eitaa logo
موعود
1.9هزار دنبال‌کننده
4.7هزار عکس
1.1هزار ویدیو
275 فایل
🔸کانال رسمی موسسه فرهنگی هنری موعود عصر «عج»🔸 🔹پایگاه اینترنتی موسسه موعود: 🔸fa.mouood.com 🔹فروشگاه اینترنتی: 🔸shop.mouood.com 🔹 ارتباط با موعود: 🔸Eitaa.com/mouood_admin
مشاهده در ایتا
دانلود
2️⃣ 🔘 آیات حسینی: هجرت به جرم یکتاپرستی 🔻 خداوند فرموده است: «آنانکه مورد ستم واقع شده اند، اجازه یافته اند تا پیکار نمایند و از خود دفاع کنند و خداوند بر یاری آنها تواناست. آنانکه به ناحق از شهر و دیارشان رانده شده اند، تنها به خاطر این بود که می گفتند: پروردگار ما، خدای یکتاست.»(۱) ▪️ امام حسین (ع) پس از مردن و بر تخت نشستن ، آن ملعون نامه ای به والی مدینه، ولید بن عتبه نوشت و دستور داد که از همه ی اهل برای او بیعت بگیرد علی الخصوص از حسین بن علی (ع)؛ سپس به او نوشت: «اگر حسین از بیعت خودداری کرد، گردنش را بزن و سرش را بفرست!(۲) ▪️ بدین ترتیب امام حسین(ع) مجبور به مهاجرت به مکه شدند. یزید که از هجرت امام باخبر شده بود، گروهی را در لباس حجاج برای ترور امام به مکه فرستاد. نامه ی کوفیان و شرایط ناامن مکه، بار دیگر امام را مجبور به هجرت کرد و اینبار، ایشان حج خود را نیمه کاره رها کردند و به قصد کوفه، مکه را ترک گفتند. ▪️ کاروان امام حسین (ع)، چندان از مکه دور نشده بود که خبر شهادت (ع)، پیک امام به کوفیان، به ایشان رسید و امام این بار به سمت حرکت کردند. ▪️ امام صادق (ع) در تأویل آیات شریفه ی مذکور، فرمودند: «این آیه ی شریفه در شأن علی (ع)، جعفر طیار و حمزه نازل شد و در مورد حسین بن علی(ع) جریان یافت.»(۳) ▪️ امام حسین (ع)، به جرم یکتا پرستی، واقع شدند و از شهر و دیار خود رانده شدند تا جایی که مکان امنی باقی نماند تا حضرت، از خوف دشمنان در امان بمانند و این تفسیر آیه شریفه ای است که یاد کردیم... 📚 منابع: 1. سورة حج: آیات 39-40. 2. سید بن طاووس، لهوف، نشر نبوغ، ص 41. 3. شوشتری، شیخ جعفر، خصائص الحسینیه، نشر آرام دل، ص 370. 4. بحارلانوار: ج 45، ص 99. @mouood_org
6️⃣ 🔘سفیانی در کلام امیرالمؤمنین 🔸 امررمؤمنان(ع) در نامه‌ ای كه چند روز پیش از جنگ به نوشته، آورده است: «گویی مردی را از نسل تو با چشم خود می بینم که مردی شوم، ملعون، پلید، خشن و درشت خوی است، که خداوند رحم و مروت را از دلش سلب کرده است. مادرش از خاندان کلب است. اگر بخواهی نام و نشان سن و سالش را بیان می کنم، سپاهی را به سوی می فرستد که در آن قتل و غارت و فحشای فراوان مرتکب شوند. 🔸 مردی پاک و پاکیزه از تبار من از میان آنها می گریزد و زمین را پر از و داد می نماید، آن چنان که پر از و ستم شده است. او را نیز با نام و نشان و سن و سال می شناسم، که او از نسل پسرم حسین(ع) است. صاحب این سپاه (سفیانی) مرد پاک و پاکیزه و بی گناهی را از اولاد من در احجار الزّیت به قتل می رساند.» 🔸 و نیز فرمودند: « با پرچمی سرخ خروج می کند، فرمانده سپاهش مردی از قبیله است و دوازده هزار جنگجوی سواره از سپاه به سوی مدینه اعزام می شوند، که فرماندهی آنها را مردی از بنی امیه به نام حُزیمه به عهده می گیرد، که چشم چپش نابیناست و سفیدی ضخیمی روی مردمک آن را پوشانیده است. 🔸 مردان را مُثلِه می کند و پرچمش برنمی گردد تا وارد مدینه شود و در خانة ابی الحسن اموی نزول کند. آنگاه گروهی از سپاهیان را به جست و جوی مردی از من می فرستد که عده ای از در اطراف او گرد آمده اند. آنگاه مدینه را به قصد ترک می کند، چون به وسط بیابان سپید برسد، در کام زمین فرو می روند. 🔸 فقط دو نفر گزارشگر برای عبرت دیگران باقی می مانند که خداوند صورت های آنها را به پشت گردنشان برمی گرداند، تا نشانه ای از آن حادثه شگفت باشند.» 📚 برگرفته از کتاب 📬 خرید از فروشگاه موعود https://shop.mouood.com/zohur_ghyam/ از کتابراه: B2n.ir/p44426 از فراکتاب: B2n.ir/m63967 از طاقچه: B2n.ir/m62429 @mouood_org
