eitaa logo
نوشته
98 دنبال‌کننده
129 عکس
138 ویدیو
2 فایل
احادیث کاربردی سخنان زیبا و کاربردی حکمت
مشاهده در ایتا
دانلود
🔹قاعده قرعه یک قاعده عقلایی است ✅ و از روایت‌ها یا از آیات استفاده ماورای آن چه قاعده عقلایی است نباید بکنیم 🔹 لذا عقلاء قرعه دارند شارع مقدس هم این قاعده را امضا کرده باید برویم در میان عقلاء ببینیم کجا جاری می‌شود ؟ کجا نمی‌شود؟ 🔹 باید ببینیم که چه مقدار سعه دارد ؟ و چه مقدار هم باید آن را جاری نکرد؟ اما یک تعبد بخواهیم درست بکنیم و از آن تعبد هم هر کجا شک کردیم قدر متیقن بگیریم آن تعبد را نبریم برسانیم مطلب را به آن جا که اصلا قرعه پشمی به کلاهش نیست 🔹 اگر فقهاء طبق آن عمل کردند حجت است و الا نه، اگر در موردش روایتی داشتیم آن روایت حجت است نه قرعه ، 🔹گفتم این فرمایش درست نیست ولو این که بزرگانی نظیر مرحوم انصاری مرحوم در کفایه فرموده‌اند  📚📚📚آدرس کانال : https://eitaa.com/neveshteh313
🔹حتی ما استخاره را از مصادیق قرعه می‌دانیم 🔹 ما می‌گوییم چون اسلام بن بست ندارد اسلام می‌گوید که تو اگر می‌توانی با مشورت با کارت را انجام بده، اگر کار نکرد اگر کار نکرد برایت مبهم شد  بکش در بعضی جاها هم دارد  بکن و این استخاره همان قرعه است قرعه همان استخاره است 🔹 و این که بعضی گفته‌اند قرعه دلیل ندارد ما می‌گوییم بهترین دلیل برای استخاره ادله قرعه است در حالی که بین الاثنیتی هم نیست 🔹اما نمی‌داند این مهمانی را برود یا نه؟ 🔹نمی‌داند این دختر را به این بدهد یا نه؟ 🔹دختر را از این بگیرد یا نه؟ 🔹 تحقیق‌هایش را کرده عقلش را به کار انداخته به جایی نرسیده ✅ آن وقت می‌تواند با توکل بر خدا برود جلو اگر نمی‌تواند قرعه می‌کشد استخاره می‌کند 📚📚📚آدرس کانال : https://eitaa.com/neveshteh313
🔹آقای داماد خیلی وقتها اصرار داشتند به اینکه این واجب و حرام و مکروه و مستحب و مباح، اصطلاح نبوده؛ 🔹من به ایشان عرض میکردم که اگر هم زمان پیغمبر اکرم (ص) تا زمان امام باقر (ع) اصطلاح نبوده اما ظاهراً در زمان امام باقر و مخصوصاً در زمان امام صادق (ع)، این اصطلاح بوده و این اصطلاح را می توانیم از روایتها استفاده کنیم . 📚آدرس_کانال_ایتا : https://eitaa.com/neveshteh313
🔹 مسئله مشکلی که در پیش داریم، این مسئله 49 است. و آن مسئله این است که مرحوم سیّد می فرمایند: 🔹 یُکرَهُ إختلاطُ الرِّجالِ بِالنِّساءِ إلاّ لِلْعجائزِ و لَهُن حضور الجمعة والجماعات. 🔹 خیلی جرئت داشتند و با یک طنطراق حسابی گفتند که اختلاط زن و مرد مکروه است مگر پیره زنها که میتوانند به نماز جمعه بروند و نماز جماعت شرکت کنند اما برای غیر عجائز، مکروه است. 🔹 ما دو مسئله داریم و مرحوم سیّد دو مسئله را با هم خلط کرده است. 🔹یک حرف در اینست که زنها میتوانند به نماز جمعه و نماز جماعت بروند یا نه؟ در زمان پیغمبر اکرم (ص)، اینها هم به نماز جمعه میرفتند و هم به نماز جماعت میرفتند و اگر بخواهیم بگوییم مکروه بوده، مسلّم مکروه نبوده و پیغمبر اکرم(ص) حسابی زنها را ترغیب و تحریص میکردند. 