید «يَفْسَحِ اللهَ لَكُم»... ▪️ادامه‌ی آیه قسمت قبلی را تفسیر می‌کند. اگر وارد مجلسی شدید «فَافْسَحُوا»؛ قسمت بعدی آیه دیگر مقید به حضور در مجالس نیست بلکه صرفا «يَفْسَحِ اللهَ لَكُم» آمده است که خدا برای شما فسحت رقم بزند. ▪️یک وسعت مطرح است و یک فسحت. توسعه‌ی باطنی را فسحت گویند. فسحت اینجا به معنی فسحت وجودی است؛ در مجالسی بنشینید که توسعه وجودی پیدا کنید و باز شوید، بگذارید خدا شما را باز کند، «يَفْسَحِ اللهَ لَكُم»... ▪️این فسحت چگونه حاصل می‌شود؟ امیرالمؤمنین علیه السلام می‌فرماید: «كُلُّ وِعَاءٍ يَضِيقُ بِمَا جُعِلَ فِيهِ إِلَّا وِعَاءَ الْعِلْمِ فَإِنَّهُ يَتَّسِعُ بِهِ» (نهج‌البلاغه، حکمت ۲۰۵). اگر در هر ظرفی چیزی ریخته شود، این ظرف پر می‌شود الا وعاء علم که جان شماست... هر اندازه علم در جان شما ریخته شود شما پیوسته توسعه پیدا می‌کنید و پیاپی وسعت وجودی و فسحت می‌یابید. مراد از این سخن این است که به مجالس ذکر اهل‌بیت علیهم السلام بروید و فسحت پیدا کنید. اگر به قصد توسعه باطنی و کسب فسحت که همان تقرب به خدا است به مجالس رفتید، به خدا نزدیک می‌شوید. #ح_م

بخش سوم: ☑️اعلان رسمی ولایت و امامت دوازده امام علیهم السلام4⃣ ▪️مَعاشِرَالنّاسِ، فَضِّلُوا عَلِیّاً فَإِنَّهُ أَفْضَلُ النَّاسِ بَعْدی مِنْ ذَکَرٍ و أُنْثی ما أَنْزَلَ الله الرِّزْقَ وَبَقِی الْخَلْقُ. مَلْعُونٌ مَلْعُونٌ، مَغْضُوبٌ مَغْضُوبٌ مَنْ رَدَّ عَلَی قَوْلی هذا وَلَمْ یُوافِقْهُ. أَلا إِنَّ جَبْرئیلَ خَبَّرنی عَنِ الله تَعالی بِذالِکَ وَیَقُولُ: «مَنْ عادی عَلِیّاً وَلَمْ یَتَوَلَّهُ فَعَلَیْهِ لَعْنَتی وَ غَضَبی»، (وَ لْتَنْظُرْ نَفْسٌ ما قَدَّمَتْ لِغَدٍ وَاتَّقُوالله - أَنْ تُخالِفُوهُ فَتَزِلَّ قَدَمٌ بَعْدَ ثُبُوتِها - إِنَّ الله خَبیرٌ بِما تَعْمَلُونَ). مَعاشِرَ النَّاسِ، إِنَّهُ جَنْبُ الله الَّذی ذَکَرَ فی کِتابِهِ العَزیزِ، فَقالَ تعالی (مُخْبِراً عَمَّنْ یُخالِفُهُ): (أَنْ تَقُولَ نَفْسٌ یا حَسْرَتا عَلی ما فَرَّطْتُ فی جَنْبِ الله). ▪️هان مردمان! عل را برتر دانید؛ که او برترین مردمان از مرد و زن پس از من است؛ تا آن هنگام که آفریدگان پایدارند و روزی شان فرود آید. دور دورباد از درگاه مهر خداوند و خشم خشم باد بر آن که این گفته را نپذیرد و با من سازگار نباشد! هان! بدانید جبرئیل از سوی خداوند خبرم داد: «هر آن که با علی بستیزد و بر ولایت او گردن نگذارد، نفرین و خشم من بر او باد!» البته بایست که هر کس بنگرد که برای فردای رستاخیز خود چه پیش فرستاده. [هان!] تقوا پیشه کنید و از ناسازگاری با علی بپرهیزید. مباد که گام هایتان پس از استواری درلغزد. که خداوند بر کردارتان آگاه است. هان مردمان! همانا او هم جوار و همسایه خداوند است که در نبشته ی عزیز خود او را یاد کرده و درباری ستیزندگان با او فرموده: «تا آنکه مبادا کسی در روز رستخیز بگوید: افسوس که درباری همجوار و همسایه ی خدا کوتاهی کردم...» ▪️مَعاشِرَالنّاسِ، تَدَبَّرُوا الْقُرْآنَ وَ افْهَمُوا آیاتِهِ وَانْظُرُوا إِلی مُحْکَماتِهِ وَلاتَتَّبِعوا مُتَشابِهَهُ، فَوَالله لَنْ یُبَیِّنَ لَکُمْ زواجِرَهُ وَلَنْ یُوضِحَ لَکُمْ تَفْسیرَهُ إِلاَّ الَّذی أَنَا آخِذٌ بِیَدِهِ وَمُصْعِدُهُ إِلی وَشائلٌ بِعَضُدِهِ (وَ رافِعُهُ بِیَدَی) وَ مُعْلِمُکُمْ: أَنَّ مَنْ کُنْتُ مَوْلاهُ فَهذا عَلِی مَوْلاهُ، وَ هُوَ عَلِی بْنُ أَبی طالِبٍ أَخی وَ وَصِیّی، وَ مُوالاتُهُ مِنَ الله عَزَّوَجَلَّ أَنْزَلَها عَلَی. ▪️هان مردمان! در قرآن اندیشه کنید و ژرفی آیات آن را دریابید و بر محکماتش نظر کنید و از متشابهاتش پیروی ننمایید. پس به خدا سوگند که باطن ها و تفسیر آن را آشکار نمی کند مگر همین که دست و بازوی او را گرفته و بالا آورده ام و اعلام می دارم که: هر آن که من سرپرست اویم، این علی سرپرست اوست. و او علی بن ابی طالب است؛ برادر و وصی من که سرپرستی و ولایت او حکمی است از سوی خدا که بر من فرستاده شده است. #خطبه_غدیر @mohamad_hosein_tabatabaei