✡️ تبارشناسی بنی‌امیه با رویکرد یهودی(۳): رابطه خصمانه غیرعادی با بنی هاشم 🔸 یکی از مواردی که ما را نسبت به عدم ارتباط خانوادگی امیه با و هاشم مطمئن می سازد، رابطه خصمانه عجیب و غریب او است. امیه، هم با هاشم درگیر شد و هم با و در هر دو مورد شکست خورد. کار به اینجا ختم نگردید و این خباثت، در نسل وی ماندگار گردید. 🔸 حرب بن امیه با عبدالمطلب درگیرشد؛ با رسول الله(ص)؛ با امیرالمؤمنین(ع) و امام حسن(ع) جنگید و اسباب شهادت ایشان را فراهم ساخت؛ ، خون امام حسین(ع) را ریخت؛ عبدالملک مروان با امام سجاد(ع) به مخالفت برخاست و ولید بن عبدالملک، آن حضرت را به شهادت رساند؛ هشام بن عبدالملک، امام باقر(ع) را به شهادت رساند و در هم ، از همین تیره، به کشتار شیعیان امیرالمؤمنین(ع) می‌ پردازد و با امام زمان(عج) به جنگ برمی خیزد. 🔸 در زمینه رابطه این دو خاندان، روایتی بسیار قابل توجه از امام صادق (ع) در دست است: «ما و خاندان سفیان دو خاندان هستیم که در راه خدا با هم دشمن شدیم. ما گفتار خدا را تأیید می کردیم و آنها تکذیب. ابوسفیان با رسول الله(ص) و با علی بن ابی‌طالب(ع) و یزید با امام حسین(ع) جنگیدند و (در آخرالزمان) سفیانی با قائم خواهد جنگید.» 🔸این روایت، از نگاه فلسفه تاریخ، روایتی کلیدی به شمار می آید و بیانگر دو جریان حق و باطل در طول تاریخ است. 📚 اندیشکده مطالعات یهود با استفاده از کتاب ، دفتر دوم، انتشارات شهید کاظمی، صص۴۵-۶۲. @mouood_org
✡️ تبارشناسی بنی‌امیه با رویکرد یهودی(۴): خاندانی با روابط پیچیده 🔸 آنچه در نسل نمود بسیاری دارد، فراوانی در این نسل، برخلاف است. روشن است که فراوانی چنین امری در یک خاندان، حاکی از جایگاه نداشتن و دون پایه و بی اصل و ریشه بودن آنها است. امری که با انتساب امیه به خاندان نبوت، کاملاً در تناقض است. برخی از نمونه های این روابط پیچیده عبارتند از: 🔸 نفیل، درباره حرب بن امیه و ، خطاب به حرب چنین سرود: «پدر تو زناکار بود، ولی پدر او مردی پاکدامن بود که لشکر فیل را از شهر دور ساخت.» 🔸 گفته شده است امیه، دست به کاری زد که تا به آن روز در میان عرب سابقه نداشت. او پیش از مرگش، همسرش را به ازدواج پسرش ابوعمرو درآورد و ابوعمرو با او هم بستر شد. مادر ابوسفیان از پرچمداران روزگار جاهلیت بود. 🔸 ابوسفیان با زنان بدکاره متعددی از قبیل مادر زیاد بن ابیه، مادر عمرو بن عاص و مادر طلحه در ارتباط بود. مصعب هم به عبیدالله بن ابی بکره گفت: پدر تو یکی از بردگان طائف بود، ولی شما بعدها ادعا کردید ابوسفیان با مادرتان زنا کرده (تا بتوانید خود را صاحب نسب، نشان دهید) اگر زنده بمانم، شما را به همان ریشه اصلی تان باز خواهم گردانید. 🔸 از آن سو، وقتی برای نزد رسول الله(ص) آمد، آن حضرت پیمان هایی از او گرفت از جمله اینکه نکند. هند گفت: مگر زن آزاد، زنا می کند؟ رسول الله(ص) نگاهی به یکی از اصحاب انداخت و تبسم نمود. 🔸 معاویه در اصل و نسب، مردّد میان چهار مرد به نام های مسافر بن ابی عمرو، عماره بن ولید بن مغیره، عباس بن عبدالمطلب و صباح آوازه خوان بود. در ضمن ماجرایی، وقتی حاضران در جلسه به دشنام دادن به شاعر یهودی پرداختند و او را «زاده زن یهودی» خطاب کردند، شاعر یهودی گفت: اگر دشنامتان را رها نکنید، من هم درباره معاویه به شما خواهم گفت. معاویه هم از حاضران خواست ساکت شوند تا زبان او بر وی بسته شود و سپس بحث را عوض کرد. 📚 اندیشکده مطالعات یهود با استفاده از کتاب ، دفتر دوم، انتشارات شهید کاظمی، صص۴۵-۶۲. @mouood_org
