eitaa logo
یادداشت‌های محسن مقدس‌زاده
124 دنبال‌کننده
919 عکس
20 ویدیو
17 فایل
📚 تخصص در علم اخلاق (روانشناسی اسلامی و مشاوره و ...) و علوم عقلی (فلسفه و ...) 📖 آشنا با نجوم و طب سنتی-اسلامی و ... 🕌 ساکن قم ✍🏻 راه‌های ارتباطی با بنده👇 zil.ink/mohsen1440 ✉️ سؤال و مشاوره👇 @moghaddaszadeh
مشاهده در ایتا
دانلود
«شرایط انتقاد» و جزء مصادیق است و شرایطی دارد که اگر رعایت نشود گرفتار بسیاری از گناهانی که و تضییع است خواهیم شد. از جمله شرایط نقد و انتقاد: ✔️ باید همراه با ادب و احترام کامل و به دور از تهمت و توهین و نیش و کنایه باشد. ✔️ باید در مورد عمل و نظر و ... باشد نه در مورد خود شخص. ✔️ تخصص و آگاهی کافی در مورد چیزی که در مورد آن نظر می‌دهیم داشته باشیم. ✔️ باید توجه کنیم که حتی اگر تخصص و آگاهی کافی داشته باشیم، همانطور که احتمال دارد نظر و تشخیص انتقاد شونده اشتباه باشد، همانقدر هم احتمال دارد نقد ما اشتباه باشد. پس نباید طوری نقد کنیم که گویا نظر ما کاملا درست و نظر انتقاد شونده اشتباه است. ✔️ اگر انتقاد شونده مدیر و مسئول و رهبر و هر کسی که مسئولیت اداره جایی را به عهده دارد و صلاحیت آن مسئولیت را دارد، باشد باید دقت بیشتری کنیم. چرا که انتقاد نسنجیده، باعث تضعیف جایگاه او و ضعف در مدیریت او می‌شود که ضررش به خود ما برمی‌گردد. چنین کسی چه شوهر که مدیر یک خانواده است باشد و چه مدیر یک شرکت یا رهبر یا رئیس جمهور یک کشور باشد. همچنین اگر مدیر دارای صلاحیت تصمیمی گرفت، حتی اگر نقدی داشته باشیم؛ باید آن‌را نادیده بگیریم و با تمام قوا و با جدیت سعی در انجام آن داشته باشیم. چرا که همانطور که عرض شد همانطور که ممکن است تصمیم مدیر اشتباه باشد، همانقدر ممکن است نظر ما اشتباه باشد و بر اساس یک احتمال اشتباه نباید باعث ایجاد اختلاف و ضعف و سستی در عمل به آن تصمیم شویم که ضرر آن از اتحاد و عمل با قوت و قدرت به تصمیم متخصصی که احتمال اشتباه دارد بسیار بیشتر است.
کسانی که می‌گویند: وقتی فسادهای بزرگتری در کشور هست چرا به و و ... اعتراض می‌کنید؛ به این علته که قلبا و عملا این کارها را گناه نمی‌دانند (هر چند در زبان و عقیده گناه بدانند). وگرنه اگر انسان کاری را گناه و ممنوع بداند در مقابل آن بی‌تفاوت نمی‌ماند. مثلا اگر از چنین افرادی دزدی شود؛ آیا می‌پذیرند که چون در کشور و های بزرگی انجام میشه، پس به گرفتن آنها رسیدگی نشه!؟ قطعا نمی‌پذیرند! پس اگر هم در مقابل گناهی دعوت به بی‌تفاوتی می‌کنند به علت اینه که قلبا و عملا آن‌را نمی‌دانند! البته این به معنی کوچک شمردن و و ... نیست؛ بلکه برعکس،‌ بنده از این خلاف‌ها بیشتر از بسیاری از افراد ناراحت هستم (چون نسبت به جرمی که نکردم سرزنش می‌شوم)، اما نکته مهم اینه که وقتی انسان کاری را گناه بداند خود به خود و به طور طبیعی در مقابل آن بی‌تفاوت نخواهد بود؛ و کمترین مرتبه ، مرتبه قلبی است که انسان از انجام گناه در دل خود منزجر شود.