■شهادت شکافنده علوم انبیاء و احیاگر معارف قرآن، مخاطب سلام پیامبراکرم صلی الله علیه و آله و سلم از زبان جابر، حضرت امام محمدباقر علیه الصلاه و السلام بر فرزند برومندشان حضرت مهدی ارواحنافداه و شیعیان و محبان حضرتش تسلیت باد. امید که خداوند با صدور امر فرج، جراحت قلب امام زمان ارواحنافداه و دوستداران حضرتش را در این داغ مرهم بنهد. #یاعلی @mohamad_hosein_tabatabaei

■شهادت شکافنده علوم انبیاء و احیاگر معارف قرآن، مخاطب سلام پیامبراکرم صلی الله علیه و آله و سلم از زبان جابر، حضرت امام محمدباقر علیه الصلاه و السلام بر فرزند برومندشان حضرت مهدی ارواحنافداه و شیعیان و محبان حضرتش تسلیت باد. امید که خداوند با صدور امر فرج، جراحت قلب امام زمان ارواحنافداه و دوستداران حضرتش را در این داغ مرهم بنهد. #یاعلی @mohamad_hosein_tabatabaei

‍ □در روز #هشتم_ماه_ذی_‌الحجه دو مناسبت واقع شده است. مناسبت اوّل بسیار شاد و فرخنده است. سالروز ازدواج پدر بزرگوار رسول‌خدا صلی الله علیه و آله، حضرت عبدالله علیه السلام و مادر عظیم القدر ایشان، آمنه‌بنت‌وهب علیها سلام، در سال پنجاه‌و‌چهارم قبل از هجرت پیامبر است. □این ازدواج منشأ بزرگترین نورها در هستی شد. انتقال نور پیامبر‌اکرم صلی الله علیه و آله به عالم ظاهر، میوه و محصول ازدواج پاک و فرخنده‌ای بود که خدای‌متعال میان عبدالله و آمنه علیها سلام محقّق کرد. □جا دارد این ازدواج فرخنده را خدمت میوه‌ی این ازدواج، که وجود مقدّس بقیّة‌الله‌الاَعظم ارواحنافداه هستند را، به همه‌ی دوستداران خاندان نبوّت و رسالت، تبریک عرض کنم. □●در محضر استاد مهدی طیب- جلسه ی ۲۵مهر۹۲●□ #ماه_ذی_الحجه @mohamad_hosein_tabatabaei

