eitaa logo
نماز اول وقت بخوانیم
3.1هزار دنبال‌کننده
73 عکس
963 ویدیو
218 فایل
@namazmt مرکز تخصصی نماز بانوی باحیا @banoy_ba_haya دعوت به نماز @d_b_namaz احکام نماز @ahkam_namaz سخنرانی‌کوتاه نمازی @sokhanrani_namaz ذکرهای نماز @navb111 محتوای نماز @navb112 عناوین کانال eitaa.com/96469/7162 ارسال بدون منبع ✅
مشاهده در ایتا
دانلود
هدایت شده از 
لطفا در ایتا مطلب را دنبال کنید
مشاهده در پیام رسان ایتا
امیرالمؤمنین در قرآن 45 ؛ علم الکتاب 3 https://eitaa.com/joinchat/2692940340C97cb7e742d
هدایت شده از 
۴۵ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیم سلام به شما معلم عزیز. جلسه چهلم پنجم است که آیات فضیلت امیرالمؤمنین را تقدیم‌تان می‌کنم. در جلسات قبل بیان شد که خداوند متعال در آیه ۴۰ سوره نمل بیان فرمودند که ما مقدار کمی از «عِلمُ الکتاب» را به «آصفِ بنِ برخیا» دادیم و در آیه ۴۳ سوره رعد بیان فرمودند که ما تمام «عِلمُ الکتاب» را به علی بن ابیطالب علیه السلام دادیم. صادق آل محمد صلی الله علیه و آله یک مقایسه‌ای انجام دادند‌ ، بین علم «آصفِ بنِ برخیا» و علم امیرالمؤمنین علیه السلام فرمودند : «بِقَدْرِ مَا تَأْخُذُ الْبَعُوضَةُ بِجَنَاحِهَا مِنْ مَاءِ الْبَحْر» اگر یک پشه‌ای بر روی دریا حرکت کند و مقدار کمی از آب دریا به بال او برسد علم «آصفِ بنِ برخیا» آن مقدار آب کمی است که بر بال پشه قرار دارد و علم امیرالمؤمنین علیه السلام کُلّ آب دریا خواهد بود. برای اینکه عظمت علم امیرالمؤمنین را بهتر متوجه شویم یک داستان از حضرت موسی علیه السلام برایتان بیان می‌کنم. حضرت موسی یکی از پنج پیامبر اولوالعزم است. خداوند در کوه طور بدون واسطه با او سخن گفت. «وَ کَلَّمَ اللهُ مُوسی تَکْلِیماً» و کتاب آسمان تورات را بر او نازل کرد. حضرت در بین مردم در حال سخنرانی بود که شخصی از ایشان سؤال پرسید : آیا خداوند عالم‌تر از تو هم برای مردم فرستاده؟ حضرت موسی فرمودند : نمی‌دانم ولی به ذهنشان آمد که در این زمان، عالم‌تر از من وجود ندارد. خداوند متعال جبرئیل را فرستاد تا به حضرت موسی بگوید شخصِ عالم‌تر از تو وجود دارد و اگر می‌خواهی او را ببینی به ساحل «مَجمعُ البَحرین» برو تا با او ملاقات کنی. وقتی در کنار ساحل «مَجمعُ البَحرین» حضرت خضر علیه السلام را دید و با همدیگر سخن گفتند‌ ، هر دو نگاه کردند‌ ، دیدند یک پرنده‌ای آمد کنار ساحل شش بار منقارش را پر از آب کرد هر بار به یک طرف آب را می‌ریخت. یک بار شمال‌ ، یک بار جنوب‌ ، یک بار شرق‌ ، یک بار غرب‌ ، یک بار به سمت آسمان و یک بار بر روی زمین‌ آب را ریخت. برای بار هفتم منقارش را پُر از آب کرد‌ ، ولی دوباره به دریا برگرداند. حضرت موسی که عالمِ علمِ تشریح است چیزی متوجه نشد. از حضرت خضر سؤال پرسید : شما که عالم علمِ تکوین هستید آیا متوجه پیام این پرنده شدی؟ او می‌خواهد یک پیامی را به ما برساند. حضرت خضر فرمودند : من هم متوجه نشدم. خداوند فرشته‌ای را در قالب انسان مجسّم کرد. این فرشته رو کرد به حضرت موسی و خضر و گفت : این پرنده می‌خواهد بگوید به حق آن خدایی که شرق و غرب‌ ، شمال و جنوب‌ ، آسمان و زمین را آفرید‌ ، سخنی را که من می‌گویم حق است. آن سخن این است که علم شما دو تا که علم تکوین و تشریع را دارید نسبت به پیامبر آخرالزمان که نامش محمد صلی الله علیه و آله است و جانشین او نامش علی علیه السلام است «عِلْمُكُمَا جَمِیعاً فِی عِلْمِهِمَا مِثْلُ هَذِهِ الْقَطْرَةِ فِی هَذَا الْبَحْر» مثل این قطره آبی می‌ماند که از کُل دریا من در منقارم جمع کردم. ( بحار الأنوار (ط - بیروت)، ج‏40، ص: 177 ) یعنی علم آنها بسیار بسیار زیاد است و به ذهنتان هم نیاید که شما عالم‌ترینِ انسان‌ها هستید. عالم‌ترین انسان‌ها بر روی کره زمین حضرت محمد و علی بن ابیطالب علیهما السلام هستند.