🔹در آخر سوره احزاب که آیه چادر آمد، اینطور بود که بعضی از اراذل و اوباش، شبها در موقع نماز عشاء، سر راه مینشستند و مزاحم بودند که آیه شریفه آمد که اگر دست از مزاحمت برداشتید که برداشتید والاّ شما را تبعید میکنم و اگر در تبعید باز این کار را کردید، اعدامتان میکنم. این آخر سوره احزاب، خیلی طنطراق دارد راجع به مزاحمت اراذل و اوباش برای زنها. لذا اینها برای نماز عشاء هم می رفتند و بعضی اوقات هم واجب است. 🔹مثل همین اول انقلاب که اگر این زنها نبودند، به این زودیها انقلاب پیروز نمی شد. 📚آدرس_کانال_ایتا : https://eitaa.com/neveshteh313
🔹یک مسئله که خیلی مفصلتر است، اختلاط زن و مرد است. 🔹مثل الان در بازار و در خیابانها، اما اختلاط زن و مرد الاّ از حضور آنها در مسجد است و این که اختلاط نیست. آ🔹نها در پشت پرده هستند و اختلاط بین زن و مرد نیست. 🔹اختلاط زن و مرد آنست که به هم بزنند و در خیابانها با هم و و این مسلّم حرام است 📚آدرس_کانال_ایتا : https://eitaa.com/neveshteh313
اما در جوانها اگر احتمال مفسده باشد، همان که در روایات هم آمده که: «مَسْجد الْمَرأة بيتها». این ( بیتها)را که نمیشود همینطور درستش کرد 🔹برای اینکه اگر به راستی پیغمبر روی منبر این حرف را میزد، مریدهای پیغمبر (ص) میرفتند در خانههایشان و نماز میخواندند. 🔹درحالی که مریدهای پیغمبر (ص) میآمدند و نماز جماعت میخواندند. 🔹حال پیغمبر اکرم(ص) بگویند «مَسْجد الْمَرأة بيتها»، برو در خانه نماز نخوان و به نماز من نیا. و آنها مخالفت پیغمبر اکرم بکنند و باز بیایند و برای آنها حسابی پرده بکشند و زنها شرکت کنند و مردها هم شرکت کنند و این «مَسْجد الْمَرأة بيتها» کدام است؟! فقط باید احتمال مفسده را در نظر گرفت که آن هم کم است. اگر احتمال مفسده آمد، این حرف دیگری میشود. گاهی مکروه میشود و گاهی حرام میشود. 🔹 ولی تا احتمال مفسده نباشد، شرکت کردن خانمها در مسجد برای نماز جماعت و برای نماز جمعه، همان استحبابی که برای مردها دارد، برای زنها هم دارد. 📚آدرس_کانال_ایتا : https://eitaa.com/neveshteh313
اگر کسي بخواهد ازدواج کند، بايد به اندازه‌ی ضرورت داشته باشد؛ و بتواند خود و زن و بچه‌اش را اداره کند. «اشتراط التمکن من النفقه». و افراد بزرگي مانند شيخ مفيد، شيخ طوسي، ابن زهره، ابن سعيد، ابن ادريس از قدماء و مرحوم علامه هم از متأخرين روي اين بحث پافشاري دارند و بالاخره قول شاذ نيست و يک قول مشهوري در ميان قدماء و متأخرين است. ✅مرحوم محقّق و مرحوم صاحب جواهر قبول ندارند. ✅اينها تمسّک کردند به آيه‌ی شريفه که مي‌فرمايد: (مَنْ لَمْ يَسْتَطِعْ مِنْکُمْ طَوْلاً أَنْ يَنْکِحَ الْمُحْصَناتِ الْمُؤْمِناتِ فَمِنْ ما مَلَکَتْ أَيْمانُکُمْ) (نساء/25)؛ آن کسانيکه براي نفقه دادن استطاعت ندارند، اگر شد به دنبال کنيزها بروند و اما مُحصنات المؤمنات با اين افراد ازدواج نکنند. ✅يک روايتي هم نقل کرده‌اند و سند روايت خوب است و کفر را معنا کرده و فرموده: «الکفو أن يکون عفيفا و عنده يسار»؛ اينکه از اراذل و اوباش نباشد و امکان نفقه دادن هم داشته باشد. ✅ دليل سومي هم آوردند و گفتند اگر نتواند زن را اداره کند، ضرر است و مي‌گويد اين فرد ازدواج نکند. که مرحوم صاحب جواهر پشت سر اين مي‌فرمايد ولو نقص شرعي هم نباشد اما نقص عرفي هست و کسي که نتواند زنش را اداره کند، نقص عرفي دارد. وقتي نقص عرفي داشته باشد، نمي‌تواند ازدواج کند. ✅ بعد هم دليل آخر را آوردند و فرمودند نفقه قوام نکاح و دوام ازدواج است و نکاح و ازدواج متوقف بر اينست که اين بتواند خود و زن و بچه‌اش را اداره کند، ولو به يک نان و چاي. بالاخره بايد بتواند خودش را اداره کند. 📚ادرس کانال: https://eitaa.com/neveshteh313
