eitaa logo
فضائل امیرالمؤمنین علی علیه السلام🇵🇸
2هزار دنبال‌کننده
6.9هزار عکس
3.7هزار ویدیو
226 فایل
🌸اگر کسی فضائل امیرالمومنین علی علیه السلام را نقل کند خداوند گناهان زبان او را می بخشد🌸 💠تعجیل در فرج قطب عالم امکان صلوات💠 خادم : @fattemeh0606 🌷درمحضراستادشجاعی @jalasate_ostad
مشاهده در ایتا
دانلود
🔰سرّ حيات(1) (قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ مَاؤُكُمْ غَوْراً فَمَن يَأْتِيكُم بِمَاء مَّعِينٍ)[ملک: 30] «بگو: به من خبر دهيد اگر آب(شاميدني شما) به (زمين) فرو رود چه كسي آب روان برايتان خواهد آورد؟ بي گمان تطبيق اين آيه شريفه بر جريان امام مهدي (عج) و تأويل «ماء معين» به امام مهدي (عج) در كلام گُهربار امام باقر عليه السلام نه از سر تعبّد كه به دليل وجود پاره‌اي از همانندي ‌هاي لطيف است. به اختصار برخي از آنها را مرور مي‌كنيم: 🔘امام باقر عليه السلام در تفسير اين آيه فرمودند: «اين آيه درباره امام قائم (عج) نازل شده است. خداوند مي‌فرمايد: اگر امامتان از شما غايب شود و ندانيد كه او كجاست، چه كسي امام آشكاري براي شما خواهد آورد تا اخبار آسمان و زمين و حلال و حرام خداوند بلند مرتبه را براي شما بازگو كند؟ سپس فرمودند: به خدا سوگند تأويل اين آيه هنوز نيامده است و ناگزير خواهد آمد.» 1. آب مايه حيات است ( وَجَعَلْنَا مِنَ الْمَاء كُلَّ شَيْءٍ حَيٍّ)…[انبیاء: 30] و هر چيز زنده ‌اي را از آب پديد آورديم.» نفس عيسوي امام مهدي (عج) نيز حيات‌بخش قلب‌هاي مرده انسان‌های آخرالزمان خواهد بود. 🍃امام باقر (عليه السلام) در تفسير آيه شريفه (اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يُحْيِي الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا قَدْ بَيَّنَّا لَكُمُ الْآيَاتِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ)[حدید: 17] بدانيد كه خدا زمين را پس از مرگش زنده مي‌گرداند. به راستي آيات [خود] را براي شما روشن گردانيديم؛ باشد كه بينديشيد». فرمودند: «خداي بلند مرتبه زمين را به واسطه قائم عجل الله تعالي فرجه الشريف حيات مي‌بخشد، بعد از اينكه مرده باشد و منظور از مردن آن كفر اهل زمين است و كافر همان مرده است.» 2. آب پاك و پاكيزه كننده است. امام مهدي (عج) نيز افزون بر اينكه به مُقتضاي «إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيراً»[احزاب: 33] از هر آلودگي پاك و پيراسته است، هم چون آب ناب آلودگي‌ها را از قلب‌ها مي‌زدايد و تيرگي‌ها را از جانها مي‌برد. 🍃امام باقر عليه السلام در تفسير آيه شريفة (الَّذِينَ يَتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِيَّ الأُمِّيَّ... وَيَضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَالأَغْلاَلَ الَّتِي كَانَتْ عَلَيْهِمْ)[اعراف: 157] همانان كه از اين فرستاده، پيامبر درس نخوانده پيروي مي‌كنند... او از [دوش] آنان قيد و بندهايي را كه بر ايشان بوده است بر مي‌دارد» فرمود: «و قائم عجل الله تعالي فرجه الشريف (چون قيام كند) آنان را به كار پسنديده فرمان مي‌دهد و از كار ناپسند باز مي‌دارد... ”و از [دوش] آنان قيدها را بر مي‌دارد"... و آنان را از بندها رها مي‌سازد» 👇 @mola_amiralmomenin_as
فضائل امیرالمؤمنین علی علیه السلام🇵🇸
✔️#كارگزاران_امیرالمؤمنین_على_(ع) 🔰ابو ايّوب انصارى خالد بن زيد بن كُلَيب،كه به كنيه‌اش ابو ايّو