هدایت شده از 
۴۶ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیم سلام به شما معلم عزیز. جلسه چهل و ششم است که آیات فضیلت امیرالمؤمنین را تقدیم‌تان می‌کنم. در جلسات قبل بیان شد که علمِ امیرالمؤمنین از علم «آصفِ بنِ برخیا» ، حضرت موسی و حضرت خضر برتر و بیشتر بود. در این جلسه می‌خواهم یک قاعده کلی خدمت‌تان بیان کنم. امام صادق علیه السلام بیان فرمودند : حضرت از یکی از یارانشان پرسیدند نظر مردم در رابطه با پیامبران اولوالعزم و علی بن ابیطالب علیه السلام چیست؟ آن شخص گفت : مردم پیامبران اولوالعزم را از همه مردم بالاتر می‌دانند حتی از علی بن ابیطالب! امام صادق از آیاتِ قرآن برای او اثبات کردند که علی بن ابیطالب از پیامبران اولوالعزم بالاترند. با توجه به اینکه هر کتاب آسمانی که نازل می‌شد‌ ، از کتاب آسمانی قبلی کامل‌تر بود حضرت فرمودند که خداوند می‌فرماید : «وَ کَتَبْنا لَهُ فِی الْأَلْواحِ مِنْ کُلِّ شَیْءٍ مَوْعِظَة» ما در کتاب تورات که بر حضرت موسی نازل کردیم برخی از موعظه و پند و نصیحت‌ها را گذاشتیم نه همه را و بعد از حضرت موسی‌ ، حضرت عیسی آمدند که در رابطه با حضرت عیسی قرآن می‌گوید : «وَ لِأُبَیِّنَ لَکُمْ بَعْضَ الَّذِی تَخْتَلِفُونَ فِیهِ» منِ حضرت عیسی با توجه به کتاب انجیل حُکم برخی از موارد اختلافی بین شما را صادر می‌کنم و جوابش را بیان می‌کنم و باز هم نفرمودند همه موارد اختلافی ! اما در رابطه با قرآن کریم آمده که : «لا رَطب‌ٍ وَ لا یابِس‌ٍ إِلّا فِی‌ كِتاب‌ٍ مُبِین‌ٍ» هیچ تر و خشکی نیست مگر اینکه در قرآن وجود دارد و طبق حدیثی که شیعه و اهل سنت قبول دارند در آیه ۴۳ سوره رعد «قُلْ کَفی بِاللهِ شَهِیداً بَیْنِی وَ بَیْنَکُمْ وَ مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْکِتابِ» کسی که «علمُ الکتاب» را دارد‌ ، یعنی تمامِ علوم قرآن را مسلّط است علی بن ابیطالب علیه السلام است. پیامبر عزیزمان صلی الله علیه و آله فرمودند : تمام آیات قرآن ظاهری دارند و باطنی و آن باطن باز هم باطنی دارد. «وَ لِبَطنِهِ‌ بَطنٌ‌ اِلی‌ سَبعَه‌ اَبطُن‌» آیات قرآن هفت باطن دارند که تمام آنها را علی بن ابیطالب علیه السلام می‌داند. حضرت فرمودند : قرآن محکم دارد و متشابهی‌ ، ناسخی و منسوخی‌ ، تفسیری و تأویلی‌ ، ظاهری و باطنی‌ ، بعد از اینکه من از بین شما رفتم‌ ، هر یک از شما سؤالی درباره قرآن داشت از علی بن ابیطالب بپرسد. «فَإِنَّهُ قَدْ عَلِمَ كَمَا قَدْ عَلِمْتُهُ ظَاهِرَهُ وَ بَاطِنَهُ وَ مُحْكَمَهُ وَ مُتَشَابِه» چون تمام این علوم را من می‌دانستم و به علی بن ابیطالب آموزش دادم. ای کاش پس از آنکه پیامبر اکرم از دنیا رفت مردم هجوم می‌آوردند به در خانه علی بن ابیطالب علیه السلام و از ایشان استفاده‌های علمی می‌کردند. ای کاش به جای اینکه حضرت به آبیاری نخلستان بپردازد و چاه آب حفر کنند بر مَسند علمی می‌نشستند و یاران پیامبر از علم ایشان بهره می‌بردند.