✅یک قسمت اعمال خوب ما ، اعمال بد ما، تأثیر دارد در سعادت و شقاوت بچه‌های ما.  ﴿وَ لْيَخْشَ الَّذِينَ لَوْ تَرَکُوا مِنْ خَلْفِهِمْ ذُرِّيَّةً ضِعَافاً خَافُوا عَلَيْهِمْ فَلْيَتَّقُوا اللَّهَ وَ لْيَقُولُوا قَوْلاً سَدِيداً﴾  ✅، اگر می‌خواهی عاقبت بچه‌هایتان بخیر بشود متقی باشید. بدان اگر متقی نشدی شقاوت، بدبختی برای بچه‌هایت درست می‌کنی. نگویید آن بچه تقصیر ندارد، اگر بخواهیم مثال بزنیم، این است که یک بابای دیوانه‌ای اتاق را آتش بزند، بزرگترها در این اتاق می‌سوزند، بچه در گهواره هم در اتاق می‌سوزد، بالعکس هم یک اتاق پاک و پاکیزه و منظم و مرتب، بزرگترها استفاده می‌کنند، کوچکترها هم استفاده می‌کنند، ✅قرآن می‌فرماید: اعمال ما در سرنوشت ما که تاثیر دارد در سرنوشت بچه‌های ما هم تاثیر دارد، قرآن می‌فرماید اگر بچه‌هایت را دوست داری متقی باش، اگر بچه‌هایت را دوست داری مراقب زبانت باش 🔹﴿وَ لْيَقُولُوا قَوْلاً سَدِيداً﴾ و بدان اگر لاابالی شدی و آبروی مردم را بردی، این در شقاوت بچه‌ها، در گرفتاری بچه‌هایت تأثیر دارد 🔹چنانچه اگر آدم خیرخواه و خدمت به اجتماع، اگر آدم با اخلاق شدی، در سعادت بچه‌هایت تاثیر دارد، 📚قرآن می‌فرماید فقط مواظب این نباش که مثلا مال 💰و خانه🏢 برای بچه‌هایت بگذاری، نه، بالاتر و بهتر از این، سعادت و شقاوت بچه‌هایت را تأمین بکن. ✅اگر اعمال ما خوب باشد بچه‌های ما عاقبت بخیر می‌شوند. و اگر زبان ما رفتار و کردار ما بد باشد، مال ما شبهه ناک باشد در شقاوت بچه‌ها در گرفتاری بچه‌های ما تأثیر بسزا دارد. و به تجربه هم این مطلب علاوه بر اینکه در قرآن و روایات دارد، به تجربه هم ثابت شده است. 📚ادرس کانال: https://eitaa.com/neveshteh313
اين حيله‌ي شرعيه خلاف سيره‌ي عقلاست و خلاف عقل است. عقل نمي‌تواند باور کند که ربا خوري حلال شود و اينکه با يک حيله‌ي شرعي دو معامله کنيم و به عنوان اينکه ربا بخورد، چک فروشي کند و بالاخره رباي آنچناني را حلال بکند. عقلاء اين را نمي‌پسندند و استيحاش روي آن دارند. از روايات هم فهميده مي‌شود که اين استيحاش در ميان مردم بوده و ائمه‌ي طاهرين «سلام‌الله‌عليهم» مي‌خواستند جواب دهند و علي کل حالٍ اين استيحاش عرفي هست. يعني عقل عرفي يعني عقلاء نمي‌توانند باور کنند که حکم خدا را به واسطه‌ي يک حيله حلال کند يا حرام کند. اين کار را حرام مي‌دانند. بله، بعضي اوقات حکم وضعي چه بخواهيم و چه نخواهيم بار مي‌شود و اما بحث ما اينست که اين «حيل شرعيه» جايز هست يا نه؛ و اما اگر حيله‌ي شرعي را کرد، آيا آن عمل باطل است يا نه؟! نه، بعضي اوقات عمل صحيح است. مثلاً مرحوم محقق در شرايع براي حرامش مثال مي‌زند