✔️(ع) 🔰ابو ذر غِفارى جُندَب بن جُناده كه به كنيه‌اش مشهور است، صداى رساى حق،فرياد بلندِ فضيلت و عدالت، از صحابيان والا مقام و از پيش‌گامان ايمان و از استوارْ گامان صراط‍‌ مستقيم بود.او پيش از اسلام،موحّد بود و از بت پرستى تَن زده بود. او از باديه به مكّه آمد و آيين حق را با همه وجود پذيرفت و آيات الهى را نيوشيد. ابو ذر را چهارمين و يا پنجمين كسى دانسته‌اند كه اسلام را پذيرفته و اسلام‌جويى و حق‌خواهى و باور به آيين جديد را از آغازين روز،آشكارا اظهار كرده بود. او در استوارگامى،راستگويى و صراحت لهجه بى‌بديل بود.پيامبر خدا(ص)،كلام جاودانه «آسمان بر كسى سايه نيفكند و زمين،كسى را بر پشت خود نگرفت كه راستگوتر از ابو ذر باشد» را به پاس اين ويژگى والاى او بيان فرمود. ابو ذر از معدود كسانى است كه در هنگامه ديگرسانى‌هاى پس از پيامبر (ص)،حريم حق را پاس داشت و جان خويش را سپر دفاع از جايگاه والاى امیرالمؤمنین على عليه السلام ساخت و از سه نفرى است كه هرگز از آن بزرگوار،جدا نشدند. در والايى‌ها و فضليت‌هاى ابو ذر بايد از نماز گزاردن او بر پيكر مطهّر بانوى اسلام،حضرت زهرا عليها السلام نيز ياد كرد. او از معدود كسانى است كه در آن هنگامه آميخته به رنج و غم،بر پيكر فاطمه زهرا عليها السلام نماز خواندند. خروش او عليه بيداد،شُهره تاريخ است.او اسراف،تبذير و بخشش‌هاى ناهنجار خليفه سوم را برنتابيد و عليه آنها خروشيد و تحريف‌هايى را كه مى‌خواستند براى پشتوانه‌سازى اين حاتم‌بخشى‌ها درست كنند،نيارست و بر خليفه و توجيه‌گرى كعب الأحبار،طعن زد و خليفه،او،اين فريادِ رساى عدالتخواهى را به شام كه ديارى تازه مسلمان و ناآشنا به فرهنگ اسلام بود تبعيد كرد. معاويه نيز كه در شام،چونان شاهان مى‌زيست و اعمال قيصرگونه انجام مى‌داد و عملاً احكام اسلام را زير پا مى‌نهاد،از فريادهاى ابو ذر در امان نماند و بدين‌سان به عثمان نوشت كه اگر ابو ذر در شام بماند،آن جا را به آشوب خواهد كشيد. عثمان نيز دستور داد كه ابو ذر را به مدينه بازگردانند. چنين كردند،با سخت‌ترين و رنج‌آميزترين شكل. @mola_amiralmomenin_as
فضائل امیرالمؤمنین علی علیه السلام🇵🇸
✔️#كارگزاران_امیرالمؤمنین_على_(ع) 🔰ابو ذر غِفارى جُندَب بن جُناده كه به كنيه‌اش مشهور است، صداى ر
✔️(ع) 🔰ابو ذر غِفارى ابو ذر به مدينه آمد. نه شيوه عثمان ديگرگون شده بود و نه موضع ابو ذر ! پس اعتراض بود و فرياد كردن، حق گويى بود و افشاگرى؛و چون تطميع‌ها و تهديدهاى دستگاه حكومت، كارگر نيفتاد، شيوه برخورد حكومت به گونه‌اى ديگر شد: تبعيد او به ربذه، بيابان خشك و سوزان، و بخش‌نامه خليفه كه هيچ كس حق ندارد ابو ذر را بدرقه كند. امیرالمؤمنین على عليه السلام آن بخش‌نامه ستمگرانه را برنتابيد و با فرزندان و تنى چند از صحابيان، ابو ذر را بدرقه كرد و در جملاتى سنگين، مظلوميت ابو ذر را بيان فرمود. ديگران نيز سخن گفتند تا مردمان بدانند كه ابو ذر، اين صحابى بزرگ را حقگويى و ستم ستيزى‌اش به ربذه مى‌فرستد،نه چيزهاى ديگر. تبعيد ابو ذر، از جمله زمينه‌هاى شورش عليه عثمان بود. او به ربذه رفت با دلى شاد از اين كه از زير بار مسئوليت حقگويى، شانه خالى نكرده است و با قلبى آكنده از غم كه تنهايش گذاشتند، و او را از مرقد مطهّر حبيبش پيامبر خدا(ص) جدا ساختند. عبد اللّه بن حواش كعبى مى‌گويد: ابو ذر را در ربذه ديدم،نشسته در سايه سايبانى، تنهاى تنها. گفتم:هان،ابو ذر! تنهايى‌؟ گفت:هماره امر به معروف و نهى از منكر، شعارم بود و حقگويى شيوه‌ام و اين همه، همراهى برايم باقى نگذاشت. ابو ذر به سال ٣٢ هجرى زندگى را بدرود گفت و آنچه را كه پيامبر خدا(ص) در آينه زمان ديده بود و گفته بود كه: «خدا رحمت كند ابو ذر را ! تنها زندگى مى‌كند، تنها زندگى را بدرود مى‌گويد و در هنگامه قيامت، تنها برانگيخته مى‌شود»، جامه واقعيت پوشيد. گروهى از مؤمنان،از جمله مالك اشتر،پس از مرگ آن صحابى بزرگْ‌ فرا رسيدند و با تجليل و احترام،پيكر نحيف آن حقگوى روزگار را به خاك سپردند. @mola_amiralmomenin_as
فضائل امیرالمؤمنین علی علیه السلام🇵🇸
#حدیث_مهدوی 🔘حضرت امام رضا عليه السلام «کسي که پرهيزکار نباشد، دين ندارد و کسي که تقيه نکند ايمان