#بسم_الله_الرحمن_الرحیم □○علت نامگذاری شب و روز هشتم ذی الحجه به روز تَرویه○□ □عَنْ عُبَيْدِ اللَّهِ بْنِ عَلِيٍّ الْحَلَبِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ: □سَأَلْتُهُ لِمَ سُمِّيَ يَوْمُ التَّرْوِيَةِ يَوْمَ التَّرْوِيَةِ، قَالَ لِأَنَّهُ لَمْ يَكُنْ بِعَرَفَاتٍ مَاءٌ وَ كَانُوا يَسْتَقُونَ مِنْ مَكَّةَ مِنَ الْمَاءِ لِرَيِّهِمْ وَ كَانَ يَقُولُ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ تَرَوَّيْتُمْ تَرَوَّيْتُمْ، فَسُمِّيَ يَوْمَ التَّرْوِيَةِ لِذَلِكَ. □راوى مى گويد: از امام صادق علیه السلام پرسيدم: چرا روز ترويه (روز هشتم ذی حجه) را روز ترويه ناميده اند؟ □حضرت فرمودند: زيرا در عرفات آب نبود و حاجى ها روز هشتم ذى حجة از مكّه آب بر مى داشتند و به عرفات مى بردند و برخى از ايشان به بعضى ديگر مى گفتند: ترَوَّيْتُمْ، تروَّيْتُم (سيراب شديد، سيراب شديد؟) لذا به خاطر همين، روز هشتم را روز ترويه ناميدند. □○علل الشرایع، ج۲، باب۱۷۱ شیخ صدوق رحمة الله علیه○□ @mohamad_hosein_tabatabaei

🚩خروج اباعبدالله‌الحسین علیه السلام از مکّه به‌سمت کوفه🚩 □در روز هشتم ماه ذی‌الحجّه‌ی سال شصتم هجری‌قمری ماجرای حرکت اباعبدالله‌الحسین علیه السلام از مکّه به‌سمت کوفه و نهایتاً به‌سمت کربلا ثبت شده است. □حضرت اباعبدالله علیه السلام روز هشتم ماه ذی‌الحجّه که #یوم_‌الترویه (۱) و روزی است که حجّاج آب بر‌می‌داشتند، در یوم‌التّرویه، یعنی درست در شرایطی که همه‌ی مردم به‌سمت منا و عرفات می‌روند، اباعبدالله‌الحسین علیه السلام راه را جدا کردند و به‌سمت کوفه حرکت کردند. □اين هم یک اقدام کاملاً دقیق و حساب شده بود. کاری کاملاً چشم‌گیر بود؛ چون اگر حضرت چند روز قبل از آن حرکت می‌کردند، کسی احساس نمی‌کرد؛ امّا آن روز در ذهن همه این پرسش پیش آمد که چه شده پسر پیغمبر خدا صلی الله علیه و آله مناسک را رها کرده است؛ به‌جای اینکه همراه حاجیان بیاید و مراسم حج را انجام دهد؛ به جای دیگری سفر می‌کند؟ این یک حرکت بسیار دقیق بود برای اینکه ذهن‌ها را برای پی‌جویی علّت این قضیه حسّاس کند. □اینکه معمولاً مدّاح‌ها و هیئتی‌ها می گویند حضرت قصد حج را به عمره‌ی مفرده تبدیل کردند؛ حرف دقیقی نیست. حضرت اباعبدالله علیه السلام از روز اوّل که وارد مکّه شدند، به قصد عمره‌ی مفرده آمدند و قصد حج نداشتند؛ لذا عمره‌ی‌شان را که انجام دادند، رفتن به عرفات، مشعر و منا برآن حضرت واجب نبود. □حضرت در روز #هشتم_ماه_ذی‌_الحجه ی سال شصتم هجری‌قمری از مکّه بیرون آمدند و سفری را آغاز کردند؛ که به کربلا و واقعه‌ی عظیم عاشورا منجر شد. □○در محضر استاد مهدی طیب- جلسه ی ۲۵ مهر ۹۲○□ ۱. "ترویة" یعنی آب برداشتن. حجّاج در این روز در مکّه آب بر می داشتند و همراه می بردند که شب عرفه را در منا بمانند؛ روز عرفه به عرفات و در پی آن به مشعر و منا بروند. برای این سفر آب همراه می بردند. @mohamad_hosein_tabatabaei