هدایت شده از 
لطفا در ایتا مطلب را دنبال کنید
مشاهده در پیام رسان ایتا
امیرالمؤمنین در قرآن 46 ؛ علم الکتاب 4 https://eitaa.com/joinchat/2692940340C97cb7e742d
هدایت شده از 
لطفا در ایتا مطلب را دنبال کنید
مشاهده در پیام رسان ایتا
امیرالمؤمنین در قرآن 47 ؛ امام مبین 1 https://eitaa.com/joinchat/2692940340C97cb7e742d
هدایت شده از 
۴۷ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیم سلام به شما معلم عزیز. جلسه چهل و هفتم است که آیات فضیلت امیرالمؤمنین را تقدیم شما می‌کنم. در سوره مبارکه یاسین آیه ۱۲ خداوند متعال می‌فرمایند : «وَ کُلَّ شَیْءٍ أَحْصَیْناهُ فِی إِمامٍ مُبِینٍ» و هر چیزی را ما در امامِ روشنگر شمردیم یعنی در امامِ مُبین قرار دادیم. یک سؤال در رابطه با این آیه مطرح می‌شود که منظور از امام در این آیه چیست؟ ببینید‌ ، در سوره هود آیه ۱۷ خداوند در رابطه با کتاب تورات واژه «امام» را به کار بردند : «وَ مِنْ قَبْلِهِ كِتابُ مُوسى‏ إِماماً» و در سوره بقره آیه ۲۵ در رابطه با یک انسان‌ ، یعنی حضرت ابراهیم‌ ، واژه «امام» را به کار بردند : «إِنِّی جاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِماماً» بنابراین امام یا یک کتاب است یا یک انسان. وقتی این آیه مبارکه یعنی آیه ۱۲ سوره یاسین نازل شد‌ ، ابوبکر و عُمر در محضر پیامبر عزیزمان صلی الله علیه و آله بودند‌ و سؤال پرسیدند که آیا منظور از امام مبین‌ ، کتاب تورات است؟ پیامبر فرمودند : نه! پرسیدند : آیا کتاب انجیل است؟ پیامبر فرمودند : نه ! به محض اینکه این جمله تمام شد‌ ، امیرالمؤمنین وارد آن مجلس شد‌ ، پیامبر اشاره کردند به امیرالمؤمنین فرمودند : «إِنَّهُ الْإِمَامُ الَّذِی أَحْصَی اللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی فِیهِ عِلْمَ کُلِّ شَیْءٍ» این‌ ، آن «امام مبین» است که در آیه ۱۲ سوره یاسین به آن اشاره شده که خداوند تمام علوم را در ایشان قرار داده. امیرالمؤمنین علیه السلام از عمارِ یاسر سؤال پرسیدند ؛ که تا حالا آیه «وَ کُلَّ شَیْءٍ أَحْصَیْناهُ فِی إِمامٍ مُبِینٍ» را تلاوت کردی؟ گفت : بله. حضرت فرمودند : «أَنَا ذَلِكَ الإمَامُ الْمُبین» منظور از امام مُبین در این آیه من هستم. ابوذر و آقا امیرالمؤمنین علیه السلام در بیابان قدم می‌زدند‌ ، رسیدند به دشتی که وادی مورچگان بود‌ ، هزاران هزار مورچه در حال حرکت بودند‌ ، سیل مورچه‌ها روان بود. ابوذر جمله‌ای گفت که مفهومش این بود «غیر از خداوند متعال هیچکس تعداد این مورچه‌ها را نمی‌داند!» امیرالمؤمنین فرمودند : به اِذنِ اللّه من تعداد این مورچه‌ها را می‌دانم و نر و ماده هر یک از مورچه‌ها را هم می‌شناسم. بنابراین آیه «وَ كُلَّ شَی‌ءٍ أَحْصَیناهُ فِی إِمامٍ مُبِینٍ» مانند آیه ۴۳ سوره رعد در رابطه با علمِ آقا امیرالمؤمنین است.
💠 دعایی برای رفع مشکلات و افزایش رزق و روزی 💠 🍒 امام صادق عليه السلام: جبرئيل عليه السلام نزد يوسف عليه السلام - كه در زندان بود-، آمد و به او گفت: اى يوسف! در پىِ هر نماز بگو: «اللَّهُمَّ اجعَل لي فَرَجاً و مَخرَجاً، وَارزُقني مِن حَيثُ أحتَسِبُ ومِن حَيثُ لا أحتَسِبُ.» «خدايا! برايم گشايش و برون شوى قرار ده و مرا از آن جا كه حساب مى كنم و آن جا كه حساب نمى كنم، روزى برسان». 📗 بحار الانوار، ج 12، ص 256