«کسي که پرهيزکار نباشد، دين ندارد و کسي که تقيه نکند ايمان ندارد. گرامي ترين شما در نزد خدا، رعايت کننده ترين شماست در مورد تقيه. گفته شد: تا به کي؟! فرمود: تا روز معيّن، و آن روز خروج قائم ما اهل بيت (عليهم السلام الله) است. آگاه باشيد که هر کس پيش از خروج قائم ما (عليه‌السلام)، تقيه را ترک کند از ما نيست». **تحلیل شناختی:** این حدیث به طور عمیقی به مفاهیم بنیادین دین و ایمان، همراه با یک استراتژی شناختی-رفتاری مهم به نام "تقيه" می‌پردازد. 1. **«کسي که پرهيزکار نباشد، دين ندارد»**: * **پرهيزکاري (الورع)**: از منظر شناختی، پرهيزکاري به معنای **"کنترل شناختی و رفتاری"** است. این شامل توانایی شناسایی موقعیت‌های بالقوه مضر (چه از نظر اخلاقی، چه دینی و چه اجتماعی) و اجتناب فعالانه از آن‌ها است. این یک فرآیند تصمیم‌گیری مبتنی بر ارزش‌ها و اصول است. * **دین (الدین)**: دین در اینجا صرفاً مجموعه‌ای از عقاید نیست، بلکه یک **"چارچوب شناختی-عملی"** است که نحوه درک جهان و عمل در آن را هدایت می‌کند. نداشتن پرهيزکاري به معنای عدم توانایی در به‌کارگیری این چارچوب در موقعیت‌های واقعی و چالش‌برانگیز است. یعنی فرد قادر به "پردازش" و "اجرای" اصول دینی خود در مواجهه با وسوسه‌ها یا خطرات نیست. 2. **«و کسي که تقيه نکند ايمان ندارد»**: * **تقيه (التقيه)**: تقيه را می‌توان به عنوان یک **"استراتژی شناختی-اجتماعی"** تعریف کرد که شامل پنهان کردن باورها یا عقاید در شرایطی است که ابراز صریح آن‌ها منجر به آسیب، فشار یا اضطهاد شدید می‌شود. این یک مکانیسم دفاعی شناختی است که برای حفظ "سلامت روان" و "بقا" در محیط‌های خصمانه به کار می‌رود. * **ایمان (الایمان)**: ایمان در این بافت، فراتر از صرف باور قلبی است و شامل **"تعهد عملی و پایبندی درونی"** به باورهاست. کسی که ایمان واقعی دارد، باورهایش را به قدری درونی کرده که حاضر است برای حفظ آن‌ها، حتی از ابزارهایی چون تقيه استفاده کند. این نشان می‌دهد که ایمان، یک ساختار شناختی مستحکم است که حتی در شرایط دشوار نیز فرو نمی‌ریزد، بلکه با استفاده از استراتژی‌های انطباقی، خود را حفظ می‌کند. * **رابطه ایمان و تقيه**: حدیث، تقيه را شرط لازم برای ایمان معرفی می‌کند. این یعنی ایمان، یک باور صرف نیست که بدون توجه به محیط بیرونی حفظ شود، بلکه نیازمند یک "مدیریت شناختی" است تا در برابر فشارهای خارجی مقاومت کند. عدم تقيه در شرایطی که حفظ جان یا دین ایجاب می‌کند، می‌تواند نشانه‌ای از عدم استحکام یا عدم درونی‌سازی واقعی ایمان باشد (یعنی باورها هنوز به اندازه‌ی کافی عمیق نشده‌اند که فرد بتواند برای حفظ آن‌ها، از تاکتیک‌های حفاظتی استفاده کند). 3. **«گرامي ترين شما در نزد خدا، رعايت کننده ترين شماست در مورد تقيه.»**: * **کرامت (الکرامه)**: کرامت در اینجا به معنای ارزش و اعتبار درونی و در نزد خداوند است. این ارزش، نه بر اساس موقعیت اجتماعی یا قدرت ظاهری، بلکه بر اساس **"کیفیت مدیریت شناختی-رفتاری"** فرد در شرایط سخت بنا شده است. * **رعایت تقيه**: کسانی که بیشترین توجه و دقت را در به‌کارگیری تقيه دارند (یعنی در زمان و با شیوه مناسب از آن استفاده می‌کنند)، از دیدگاه شناختی، دارای **"هوش هیجانی و اجتماعی بالا"** و **"توانایی ارزیابی دقیق موقعیت"** هستند. آن‌ها قادرند بین حفظ باور درونی و ابراز بیرونی آن، تعادل برقرار کنند. این نشان‌دهنده یک "نرم‌افزار شناختی" پیشرفته برای بقا و حفظ اصول در شرایط پیچیده است. 👇👇👇 @mola_amiralmomenin_as
فضائل امیرالمؤمنین علی علیه السلام🇵🇸
✔️#شرح_نوین_زیارت_عاشورا #بخش_هفتاد_و_ششم ⁉️ مرگ و حيات ما چگونه ممكن است با مرگ و حيات امامان مع