✡️ تبارشناسی بنی‌امیه با رویکرد یهودی(۵): غیراصیل بودن بنی امیه 🔸گزارش های متعددی در دست است که اصل و نسب بنی امیه را زیر سؤال می برد: امیرالمؤمنین(ع) در نامه ای به نوشت: «آزادشدگان و فرزندان آنها را چه به جداسازی نخستین مهاجران و تعیین رتبه و طبقه آنها؟ از صدای مهره معلوم است که از جنس سایر مهره ها نیست.» طرفداران معاویه تصریح دارند این عبارت، درباره کسی به کار می رود که خود را به گروهی که از آنها نیست، نسبت می دهد و نخستین بار برخی از صحابه این جمله را در ردّ ادعای عقبه بن ابی معیط، درباره قریشی بودن خودشان به کار بسته اند. 🔸 ابوطالب در ماجرای شعب، شعری سرود و در ضمن آن چنین گفت: «به خصوص از عبدشمس و نوفل یاد می کنم که ما را همچون سرپوش زنان به کناری انداختند. پدر آن ها از قدیم، برده پدربزرگ ما بود. آنها فرزندان همان کنیز فراخ چشمی هستند که از آن سوی دریا آورده شد.» 🔸 ابن عباس در پاسخ معاویه که گفته بود: مگر ما همه شاخه های یک درخت به نام عبدمناف نیستیم؟ گفت: هرگز! از راه درست منحرف شدی و پاسخ را رها کردی. میان ما و شما برزخ و حجابی است که شما پوسته و ما مغز آن هستیم. چقدر فاصله است میان بندگان و سروران! امیه را همانند هاشم می دانی؟! هاشم، دارای اصالت و کرامت بود، نه پَست و حرام زاده... 🔸 نکته ی دیگری که نباید در این زمینه دور از نظر بماند اینکه، به حکم رسول الله(ص)، سیادت و ذوی القربی بودن به نسل هاشم رسید و نسل عبدشمس در این عنوان هیچ سهمی ندارند. براساس آیه ، آن بخش از که بدون درگیری و با قرارداد صلح آزاد شده بود، ملک شخصی رسول الله(ص) به شمار می آمد. نحوه تقسیم خمس خیبر، باعث اعتراض برخی از افراد خاص شد. براساس آیه قرآن، رسول الله(ص) باید بخشی از خمس را میان نزدیکان خود تقسیم می نمود. این عده اعتراض داشتند که چرا رسول الله (ص)، این بخش را به و بنی مطلب اختصاص داده و آنها را از آن محروم کرده است؟ و اینکه چه فرقی میان آنها و بنی مطلب است؟ پاسخ رسول الله(ص) اما جالب است. ایشان فرمود: بنی هاشم و بنی مطلب، هیچ گاه مرا رها نکردند. بنی هاشم و بنی مطلب، یکی هستند. 📚 اندیشکده مطالعات یهود با استفاده از کتاب ، دفتر دوم، انتشارات شهید کاظمی، صص۴۵-۶۲. @mouood_org
✡️ تبارشناسی بنی‌امیه با رویکرد یهودی(۷): اتهام فرزندخواندگی در نسل امیه 🔸 ابومعیط بن ذکوان بن امیه: گفته شده است ذکوان نیز ابان را که همان ابومعیط است، به فرزندخواندگی گرفت. فضل بن عباس در شعر خود، از ابومعیط با عنوان بن ذکوان الصفوری یاد کرد. 🔸 می نویسد: ابومعیط، برده ای اهل صفوریه بود که ابوعمرو او را به آورد و به فرزندی گرفت. 🔸 در دفاع از آباء و اجداد خود، ابومعیط را نیز فرزند امیه معرفی کرد ولی دوباره پاسخ شنید: این ادعای شماست. مسعودی هم می نویسد: عقیل می گفت ابومعیط، مردی یهودی از اهالی صفوریه بود. 🔸 در نقل آبرومندانه تر ماجرا، پس از مرگ ، همسرش آمنه به پسر بزرگ امیه به نام ابوعمرو رسید و نتیجه این ازدواج، زائیده شدن ابومعیط بود. بنابراین فرزندان آمنه، هم برادران ابومعیط بودند و هم عموهایش. 📚 اندیشکده مطالعات یهود با استفاده از کتاب ، دفتر دوم، انتشارات شهید کاظمی، صص۴۵-۶۲. @mouood_org