که يک خانمي مي‌بيند که زني مي‌خواهد شوهرش را ببرد. لذا براي اينکه اين شوهري که گول خورده و پايش لغزيده و به قول عوام عاشق شده، و اين زن را بر او حرام کند، اسبابش را فراهم کند که پسرش با آن زن زنا کند. آنگاه اگر نشي حرمت گفتيد، اين عروسش مي‌شود و نمي‌تواند اين زن را بگيرد. در صورت حليتش هم به جاي اينکه اسباب فراهم کند که پسر با او زنا کند، او را صيغه کند و بالاخره پسرش عذبش با آن زن صيغه مي‌شود و آن زن عروس پدرش مي‌شود و وقتي عروس شد، بر پدرش حرام مؤبّد مي‌شود. فقهاء هم اين را مثال مي‌زنند و مرحوم محقق هم در همين جا، هم مثال حرام و هم مثال حلالش را زدند. اين حيله‌ي شرعيه کار خودش را از نظر اثر وضعي کرده است يعني براي مردي درست کرده و آن مرد نمي‌تواند عروسش را بگيرد. حال آيا اين کار حرام هست يا نه؟! اين شرعي و کلاه گذاشتن سر خدا حرام هست يا نه؟! 📚ادرس کانال https://eitaa.com/neveshteh313 🌱 🌱🌱 🌱🌱🌱 🌱🌱🌱🌱
مثل حضرت امام «رضوان‌الله‌تعالي‌عليه» خيلي داغ منکر بودند و مي‌گفتند اين حقه بازيها در فقه ما معنا ندارد. به ايشان مي‌گفتيم روايت ظاهرالدلاله و صحيح السند داريم و ايشان مي‌فرمودند اين روايتها مجعول است. البته اين را نمي‌توان گفت و اين عصبانيت حضرت امام بوده است. و اما ايشان در بيع، که جلد هفتم آن هم چاپ شده و ايشان اين حيل شرعيه را ذکر مي‌کنند و بعد هم وقتي به روايات مي‌رسند، مي‌فرمايند اين روايتها مجعول است و براي خراب کردن ائمه‌ي طاهرين «سلام‌الله‌عليهم» اين روايتها صادر شده است. 📚ادرس کانال https://eitaa.com/neveshteh313 🌱 🌱🌱 🌱🌱🌱 🌱🌱🌱🌱
نوشته
مثل حضرت امام «رضوان‌الله‌تعالي‌عليه» خيلي داغ منکر بودند و مي‌گفتند اين حقه بازيها در فقه ما معنا ن
فرمايش حضرت امام مانند خودشان خوب است و لطافت خاصي دارد، اما فقيه بتواند به راستي زير بار برود که هفت هشت ده روايت صحيح‌ السند و ظاهرالدلاله مجعول باشد به اين معنا که دشمن دانا مي‌خواسته شيعه را خراب کند و ائمه‌ي طاهرين «سلام‌الله‌عليهم» را خراب کند و اين روايتها را جعل کرده براي خراب کردن تشيّع و يا خراب کردن ائمه‌ي طاهرين. ايشان فرمودند معنا ندارد که امام صادق مي‌فرمايند امام باقر به من ياد دادند که من اين تقلّب را بکنم و حيل شرعي را به جا بياورم. حال اگر بگوييد جايز، آيا مکروه هم نيست! آيا استنکار ندارد! لذا اينکه امام باقر «سلام‌الله‌عليه» به امام صادق ياد دادند که حيله‌ي شرعي بکن، و مي‌گفتند اين روايتها جعل است. نديدم کسي غير از حضرت امام بفرمايند و بعضيها مثلاً روايتها را با ضعف سند مي‌اندازند که اين هم درست نيست و گفتم ضعف سند در روايتها خيلي کم است و يا نيست و از نظر ما ضعف سند در روايتها نيست. حال اگر کسي مثل مرحوم آيت الله خوئي «رضوان‌الله‌تعالي‌عليه» در ضعف سند خيلي گرفتگي کنند، ضعيف‌السند در روايتها خيلي کم است. اين دو روايتي که من از آن ده روايت نوشتم، از روايتهاي صحيح خيلي بالاست. هم روايتها صحيح است و هم دلالتش خوب است. لذا من خيال مي‌کنم اگر کسي بگويد همه‌ي اين روايتها که در خودش هم خوابيده، در آنجاست که ضرورتي در کار باشد و چاره‌اي نباشد، «الضرورات