✔️ 🔘اللَّهُمَّ‌ إِنَّ‌ هَذَا يَوْمٌ‌ تَبَرَّكَتْ‌١ بِهِ‌ بَنُو أُمَيَّةَ‌ وَ ابْنُ‌ آكِلَةِ‌٢ الْأَكْبَادِ٣ اللَّعِينُ‌ بْنُ‌ اللَّعِينِ‌ عَلَى لِسَانِ‌ نَبِيِّكَ‌ ص فِي كُلِّ‌ مَوْطِنٍ‌٤ وَ مَوْقِفٍ‌٥ وَقَفَ‌ فِيهِ‌ نَبِيُّكَ‌ صَلَوَاتُكَ‌ عَلَيْهِ‌ وَ آلِهِ‌ اللَّهُمَّ‌ الْعَنْ‌ أَبَا سُفْيَانَ‌ وَ مُعَاوِيَةَ‌ بْنَ‌ أَبِي سُفْيَانَ‌ وَ يَزِيدَ بْنَ‌ مُعَاوِيَةَ‌ عَلَيْهِمْ‌ مِنْكَ‌ اللَّعْنَةُ‌ أَبَدَ الْآبِدِينَ‌. 🖊لغت: ١- خير و خوش دانستن،بيك ديگر تبريك گفتن؛ ٢- خورنده؛ ٣- جگرها؛ ٤- محل و پايگاه؛ ٥- ايستگاه ▪️ترجمه: بارالها، عاشورا روزيست كه خاندان بنى اميه و فرزند هند جگر خوار، كشتن امام حسين(ع) را خير و خوش يمن دانسته و بيكديگر تبريك مى‌گويند در حاليكه همه اين خاندان و فرزندانشان لعنت شده‌اند كه بر زبان خودت و بر زبان پيامبرت كه درود خدا بر او و خاندانش باد . و در هر محلى و پايگاهى و جايگاهى كه پيامبرت(ص) در آن توقف مى‌كرد آنها را لعنت مى‌كرد و او ملعون پسر ملعون است هم خودش و هم فرزندش را خدا و پيامبر اسلام(ص) لعن كرده‌اند بارالها، بر ابوسفيان و معاويه و يزيد پسر معاويه لعنت كن و لعنت دائمى و هميشگى تو بر آنها باد. 🔘پيام‌ها و رازها: ١- تَبرّك يعنى چه و در چه مواردى صورت مى‌گيرد؟ ٢- خاندان بنى اميه با چه كسانى شروع ميشود؟ ٣- جگرخوار كيست‌؟ ٤- اگر كسى را خدا و پيامبرش لعن كنند در فرهنگ دينى چه آثارى بر آنها مترتب مى‌شود؟ ٥- تقاضاى لعنت بر اين سه نفر چه دليلى دارد؟ @mola_amiralmomenin_as
فضائل امیرالمؤمنین علی علیه السلام🇵🇸
✔️#شرح_نوین_زیارت_عاشورا #بخش_هفتاد_و_هفتم 🔘اللَّهُمَّ‌ إِنَّ‌ هَذَا يَوْمٌ‌ تَبَرَّكَتْ‌١ بِهِ‌
✔️ ⁉️ خاندان بنى اميه به چه چيز تبرك مى‌جستند؟ آنها بر طبق بيان زيارت شريف عاشورا و ديگر ادعيه و احاديث روز شهادت فرزند پيامبر اسلام(ص) يعنى اباعبدالله الحسين (صلوات الله عليه و اله) روز خوشحالى و تبريك گفتن بيكديگر قرار دادند و آن را خوش يمن و روز جشن ميدانند يزيد پسر معاويه دشمن خود يعنى امام حسين(ع) را شكست داده و بشكرانه اين عمل يزيد، براى روز عاشورا خيلى چيزها ساختند. تا افكار عمومى را از چنين حادثه بزرگ دور نگهدارند چنانچه امام صادق عليه السلام مى‌فرمود: مردم بعد از شهادت امام حسين(ع) به شام و يزيد گرايش يافته و در تعريف از او احاديث ساختند و جائزه‌ها گرفتند و از جمله آن‌ها همين بود كه عاشورا را، روز خير و بركت ساختند تا مردم را از عزا و اشك و مصيبت به شادى و ... مشغول كنند. ١ مانند: ١- روزه گرفتن در روز عاشورا با پاداشهاى دروغين، ٢- لباس نو پوشيدن و خود را شاداب نشان دادن، ٣- روز پيروزى بنى اميه را خوش يمن و پر از خير و بركت دانستن، ٤- آذوقه و چيزهاى مورد نياز را دراين روز ذخيره مى‌كنند و تا سال ديگر آن را مايه وسعت رزق و موجب خوشحالى و رونق كار و زندگى خود ميدانند. ٥- روز عاشورا را روز عيد دانسته با جشن و شادى در تمام برنامه هايشان آن را ثابت مى‌كنند. اين عمل بسيار نادرست و نامشروع هنوز در ميان دشمنان اهل بيت(صلوات الله عليهم) شايع است و بنقل بعضى از محققين اين روز را عيد عاشورا مى‌نامند. @mola_amiralmomenin_as
فضائل امیرالمؤمنین علی علیه السلام🇵🇸
#حدیث_مهدوی 🔘کلام امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف وأما وجهُ الانتفاع بي في غيبتي فکالانتفاع
