eitaa logo
مشاعره
456 دنبال‌کننده
286 عکس
2 ویدیو
0 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
خسته ام پشتِ سَرم آب نریزید که من غُسلِ میّت شدہ ام،بس‌ که دلم جان دادہ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌
دلبسته شدن حس قشنگی است، ولی نه! بگذار که با بی کسیم، اُنس بگیرم
در بزَن سینه‌ی من را و کمی شادم کن فکر کُن مَسجدم و آخرِ ماهِ صفر است
طریق عشق طریقی عجب خطرناک است نعوذبالله اگر ره به مقصدی نبری
گوشه ویرانه گشتم تا تو را پیداکنم ناگهان دیدم که خود گوشه نشین عالمم
دیده ام ماتِ نگاهت شد چو طفلی گیج که؟ زنگ املا بر سر"قُسطنطنیه"مانده است
گر زِ آزُردن من هست غرض، مُردن من مُردم!...آزار مَکِش از پیِ آزردن من
لافِ عشق و گِلِه از یار زَهی لافِ دروغ عشقبازانِ چُنین، مستحقِ هجرانند
تو که یک روز پراکنده نبوده‌ست دلت صورت حال پراکنده‌دلان کی دانی
مثل اشک شوق ، شیرین است شور عاشقی هرچه نوشیدم از این چشمه، عطش شد بیشتر
ماهِ من امشب بتابان، نورِ خود بر جانِ من کز تمامِ ظلمت و تاریکیِ شب خسته‌ام ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌
مرا ببوس و به آتش بکش وجودم را شراب پیش لبت مزه است می‌فهمی...؟!
قشلاق كرده ام به تو از دستِ زندگی چندی ست پايتختِ جهانم اتاقِ توست!
توصیف ناپذیری و این را به غیر تو در وصفِ هرکسی که بگویم تعارف است
من میهمان دارم مبادا خاک برخیزد حالا که وقت آبروداری‌ست جارو جان!
گفته بودم که به خوبان ندهم هرگز دل باز چشمم به تو افتاد و گرفتار شـدم
دارم دلی که هرگز نشکسته خاطری را بیمار گشته از غم، پرهیز اگر شکسته
چندی‌است دل مرا نمی‌رنجانی از دست تو انتظار دارد دل من
و آغوش است درمان دلی که گاه می‌گیرد پناه آخر قلبم شمایی، هرگاه می‌گیرد
شعر هایم از خودم سرسخت تر دل بسته اند من فراموشت کنم ، این ها که ول کن نیستند
هر جا که رفتم تا فراموشی بگیرم یادش نشست از من جلوتر روبه رویم
گویند طبیبان که: بگو درد خود، اما دردی که گذشتست ز درمان به که گویم؟
قامتم از خمیدگی، صورت چنگ شد ولی چنگ نمی‌توان زدن زلف خمیدهٔ تو را
از مضحکه‌ی دشمن تا سرزنش دوست تاوان تو را می دهم اما به چه قیمت؟!
خار تَرم که تازه زِ باغی بریده‌اند محروم بوستانم و مردود آتشم