تبيح المحذورات». مثلاً آبروي کسي در خطر است و از ديگري قرض الحسنه مي‌گيرد و ديگري هم با کلاه شرعي به او قرض الحسنه مي‌دهد. در اينجا طوري نيست که اين کار را بکند براي اينکه اگر اين ربا را ندهد، آبرويش در خطر است. لذا اگر روايتها را حمل کنيم بر ضرورت؛ اگر کسي بگويد اين جمع تبرعي است، ما مي‌گوييم نه، و تخصيص لبي را در اصول براي ما گفتند. مرحوم آخوند مثال مي‌زنند که در مخصّص که گاهي لفظي است و گاهي لبّي، مثال مي‌زنند به «اکرم جيراني» و عقل من مي‌گويد «الاّ عدوي». مرحوم آخوند مثال مي‌زند به «لعن الله بني اميه» و عقل من مي‌گويد «الاّ المومنون منهم»؛ که مرحوم آخوند مي‌گويند اين تخصيص «لعن الله بني اميه الاّ المومنون منهم»، گاهي قرين متصل است و گاهي منفصل است، ولي بالاخره ما تخصيص لبّي داريم. حال يا تا اينکه قضيه را مي‌گوييم آن مخصص به نظر مي‌آيد و گاهي احتياج به فکر و نتيجه دارد و به آن مخصص منفصل مي‌گويند؛ ولي بالاخره مخصّص لبّي در اصول داريم و در فقه هم داريم. بگوييم اين روايتها و آن استنکار عرفي، مخصص لبّي است. حال يا مخصص لبّي متصل و يا منفصل است و بالاخره مخصّص است و اين روايتها مي‌گويد تقلب جايز است و عقل ما مي‌گويد در ضرورت. مانند «لعن الله بني اميه» که عقل ما مي‌گويد «الاّ المومنون منهم». اين روايتها هم صحيح السند و ظاهرالدلاله است و حتي من عقيده دارم و به حضرت امام مي‌گفتند و ايشان قبول نمي‌کردند و مي‌گفتم اين «نعم الفرار من الحرام الي الحلال» دليل بر اينست که در مورد ضرورت است. قضيه‌ي فرار است و قضيه‌ي ناچاري است و همينطور که از شير فرار مي‌کند براي اينکه او را نخورد و به غاري مي‌رود، اين هم از حرامي فرار مي‌کند براي اينکه اگر فرار نکند، آبرويش مي‌رود و در اينجا ضرورت در کار است. لذا در «نعم الفرار من الحرام الي الحلال»، ضرورت خوابيده است. نديدم کسي بگويد و من به حضرت امام مي‌گفتم و ايشان قبول نمي‌کردند، ولي علي کل حالٍ اگر کسي «نعم الفرار من الحرام الي الحلال» را بگويد که ضرورت در آن خوابيده و حسابي تخصيص لفظي مي‌شود و اگر کسي نگويد، آن استنکار عرفي و اينکه حضرت امام را واداشته بود که بگويد هفت ـ هشت ده روايت جعل است و اين استنکار عرفي است و عقلاء نمي‌پسندند.
روایات فراوانی در این باره داریم که ما چهار جا در قرآن اگر آیه را خواندیم، باید سجده کنیم. چیزی که در روایتها نداریم و در این قرآنها پیدا شده، اینست که تقریباً ده بیست جا سجده ی مستحب داریم. هرجا لفظ «سجد» به کار رفته است، در حاشیه نوشتند مستحب است که سجده کنید. این در میان عامه هست اما در میان خاصه نداریم و اسمی هم در روایات ما نیامده و چیز سنّی‌گری است و لذا مرحوم سیّد «رضوان‌الله‌تعالی‌علیه» اصلاً اسمش را نمی‌آورد.مرحوم صاحب جواهر هم برای این چهار سوره روایاتی نقل می‌کند و مسئله را تمام می‌کند. اما اینکه مثلاً در جواهر نداریم که چهار جا واجب است و یازده جا مستحب است؛ و نمی‌دانم چه شده که در این قرآنها آمده است. (البته نظر آیت الله مظاهری ظاهرا تغییر کرده است و در ادامه کلام ایشان ذکر می شود) درس خارج فقه آیت الله مظاهری 98/04/16