📣 بیایید این👆کلام نورانی حضرت ولی عصر (عج) را از دو منظر شناختی و بلاغی مورد بررسی و تحلیل قرار دهیم: «وأما وجهُ الانتفاع بي في غيبتي فکالانتفاع بالشمس إذا غيبها عن الأبصار السحاب وإني لاَمانٌ لأهل الأرض کما أن النجومَ أمانٌ لأهل السماء» «اما کیفیت بهره‌مندی از من در دوران غیبتم، مانند بهره‌مندی از خورشید است هنگامی که پشت ابرها پنهان می‌شود. و همانا من مایه ایمنی اهل زمین هستم، همان‌گونه که ستارگان مایه ایمنی اهل آسمانند.» 🔘 **تحلیل بلاغی:** 1. **تشبیه مرکب (مشبه، مشبه‌به، وجه شبه):** * **مشبه:** کیفیت انتفاع از امام در زمان غیبت. * **مشبه‌به:** انتفاع از خورشید هنگامی که پشت ابرها پنهان می‌شود. * **وجه شبه:** "وجودِ باطنی و تأثیرِ غیرمستقیم". همان‌طور که خورشید با وجودِ حجابِ ابرها، همچنان گرما و نور خود را به زمین می‌رساند و باعث حیات می‌شود، امام نیز با وجودِ غیبتِ ظاهری، همچنان نور هدایت، رحمت و ایمنی خود را به اهل زمین می‌رساند. این تشبیه، غیبت را به معنای عدم وجود یا عدم تأثیرگذاری نمی‌داند، بلکه به معنای **"تغییرِ کیفیتِ ظهور و دسترسی"** است. 2. **استعاره مکنیه (در "غيبتها"):** * "غیبت" (پنهان شدن) در اینجا به صورت یک عمل انسانی یا عامل خارجی (ابر) که مانع دیدن می‌شود، تصویر شده است. این استعاره، غیبت را از یک حالت صرفاً وجودی به یک وضعیتِ دارایِ عاملِ ایجادکننده حجاب، تبدیل می‌کند که این خود بلاغی است. 3. **استعاره تمثیلیه / تشبیه (در بخش دوم):** * **«وإني لاَمانٌ لأهل الأرض کما أن النجومَ أمانٌ لأهل السماء»** * **مشبه:** امام (به عنوان منبع ایمنی برای اهل زمین). * **مشبه‌به:** ستارگان (به عنوان منبع ایمنی برای اهل آسمان). * **وجه شبه:** "راهنمایی، جهت‌یابی و دفعِ خطر". ستارگان در آسمان، با نور خود، راه را برای مسافران (کشتی‌ها، کاروان‌ها) روشن می‌کنند و از گمراهی آن‌ها جلوگیری می‌کنند. همچنین، وجود آن‌ها در نظم کیهانی، خود مایه پایداری و آرامش است. امام نیز در زمین، با هدایت‌های باطنی، معنوی و گاهی با واسطه‌ها، اهل زمین را از گمراهی، انحراف و خطراتِ اعتقادی و عملی حفظ می‌کند. این تشبیه، نقش "بنیادی" و "حفظ‌کننده" امام را در مقیاسِ زمینی، هم‌ردیفِ نقشِ ستارگان در مقیاسِ آسمانی قرار می‌دهد. 4. **توازن و تقابل:** * تقابل بین "زمین" و "آسمان" و همچنین تقابل بین "غیبت" (پنهان شدن) و "ایمنی" (ظاهر شدنِ اثر) بلاغتی خاص به کلام می‌بخشد و مفهوم را عمیق‌تر منتقل می‌کند. 5. **ایجاز و اختصار:** * کلام بسیار موجز و در عین حال پرمحتوا است. بدون اطناب، دو جنبه کلیدیِ نقش امام در غیبت (تأثیرگذاری و ایمنی‌بخشی) را بیان می‌کند. 👇👇👇 @mola_amiralmomenin_as
فضائل امیرالمؤمنین علی علیه السلام🇵🇸
#انتظار_و_عاشورا ✔️پيوند دو فرهنگ «عاشورا» و «انتظار»👇 🔘 مهدي، فرزند حسين صدها روايت، در اين باب
✔️پيوند دو فرهنگ «عاشورا» و «انتظار»👇 🔘 ياري حسين(ع)، ياري مهدي(عج) حضرت سکينه (س) نقل مي کند: امام حسين (ع) شبي در کربلا، خطاب به ياران خود فرمود: «... و قد قال جدي رسول الله (ص): ولدي حسينٌ يقتل بطفّ کربلا غريباً وحيداً عطشاناً فريداً. فمن نصره فقد نصرني و نصر ولده الحجة و لو نصرنا بلسانه فهو في حزبنا يوم القيامة؛ همانا جدم رسول خدا (ص) فرمود: فرزند من حسين در زمين کربلا، غريب و تنها، عطشان و بي کس، کشته مي شود. کسي که او را ياري کند، مرا و فرزندش مهدي را ياري کرده است و هر کس به زبان خود، ما را ياري کند، فرداي قيامت در حزب ما خواهد بود». 🔘يکساني القاب حسين(ع) و مهدي(عج) القاب «ثار الله»، «الوتر الموتور» و «الطريد الشريد»، القاب مشترک حسين (ع) و مهدي (عج) است: «ولکن صاحب هذا الامر الطريد الشريد الموتور بابيه..». «السلام عليک يا باب الله و السلام عليک يا ثار الله». «المترقب الخائف و الولي الناصح، سفينة النجاة... و الوتر الموتور». 🔘زيارت عاشورا زيارت عاشورا - که زيارت مخصوص امام حسين (ع) است - در دو قسمت، از خون خواهي حسين (ع) در رکاب امام مهدي (عج) خبر مي دهد: «ان يرزقني طلب ثارک مع امام منصور من اهل بيت محمد (ص)» و «ان يرزقني طلب ثاري [کم ] مع امام هديً ظاهر ناطق بالحق منکم». 🔘روز عاشورا و ياد مهدي(عج) امام باقر (ع) مي فرمايد: يکديگر را در روز عاشورا اين گونه تعزيت دهيد: «اعظم الله اجورنا بمصابنا بالحسين و جعلنا و اياکم من الطالبين بثاره مع وليه الامام المهدي من آل محمد (ع)؛ خداوند اجر ما و شما را در مصيبت حسين (ع) بزرگ گرداند و ما و شما را، از کساني قرار دهد که به همراه ولي اش، امام مهدي از آل محمد (ع)، طلب خون آن حضرت کرده، به خون خواهي او برخيزيم». @mola_amiralmomenin_as
✔️پيوند دو فرهنگ «عاشورا» و «انتظار»👇 🔘 عاشورا روز ظهور مهدي(عج) امام باقر (ع) مي فرمايد: «کانّي بالقائم يوم عاشورا يوم السبت قائماً بين الرکن و المقام و بين يديه جبرئيل ينادي....؛ گويا قائم را مي بينم که روز عاشورا، روز شنبه بين رکن و مقام ايستاده و جبرئيل پيش روي او ندا مي کند...» امام صادق (ع) نيز فرمود: «ان القائم صلوات الله عليه ينادي باسمه ليلة ثلاث و عشرين و يقوم يوم عاشوراء يوم قتل فيه الحسين بن علي ؛ قائم - درود خدا بر او باد - در شب بيست وسوم ماه رمضان به نامش ندا مي شود و در روز عاشورا، روزي که حسين بن علي در آن کشته شد، قيام خواهد کرد». 🔘ميلاد حسين(ع) و ياد مهدي(عج) در توقيع مبارک امام عسکري (ع) براي قاسم بن علاء همداني آمده است که: در روز تولد امام حسين (ع)، اين دعا را بخوان: «اللهم اني اسئلک بحق المولود في هذا اليوم الموعود بشهادته قبل استهلاله و ولادته بکته السماءُ و من فيها و الارض و مَن عليها... المعوّض من قتله ان الائمة من نسله و الشّفاء في تربته و الفوز معه في أوبته و الأوصياء من عترته بعد قائمهم و غيبته؛ خداوندا! من تو را به مقام مولود اين روز مي خوانم. او پيش از آن که به دنيا چشم بگشايد و قبل از آن که تولد يابد، وعده و خبر شهادتش داده شد. آسمان و هر کس در آن بود و زمين و هر کس بر روي آن بود، بر او گريه کرد.... او که در عوض شهادت او، ائمه از نسل او شدند و شفا در تربت او قرار داده شد، فوز و رستگاري با او، در روز رجوع و بازگشت او و بازگشت اوصياء از خاندان او، بعد از قائم آنان و سپري شدن غيبت او مي باشد». 🔘ميلاد مهدي(عج ) و ياد حسين(ع) شيخ عباس قمي در مفاتيح الجنان مي نويسد: با فضيلت ترين اعمال شب نيمه شعبان - که باعث آمرزش گناهان است - زيارت امام حسين (ع) مي باشد. هر که مي خواهد، روح 124 هزار پيامبر با او مصافحه کند، امام حسين (ع) را زيارت کند. اقل زيارت آن حضرت آن است که به بالاي بامي رود و به سمت راست و چپ نگاه کند؛ سپس سر به جانب آسمان بلند کند و حضرت را با اين کلمات زيارت کند: «السلام عليک يا اباعبدالله، السلام عليک و رحمة الله و برکاته» در قسمت «زيارات» نيز مي نويسد: احاديث بسياري در فضيلت زيارت امام حسين (ع) در نيمه شعبان وارد شده است. و بس است در اين باب آنچه که به چندين سند معتبر از حضرت امام زين العابدين (ع) و امام جعفر صادق (ع) وارد شده که: هر که بخواهد با او 124 هزار پيامبر، مصافحه کنند، زيارت کند قبر ابي عبدالله الحسين (ع) را در نيمه شعبان. به درستي که ملائکه و ارواح پيامبران، رخصت مي طلبند و به زيارت آن حضرت مي آيند. پس خوشا به حال آن که مصافحه کند با ايشان، و ايشان مصافحه کنند با او. پنج پيامبر اولوالعزم (نوح، ابراهيم، موسي و عيسي (ع)و محمد (ص)) نيز با ايشان اند. @mola_amiralmomenin_as
✔️پيوند دو فرهنگ «عاشورا» و «انتظار»👇 🔘 شب قدر و ياد حسين(ع) شب قدر، متعلق به امام زمان (ع) است و در اين شب يکي از اعمال مستحبي، زيارت امام حسين (ع) است. شيخ عباس قمي مي نويسد: «بدان که احاديث در فضيلت زيارت امام حسين (ع) در ماه مبارک رمضان - خصوصاً شب اول و نيمه و آخر آن و به خصوص شب قدر - بسيار است. از حضرت امام محمد تقي (ع) منقول است که هر که زيارت کند، امام حسين (ع) را در شب بيست و سوم ماه رمضان - و آن شبي است که اميد است شب قدر باشد و در آن شب هر امر محکمي جدا و مقدّر مي شود - مصافحه کند با او روح 124 هزار ملک و پيغمبر که همه رخصت مي طلبند از خداوند در زيارت آن حضرت در اين شب. از حضرت صادق (ع) مروي است: چون شب قدر مي شود، منادي از آسمان هفتم از بطن عرش ندا مي کند که حق تعالي هر کسي را که به زيارت قبر حسين (ع) آمده، آمرزيد. و در روايت ديگر است که هر که شب قدر نزد قبر آن حضرت باشد و دو رکعت نماز بگزارد، نزد آن حضرت يا آنچه که ميسر شود و از حق تعالي بهشت و پناه از آتش را بخواهد؛ خداوند به او بهشت و پناه از آتش را عطا فرمايد. ابن قولويه از حضرت صادق (ع) 🔘حسين(ع) در کلام مهدي(عج ) در دعاي ندبه آمده است: «اين الطالب بدم المقتول بکربلا» و «اين الحسن، اين الحسين و اين ابناء الحسين». و در زيارت منسوب به ناحيه مقدسه آمده است: «فلئن اخرتني الدهور و عاقني عن نصرک المقدور و لم اکن لمن حاربک محارباً و لمن نصب لک العداوة مناصباً فَلَأَنْدُبَنَّکَ صباحاً وَ مساءً و لَاَبْکِيَنَّ لک بدل الدموع دماً؛ اگر زمانه مرا به تاخير انداخت و مقدورات از ياريت بازم داشت و نتوانستم در رکاب تو با دشمنانت بجنگم، ولي از بام تا شام در ياد تو سرشک غم از ديده مي بارم و به جاي اشک خون مي گريم.». @mola_amiralmomenin_as
فضائل امیرالمؤمنین علی علیه السلام🇵🇸
#انتظار_و_عاشورا ✔️پيوند دو فرهنگ «عاشورا» و «انتظار»👇 🔘 شب قدر و ياد حسين(ع) شب قدر، متعلق به ام
✔️پيوند دو فرهنگ «عاشورا» و «انتظار»👇 🔘 زيارت حسين(ع) و مهدي(عج) در عيدها در عيدهاي اسلامي فطر، قربان و غدير؛ زيارت اين دو امام، وارد شده است. 🔘کوفه، پايگاه مشترک حسين(ع)، مهدي(ع) امام حسين (ع) از مکه به سمت کوفه رفت و حضرت مهدي (ع) از مکه به سوي کوفه خواهد رفت و مقر حکومت خود را در کوفه قرار خواهد داد؛ يعني، راه نيمه سيدالشهدا (ع) را به پايان خواهد رساند. 🔘فرشتگان ياور حسين(ع)، ياوران مهدي(عج) شيخ صدوق از امام رضا (ع) نقل مي کند: به تحقيق چهار هزار فرشته براي نصرت و ياري حسين [(ع)] به زمين فرود آمدند. آنان هنگامي که نازل شدند، ديدند حسين [(ع)] کشته شده است، از اين رو، ژوليده و غبارآلود در نزد قبر آن حضرت، اقامت کردند و همچنان هستند تا اين که قائم، قيام کند و آنان از ياوران و سپاه آن حضرت خواهند بود و شعارشان يا لثارات الحسين است». 🔘رجعت حسين(ع) در دولت مهدي(عج) امام محمد باقر (ع) مي فرمايند: امام حسين (ع) شب عاشورا به اصحابش فرمود: بشارت باد شما را به بهشت، به خدا قسم که بعد از آنچه بر ما جاري شود، مکث خواهيم کرد آن قدر که خداي تعالي خواسته باشد، پس بيرون مي آورد ما و شما را در آن هنگامي که قائم ما ظاهر شود، پس انتقام خواهد کشيد از ظالمان، و ما و شما مشاهده خواهيم کرد ايشان را در سلاسل و اغلال و گرفتار به انواع عذاب و نکال...» و امام حسين (ع) در روز عاشورا، دوباره از «رجعت» خود سخن گفته، مي فرمايد: «من اولين کسي خواهم بود که زمين شکافته مي شود و رجعت مي کنم». 🔘حسين(ع) در سوگ مهدي(عج) امام صادق (ع) درباره آيه شريفه «ثم رددنا لکم الکرة عليهم» مي فرمايد: «مقصود زنده شدن دوباره امام حسين (ع) و هفتاد تن از اصحابش در عصر امام زمان است؛ در حالي که کلاه خودهايي طلايي بر سر دارند و به مردم، رجعت و زنده شدن دوباره حضرت حسين (ع) را اطلاع مي دهند تا مؤمنان به شک و شبهه نيفتند». امام صادق (ع) مي فرمايد: «حسين (ع) با اصحابش مي آيند و هفتاد پيامبر آنان را همراهي مي کنند؛ چنان که همراه موسي (ع) هفتاد نفر فرستاده شدند. آن گاه حضرت قائم (ع) انگشتر را به وي مي سپارد و امام حسين (ع) غسل و کفن، حنوط و دفن حضرت قائم را بر عهده مي گيرد». @mola_amiralmomenin_as
فضائل امیرالمؤمنین علی علیه السلام🇵🇸
✔️#شرح_نوین_زیارت_عاشورا #بخش_هفتاد_و_هشتم ⁉️ خاندان بنى اميه به چه چيز تبرك مى‌جستند؟ آنها بر
✔️ ⁉️ خاندان بنى اميه با چه كسانى شروع ميشود؟ 🔘در شناخت انساب بايد به عقب برگرديم و افرادى را همراه با وضعيت روحى و روانى و عقيدتى و شخصيت اجتماعيشان بشناسيم و سپس به خانواده و نسلهاى بعدى آنها دقت كنيم تا اينكه رازهاى پيچيده حيات بشر شكافته شود اگر چه خداى متعال بوسيله آيات واحاديث حقايق بسيار مهمى را در ارتباط‍‌ با تاثير وضعيت روحى و روانى و اخلاقى والدين و سر سلسله خاندان در فرزندان و نسلهاى بعدى بيان فرموده است ليكن تاريخ زندگى بشر آزمايشگاه بسيار دقيقى است كه آن واقعيات را بطور روشن در اختيار همگان مى‌گذارد ولى اهل ايمان قبل از وقوع حوادث تاريخ همه آنها را از طريق آيات و احاديث با چشم دل مشاهده كرده و بر طبق دستورات الهى حركت نموده و قبل از هر حادثه ناگوار خود را از معركه نجات ميدهند و در هر صورت خود تاريخ از ابزار شناخت به شمار مى‌رود و در آيات قرآن با تاكيد زيادى به سير و مطالعه در تاريخ توصيه شده است. اميّه كه سر سلسله خاندان ابوسفيان و معاويه ميباشد فرزند عبد شمس شهرت يافته است ولى چنانچه قبلاً گفتيم وى پسر خوانده اوست كه از روم آمده بود، ايشان برادر جناب هاشم كه نياى دوم پيامبر اسلام(ص) است بصورت دوقلو بدنيا آمدند هاشم از صفاى باطن و عقيده سالم برخوردار بود و در ميان مردمان عصر خود يكفرد آبرومند و مورد اعتماد بود. چنانچه مورخان نوشته‌اند ايشان با رويت هلال ماه ذيحجه به ديوار كعبه تكيه ميداد و ميفرمود: گروه قريش شما عاقل ترين و شريف ترين طايفه عرب هستند نژاد شما بهترين نژادهاست خداوند شما را در كنار كعبه خانه خود جاى داده است. اى قوم من زُوّارخانه خدا در اين ماه بسوى شما مى‌آيند آنها ميهمانان خدايند پذيرائى آنها بر عهده شماست در ميانشان افراد فقير و تهيدست بسيار است بخدا سوگند اگر توانائى بيشتر مى‌داشتم از همه آنها پذيرائى مى‌كردم و هرگز از شما چيزى نمى خواستم ولى حالا انچه در توان دارم و از راه حلال بدست آوردم در اين راه خرج مى‌كنم شما را بخدا سوگند ميدهم مبادا كسى پولهائى را كه از راه حرام كسب نموده در اين راه مصرف كند ١به هر حال سفرهاى تجارتى بسوى شام در تابستان و بسوى يمن در زمستان، توسط‍‌ هاشم راه اندازى شد. اميه كه پسر خوانده عبد شمس است به رونق وضعيت مالى و شخصيتى عمويش هاشم حسد مى‌ورزيد و هميشه ناراحت بود و بدنبال توطئه و بر پاكردن فتنه بر ضد او بود ولى در هيچ موردى موفق نميشد اما آتش حسادت او شعله ور مى‌گشت و اين حسد موروثى / ١٣٠ سال پس از اسلام نيز ادامه داشت و جناياتى را به بار آورد كه در تاريخ نظير نداشت. بعد از جناب هاشم فرزندش [شيبه] كه به عبدالمطلب مشهور است و نخستين جد پيامبر اسلام(ص) ميباشد و عنوان[بنى هاشم] خاندان پيامبر اسلام به وى مربوط‍‌ ميشود در تمام زمانها مطرح و موجب افتخارشان بود . و يزيد پسر معاويه و او پسر ابوسفيان و او پسر حرب و او پسر اميه ميباشد كه درباره هر كدام اگر تاريخ را مطالعه كنيد جز فساد و ظلم و طغيان و جنايت و حسادت و ... چيز ديگرى، در پرونده آنها يافته نميشود و چون اغلب مورخان كه از اهل سنت هستند پرونده آنها را در كتابهايشان بازكرده و بعضى از واقعيات را بيان كرده‌اند كسى نمى تواند بگويد شما پيروان اهلبيت(صلوات الله عليهم) چون با آنها خصومت داريد چنين مى‌گوييد، ابوسفيان در زمان خلافت عثمان چشمانش را از دست داده بود همه خاندانش را دور خود جمع كرد و گفت حالا كه عثمان از خاندان بنى اميه سركار آمده تلاش كنيد حكومت و رياست را بيك ديگر مانند توپ پاس دهيد و نگذاريد از دستتان خارج شود من به آنچه عقيده دارم سوگند ميخورم كه عذاب و بهشت و جهنم و زنده شدن و قيامت وجود ندارد... @mola_amiralmomenin_as